Deshas was weer vertrokken naar de achthoekige geheime kamer. De deur echter had hij wel open gelaten. Zijn rode jas hing aan de haak naast de deur aan de binnenkant. Aan Deshas' riem om zijn heup hing een gloednieuwe schede gemaakt van zilver en ivoor. Deshas had zijn mouwen opgestroopt en had zijn lange zwarte lokken met een rood lint bij elkaar gebonden. Op een smeedblok lag een gloeiend lemmet van een zwaard. De kleur was nu nog niet te zien. Deshas sloeg met luide knallen op het gloeiende lemmet tot de vonken ervanaf vlogen. Daarna gooide hij het zwaard sissend in een bak water. Toen alle stoom weg was pakte Deshas het ivoren gevest weer beet en verhitte het lemmet in zwart vuur waarna alles weer opnieuw begon. Vanuit zijn ooghoeken zag Deshas het Boek der Kunsten op een standraard staan. Hij riep Marina bij zich en niet veel later verscheen het kleine dienstertje. ''Ga Savador voor me halen''. Het klonk bevelend. Marina knikte, maakte een buiging en vertrok. Opnieuw smeet Deshas het zwaard in de bak met water waar het in na siste. Met de rug van zijn hand veegde hij even het zweet van zijn voorhoofd.

Savador was zich een ongeluk geschrokken toen hij midden in een privé-moment plotseling werd gestoord door een meisje. Nu was het zo dat hij haar had herkend als Deshas' dienaar, anders was hij bang dat hij zomaar in razernij was uitgebarsten. Nu volgde hij haar met woedende passen naar Dorchadas. Omdat zijn vrije tijd werd weggenomen en omdat hij zich na Marina's komst vluchtig had moeten aankleden. De punten van zijn haren waren zelfs nog kletsnat. Een bad nemen vergde in zijn vreemde geval en grotendeels ook door zijn angst voor water veel concentratie. Zonder concentratie was het moeilijk te beredeneren waar zijn angstlimiet lag. Een klein beetje water teveel, en hij kwam weer in een fase terecht waar hij over de slechte ervaring heen moest komen. En juist in die fase was zijn watervrees het gevoeligst. Een plaatselijke regenbui of een aantal kleine druppeltjes konden er dan al voor zorgen dat hij uit pure doodsangst zijn blaas in zijn broek leegde. Daarom kon hij het niet uitstaan dat Marina juist op dát moment moest komen.

Savador duwde de dienaar gewoon aan de kant toen ze van plan was hem naar de geheime kamer te leiden. 'Dat weet ik zelf wel!' had hij haar toegesnauwd. Terwijl hij door de holle gang liep die naar de achthoekige kamer leidde, riepen de sissende geluiden die er van afkomstig waren vragen bij hem op. Het remde zijn woede echter nog niet. Savador sloeg zijn armen over elkaar en leunde met een woedende blik op Deshas tegen de muur. Hij kreeg antwoord op zijn vragen over de sissende geluiden toen hij een pasgesmeden zwaard in een bak met water zag, maar hij schonk er niet veel aandacht aan. 'Jij mag die loeder weleens wat manieren bijleren,' begon hij met een bevende stem. Tegen Deshas hield hij zijn woede liever in, al was het niet eenvoudig het na lange tijd nog in te kunnen blijven houden.

Deshas keek op toen Savador met veel woede binnen kwam lopen. Achter hem aan schoot Marina die zich direct achter Deshas verstopte en zich vastklampte aan zijn zwarte overhemd. Deshas keek even op haar neer en streek haar zacht door haar haren. ''Marina kan er niet veel aan doen dat jij net een bad nam. Ze deed enkel wat ik haar had opgedragen evenmin dat ik kon weten dat jij een bad nam'' begon hij kalm. Deshas had dat wel kunnen weten besefte hij maar hij had er totaal niet aan gedacht. ''Maar goed, excuses dat ik je gestoort heb. Eigenlijk wou ik het Boek der Kunsten met je doornemen en ik had nog iets voor je maar als je wilt kan dit ook een andere keer. Ik wil niet veel zeggen hoor Savador maar eigenlijk is dit onderdeel van je studie. En daar behoor je tijd voor vrij te maken. Je hoeft mijn opvolger niet te worden. Je kan kappen wanneer je wilt. Ik zou het alleen zonde vinden van je talent als je dat deed'' ging Deshas onafgebroken verder terwijl hij door Marina's rode lokken bleef strelen. Ze werd er iets minder gespannen en angstig van.

Savador beet geïrriteerd op zijn tong toen Deshas het voor Marina opnam. Het was ook nooit veel anders geweest; als hij kwaad was, leek iedereen het juist voor de veroorzaker van zijn woede op te nemen. 'Je zorgt er maar voor dat ze in het vervolg haar hersens gebruikt voordat ze mijn kamer binnenkomt!' tierde hij verder. Hij voelde zich nog kwader worden toen hij Deshas' verdere woorden hoorde. 'Ben jij gek! Ik denk er nog niet over hier mee op te houden! Waarom denk je dat ik gekomen ben?' Savador slaakte een zachte zucht en besloot dat het geen zin had om nog langer door te sneren. 'Laten we beginnen,' stelde hij op een verrassend kalme toon voor. Hij liep langs Deshas en Marina naar het standaard waar het Boek der Kunsten op stond toe. In het voorbijgaan wierp hij Marina nog een giftige blik toe, maar liet het verder rusten. Savador streek met een paar bleke vingers langs de kaft maar opende het nog niet. Die gelegenheid liet hij geheel aan Deshas over.

Deshas knikte kalm op Savadors woorden. ''Uitstekend dan'' zei hij kalm. Hij liet Marina nu los en keek op haar neer. ''Wegwezen'' siste hij zacht tegen haar. De verraadelijke vriendelijkheid waarmee hij het net voor haar had opgenomen was nu geheel verdwenen en had plaats gemaakt voor een kille toon in zijn stem. Marina knikte en verdween in een waas van zwarte rook. Deshas pakte het zwaard weer uit de bak. ''Voor het geval je nog steeds nieuwschierig bent naar wat ik in die zak mee van Cassia had genomen, het waren grondstoffen. En dit heb ik er van gemaakt'' zei hij en overhandigde het zwaard even aan Savador. Het zat vol duistere magie. Het lemmet was gemaakt vaan een soort robijn zo rood als bloed maar zo hard als titanium. En in dit geval ook ongelofelijk scherp. Het gevest was net als Deshas' nieuwe schede gemaakt van zilver met een ivoren handvat. ''Wat ik je wil gaan leren is eigenlijk basis. Maar deze vier dingen kun je zoveel variaties op bedenken dat ze onmisbaar zijn. Telkens opnieuw kun je je vijand verassen met een nieuwe variatie op een van deze vier basis spreuken. Zo blijf je continu in het voordeel'' legde Deshas uit.

Savador draaide zich om en pakte het zwaard aan dat Deshas hem toereikte. Hij bekeek het wapen even; het lag fijn in de hand en was fraai gemaakt. De enorme duistere magie die hij door het zwaard naar zijn hand kon voelen stromen, kon alleen maar in zijn voordeel werken. Maar hij was alles behalve getraind in het vechten met een zwaard. Hij keek Deshas even fronsend aan. 'Bedoel je basisspreuken in verband met dit zwaard?' vroeg hij terwijl hij het zwaard even ophief. 'Want in zwaardvechten heb ik geen vaardigheid. Ik snijd geheid mijn eigen polsen eraf als je mij iets als dit overhandigd.' Savador zette het zwaard met de punt op de grond en leunde met beide handen op het gevest. Zijn blik was wat gefrustreerd en strak op Deshas gericht. Als het zwaard benodigd was voor het leren van de vier basisspreuken, dan wist hij nu al dat hij ontzettend veel moest gaan oefenen. Anders vechten dan met behulp van enkel magie en lichamelijke kracht was hij niet gewend.

