Practice.

Deshas was richting de ruines gelopen. Ookal was hij een legendarische magican, dat nam niet weg dat ook hij elke dag moest oefenen. Het hielp hem trouwens ook om scherp te blijven. Daarbij trainde hij graag bij de ruines omdat er een grote hoeveelheid duistere magie aanwezig was. Deshas liet zijn lange rode jas van zijn schouders glijden en gooide die over een afgebrokkeld stuk muur. Hij stroopte zijn mouwen op, bond zijn haren bij elkaar met een rood lint en trok met een soepele zwaai zijn zwaard uit de schede. Daarna begon hij aan zijn zwaard oefeningen. Het zilveren lemmet sneed dwars door de lucht en glinsterde in het zonlicht. Deshas' ademhaling versnelde door die intensieve training en op zijn voorhoofd parelde een paar zweetdruppels.

veel

moest

"Hi," was er sneller uit dan ze werkelijk verlangde.

Deshas bleef na een tijdje licht hijgend stilstaan. Toen hoorde hij een stem. Hij had het meisje al opgemerkt en herkend, maar hij was niet van plan geweest zijn concentratie daarvoor te onderbreken. Nu echter liet hij zijn zwaard weer in de schede glijden totdat hij een zachte klik hoorde en veegde met de rug van zijn hand het zweet van zijn voorhoofd. ''Hoi'' antwoorde hij kalm terug. Eigenlijk was hij nog niet klaar met oefenen. Hij had zijn zwaard oefeningen al gehad, maar hij moest nog beginnen met de magie. Toch wachtte hij even af of het meisje nog iets te melden had. Zo niet dan ging hij gewoon door.

"Dat wat je met je zwaard deed," ging Mao verder, "is dat te ingewikkeld om aan te leren...?"

Haar ogen blonken met verwachtingen. De aanleg had ze al... als ze nu iemand vond die niet zo autoritair als een leerkracht met haar om zou gaan... dan zou Starshine Academy best wel eens succesvol kunnen worden.

Deshas keek wel even op van de vraag van het meisje. ''Zwaardvechten? Of dat ingewikkeld is?'' herhaalde hij kalm. ''Het kost je wel flinke intensieve training die je hoogstens een aantal je van je leven beroven, maar ingewikkeld om aan te leren is het niet'' antwoorde hij daarna. Daarna concentreerde Deshas zich op de schaduw. Zijn hand spande zich samen en uit de schaduw rezen zwarte wezens op, compleet gemaakt uit schaduwen. Deshas greep weer naar zijn zwaard en wachtte ze op. Toen eht eerste schaduwwezen dichtbij genoeg was, lichtte Deshas' ogen felrood op. Zonder ook maar een vinger uit te steken tilde hij het wezen op in de lucht en knalde het tegen een boom aan waar het uiteen spatte. Intussen was een tweede schaduwmonster op hem af gekomen. Met een snelle stoot joeg Deshas zijn zwaard door hem heen zodat ook dit schaduwwezen uit elkaar spatte.

te

Deshas liet zijn blik gaan langs de schaduwwezens die hem nu insloten. Hij liet zijn zwaard terug in zijn schede glijden Hij concentreerde zich, sloot zijn ogen, leek iets te mompelen en legde zijn handen plat in de lucht met de palm naar beneden alsof hij iets wegdrukte. Het gevolg was een kleine sonische explosie die alle wezens rondom hem uitschakelde. Hij gunde zichzelf een klein zuinig glimlachje om deze geslaagde actie. Vanuit zijn ooghoek zag hij het gevaar voor het meisje aankomen. Hij strekte zijn arm en joeg er een blauwkleurige bliksemstraal langs. Die raakte het schaduwwezen volop. Deze stortte in en veranderde terug in waar hij uit uit gemaakt was, schaduw.

De knal die de bliksemschicht had gemaakt was zo luid geweest dat Mao achteroverviel. Die had ze niet zien aankomen! Met haar hoofd botste ze tegen de stam van één of andere boom die natuurlijk net op dat moment achter haar stond. Met haar benen nog bengelende op de rots en haar rug tegen de grond, had Mao alvast een idee over hoe idioot ze eruit moest zien. Snel zette ze zich recht, terwijl ze met haar hand over de pijnlijke plek wreef. Dat was verdomme al de tweede keer vandaag!
"Uh... dankjewel, zeker?" stamelde Mao. "Sorry, ik ben meer bevoegd in innerlijke strijden. Laten we zeggen dat mijn aanvalskunsten niet zo... rechtstreeks ontwikkeld zijn."

Deshas knipte eenmaal in zijn vingers. Alle schaduwwezens gehoorzaamden en verdwenen weer. ''Nee.....het is mijn fout. Ze hadden nooit zo dichtbij mogen komen'' zei Deshas een beetje nadenkend leek het wel. Hij liep op het meisje af en trok haar aan haar hand overeind. Hij besefte ineens dat hij haar naam nog niet wist. ''Hoe heet je eigenlijk?'' vroeg hij daarom nadat hij haar hand had losgelaten.

Mao nam dankbaar zijn hand aan. Zoals gewoonlijk streek ze haar rok recht. Het was een beweging die was ingegroeid als gewoonte. Het maakte niet uit op welk moment, maar als er iets was gebeurd dat redelijk gênant was of roekeloos, dan moest en zou ze haar kleren plat strijken. Na dat dat kleinigheidje was opgelost, antwoordde ze zonder pardon:
"Het is maar beleefd om eerst jezelf voor te stellen, voordat je iemands naam vraagt."

Ja, nog zoiets waarmee ze opgegroeid was. Haar ouders en etiquette. Je kon er alleen maar bij zuchten.

Deshas trok geamuseerd een wenkbrauw op bij de woorden van het meisje. Hij wist niks van etiquette. Los van het feit dat men daar driehonderd jaar geleden weinig aandacht aan besteede. ''Weetje driehonderd jaar terug kon niemand dat iets boeien. Maar vooruit. Als de etiquette het voorschrijft... Mijn naam is Deshas'' stelde hij zichzelf voor. ''Wel, mag ik dan nu jou naam weten?'' vroeg hij daarna kalm.

moest

"Mao." zei ze dus met een scheve glimlach. "Mao Morgenstern. Aangenaam."

Morgenstern, Morgenstern waar ken ik die naam nou ook weer van ging er door Deshas' gedachten. ''Leuke naam Mao'' zei hij daarna. Pas toen sprak hij hardop zijn gedachte uit. ''Morgenstern dus. Volgensmij heb ik een van je voorouders gekend. Tenminste ik heb ooit eerder iemand gekend die Morgenstern heette, maar dat was heel lang geleden'' zei hij. Deshas was ondertussen ook op een rots gaan zitten. Zijn handen rustte op het gevest van zijn zwaard.

"Is dat zo?"

De Morgensterns waren een soort familie die je vroeger kon onderscheiden als... edellieden. Tegenwoordig werden ze alleen als rijk en hautaine aangezien. Maar er was natuurlijk ook een reden geweest dat ze zo welvarend zijn geworden. Een van Mao's grootvaders was redelijk bekend geweest als heerser over Dark Magic. Hij had veel bereikt - kwaad of goed - wat hem uiteindelijk rijk maakte. Heel rijk. Zijn familie erfde alles - geld én talent - wat nu maakte dat de Morgensterns nog steeds bekwaam en berucht waren op Shadra. Iets wat Mao niet echt apprecieerde.
"Hmm... ik dacht al dat je iets had gezegd over driehonderd jaar oud zijn. Wie - of wat - ben je precies?"

''Ik sta bekend onder de naam de Heer van het Duister. Ik ben een legendarische magican Mao. Eigenlijk hoor ik driehonderd jaar geleden te leven. Ik heb de laatste driehonderd jaar alleen doorgebracht in een stenen gevangenis op de bodem van het meer hier. In de gevangenis stond de tijd stil. Ik werd dus net ouder maar alles buiten dat stenen omhulsel veranderde wel'' vertelde Deshas.

"Huh?"

"Wat heeft je in die 'gevangenis' geplaatst?" vroeg Mao.

Hij kon er toch niet plotseling zomaar ingekomen zijn? Zijn verhaal klonk zo raar, zo eigenaardig, dat Mao er steeds meer belangstelling voor toonde. Om het anders te zeggen; ze was één en al oor.

''Tja aan de ene kant was dat mijn eigen fout. Die gevangenissen waren mijn ideeën en ontwerpen. De macht steeg me een beetje boven het hoofd ben ik bang. Naast mijzelf heb je ook nog Clera, de Vrouwe van het Licht, Silo, de Heer van de Aarde, Airmid, de Vrouwe van de Lucht, Ferost, de Heer van het Woud, Celebrian, de Vrouwe van het Water en Aiden, de Heer van het Vuur. Ik wou samen met Aiden de rest uitschakelen omdat wij op die manier meer macht konden krijgen en onze eigen ideeën konden voltooien. Dit pakte voor de rest niet goed uit. Elke Legendarische Magican kwam dus in een van de stenen gevangenissen terecht. Maar in de laatste momenten die Ferost nog had voor hij zelf ingesloten werd sloot hij mij ook op in mijn eigen gevangenis'' vertelde Deshas.

"Hmpf!" zuchtte Mao. "Dus dan zijn die anderen ook allemaal vrijgekomen?"

De gedachte aan zes andere Heersers over een magische kracht gaf Mao een rilling. Zo'n mensen mochten niet bestaan. Het was niet eerlijk ten opzichte van anderen. Waren er dan nog nooit mensen geweest die zo jaloers waren op die zeven dat ze revolteerden? Moest Mao wat machtiger zijn, had ze er niet over getwijfeld.
"Nooit aan wraak gedacht?"

''Vaker dan jij zult denken. De gedachte aan wraak was het enige dat me weerhield van gekte die driehonderd jaren lang. Maar wraak zal jammergenoeg nog even moeten wachten'' zei Deshas kalm. Toch was er iets veranderd in zijn stem. Er weerklonk iets duivels, iets vals, maar bovenal iets dat zinde op langverwachte wraak. ''Het is jammerlijk dat de rest ook vrijkwam, maar onvermijdelijk. Als Heerser over een bepaalde kracht heb je een zware verantwoordelijkheid. Je houdt de balans staande. Zonder die balans, zouden alle planeten in elkaar storten en onze maatschappij in èèn klap vernietigd zijn. Samen met alles wat ooit geleefd heeft in dit universum natuurlijk. Ik bedoel maar als ik veel magie gebruik voelt Clera dat aan. Ditzelfde geld voor Aiden en de rest'' zei Deshas.

"En is er geen enkele manier om die anderen uit te schakelen zonder die 'balans' te verstoren?" vroeg Mao met een paar vormende ideeën in haar hoofd.

Deshas keek Mao even tersluiks aan. Hij wantrouwde haar, dat was te zien in zijn blik. Maar daarbij wantrouwde hij bijna iedereen. ''Daar heb ik ookal naar gezocht. En ik heb er èèn gevonden'' zei hij enkel tegen haar. Deshas stond daarna weer op van zijn rots. Hij kraakte zijn nek even en zijn vingers. Opnieuw creerde hij een schaduwwezen al was het er ditmaal maar eentje. Hoewel deze tien keer groter dan de rest was. Deshas liet twee gigantische vleermuisachtige vleugels verschijnen en steeg op. Hij had tijdens het opstijgen zijn zwaard al getrokken.

echte

was wat er uit haar mond kwam.

Ach. Wat thuisles niet goed voor is...

Deshas staakte opeens middenin zijn aanval. Hij voelde de sterke aanwezigheid an de doden. Voor hem een aanwezigheid van vrienden en bondgenoten. Maar deze waren sterk, erg sterk. Mao had ze opgeroepen dat wist Deshas zeker. Aan de ene kant was hij behoorlijk onder de indruk van die kunst. Aan de andere kant vroeg hij zich af waar ze dat geleerd had. Deshas wist ook hoe zorgvuldig hij te werk moest gaan. Doden, vooral sterke als deze, moest je niet onderschatten. Jarenlange studie en observatie van hen had Deshas dat geleerd. Langzaam daalde hij naar de grond en maakte een handgebaar zodat het schaduw wezen verdween. ''Laat maar komen'' mompelde Deshas, doelend op de doden.

"Succes jongens..." grinnikte Mao terwijl ze zich omdraaide om het gevecht van dichterbij te kunnen bekijken.

Deshas keek grijnzend naar de doden die op hem afkwam. Hij zag direct dat Mao ze versneld had. Maar wat ze niet wist is dat hij net zo donders goed wist als zij hoe je met doden omging. Daarom wachtte Deshas ze kalm op. Hij sloot zijn ogen en luisterde hoe ze dichterbij kwamen. Toen Deshas zijn ogen weer opende waren ze geheel rood, fel rood. Hij mompelde een soort mantra's. Hij bleef het maar herhalen. Eerst leken de doden een beetje verward. Maar al gauw waren ze versteend. Deshas veranderde in een soort kruising tussen een slang, hagedis en vleermuis. Deshas huid was grauw, alsof hij zelf dood was. Hij had fel rode ogen en een hagedissen straat. Hij had vleermuis vleugels waren donkere brand plekken op zaten. Hij had verder nog lange scherpe hoektanden, een lange gespleten tong en zijn handen hadden lange slanke vingers met lange scherpe zwarte nagels. Alleen zijn klauwen leken nog een beetje menselijk. Hij liep op twee poten tussen de doden door. ''Uitstekend Mao. Je hebt een groot talent dat is zeker. Jammer dat ik eveneens de doden lang bestudeerd heb'' zei hij met een monsterlijk vervormde stem. Het leek wel een metalen stem met zijn normale stem als echo erachter. Hij sloeg even met zijn staart. Hij mompelde iets in het oud-Shadraans. De doden kwamen weer in beweging en draaide zich abrupt om. Ze waren van plan om Deshas te beschermen.

PROFILE MAGICIAN

» Practice is key [ D A L L A S ]
» Let's practice
» Practice || Garu
» Perfection comes with practice - Nardo

Practice.

Practice.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen