Al een tijdje was Lightning nijdig. Het was niet de bedoeling geweest dat iedereen het zou ontdekken. Haar kamer was een pijnhoop. Had onder haar woede geleden.Even had ze een bui gehad waar ze met dingen wou smijten. Gelukkig was ze in haar kamer gebleven en is daar begonnen met spullen in het rond te smijten. Ze was speciaal verhuist van planeet nadat ze veel heeft moeten lijden. Heeft daarna weer haar leven opgepakt. Simpel was het geleken. Haar adoptie ouders hadden besloten om haar naar school te laten gaan. Niks in haar aanmelding laten horen wat ze met zich meedroeg. Lightning had gevraagt om ook niks aan de headmaster te vertellen. Haar ouders hadden dat geaccepteerd. Tot het einde van het schooljaar had Lightning dat kunnen volhouden. Master Savador zou nog steeds niks hebben ontdekt als Duvessa verdorrie niet zo onvoorzicht was geweest. Het dier had zo'n honger dat ze hem zomaar in het bos had aangevallen. Gelukkig heeft hij stand gehouden tot de eerste zonnestralen waardoor Lightning weer was getransformeerd naar haar eigen gedaante. Maar nu wist hij wel wat ze was. Woedend schopte ze tegen haar kast waar er nu een dikke barst in was tevoorschijnt was gekomen. Ondertussen probeerde Lightning de pijn in haar voet te negeren. Lucifer haar jaguar was er niet. Het dier was er nooit wanneer Light even opvliegerig was. En omdat ze niet wou dat ze heel haar kamer zou afbreken nam ze haar jas deed de deur open en stapte de gangen door. Deed de moeite niet om haar kamerdeur dicht te houden. Nee, als er iemand uit nieuwsgierigheid binnen zou treden zou Lightning wel ontdekken wie dat zou zijn geweest en dan zou die persoon nog lang niet jarig zijn. De wind die tegen haar gezicht opbotste maakte haar duidelijk dat ze al buiten was. Voor nu wou ze even niet meer in de buurt van de school zijn. Met rust worden gelaten. Hoe verder dat ze stapte, hoe kalmer ze werd. Haar ogen die eerst hard stonden waren wat zachter geworden. Het was wel niet helemaal weg. Na een tijdje vond ze de ruïnes, een perfecte plaats om je af te reageren. En dat deed ze meteen. Stak al haar energie in haar rechter arm, die langzaam helemaal zwart werd. Haar arm bonkte nu vol met magie. En sloeg ermee recht door groot kapot pilaar, die eerst barsten vertoonde en vervolgens helemaal in brokkels op de grond viel, de pilaar was verdwenen. Lightning liet zich al huigend op de grond vallen. Haar energie kwam al weer terug. En ook haar kalmte. De woede was voor nu weer even helemaal verdwenen. Maar voor hoelang. Hoelang kon ze weer gaan verder leven tot er opnieuw iemand haar geheim zou ontdekken, en wat als het de verkeerde persoon was? Dan zouden haar ouders als die het zouden ontdekken haar terug nemen naar huis en mocht ze niet meer naar school. En haar vader...hij zou haar weer gaan trainen. Hij was nu eenmaal iemand die in de susamie zat. Lightning wou daar niks mee te maken. maar het was of getraind worden door hem later, of het werk van haar moeder overnemen, en dat was echt reuze saai. Maar school was het enige dat Lightning nog tijd gaf..

break

Hij was wezen oefenen met zijn chain. Hij was ver weg van de andere leerlingen en leerkrachten wezen oefenen, hij kon het ze niet zien. Wat nou als ze achter zijn grote geheim kwamen? Dat hij een illigall contractor was? Bloed zat op zijn hand. ‘Toch nog teveel gedaan… ‘ Hij glimlachte dom tegen zichzelf. Pakte een doekje en maakte zijn hand en mond schoon. Even keek hij ernaar. Wat moest hij hiervan denken? Het was zijn eigen fout dat hij hier nu zo stond vond hij. Beide families zijn verloren… Het viel hem ook op dat hij nog niet gespot was. Hij was immers van 100 jaar geleden, althans, hij was 100 jaar geleden de Abyss* ingegooid. zou het komen door zijn uiterlijk dat veranderd is? Of zijn karakter? Het was waar, hij was eerst bitter en boos de hele tijd. Maar na dat incident veranderde dat. Hij werd open en begon meer te lachen.

Break was aan het doelloos rondlopen. Hij werd zo nu en dan nagewezen. Break keek dan enkel uit zijn ooghoek naar ze, als ze rechts van hem stonden. Links ging het moeilijk want daar miste hij een oog, het grappige was dat niemand dat wist. Hij was het lang geleden verloren dood de Will of Abyss… Na veel onderzoek in de bieb was hij erachter gekomen, dat zijn eigen huis en planeet niet meer bestond. Hij moest en zou een planeet noemen hij dan koos voor Sharda. Het paste wel ergens bij zijn magie. Mad Hatter* gebruikte dark magic, ook kon break hem summenen waardoor het niet echt een demon was. De slaapzalen waren leeg, hij had altijd willen weten hoe de meiden vertrek zalen eruit zagen even liep hij erheen. Maar herinnerde ze zich toen de regels. ‘Ben ‘slecht’ ziend..’ hij keek sluw om zich heen en liep de meiden afdeling op. Terwijl hij alleen rondkeek zag hij een open deur. Het trok aan zijn nieuwschierigheid… maar eerst keek hij weer goed rond. Je wist maar nooit wat er was of waar er iets op een hoekje schuilde. Er was niets te zien dus liep Break de kamer binnen. ‘ohmy… ‘ Hij keek naar een kamer dat een storm had benut, zo erg was de troep en de puinhoop. Hij draaide zich maar gelijk om, dit… was iets wat hij nooit had verwacht van een meiden kamer… Hij bekeek een andere kamer, het klopt. Deze was helemaal netjes, nagellak potjes, haarborstel alle make-up gesorteerd. Het leek op vroeger voor Break. Dit was iets dat hij natuurlijk had verwacht.

Buiten was het koud, hij trok zijn tas maar aan. Zijn mouwen vielen over zijn handen, waardoor hij kon zwaaien met de mouwen. Dingen doen op die manier was hij ook al geheel gewend geraakt. Hij liep richting de ruïnes… alsof iets hem trok die richting in, bij de ruïnes zag hij een meisje. Haar arm werd zwart en meteen was hij serieus aan het observeren. Wat zou dit inhouden? Is ze aan he- zijn vraag werd al beantwoord toen ze de pilaar kapot sloeg. Niet alleen brokkelde wat op de grond ook het meisje ging hijgend naar de grond. Hij probeerde haar te herinneren, wie was ze? Waar kwam ze vandaan? Break hield ervan als hij veel dingen wist. Maar op een school zitten van 100 jaar verder was toch even anders, alles was anders. Hij bleef even naar haar kijken, ze leek te kalmeren. Hij keek rustig toe terwijl hij tegen een boom leunde. Het interesseerde hem wel, wat had zij precies. Hij klapte en liep richting haar. ‘Dat was mooi uitgevoerd!’ Hij liep iets naar haar toe maar bleef op een gewenste afstand. ‘Wat doet een mevrouw in de ruïnes? Dat is toch geen plek?’ Hij haalde een snoepjes potje uit zijn mouw en begon er mee te schudden. Opende de deksel en wees het uitnodigend haar kant op. ‘Wilt u er ook eentje?’ zelf nam hij er een en snoepte die lekker snel op. ‘Mijn naam is Xerxes Break.’ Hij keek haar rustig maar vrolijk tegelijk aan. Hij bleef wel alert, als zij de kracht had om die pilaar zo aan diggelen te slaan… wie weet wat er dan nog later ging gebeuren.


