Met de laatste bewegingen overzien te hebben begon Kana aan zijn ontbijt, een goed ontbijt waar hij dan ook weer geen last van zou krijgen tijdens zijn cursussen. Dus dat was ook weer mooi meegenomen. Met zijn krant bij de hand en een mok chocolademelk in zijn hand at hij rustig zijn ontbijt op. Er was immers geen haast bij, nu dat de klemtechniekencursus er binnen een paar uur zat aan te komen, had kana nog alle tijd van de wereld voor de kleine dingetjes nog af te werken. Met een glimlach at hij het laatste beetje van zijn ontbijt op en gaf hij zijn kleine Choco nog restjes. Al aaiende pakte hij zijn blad en grijnsde hij kort. Dit was een van de leukste cursussen die hij ging geven, samen met houdgrepen. Dus de leerlingen zouden dit geweldig vinden. Hij wandelde zijn lokaal uit, hij had niets nodig buiten een houten mes en een matrak, maar die lagen al in zijn lokaal klaar. Dus dit was allemaal zeker goed voorbereid, alleen nog de tatami’s leggen en dan was alles gereed.

Een poos later bevond hij zich in zijn leslokaal en was hij volop bezig met de tatami’s neer te leggen volgens een bepaald patroon. De rode aan de uiteinden van de plaats waar ze gingen oefenen en de groene mooi in het midden. De rode uiteinden waren bedoeld voor hun opwarming. En voor de valoefeningen die hij kort zou toelichten en waarvan de leerlingen zelf mochten ondervinden wanneer ze verkeerd vielen en wanneer niet. Met een glimlach ging hij nadat alle tatami’s waren gelegd, alle oefeningen nog eens door, het waren vier klemtechnieken, vooral betrekkend op drukpunten van het lichaam waarmee je als je een persoon goed in een klem houdt, snel kunt uitschakelen voor een tijdje. Ze waren simpel maar zeker heel efficiënt, nu was hij nog maar benieuwd hoe het zou aanslaan op de leerlingen. Kort schreef hij op het bord: “Schoenen dienen uitgedaan te worden. Mat begroeten wanneer je ze betreedt en verlaat.” Dat was zeer duidelijk te lezen. Kana deed zijn schoenen uit, groette de mat en betrad ze ook, wachtend op de de leerlingen die de cursus kwamen volgen.

(tatami is de japanse vertaling voor oefenmat, de oefenmatten zijn niet zacht, maar net heel hard, zo als je verkeerd valt, je het ook degelijk voelt ^^”)
(De algemene vaardigheid die je kan verdienen bij elke cursus is: correct leren vallen. De specifieke vaardigheid die je hier kan ontvangen is: klemtechnieken. Mensen, ik ga ook gewoon verder met de actievelingen, dus als je niet post, ik ga gewoon verder na een tijd dus kijk regelmatig na.)

Ze had het besloten. Ze moet sterker worden. Na weken denken over het tegenwerken van haar duistere kant was Aressuka tot deze conclusie gekomen. Haar duistere kant komt namelijk boven als ze bang is. En wanneer is ze bang? Als ze zich zwak voelt. Dus daarom wil ze sterker worden. Leren vechten om niet te hoeven vechten.

Met haar welbekende gymkleding, bestaande uit zwarte broek, blauw T-shirt en gymschoenen, liep ze naar de gymzaal. Haar haren had ze vastgemaakt in twee staarten naar achter. Dit omdat een enkele staart in het midden pijnlijk kan zijn als ze met haar achterhoofd op de grond valt.

Aressuka kijkt haar ogen uit als ze de gymzaal ziet. Was bij de eerste gymles een lange mat en een grasveld in de zaal, dit keer lijkt de gymzaal zowat betegeld te zijn met groene matten. Behalve aan de zijranden, die matten zijn rood. Vervolgens valt haar blik op het bord. Dat schoenen uittrekken snapt ze nog wel, die matten zijn misschien wel duur of zo. Dus trekt ze haar schoenen en ook maar meteen haar sokken uit. Op blote voeten heeft ze meer grip dan met sokken aan. Maar de mat begroeten, dat snapt ze niet helemaal. 'Ehm, hallo,... mat.' Met een vreemdkijkend gezicht wacht ze af totdat de mat iets terug zou zeggen. Ze zucht en kijkt vervolgens naar Master Kana. 'Ehm, goedemorgen Master Kana. Aressuka Marina meld zich.' Haar blik gaat daarna weer naar de mat, om vervolgens weer op Master Kana gericht te worden. 'Moet ik wachten tot de mat iets terug zegt, of mag ik er nu op?'

(De omschrijving van de gymzaal met al die tatami's doet me denken aan mijn oude lessen judo. Maar Aresje snapt er natuurlijk weer niks van.)

- Sorry Anne, mijn laptop was stuk en ik kon nergens online komen.

Verdedigingstechnieken 1: Klemtechnieken. Het stond op haar rooster, ingepland voor vandaag en opnieuw vervloekte Órelinde zich dat ze niet de dag van tevoren op haar rooster had gekeken of er misschien toch een gymles was vandaag. De spierpijn van gisteren was dan misschien lichtjes, maar het was wel aanwezig en ze had geen idee tegenover wie ze zou staan vandaag. Het kon altijd een groot en sterk iemand zijn en ondanks dat ze iets sterker was door haar magie van Erd, wilde dat niet betekenen dat ze een sterke jongen aankon. Met een zucht trok ze haar witte broekrok aan en een zwart shirt waarna ze haar voeten en onderbenen verbond. De stevigheid had ze waarschijnlijk nodig en op deze manier hoefde ze geen sportschoenen aan te trekken. Die zaten haar toch altijd te beknellend op een of andere manier.

In wat slippers geschoten en met een flesje water bij de hand ging ze op haar gemakje naar de gymzaal toe. Op deze manier zou ze net voordat de bel zou gaan in de zaal zijn, klaar om te beginnen. Haar haren bond ze nog even in een lage knot en vervolgens opende ze de deur en wist inderdaad binnen te zijn voordat de bel zou gaan.

Enkele seconden stond órelinde stil, te kijken naar wat er met de gymzaal was gebeurd. Overal lagen matten met verschillende kleuren en een algehele rode band markeerde de buitensten. De eerste wie ze zag was het meisje en inwendig zuchtte Órelinde van opluchting. Nu had ze meer kans dat ze er zonder al te erge kleerscheuren vanaf zou komen en knikte dan ook het meisje vriendelijk toe. Daarna zag ze Master Kana en boog lichtjes voor hem. ‘Órelinde Luïnwe is present Master.’ Haar ogen gleden vervolgens door naar wat er verder nog te zien was in de zaal en viel op het bord waar al enkele instructies op gegeven stonden. Het eerste was simpel en ze plaatste haar slippers op de grond bij de bank en zette het waterflesje ernaast neer. De tweede opdracht was waar haar verwarring begon. Je moest de mat begroeten? Van het bordje keek ze naar de mat, boog voor de mat en zei ‘Gegroet Mat?’. Haar blik schoot weer richting Kana om daar van zijn gezicht te kunnen lezen of ze voldoende had gedaan of dat er nog meer dingen te doen waren voordat ze op de mat ging staan.