Zuchten

Savador zat zwijgend op een afgebrokkeld stuk muur van de ruïnes. Allereerst had hij zich voorgenomen om Diva te zoeken om zich te verontschuldigen, maar halverwege de gang die naar de Shadra Etage leidde, wist hij zo gauw niet wat hij moest zeggen of hoe hij moest beginnen dus had hij zich weer omgedraaid. Dat kwam voornamelijk omdat het een chaos in zijn hoofd was, maar daar wist hij de oorzaak wel van. Zo nu en dan slaakte hij een zachte zucht en plukte verliefd aan de bloemblaadjes van de bloem die hij in zijn hand had. Madeline was nog altijd niet uit zijn hoofd, evenals Diva, waardoor hij nauwelijks meer wist voor wie zijn hart nu eigenlijk zo snel klopte. Hij kon nergens anders meer aan denken en vervloekte het feit dat hij dit niet gewend was. De laatste keer dat het gevoel zo sterk was, was met Diva, en daarvoor wilde hij nog amper over alles wat met liefde te maken had spreken. Hij had verwacht nooit toe te geven aan die onzin, en nu zat hij daar een beetje dromerig voor zich uit te staren. Bovendien maakte het je zwak en verstrooid. Uit verwarring had Savador zijn vest thuis gelaten en had hij in de plaats daarvan een lange zwarte jas aangetrokken, die eigenlijk voor de winter bestemd was. De bijbehorende cape bewoog kalm mee op de zachte lentebries, maar hij merkte het niet, net als de zwerm spreeuwen die vlak boven zijn hoofd luid kwetterend overraasden. Savador draaide de bloemsteel tussen zijn vingers en liet het laatste bloemblaadje meevoeren op de bries. Zijn mondhoeken krulden om tot een lichte glimlach en zorgde ervoor dat het leek alsof hij er nog minder bij was met zijn hoofd.

Diva zat niet zo heel ver bij Savador vandaan maar wel uit zijn zicht. Hoe ze het had gedaan was haarzelf ook nog een raadsel maar het was haar gelukt om haar harp mee naar buiten te nemen. Hij leunde op haar schouder terwijl ze op een stuk afgebrokkeld steen zat. Ze kon maar niet uit haar hoofd krijgen wat Norwood haar verteld had. Gedachteloos gleden Diva's vingers langs de snaren van de harp. Waarom voelde ze zich zo veraden? Zonder dat ze het zelf echt doorhad was ze erbij gaan zingen. Niet dat het haar nu nog veel kon schelen of iemand haar hoorde. Ineens middenin het lied trok Diva uit een onverwachte aanval van blinde woede een snaar stuk waardoor het lied aan een bot afgebroken einde kwam. Diva voelde het bloed uit de snee van haar vinger stromen maar lette er niet op. Een paar druppels bloed vielen op haar kleding terwijl ze verder ging met spelen al klonk het lied vals nu de ene snaar ontbrak.

https://www.youtube.com/watch?v=ouZQ7rgAq-I&feature=fvst

Savador klemde de kale bloemsteel in een hand en slaakte nog een zucht. Werktuiglijk plette hij een mier met zijn duim die tussen de groeven van de ruïnemuur tevoorschijn kwam. Hij keek op toen hij muziek hoorde aanzwellen, maar over zijn ogen lag nog steeds een dromerige waas. Het was Diva's harpmuziek, wist hij, samengesmolten met haar zangerige stem en ze was speciaal voor hem in zijn buurt gaan zitten om haar liefde voor hem te bewijzen door een mooi stukje voor hem te spelen. Ze was niet boos op hem, ze zou hem vergeven en alles zou weer goedkomen. Hij sloot zijn ogen en hield die gedachte vast, al voelde hij tussen al die vlinders in zijn buik een harde knoop - het zou mooi zijn als die gedachte nog eens waar was ook. Maar waarschijnlijk niet, niet nu ze wist wat hij met Madeline heeft uitgehaald. Savador opende verbluft zijn ogen toen de rustige harpmelodie plotseling ruw werd afgekapt. Door woede, schoot het met een droevige zucht door zijn hoofd, door withete woede. Hij bleef een tijdje naar een tweetal fladderende vlinders kijken terwijl hij met een stuk minder goede hoop naar haar vervolgende stuk luisterde. Het klonk opeens vals, wat hem automatisch aan zichzelf en zijn bedriegelijke streken deed denken. Savador liet de gedachtes door zijn hoofd schieten en kon alleen maar zuchten. De verliefdheid was er hoe dan ook niet minder op geworden.