''Dit zwaard is dan ook van mij Savador. Daarbij ben jij nog niet klaar voor een zwaard als dit. Dat ligt niet aan de macht maar zoals je zelf al zei je bent niet beoefend erin'' zei Deshas. Hij nam het zwaard weer over van Savador en stak die soepel in de zilver met ivoren schede aan zijn riem om zijn heup. ''Deze echter heb ik wel voor je gemaakt'' vervolgde hij en liep naar een plank. Hij kwam terug met een dolk van hetzelfde matriaal gemaakt als het zwaard maar er zat minder macht in omdat de dolk kleiner was. ''Ik zou niet willen dat er ledematen rondvliegen dus we beginnen klein'' zei Deshas kalm. ''In principe heb je deze dolk niet nodig voor de spreuken die ik je ga leren maar het is wel handig om binnenkort een wapen uit te zoeken waar jij je het prettigst bij voelt. Een wapen is een hulpmiddel in de magie. Ik heb bijvoorbeeld mijn zwaard, Ferost heeft een zeis, Fennon heeft een staf, Clera kan haar nagels omvormen tot tien messcherpe dolken enzovoorts. Met een wapen heb je meer mogelijkheden en kan eveneens dienen ter verdediging. Maar dat is een zorg voor later. Eerst wil ik het over kinesen met je hebben. Er zijn vier kinesen die ik voor je heb uitgezocht op basis van de krachten die je bezit. Je hebt Elektokinese dat is bliksemsturen. Je hebt Psychokinese dat is gedachten beinvloeden. Je hebt Telekinese, daarmee kun je met je gedachte dingen laten zweven en tot slot heb ik voor jou ook nog Pyrokinese uitgezocht. Daarmee kun je dingen via je gedachte verhitten of spontaan in brand laten vliegen. Die laatste besteed ik maar weinig aandacht aan omdat je daar al redelijk goed mee overweg kan'' vertelde Deshas.

Savador liet zijn adem die hij onbewust had ingehouden opgelucht ontsnappen toen Deshas zei dat het zwaard ook niet voor hem bedoeld was. Ergens was hij blij toe. Hij bekeek de dolk even die Deshas vervolgens voor hem pakte. Het kiezen van een wapen dat bij hem paste, daar hield hij zich nu nog liever niet mee bezig. Pas als hij er wat in gevorderd was en fatsoenlijk met een zwaard kon omgaan, dan zou hij daar pas aandacht aan besteden. Het was dan ook inderdaad verstandig om klein te beginnen. Savador liet het onderwerp wapens in gedachten nu rusten en luisterde naar Deshas' uitleg over kineses. Hij wist niet of dit nu wel zou helpen met zijn krachten. Eigenlijk had hij een nieuwe portie gloednieuwe spreuken verwacht die hij tijdens gevechten effectief kon gebruiken, en geen hele term rond kineses. Hoe dan ook besloot hij maar geen vooroordelen te trekken, want wie weet was het zelfs handiger dan een aanvalsspreuk. 'En hoe ben je bereid mij die kineses aan te leren?' vroeg Savador kalm.

Deshas keek Savador even zwijgend aan. Daarna pas gaf hij antwoord. ''Op dezelfde manier hoe ik ze geleerd heb. Oefenen'' zei hij simpel. Dat was eigenlijk de truc bij elk soort magie. Hoe meer je oefende, hoe beter je erin werd. ''Laten we maar bij Elektrokinese beginnen'' vervolgde Deshas kalm. ''Ik moet je van te voren wel waarschuwen Savador, kineses vereizen veel concentratie en visualisatie. Zonder die twee kom je nergens bij dit soort dingen. Goed terug naar de Elektrokinese. Allereerst moet je leren vonken te kunnen maken. Houd je handen op een paar centimeter boven elkaar. Je moet de magie letterlijk door je lichaam voelen stromen naar de toppen van je vingers. Bedenk voor jezelf dat al je bloed naar je vingertoppen stroomt, zie voor je dat je bloed ook elektrische vonken meevoert. Zodra je tintelingen in je vingertoppen voelt gaat het goed. Als je kleine blauwe lichtjes uit je vingertoppen schiet dan doe je het uitstekend om het maar even zo te zeggen'' zei Deshas. Hij liet eerst zien wat de bedoeling was. Hij hield zijn handen op een paar centimeter afstand boven elkaar en concentreerde zich. Na een paar tellen zag je kleine blauwe vonkjes tussen zijn vingertoppen heen en weer schieten. Deshas creeerde er een bliksembal mee en gooide die even op om hem daarna weer op te vangen. ''Die bliksembol komt later wel, concentreer jij je nu maar eerst op die vonken'' zei deshas tegen hem terwijl hij de bol weer liet verdwijnen door hem uit elkaar te laten spatten.

