MAGICIAN ✦ CHARACTER ✦ Magic: Dark // Fire Klas: Teacher FireMagic Partner: ♛ Seven Devils all around you
Onderwerp: Fire Magic || Tender Warmth ma jul 01 2013, 17:26
» Does my haughtiness offend you? O, how awfully. Such agony.
V o i c e ;;
Net zo achteloos als dat hij tegenover zijn leerlingen leek te staan, zo achteloos stond de deur van het klaslokaal Vuurmagie open. Niet bepaald uitnodigend, nee; dat was op het eerste gezicht al duidelijk als je bij de eerste stap over de drempel de donkere kille ruimte betrad, je blik over de ouderwetse tafels liet glijden, de muffige geur je neusgaten binnendrong en tot de conclusie kwam dat het enige licht van een haard achter het lerarenbureau en enkele kaarsen in zwarte gotische kandelaars vandaan kwam. Ondanks dat alles strak en rigoureus oogde, met alle tafels opgesteld in keurige rijen en exact een paar centimeters van elkaar verwijderd, straalde de hele ruimte een melancholieke, bijna al spottende sfeer af die perfect aansloot bij de persoon die hier zijn lessen gaf. Zoiets in de zin van; zie maar of je wilt bewijzen dat je over genoeg zelfdiscipline beschikt om de les bij te wonen, 't zal me een grote worst wezen. Maar uiteraard dat iedere spijbelaar die daadwerkelijk geen behoefte had om een lesuur in zijn bijzijn te verkeren later een dikke pil kon verwachten om vanaf de eerste pagina tot de laatste over te schrijven. Zelden was hij als leraar geliefd - hij was sterker nog één van de meest gehate onder de leerlingen - en hij leefde onherroepelijk naar die geruchten op. Streng qua lesgeven, tegelijkertijd laconiek, met een aangenomen laat maar waaien-instelling als het om onverschillige houdingen van zijn leerlingen ging - want uiteindelijk zouden ze er immers zelf wel achter komen dat hij heus niet zo eenvoudig over zich heen liet walsen als dat het voor menig leerling kennelijk geen opgave was om hem de huid vol te schelden. Daar kon iedere tiener hier die hem nog niet persoonlijk kende zich vast op voorbereiden, zowaar als zijn naam Savador Jaellvías Douglas Sathandiai was.
Het was immers al erg genoeg dat het negen uur in de ochtend was en de eerste personen die hij deze dag zou zien stuk voor stuk lapzwansen van likmevestje waren, proestend om dit flauwe grapje en sniffend om dat akkefietje en snuivend om het volgende onzinnige drama door strijdende hormonen terwijl hij maar liefst anderhalf uur serieus een les probeerde te geven in die apenkooi. Of, althans; wel moesten zijn volgens zijn cynische hersenkronkels. Want zo ging het immers niet veel anders. Papieren vliegtuigjes die doodleuk door het lokaal gesmeten werden stak hij met een enkele opgerichte wijsvinger in de fik zonder zich daarbij ook maar om te draaien Je deed wel wat ervaring op als je al een aantal jaar voor de klas stond, figuurlijk gezien onvoorbereid één dag in de week een kooi werd ingeduwd met kloekende kalkoenen die aan een stuk door aan de Dextro zaten. Zelfde met kleine blèrende jong; gewoon even tien minuutjes negeren, hielden ze vanzelf wel op. Toch was bijna geen enkele vuurmagieles vrij van woede-uitbarstingen, want hij had nogal te kampen met een vurig temperament. Zelf was de leraar Vuurmagie echter nog niet aanwezig in het lokaal. Vast nog ergens een leerling uitfoeterend of een wijnfles onder zijn colbert meesmokkelend, om die laatste dan later op de middag op zijn kantoor met zuinige nipjes op te pimpelen en te doen alsof hij druk in de weer was met allerlei administratieve taken. De openstaande deur van het lokaal bood vanaf de gang zicht op de schemerige ruimte en toegang voor de eerste paar leerlingen tot een catastrofale hel als ze erop uit waren om hem met walnoten and the like te bekogelen.
×!!! Enkel voor leerlingen die zich voor deze les ingeschreven hebben !!! ×Accounts op Dragon Cave mogen alvast worden aangemaakt. Wacht echter nog wel met het kiezen van een ei. ×Houd er rekening mee dat ik de les zal blijven vervolgen, ook als je niet meer post ×Deelnemende leerlingen:
MAGICIAN ✦ CHARACTER ✦ Magic: Light and fire but uses both as pure explosive energy Klas: Who needs a class?! Partner: I'm way too GOOD for you
Onderwerp: Re: Fire Magic || Tender Warmth di jul 02 2013, 00:02
Gesnurk was te horen over de hele slaapzaal, heel het woud werd net afgezaagd door een slapende Ezreal die sowieso bijna al te laat ging zijn door zijn egoïstische en zijn ‘ik ben de beste’ gedrag. Zelfs een leerkracht kon niet tippen aan hem, vond hijzelf. Gewoon om de rede omdat hij zo was opgevoed. Hij kon er niets aan doen, het was zijn vader geweest die hem dit alles had aangeleerd. Mensen die je meden? Die waren te min voor je. Mensen die reageerden en in discussie gingen? Die waren niet goed genoeg voor je. Langzaamaan had zijn vader hem gekneed zoals hij wilde en het was nog gelukt ook. Kijk nu naar wat Ezreal was geworden en je zou vast wel begrijpen wanneer je zijn verhaal kende waarom hij zo deed. Maar dat was het hem nou juist. Niemand kende zijn verhaal. Hij opende zijn ogen en keek met slaap in zijn ogen rond in de kamer. Eindelijk was hij ontwaakt en hij kroop uit bed. Hij was altijd een moeilijke persoon geweest als hij moest opstaan, ook in andere zinnen natuurlijk. Hij maakte zich klaar, deed een recent gestreken wit hemd aan met daarboven een zwarte geklede vest. Blijkbaar had hij les van de door roddels meest gevreesde leerkracht ooit, niet dat hij er veel van geloofde, maar hij moest maar op zijn tellen letten. Maar als die pruim een verkeerd woord zou zeggen, dan kreeg ie sowieso een weerwoord, dat was al van in het begin vastgesteld door deze o zo geweldige persoon: Ezreal. O wat had deze jongen een ego, dat al niet meer door drie deuren paste als je je ego zou omzetten in gewicht. Een zwarte jeans deed hij aan en hij kamde zijn haar. Zo was alles in orde en kon hij vertrekken. Zodra hij een veer en inkt in zijn tas had gepropt, samen met zijn boek vuurmagie, vertrok hij naar de les vuurmagie. Zijn blauwe ogen speurden elk hoekje van het kasteel af, zo kon hij het memoriseren en dan kon hij alles weer makkelijk herkennen. Een grijns speelde over zijn lippen terwijl hij mensen opzij duwde zodat hij mooi plek had om zo naar het vuurmagie lokaal te gaan. De deur stond open, niet bepaald uitnodigend, maar ach, het was maar een stomme les. Hij wandelde binnenterwijl zijn blauwe ogen haast nieuwsgierig het lokaal afspeurden. De tafels en stoelen strak gepositioneerd en het lokaal had een melachonieke, zelfs spottende sfeer die je haast van de tafels kon afscheuren. Ezreal deed een stap opzij van de deur, zodat andere mensen ook binnen konden. Het was immers onbeleefd om meteen te gaan zitten. Dit had hij zichzelf aangeleerd, een strakke ettiquette, zodat niemand kon klagen. Zodat iedereen kon zien wat hij allemaal kan. Want hij vond zichzelf immers heel wat en iedereen mocht dat zien. Hij vond zichzelf gewoon geweldig. En nu maar wachten op die leerkracht die gevreesd werd door velen. Eens zien of ze gelijk hadden.
(redelijke post)
Lightning .
PROFILE Real Name : Noelani Posts : 4399 Points : 10
MAGICIAN ✦ CHARACTER ✦ Magic: Fire|Darkness Klas: Master Savador Partner: I know everything happens for a reason, but sometimes i wish i knew what that reason was...
Onderwerp: Re: Fire Magic || Tender Warmth di jul 02 2013, 12:02
Lightning was nog maar juist terug van haar ochtend training, een grote ronde in het duistere bos gelopen. Of nouja gejogd zou je beter kunnen zeggen aangezien ze op haar eigen tempo had gelopen tot aan haar kamer toe. Haar ademhaling was nog redelijk goed onder controle te houden, voor een ronde van meer dan een uur. Lightning had gewoon een uitstekende uithoudingsvermogen. Dat kwam ook omdat ze vanaf dat ze geadopteerd was door het jonge koppel ze dat vermogen hadden getraind, versterkt en verlegt hadden. Nu kon ze met gemak een uur lang lopen zonder te stoppen en het tempo gelijk te houden, al liep ze op het laatste stukje altijd harder gewoon om zo proberen haar tijd te verbeteren. De ene keer lukte haar dat wel, en dat schreef ze dan ook op en de andere keer lukte haar dat niet. Niet dat het zo belangrijk was. Bij haar kamer aangekomen nam ze verse kleding en stapte dan onder de douche, genoot van het warme water dat over haar heen stroomde. Haar ogen waren genietend gesloten. Druppels vielen van haar wimpers samen met de rest in de badkuip. Na een kleine kwartier onder de warme stralen van de douche te hebben gestaan kroop ze er weer vanonder uit, kleedde zich op nam alles wat ze voor de les moest meehebben van Master Savador en stapte richting het lokaal. Lightning zou nooit te laat durven te komen bij Master Savador, niet alleen omdat hij streng is, maar gewoon omdat ze wel degelijk respect voor hem had. De kans was zeer groot dat hij de enige docent was waar lightning respect voor toonde. En ook als ze bij deze les zou spijbelen, zou hij wel vragen kunnen stellen of dat bij andere lessen ook zo was. En dan zat ze diep in de problemen. Daarom kwam ze bij zijn lessen mooi op tijd. Bij het lokaal aangekomen zei ze niks, ze had wel verwacht dat Master Savador er nog niet zou zijn. Een blonde gast ging gelukkig juist aan de kant toen Lightning het lokaal binnen wou stappen. Een korte beleefde knik gaf ze aan de blonde gast waarna ze aan haar vertrouwde bank ging staan, zitten zoals de andere gast deed ze niet. Daar was Master Savador niet tevreden mee. haar spullen legde Lightning wel al klaar..
Moyra .
