‘Andy, ik ben vanavond dus uit eten! Zorg goed voor jezelf!’ klonk het van de trap. Andy stak zojuist haar hand in een grote zak paprika-chips en met volle mond riep ze: ‘Jaa-haa! Ga nou maar anders kom je te laat!’ Haastig geklak van de schoenen van haar moeder kwamen dichterbij. Ze keek bezorgd. ‘Je hebt beloofd naar het nieuws te kijken, het is belangrijk!’ Zegt haar moeder op een straffende toon.
Andy draait met haar ogen en haalt nog een volle hand chips uit de zak. ‘Alsof die gast echt hier naar toekomt.’ Spot ze. Haar moeder geeft haar een kus op haar voorhoofd en verdwijnt in de koude buitenlucht.
Het is hartje winter, een paar dagen na oud en nieuw en het sneeuwt verschrikkelijk veel. Het is nog gek dat Andy’s moeder met de auto weggaat aangezien ze als de dood is dat ze iemand aanrijd met deze gladheid.
Het is al donker buiten en het journaal van acht uur begint. Ze vallen meteen binnen met het nieuws, verveeld staart het zestien-jarige meisje naar het scherm.
‘De moordenaar die vorige week op 28 december is ontsnapt uit de zwaar beveiligde gevangenis in Vught is nog steeds op de vlucht.’ Klinkt de stem van de presentatrice van het RTL-nieuws monotoon terwijl ze haar blaadjes schikt een doodserieus verder gaat. Andy is wat meer geïnteresseerd. Ze had er wel al over gehoord maar en lijkt nieuwe informatie aan te komen. ‘De moordenaar, ook bekend als Rohan L. is een paar keer gezien in de buurt van de buurt Woensel. Het schijnt dat daar nog enkele familieleden wonen die nog geen slachttoffer zijn geworden van zijn moordende daden. Voor het geval u naar hem uit wil kijken, hij is voor het laatst gezien in een zwarte overjas, donkere kleding en een donkere muts. ’ Het nieuws laat een paar foto’s zien van de man met een gehavende, kromme neus en gaat dan over naar ander politiek nieuws.
Andy is niet meer geïnteresseerd, haar hart bonkt in haar keel. Ze woont in Woensel, ze weet niet waar de andere familieleden wonen van die Rohan L., maar het gevoel dat hij in de buurt is bekruipt haar wel.
Ze staat op en loopt naar het grote raam dat uitkijkt over haar voortuin, niets te zien. Zelfs geen voetsappen in de sneeuw van haar moeder, zo hard sneeuwt het. Maar ze schrikt zich lam. In de tuin staat een man, een lange, zwarte overjas, gehavende, kromme neus vol littekens, een donkere muts op en voor de rest donkere kleding. Was dat niet de man van het nieuws?
Ze grijp naar de telefoon, probeert met trillende vingers het nummer van 112 te bellen en kijkt op terwijl de hoorn over gaat. Ze heeft hem gezien, hij heeft gezien dat ze naar de telefoon greep, nu kwam hij haar ook vast vermoorden!
Ze kijkt naar de man, die verschrikkelijk dichtbij is gekomen, maar er zijn geen voetstappen in de sneeuw. Hij grijnst. Ze laat de hoorn van de telefoon uit haar handen vallen. Het is zijn spiegelbeeld.
Andy draait zich om en kijkt verschrikt hoe een zilver keukenmes recht op haar hart afscheert. Weer een getuige minder.

Andy wordt laat in de nacht door haar moeder aangetroffen. Het mes zit nog in haar hart en haar ogen staan open van paniek. Niemand heeft iets gehoord of gezien, het was duidelijk dat zij slachtoffer was van de ontsnapte moordenaar Rohan L., die nergens meer te bekennen is. In alle zekerheid worden buurtbewoners geëvacueerd naar andere familieleden en de wijk wordt grondig onderzocht naar sporen van Andy’s moordenaar.
Hij wordt niet gevonden en niemand weet waarom Andy eigenlijk vermoord was. Omdat ze hem gezien had? Of is er toch wat meer aan de hand?