Lightning stapte verveeld door de gangen. Ze had niet veel te doen. Had eigenlijk geen enkel idee of ze les had of niet. Even nam ze haar lessen rooster te voorschijnt, oke blijkbaar dus wel...maar het kon haar niet veel schelen zoals gewoonlijk. Opnieuw zal ze de les missen, maar gelukkig was die leerkracht dat al gewoon. Een geamuseerde grijns sierde Lighting haar lippen toen ze bij hun eerste kennismaking dacht. De leerkracht was verbaasd dat ze zo'n uitstekende punten had gehaald voor haar testen terwijl ze nooit aanwezig was bij de les. Een masterbrein werd Lightning benoemt, maar een strever was Light dus helemaal niet, en wou dat ook niet zijn. Het was niet om stoer te doen maar gewoon omdat ze geen zin had om een heel uur naar het gepraat te moeten luisteren van de leerkracht terwijl ze veel betere dingen in de plaats kon doen. Voorbeeld wat ronddwalen in de school, dingen ontdekken dat haar in het begin zou zijn ontgaan. Het waren bijna bij alle lessen dat ze niet kwam opdagen, behalve bij de vakken waar haar mentor Savador les gaf. Daar kwam ze wel opdagen. Best logisch er was iets met hem, ze wist niet wat maar het maakte haar wat verward. En ze werd daar geirriteerd van als ze haar eigen emotie's niet meer onder controle had. Observeerde iedereen gewoon om te snappen hoe ze in elkaar zaten. bij de ene ging dat gemakkelijker dan bij een ander. Voorbeeld volwassen mensen, de stagiares en de leerkrachten waren veel ingewikkelder dan haar medestudenen. De lm's kon ze helemaal niet doorgronden. maar dat was ze nu al gewoon en had dat aanvaard. Lightning pakte de gangen die zo weinig mogenlijk volk had, op dit moment had ze niet veel zin om onderweg naar het meer in een gesprek te belanden. Vandaag was ze meer richting de rebelse karakter dat ze had. Nouja dat was altijd zo als ze weer spijbelde, maar goed. Voor het moment had nog geen enkele leerkracht haar spijbel gedrag aan de headmaster gemeld en dat was maar goed ook, anders zou Lightning meteen in de verdediging schieten. Haar duimen had ze in haar broekzak gestoken en nam haar Ipod uit haar zakken. Begon meteen door haar colletie muziek te zoeken. Gewoon naar het liedje waar ze nu onbewust het meeste zin in had. Bij een van de spiegels dat ze onderweg tegen kwam keek ze naar haar eigen Kledij. Ja oke, niet meteen haar eerste keuze geweest maar het waren de eerste kleren dat ze uit haar kast had getrokken en omdat Lightning zo snel mogenlijk uit haar kamer had gewild had ze maar aangedaan wat ze eerst vast had. Na een goeie expectie van haar haren in orde waren stapte ze door de deur naar buiten. De hele tijd druk bezig met haar Ipod, Het was best frustrerend dat ze het liedje niet vond waar ze naar zocht. Het word dus blijkbaar hoogtijd dat ze de oude liedjes er eens afzou smijten zodat er niet heleboel opstonden. Haar passen begonnen te versnellen al had ze het niet meteen zelf door. Haar bruine haren de hele tijd voor haar gezicht wapperend als een wilde vlag bij een sterke wind zoals nu. Haar gedachten ver van de wereld, maar dat werd abrupt afgekapt wanneer ze tegen iets hards aanbotste en haar evenwicht verloor waardoor ze haar Ipod meteen als een reflect losliet om haar handen achter haar te kunnen zetten zodat ze niet al te hard op de grond belande. Voor de Ipod kwam het wel hard aan maar goed. Lightning keek gefrustreerd om te zien wat dat hards was, zag dat het een man was."verdorrie" Mompelde ze wat kribbig van de pijn. Of hij nu een veronschuldiging verwachte of niet, hij zal het niet krijgen. Ookal was het haar fout, Lightning is veel te koppig om dat te gaan toegeven.. .