*Mad hatter: Zijn chain en bijnaam ( zie charackter )
*Abyss: een andere dimentie. de tijd is daar compleet anders. 1 dag in de abyss kan daar 100 jaar zijn in de normale ( in breaks geval )
[ hopelijk kan je er wat mee ]

Was het eigenlijk wel een goed idee geweest om haar ouders over te halen om toch naar school te mogen? Lightning twijfelde nu wel meer dan gewoon was voor haar. Het was gevaarlijker aan het worden om nog op school te blijven. Ze had de headmaster aangevallen nota bene. Dat is niet iets gewoon. Ze had zich nog juist kunnen weeerhouden hem aan te vallen waardoor savador eindelijk had kunnen terug vechten. maar wat als dat niet was gebeurd? Wat dan... Met moeite probeerde ze de angst in haar weg te duwen. Na een tijdje lukte het haar. Hoe lang moest ze dit wel niet volhouden? Kort beet ze hard op haar onderlip. En de brieven van de mannen in hun zwarte pakken hielpen ook niet echt. Ze zaten achter haar aan. hadden fwinn aangevallen. Angstig sloot ze haar ogen. De beelden zaten nog vers in haar geheugen gegrift, en waarschijnlijk gaan die nooit meer vervagen. Ze had twee van de mannen gedood...maar de derde had kunnen ontsnappen. Normaal zou ze achter de derde aan zijn gegaan... wel zij niet maar duvessa had haar overgenomen...Gewoon omdat ze wist dat die mannen haar mee zouden hebben genomen. En op een of andere manier wist Duvessa iets van die mannen. Dus had het monster in haar lightning zelf beschermd. Zwaar schudde light met haar hoofd. Het gaf haar koppijn, al die zorgen. Maar dat maakte niets uit. Lightning heeft altijd al voor zichzelf moeten zorgen, en heeft het altijd weten te redden. Dus hier gaat ze zichzelf ook alleen uit redden. hoe dan ook. Ondertussen was het zwart op haar arm al weer helemaal verdwenen. Terwijl ze nog steeds haar ogen gesloten hield luisterde ze naar haar eigen ademhaling dat weer stillaan kalmer werd. Het voelde goed om weer even haar frustratie op iets af te richten. Kort zuchtte ze dan ook nadat ze weer herinnerde wat er met haar kamer was gebeurd...Die moet ze dan ook weer gaan opruimen want met zo'n vuilhoop kon ze echt niet leven. Bah. Lightning weet dat jongens wel in zo'n troep konden leven, dat was echt vies. Dat ze daar in konden leven? Nadat ze haar ogen weer opendeed keek ze naar de mini brokkels, restjes van de eens zo grote pilaar. Nu was er alleen maar kleine hoopjes steen van over. Staren, dat was het enige wat ze voor nu deed. Toch ze oppeens iemand hoorde klappen in zijn handen. Licht geschrokken en verbaasd hief ze haar hoofd op. Om te zien wie het was die haar wel leek te bespotten. ‘Dat was mooi uitgevoerd!’ de jonge man die sprak stapte op haar af, maar was nog slim genoeg om niet al te dicht te komen. Hij had het allemaal gezien? Waarom had ze hem dan niet gezien? Toen ze hier was had ze eerst de omgeving goed gecontroleerd voor ze haar frustratie uiteindelijk de vrije loop zou laten gaan. Blijkbaar had ze hem over het hoofd gezien. Met samen geknepen ogen keek ze hem aan. Langzaam stond ze op. Hij was nog steeds groter dan haar, maar waarschijnlijk is hij ook ouder dus het was best logisch. Ze wist niet wat ze nu van hem moest denken. Maar iets aan hem zorgde ervoor dat ze iets argwanend hem van top tot teen eens goed bekeek. ‘Wat doet een mevrouw in de ruïnes? Dat is toch geen plek?’ Hoorde ze hem zeggen waardoor ze zich weer op zijn gezicht richte. Een korte geamuseerde glimlach sierde haar lippen. De onbekende gast haalde dan oppeens een snoep pot tevoorschijnt en bood haar eentje aan. ‘Wilt u er ook eentje?’ Iets achterdochtig stapte ze op hem af en nam ze eentje uit de pot en legde die dan langzaam op haar tong om het dan in haar mond te laten verdwijnen."wel, ruines zijn de perfecte plaats voor mensen die even alleen willen zijn." Daarbij doelde ze over het feit dat hij haar heeft gezien toen ze alleen had willen zijn. Kort streek ze behendig door haar haren. ‘Mijn naam is Xerxes Break." STelde hij zich beleefd voor. Kort liet ze haar ogen weer over heel zijn lijf glijden. "Aangenaam Break" Ze liet zijn naam over haar tong rollen proefde het zoals ze iedere nieuwe naam proefde. "Mijn naam is Erza, Erza scarlet" Stelde ze dan zelf beleefd voor. Ze had nu eenmaal een strenge opvoeding gehad van haar adoptie ouders."Maar, jou heb ik hier nog nooit gezien...ben je nog nieuw?" Vroeg ze nieuwsgierig. Damn, ze kon er niets aan doen. Ze was altijd heel nieuwsgierig bij mensen die ze nog niet kende.

