Ze waren haar al een tijdje op het spoor. ze was niet zeer gevaarlijk maar de dingen die ze gedaan had en misschien ging doen konden niet door de beugel. het was een klein dreigementje, het werd geen dood, gewoon om even af te schrikken. Helaas had Elveria niet de job gekregen om te schieten. Ze waren met z'n drieën en een ervaren iemand mocht het werk doen. Zij en een jongen van ongeveer in de twintig moesten ervoor zorgen dat niemand kwam kijken, en als ze kwamen kijken dat ze werden af geschrikt en dan alles goed verliep.
Rustig haalde Elveria onder haar bed een matzwarte koffer uit. Ze openen hem en erin lagen twee prachtige, blinkende samurai-zwaarden. haar liefjes. ze grijnsde en legde ze in de scheden die in haar broek verstopt zaten. Het was immers raar om met wapens door de school te lopen. Daar kreeg ze vast straf op, daar zag de Saf wel op aan, Suasama-lid of niet, En ze zag nog een beetje geronnen bloed aan de bovenkant zitten. Rustig liep ze de gang op door de grote deuren. Vanaf daar nam ze een klein wandelingetje door het duistere bos om ergens onder een verrotte boomstam een pistool vandaan te halen en liep toen richting Oaksfield. Waar degene al was gesignaleerd.

Ze werd halverwege vergezeld door de andere jongen. James was zijn naam. Ze raakte wat aan de praat maar lette beide op de omgeving en zeiden dus ook helemaal niets over de plannen of wat er ook mee te maken had. Ze wilde tenslotte niet weer zweepslagen, de laatste keer was al erg genoeg. Ze wist de nodige informatie. Het was een jonge meid van 16, een vechtertje en een durfal en was niet snel te overmeesteren. Maar dan kende ze Elveria nog niet.
Aangekomen bij de bestemming kregen ze de laatste orders van de man, tamelijk kleine dwerg, Elveria moest haar lach inhouden. James zorgde voor afleiding, Elveria zat in een hoek klaar om het werk af te maken als het mislukte en de dwerg deed het werk.
Het begon, het gebeurde tamelijk snel. De dwerg was in ieder geval dood en James had zijn werk goed gedaan want er kwam niemand kijken. Voorzichtig stapte ze dichterbij en bekeek het meisje, Ravenna. Ze was nog half levend en heel voorzichtig haalde Elveria een Samurai-zwaard tevoorschijn. De wond had niets geraakt en langzaam richtte ze het zwaard op het jonge meisje. 'Je hebt je les wel geleerd denk ik.' Siste ze en ze begon in haar zakken te voelen naar het spul. Ze vond sigaretten en de wiet, ze gooide ze beide zo snel mogelijk in de dichtstbijzijnde put. Daarna liep ze zonder iets te zeggen met het zwaard in haar hand kalmpjes weg.

[sorry voor de flut ><]

Elveria liep weg, zelfs in deze situatie gingen er van allerlei fantasieën door haar hoofd. Zijn, die badass wegliep met haar samurai over haar schouder, Het meisje, Ravenna, zielig achterlatend, smekend om hulp. Maar dat laatste was gewoon een rare fantasie want ondanks dat ze net iemand bijna de keel had doorgesneden wist ze dat Ravenna een doorzetter was. 'Als je mij iets wil leren, zul je toch iets meer moeten doen dat mijn arm kapotschieten, klotewijf!' zei Ravenna half snauwend. Elveria bleef staan, een grijns stond op haar gezicht. Zij liet zich ook niet zomaar van haar stuk brengen. De jonge vrouw haalde uit met haar been en schopte hem onder haar door, zodat ze erover zou struikelen. Maar Elveria was snel, ze maakte gewoon een sprongetje en draaide zich om. Haar grijns was breder geworden. Ze spuugde een mond vol bloed uit. 'Ik snap trouwens niet waarom ik deze.... ''speciale'' service krijg. Jullie willen me niet dood, die schutter was een professional, dan vraag ik me toch af waarom een bijna meerderjarige geen eigen pleziertje mag kopen.' Ravenna ververste het noodverband en gooide de andere vieze lap in de richting Elveria, die was niet snel genoeg en keek hoe de band op haar broek kwam. Ieuw. Ze maakte een klein stapje achteruit en met een van haar zwaarden haalde ze de lap van haar broek af. 'Je krijgt deze speciale service omdat je dat pleziertje van je teveel doet. Het maakte me echt geen zier uit of je je les wel of niet hebt geleerd, het was een waarschuwing en als je zo door gaat komen we graag terug, maar dan maken we het even wat erger.' Ze grijnsde al bij het idee. Voor de rest negeerde ze de hele omgeving en keek Ravenna aan.'Nu, nog iets te zeggen?' Ze ging haar echt niet overeind helpen, dat stond niet in de regels en eigenlijk had ze hier allang weg moeten zijn. Misschien was dat ook wel een beter idee.