PROFILE Real Name : Emma Posts : 1406
MAGICIAN ✦ CHARACTER ✦ Magic: Fire-&-Air Klas: Master Savador's Class Partner: Maybe make believe is not as lonely as alone
Onderwerp: Re: Fire Magic || Tender Warmth di jul 02 2013, 17:02
Moyra trok ongeduldig de hendel omlaag. Waarom schoten mensen nou nooit op als je wilde dat ze dat deden? Het was zo onhandig. Heen en weer springend van haar ene been op het andere stond ze voor de badkamer te wachten. In haar armen een jurkje, een grote pluizige handdoek en twee simpele sandalen. Wanneer toch eindelijk de deur openzwaaide raasde het jonge meisje langs haar klasgenootje heen met een vlugge ''Goeiemorgen, Ella!'' Wat de Ella in kwestie terug zei hoorde ze al niet meer, want de deur sloot zich met een klap en Moyra sprong vliegensvlug onder de douche. Haar haren waren korter dan eerst, wat best veel tijd scheelde. Ze douchde zich vlug en droogde zich af. Vandaag zou ze een simpel wit jurkje dragen, met een gevlochten lichtbruin koord erom heen. Het was geen al te typisch jurkje, iets wat haar zus gemaakt had en in een grote doos opgestuurd had aan Moyra. Zó lief. Ze kamde met slordige bewegingen haar haren. Het was nu nog te kort om er echt iets mee te doen, maar dat kwam vanzelf wel weer. Zou Savador erg opkijken van haar verandering? Ze zag er volwassener uit. Of in elk geval was het beter zichtbaar dat ze een meisje was in deze kleding. Anders dan haar uitbundige gekleurde jurkjes was het wel, maar de satijnzachte stof maakte dat weer goed. De schoentjes die bij deze outfit hoorden waren sandalen met linten die je om je enkels moest binden. In dezelfde kleur als het gevlochten riempje dat om haar middel vast zat. Ze was helemaal verheugd. Deze kleren waren anders, maar niet minder leuk. Vooral omdat haar zus er zo veel moeite in gestopt had om ze voor haar te maken.
Ze spurtte de badkamer weer uit en kwam terug in haar kamer. Daar gooide ze de pyjama op haar bed en greep haar tas. Erin zat het boek waarvan ze slechts de helft echt snapte, een aantekeningenblok met een prachtige foto van twee ijsberen erop en een lichtblauw etui, haar lievelingspen, potlood en een gum. ''Tender Warmth, vuurmagie.'' sprak ze haar rooster na, tegen niemand in het bijzonder. Dan was het toch echt tijd om te gaan. Ze legde haar haren goed en gooide haar hoofd naar achteren. Met pasjes die ergens op een huppelen leken liep ze over de gang. Niet op de lijntjes stappen. Ze danste tussen de leerlingen door, haar nieuwe schoenen zaten als gegoten. Bij de deur bleef ze kort staan om dan met een opgewekte lach naar binnen te gaan. ''Goeiemorgen Ma-'' begon ze om dan te concluderen dat de leraar het lokaal nog niet bemand had. Oh. Jammer. Even stond ze verbouwereerd naar het bureau te kijken, om zich dan naar de andere aanwezigen te draaien. Een blonde jongen, onbekend voor haar. Ze glimlachte beleefd naar hem. ''Hoi, mijn naam is Moyra. Wie ben jij?'' vroeg ze nieuwsgierig, enkele blije passen in zijn richting zettend. Met haar hand het rokje iets ophoudend maakte ze een onhandige buiging naar de jongen. Hij was ouder dan zij en had grote blauwe ogen. En hij zag er nieuw uit, want ze kende hem niet. Dan zag ze het andere meisje zitten. Haar kende ze wel van gezicht. ''Hey.'' begroette ze haar, zwaaide in de richting van het meisje. Zo. Vlug kwam ze naar het meisje toe. Ook zij had blauwe ogen, zouden de twee familie zijn? Nee, dan zouden ze dezelfde haarkleur hebben. Alhoewel Celia ook niet echt op haar leek.. Hmm. Met een zwaai landde haar tas op de lege bank naast het donkerharig meisje. ''Ik kom naast jou zitten.'' meldde ze opgewekt. ''Ok?'' En nu was het nog wachten op Savador. Ze haalde haar boek en andere spullen rustig uit haar tas, met een oog op de deur lettend.
Reese .
PROFILEReal Name : Autimuts Posts : 82
MAGICIAN ✦ CHARACTER ✦ Magic: Vuur met een beetje licht Klas: Partner: How can I love someone if I can't trust anyone?
Onderwerp: Re: Fire Magic || Tender Warmth di jul 02 2013, 20:57
'Locked in a jail of fear Waiting to be set free'
Voorzichtig, zonder de anderen wakker te maken, stond Reese op uit bed. Ze keek even rond in de slaapzaal. Op sommige plekken waren ook al anderen wakker. Maar Roakes lag nog te slapen. Haar eigen zus. Het liefst zou ze samen met haar naar de les lopen. Maar om haar nou wakker te maken... Uiteindelijk friste Reese zich op onder de douche waar nog net een vrolijk meisje onder vandaan kwam. Zo vrolijk stralend haar ogen waren, zo dof staan de ogen van Reese. Ze is weliswaar herenigd met haar zus. Maar dat veranderd niet het feit dat de beelden Reese achtervolgen. Beelden van dood. Nadat ze was opgefrist trok Reese een simpel schooluniformachtig zwart blouseje aan. Haar bijpassende rok was al net zo zwart. Na haar tas gepakt te hebben met daarin de benodigde spullen vertrok Reese naar het lokaal vuurmagie.
Bij het lokaal aangekomen zag ze dat de deur al openstond. Voorzichtig liep ze naar binnen, om meteen al te schrikken. Niet ver van de deur staat een jongen. Een jongen met blond haar en vreemde dingen onder zijn ogen. Snel loopt ze verder het lokaal in. Een lokaal met een kille sfeer. Het doet haar denken aan dat huis. Dat huis waar vreselijke dingen gebeurt zijn. Al lopend naar een plekje achterin het lokaal schud ze zachtjes met haar hoofd. Niet eraan denken. Niet. Eraan. Denken. Haar blik valt even op het meisje dat ze eerder deze ochtend in de slaapzaal zag. Een klein knikje komt van haar gezicht af. Ze moet toch wel een beetje vriendelijk overkomen. Uiteindelijk neemt ze plaats aan een tafeltje, helemaal achterin het lokaal. Haar tas zet ze voor haar neus op de tafel neer. Als een soort schild om haar af te dekken tegen alle mogelijke blikken van de andere mensen.
Zenon .
PROFILEReal Name : Ymous~ Posts : 88
MAGICIAN ✦ CHARACTER ✦ Magic: Air||Dark Klas: Mentorklas Master Savador Partner: You're just another Grain of Sand in this Damned Desert
Onderwerp: Re: Fire Magic || Tender Warmth ma jul 08 2013, 15:43
Luid gemopper en gekreun om de ochtend die ook vandaag weer veel te vroeg was begonnen galmde uit de jongensslaapzaal op de luchtmagiërsetage. Zacht geschuifel van lakens die aan de kant geschoven werden en spullen die bij elkaar gezocht werden om de dag weer mee te beginnen weerklonken als van outs. Te midden van de ontwakende zaal lag Zenon, met zijn buik op het matras liggend, nog half verstopt onder zijn laken, gezicht naar de zijkant toe gedraaid en voor de helft in zijn hoofdkussen begraven. Zijn blauwe ogen stonden dof en suf, geïrriteerd om de nachtrust die naar zijn zin veel te kort geduurd had vannacht. Drie, misschien vuur uur? Hooguit vier en een half. Lichtelijk liet de jonge zijn hoofd omhoog komen van zijn hoofdkussen om op de grote klok die in de zaal hing de tijd te ontdekken. De dag was weer begonnen voor hem… De slaap prikte nog hardnekkig in zijn ogen, hem proberend over te halen om zijn hoofd weer in zijn hoofdkussen te begraven en zijn ogen te sluiten, om daarna weer terug in een bewusteloze staat te sukkelen. En hoewel de verleiding zeer groot was geweest had de lange jonge het toch voor elkaar weten te krijgen om uit zijn bed te stappen en het zachte, warme oord te verlaten.
Nadat de jongeman zich met tegenzin uit zijn bed het weten de duwen had hij zijn gebruikelijke routine opgestart en zich een weg naar de douches gebaand, de nodige spullen voor die routine meegebracht. Nadat de witharige jonge iemand die net niet snel genoeg uit zijn weg stapte met een geërgerde grom de schrik aan had gejaagd stapte hij onder één van de douches, verdoezeld in zijn eigen irritaties. Het was allemaal háár schuld geweest. Háár schuld dat hij zich nu zo ellendig voelde en zijn afgelopen nachtrusten zo verrot waren. Zijn hele schema was overhoop gegooid sinds hij ermee had ingestemd om dat wicht te helpen bij haar training. De oefeningen die hij met haar doorliep brachten wat meer moeilijkheden met zich mee dan hij in eerste instantie had ingeschat, waardoor het allemaal wat meer tijd in beslag nam. En door alle tijd wat aan die griet verloren ging had de dag veel minder uren te bieden voor zijn eigen benodigdheden. Uren die hij uit zijn slaapschema moest trekken om een achterstand uit de weg te kunnen gaan. Het was de oplossing geweest om toch nog aan de nodige uren voor zijn persoonlijke training te komen, maar dat nam niet weg dat het voor chaos en wanorde zorgde in zijn dagelijkse, persoonlijke planningen. En dat waren twee zaken waar de witharige jonge een vreselijke hekel aan had. Hij hield van orde en beheerstheid. Twee dingen die die meid volledig aan de kant schopte.
Onder de douche draaide de jonge met een harde, rappe beweging aan de kraan voor het koude water, wat met harde stralen op hem neerdaalde. Het koude water wat over zijn lichaam droop maakte hem wakker, koelde zijn verhitte irritaties, ebde zijn ergernissen weg en wist zijn vermoeidheid te laten verdrinken. Hij mocht er niet aan denken. Hij moest het gewoon van zich afzetten. Ze mocht niet nog meer in zijn leven komen te staan. Ze mocht niet nog meer dingen voor hem gaan bepalen en verzieken. Gewoon… van zich af zetten… Onder het koude water waste de jonge zijn witte haren en vervolgde hij zijn routine met zijn dagelijkse scheerbeurt. Het witte schuim, uit het bereik van het water houdend, smeerde hij met gehaaste, grove bewegingen over de onderste helft van zijn gezicht. Als volgt liet hij zijn scheermes over zijn gezicht glijden, stoppels die zich in de tijd van zijn nachtrust op zijn huid gezet hadden meenemend. Een oefening waar hij zo bekend mee was geworden dat hij de daad kon verrichten zonder spiegel, zonder zijn huid erbij open te halen.
Nadat zijn scheerbeurt afgerond was, was de jonge onder de douche vandaan gestapt om zich af te drogen, zijn onderlichaam aan te kleden en om zichzelf te inspecteren in de spiegel. Starend naar zijn spiegelbeeld gleed de witharige jonge met zijn hand over zijn gezicht en bleef even hangen bij zijn gladgeschoren kaaklijn. Met zijn vingertoppen inspecteerde hij zijn huid op gemiste stukjes, maar vond er tot zijn genoegen geen. Kort gleed de jonge met zijn hand door zijn vochtige haren. Met opnieuw zijn blik gericht in de spiegel ontdekte de jonge licht zichtbare wallen onder zijn ogen. Een aanzicht wat zijn afgekoelde irritaties weer wat deed oplaaien. Maar die irritaties probeerde hij zo snel mogelijk weer weg te wuiven. Gewoon… van zich af zetten…Met zijn handen gleed de jonge over zijn vermoeide gezicht, alsof hij de zwarte streken onder zijn ogen weg probeerde te vegen. Geen succes… Jammer dan, hij had het er maar mee te doen. Het enige wat hij nu kon doen was zijn ochtendroutine afmaken en maar hopen dat het niet al teveel op zou vallen. Tijd om de laatste punten aan te brengen op zijn uiterlijk voor vandaag. Met een klein likje gel over zijn handen uitgewreven gleed de jonge met zijn handen door zijn haar en bracht hij het gewenste model erin. Met snelle en grove bewegingen raasde hij door zijn haren, tot hij het stekelige effect erin had gekregen. Nog even de laatste puntjes op de gewenste plek schuivend ging er kort een kam doorheen, waarna de jonge het goed vond voor vandaag. Als laatste trok hij nog een zwart shirt, met een donkerblauw vest eroverheen aan. Een tikkeltje simpel voor zijn doen misschien, maar vandaag stond zijn hoofd er niet naar om heel veel meer moeite voor zijn uitstraling te doen. De chagrijnige kop die hij voor de hele dag zou hebben zou vast wel intimiderend genoeg over komen.
Gekleed en opgefrist bood Zenon nog een laatste bezoekje aan de drukke slaapzaal. Daar trok hij zijn bruine laarzen aan over zijn zwarte broek, zijn outfit compleet makend. Nadat hij zijn ochtendroutine had afgesloten griste de jonge zijn tas van de grond en begon hij aan zijn reis richting het lokaal wat op zijn rooster vermeldt stond. Voor vandaag begon hij de schooldag met een lesje vuurmagie, gegeven door niemand minder dan zijn eigen mentor. Dat beloofde nog wat te worden. Aangekomen bij het lokaal ving de jonge enkel wat medestudenten op met een vluchtige blik, maar de leerkracht zelf was nog niet aanwezig. Vreemd… het kwam niet vaak voor dat leerkrachten hun lege lokaal blindelings toevertrouwde aan het stel pubers wat ze les zouden gaan geven. Savador leek daarin al helemaal niet de persoon om zijn lokaal zo open en bloot voor elk soort terreur te houden. Niet dat het de jonge zijn probleem was. Maar hij kon het niet helpen dat het zaakje hem lichtelijk verontwaardigde. Zonder zijn medeleerlingen verder acht te slaan trad de jonge het lokaal binnen en zocht hij een leeg plekje op, ongeveer in het midden van het lokaal. Daar liet hij zichzelf in één van de stoelen glijden, voordat hij met een diepe zucht en zijn armen over elkaar geslagen liet uiten hoe vreselijk hij stond te ‘popelen’ om de les te beginnen. Een nieuwe dag… en hij zat er als altijd weer stralend bij!
Venita .
PROFILEReal Name : Biri Biri ϟ Posts : 132
MAGICIAN ✦ CHARACTER ✦ Magic: Vuur + Lucht = Elektriciteit Klas: Geen Partner: You first need to learn how to love yourself, before you can experience such feelings towards another soul.
Onderwerp: Re: Fire Magic || Tender Warmth di jul 09 2013, 01:02
Ondanks dat het zo warm was geweest dat ze helemaal plakkerig was, wilde ze zich niet gewonnen geven. Ze moest en zou onder die deken blijven en verder slapen, dat moest gewoon. Wat moest ze anders doen? Dwalen door de nacht? Nee, dat had ze al eens gedaan en ze was niet van plan om de regels nog veel meer te overtreden. Ze gooide het deken half van zich af, een beetje lucht kon geen kwaad. Een paar leerlingen hadden de slaapzaal al verlaten en sommigen werden net pas wakker. Maar zij hoefde niet zoveel te doen in de ochtend, maar misschien dat als ze wat eerder opstond dan normaal dat ze een uitgebreid ontbijt kon hebben en daar zei ze niet zo snel nee tegen. Of ze kon wat langer onder de douche staan. Of gewoon haar normale routine wat rustiger aan doen, geen stress of wat dan ook. Met als die gedachtes kwam ze uiteindelijk toch maar uit bed, legde de deken en het kussen gelijk weer goed en recht terug. Dan hoefde ze dat later niet meer te doen en was haar bed nu eigenlijk al een soort van opgemaakt. Ze had nu toch tijd zat, maar ze was ergens nog te slaperig om haar bed ook écht opnieuw op te maken, dus dat ging hem niet worden.
Terwijl ze met een hand haar achterhoofd krabde liep ze naar de wasruimtes, nog steeds half in slaap. Onderweg pakte ze een handdoek en bond ze haar haren vast in een klein knotje. Meestal waste ze haar haren om de dag en vandaag was dus een rust dag, om het zo maar te noemen, dus hoefde ze dat niet perse te wassen. Haar pyjama vouwde ze netjes op nadat ze deze had uitgetrokken en haar ondergoed legde ze er ook netjes bovenop waarna ze de douche aandraaide en eronder ging staan. Een rilling kroop over haar rug bij het voelen van het koude water, was even vergeten dat het water eerst altijd moest opwarmen, maar het was wel een fijne opfrisser. Ze haalde haar handen over haar gezicht en sloeg daarna een diepe zucht. Veel zin hierin had ze niet echt, dus dan maar weer eronder uit. Ze draaide de kraan weer dicht, stapte onder de douche uit en droogde zichzelf wat af waarna ze haar ondergoed aantrok en haar handdoek om zich heen wikkelde, maakte haar haren ook weer los. War hoofd dat ze was: was ze gewoon haar kleren vergeten. Nou, zo erg was het toch niet. Gewoon teruglopen naar de slaapzaal en de goede kleren pakken. Pas daar kwam ze tot de realisatie dat ze geen rokjes meer had, slaakte weer een diepe zucht en pakte maar een kort spijkerbroekje en deed er een zwart shirt op aan. Een shirt met een afbeelding erop gedrukt: drie gele hartjes net onder haar sleutelbenen. Nog een paar zwarte sneakers erbij aan en ze was klaar om te gaan. Natuurlijk had ze wel haar rugzak nodig natuurlijk, had nog even tijd om te checken of al haar boeken er wel echt in zaten en daarna verliet ze de slaapzaal. Ready to go.
Langzamer dan normaal liep ze naar de grote zaal, om zich daar een groots ontbijt klaar te maken en plaats te nemen aan een willekeurige tafel. Er waren wel al veel mensen hier zeg, er waren vast meer mensen wakker geworden die niet zoveel deden in de ochtend. Enkel kleren aantrekken, wellicht, en dan gingen ze al hier naartoe. Ergens vond ze dat vies, je kon toch op zijn minst je gezicht wassen? Nou ja, ze kon moeilijk aan ieders gezicht gaan voelen of dat deze het schoon had gemaakt, hoewel je het bij sommigen ook gewoon kon zien. Daarbij was zij ook wel de laatste die iets over anderen zou zeggen. Ze was te vaak uitgemaakt voor ander en weird om dat te doen, ze was gewoon blij dat ze hier niet zo opviel en als ze ineens een of ander kreng ging uithangen zou dat ook niet helpen, daarbij zat ze zo ook niet in elkaar. Ze was een aardig persoon en zou niet zomaar een, nog wel, onbekend persoon beledigen. Uiteindelijk stond ze op wanneer ze klaar was met eten en… Niksen. Ze was nog een lange tijd gewoon blijven zitten, anderen stilletjes bekijkend en spelend met hetgeen wat ze niet had op gekregen. Toen ze echter had gemerkt dat velen al weg waren gegaan op weg naar een lokaal besloot ze maar om hun voorbeeld te volgen en zo ging ook zij opzoek naar het goede lokaal.
Na een veel te grote omweg genomen te hebben kwam ze uiteindelijk aan bij het lokaal. Ondanks dat ze te vroeg was opgestaan was ze door die omweg nu wel later dan verwacht, ze moest echt eens wat vaker een ommetje maken door het gebouw zelf: dan zou ze misschien niet meer onnodige omwegen nemen. Eenmaal bij het goede lokaal aangekomen stapte ze naar binnen. De deur stond nog open, dus dat betekende dat ze nog niet te laat was. Wanneer ze zag dat de docent er nog niet eens was wist ze zeker dat ze op tijd was. Geen reden voor paniek dus. Nu gunde ze zichzelf pas de tijd om te focussen op de leerlingen die er al waren. Drie meisjes, die ze allemaal niet kende en twee jongens die ze wel kende. Eerst zag ze de blonde, herkende hem – hoewel ze dat liever niet deed. Veel waarde hechte ze niet aan zijn aanwezigheid en keek dus ook gewoon weg, richtte haar blik op de laatste persoon die ze nog niet goed had bekeken. Haar ogen werden iets groter toen ze meende hem te herkennen. ‘Zenon?...’ Ze klonk verbaasd en ergens zelfs een beetje geschrokken. Wat deed hij nou hier? Dit was een vuurmagie les en niet een luchtmagie les… Hoewel het wel een vrij standaard iets was, wat vuurmagie betreft: een basis ding dat iedereen wel kon. Zonder verder nog veel na te denken of te twijfelen liep ze naar hem en bleef ze voor het tafeltje staan waar de jongen aan zat. ‘Ik wist niet dat jij interesse had in vuurmagie?’ Want anders had hij hier niet gezeten en had hij zich niet opgegeven voor vuurmagie lessen, pure logica. Ze bleef naar hem kijken, onderzoekend. ‘Je… Ziet er niet uit.’ Kwam er langzaam over haar lippen, had een blik die ergens verachtend overkwam, maar toverde al snel weer een glimlach op haar gelaat. ‘Wat meer slaap zal denk ik wonderen doen!’ Ze kwam geen moment tot het besef dat zij wellicht een van de grootste factoren was waarom hij wellicht niet zoveel sliep als zou moeten en hoe hij dus aan die lichte wallen was gekomen. Vrolijk nam ze plaats op het bankje naast hem, legde haar tas naast haar stoel neer en legde alvast het boek op het bankje. ‘Ik kan trouwens nog een paar vraagjes,’ begon ze terwijl ze zich weer volledig op hem richtte, ‘Over laatst… Want als ik heel eerlijk ben… Ik snap het niet en ik ben het half vergeten. Wat dus ergens aangeeft dat je methodes niet goed zijn, je pakt het dus niet goed aan en het spijt me heel erg – want het licht waarschijnlijk ook wel deels aan mij.’ Ze keek weg, dacht na. ‘Misschien dat je naast deze techniek ook iets anders leert in deze les.’ Ze had het niet als belediging bedoeld, maar de kans was groot dat hij het wel zo zou opvatten en vandaar dat ze zich ook al klaar maakte op een kattige reactie. Hoewel… Zenon zijn reacties waren niet echt kattig te noemen, meer een brullende leeuw. Jammer voor hem had het nooit echt effect op haar en werd haar vrolijke gedrag juist erger erdoor, enkel omdat ze weigerde te laten merken dat stiekem ergens wel bang was. Haar angst zou haar niet helpen, dat had het nooit gedaan.
OOC; Push it to the limit ~
Master Savador
PROFILE Real Name : Saf Posts : 14626 Points : 0
MAGICIAN ✦ CHARACTER ✦ Magic: Dark // Fire Klas: Teacher FireMagic Partner: ♛ Seven Devils all around you
Onderwerp: Re: Fire Magic || Tender Warmth di jul 09 2013, 02:42
» Does my haughtiness offend you? O, how awfully. Such agony.
V o i c e ;;
Wat deed er minder aan toe dan in je eerste beste maatpak schieten, je gloeiend hete thee achterover te gooien en overhaast naar je lokaal te struikelen met je aktetas onder een arm in de hoop je leerlingen met een veel te opgewekte goedemorgen op te kunnen vangen? Niets dus. En simpelweg deed hij het dan ook niet, nooit zozeer veel interesse in getoond ook. Leerlingen die te laat kwamen, dat was ondenkbaar, taboe. In een volledig contrast deed hij het zelf zo af en toe rustig op zijn gemakje, vooral als hij zijn ochtend niet had. En dat was zowaar iedere doordeweekse dag. Dan betraden leerlingen een leeg maar tot in de uiterste puntjes klaargemaakt lokaal, soms onder dreigend toezicht van een gigantische cobra die zich over de lerarendesk gedrapeerd had en in opdracht van zijn meester een oogje in het zeil hield. Of beter gezegd; ze gijzelde tot hij zelf aanwezig was en het van zijn persoonlijke dier dat als zijn dienaar fungeerde kon overnemen. Het waren immers maar leerlingen, voetvolk. Nog niet eens, want ze waren nog geen tandwielen van de maatschappij. En anderzijds was het ook om de spot te drijven. Veel van hen waren ondankbare laffe honden, een paar schaarse leerlingen namen hem niet eens serieus - dan deed hij dat ook niet.
De hartelijkheid spatte ervan af op het moment dat hij arriveerde; in benende pas, zijn kin iets opgeheven, strenge norse blik recht vooruit, zijn leerlingen de aandacht niet waardig en met opbollende, ruisende mantel die nonchalant achter hem aan zwierde als een grote vleermuisvleugel. Hij deed zijn door leerlingen vaak duister omschreven uiterlijk eer aan als lange Shadraanse man, met halflang haar zo zwart als roet en een huid zo licht als marmer. Lelijk was hij niet, maar hij was ook weer niet your all time favourite hunk met bollende spierbundels en die hordes vrouwelijke fans onder zijn leerlingen achter zich aan had marcheren, inclusief complete fanclub. Daar was hij te sinister voor, te smartelijk om ook maar nader tot hem te willen komen. Misschien ook wel een beetje angstwekkend. De gezichtsbeharing op zijn kin was zorgvuldig getrimd tot een smal sikje en de rest - van zijn donkere pak met daarover een lang zwart gewaad tot zijn glimmend opgepoetste herenschoenen - oogde smetteloos. Zoals het hem betaamde. In zijn geheel straalde hij het strenge gezag uit waar hij deze school al tijden lang mee onderdrukte, maar ook de laconieke aura die zich liet zien als hij iedereen die hij te min vond met enkele duim weg trachtte te vegen, als een onbruikbaar nietstoevoegend individu. De onpopulaire gast voor de leerlingen die liever gemeden werd en het eeuwige zwarte schaap onder zijn collega's.
'Zitten,' beet hij niemand in het bijzonder toe zonder iemand ook maar een blik waardig te gunnen. Een meisje stond te ouwehoeren met een witharige jongen toen hij voorbij schreed en een blonde jongen stond achter zijn stoel te niksen. Als dat hem enige indruk moest achterlaten dan legde hij zich daar mooi niet bij neer. Op alle andere dagen lagen ze immers ook voor pampus, schandelijk lui als ze waren. Hun piepjonge derrière en de zitting van een luie bank of stoel waren als bijen en honing, regen en aarde, hij en wijn; en tijdens lessen of andere verplichtingen die ze associeerden met 'saai, bluh, breng nog liever een bezoek aan mijn oma' buikschuifden ze al gauw door heel het lokaal als dronken kanaries, zijn snerende 'Ga nu eens zitten op een stoel!' niet eens opmerkend door hun eigen blije gegil en slingerende wc-rollen en kokers confetti die van de ene kant van het lokaal naar de andere kant werd gesmeten. Dan konden ze zich opeens wel voordoen alsof ze peper in hun achterste hadden. Hij vermoedde dat de vroegste leerlingen nog snel even twaalf rondjes door het lokaal hadden geroetsjt voor hij zou arriveren, just for the heck of it - voordat ze een lang belemmerend lesuur vastzaten aan stoffige lesstof en pas later op die middag schreeuwend en koprollend hun vrijheid tegemoet konden hinkelen. Dat was de jeugd van tegenwoordig die broodnodig gekneed moest worden tot perfecte rolmodellen - en kneden zou hij ze.
Met een nonchalante klap plaatste hij zijn aktetas op zijn bureau, sloeg in een fier gebaar de zoom van zijn mantel achter zijn benen en nam in de hooghartige houding van een of ander kostbaar kunstwerk waar je verwonderde 'oohs' en 'aahs' voor moest verzuchten plaats voor de klas. Automatisch hief zijn kin zich weer iets op, zijn vooruitgestoken borst met een enkele snuif vullend - haast met de trots zelve - terwijl hij afwachtend de klas in keek en intussen de kans nam om het vlees in de kuip voor dit jaar te bestuderen. Sommige leerlingen kende hij al, sommige waren compleet nieuw voor hem, of kende hij enkel van een pasfoto uit een dossier. Zijn eigenaardige amandelvormige ogen die wat Egyptisch aandeden gleden door het lokaal, bleven op ieder gezicht een tel koeltjes rusten om deze uiteindelijk met iets dat leek op een onvergenoegde zucht naar een willekeurig punt af te wenden. 'Wat een driestige zooi voor dit jaar weer,' concludeerde hij uiteindelijk, doelend op de nieuwe gezichten. Hij draaide zich vervolgens om om een beduidende streep onder de naam van de spreuk te zetten die in sierlijk schrift op het bord stond, en die ze vandaag zouden gaan behandelen. Op ieder tafeltje lag een kussentje van een rode satijnen stof, en daarop lag een klein gespikkeld eitje, grauw en koud alsof het al tijden geleden uit een warm nest was gerold. 'Mocht je nog half dromen en je je realiseren dat je met je uilige brein in de verkeerde les zit, verbreek het record voor schoonspringen uit het raam for all I care - de mensen die hier juist zijn of die een voorkeur hebben aan nutteloos tijdverdrijf, maar die op hetzelfde moment te lui zijn om terug naar hun bed te sloffen blijven zitten,' - hij pauzeerde even na een luide nadruk te leggen op dat laatste, zijn rug naar de klas gedraaid en het krijtje in zijn hand met een luide boze tik tegen het weerloze bord om mogelijke anger management issues - 'en slaan hun boek open op de pagina van Waarwedevorigekeerwarengebleven. Eens zien of men heeft opgelet. Of dat we weer een lesuur lang gefascineerd naar kaften van nooit geopende lesboeken gaan staren.' Dat laatste voegde hij er nauwelijks verstaanbaar mompelend tussen neus en lippen door aan toe, gevolgd door nog meer gemor in zichzelf waar niemand iets uit kon opmaken.
Onderwerp: Re: Fire Magic || Tender Warmth di jul 09 2013, 11:17
Er was één les waarvoor je niet te laat wilde komen. En dat waren de lessen van de beruchte hoofdmeester. De meeste leerlingen waren bang voor zijn slang. Vanilla niet. Vanilla was dol op alle dieren, ook de enge want die werden gewoon niet goed begrepen en moest je extra lief voor zijn. Nee, ze was bang voor het vuur. Het was eigenlijk idioot dat iemand die bang was voor vuur, oké ze was niet bang-bang voor vuur maar ze vond het in ieder geval niet fijn, mee deed aan een vuur magieles. Maar ze zou zich goed voorbereiden. De vrees voor vuur kwam immers vanuit haar zeer gevoelige, bleke huid. Waar andere hele avonden dichtbij een kampvuur konden zitten zonder angst voor verbranding te hebben, moest dit witharige meisje zich al snel insmeren. Haar huid was gewoon zo lastig – zo gevoelig. Daarom wilde ze zich juist goed voorbereiden. Zichzelf insmeren met factor 50 zodat ze zich tijdens de les in ieder geval geen zorgde hoefde te maken over brandwonden. Maar dat was nou ook precies de reden waarom ze nu half rennend door de gang ging om niet te laat te komen. Ze had haar zonnebrand niet kunnen vinden. De plek waar het flesje normaal had gestaan, was nu leeg geweest. Het had een meisje een half uur hectisch door de slaapzaal rennend gekost voordat ze haar zonnebrand had gevonden. Nog vijf minuten om zichzelf goed in te smeren en toen moest ze zich ook nog aankleden. Vandaar was haar haar ongekamd, ontploft bijna, en niet versierd met lintjes terwijl haar in zwarte hakjes gestopte voeten door de gangen rende. Ze had niet de tijd gehad om haar enigszins in model te brengen en nu stonden haar krullen koppig alle kanten op. En hoe harder ze probeerde te rennen, hoe erger het werd.
Uiteindelijk bereikte ze het lokaal. De deur was nog open en – . En … En een stem trad haar tegemoet naarmate ze dichter het lokaal naderde. Ze was te laat. 'De mensen die hier juist zijn..' Zachtjes sloop ze dichter naar de deuropening toe en stond er aarzelend in stil. Haar onderlip werd doorboord door haar tanden terwijl haar ogen over de rug van de leraar gleden. Ze kon nu naar binnen sneaken. Zachtjes, sluipend als een kat, zou hij haar vast niet opmerken. Hij stond immers met zijn rug naar het lokaal en de deuropening. Haar rode ogen flikkerden het klaslokaal in. Toen zonk haar moed helemaal der schoenen in. Zenon zat er. Ze had nooit geweten wat ze verkeerd had gedaan, maar opeens had ze hem niet meer op feesten gezien. Hij was vast nog wel boos op der. Natuurlijk was er de optie om natuurlijk weer om te draaien en een les te skippen. Maar dat Ya teleurstellen. Ze wilde Ya niet teleurstellen. Dus schuifelde, zo zachtjes mogelijk en zonder een geluid te maken, het lokaal in. Heel voorzichtig, op haar tenen zodat haar hakken geen hinder veroorzaakten, liep ze naar het midden van de lokaal en ging zitten achter een tafel vlakbij de muur. De plek naast haar was het leeg, maar de tafel naast de hare zat een bekend gezicht. Het vriendinnetje van Ya. En daarnaast Zenon. Vanilla haar hoofd kantelde iets. Ze wilde graag nog een keer dat meisje spreken, weten wat voor type het was – maar zolang Zenon er naast zat kon ze het niet maken om ook maar iets te doen. Straks zou ze hem ergeren.
Uiteindelijk haalde ze maar haar boek uit der tas en sloeg hem open op een willekeurige bladzijde – hopend dat het de juiste was. En het feit dat ze nog de wind van voren kon krijgen omdat ze te laat was gekomen... Dat was ze al weer vergeten.
Moyra .
PROFILE Real Name : Emma Posts : 1406
MAGICIAN ✦ CHARACTER ✦ Magic: Fire-&-Air Klas: Master Savador's Class Partner: Maybe make believe is not as lonely as alone
Onderwerp: Re: Fire Magic || Tender Warmth wo jul 10 2013, 20:02
Daar was hij dan. Savador. Hun leraar. Haar.. redder, vriend- mocht ze dat zeggen? Geen idee. Hij was en bleef natuurlijk een rolmodel, iemand die torenhoog meters, mijlen boven haar uit stond. Om zo iemand een vriend te noemen.. Dat klonk alsof ze hem als medeleerling zag. Dacht ze. Of niet? Wat maakte het ook uit. Het was slechts een gedachte geweest, toch? Niemand die het gehoord had. Geen zorgen. 'Zitten.' Ze zat al. Naast een meisje met bruinig haar en blauwe ogen. Ze zaten allebei al, dat was goed. Haar handen omklemden de stoel onder haar terwijl haar ogen aandachtig elke beweging van de docent volgden. Hij zag er weer een stuk beter uit, nu hij niet bewusteloos in een greppel lag. Verwachtingsvol keek ze hem aan, observeerde hoe hij zijn tas -een echte volwassenmensen tas- neerzette. Toen hij haar rechtstreeks aankeek kon ze het niet laten om lichtelijk onbeholpen te glimlachen. In een soort 'hoi, hier ben ik dan in uw les, leuk hé?'-lachje was het. Maar zijn gouden irissen vonden alweer iemand anders om naar te kijken en ze liet haar mondhoeken weer zakken tot een neutrale, misschien ietwat teleurgestelde positie. Wat had ze verwacht? Nou, stiekem misschien toch wel wat meer dan.. dít. Een lachje, een blijk van herkenning. Maar nee. Was hij haar vergeten? Of - of.. Misschien kwam het wel door haar nieuwe look, geknipte haren en andere kledingstijl, het maakte zeker een verschil. 'Wat een driestige zooi voor dit jaar weer.' Auw. Ze kromp kort inwendig ineen, al bleef ze zitten als een normale leerlinge, voor zich uit kijkend, naar hem luisterend. Afwezig speelden haar vingers met de rand van het zijdezachte kussen. Hij was veel boziger in een les dan normaal zeg. 'en slaan hun boek open op de pagina van Waarwedevorigekeerwarengebleven. Eens zien of men heeft opgelet. Of dat we weer een lesuur lang gefascineerd naar kaften van nooit geopende lesboeken gaan staren.' Met een klap opende ze het boek precies in het midden. Vervolgens zocht ze naar enige aanwijzing. Verder, minder ver? Stiekem wist ze helemaal niet welke kant ze op moest bladeren. Dus deed ze een loze poging om achterin het archief de naam van de spreuk op te zoeken. En het werkte zowaar. Op die manier belandde Moyra algauw op de juiste bladzijde. Haar ogen gleden kort naar Lightning om te controleren of die het al gevonden had. ''Bladzijde 193, geloof ik.'' fluisterde ze zachtjes. Meteen daarna keek ze wederom naar het bord, de leraar en zijn chagrijnige houding. Was dit nou wat ze een ochtendhumeur noemden?
[Noah, als je liever niet had dat iemand al de bladzijde direct noemde als een nummer zeg je het maar, dan pas ik dat aan ^^]
Reese .
PROFILEReal Name : Autimuts Posts : 82
MAGICIAN ✦ CHARACTER ✦ Magic: Vuur met een beetje licht Klas: Partner: How can I love someone if I can't trust anyone?
Onderwerp: Re: Fire Magic || Tender Warmth do jul 11 2013, 12:29
Ze wist niet hoe lang het duurde. Maar uiteindelijk hoorde Reese zware voetstappen richting e deur komen. Zou dit hem zijn? Zo te horen wel. De bevelen bromde in het rond. Bij ieder woord dat Reese hoorde verstopte ze zich wat meer achter haar rugzak die voor haar op de tafel staat. Die man, het is een man, en hij is eng, erg eng. O, waarom moeten de lessen van haar element nou door een man gegeven worden? Straks krijgt ze hier in de les nog een waanbeeldaanval. Ze had er pasgeleden al een in de gang, dat vind ze al erg genoeg. Maar deze man hier maakt haar echt bangerig. Toen zijn blik over het lokaal gleed verstopte Reese zich achter haar tas. Ze wil gewoon niet dat iemand haar ziet. Niemand mag haar zien. Kon ze maar onzichtbaar worden, dan zou ze wel veilig blijven. Maar ja, ze was hier wel voor les, dus dan moet ze wel meedoen aan de les. Met wat verzamelde moed haalt Reese haar lesboek uit de tas en houd die open voor haar gezicht. Ook haar schrift en pen worden gepakt. Met een angstig handschrift schrijft ze alles op het bord over. Daarna zoekt ze e spreuk op in haar boek. Dat is de enige hoop die ze heeft om de les goed te kunnen volgen. Kan zij er wat aan doen dat dit haar eerste les hier is en daardoor geen flauw idee heeft waar iedereen gebleven was? Een schuine blik word op het ei gericht. Moeten ze die uitbroeden of zo? Heel erg lijkt Reese dat niet. Ze houd van kleine schattige dieren. Met het beeld van een schattig beestje in haar gedachten weet ze haar angst voor de leerkracht onder controle te houden.
(mweh, tis kort en derpy. Hopelijk vind je het niet erg)
Master Savador
PROFILE Real Name : Saf Posts : 14626 Points : 0
MAGICIAN ✦ CHARACTER ✦ Magic: Dark // Fire Klas: Teacher FireMagic Partner: ♛ Seven Devils all around you
Onderwerp: Re: Fire Magic || Tender Warmth do jul 11 2013, 16:32
» Does my haughtiness offend you? O, how awfully. Such agony.
V o i c e ;;
Het was dat het merendeel van de aanwezige leerlingen vrouwelijk was, anders was hij helemaal niet te genieten geweest. Een inmiddels al tientallen keren herteld en uitgemolken gerucht deed de ronde dat hij geneigd was om niet alleen Shadranen voor te trekken, maar je ook direct in het voordeel stond als je niet van het mannelijke geslacht was. Zelf zou hij het glashard ontkennen - en er stiekem diep van binnen zijn hand niet voor omdraaien dat het wel degelijk op harde feiten berustte. Voor nu was de ochtend pas net begonnen en dat betekende dat hij moest wennen aan de dag. Zelfs zijn handbewegingen bij het kalken op het bord waren strak en chagrijnig. 'Voor we ons vol enthousiasme aan de lesstof wijden wil ik iedereen hier in deze ruimte nog even op het hart drukken dat ik er niet van gediend ben om enkel bij mijn voornaam aangesproken te worden. Etiquette zijn de sleutel tot een respecterende omgang. Je spreekt me aan met 'Master' Savador, je bent genoodzaakt je hand op te steken bij een dwingende vraag, je klept niet voor je beurt door iemand heen, je blijft gedurende de les zitten op je stoel en -' Zijn zin kapte hij abrupt af; hij had zich omgedraaid, het krijtje nog in zijn hand, maar zijn blik rustend op een albinomeisje met melkwitte haren waarvan hij vrijwel zeker wist dat ze er daarnet nog niet had gezeten. Langzaam plaatste hij een hand tegen zijn heup en trok half spottend, half afwachtend zijn beide wenkbrauwen op. Dacht ze dat hij dat niet door zou hebben? Maar ze mocht er wezen, hoor. Een van die typische meisjes die hij voor zijn geestesoog zag als een engeltje dat graag om de hals hing van ome Savador. Zacht als een marshmallow. Vooruit dan, omdat ze een wonderschoon popje was dat hij vroeg of laat zodanig in zijn vertrouwen had dat hij haar in het rond zou zwieren en in zijn nek zou dragen. Hij had niets gezien.
Onmerkbaar - of althans, dat hoopte hij - glipte hij even gauw achter het uitklapbare deel van het bord en nipte van een glas wijn dat daar onschuldig op een tafeltje schandalig hemels stond te zijn. Tralala. Terwijl hij stond te stommelen, half verscholen achter het bord, haalde hij een lijst tevoorschijn. Mogelijke absenties nagaan. Ergerlijke kwesties die vooraf nog snel even afgehandeld moesten worden. Gebogen over zijn desk begon hij aan de verplichting. Namen van leerlingen die hij tijdens het opnoemen stuk voor stuk voor zijn geest haalde, als de doodle van een kleuterhand die zijn ergste rivaal op papier had gezet, compleet met idiote lach, schele ogen en varkensneus en wrokkige krassen erdoorheen. 'En - aah,' pauzeerde hij op een triomfantelijk toontje na een tijdje opeens, op het moment dat hij bij een naam kwam die hij er tot op heden niet vaak op had zien staan. Niet om de persoon specifiek, maar om het feit dat hem de gelegenheid werd geboden om weer beste maatjes te kunnen worden met een nieuwe groep kandidaten. 'Aanschouw; vervolgde hij plechtig terwijl hij demonstratief een hand ophief, de leerlingen die vrij nieuw waren opzettelijk van de lijst oplezend - ene Reese, Zenon, Venita, Vanilla en Ezreal. 'Onze nieuwe.. leerlingen.' Een spottend klapje volgde, en het zou in deze situatie niet vreemd zijn geweest als hij een bordje met 'APPLAUS' tevoorschijn had gehaald om de overige leerlingen ook tot een eventuele staande ovatie aan te zetten. Geheel in spottende zin, uiteraard. De nieuwe leerlingen van vorig jaar hadden het niet eens in zich gehad om een enkel vlammetje uit hun duim te creëren. Hij hoopte dat het dit jaar niet zo'n verschrikkelijke teleurstelling werd.
Als teken dat hij nu echt op het punt stond om met zijn les te beginnen sloeg Savador de lerarenversie van het boek Kunst Der Vuurmagie: Een Handboek Voor Beginners open en liet het opengeslagen rusten op zijn onderarm. 'Het ei wat je voor je op je tafel ziet is een Animæ-ei, tot stand gekomen in de ondiepere lavapoelen op Razen,' begon hij verveeld met zijn uitleg terwijl hij aan zijn sikje plukte. 'Ze zijn uiterst zeldzaam en dragen een minuscuul vuurwezentje in zich dat zal fungeren als je persoonlijke hulpkracht. Het ligt geheel aan de aard van de eigenaar wat voor dierlijke vorm het wezen aan zal nemen na het uitkomen. Houd er rekening mee dat deze eieren enkel uitkomen door verwarming met behulp van vuurmagie. Bij de eerste aanraking van de persoon die dat op het ei uitoefent, zal het wezen diegene als zijn eigenaar zien. Zijn er meerderen die één ei op hetzelfde moment proberen uit te broeden, dan zal het onmogelijk nog uitkomen. In feite zal het sterker nog dan al ten dode opgeschreven zijn. Zie ik dat je warmte overbrengt met je buurvrouw of buurman voor perfide kans op groter succes, dan neem ik je ei onmiddellijk af, elimineer ik het door het aan mijn slang te voeren en mag jij pronken met een één voor dit semester. Het zal toch al dood zijn voor je er je trillerige vlammetjes op kunt botvieren.' Hij schoof de leesbril die hij net opzette en die hem nog dat extra beetje rigoureuze gaf hoger op zijn neus en liep in trage passen om zijn desk, de klas in. 'Concentreer eerst de warmte in je vingertoppen en probeer het geleidelijk aan verder te verspreiden over de muis van je hand, je volledige vingers en uiteindelijk je handpalmen terwijl je een routine herhaalt van zachte strelende bewegingen over de eierschaal - van boven naar beneden. Exact zoals het zelfs begrijpelijk voor jullie in het boek staat uitgelegd. Ik zal ondertussen rondlopen en assisteren waar nodig.' Al hoopte hij dat hij niet bij ieder tafeltje een kwartier nodig was.
@ Emma: Nee hur, no matter
-- ×!!! Leerlingen die in de les hebben gepost mogen nu een ei uitkiezen op Dragon Cave. Gelieve vervolgens een directe link naar het ei in dit topic te plaatsen. Het zal dan op de eerste pagina komen te staan waar iedereen erop kan klikken. Je kunt hem bijvoorbeeld ook in je onderschrift zetten. Wanneer je ei uitkomt kun je dat het beste ook even in dat topic melden, dan weet ik dat ik je de toestemming kan geven om Tender Warmth in je Spreukenboek te zetten !!!
×Leerlingen die zich hebben opgegeven en nu nog in de les komen kunnen nog deelnemen, al zijn ze dan wel te laat
MAGICIAN ✦ CHARACTER ✦ Magic: [Fire] Klas: [Miss Eres] Partner: [Don't hold your breath, I'm not losing sleep over you]
Onderwerp: Re: Fire Magic || Tender Warmth do jul 11 2013, 18:07
Het alarm van Roakes ging af en bereikte haar oren. Langzaam en met moeite opende ze haar ogen. En ja... Ze was weer te lui om haar bed te verlaten en naar haar eerste les fire op Starshine te gaan. Ja, ze had er zin in, maar kom op... Een les was een les, saai dus, en haar bed lag zo verschrikkelijk lekker. En het was zo enorm warm... Maar buiten haar bed ook, nu het zomer was... Ze verplichtte zichzelf om haar bed te gaan, zo'n halfuur nadat haar alarm was gegaan. Ze had geen zin om moeite te doen om nog op tijd te komen, wat was het nut? Het belangrijkste was nog altijd dat ze er was, niet? Waarom maakten leraren er dan zo'n gedoe om? Ze konden al blij zijn dat ze er was: als het aan Roakes lag, kwam ze gewoon niet. Ze gleed in een vrij kort zomerjurkje en een paar zwarte ballerina's. Om haar nek deed ze een ketting, een zwart leren riempje met daaraan een paar pluimpjes en een zilverkleurig hartje. Ze sloeg haar tas over haar schouders en stapte op haar dooie gemak uit de slaapzaal, richting het Fire Magic Lokaal, tot het haar inviel dat ze eigenlijk best wel honger had. Ook al was het al laat, ze zou iets eten. Niks was ongezonder dan je ontbijt skippen. Ze stopte even snel bij de grote zaal en haalde een sandwich met hesp en groenten, samen met een flesje water. Terwijl ze haar weg verder zocht naar het lokaal, at ze af en toe een hapje. Deze sandwich was niet slecht, hmm. De bel ging en het was nog een redelijk eindje. Ach ja, te laat komen, who cares? Ze deed het zo veel dus een uitzondering was het niet echt. Niet dat de leraren het daarom minder erg vinden, dat niet, integendeel. Maar als ze denken dat straf haar gaat tegenhouden, hebben ze het serieus mis, want straf deert haar niet echt. Wat voor straf het nu is. Eindelijk was ze aangekomen bij het juiste lokaal. Ze slikte het deel van haar sandwich dat nog in haar mond zat in, en klopte eenmaal op de deur voor ze binnenkwam. 'Ben te laat, Master Savador. Sorry.' zei ze. Ze probeerde wat onschuldig te klinken, maar elk normaal mens zou horen dat Roakes niet bepaald onschuldig was, en dat was dan ook te horen. Het brutale overheerste gewoon de onschuldige toon in haar stem. 'Anyway, ik ben hier nu toch, dus te laat of niet, maakt niet echt uit, hè?' Ze grijnsde lichtjes na deze zin, en sprak dan nog: 'Roakes Dust mag nu dus op aanwezig gezet worden. Dankje.' Vooral de 'dankje' klonk nogal sarcastisch. Expres, natuurlijk. Zonder op een echte reactie te wachten, stapte ze naar een bank volledig achteraan, schoof de stoel met veel geweld naar achter en plofte er op neer, waarna ze haar tas op de grond gooide en ongeïnteresseerd naar achter leunde.
\\Sawry dat het zo laat is, maar hier ben ik~\\ Here's my egg:
Natuurlijk zou ze beleefd zijn. Altijd. Hij verdiende haar respect, want hij was ouder, groter, wist meer, was gewoonweg wijs- nouja, dat hoopte ze dan maar. Een aantal keer had ze de man al in een ander daglicht gezien. Dan weer streng, dan weer aardig en hartelijk. Het was verwarrend, maar misschien was dit gewoon om orde te handhaven in de klas. Ja. Hij meende vast niets van zijn neerbuigende woorden, het was enkel om de leerlingen in toom te houden. Dus gleed er een brave, warme lach over haar lippen terwijl hij bezig was. Toen haar naam genoemd werd knikte ze enthousiast. ''Present, meneer.'' kwam er met ietwat zenuwachtige toon uit. 'Aanschouw; Reese, Zenon, Venita, Vanilla en Ezreal. Onze nieuwe.. leerlingen.' Moyra keek rond, zag de leerlingen zitten en wierp ze allemaal een aller hartelijkste lach toe. De nieuweling die het dichtste bij haar zat ontving een langere blik. ''Welkom op Starshine~!'' fluisterde ze dan met grote nieuwsgierige ogen. Vlug daarna keerde haar aandacht terug naar het kussen voor haar Ze hadden dus allemaal een Animæ-ei. Het was prachtig. Haar ei was lichtgrijs, met mooie blauwe streepjes. Het was alsof er een donkere wolkenhemel was, vol chagrijn en negativiteit, maar er zaten ook wat lichtblauwe puntjes in, van vrolijkheid en de mogelijkheid om het goede in de wereld te ontdekken. Haar vinger gleed traag van boven naar beneden over de schaal, die erg dun en breekbaar aanvoelde. Ze zou er dan ook maar heel voorzichtig mee zijn, besloot ze onmiddelijk. ''Bij de eerste aanraking van de persoon die dat op het ei uitoefent, zal het wezen diegene als zijn eigenaar zien.'' Ohh, dat had zij net gedaan. Dan was deze officieel van haar. Ze lette goed op, dat niemand eraan kon komen. 'Concentreer eerst de warmte in je vingertoppen en probeer het geleidelijk aan verder te verspreiden over de muis van je hand, je volledige vingers en uiteindelijk je handpalmen terwijl je een routine herhaalt van zachte strelende bewegingen over de eierschaal - van boven naar beneden. Exact zoals het zelfs begrijpelijk voor jullie in het boek staat uitgelegd. Ik zal ondertussen rondlopen en assisteren waar nodig.' Onmiddelijk begon ze. Door het enthousiasme waren haar handen veelste heet, dat merkte ze algauw. Onee, straks verbrandde haar diertje nog. Paniekerig ademde ze in en uit, blies een plukje van haar kortere haar voor haar ogen weg. Met een zachtere warmte begon ze het ei als het ware te masseren. Dit voelde best.. gek. Ze stak een vinger op wanneer Savador in haar buurt was. ''Master Sathandiae? Sorry dat ik U stoor, maar ik had een- een vraag.'' Ze keek op naar de man, zocht zijn gouden ogen vol verborgen schatten en stelde de vraag. ''H-heeft U ook een Aniemæ beschermwezentje? Welke vorm heeft die? Kunnen het ook draken zijn? Of vlinders?'' Ze was benieuwd, zo nieuwsgierig. Eigenlijk wilde ze nu meteen weten wat er in haar ei zat. Maar het openbreken zou haar vuurwezen doden, dus vouwde ze haar handen weer om het ei en ging verder met het traag verwarmen.
Le egg;; Clickie this plz
Zenon .
PROFILEReal Name : Ymous~ Posts : 88
MAGICIAN ✦ CHARACTER ✦ Magic: Air||Dark Klas: Mentorklas Master Savador Partner: You're just another Grain of Sand in this Damned Desert
Onderwerp: Re: Fire Magic || Tender Warmth zo jul 14 2013, 21:38
De vroege ochtend betekende in de meeste gevallen geen problemen voor de witharige jonge. Met zijn strakke, zorgvuldig in elkaar gezette planning kwam hij normaal gesproken aan zo een zes, tot zeven uur slaap toe. Precies de juiste hoeveelheid voor een gemiddeld mens. Precies genoeg voor Zenon. En die perfecte hoeveelheid werd nu al voor een paar dagen uit balans gehouden. Alleen maar omdat zíj zich als één of ander kind om zijn been geworpen had en hij uiteindelijk toegegeven had aan haar smeekbeden. Allemaal met het idee ‘het zal vast wel meevallen’ in zijn achterhoofd. Psh, optimisme bleek op deze manier ook zwáár overschat te worden. Voor het fatsoen had hij de positieve gedachtegang een keer geprobeerd. Misschien zou het toch wel z’n voordelen mee kunnen dragen. En hier zat hij dan; bang dat hij zo in slaap kon vallen als hij zijn ogen ook maar een seconde te lang gesloten zou houden. En bij elke keer knipperen werd hij opnieuw in de verleiding gebracht om toe te geven aan zijn vermoeidheid. Elk moment dat hij even met zijn ogen knipperde een korte, zoete verlossing van dat prikkende gevoel ondergaand. Maar dat moment bleef nooit voor lang. Werd elke keer weer weggeduwd wanneer zijn blauwe kijkers zich opnieuw opende. Nee, dit was wel genoeg bewijs voor de witharige jongeman dat de optimistisch aanpak niet voor hem was weggelegd. Hij kon het in het vervolg maar beter bij het harde realisme houden. Dan zou hij nog meer situaties als deze in elk geval uit de weg kunnen gaan. Het hele feit dat hij voor vandaag het ontbijt had overgeslagen, om enkele momenten langer in zijn bed te kunnen blijven liggen begon hij nu ook zwaar te betreuren. Op de korte termijn had het als een goed idee aangevoeld. Die extra minuten in dat heerlijke, zachte, warme oord hadden als een zalige tijd aangevoeld. Maar nu liet zijn lichaam toch wel merken dat het niet zijn meest wijze beslissing was geweest. Maar dat was allemaal nog niet het ergste. Het lot had bepaald dat Zenon zijn ochtend nog niet verrot genoeg was met slechts deze zorgen aan zijn hoofd. Het deed er doodleuk nog even een schepje bovenop.
Zachtjes, bijna op het volume van een fluistering voor de witharige jonge, voelde hij bekende klanken door zijn trommelvliezen kruipen. Klanken die zijn naam vormde, gesproken op een toon die hem – helaas – bekend in de oren klonk. Meteen schoten zijn ogen weid open en galmde de zin ‘laat het niet haar zijn’ als een echo door zijn hoofd. Voetstappen werden zijn kant op gezet en kwamen vlak voor zijn zitplaats tot stilstand, het gezicht, wat hij absoluut niet wilde zien deze ochtend, onthullend. Met een kille, barse blik staarde de witharige jongeman het meisje aan, negeerde haar domme vragen en opmerkingen voor nu. Hij kon de energie niet opbrengen om bijtende opmerkingen haar kant op te gooien. Daarbij, het was niet alsof het hem zou helpen. Als dat wel het geval was geweest, had hij überhaupt niet in deze situatie gezeten. Dan had hij haar al van zich af weten te slaan bij hun eerste ontmoeting en had hij nooit meer een woord met haar hoeven te wisselen. Hoewel de jongeman het toch niet kon laten om een geïrriteerde grom toe te spelen toen ze een opmerking plaatste over zijn uiterlijk. Als extra treiterij nam het jonge meisje ook nog eens plaats naast hem. Deze ochtend werd met de minuut toch beter en beter. En als klap op de vuurpijl begon ze ook nog eens zijn lesmethodes te bekritiseren, om zijn humeur nog even een extra oppepper te geven. “Het is niet mijn schuld dat je totaal geen aanleg, óf talent heb voor wat je zo wanhopig probeert te leren,” siste hij venijnig toe, zijn blik strak voor zich gericht. Gunde haar niet eens een blik waardig terwijl hij zijn haatvolle woorden haar kant op spuwde. Iets mis met zijn lessen… psh! Ze had wel lef zeg! Er was helemaal niks mis met zijn methodes. Het lag gewoon aan haar! Het lag allemaal aan haar! Talentloos insect.
Uiteindelijk had de leerkracht toch besloten om zijn studenten te ‘verblijden’ met zijn aanwezigheid. Met een houding die de witharige jonge herinnerde aan de typische houding die zijn vader ook had gedragen, stapte hij het lokaal binnen, om direct daarna een snauw te werpen op de aanwezigen. En alsof dat nog niet genoeg was; duidde de man zijn vriendelijkheid nog even extra aan met beledigend zinnetje, gericht op de levende inhoud van het lokaal. Langzaam en geïrriteerd kneep de witharige jonge zijn ogen samen tot spleetjes. Alsof alles en iedereen deze ochtend tegen hem gekeerd was. Een hartelijk verzoek om het nodige boek tevoorschijn te halen volgde, wat de witharige jonge met enkele klaagbeden in zijn hoofd uit zijn tas viste. Tijdens die actie schoot er een witte waas door zijn zicht, een waas waar zijn blik, nadat hij zijn boek op tafel gelegd had, naar zich toe trok. De witte waas bleek uiteindelijk het rommelige kapsel te zijn van een meisje. Een meisje die zijn haarkleur deelde en wiens persoonlijkheid nog zoeter was dan haar naam. Haar gezicht sprak de witharige jongen in bekendheid aan en liet herinneringen van enkele jaren geleden naar boven doen drijven. Met zijn blik weer gericht op het boek voor hem, zoekend naar de bladzijde die hij gisternacht nog snel had zitten doorlezen – en wat uiteindelijk ook één van de boosdoeners voor zijn slechts nachtrust geweest was – vlogen zijn gedachten voor enkele ademhalingen haar kant op. Álftemeira was hier… Interessant… Wellicht kon de jongeman bij het witharige meisje na de les wat opheldering opeisen over haar plotse gedragsverandering jegens hem.
Nog wat vormen wat uitleg volgde uit de mond van de witharige jonge zijn mentor, samen met een spottende aankondiging en een lachwekkende klapbeurt van zijn eigen kant. Hoewel een glimlach ver te zoeken was op Zenon zijn gezicht. Misschien als je op je kop stond en hem ondersteboven aankeek. Dat aanzicht zou al wat meer in de buurt komen van een lachje. Stom, idioot gedrag. Het was maar waar je je plezier in kon vinden. Eindelijk, toen de leraar zijn lolletje had gehad begon hij toch nog met waar ze hiervoor gekomen waren; de les. Theorie vloog uit de man zijn mond alsof hij een cassettebandje op had gezet, wijzend op het ei wat voor de leerlingen lag. Animæ-eieren, om de leerkracht letterlijk te citeren. Luisterend naar de uitleg gleden de blauwe ogen van de witharige jonge over het, net zo blauwe, ei heen. Uit de uitleg bleek dat het hun taak was om het ei uit te laten komen. Hmpf, dat kon niet te moeilijk zijn. Simpelweg beginnen met hete lucht om de basis te vormen en van daaruit zou hij het verder kunnen ontwikkelen. Die link was niet moeilijk te leggen. Zelfs al was hij niet van Raziaanse afkomst, een oefening als deze kon onmogelijk teveel moeilijkheden met zich meedragen.
Zoals vermeldt stond in het boek en net ook zo netjes gezongen was tijdens de uitleg, legde de witharige jongeman zijn focus op de warmte in zijn vingertoppen. Enkele keren balde de jonge zijn hand tot een vuist, opende hem vervolgens weer tot een open, gestrekte hand, om hem daarna weer te sluiten tot een vuist. De oefening werd zo een zes keer herhaald, enkel om wat meer en beter de warmte door de jonge zijn hand te laten stromen en te voelen. Hoe duidelijker de aanwezigheid te voelen was, hoe beter hij zich erop kon concentreren. Samen met het bloed wat door zijn aderen stroomde, voelde de jonge toen toch eindelijk die genoemde warmte door zijn vingers lopen. Iet wat onwennig nam de jongeman met zijn andere hand het ei vast, een blik erop gericht die je kon vertellen dat hij niet zo goed wist wat hij hiervan moest vinden. Wat terughoudend in zijn doen legde hij zijn andere hand over het ei heen, zachte bewegingen herhalend terwijl hij zijn concentratie op de warmte erin vasthield. Wat een aparte oefening…
OOC: Zenon is gonna be the best daddy ever
Reese .
PROFILEReal Name : Autimuts Posts : 82
MAGICIAN ✦ CHARACTER ✦ Magic: Vuur met een beetje licht Klas: Partner: How can I love someone if I can't trust anyone?
Onzichtbaar, ach kon ze zich maar onzichtbaar maken. Zelfs verborgen achter haar tas was Reese nog bang om gezien te worden. Het feit dat de leerkracht zich met sarcasme amuseerde maakte Reese nog wat banger. Kan hij niet gewoon met de uitleg beginnen? Dit word zowat té eng. Maar dan komt ineens een bekend gezicht binnenlopen. Haar eigen zus Roakes. Zij is absoluut niet bang voor Master Savador. Ze durft hem zelfs brutaal aan te spreken. Haar eigen zusje heeft echt lef. Had zij nog maar wat moed. Dan was ze nu niet zo aan het verstoppen. Terwijl haar zusje op haar gemak plaatsneemt luistert Reese naar de uitleg. Het ei moet dus met vuurmagie worden uitgebroed. Dit is zowat te simpel voor woorden. Hoe vaak heeft Reese zichzelf niet gerustgesteld met haar warme lichte vuur? Zodra Reese haar hand verwarmt beseft ze echter dat ze nu niet een hele vlam van haar hand moet laten komen. Nee, het is warmteverspreiding. Ze neemt de instructies in haar boek goed door. Vervolgens doet ze de handelingen die nodig zijn om het ei uit te broeden. Tot haar grote verbazing lijkt het wel alsof er iets in het ei reageert. Na een kwartier het verwarmende werk gedaan te hebben komen de eerste barsten in het ei. Met licht gekraak komt een piepklein vuurrood wezentje uit het ei. 'Kawaii' fluistert ze zachtjes.
(Mijn ei is nu wel uitgekomen Sorry voor het wachten en de kortheid)
Master Savador
PROFILE Real Name : Saf Posts : 14626 Points : 0
MAGICIAN ✦ CHARACTER ✦ Magic: Dark // Fire Klas: Teacher FireMagic Partner: ♛ Seven Devils all around you
Onderwerp: Re: Fire Magic || Tender Warmth zo jul 21 2013, 02:14
Womanizer, tranqualizer
the wolf thought to himself: 'what a tender young creature! what a nice plump mouthful - she will be better to eat than the old woman. i must act craftily, so as to catch both.'
and so he did. the society, as old and narrow-minded as it acted. and the world, still young but withered by warnings of so-called wisemen. 'not hard,' he said, giving it his foulest grin. 'that was not hard at all.'
Wat een wonder, dat hij gewoon zonder enige onderbrekingen zijn uitleg kon doen, het hoogtepunt van de les. Dat ging hij straks even vieren met nog een snel slokje wijn. Hij zóu zichzelf hebben getrakteerd op nog een slokje wijn als een of andere laatkomer zijn perfecte harmonieuze en rustige les niet met haar brutaliteit door de kluts kwam gooien. 'Ben te laat, Master Savador,' kirde een schril vals stemmetje in zijn hoofd het kind na. Hij had zelf ook ogen in zijn hoofd, thank you. Geagiteerd sloeg hij met een klap zijn boek dicht en liet zijn grimmige blik naar een dood punt in het lokaal dwalen, een lichte frons tussen zijn wenkbrauwen vormend en zijn ogen ten hemel slaand. Met een hand in zijn zij bleef hij even afwachtend staan tot mevrouw haar plek gevonden had - en daarbij liet hij zich de kans ook niet ontglippen om haar van top tot teen keurend te bekijken. Eerder alsof hij op een naaktstrand dames stond te keuren dan als leraar voor het bord. De paar centimetertjes van de deur tot het eerste het beste lege tafeltje moest natuurlijk weer met de nodige pogingen om een confrontatie met hem aan te gaan. 'Look everyone, dat durf ik toch maar!' Giechel *snort* 'de humor!' hier, 'neuj!' en 'bende gij nou gek, ouwe laars' daar. Pfffft. Als ze hier alleen had moeten zitten met enkel zijn brandende blik dan was het een rats van 'ja' en 'amen' geweest, met misschien nog wel een eervolle buiging op haar blote knietjes en een kus van aanbidding op zijn meesterlijke schoenen waarna ze tegen het einde van de les het lokaal uit fladderde in een wit zwierig gewaad, gedragen door engelenvleugeltjes. 'Hmm -,' murmelde hij quasi-nadenkend toen de snotmeid hem aangaf dat Roakes Dust op aanwezig kon worden gezet, bedachtzaam plukkend aan zijn sikje. 'Nee..' Het kwam eruit op een achteloze toon alsof hij er daadwerkelijk even over getwijfeld had, maar zich uiteindelijk toch had bedacht. 'Nee. Ik denk dat ik Roakes Dust voor nu op afwezig laat. Dat komt hier maar binnensloffen om de laatste helft van de les nog even uit te zitten, dus of ik je op aanwezig zet of niet, vreugdelijke avonden doormaak met je mentor en haar met alle aardigheid van dien een boekje open kan doen over je lakse instelling om haar het een en ander op je eindrapport te laten zetten dat drie maanden blokken en bijspijkeren waard is - dat maakt niet echt uit, hè?' Ongeïnteresseerd bevochtigde hij zijn duim om met betere grip bladerend door het boek de juiste bladzijde terug te kunnen vinden terwijl hij het zei, een pink daarbij chique opgestoken. 'Dacht ik ook.' Nog meer haast onverstaanbaar gemompel en gezanik over brutaliteit en belachelijk korte zomerjurkjes verliet zijn mond, zich geen bal aantrekkend dat hij voor een volle klas tieners stond.
Het praktijkgedeelte van de les kwam aan bod en dat is waar het gekloot meestal het ergst werd. Niet per se voortkomend uit de drang van leerlingen om zich de gehele les als humorloze etters te gedragen, maar omdat een op de drie leerlingen er vaak geen moer van konden. Of ze deden het verkeerd, zelfs nog na vier keer uitleg voor hij met een toedeloe uiteindelijk van hun tafel wegstapte omdat hij er simpelweg geen zin meer in had. Dan was het weer janken en grienen en emotieloos met over elkaar geslagen armen vanachter zijn luie lerarenstoel naar de huilebalken staren tot ze sniffend en snortend hun tranen veegden en op het laatst maar eens besloten om het in hun boek op te zoeken. 'Ohja - dat ligt hier ook nog.' Net zoals talloze andere hulpmiddelen waarvoor ze te lui waren om het even te pakken of te vragen. Hij wist ook wel dat hij met zijn superieure brein alle hulpmiddelen overtrof, maar come on; de lieve Heer had hem maar twee handen en voeten gegeven, en niet meer. Met ruisend gewaad paradeerde hij tussen de tafels, zijn kritiek links en rechts van hem uitspuiend. Op iedereen had hij wel iets aan te merken; met name de jongens kregen het zwaar te verduren. 'Te warm!' of 'te zacht!' en 'kijk nou eens wat je doet!' Zo ook bij de witharige jongen die hij eerder had gezien, want het was hem heus niet ontgaan dat het joch brutaal zijn ogen tot spleetjes had geknepen en hem recht had aangestaard, de vlerk. 'Zeer indrukwekkend,' zei hij zonder enige emotie in zijn stem toen hij bij zijn tafel stond en op het ei van de jongen neerkeek, dat werd beroerd met geleidelijke handelingen. 'Maar erg fleps, als je het mij vraagt. Ik zal er niet van opkijken als er een dweperige slak uit komt rollen die zelfs ook maar te beroerd is om uit zijn ogen te kijken.' Zo, dat was zijn kritiek weer. Op naar de volgende.
Net op het punt dat zijn ogen zijn volgende slachtoffer gevonden had bereikte een bekend zoet stemmetje zijn oren en verleidde hem ertoe zijn hoofd om te draaien en vanuit zijn onderste ooghoeken neer te kijken op de kleine eigenares ervan. Langzaam leken zijn mondhoeken zich om te krullen tot iets dat door moest gaan als zijn allereerste glimlach voor vandaag, zeldzaam als dat al mocht zijn. Moyra. Hij had zijn suikerhartje bijna niet eens herkend door haar ingekorte kapsel dat haar niet minder knuffelbaar maakte. 'Maar uiteraard, my dear,' schakelde zijn stem als vanzelf over naar een mierzoet toontje om haar een antwoord te verschaffen op haar vraag. Hij boog zich wat over haar en haar tafeltje heen. 'Duizenden en nog eens duizenden verschillende creaties die je wildste fantasieën te boven gaan,' zei hij half fluisterend, mysterieus om bij te dragen aan haar sprookjesachtig wereldje vol rainbows en sparkles. 'En wat betreft de mijne -' Zijn hand maakte een bijna triomfantelijk gebaar toen deze zachtjes haar kin naar hem ophief - 'daar moet je nog even een lesje op wachten.' Met een lonkende knipoog en een prille glimlach nam hij weer afstand. Nee - hij wilde het nog even een verrassing laten zijn tot de volgende les, zodat hij haar nog langer in spanning kon houden en ze hem nog fantastischer kon gaan vinden.
Onmiddellijk leek hij weer terug te vallen op zijn oude stramme houding op het moment dat zijn blik viel op iets dat hem totaal niet aansprak. Binnen enkele grote stappen stond hij bij het tafeltje van een wat stil en teruggetrokken ogend meisje, haar donkere haar en pony zo stijl als zijn lokken ooit waren geweest in een langer model. Maar dat was niet waar het hem om ging. Het ging hem om het ei op het kussentje voor haar, al vol barsten en scheuren en zodanig opengebroken dat er al zichtbaar leven uit kroop. Hij liet zijn vingers over de leuning van haar stoel gaan terwijl hij zich vlak naast haar opstelde. Zijn andere hand plaatste hij in een vuist op haar tafel, zodat hij wat over haar heen gebogen stond. 'Vertel me eens -' De wijsvinger die over de houten rand van haar leuning gleed ging nu over haar armleuning, vlak bij haar arm. Hij boorde zijn goudkleurige ogen in de hare toen hij haar weer aankeek. 'Is er volgens jou ook maar één zin in mijn uitleg geweest waar je uit kon opmaken dat 'het ei beroeren met zachte strelingen' gelijk staat aan 'broedt het ei met dergelijke voorzichtigheid uit'?' vroeg hij op een griezelig zachte toon. 'Niet bepaald, hè?' Hij schudde bij voorhand al licht zijn hoofd en sprak haar toe alsof hij het tegen een kleuter met een grote leerachterstand had. 'En geef me dan eens antwoord op de volgende vraag; heb je al het zodanige initiatief genomen om het hoofdstuk vóór de les door te nemen om nu te kunnen weten dat het wezen in je ei beroerend zwak en vatbaar is als het direct na de eerste handeling al uit zijn ei wordt geforceerd? Want weet je wat ik denk?' Hij boog zich naar haar toe om het volgende in haar oor te fluisteren; 'Ik denk namelijk van niet. Dus beantwoordt ook even mijn laatste vraag als het je ook maar iets kan schelen..' Er stond een strenge uitdrukking op zijn gelaat toen hij zijn rug het volgende ogenblik weer rechtte. 'Wens jij soms een één op je rapport?!' Daar was de intimiderende uitschieter die gewacht had om zijn tred van lieflijke woordjes ruw te kunnen verbreken. Waren ze niet laks dan creëerden ze al gauw een misverstand door de kleinste kwestie verkeerd te hebben begrepen. Het was werkelijk waar om ziek van te worden.
×De volgende leerlingen mogen de spreuk "Tender Warmth" in hun Spreukenboek zetten:
- Moyra - Zenon - Reese
×!!! De overige mensen die de handeling (het strelen) zoals het in Safs uitleg staat in een RPG-post nog even uitvoeren krijgen ook de spreuk !!! Leerlingen die de spreuk nog niet hebben maar nog wel kunnen verdienen:
- Roakes - Vanilla - Venita - Chime
Moyra .
PROFILE Real Name : Emma Posts : 1406
MAGICIAN ✦ CHARACTER ✦ Magic: Fire-&-Air Klas: Master Savador's Class Partner: Maybe make believe is not as lonely as alone
Onderwerp: Re: Fire Magic || Tender Warmth di jul 30 2013, 18:08
Even leek het alsof de leraar zomaar pardoes langs haar zou lopen. Had hij niet gehoord dat ze een vraag stelde? Misschien was dat het wel. Net toen ze op het punt stond om nog wat te wauwelen om zijn aandacht te trekken. Savador was naar haar zin te veel bezig met alle andere leerlingen in het lokaal. Dat was gewoon niet eerlijk, zij wilde hem ook wat kunnen vragen. Gelukkig, daar was hij al. Zijn blik als vloeibaar goud en zijn stem als een vertrouwd geluid in dit rumoerige lokaal. 'Maar uiteraard, my dear. 'Duizenden en nog eens duizenden verschillende creaties die je wildste fantasieën te boven gaan.' Oh wauw. Ze was zo benieuwd naar de hare, wat zou het voor een beestje zijn? Ze had bij watermagie uitgevonden dat haar waterpatronus een prachtig vogeltje was. Maar misschien was dat helemaal anders als die bij vuurmagie. Want vuur en water waren ook hartstikke verschillend natuurlijk. Misschien konden haar twee diertjes van pure magie dan wel vrienden worden. Dat zou echt cool zijn. Tenzij ze elkaar verdampten, water dat te heet werd werd immers stoom.. Hmm, dat zou ze later ook eens vragen. 'En wat betreft de mijne -' Gewillig liet ze haar houding veranderen, kantelde haar hoofd omhoog, keek hem aan met een nauwelijks verhuld enthousiasme. 'daar moet je nog even een lesje op wachten.' Ze knikte voorzichtig. ''Ja, ok, dankuwel, meneer.'' rolde als een waterval van woorden uit haar mond. Ze streelde afwezig verder, meer en meer warmte naar haar vingertoppen sturend tot ze zou zweren dat ze iets voelde bewegen, kraken. Maar ernaar kijken durfde ze niet. Want wat nou als ze net als dat meisje achterin iets helemaal fout deed? Met een hand warmde ze het ei, terwijl Moyra krampachtig probeerde in het boek de juiste manieren te vinden. Wat moest ze nou doen?! Wat nou als het mis ging, en dan ging het wezentje dood en dan was ze een moordenaar. Dan zou niemand haar meer aardig vinden. Half in paniek bleef ze zo goed mogelijk de instructies volgen, hopend dat deze les maar gauw over zou zijn.
Volledig in het thema van Valentijn staan er twee Events op het programma van de site. Beide zullen van start gaan vanaf 14 februari, dus houd de site zeker goed in de gaten.
Cupid Hearts: Verras vrienden of in game characters met een vrolijk hartje deze Valentijn. Met of zonder lief berichtje eraan vast. Anoniem of juist niet. Stuur je hartjes naar het account van Alpha.
Valentine's Dance:Vanaf 14 februari zal de grote zaal van de school omgetoverd worden tot een danszaal vol met eten, drinken en live muziek. Iedereen is welkom om aan dit algemene topic deel te nemen.
WINTER
Tijdens de winter is het terrein van de school in diepe rust. De meeste dieren zijn onvindbaar verscholen en de ijzige wind houd ook de leerlingen binnen. De perfecte tijd om met een kop warme choco naar de vallende sneeuw te kijken.