Hij had haar een snoepje aangeboden, twijfelachtig had ze er een genomen. Even keek hij haar sluw aan, waarschijnlijk omdat hij een vreemde was die snoepgoed weggaf. Even keek hij haar aan, en boog voor haar “Mijn naam is Xerxes Break.” Zo had hij zich voorgesteld. “Aangenaam Break.” Hij voelde dat hij bekeken werd, zelf keek hij ook weer op. Het was inderdaad zo, haar ogen gingen over zijn lichaam heen alsof ze hem inspecteerde. “Mijn naam is Erza, Erza Scarlet.” Break glimlachte naar Erza, “Aangenaam, Erza. “ Iets sluws klonk in zijn stem, alsof hij al plannen aan het beramen was voor later. wat is ze? Waar komt ze vandaan? Hoe ligt haar verleden? Hoe zou ik al mijn vragen beantwoord krijgen… dacht hij terwijl hij de snoep trommel opbergt in zijn mouw. Veel spullen gingen erin en werden dan ergens heen geteleporteerd, maar niemand wist hoe of waarheen. “Maar, jou heb ik hier nog nooit gezien… ben je nog nieuw?” Ze was nieuwsgierig, ze mocht niet te nieuwsgierig zijn vond Break. Wie weet wat ze dan wel niet te weten kwam van hem? Hij kon dat nu nooit gebruiken… Straks werd hij ontdekt en moest hij in onderzoek… of nog erger, kwamen ze erachter wat hij had gedaan… Even keek Break haar kort aan, dacht even over zijn antwoord. “Ik ben… niet zo heel nieuw hier. “ Even keek hij opzij via zijn ooghoek. Het haar dat hij voor zijn linker oog had zat er nog. Voor de zekerheid had hij deze gesloten gehouden dan dat hij normaal deed, Je wist immers maar nooit wanneer en wind kwam of onverwachte dingen waardoor je spontaan moest bewegen. steeds even vrolijk. Zou die kamer van haar zijn? Ze heeft wel veel kracht… Hij draaide een rondje om haar heen, wie was ze? Waarom voelde hij nou iets anders bij haar… “En jij… zit jij hier al lang?” Hij keek haar nieuwsgierig aan.

( Spijt me voor de laatheid en de kortheid ._. Kon er echt voorderest niets meer uit krijgen... )