Het duurde een tijdje voor hij zich besefte dat hij was opgestaan en nu met lome passen in de richting liep waar de scheve noten vandaan kwamen. Hij liet zijn benen maar doen; ze leken uit zichzelf naar Diva te gaan. Hij zag haar zitten op een stuk rots met de harp tegen haar schouder en wist, zodra hij dichterbij kwam en het warmer kreeg, dat zijn hart niet alleen nog voor Madeline klopte. Savador knielde achter haar neer en pakte voorzichtig haar hand beet. De gewonde vinger stopte hij zonder iets te zeggen in zijn mond en zoog wat bloed uit de snee. 'Je bent zo mooi,' zei hij zacht toen hij haar weer had losgelaten en dromerig door haar lokken streek. 'In tegenstelling tot mij ben jij een bron van zuiverheid.' Savador gaf Diva een langdurige kus op haar wang en tuurde direct daarna met een lege blik langs de restanten van de ruïnes alsof hij niet eens in haar gezelschap verkeerde.

Diva luisterde naar de nog natrilende snaren toen haar gewonde hand opeens werd weggenomen. Ze hoefde niet om te kijken om te weten dat het Savador was. Ze zweeg nog steeds toen hij door haar haren streek. Ze liet het zelfs nog toe dat hij haar op haar wang kuste. Zijn woorden deden haar pijn. Hoe kon hij dit nog zeggen na wat hij gedaan had? Diva zette de harp voorzichtig rechtop. Ze stond op om de snaar te vervangen. Uit de zak van de rok die ze droeg haalde ze een nieuw snaar tevoorschijn. Ze maakte de kapotte snaar los en verving deze voor de nieuwe. Ze draaide hem vast en stemde hem op de andere snaren af. Vervolgens ging ze weer zitten en pakte haar zwarte lokken bijeen om ze over èèn schouder te draperen. Op haar vrijgemaakte schouder liet ze rustig de harp leunen. Onverstoorbaar alsof ze nooit een snaar had kapot getrokken begon ze opnieuw te spelen al verried haar licht trillende stem dat ze haar tranen inhield.

https://www.youtube.com/watch?v=HYnpeY6MDi0

Savador ging glimlachend door met door Diva's haren te strijken. Hij vond het nog geen ramp dat ze niet op hem reageerde, ze zou vast nog wel loskomen. Tenminste, dat hoopte hij. Hij keek zwijgend toe hoe ze de kapotte snaar verwisselde voor een nieuwe en de harp tegen haar vrije schouder liet leunen. Hij ging haast onopvallend naast haar zitten. Zijn arm sloeg hij kalm om Diva's schouders. Savador luisterde zwijgend naar de nieuwe melodie en haar stem, waar lichte trillingen in te horen waren. Het klonk mooi maar zo treurig, waardoor hij zich begon af te vragen wat er in haar hoofd omging. 'Diva, Diva, Diva,' zuchtte hij hoofdschuddend tussen de harpnoten door. 'Je kent alleen maar verdrietige muziekstukken, is het niet? Je staat sterk in je schoenen, maar soms vraag ik me af waarom je dat verborgen houdt. Misschien moet je maar eens in therapie gaan.' Savador wreef zijn arm over haar schouders en staarde zwijgend naar een paar bloemen in bloei, alsof hij zojuist niets had gezegd wat kwetsend kon zijn.

Toen Savador een arm om haar schouder sloeg spande al Diva's spieren zich aan. Alsof ze zich verzette tegen zijn aanrakingen. Toen ze zijn woorden hoorde kon ze zichzelf er net van weerhouden nog een snaar stuk te trekken. De snaar waar ze net iets meer kracht aan had gegeven trilde nu als enige nog een beetje na. Ze sloot haar ogen even om zichzelf onder controle te houden. ''Verdwijn'' zei ze daarna enkel tegen hem. Het klonk haast grommend.

