Lightning probeerde echt te herinneren wat wie de jongen was die ze nog had gezien. Wat hij deed en of ze hem kende. De forns op haar voorhoofd werd dan ook dieper. Op een of andere manier kwam die jongen, en deze jongen hier haar zo bekend voor. Lightning probeerde harder te denken. Liet haar hersens zo hard mogenlijk werken. "Hij.." het lag op het tipje van haar tong. Juist niet binnen handbereik."Ik ken hem..." Ging ze denkend verder. "Hij lijkt op jou." Even keek ze hem twijfelend aan, bestudeerde hem nog eens goed. Ja ze lijken erg goed op elkaar. Ze wou meer herinneren. Alleen werd dat moeilijker en moeilijker. Toch wou Lightning niet meteen opgeven. Ach voor nu kreeg ze er niet meer uit. Gewoon wat geduld hebben en alles zou stillaan wel terug keren... Dat was altijd zo..? Maar wie zou haar nu eigenlijk kwaad willen doen? Dat begreep ze niet. Wat had ze zo erg verkeerd gedaan dat ze het niet meer kon herinneren? Ze voelde zich iets veiliger toen hij een arm rond haar heen legde. Nu moest ze en zal ze proberen te herinneren wie haar kwaad wou doen. Was het die jongen die goed leek op deze hier? Die ene die ze vaag in haar gedachten kon herinneren die eerder in de eetzaal was gekomen dan zij? ''Rustig maar.'' probeerde hij haar te kalmeren. ''Ik weet het niet. Maar..'' hij keek haar aarzelend aan. dat zei al genoeg. ze wou hem nog steviger vasthouden, maar deed het niet. ze wou geen bang kind lijken. ''Je hebt wel eens iets gezegd over.. Dat je een geheim had wat zo gevaarlijk was dat je het niet toen aan me durfde te vertellen.'' fluisterde hij zachtjes. Geschrokken keek ze hem aan. Zette een stap achteruit. Die woorden. Een groot geheim...het echode door haar hoofd. Dat ene woord kwam haar zo bekend voor, samen met die stem van hem. Maar vanwaar? Ze had het dus al eerder gehoord. Maar hoe, en wanneer en vooral waarom. Erachter komen. Dat was het enige dat nu echt telde. ''Ik heb me er lang druk over gemaakt en dit.. brengt het allemaal weer terug. Kan je je daar iets over herinneren?'' Zachtjes gleed Dominics hand kort over haar arm. een huivering ging door haar heen. Er klopte hier iets niet aan. Dat wist Lightning nu wel zeker. Dat onbehaagelijk gevoel was een soort waarschuwing voor haar. . ''Lightning, lieverd, ik ben een potje kwijt.. Heb jij die toevallig gezien?'' vroeg hij, terwijl hij zich bukte en onder de tafels keek. Liever..nog een woord met die stem. Haar verloren herinneringen leken nu gewoon voor de deur te staan, Light moet die gewoon open doen. Zo simpel als wat. Kort sloot ze ogen. Deed bijna letterlijk de deur in haar gedachten open. Al haar herinneringen leken weer bij haar binnen te stromen. Het doosje....de pilletjes. Een charmante, plagerige glimlach kwam op haar lippen tevoorschijnt. haar pupilen werden weer stillaan zichtbaar. Toch was er nog altijd een soort van waas over haar ogen heen. Tussen haar boezems haalde Lightning het doosje eruit en begon ermee te schudden waardoor het lawaai te horen was."Zocht je dit soms...Darling?" Sprak ze plagerig. Liet hem zien maar zorgde er toch voor dat ze zich optijd zou kunnen terug trekken wanneer hij misschien erachter zou zitten gritsen. Met 'Mini' weet je maar nooit. "Lef heb je wel" Sprak ze nog steeds op de plagerige charmante toon, in haar ogen daarintegen was alleen meer kilte. Alles nadat ze het pilletje zo stom en roekeloos had genomen was een waas. Niet goed zichtbaar meer."Ik had helemaal geen misbruik van jou genomen sweetheart" Sprak ze met haar melodieuze stem. Wat had hij allemaal gevraagt. Voor zover ze het voelde niks belangrijks genoeg. Dat was toch al iets positiefs waardoor ze er toch opgelucht door voelde. nonchalant veegde ze enkele plukjes haar van voor haar ogen. Nadat ze zeker wist dat Dominic de pilletjes had gezien verborg ze de pilletjes weer tussen haar boezems.