Lightning keek de gast argwanend aan. het is niet zijn uiterlijk dat hem verdacht maakt, maar Duvessa was lichtjes alert, dus Lightning was dat dan maar ook. Ze heeft nu eenmaal geleerd om te vertrouwen op het instinct van Duvessa. Het is wel vaker gebeurd dat dat wezen in haar gelijk had. Niet dat Lightning daarblij mee was, maar ze luisterde er wel naar. dat heeft ze zelf jammer genoeg eens ondergaan. En ze gaat niet twee keer dezelfde fout maken. Kort liet ze haar ogen weer over heel zijn lichaam glijden. probeerde zo te ontdekken waarom Duvessa voor hem alert was. Jammer genoeg kon ze het met het blote oog niet zien. Pech voor haar. maar dan vertrouwd ze wel weer op het instinct van Duvessa. Dat doet ze altijd al. “Aangenaam, Erza. “ De toon waarop hij het zei zorgde er voor dat Lightning haar ogen even samen kneep. hij was iets van plan. Was bezig met zijn gedachten. Nu wist Lightning het zeker. Zijn toon had hem verraden. maar wat? Ach ze zal het wel uitzoeken. hoe dan ook. Ondertussen keek ze hem iets wat kribbig aan. Hij had eigenlijk wel het lef om haar te bespioneren. Ze was speciaal naar hier gekomen omdat ze dan alleen was en haar woede en frustratie de vrije loop kon laten gaan. Blijkbaar waren de ruïnes nu niet meer een goede plaats. Kwamen er meer en meer mensen toch naartoe. Het word dus tijd om een nieuwe eenzaam stille plaats te gaan zoeken, wanneer ze weer wat tijd heeft zal ze er meteen voor gaan kijken. Lightning heeft Break, hier. Nog nooit eerder gezien. Dus vroeg puur uit nieuwsgierigheid of hij hier nieuw was. “Ik ben… niet zo heel nieuw hier. “ antwoorde hij...Goed..oke, dat was nu ook weer niet meteen het antwoord dat ze had verwacht. Zorgde er dan ook meer voor dat haar nieuwsgierigheid meer werd gewekt. Is zijn eigen schuld. "Dat klopt langs geen kanten." Sprak ze verontwaardigd."Of je bent hier nieuw of juist niet." Ging ze mopperend verder. Nieuwsgierig keek ze hem afwachtend aan. "Dus nieuw of niet?" Het is niet dat ze zeer ongeduldig was, maar kwam door haar nieuwsgierigheid. “En jij… zit jij hier al lang?” Vroeg hij, waardoor Lightning haar schouders even ophaalt. "Hangt er vanaf wat je bedoelt met lang" Sprak ze mysterieus. Puur om hem wat te irriteren. na enkele minuten antwoorde ze wel deftig door haar strenge opvoeding."Hmm ik denk dat ik hier al een jaar of twee zit...I guess" Sprak ze bedenkelijk" Laten we zeggen dat ik hier al lang zit" Verklaarde ze hem dan simpel weg. Nonchalant streek ze enkele lokken van voor haar kristalblauwe ogen. "Maar goed, je weet wat ik hier doe. Wat doe jij hier?" En daar ging ze weer. Vragen, vragen en nog eens vragen. Ze kon er gewoon niet echt iets aan doen.

haar spieren waren allemaal lichtjes gespannen. Meer kon ze ook niet. het was niet de bedoeling dat ze meteen grof en afstandelijk zou doen puur omdat Duvessa vond dat ze dat moest doen, dat ze weg moest uit zijn buurt blijven. Maar haar nieuwsgierigheid voor deze jonge man zorgde ervoor dat ze bleef. Met hem ging praten. Puur om meer te weten te komen over hem. Wijsheid kan je nu eenmaal een heel stuk verder brengen dan degene die van niemand iets wisten. Light wist toevallig al heel veel van verschillende mensen, of die daar nu blij mee waren of niet kon Lightning niet echt veel schelen. ze was gewoon heel goed in dingen ontdekken van anderen. Ze hield niet op tot ze iets van een persoon weet die haar ook maar een klein beetje intereseerd. Lightning keek hem dan ook recht aan. nam hem gewoon in haar op. ” 2 jaar hea? Dat klinkt nog niet zo lang. " hoorde ze hem zeggen, waarop ze nonchalant haar schouders ophaalde, voor haar was het al lang, maar niet lang genoeg natuurlijk. School was dan ook het enige dat haar vader nog op een afstandje kan houden. Maar ze weet maar al te goed dat vanaf ze van school moet ze gaat moet werken bij haar vader bij de suasama. iets waar Lightning liever niet deed, maar ze zou het wel doen uit respect voor haar vader...adoptie vader op preciezer te zijn. Maar dat deed er nu niet echt toe. Oppeens verdween Break... Wat ik hier doe? Ik probeer informatie te verzamelen en te leren om magie te leren, net zoals ieder ander. Geschrokken dat hij achter haar stond draaide ze zich om.Met samengeknepen ogen keek ze hem recht aan. Sprak hij de waarheid of loog hij? Het was moeilijk te raden van hem. “Break is old! Break is old…” Hoorde ze dat nu goed, sprak die pop? Iets verbaasd en verwonderd keek ze naar het normaal levenloze ding. meteen onthoude ze wat de pop zei. het leek alsof dat ding wist waar ze het over had. “Emily, meet Lightning, Lightning meet emily." De hele tijd staarde Lightning naar de pop. Wel, dat was vreemd...en vooral onverwacht. Nouja..eigenlijk niet. maar light had het gewoon niet zien aankomen. Ik zit hier al meer dan 6 jaar op school Lightning." Kort snoof Lightning."dat is niet waar, ik zit hier al twee jaar, en in die twee jaar heb ik je nog nooit gezien, en ik ken iedereen van school, wel is het niet kennen dan is het wel van gezien te hebben. dus stop met liegen" Sprak ze ijzig. Wou hem weer recht aankijken maar hij was al weer achter het dunne boompje verdwenen. hoe deed hij dat toch in hemelsnaam. Al snel hoorde ze die snoep doos achter zich rammelen, meteen draaide ze zich om. Is er iets? Het lijkt wel alsof je een geest heb gezien." Even draaide ze overdreven met haar ogen. yeah right."als ik er een zie zal ik het je vertellen" sprak ze kalm. even dacht ze weer aan de pop" Waarom zei...emily dat je oud bent, hoe oud ben je wel als ik vragen mag?" Vroeg ze nieuwsgierig. Keek hem doordringend aan.

Rode snoeppapiertjes, gele snoeppapiertjes, groen, blauw, paars. Allemaal verschillende kleurtjes zaten erin. Ook kleuren die je vaker zag in snoeptrommels. Elk snoepje had een andere smaak. ”Is er iets? Het lijkt wel alsof je een geest heb gezien.” Hij nam een snoepje en at die, zonder het papiertje, op. “Als ik er een zie, zal ik het je vertellen. “ Ze was kalm. Dat is een goed iets dacht Break bij zichzelf. Nu nog haar ondervragen voordat de rollen echt worden omgedraaid. Hij keek even van Lightning weg. “Waarom zei… Emily dat je oud bent? Hoe oud ben je wel als ik mag vragen.” Een lange stilte kwam doordat Break snoepjes aan het eten was. Na vele snoepjes later nam hij er nog een. Maar in plaats van rustig deze op te eten beet hij deze in een keer door midden, kapot en slikte het zo door. “19 jaar zonder het ongeluk mee gerekend.” Even schoot zijn oog naar een struikje iets verder. Hij deed het trommeltje dicht, ook al ging dit moeilijk door zijn mouwen. Die hingen altijd nog over zijn handen heen. Hij deed het trommeltje in zijn jas ergens waarvan je dacht dat het nooit zou gaan passen. Mensen voor een raadsel laten staan, dat vond hij altijd leuk om te doen. Het houten popje kwam weer in beweging. Break was stuck, Stuck in a-“ Verder kwam het popje niet omdat Break tegen hem in viel. Emily, That is a secret remember?” Gemeen, haast duivels ondertoontje had Break tegen Emily. Emily begon te lachen, Break keek snel naar een bosje. Verder hield Emily haar mond. Break nam zonder pardon Lightning in zijn armen en tilde haar op. Hij begon te rennen in een richting, verder weg van de school. Voordat hij vragen kreeg legde hij zijn wijsvinger op haar neus. “Protecting a lady is a gentleman’s job.” Zei hij met een grote grijns en een speelse toon. Hij hield de omgeving scherp in de gaten terwijl hij aan het rennen was.
Na een lange tijd gerend te hebben minderde hij wat vaart. Al snel liepen ze en Break liet Lightning op de grond zelf weer staan. Even hoestte hij toen ze weer zelf stond. Hij liet het hoesten zo min mogelijk zichtbaar door er een hand voor te doen en doen alsof hij lachte. Hij was nieuwsgierig geworden naar wie of wat het waren. Hij wist wel dat ze niet achter hem aanzaten, of het klopte wist hij niet. “Wie zit er achter je aan Lightning?” Hij keek haar doorgrondend aan. “Als iemand mijn meesteres wilt aanvallen…’ * Boog lichtjes naar Lightning. “… Moeten ze echter langs mij komen.” Hij lachte vriendelijk naar haar. Voor de zekerheid hield hij zijn cane goed vast. Hij stond alert te luisteren voor elk geluidje, verandering in zicht. Bedrog voor je ziel zelfs. Je wist het immers maar nooit.

( Hopelijk kan je er wat mee ^^” het is toch iets anders geworden dan het plan was XD )

Afwachtend keek ze hem nieusgierig aan. Ze had hem nog nooit gezien. En toch vertelde hij haar dat hij hier al lang zat...ongeveer. Of het was een leugen of het was op een of andere manier de waarheid. Maar hoe? Daar wou Lightning natuurlijk achterkomen. En erachter komen zal ze zeker, hoe dan ook. Zo was ze nu eenmaal. Vanaf dat iets Light haar interesse had kunne te pakken krijgen wil ze er alles vanaf weten. Ookal kon het gevaarlijk zijn. Dat kon haar geen bal schelen. Ontdekken zal ze. ”Is er iets? Het lijkt wel alsof je een geest heb gezien.” Kort keek ze hem zo kalm mogenlijk aan. "als ik er een zie, zal ik het je zeggen." Ze was goed in haar emotie's in de hand te houden als het echt moet. Hier deed ze dat dus ook. Kwam door jaren oefenen. Het was altijd handig geweest, en je kont hier zien hoe handig het wel niet was. Kort liet ze haar ogen naar de horizon glijden. “19 jaar zonder het ongeluk mee gerekend.” Haar hoofd draaide ze weer richting hem. Ongeluk?"Welk ongeluk" Vroeg ze meteen. haar nieuwsgierigheid werd alleen maar sterker en sterker. iets dat voor Break hier alleen maar in zijn nadeel zal gaan werken."Je kunt toch geen 19 zijn door een ongeluk" Sprak ze iets sarcastich. Dat was toch zo. het klopte langs geen kanten. Break was stuck, Stuck in a-“ Leek het popje te willen antwoorden. Emily, That is a secret remember?” Kapte Break het popje haar zin af. Nee, dat had hij niet moeten doen. Lightning wou het weten. en snel ook."Het is niet echt vriendelijk om iemand zijn zin af te breken Break" Keek ze hem geirriteerd aan. ze wil weten wat die pop haar wou vertellen. ze wou nog meer zeggen toen break haar oppeens oppakte en Lightning geschrokken een klein gilletje schreeuwde. Ze Probeerde zelf nog uit zijn greep te geraken toen hij ervandoor ging. Wat dacht die wel niet? “Protecting a lady is a gentleman’s job." Legde hij uit nadat hij op haar neus had getikt. Wat was ze? Een kind van 3 ofzo? Ze kan heus wel voor zichzelf zorgen. Kort snoof ze dan ook verontwaardigd. Eindelijk zette hij haar toch weer neer. "Waar was dat in hemelsnaam voor nodig."Sprak ze verontwaardigd. Sloeg kwaad en afwachtend haar armen over elkaar. “Wie zit er achter je aan Lightning?” Hij keek haar doorgrondend aan. Achter haar aan? Ze had niemand gezien.“Als iemand mijn meesteres wilt aanvallen…’ Boog lichtjes naar Lightning. Wat meesteres? Hoe komt hij daar toch aan? “… Moeten ze echter langs mij komen.” Even draaide Lightning haar hoofd naar de richting van waar ze vandaan waren gekomen. Ze zag niemand. "Je zei Meesteres?" Sprak ze geirriteerd."hoe kom je daar nou bij. Ik ben helemaal je...meesteres niet." Snoof ze verontwaardigd en keek hem spottend aan. Deze is gewoon gek dat hij dat denkt. Ze had helemaal geen...hoe noem je dat..butler of servant of wat dan ook nodig. Ze kan voor zichzelf zorgen. Geen hulp dus.

Break liet haar rustig weglopen, het was alleen maar leuker om die persoon dan achterna te gaan zitten. Hij wist al hoe en wat. Nu nog de waar.
 
----
Deze topic mag gesloten worden. 
https://staracademy.forumtwilight.com/t4657-cat-and-mouse-games-lightning :3 Hoop dat je mn plan leuk gaat vinden \(=3=\)