Savador zuchtte zacht toen Diva haast nog een snaar kapottrok. Hij kneep haar even bemoedigend in haar schouder, maar zijn greep verslapte zodra hij haar woorden hoorde. Hij staarde haar zijdelings minutenlang zwijgend aan, alsof hij niet kon geloven wat ze zojuist tegen hem gezegd had. Toch deed hij niet wat ze hem beval en bleef rustig zitten. 'Je bent schattig als je boos bent,' zei hij met een kalme glimlach. 'Verstandig, op die manier kan ik niet boos op je worden. Je hebt opnieuw mijn hart veroverd, Diva.' Savador bleef een moment stil voor zich uit staren en streek met zijn vrije hand afwezig door zijn zwarte lokken. 'Ik was er niet bij met mijn hoofd,' gaf hij uiteindelijk zacht toe. 'Het kwam door de alcohol. Maar ik verzeker je dat Madeline en ik niet verder zijn gegaan dan enkel zoenen.' Hij ging verzitten; terwijl hij dat deed bewoog hij ongemakkelijk heen en weer. De vreselijke spijt die hem dwars had gezeten toen hij bij Madeline was, nam sterk de overhand. Gek dat hij Diva nu opeens niet meer durfde aan te kijken. Savador draaide nerveus een lok om zijn vinger en richtte zijn blik op een doelloos punt in de verte.

Diva zette de harp weer rechtop en draaide zich naar Savador toe. Ze keek hem strak aan. Er was niet veel voor nodig voor haar om hem te doorzien. Ineens legde ze haar hand op zijn voorhoofd en sloot haar ogen. Dit zou pijn doen wist ze, voor haar, maar ze moest het weten. Ze zag terug door Savador's ogen wat hij had gedaan. Het ergste was nog wel dat hij toen nog geen druppel alcohol op had. Diva opende haar ogen weer en voor ze het wist stond haar handafdruk op Savador's wang. Kwaad stond ze op en liep een paar passen weg van hem. ''Leugenaar. Je had toen nog geen druppel alcohol binnengekregen'' riep ze verhit naar hem.

Savador voelde Diva's doordringende blik maar veegde een paar lange lokken voor zijn ogen zodat hij zich niet zo ongemakkelijk meer voelde. Pas toen ze een hand op zijn voorhoofd legde durfde hij haar weer aan te kijken. Wat er daarna gebeurde ging wat te snel voor hem. In een flits had hij Diva's hand tegen zijn wang gevoeld en was zijn hoofd opzij gevlogen. Hij bleef zwijgend in die positie zitten en hield een hand tegen de zere plek gedrukt. Zijn haren verborgen de geschrokken uitdrukking op zijn gezicht. Hij hoorde Diva's boze stem op een afstandje en ging ervan uit dat ze niet langer meer naast hem zat. 'Diva, lieverd, ik vat het nu even kort samen,' riep Savador uit terwijl hij langzaam overeind kwam en haar tussen zijn lokken door ongelovig aanstaarde. 'Ik was er grotendeels niet bij met mijn hoofd, allereerst kwam dat door Madeline en later door de alcohol!' Hij probeerde tegensputterend zijn verhaal te verbeteren maar wist niet of Diva het geloofde. Met nog steeds zijn hand tegen zijn zere wang gedrukt liep hij met lome passen op Diva af en bleef vlak voor haar stilstaan. 'Leef je uit,' zei hij zacht. Savador haalde zijn hand weg om zijn armen te spreiden en ging ook breed staan zodat Diva hem overal mocht raken. Met een ongelukkige blik wachtte hij op de tweede klap.

Diva keek Savador woedend aan maar bleef zwijgen. Ze vertrok geen spier toen hij op haar af kwam lopen. Even hief ze haar hand op om hem een tweede keer raken. Maar daarna liet ze haar hand zuchtend weer zakken en schudde vermoeid haar hoofd. ''Ik kan U geen pijn doen. Niet opzettelijk tenminste. Daarnet had ik de grens al overschreden'' zei ze zacht. Ze had haar stem weer wat meer onder controle. Met een hand streek ze al haar lokken naar achteren, waarvan de helft direct weer terug voor haar voorhoofd viel, en zuchtte even.

Savador sloeg zijn ogen neer toen hij zag dat Diva haar hand ophief en wachtte met spanning op de volgende klap. Maar er gebeurde niets. Verstrooid keek hij vragend op haar neer alsof hij wilde zeggen waarom ze zo treuzelde. Hij slaakte onopmerkelijk een zachte zucht van opluchting toen hij haar uitleg hoorde. 'Nee, je mag erop los slaan. Ik heb je pijn gedaan. Ik heb je bedrogen,' begon hij met een klein stemmetje. 'Het spijt me. Is er iets wat ik kan doen om het goed te maken?' Savador streek even met een tweetal vingers over de plek op zijn wang en bleef Diva afwachtend aankijken. Op het moment was hij bereid om alles voor haar te doen.