Schattig. En triest. Hoe dit kindje vocht om haar herinneringen terug te krijgen. En dat terwijl zij slechts 1 van de ronde rotdingen ophad. Zelf had hij er.. drie geslikt, meende hij zich te herinneren. In een vlaag van misselijkheid en angst voor een aanval van koppijn en gekte. Yeah. Dat was geen goed plan geweest. "Hij lijkt op jou." No shit, Sherlock. Misschien zou dat komen omdat... Hij het was? Zucht. Ergens was ze leuker als ze zichzelf was. Minder irritant in elk geval. Tja, Nu ze toch in deze staat was moest hij er maar mee omgaan. Allemaal door haar stomme poging om haar lef te tonen. De neiging om haar een klap te geven in de hoop de oude Lightning terug te krijgen negeerde hij maar. Een halfslachtige poging om Light's lieve geheimpje te weten te komen volgde. ''Je hebt wel eens iets gezegd over.. Dat je een geheim had wat zo gevaarlijk was dat je het niet toen aan me durfde te vertellen.'' Hmm. Het had in elk geval wel een impact. Het naïeve schaap deinsde achteruit. Arm meisje. Was het zo spannend en onverwachts?
Pff. En net wanneer hij iets echt belangrijks probeerde te regelen moest ze weer terug zijn. Waarom ergerde hij zich aan haar wanneer ze zichzelf was en miste hij stiekem haar weerstand wanneer ze in een gewillige puppy veranderde? Stom gedoe ook. Achterlijke pillen van misselijkmakende doctoren die meenden dat een gek zonder geheugen beter was dan eentje met.. En dat terwijl hij al officieel ongevaarlijk was verklaar. Ongevaarlijk, hij. Juist. Als je hem zo zag zou je het geloven, maar uiteraard: Schijn bedriegt. ''Zocht je dit soms...Darling?" Hij knikte. ''Goed geraden, lieverd. Wat een deductie.'' Ja, hij had een detectiveboek gelezen gisteren, toen hij al starend zijn nacht door had moeten brengen. Iets om hem wakker te houden, om de nachtmerries weg te houden. Hypnotisch starend las hij dan, de verhalen hielden zijn gedachten nog redelijk vast. Een soort halve uitgeruste Dominic kreeg je er dan voor terug, hij dommelde soms met open ogen weg.
"Lef heb je wel" Een tikje schuin kantelde zijn hoofd. Vragend blauwe ogen. Ohja? Wat een feest, Lightning gaf hem een compliment. Hij gaf haar een soort half spottend gebaar terug, een buiging zou je het kunnen noemen, maar dan sarcastischer dan ooit tevoren. "Ik had helemaal geen misbruik van jou genomen sweetheart" Hij kuchtte. ''De meeste mensen zouden stelen onder het kopje misbruik maken van plaatsen, maar dat is waarschijnlijk iets persoonlijks.'' was zijn korte commentaar.
Hij kon het niet laten te kijken toen Lightning haar bergplaats gebruikte. Tja, mevrouw vroeg er ook wel om, op deze manier.. Eerlijk is eerlijk. Hij lachtte spottend. Echt weer iets voor haar. Op een vreemde manier amusant. De grijns op zijn gezicht sprak boekdelen. ''En dat is waar jij dingen verstopt? Lightning, je doet zo onschuldig, maar stiekem...'' Onafgemaakt bleef die zin in de lucht hangen. Hij gaf haar een licht bestraffend tikje op de neus en draaide zich om. Wandelde volkomen kalm naar de grote deuren van de eetzaal. Stak zijn linkerhand op, in de wetenschap dat zij dit zien zou en als afscheidsgebaar zou interpreteren. ''I'll find you again, darling.'' waren zijn laatste woorden, een onheilspellend vleugje dreiging eraan toegevoegd. Alsof hij niet degene was die daarstraks door haar gevonden was. nee, uiteraard had Dominic alles onder controle.