Savador wuifde Deshas' waarschuwing met een schampere grijns weg. Hij kon zich niet voorstellen dat mentale handelingen hem konden uitputten. Daarvoor was hij de vermoeidheid die optreedde na fysieke acties te gewend. Hij luisterde zwijgend naar Deshas' uitleg over Elektrokinese en vond het vrij simpel klinken. Naar zijn eigen geloven was het dan ook vrij simpel uit te voeren. Daar was hij het al helemaal over eens toen hij Deshas voor zag doen wat de bedoeling was. Het zag er zo eenvoudig uit. Het werd al interessanter toen hij de bliksembal zag die het Deshas gelukt was om te creeëren. Savador volgde Deshas' voorbeeld en hield zijn handen een klein stukje boven elkaar. Hij sloot zijn ogen om zich te concentreren en haalde voor zijn geest dat hij al zijn magie en kracht, samengemengd met elektrische vonken, naar de toppen van zijn vingers stuurde. Zijn gouden ogen schoten open zodra hij lichte tintelingen voelde. Een snelle blauwe flits volgde, duidelijk te zien tussen zijn bleke vingers. Heel even maar, in een fractie van een seconde verdween het weer. Savador keek Deshas aan en schonk hem een zelfvoldane grijns. Hij vond het zelf al een uitstekend begin.

Deshas keek kalm naar Savador toen die de oefening uit probeerde. Deshas knikte even kort maar goedkeurend. ''Niet slecht. Helemaal niet slecht zelfs. Voor een eerste keer'' zei hij tegen Savador. ''Probeer dat nu nog eens maar zorg ervoor dat hij niet verdwijnt. Eigenlijk moet je proberen om de bliksem jou wil op te leggen. Je moet het dwars door je lichaam voelen, het moet meestromen met je bloed. Pas dan valt het te beheersen'' zei Deshas.

Savador bleef Deshas even aankijken. Daarna plaatste hij zijn handen weer vlak boven elkaar om een nieuwe poging te wagen. Hij sloot opnieuw zijn ogen en terwijl hij zich inbeeldde dat zijn bloed elektrische vonken met zich meevoerde, wachtte hij geduldig af tot hij de tintelingen weer in zijn vingers voelde. Hij opende langzaam zijn ogen en zag de blauwe flits die het hem was gelukt te creëeren bij de eerste keer. Nu leek het een vaste vorm aan te nemen en danste er een minuscuul en flinterdun vonkje tussen de wijsvingers van zijn beide handen. Bang om het uit te rekken en het te doen laten verdwijnen als hij meer afstand nam, hield Savador zijn vingers dicht opeen. Hij wisselde van wijsvinger naar middelvinger zodat het vonkje oversprong en het langer zou duren voor het verdween. Zo ging hij al zijn vingers af. Pas bij zijn pink verdween het vonkje weer. Daar zaten naar Savadors eigen gevoel ook de minste tintelingen, dus had hij er niet echt van opgekeken.

Deshas keek kalm toe. ''Bliksem creeeren gaat wel goed zie ik'' zei hij zacht. Hij strekte een hand uit opzij en liet uit de grond doelen verschijnen. ''Nu eens kijken of je het ook kunt besturen'' vervolgde hij. ''Je opdracht is simpel, gewoon de doelen raken. Het lijkt misschien een nuteloze oefening maar het zal je nog verbazen hoe lastig het kan zijn om met bliksem de roos te raken'' zei hij. ''Er zijn wel drie aanvalstechnieken met bliksem die ik je zowiezo wil leren. Allereerst een gewone bliksemschicht...'' begon Deshas. Hij wees met twee vingers naar de roos van een van de doelen en schoot een bliksemstraal af. ''Ten tweede een bliksembol...'' vervolgde hij. Opniweu maakte hij een bliksembol en vuurde dat af tegen een ander doel. ''En als laatste, mijn persoonlijke favoriet, een bliksemzweep'' eindigde hij. Met twee handen maakte hij een soort bliksemschicht maar schoot hem niet af. In plaats daarvan maakte hij er een zweep van die geheel uit bliksem bestond. Deshas deed zijn arm naar achteren zodat de zweep meebewoog en sloeg hem hard naar voren tegen de roos van een ander doel aan. Toen de zweep in contact kwam met het doel vlogen de vonken ervanaf. Deshas liet de zweep weer verdwijnen en gebaarde Savador dat hij het kon proberen.

Savador liet zijn handen zakken en richtte zich op de doelen die Deshas had opgesteld. Hij keek fronsend toe hoe Deshas vervolgens drie manieren gebruikte om met Elektrokinese de roos in de doelen te raken. Ook dat zag er simpel uit, al twijfelde hij of hij zelf genoeg kracht achter de bliksemstraal kon zetten. Hij bleef even peinzend naar de doelen staren nadat Deshas gebaarde dat hij een poging mocht wagen. Daar kwam hij snel genoeg achter. Savador keerde zijn lichaam naar een willekeurig doel toe en hief een arm op, die hij op de roos van het doel gericht hield. Hij stak alleen zijn wijs- en middelvinger uit; de rest van zijn vingers leken de elektrische vonken juist tegen de houden, en dan vooral zijn pink. Daarna sloot hij zijn ogen en concentreerde zich. De tintelingen in zijn vingertoppen werden hevig, maar hij hield de elektrische energie vast tot hij het gevoel had dat zijn vingers er van binnenuit af zouden branden. Een felle bliksemstraal leek met de kracht van een afgeschoten pijl naar het doel te schieten, maar minderde kracht en snelheid toen het het doel naderde. Een klein tikje tegen de roos was het resultaat. Daarna viel de bliksemstraal als een ongespannen springtouw richting de vloer en spatte in blauwe vonken boven de tegels uiteen. Savador siste een zachte verwensing in het Shadraans. Dit was wel wat anders dan vuurbollen uit je vingertoppen schieten; een kunstje dat hij al meer dan vijfentwintig jaar goed en wel onder controle had. Hij merkte dat het ook al een hoop energie begon te vergen, deze Elektrokineses.

In plaats van te blijven mokken, richtte hij zich tot een ander doel en ging over naar de tweede aanvalstechniek. Een simpel bliksemballetje maken, dat kon toch niet zo moeilijk zijn? Savador sloot opnieuw zijn ogen, maar richtte deze keer niet zijn hand op het doel. In plaats daarvan klauwde hij zijn hand zodat zijn vingers naar elkaar waren toegericht. Op die manier moesten de elektrische vonken wel bij elkaar komen. Hij wachtte weer tot zijn hand als het ware opgeladen was en opende zijn ogen weer zodra er een bol van bliksem boven zijn handpalm zweefde. Een kleine welliswaar, maar aan de felle kleur te zien een krachtige. Zonder nog verder moeilijk gedoe, wierp hij de bliksembal als een kogelstootkogel richting het doel en glimlachte licht toen het zoals gepland in de roos uiteen spatte. Het kon puur geluk zijn geweest, maar daar ging hij liever niet van uit.

Als derde en laatste wierp hij zijn blik op een ander doel om de overgebleven aanvalstechniek te beoefenen. Savador sloot voor de laatste keer zijn ogen om energie in zijn vingertoppen te verzamelen. Hij kon een zwakke bron van elektrische energie al in zijn handen voelen dansen. Dat duidde al aan dat een bliksemzweep niet zijn sterkste kant zou worden; voor nu in ieder geval niet. Hij imiteerde Deshas' beweging en liet de zweep - die wat langer leek te zijn, maar niet zo dik en krachtig - tegen het doel aanknallen. Liever gezegd, er net naast. De bliksemzweep liet een schroeiplek op de muur na voordat het in blauwe vonken verdween. Savador liet een vermoeide zucht ontsnappen, maar liet niet met woorden blijken dat de Elektrokineses-oefeningen hem al begonnen uit te putten. Zijn gouden ogen stonden strak en met de wil om alle kineses voor elkaar te krijgen op de doelen gericht.

(Even eten xD)

Deshas liep naar de muur toe die Savador zojuist geschroeid had en ging er even met zijn vingertoppen overheen. Hij kreunde zachtjes en zuchtte even. ''Dat repareer ik wel'' zei hij tegen Savador. Savador had ook niks hoeven zeggen over zijn vermoeidheid. Deshas kon dat zo al aan hem zien. Hij had ookal gemerkt dat Savador maar weinig kracht achter de bliksem kon zetten. Deshas keek even diep in gedachte verzonken voor zich uit. Hij woog verschillende mogelijkheden af. Misschien als hij Savador iets zou helpen. Een soort zetje in de goede richting. Wat extra kracht allicht. ''Blijf hier'' zei hij tegen Savador en al waren het bevelende woorden toch klonken ze niet zo. Deshas liep de kamer uit, meteen door naar een kast die hij open trok. Hij zocht tussen een aantal donker kleurige flesjes en pakte er een uit. Toen hij die schudde merkte hij dat het leeg was en mompelde zacht een verwensing in het Shadraans. Vervolgens zocht hij naar Marina. Het meisje voelde gelijk dat haar meester haar zocht en verscheen. ''Marina, ik wil dat je de ingeredienten haalt van lijst F'' zei hij bevelend tegen haar. Marina boog en verdween direct weer. Toen ze weer terug kwam had Deshas inmiddels een pan met water op het vuur gezet. In minder dan tien minuten wist hij een of ander amberkleurig brouwsel te maken. Hij vulde het flesje opnieuw en schonk iets in een glas. Daarna, met het glas, liep Deshas terug naar Savador. ''Alstjeblieft. Geloof me, het zal beter gaan als je dit drinkt'' zei hij en gaf Savador het glas. Het effect van de drank zou zijn dat zijn kracht bereik groter werd en het langer zou duren voordat hij uitgeput raakte. Alle spreuken die hij zou uitspreken zouden automatisch ook meer succes hebben.

Savador streek met zijn handen over zijn broek om de tintelingen die hij nog voelde kwijt te raken. Hij bleef wrijvend over zijn broek staan toen Deshas hem beval hier te wachten. Toen hij even later weer terugkwam met een glas en hem dat aanreikte, pakte Savador het met een afkeurende blik op de amberkleurige substantie aan. Hij klotste het even kritisch in het glas heen en weer voordat hij er een aantal slokken van nam. Zijn gezicht betrok even en hij moest het glas even laten zakken om van de vieze smaak bij te komen. Daarna dronk hij de rest op en gaf hij het glas weer terug aan Deshas. Opnieuw richtte hij zich op een willekeurig doel, wees er met zijn wijs- en middelvinger op, sloot zijn ogen en concentreerde zich. Zodra de tintelingen hevig werden, opende hij zijn ogen weer en liet een net zo krachtige bliksemstraal als bij zijn eerste poging op het doel afschieten. Deze keer minderde het geen kracht of snelheid, maar schoot de bliksem dwars door het doel heen om een tweede schroeiplek op de muur te creëeren. 'Sorry,' verontschuldigde Savador zich met een onschuldig grijnsje. Hij wapperde even met zijn hand voordat hij zich op het volgende doel richtte; zijn vingertoppen waren gloeiend heet. De volgende oefening - een bliksembol maken - ging net zo vlekkeloos als de eerste keer. Het verschil was nu wel dat de bol wat groter was en harder aankwam, waardoor het doel even op zijn standaard wankelde. Hij wendde zich naar het laatste doel om de laatste oefening te doen. De bliksemzweep die hij wist te creëeren was een stuk dikker en krachtiger, maar naar zijn doen lastig om de controle over te houden. Hij sloeg er drie keer net naast in de lucht. Bij de vierde poging raakte de zweep eindelijk het doel, maar ver buiten de roos. Een bliksemzweep was dus nog steeds niet zijn sterkste kant, of hij nu een of ander superdrankje had ingenomen of niet. Savador wreef nu in plaats van over zijn broek in zijn handen. De tintelingen waren nu sterker dan ooit.

Deshas grijnsde naar Savador als een boer met kiespijn. ''Geeft niet. Maar ik denk dat we dit soort dingen voortaan beter buiten kunnen doen'' zuchtte hij. Deshas moest wel toegeven dat hij erg tevreden was met hoe het er nu uitzag. Ookal kwam dit door het drankje Savador wist nu wel ongeveer hoeveel kracht hij nodig had om een sterk geladen bliksemspreuk te krijgen. ''Ik moet zeggen ik ben uitermate tevreden met je voortgang. Zullen we nog een tweede kinese doen of voel je daar nu even niets voor?'' vroeg Deshas en keek Savador kalm aan. Ondertussen liet Deshas de doelen weer verdwijnen. ''Probeer wel zoveel mogelijk hiermee te oefenen in je vrije tijd. Des te meer je oefent hoe beter je spreuken zullen gaan. Ik ben ervan overtuigd dat jij veel kracht in je hebt Savador. Maar op sommige gebieden lijkt het wel alsof je het onderdrukt'' zei hij.

Savador schonk Deshas een kleine grijns toen hij vroeg of ze nog een tweede kinese zouden doen of dat hij er liever mee op wilde houden. 'Wat denk je zelf? Net een energieboostend drankje ingenomen en er nu al mee stoppen?' Hij ritste zijn vest los en gooide het ergens in een hoek neer. Hij had het warm en voelde zich nu behoorlijk elektrisch geladen na die Elektrokinese-sessie. Hij stroopte de mouwen van zijn zwarte colltrui op tot zijn ellebogen zodat zijn bleke onderarmen te zien waren en keek Deshas grijnzend aan. Een voldaan gevoel ging door zijn borst toen hij Deshas' positieve reactie hoorde. 'Dat was ik al van plan,' antwoordde hij nonchalant toen Deshas erover begon dat hij ook veel in zijn vrije tijd zou moeten oefenen. Savador streek zijn zwarte lokken uit zijn gezicht. 'Ik ben er klaar voor wanneer jij dat bent,' zei hij aantonend dat een tweede kinese leren er ook nog wel bij kon.

Deshas knikte even kort. ''De volgende kinese is Psychokinese. Oftewel de kunst om andere gedachten te kunnen beinvloeden'' zei hij kalm. Daarna kreeg Deshas een ernstige uitdrukking. ''Ik moet je wel waarschuwen Savador. Bij het leren van deze spreuk kunnen er nare herinneringen naar boven komen. Ik verontschuldig me dan ook alvast'' zei hij. ''Om andere gedachten te kunnen beinvloeden moet je eerst leren andere van jou gedachten buiten te sluiten. De spreuk Psychokinese werkt twee kanten op. Jij kan zien wat er in de gedachten van andere omgaan maar zij ook bij jou. Vandaar dat ik je eerst verweer tegen deze spreuk ga leren. Wat ik nu ga doen, zul je niet blij met me zijn. Ik ga proberen je gedachte binnen te dringen. Ik kan nare herinneringen ophalen of opnieuw laten beleven. En jij moet me er met een spreuk en veel wilskracht uit zien te krijgen. De spreuk die hierbij hoort is Nàcbon'' zei Deshas. ''Ben je er klaar voor Savador?'' vroeg hij daarna.

Savadors mondhoeken zakten even naar beneden. Zijn enthousiasme leek ook drastisch te verminderen en hij voelde zich nu lang niet meer zo elektrisch geladen als een aantal minuten geleden. Hij werd al niet vrolijk van de uitleg over Psychokinese, laat staan dat er over een niet al te lange tijd in zijn gedachten werd gerommeld. Daardoor zouden er herinneringen worden blootgesteld die hij liever voor zichzelf hield en die hij al zijn hele leven probeerde te vergeten. De verticale pupillen in zijn gouden ogen versmalden even tot dunne spleetjes toen Deshas vroeg of hij er klaar voor was. Om die herinneringen en gedachtes opnieuw te beleven en ze tegelijkertijd met Deshas te delen, daar was hij nog lang niet klaar voor. Misschien zou hij er ook nooit meer klaar voor kunnen zijn. Toch nam Savador de spreuk in zich op en knikte Deshas zwakjes toe. 'Ik ben er klaar voor,' zei hij zacht.

Deshas knikte kalm. Hij kon niet beloven zich in te houden want zelfs hij was met deze spreuk nog vrij onvoorspelbaar. Hoewel Savador niet in zijn gedachte kon kijken wist Deshas dat hij zichzelf er niet op kon vertrouwen. Als hij zijn gedachte niet gesloten hield kon Savador net zoveel met hem meekijken als hij met Savador. Deshas keek Savador strak aan en dwong hem met die blik terug te blijven kijken. Zijn ogen lichte op en hij siste zacht een spreuk. Eerst werd het zwart voor Deshas' ogen. Maar al gauw kreeg hij steeds meer beelden te zien. Uit Savadors jeugd voornamelijk. Van zijn oom, zijn ouders, zijn school. Zonder dat Deshas het zelf doorhad nam hij al deze informatie in zich op als een spons doet met water. Uiteindelijk waren ze beland bij Savadors herinnering waar hij zijn water trauma kreeg. Deshas stond verscholen in de schaduw terwijl hij toekeek. Het was een herinnering, hij kon niets doen om Savador te helpen. Hij wist wel dat Savador deze herinnering waarschijnlijk bijzonder levendig zou meemaken.

Savador staarde met diezelfde strakke blik terug in Deshas' ogen en probeerde zich te ontspannen. Steeds in gedachten herhaalde hij voor zichzelf de spreuk. Er verscheen een lichte frons tussen zijn ogen toen er vage beelden voorbij flitsten en uiteindelijk bleef hangen op een welbekende scène in een badkamer. Eentje die hem voor de rest van zijn leven had getraumatiseerd. Zijn onderlip begon licht te trillen; waarom van alle nare herinneringen moest Deshas nu de ergste zien? Hij voelde de sterke hand van zijn oom op zijn hoofd. Hij zat in bad en staarde zijn oom met een schichtige blik aan, in de hoop nog een klein sprankje vriendelijkheid in zijn donkere ogen te vinden. Een kleine kans om hem van gedachten doen te laten veranderen en hem met rust te laten, want hij was diezelfde dag nog huilend thuisgekomen door het getreiter van zijn klasgenootjes. Maar ze straalden niets anders dan ijzerharde valsheid uit. 'Jij moet goed schoon worden,' had hij met pure amusantie gezegd. Die zin hield hem nu, ruim veertig jaar verder, nog steeds uit doodsangsten wakker. Wat er vervolgens gebeurde was het moment dat hij het liefst zo snel mogelijk had willen vergeten, maar wat hem nu nog steeds achtervolgde. Zijn oom duwde hem met zoveel kracht onder water, dat zijn gezicht haast de bodem van de badkuip raakte. Voor een lange tijd werd hij onder water gehouden en hield de hand van zijn oom hem genadeloos tegen als hij weer naar boven wilde komen om naar lucht te happen. Hij was toen negen en kon zich er niet tegen verzetten. Savador trilde en sloeg een beverige hand voor zijn mond. Zijn ogen, die nog steeds op Deshas waren gericht, waren groot en vochtig van angst. Hij stond haast op het punt om in huilen uit te barsten. 'Nàcbon,' zei hij met een zachte stem. Hij liet langzaam de hand voor zijn mond zakken terwijl zijn angstige blik plaatsmaakte voor woede. 'NÀCBON!' Deshas moest uit zijn hoofd, en snel. Die herinnering was bestemd om vergeten te worden, niet om opnieuw mee te maken. Savador scheurde zijn blik van die van Deshas los toen hij merkte dat hij wankelde, en zocht met een huilerige uitdrukking steun bij de muur.

Met een klap werd Deshas terug gesmeten naar de werkelijkheid. Hij wist Savador een beetje op te vangen en steun te bieden. Hij liet een stoel verschijnen en drukte Savador er zacht op neer. ''Doe maar rustig aan. Je hebt je uitstekend geweerd Savador'' zei hij zacht en met gemeende bezorgdheid in zijn stem. Hij knikte even naar Marina die bij de deuropening stond. Het dienstertje verdween en kwam even later terug met een glas water. Deshas nam het aan en gaf dat aan Savador. Hij bleef bij hem maar sprak niet. Dit was waarschijnlijk een van zijn naarste herinneringen geweest. Deshas besefte dat hij zichzelf had laten zijn. Hij was zo gewend om naar juist die herinneringen te zoeken die het meeste pijn deden. Het was voor zijn eigen lol om mensen te zien lijden onder hun eigen pijnlijke herinneringen. Maar niet bij Savador, niet bij zijn vriend.

Savador merkte nauwelijks dat hij op een stoel werd geduwd en gerust werd gesteld door Deshas. Met zijn hoofd zat hij nog bij die vreselijke herinnering. Hij hield zijn hoofd gebogen en zijn ogen even gesloten om van de schrik bij te komen. Met trillende vingers pakte hij het glas water beet dat hem werd aangereikt en nam er een paar kleine slokken van. Maar zijn hand klemde zich zo sterk om het glas heen dat zijn knokkels nog witter werden en hij het niet lang daarna kapot kneep. Scherven vielen op de grond en bleven in zijn hand steken, terwijl het water een deel van de muur en zijn gezicht had bespat. 'Ik zweer je als ik die man toen niet had kunnen doden, dan had ik deze baan en mijn relatie opgegeven om alsnog een poging te wagen!' siste hij woedend. Savador opende zijn vuist zodat de scherven die in zijn huid waren achtergebleven loskwamen en veegde het bloed in een woedend gebaar aan zijn broek af.

Deshas knikte even kalm. ''Begrijpelijk, na wat ik van die man gezien heb'' mompelde hij zacht. Deshas zou hetzelfde gehandeld hebben als Savador als hij dat was geweest. ''Marcus'' zei hij plotseling zacht. ''Zoiets was zijn naam geloof ik'' zei hij meer in zichzelf dan tegen Savador. ''Ik denk dat dit zo wel genoeg is voor vandaag. Ik zal niet meer van je vragen'' zei Deshas daarna kalm.