-Clyde-

Het geklapper van vleugels was te horen op hetzelfde moment dat er een man midden op de weg verscheen. Een auto kon nog net uitwijken en vloekend stak de bestuurder even zijn vuist naar hem op. Goed, volgende keer dus beter uitkijken met waar hij verscheen zodat hij geen ongelukken zou veroorzaken. Ergens zou het best erg zijn als er door zijn toedoen doden zouden vallen terwijl het absoluut niet zijn bedoeling was om te doden. Eigenlijk was dat nooit zijn bedoeling, die taak liet hij liever over aan andere Engelen. Zijn taak was om mensen aan elkaar te koppelen, om ervoor te zorgen dat ze verlieft op elkaar werden en nog lang en gelukkig zouden leven. Toch was hij hier niet om zo'n dingen te doen. Nee, hij had orders van Heaven gekregen om de huidige Legendarische Magician van Puffoon bij te staan. Ze hadden hem daarboven toch voor niets nodig, dus waarom zou hij zo'n taak niet op zich kunnen nemen? In ene school waren er genoeg mensen die zijn hulp misschien nodig hadden als het om de liefde ging. Niet dat iemand an hen echt ging weten dat hij Cupido was aangezien hij zichzelf een menselijke naam gegeven had, maar hij was best goed in het geven van subtiele hints, volgens hem dan. De meesten zouden twee mensen tegen elkaar duwen waarschijnlijk niet erg subtiel vinden, maar voor zijn doen was het dat wel. Vooral als je wist dat hun manier van begroeten het knuffelen van iemand was, iets dat hij zou moeten afleren, wilde hij opgaan in de menigte en vooral niet opvallen. Dat laatste was sowieso al moeilijk door zijn haarkleur en het feit dat hij meestal gewoon teleporteerde in plaats van liep. Misschien was het goed om daar al eens mee te beginnen, naar de school lopen in plaats van uit het niets verschijnen. Langzaam zette Clyde zijn voeten in beweging en baande zich een weg naar de school terwijl hij de das om zijn nek wat losser maakte zodat het iets of wat slordig om zijn nek hing.

Voor de poort bleef hij even staan, legde zijn hoofd in zijn nek om het kasteel te bekijken en liep pas verder toen hij elk detail in zich opgenomen had. Hij had werkelijk geen idee of het iets voor hem zou zijn, maar hij kon altijd problemen. Wie niet probeerde, verloor automatisch en zou nooit weten of hij het leuk gevonden zou hebben of niet. Je moest wat risico's nemen in het leven, anders was er niets aan. Al zouden mensen het misschien wat minder moeten doen zodat zijn broeders en zusters niet altijd moesten helpen om ervoor te zorgen dat heel het ras niet uitstierf. Als ze de mensen gewoon zouden laten doe, zouden ze elkaar na een paar maanden waarschijnlijk helemaal uitgemoord hebben. Mensen waren nu eenmaal niet perfect zouden nooit perfect kunnen worden. Dat was misschien ook de reden dat sommige van de hogere Engelen zo op ze neer keken. Clyde zelf had er geen probleem mee, vond ze ergens best fascinerend. Ze hadden geen krachten zoals zij, moest altijd van A naar B lopen of rijden in die ijzeren dingen van hen. Hoe dat ze op dat ding gekomen waren, geen idee, al was het best knap dat ze zoiets uitgevonden hadden. Het gevoel dat er iets of iemand tegen hem aanliep, zorgde ervoor dat hij terug met zijn hoofd in het hier en nu belandde en een bezorgde uitdrukking verscheen op zijn gezicht toen hij merkte dat het meisje door de klap op de grond gevallen was. "Gaat alles goed? Heb je je bezeerd ofzo?" Ja, van alle Engelen waren Cupids wel het meest menselijk, konden zich makkelijk zorgen maken over anderen. Voorzichtig zakte de man door zijn knieën en raapte het ding dat het meisje op de grond had laten vallen en een lichte frons verscheen in zijn voorhoofd toen hij het ding even bekeek. Wat voor ding was dat? Iets dat hij op Puffoon nog nooit tegengekomen was, anders zou hij het wel hebben geweten. Na een paar seconden scheurde hij zijn ogen van het ding af en stak zijn vrije hand naar het meisje uit zodat hij haar recht kon helpen. "Sorry, ik had beter moeten uitkijken." Ook misschien iets dat hij moest afleren, zichzelf altijd verontschuldigen terwijl hij meestal niet eens de oorzaak was. Ach ja, tot nu toe had hij er nog nooit echt problemen mee gehad, dus waarom zou dat nu wel zijn?