Een lach gleed over haar gezicht als ze er aan terugdacht. Aan Kailee’s vreemde blik en het briefje dat hij in zijn handen had gehouden. Aan de staat van het briefje had ze gezien dat Kailee het niet had geopend om het te lezen, maar dat had ze zeker ook niet verwacht van haar beste vriend. Ze lazen elkaars post nooit. Als zij een briefje in haar hand geduwd zou krijgen van een jongen, zou ze die ook niet lezen. Dan zou ze die aan Kailee geven en hem later helemaal uithoren. En dat leek hij ook van plan geweest te zijn, maar zij had hem niet de kans gegeven. Ze had hem gauw bedankt, het briefje uit zijn handen gegrist en vervolgens een kus op zijn wang gedrukt. Ze moest nog steeds grijnzen als ze terugdacht aan de verslagen zucht die ze van Kailee achter haar gesloten deur had horen komen, maar de jongen had waarschijnlijk zijn conclusies al getrokken en was vertrokken. Alyssa wist echter zeker dat Kailee haar hier later nog wel over ging uitvragen. Momenteel stond ze met haar rug tegen de deur geleund waar ze Kailee zojuist van had buitengesloten, opende het briefje en las de inhoud. Ondanks dat ze het probeerde te verhinderen, gleed er een glimlach om haar lippen en werd ze een beetje rood toen ze zag dat het van Legend afkomstig was. Ze kon ook niet ontkennen dat haar hart even sneller klopte bij het lezen van zijn naam, maar ze weet dat aan het feit dat ze vast een snelle beweging had gedaan waardoor haar lichaam zo reageerde. Ze sloot haar ogen en schudde haar hoofd. Het kon dat ander niet zijn. Het mocht dat ander ook niet zijn, want ze was nog nauwelijks hersteld van haar aanvaring met Andrew. Hij zat achter slot en grendel en de nachtmerries begonnen dan wel af te zwakken, maar dat wilde niet zeggen dat ze al open stond voor andere dingen. Snel, om haar gedachten te verdrijven, kleedde zij zich om in een strakke jeans, een t-shirt en een mooi grijs vestje over haar armen heen. Ze vond dat het enorm koud was en deed daarom maar platte, dichte schoenen aan. Ze kamde haar haren zodat deze golvend over haar schouder vielen. Het moest nu ook weer niet lijken alsof ze alle moeite voor hem had gedaan, maar ze wilde zich toch wel vertoonbaar maakte. En dan was het niet eens voor hem, maar voor zichzelf. Terwijl ze dat vooral probeerde te geloven, deed ze wat mascara en oogpotlood op. Ze liet de felrode lipstick die ze dit weekend had gekocht maar liggen voordat hij dacht dat zij iets anders dacht van hun bijeenkomst. Ze spoot wat parfum in haar hals en op haar polsen en ging vervolgens naar de etage waar ze moest zijn. Het was inmiddels al de tijd geworden waarop ze hadden afgesproken. Ze was blij dat ze op tijd was en deed zachtjes de deur open naar de kamer. Ze hoorde een prachtig pianospel en wist dat dit zonder twijfel Legend moest zijn die speelde. Zachtjes ging ze naar binnen en sloot ze de deur. Zich niet helemaal op haar gemak voelend liep ze snel naar waar hij was en ging, om hem niet af te leiden, op de bank achter hem zitten. Ze sloot haar ogen en terwijl ze dat deed, liet ze zich meevoeren door de muziek. Herinneringen die ze de afgelopen weken had onderdrukt kwamen weer naar boven en tranen begonnen te branden achter haar ogen. Met de gedachte dat haar mascara wel waterproof was en haar oogpotlood gelukkig ook, liet zij ze deze keer wel gaan. En ook gewoon omdat ze het nodig had. Ze beet op haar onderlip en deed haar uiterste best om haar snikken in te houden terwijl ze op een stoel tegenover Legend ging zitten zodat ze hem kon aankijken. Ze zat nu achter de piano en concentreerde zich op zijn geconcentreerde blik (tomaten, wat). Ze kon het niet laten dat ze even moest snikken, maar ze hoopte dat hij het niet gehoord had en snel veegde ze haar tranen weg voordat hij ze kon zien.