Diva bleef Savador even aankijken. ''Allereest niet meer achter mijn rug om met anderen lekker zoenen. Ik voelde me behoorlijk veraaden. En dan te bedenken dat ik daarvoor ook een aantal jongens heb moeten afwijzen'' zei ze met iets van verwijt. Haar woede leek te zijn verdwenen. Hoewel Diva nog steeds kwaad op hem was zou ze hem niet meer zomaar slaan.

Savador staarde beschaamd naar de grond en voelde de laatste vlinders in zijn buik omslaan in wanhoop. Om Madeline's zachte lippen niet meer te kunnen proeven, dat vond hij haast net zo erg als zijn positie als schoolhoofd te verliezen. Maar hij kon het niet weigeren, niet voor Diva. 'Beloofd,' zei hij zacht. Ergens had hij het ook met tegenzin gezegd, maar dat hield hij zo goed mogelijk verborgen. 'Het spijt me, Diva,' verontschuldigde hij zich weer terwijl hij Diva zacht tegen zich aandrukte. 'Ik had al spijt zelfs toen ik niet meer helder was. Ik hou van je en bovendien.. ik mis ze.' Savador liet Diva niet los maar staarde met een belemmerd gevoel naar het gras onder hun voeten. 'We moeten binnenkort maar weer eens naar Shadra gaan om ze op te zoeken, niet?' Hij duwde haar kin met zijn duim en wijsvinger omhoog om met een droevige glimlach op haar neer te kijken. Hij doelde op hun kinderen die ze sinds hun geboorte niet meer hadden gezien.

Diva had wel gezien dat Savador het met iets van tegenzin had gezegd maar ze verweet hem daar niets van. Ze leek hem zelfs even aan te kijken alsof ze het echt heel erg voor hem vond. Ook zij wist hoe zoiets voelde. Hoewel ze het nooit tegenover Savador zou toegeven voelde zij zich zo ten opzichte van Solomon. Het voelt verschrikkelijk om naar iets te verlangen waarvan je weet dat je het toch niet gaat krijgen omdat je van iets anders houd. ''Ik mis ze ook'' zei ze daarna zachtjes toen Ze Savador's woorden had gehoord. Ze maakte zich los uit zijn omhelzing. Daarna trok ze hem aan zijn pols mee. ''Kom we gaan ze gewoon opzoeken'' zei ze al lopende.

Savador keek kalm op Diva neer toen ze zich losmaakte uit zijn omhelzing maar keek haar een moment later met een blik van verbazing aan wanneer ze hem aan zijn pols meetrok. 'Maar ik moet.. de school..,' zei hij hakkelend terwijl hij Diva met grote passen probeerde bij te houden. Hij glimlachte uiteindelijk en liet zich door haar meetrekken. De taken die hij op de school nog moest verrichten moesten maar wachten. Zijn kinderen kwamen eerst. Savador kwam naast haar lopen en legde een stevige arm om haar schouders. Hij was opgelucht dat het zo snel alweer goed was en verheugde zich erop om hun kinderen weer te zien.

''De school kan even barsten. Ik weet zeker dat als er al problemen zijn Deshas je wel uit de brand helpt'' zei Diva simpel op Savador's hakkelende woorden. Ze was nog steeds wel een beetje boos op hem maar ze had er niets aan als ze nu op hem zou gaan schelden of negeren. Ze moest hier maar mee leren dealen vond ze.

Savador keek glimlachend op Diva neer en streek een lok achter haar oor. 'Je hebt gelijk, ik hecht me teveel aan mijn positie,' gaf hij toe waarop hij zich voorover boog om een kus op haar wang te drukken. Hij merkte aan haar houding dat ze nog steeds een beetje boos op hem was en masseerde tijdens het lopen haar schouder even. 'Niet meer boos zijn, snoes. Ik heb een belofte gemaakt en daar zal ik me vanaf nu aan houden,' zei Savador op een geruststellende toon. Hij sloeg zijn lange haar achter zijn schouders en versnelde onbewust zijn pas. Hij wilde maar wat te graag zijn kinderen weer vast kunnen houden.

(Ik maak wel een topic aan? xD)

PROFILE MAGICIAN

» Zuchten.

Zuchten

Zuchten

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen