Gym lesson 2: stijldansen voor het kerstbal

Dit was werkelijk best een ramp te noemen eigenlijk, hij had normaal gezien alles gisteren klaargezet, maar hij werd opgehouden door een drugsverslaafd meisje dat al zijn aandacht opeiste die dag omdat ze recht voor zijn neus een van die walgelijke spullen had ingenomen, hij had haar moeten laten overgeven en dat was allesbehalve aangenaam. Het liefste had hij zijn vinger niet in haar keel moeten stoppen, maar vandaag moest hij dus opschieten met alles klaar te zetten. De leerlingen zouden vandaag een leerkracht in volle actie zien, dat zou vast wel grappig zijn voor hen, dus hij moest zich haasten vandaag. Hij deed snel zijn kleren aan nadat hij zich had gewassen en begon dan zijn haar te doen dat miraculeus genoeg van de eerste keer lag zoals hij wilde, perfect. Een glimlach verscheen op zijn gezicht en hij rende richting de gymzaal. Onderweg liep hij een aantal mensen bijna omver “Sorry” mompelde hij elke keer voor hij weer haastig verder liep. De gymzaal was niet zo ver meer dus dat was al handig, maar niets deed zijn pas vertragen, op een snel tempo al zigzaggend tussen de massa liep hij verder. Man, de mensjes hier waren al vroeg wakker. Dit ging nog lastig worden, eindelijk arriveerde hij aan de gymzaal, maar struikelde hij over de voet van een leerling en viel hij op de grond terwijl hij de deuren openduwde. Op een haastig tempo krabbelde hij overeind en zette hij de cd-speler klaar. Alle materiaal werd in de kast gestoken en hij keek met een glimlach naar de lege zaal. Nu alleen nog wat sfeer en alles was gereed, dus alles was niet zo’n ramp als dat hij had gedacht. Even haalde hij opgelucht adem en begon hij met windmagie de lichtjes een beetje aan te passen van naar waar ze schenen en zorgde hij voor een heel andere sfeer. Kana keek met een glimlach naar het resultaat en begon zich dan op te warmen, een aantal toertjes terwijl hij wachtte op de leerlingen, leraren en stagaires die elke moment konden binnenstromen, ze zouden dit vast geen leuke les gaan vinden, dat wist hij nu al. Alleen diegenen die echt graag dansten zouden dit leuk vinden. Kana wist van zichzelf dat hij ook moest oefenen op die dansstijl. Hij stopte met lopen sinds dit al zijn tiende toertje was en hij greep het blad vast waarop dat alle dansstapjes stonden en begon deze te herhalen, met het blad als zijn danspartner, het zag er vreemd en grappig uit tegelijkertijd.

(voor de mensjes die niet weten wat stijldansen is: https://www.youtube.com/watch?v=afAYJaza4ug)
(ook voor leraren en stagaires)

Ongelofelijk, echt ongelofelijk was het. Dat ze dit ging doen was gewoon weg een mirakel. Maar ze kon niet anders, naar zijn les gaan was wel het minste wat ze kon doen na zijn hulp. Rhine zuchtte vlocht haar haar in een vlecht die bijna tot op haar achterwerk rijkte en trok een los shirt en korte short met makkelijk zittende schoenen aan. Zo zou gym wel te doen zijn. Rhine wist wat ze vandaag gingen doen en het idee daaraan bezorgde haar al rillingen. Maar ach ze had werkelijk geen keus, ze kon het niet maken om niet op te dagen bij zijn les. Ze was hem zoveel verschuldigd, jammer genoeg. Nee Rhine vond het niet bepaald tof dat ze bij iemand in het krijt stond, en al helemaal niet omdat het nog eens een leraar was ook. Rhine zuchte nog een laatste keer, gaf Skugga een aai over zijn kop. Pakte haar tas in met het standaard materiaal : handdoek, deo , flesje water en wonderbaarlijk genoeg ook een meergranen koek en appel. Rhine sloot haar kamer deur nam diep adem en beende naar de gymzaal. Ze was best zenuwachtig maar ze kon het prima verbergen, zoals ze al haar emoties altijd prima wist te verbergen. haar tred werd steeds zelfverzekerder terwijl ze de zaal naderde. Toen ze voor de grote deuren stond aarzelde ze niet en ging naar binnen. Niemand, er was serieus niemand, behalve master Kana dan. fijn nu leek ze dus een ijverige leerling. Grom. "Hallo" Zei ze zacht voor ze naar de tribunes liep en daar neerplofte. Haar blik naar de grond gericht, ja deze situatie vond ze lichtelijk gênant. Nu maar hopen dat de rest er snel was en dat de dansen niet al te lastig waren, want dansen was nu niet echt Rhines sterkste punt. Een deel van haar wilde nu graag gewoon oplossen en ergens een rustig plekje gaan zoeken, maar het andere, verantwoordelijke deel besloot te blijven.

_{Geef hem een ervaren danspartner, gedimd licht, gepassioneerde muziek en een ruime dansvloer en hij zette een dans neer die hij door de jaren heen geperfectioneerd en bijgeslepen had als een ruwe diamant. Maar voor publiek dat smaak had, voor de ogen van de hoge heren die het wel konden waarderen - en niet voor de schandelijke jeugdige apenbende die in hun vrije tussenuren in de grote zaal stripteases op de tafels stonden te houden of stonden te buikdansen. Daar was datgeen wat hij als 'smaak' bestempelde ver bij te zoeken. Vooral met de muziekgenres die zich tegenwoordig in allerlei bizarre takken hadden ontwikkeld, vreselijk was het. Gebons en ritmeloos gebonk, en daar stonden ze dan op te hammeren. En toch was hij komen opdagen. Niet alleen omdat hij gevraagd was te figureren als voorbeeld, juist ook met de reden om ze te laten zien hoe het wél moest. Dat apenkooien trachtte hij immers niet te willen zien op het komende Kerstbal, God's sake. Het idee alleen al.
Vorig jaar was hij degene geweest die uit eigen initiatief een open les georganiseerd had om ze de kunst van het dansen aan te leren. Dit jaar werd het geleid door de huidige gymdocent, Kana, en als hij het tenenkrommende vooroordeel even uit zijn hoofd zette dat meneer in piepende gympies en slobberende sportkledij voor de dag kwam hoopte hij vurig dat hij er überhaupt iets van kon bakken. En zo niet, dat Kana het praten op zich nam en hij zelf alle juiste examples neer kon zetten. Met zijn voormalige danspartner die kennelijk nog niet aanwezig was. Hij stond daar helemaal aan de andere kant van de gymzaal met over elkaar geslagen armen half verborgen in de schaduwen van de berging, gehuld in één van zijn elegante pakken en glimmende dansschoenen, en liet zijn strenge goudgele ogen als een slang op zoek naar zijn prooi door de zaal glijden. Geen vrouw te bekennen die als zijn voorbeeldpartner zou fungeren, maar daarbij ook nog geen leerlingen. Enkel Kana die.. zich blijkbaar vast aan het voorbereiden was. Of iets dat daar op moest lijken. 'O dear God, blind me.' Met de zacht sissende woorden in zichzelf had hij sterk de neiging een hand over zijn ogen te leggen en weg te kijken.
De man nam duidelijk wat dansstappen door en zijn spiekbriefje moest heel charmant als zijn levenloze danspartner dienen - en hij hoopte vurig dat hij voor vandaag de enige zou zijn die het tafereel mocht aanschouwen.
Hij had al half een hand over zijn voorhoofd gelegd in een beschroomd headpalm-gebaar toen de deur openzwaaide en hij weer net zo ijzig en streng als voorheen opkeek. Rhine LaFee was de eerste die zich naar binnen waagde, zeer dapper hoor. Al net zo ongegeneerd als ze volgens hem was plofte ze neer op de zitting van de tribune om een streep onder haar aanwezigheid te zetten. Ze zou hem niet meteen kunnen zien, gezien hij geheel in het zwart gehuld was en nauwelijks opviel in de schaduw aan de andere kant van de zaal. Enkel de fonkelingen van zijn goudgele ogen die in de richting van haar en de deur pinden, geduldig wachtend op meer leerlingen, verrieden dat er nog een derde persoon in de ruimte aanwezig was.}

[ Even voor de duidelijkheid; Saf weet nog niet wie zijn voorbeeld-danspartner precies is xD ]

Eres had lang zitten twijfelen of ze zou komen naar de dansles. Ze had gehoord dat leraren en stagiaires ook toegestaan waren om te komen en Eres was nou niet bepaald een wedstrijd danseres. Ze had er ook geen trek in om straks voor schut te staan tijdens het bal. Uiteindelijk had ze een simpele zwarte jurk gevonden. Niet heel uitbundig maar toch perfect voor dans lessen. Geen sieraden, niks in haar haren. Enkel de jurk die tot net over haar knieën reikte en een paar zwarte hakken die ze had gevonden die wel zouden volstaan als dans schoenen. Ze maakte de bandjes rond haar enkels vast en liep een paar stappen. Het was wennen. Eres had lange tijd niet meer op hakken gestaan omdat het niet nodig was geweest. Maar na een paar stappen merkte ze dat het steeds beter ging, en dat was interessant. Dat betekende dat haar voeten gewend waren aan hakken. Ze had vroeger waarschijnlijk vaak op hakken gelopen.
Eres pakte haar spullen en verliet haar kamer. Onderweg ging ze kalm na of ze alles had geregeld. Ze had Elune naar de opvang gebracht, het muziek lokaal opgeruimd nadat een aantal leerlingen er een rotzooi van hadden gemaakt tijdens het oefenen. Dat rijtje zo nagaan zette Eres aan het denken. En dan vooral aan haar laatste gesprek met de ''echte'' Norwood. Ze had zichzelf al voorgenomen om met de man die had verteld haar echtgenoot te zijn geweest te praten, maar wat al hij er ook was? Eres wist niet of ze nu al aan zo'n gesprek toe was. Ze wist nog niet eens wat ze tegen hem wilde zeggen.
Ze was zo in gedachten verzonken dat Eres niet doorhad dat ze al voor de gymzaal stond. Ze hadden haar binnen waarschijnlijk allang aan horen komen. Ze kon niet meer terug. Als hij er was, jammer dan. Ze kwam hier voor de dansles en niets anders. Met iets meer zelfvertrouwen dan voorheen stapte Eres de gymzaal binnen. Er waren nog niet veel mensen. Een blonde man waarvan ze verwachtte dat hij de gymleraar was, vooral gezien zin kleding. Verder nog een meisje die zij niet kende aangezien Eres haar nog niet in de lessen had gezien. De derde aanwezigheid was haar niet eens opgevallen als ze zijn ogen niet had gezien. Het gegroeide zelfvertrouwen dreigde weer als sneeuw voor de zon te verdwijnen maar Eres vermande zich. Hij kon immers nog niet weten van haar gesprek met de andere Norwood. 'Hallo,' zei ze opgewekt met een kleine glimlach tegen de aanwezigen terwijl ze zelf ook een plek zocht om te kunnen zitten en wachten tot de les daadwerkelijk zou beginnen.

Voor ze vertrok stond ze nog even voor de spiegel. Vandaag was er een les voor leerlingen, stagaires en leerkrachten. Ze gingen dansen of zoiets, maar wat was het nut daar van? Haar haar had ze met een rood lint vastgebonden in een staart zoals altijd. Haar rechter oog was bedekt met een zwart ooglapje met rode accenten erop. Omdat ze niet veel geld had, had ze geen jurk kunnen kopen. Ach, wat maakte het ook uit? Een jurk zat toch alleen maar in de weg. Nu had ze een zwarte, losse broek aan met een rood T-shirt boven. Zoals altijd droeg ze haar ketting met de ring aan en haar rode sjaal. Ze zag er niet bepaald elegant uit, maar beter had ze niet echt. Oké, misschien had ze beter in het dorp gezocht naar andere schoenen want leren botten waren misschien niet zo'n goed idee, maar daar was het nu te laat voor. Ze zuchtte en ging daarna naar buiten. Zo te zien was het druk op de gang, iets waar ze een hekel aan had. Terwijl ze door de gangen wandelde, keek ze iedereen wantrouwend aan, wie weet was er wel iemand die haar opeens zou aanvallen, je weet maar nooit. Een van de belangrijkste dingen die ze geleerd had was dat je altijd alert moest blijven. Wat de omstandigheden ook waren. Het kon haar niets schelen dat veel leerlingen haar aankeken alsof ze gek was. Ze begreep maar niet hoe ze hier zo zorgeloos konden rondlopen, wie weet werd er hier dadelijk wel iemand vermoord. Half sluipend liep ze door de gangen. Uiteindelijk kwam ze aan de gymzaal uit. Er waren al enkele mensen. Iemand die met een blad aan het rondhupsen was, een vrouw die ergens zat, een leerlinge die op de tribune zat en Savador die in de schaduw de creep stond uit te hangen. Het deed haar denken aan een slang die klaar zat om zijn prooi te verscheuren. Wantrouwend bestudeerde ze de zaal. Er waren zoveel dingen die ze nog nooit gezien had. Aangezien er nog weinig volk was, kon ze maar beter ergens gaan zitten en wachten. Ze keek nog eens rond, aangezien er geen bomen waren moest ze iets anders verzinnen. Daarna vielen haar ogen op iets dat tegen de muur gemaakt was. Ze wist niet waar het voor diende, maar het zou wel als een vervanging van een boom kunnen dienen. Het was tegen de muur bevestigt met een witte plaat en in het midden was er een zwart vierkant op geschildert. Aan de onderste zijde van het zwarte vierkant was een oranje ring bevestigt met een net aan. Ja, het kon wel dienen als zitplaats. Maar hoe moest ze er op geraken? Ze zag iets gemaakt van hout in de buurt staan, het was ook tegen de muur gemaakt en leek handig om op te klimmen. Zelfverzekerd wandelde ze er naartoe en beklom het ding (waarvan ze niet wist dat het een klimrek was) en helemaal vanboven ging ze staan. Aangezien ze het gewend was van in bomen te klimmen, was dit ook een eitje. Daarna sprong ze alsof het niet was op de ring en ging er gehurkt op zitten. Zo, nu had ze een perfect overzicht. Alleen vroeg ze zich af waarom iedereen haar zo vreemd aankeek. Was dit dan niet gemaakt om op te zitten? Of misschien gingen ze haar plek afpakken. Wantrouwend hield ze iedereen in de gaten.

(het is een week geleden dat ik nog een post geschreven heb dus moet er even weer wat in komen)

Vermoeid bleef Lightning nog in bed liggen. Lekker warm onder haar dekens blijven liggen. Geeuwend kroop ze dan toch uit haar bed. Stapte naar de spiegel smeet water in haar gezicht om zo sneller wakker te worden.
Vlug deed ze een strake jeans en een simpel topje aan. Vandaag had ze geen zin om zich netjes op te duffen want het was maar oefendansen die in de gymzaal werd gegeven. niet dat Lightning dat nodig, haar ouders die streng waren hadden bij haar opleiding gezorgt dat Lightning vele dansen moest kunnen doen. Het waren nooit simpele dansen geweest, sierlijk en deftig. In het begin had Light al die dansen gehaat. Misschien kwam dat deels doordat ze in het begin er echt in suckte. Maar de lessen die dan uiteindelijk waren geeindigd omdat lightning het kon hadden hun vruchten afgeworpen. Lightning was beginnen houden van het dansen.
je kon daar je emotie's in je dans laten overvloeien. Je lenigheid, je sierlijkheid. Er gewoon in verwerken. Het gaf haar een rustig en kalm gevoel. En wanneer je je ogen sloot en de draaien lang en gemakkelijk deed leek het enkele mini seconden dat je zweefde. Een geweldig gevoel gaf haar dat. Sinds die lessen was Lightning altijd te vinden op een bal. Geen enkel bal miste Lightning. Oke misschien af en toe toch eentje, maar dat was alleen maar wanneer ze het of te druk had of ze in een veel te slechte stemming was en zich niet zou kunnen concentreren op haar danspassen."Kom op Lucifer" Sprak Light tegen de sneeuwluipaard.
Die had koppig vol gehouden dat ze hem moest wakker maken omdat hij haar wou zien dansen, om te zien of ze het nog niet verleerd was. Uiteindelijk had Lightning dan toch toegegeven. Het dier dat nog half lag te slapen opende langzaam zijn ogen en kwam geirriteerd recht, gromde als antwoord. Automatisch verscheen er een glimlach op Lightning haar gezicht. Met haar koptelefoon op haar oren luisterde ze naar haar eigen gemaakte muziek. Stapte helemaal relaxed naar de gymzaal. Het zou weinig kans zijn dat ze heel laat zou zijn, want voor de eerste keer was ze vroeg opgestaan.
Maar dat kwam omdat het dansen was. NOuja het hangt er vanaf welke dans. als de dans haar niet aan zou staan ging Lightning gewoon weer rechtstreeks naar haar bed en ging weer gaan slapen. Vlak voor de deur stond Light stil. Deed haar Ipod met een tegenzin weer uit terwijl de sneeuwluipaard al door een kiertje van de deur de zaal in kwam.
Nadat ze alles had opgeborgen deed Lightning de deur open van de gym en kwam de zaal binnen. Verwonderd keek ze op toen ze een leerkracht op het rek zag zitten. Langzaam stapte ze richting die leerkracht."Euhm...miss...dat is geen stoel maar een klimrek, om op te klimmen..." Legde Lightning de vrouw uit. Keek haar nog even bedenkelijk aan. Zuchtte toen even wou nog iets zeggen maar zag in haar ooghoeken de headmaster. Hij hier ook? Rustig ging ze naar hem toe."Goededag Master Savador" Begroette ze hem vriendelijk, glimlachte even kort en keek toen verder rond. Dan had je Master Kana nog en...Rhine. ...Geweldig.

Spannend vond ze het, ongelofelijk spannend. Dansen, een heus bal ja Melody vond het geweldig, maar ook was ze een beetje bang, bang dat ze alles verkeerd zou doen. Nee, nee zo mocht ze niet denken het bal zou leuk worden met een hele hoop muziek en blije mensen, ja want niemand was boos op een bal dat hoorde gewoon niet. Die gedachtes stelde haar gerust. Ze sprong zowat uit bed racete naar de badkamer en maakte zich klaar, vandaag zouden ze gaan oefenen op het dans gedeelte, mooi zo kon ze nog wat oefenen voor het echte bal. Melody poetste haar tanden, kamde haar haar en zocht een geschikt jurkje voor vandaag. Ja dit was perfect een bruin jurkje dat tot aan de knie rijkte en bruine schoentjes met kleine hakjes, ja dat was prima om mee te kunnen dansen. Melody was toch best wel zenuwachtig maar ze hield zich rustig door melodietjes af te spelen in haar hoofd. Zo werd ze altijd rustig. Na alles nog eens gedubbel checkt te hebben sloot ze haar deur en wandelde ze naar de gymzaal waar het hele gebeuren zou plaatsvinden. Ze werd steeds zenuwachtiger naarmate ze dichterbij kwam en daardoor kregen haar wangen een licht rode kleur. Fijn heel fijn. Haar grote blauwe ogen stonden een tikje angstig toen ze de deur opende en in de zaal binnen stapte. Ze keek rond er waren al best veel mensen – voor haar alleszins – Voornamelijk waren er leraressen en leraren aanwezig, slechts twee leerlingen zo bleek. Melody keek lichtelijk verbaasd op toen ze een lerares bovenop de basketbal ring zag zitten. Wat deed die mevrouw daar? Melody richtte haar blik op de tribune zoekend naar een plekje toen ze ineens iets geels zag fonkelen in het donker. Haar hart sloeg een tel over, haar ogen werden groter. Wat was dat?! Een slang?! Hier?! Nee, nee dat kon toch niet?! Melody was maar een tikje verwijderd van angstig wegrennen tot ze zag dat het geen slang was die ze doodsbang aan het aanstaren was, maar een man, het schoolhoofd. Jup nu werden haar wangen pas echt rood, haar blik ging naar de grond. Stom, stom, stom. Had ze echt als een idioot zitten staren. Haar armen sloeg ze om haar kleine lijfje heen terwijl ze met een iets te snelle zenuwachtige tred naar een plaatje op de tribune ging. Daar ging ze kaarsrecht zitten, gaan doorhangen was namelijk erg onbeleefd en dat kon ze niet maken in dit gezelschap. Haar handen waren op haar schoot gevouwen, haar kaak lichtjes gespannen en haar blik die zich op een punt concentreerde om rustig te blijven.

Le dress

Spoiler:

De wekker ging. Het was eindelijk tijd om eens op te staan en te gaan kijken hoe het op deze school allemaal ging. Ze had op heer aankomst iets gehoord van een kesrtsbal en wou er ook aan meedoen. Dit was immers een goede gelegenheid om kennis te maken met collega docenten en leerlingen. Ze had ook iets gehoord over een dansles die gegeven zou worden door de gymdocent. Ze kende hem niet dus ze was heel zenuwachtig, wat ze blijkbaar bij elke mannelijke docent had. Haar zenuwen namen haar soms over en dan kon ze niet uit haar woorden komen. Laat staan om met iemand te dansen. Ze had al enkele danslessen hier en daar gevolgd en ze was ook wel redelijk goed maar door haar zenuwen kon ze nooit een mannelijke partner vinden. Alleen al het denken aan een mannelijke partner liet haar zweten. Maar nu zou ze het eens anders aanpakken. Ze had vertrouwen in zichzelf. Ze kon het wel, hat zijn alleen de zenuwen. Niets ergs. Ze moest en zal dit doen.

Ze stond op uit het zachte bed met het heerlijke donzen dekbed. Even snel onder de douche en haar in de gebruikelijke paardenstaart. Ze deed rustig haar make-up terwijl haar haar droogde. Simpel een laagje fundation, mascara, oogschaduw en lippenstift. Dat moest het wel doen voor vandaag. Met een klein luchtstroompje maakte ze haar haar helemaal droog waardoor er vel krullen in kwamen. Alleen in haar staart want haar pony en lokken kregen bijna nooit krullen. Raar, maar het stond haar wel goed. Ze verliet met een lach de badkamer. Ze wist al welke jurk ze aan zou doen. Een paarse dansjurk die ze nog had van de danslessen. Perfect voor de meeste balroom dans stijlen en het stond perfect bij haar ogen. Ze deed moeilijk bij het aantrekken van de jurk omdat ze haar haar niet wou verpesten nu het zo mooi zat. Ze was al snel klaar en wou vertrekken. Ze gaf haar hond Oliver nog even een aai voordat ze op weg ging naar de dansles van master Kaka. Zo dacht ze dat hij werd genoemd in ieder geval. Ze was niet echt de beste in namen. Maar het maakte ook niet echt veel uit.

Ze liep door de gangen opweg naar de gymzaal. Haar juk bewoog elegant mee met de zachte wind. In enkele minuten was ze aangekomen bij de zaal waar ze moest zijn. Heel zachtjes opende ze de deur en gluurde naar binnen. Er zaten al enkele mansen. Ze zal toch niet te laat zijn? Met een zucht van opluchting zag ze dat nog niemand aan het dansen was dus glipte ze door de opening van de deur. 'Hallo...' Dat gezegt hebbende ging ze snel zitten op een bank. Ze kende hier nog bijna niemand. Ze wist er wel een goed te benoemen. Master Savador. Ze mocht hem wel. Ze heeft leelingen horen zeggen dat hij afschuwelijk, gemeen en kwaadaardig is. Des te meer ze hoorde des te meer ze hem geweldig begon te vinden. Eigenlijk zou ze met hem willen praten maar dat durfde ze nog niet aan. De rest van de aanwezigen negeerde ze maar ze bleef wel op haar hoede. Enkel en alleen kon ze de grootsheid van master Savador adoreren.

Le dress:

Natuurlijk zag het er idioot uit hoe hij de vrouwelijke passen aan het oefenen was sinds Master Savador vast alleen de mannelijke leidpositie zou willen doen. Kana kon alleen maar de mannelijke versie, dus dit was lastig, hij zou geleid worden. Dit zou echt voor problemen kunnen zorgen, maar hij was soepel genoeg om te kunnen functioneren als de vrouwelijke partij in de tango, dus er was geen probleem. Een glimlach verscheen op zijn gelaat toen hij Master Savador daar zag staan in de schaduwen “Een goede middag Master Savador “zei hij met een knik richting hem terwijl hij zijn blad weglegde en dan zag hij Rhine binnenkomen, het meisje dat hij gisteren hier van die drugs had gered. Natuurlijk kwamen alle herinneringen daar weer van naar boven en verdween zijn glimlach even kort tot ze: “Hallo” zei met een grom. “Goedemiddag Rhine.” Hij verdween in de jongenskleedkamer en begon snel te veranderen van kleding, hij deed zijn smoking aan en zijn geklede schoenen die hij gisteren had gekocht, dus ze blonken nog mooi. Zijn das knoopte hij goed en hij was gereed om te dansen. Zijn haar lag goed, hij rook lekker, zijn hemd was gestreken, zijn das was mooi geknoopt, zijn vest was kraaknet, dus Master Savador zou nergens om kunnen klagen. Hij liep de jongenskleedkamer uit en hij keek naar de nieuwe mensen. “Goedemiddag Miss Eres en goedemiddag Miss Ayuka maar een basketring is niet echt een geschikte plek om te gaan zitten.” Zei hij terwijl hij een fronsende blik gunde aan Ayuka, dan zag hij Lightning en hij knikte glimlachend naar het meisje terwijl hij naar de cd-speler ging en dan stak hij een cd er in. Hopelijk wist Master Savador dat hij met hem moest dansen, misschien was hij toch niet al te duidelijk geweest met dat. Dan zag hij nog een meisje binnenkomen, ze leek nogal bang te zijn. “Goedemiddag, was is jouw naam? Dan moet ik je niet als meisje aanspreken” zei hij met een glimlach voor hij weer een andere persoon zag binnenlopen. “Goedemiddag” zei hij als begroeting tegen de nieuwe leerkracht die was binnengekomen. Hij had er eigenlijk best zin in. Hij wandelde weer tot het midden van de zaal “Goedemiddag allemaal, sinds jullie allemaal weten dat het binnenkort kerstbal is op Starshine Academy en ik een van de organisators ben, heb ik besloten om een les te wijden aan de tango. Ik heb hiervoor een getalenteerd persoon uitgenodigd die mij zal ondersteunen in deze les als mijn danspartner. Master Savador, mag ik deze dans van u?” Hij knipte met zijn vingers en meteen werd de gymzaal heel warm verlicht, zelfs romantisch te noemen, de cd-speler sprong aan en Kana wandelde richting Master Savador “We gaan jullie eerst een voorbeeld geven van hoe moeilijk de echte tango is, en dan gaan we jullie stap per stap helpen.” Zei hij terwijl hij zijn hand had uitgereikt naar Savador. “Ik doe de rol van de vrouw en Master Savador de rol van de man.” Zei hij nog meer als uitleg. Zijn stem was zuiver genoeg, dus iedereen zou hem goed genoeg kunnen horen.

(https://www.youtube.com/watch?v=hAGEorYMwvY de dans(begint vanaf 1:30)+ de muziek die gespeeld wordt)
(Kana in suit: http://files-cdn.formspring.me/photos/20120629/n4fee2e1f3154f.jpg)

Norwood had nooit moeite gehad met dansen. Het was een onderdeel van zijn opvoeding geweest. Al had hij meer voorkeur aan de Engelse Wals had een klein spoedcursus in de Tango ook geen slechte indruk achtergelaten. Zwijgzaam trok Norwood zijn overhemd strak. Hij had een donkerblauwe spijkerbroek aan en een wit overhemd. Hij kwam direct van buiten af omdat hij nog een paar laatste handen aan de ramen van de grote zaal moest leggen. Hij kwam zwijgzaam de les binnen gelopen en knoopte zijn jas los. Zwijgzaam hing hij deze om een van de haakjes in de kleedruimte en kwam binnen gestapt. De zekere maar verborgen gebroken man liep kalmpjes binnen en zag dat er al menig mens aanwezig was. Norwood keek toe hoe Kana naar Savador liep en de sfeer gelijk vervanderde door de licht en de muziek die begon te spelen. Zwijgzaam liep hij verder de ruimte in en besefte zich nu pas dat ook Eres hier aanwezig was. Hij zweeg even en liep langs de kant af naar Eres toe. Hij knikte even met veel ongeloof naar het stel. 'Zeg, droom ik, of staat het schoolhoofd nu met een......man te dansen..?' sprak hij en keek even met een licht glimlachje naar Savador. Hij moest dit filmen, hij zou godverdorie het nog als chantagemateriaal kunnen gebruiken! Zwijgzaam terwijl Norwood zijn lach echt hard in aan het houden was. Zwijgzaam keek Norwood rond en zag dat er een aantal andere docenten al aanwezig waren waarvan Norwood ze nog niet kende. Hij kende de gymdocent ook maar amper. Hij zag dat een aantal in pak waren, andere weer in een jurk. Norwood had gewoon formele kleding aan. Hij had zijn pak bewaard voor de kerstavond zelve. Zwijgzaam ging Norwood wat rechter staan en bekeek de tango die Kana met.....*proest* Savador danste. Norwood kon er gewoon niet serieus naar kijken het bleef een vreemd gezicht. En het maakte alleen maar beter dat Savador ongetwijfeld gedacht had om het met een prachtige dame te doen. Die gedachten maakte het alleen maar mooier om zijn rivaal in zo'n hevige teleurstelling te moeten zien. Kana was dan niet de meest vervelende docent hoorde hij van leerlingen, maar hij wist hoe teleurstellend het moest zijn voor de heer.

Sorry dat hij zo kort is!

_{Twee meer leerlingen drupten binnen en zochten hun weg naar de tribune aan de zijlijn. Scarlet - meteen schoot de vraag door zijn achterhoofd of ze Duvessa de laatste tijd een beetje in toom had kunnen houden - en een ander zeer kwetsbaar ogend meisje dat hij wel een aantal keer door de gangen had zien lopen, maar niet persoonlijk kende. Misschien beter voor haar ook, gezien haar schrikreactie op het moment dat ze hem opmerkte. Alsof hij een angstaanjagend horrormasker droeg of iets dergelijks. Wat nu weer? Hij stond hier alleen. Het zou hem niet vreemd in de oren klinken als het kind medicatie slikte, bij Medusa.
'Dag,' groette hij niet al te vrolijk terug toen Erza naar hem kwam toegelopen om hem te begroeten. Zijn blik was meer op de personen in de zaal en de deur gefixeerd dan op haar. Hij mompelde iets onverstaanbaars terug toen Kana hem begroette, alsof hij niet echt in de stemming was om een band met de man op te bouwen. De volgende die binnenkwam was geen leerling, maar er vormde zich een frons tussen zijn wenkbrauwen die net zo gepikeerd oogde als wanneer er een leerling voor zijn neus had gestaan. Ayuka; nieuw, en kennelijk niet zo bekend in de etiquetten. Het vod dat ze aanhad was immers niet echt sprankelend elegant te noemen. Hoe kon je zo voor de dag komen en je er niet voor schamen? Sowieso had menig persoon - zijn afkeurende blik gleed even richting Lightning - niet de moeite genomen om bijpassende kleding aan te trekken. Ging nog wat worden met dat Bal straks. Al was dit ook nog maar een oefeningles; het betekende naar zijn mening niet dat je het niet zo behoefde te doen als op een echt bal. Langzaam draaide hij zijn hoofd opzij, zag iets vanuit zijn ooghoeken bewegen en trok even een enkele wenkbrauw op bij het zien hoe Ayuka als een lenige aap via het klimrek omhoog klauterde. Kennelijk om plaats te nemen in de basketbalring en deze tot haar troon of iets dergelijks te benoemen. Juist.
Maar waarom zou hij de moeite nemen om er iets van te zeggen. Hij was er zogenaamd nog niet. Kana kreeg de gulle kans gegund om er iets van te mogen zeggen.
Hij voelde hoe zijn hart even opsprong op het moment dat Madeline, of in dit geval Eres, totaal onverwachts haar aanwezigheid bekend maakte. Niet uit blijdschap. Een bizar, naargeestig gevoel waardoor hij even van zijn stuk geslagen was en zijn blik benauwd van links naar rechts door de zaal schoot, alsof hij bang was met zijn blik op een persoon te stuiten waarvan de aanwezigheid nu zeer ongewenst was. Het oogde alleen niet zo verstrooid omdat hij nog steeds met zijn armen over elkaar geslagen stond en hij er van zichzelf al kil en ijzig kalm uitzag, maar het deed wel iets met hem. Waarom was ze hier?! Hij had het contact dat ze met haar medecollega's kon hebben en dat ze er nu als het ware ook bijhoorde helemaal niet overzien. Ze zou gelijk achter zijn ware naam komen als een leerling of collega hem bij zijn naam aansprak. Verdomme.
Zijn adem kwam er in trillerige halen door zijn neus uit terwijl hij even toekeek hoe ze zich tussen het gezelschap mengde. Zodra ze zat en nog voordat ze zich volledig op hem kon richten, wendde hij zijn ernstige blik van haar af en bleef strak de andere kant opkijken. Gewoon alsof hij haar nog helemaal niet had opgemerkt. Hij kon nu niet de zaal meer uitlopen. En dat zou hij ook niet doen. Hij was hier immers niet zonder reden gekomen. Hij zou wel zien hoe hij dat later af ging handelen. Er was altijd een zijweg, figuurlijk gezegd. En was die er niet, dan zorgde hij er zelf wel voor dat die er kwam. Hij kwam er altijd wel uit. Meestal dan.
Deze les, die hij in eerste instantie meer als last zag dan als iets waar hij graag zijn steentje aan bijdroeg, begon steeds interessanter te worden. Hij en Kana waren duidelijk in de minderheid. Drie knappe meisjes, twee vrouwen die er wel mochten wezen. Correctie; drie. De volgende kwam zojuist binnen. Zacht keelschrapend schikte Savador zijn stropdas even. Het zou hem benieuwen wie van de drie vrouwen - waarvan hij in ieder geval uit ging dat één van hen figureerde als zijn danspartner vandaag - de dans in de praktijk met hem zou brengen. Des te minder het een opgave zou zijn om een fatsoenlijke voorbeelddans neer te zetten.

Good. Kana bleek verassend genoeg wel te weten hoe het hoorde, toen hij even later gehuld in smoking terugkwam en op het punt stond te beginnen met de les.
'Goedemiddag allemaal,' luidde het begin van zijn uitleg. 'Sinds jullie allemaal weten dat het binnenkort kerstbal is op Starshine Academy en ik een van de organisators ben, heb ik besloten om een les te wijden aan de tango. Ik heb hiervoor een getalenteerd persoon uitgenodigd die mij zal ondersteunen in deze les als mijn danspartner.'
Ah, yes. Met genoegen. Langzaam, als een schaduw die zich uit de duisternis losmaakte, verliet Savador zijn donkere plekje bij de berging en kwam met kalme maar elegante passen naar voren, zijn armen daarbij nog voor zijn borst over elkaar heengeslagen. Hij keek niet naar Eres, die nu zijn ware naam wist, niet naar de aanwezige personen op de tribune en niet naar Kana. Zijn strenge goudgele ogen blikten strak voor zich uit, alsof niemand het ook maar waard was door hem aangekeken te worden. 'Master Savador, mag ik deze dans van u?'
Traag gleed zijn blik nu wel richting Kana, staarde hem verbluft aan alsof hij water zag branden. Wat..? Voordat hij er ook maar iets tegenin kon brengen, werd het licht gedimd alsof ze zich op een sfeervolle dansvloer bevonden en het love hours was voor de stelletjes om zich op de dansvloer te wagen en ze nu moesten schuifelen of iets in die richting. Hij voelde een krop in zijn keel opkomen terwijl hij even om zich heen keek en tegelijkertijd zijn stinkende best moest doen om geen blijk te geven aan zijn plotseling instortende zelfvertrouwen. Blijkbaar maakte Kana geen grapje, want de eerste tonen van de tango klonken al door de zaal en de man ging vrolijk verder met zijn uitleg. Bovendien liep hij al op hem af en voelde hij de sterke neiging om Ayuka gezelschap te houden in de basketbalring, hoog boven de grond en ver uit de buurt van Kana. Het was eigenlijk al te laat toen de man een hand naar hem uitreikte. Hoe ongehoord zou het zijn als hij de dans afstond? Hij was hier gekomen om te tonen hoe het moest. Trillend nam hij Kana's hand aan en zette zich vervolgens ook over de drempel heen om de man in danshouding te nemen. Losjes en met bevende handen terwijl hij stug de andere kant opkeek, zodat het van een zijaanzicht bijna leek alsof hij ter plekke in huilen uit kon barsten door geforceerd te worden mee te werken. Hoe sneller dit gedaan was, hoe sneller hij weer in het niets kon verdwijnen om vervolgens vurig te hopen dat niemand zich vandaag nog zou kunnen herinneren.}

Okay Kana gaf dus een dansles voor het aankomende bal eerst zag hij er ontzettend tegen op. Want hij kan namelijk helemaal niet dansen, god wat zal hij zichzelf dan schamen zeg. Niet normaal. Zijn voeten waren niet één linker- en één rechtervoet. Nee echt niet. Flavio had werkelijk waar twee linkervoeten, het klopte voor geen meter wat hij deed en als hij niet goed oplette stapte hij past boem op iemand zijn of haar voeten. Dat zou echt een schande zijn eigenlijk, wat zou hij zich dan schamen zeg. Poeh poeh. En dat was dus ook de reden waarom hij liever niet ging, maar zoveel mensen waren hem aan het pushen dat hij wél moest gaan. Met veel tegenzin besloot hij tenslotte maar om toch te gaan. Met heel veel tegenzin dan ook wel hé.

Maar de tijd was volgens hem ontzettend snel voorbij gevlogen, want het was later dan hij dacht. Hij moest nu opschieten om nog op tijd te komen, maar ergens dacht hij niet meer dat hij op tijd zou zijn om mee te doen aan het begin van de dansles. Met wie zou Kana eigenlijk de dansles geven? En zou hij dan ook met die persoon dansen? Of zou hij het voordoen met helemaal niemand? Daar hoopte Flavio echt ontzettend erg voor, want om hem te zien dansen met één of andere gappie? Nee dat wilde hij niet zien hoor? Daar zou hij dan echt niet voor komen. Dan zou hij linea direct weer weglopen, zonder enigszins gedag te zeggen tegen Kana. Want Kana zou de golf op het kerstbal dan wel van voren krijgen. Echt. Dan zou hij alles wel van hem te horen krijgen, van wat hij gezien had en wat hij er van vond.

Met vlugge stappen liep Flavio door de gangen op weg naar de gymzaal, omdat daar de dansles zich bevond. En hopelijk vond hij daar de man waar hij om gaf dansend met de lucht en niet met één of andere gappie of chick. Echt niet. Hij hoopte er zo ontzettend op dat hij hem vond zonder een danspartner. Maar hem kennende? En met zijn uiterlijk? Alle dames en niet heteroseksuele mannen zouden voor hem in de rij staan. Gelukkig liep hij snel en bereikte hij al snel de gymzaal, daar waar de dansles zou worden gegeven. De muziek hoorde hij al wel en dat betekende dus dat hij te laat was om het begin nog enigszins mee te maken. Een zucht verliet zijn mond en vervolgens stond hij zich even voor de deur van de gymzaal klaar te maken om de deur te openen.

Met een nog diepere zucht opende hij ontspannen de deur van de gymzaal en een glimlach verscheen op zijn gezicht, hij deed een stap naar binnen en sloot vervolgens eerst de deur achter zijn kont aan dicht waarna hij de gymzaal binnen keek. En wat zag hij? Iets waar hij dus niet op gehoopt had. ‘Ik zie dat ik te laat ben?’ Een wat jaloerse blik verscheen op het gezicht van Flavio en afkeurend keek hij Master Savador van top tot teen aan. Wat moest die man nou toch met ZIJN Kana? Hallo? Blijf gewoon van zijn Kana af? Die man kon hoogstwaarschijnlijk meer dan genoeg vrouwen krijgen en dan zit hij achter zijn Kana aan? Oh bring it on, bitch. Met luide stappen liep hij naar de rest van de mensen toe die ook meededen aan deze dansles. ‘Dus.. Wat moeten we doen Kana?’ onderbrak Flavio de dans van de twee mannen. Echt niet dat Master Savador en Kana met elkaar zouden gaan dansen voor zijn ogen. Echt niet. Dat verbood hij Kana dan gewoonweg en anders zou hij wel een van de leraressen op Savador afsturen, er was hier tenslotte genoeg vlees in de kuip aanwezig voor die man. Zoals Miss Sugar, Miss Eres, Miss Ayuka en als de man zo graag met een andere man wilde dansen was Master Norwood ook nog aanwezig voor hem. Maar met Kana dansen? Oh nee. Dat gaat niet gebeuren waar Flavio bij is.

De les begon stilaan vol te stromen, wonderbaarlijk hoeveel mensen toch zo graag wilde leren dansen, of hun dansmoves wilde bijschaven. Nee dit had ze zeker niet verwacht. Leraren, leerlingen, de meest vreemde snuiters, allemaal kwamen ze opdagen. Leraressen die ze niet kende doemde achter elkaar op. Eentje was gewoon ronduit bizar te noemen, als een uit de kluite gegroeide aap klom ze naar de basketbal ring toe en plofte daar nee. Rhine trok een wenkbrauw op en keek er hoofdschuddend naar. En dan beweerde sommige mensen dus dat zij geen manieren had. Pfu. Ook Erza, het kleine hielenlikkertje kwam binnen. Ze begroette de gast die Rhine nog niet was opgevallen ; Savador, het wreedste schoolhoofd dat je, je maar kon inbeelden. Rhine snoof en voelde hoe haar, haar overeind komen. Vervelende man, wat deed hij hier nu weer? Moest hij nergens anders leerlingen gaan martelen ofzo? Een angsthaasje en wederom een lerares volgde. Voor Kana begon met zijn uitleg over de gang van zaken. “Goedemiddag allemaal, sinds jullie allemaal weten dat het binnenkort kerstbal is op Starshine Academy en ik een van de organisators ben, heb ik besloten om een les te wijden aan de tango. Ik heb hiervoor een getalenteerd persoon uitgenodigd die mij zal ondersteunen in deze les als mijn danspartner. Master Savador, mag ik deze dans van u?” Hij knipte met zijn vingers en meteen werd de gymzaal heel warm verlicht, zelfs romantisch te noemen, de cd-speler sprong aan en Kana wandelde richting Master Savador. Rhine had even tijd nodig om Kana’s worden tot zich door te laten dringen, Kana en Savador? Samen? In een tango? Rhine beet op haar lip om niet in lachen uit te barsten. In haar hoofd zag ze eht al helemaal voor zich Savador met nepwimpers, gelakte nagels, een afschuwelijke jurk die bij zijn oude smaak paste en uiteraard naaldhakken. Oe dit ging geweldig worden, Rhines ogen twinkelde van duivels plezier. “Ik doe de rol van de vrouw en Master Savador de rol van de man.” Zei hij nog meer als uitleg. Dawh, zonde, zo’n zonde. Ach ja hem zien dansen met een vent was nog steeds prima leed vermaak. Rhine nam haar tas bij zich rommelde erin tot ze er een slank zilveren toestel uithaalde, een kleine compact camera. Niet het beste ding op de markt maar nog prima voor dagen zoals deze. Oe en kijk er was zelfs een knopje op die een filmstand activeerde. Hoe handig was dat? Rhine kroop wat dichter naar de dansvloer toe, natuurlijk was ze subtiel, Savador of wie van het lerarenteam dan ook mochten niet zien wat ze in haar hand had. Rhine keek naar hoe de twee mannen naar de dansvloer toe schreden. Mooi het spektakel zou beginnen en zij zat klaar in een duister hoekje om alles vast te leggen, dit filmpje zou toch zo handig zijn voor later. De blik die in Savadors ogen lag was gewoon weg kostelijk maar zou nog zoveel beter worden wanneer hij er later achter kwam dat zijn schandelijke optreden was vereeuwigd. Zoete, zoete wraak. Helaas een jaloerse minnaar verpestte haar lol. De dans werd onderbroken door een blonde man, of enfin "man" hij viel onder het geslacht man, ja maar erg mannelijk leek hij haar niet. Pfu, verdorie toch. Ach ja ze had genoeg van deze dans om te gebruiken voor duivelse plannen die nu nog niet ontwikkeld waren. Geniepig kroop ze terug naar haar plaats op de tribune. Met een onschuldig gezicht stak ze het kleine zilveren toestelletje weer in haar tas, vouwde ze haar handen over haar schoot en keek strakjes voor zich uit. Zij had niets gedaan hoor, nee, nee.

Ja, dit ding was de perfecte zitplaats. Hier had ze een fantastisch overzicht over de mensen die binnengestroomd kwamen. Uiteindelijk was er een meisje die naar haar toe kwam. ."Euhm...miss...dat is geen stoel maar een klimrek, om op te klimmen..." Ayuka kneep haar ogen tot spleetjes. Ja ja, en dan haar plaats afpakken zeker? Dacht het niet, ze zou hier mooi blijven zitten. “Goedemiddag Miss Eres en goedemiddag Miss Ayuka maar een basketring is niet echt een geschikte plek om te gaan zitten.” Ze keek naar het ding waar ze op zat. Hmm, misschien had hij gelijk. Aangezien hij hier blijkbaar de verantwoordelijke was. Met een zucht sprong ze van de ring af en kwam met een zacht schokje op de grond terecht. Waar moest ze dan gaan zitten? Ach ja, aangezien het drukker was, zou er waarschijnlijk toch niet meer volk komen, zo erg was het nu ook weer niet om eventjes recht te staan. Ayuka lette niet echt meer op en haar gedachten dwaalde af naar de omgeving. “Goedemiddag allemaal," Hoordeze en ze keek meteen naar Kana. " sinds jullie allemaal weten dat het binnenkort kerstbal is op Starshine Academy en ik een van de organisators ben, heb ik besloten om een les te wijden aan de tango. Ik heb hiervoor een getalenteerd persoon uitgenodigd die mij zal ondersteunen in deze les als mijn danspartner. Master Savador, mag ik deze dans van u?” Hij knipte met zijn vingers en er hing een vreemde sfeer. Ze kon er niet echt een naam op plakken. “We gaan jullie eerst een voorbeeld geven van hoe moeilijk de echte tango is, en dan gaan we jullie stap per stap helpen.” Daarna reikte hij zijn hand uit naar Savador. Gingen die twee mannen nu echt met elkaar dansen? “Ik doe de rol van de vrouw en Master Savador de rol van de man.” Savador bleek er toch niet gerust over te zijn. Toen ze begonnen te dansen, keek ze aandachtig naar hun danspassen. Het deed haar denken aan de tijd toen ze nog klein was. Toen haar ouders samen door de woonkamer zaten te dansen en ze vroegen of ze mee wilde dansen. Het waren goede tijden, tijden van rozengeur en mananschijn. Maar dat was nu voorbij, allemaal door die stomme... Stop. Ze mocht niet afdwalen, dit was les en geen tijd om even na te denken. Uiteindelijk werd hun dans onderbroken door een andere jonge gast die het tafereel blijkbaar niet zo leuk leek te vinden. Oei oei, dit kon nog wel eens een drama moment worden.

Geweldig een introductie. Dat was dus zeer onnodig. Iedereen wist dat soort dingen al. Maar oke, ze bleef maar even kijken naar het voorbeeld. Tussen master Kana en master Savador. Haar Savador. Hij was van haar. Niet dat ze ham had geclaimed, maar toch. In haar hoofd was hij al de hare. Ze zag zowat groen van jaloezie. Ze was zelf een redelijke danseres. Waarom mocht zij niet met master Savador dansen? Na enkele danspassen gezien te hebben vond ze het genoeg. Ze pakte haar aanwijsstokje uit haar decolleté en richtte die op de twee mannen.
Ze had dat stokje altijd bij zich. Het was makkelijk om in de lessen te gebruiken en ook om haar magie te richten. Ze was daar nooit echt de beste in om te richten maar nadat ze dat aanwijsstokje begon te gebruiken ging het steeds beter.
Ze bleef richten en dacht na over hoe ze de twee uit elkaar kon halen. Al snel wist ze het antwoord. Een simpele spreuk waardoor de lucht uitzet. Daardoor zou de druk moeten vergroten waardoor de twee uit elkaar gingen. Een middelgrote druk waardoor ze beide een meter naar achteren moesten deinen. Dat zou moeten werken. Ze begon dus al met de korte spreuk van enkele woorden en bleef haar stok op de twee richten. Oh nee. Er kwam iemand bij. Master Kana’s partner misschien? Ach welja, ze kon nu niet meer stoppen. Wat maakte het ook uit? Ze zou niemand verwonden. Nog niet. Ze was klaar met de snelle spreuk en liet de lucht tussen de mannen expanderen. Snel stopte ze het stokje weer terug tussen haar boezem en keek onschuldig naar het tafereel. Nu zal het toch goed mogen gaan?

Kana had alles tot in de puntjes gepland, alles zou goedkomen. Ja, de leerlingen stroomden binnen, hij had aan Flavio ook gevraagd om te komen, maar dat zou waarschijnlijk niet gebeuren. Maar hij had al wel een danspartner voor een dansje, maar die bleek dat werkelijk niet door te hebben, Savador zou zich vast kapot schrikken en de rest zou vast gaan lachen, zo zag het er toch immers naar uit. “Goedemiddag allemaal, sinds jullie allemaal weten dat het binnenkort kerstbal is op Starshine Academy en ik een van de organisators ben, heb ik besloten om een les te wijden aan de tango. Ik heb hiervoor een getalenteerd persoon uitgenodigd die mij zal ondersteunen in deze les als mijn danspartner. Master Savador, mag ik deze dans van u?” Hij knipte met zijn vingers en meteen werd het licht gedempt en werd het een beetje rood in de zaal. De muziek begon te spelen en hij bood zijn hand aan aan Savador die echt niet wist waar hij met zijn emoties moest blijven. De eens zo strenge man leek opeens een klein bang pluizig konijntje te zijn. Kana had dus werkelijk gelijk gehad. Zijn blik ging even over de zaal en hij zag hoe Rhine een camera bovenhaalde, hoe Norwood zijn lach moest inhouden en hoe Miss Sugar hem haast vernietigend aankeek. Kana moest wel serieus zijn best doen om niet in lachen uit te barsten. Rhine zou hij vast zo wel even vragen of ze er een kopie van kon maken, dat wilde hij wel vereeuwigd zien, hij die met het schoolhoofd danst, maar hij moest het laten uischijnen alsof hij streng was voor haar, maar eigenlijk vond hij het niet zo’n slecht idee van haar; die camera. Met zijn expres geforceerde serieuze blik greep hij Savadors trillende hand vast en legde hij de man zijn andere hand op zijn schouderblad. Zo begonnen ze de passen van de tango te dansen zoals het hoorde, eigenlijk ging de vrouwenrol heel goed, met Savador als danspartner verliep alles héél vlotjes feitelijk. Nee dit wilde hij eigenlijk wel vaker doen, maar er waren een twee factoren die dat niet mogelijk zouden maken: Flavio en Miss Sugar. Kana had wel gezien hoe de moed van de man in zijn schoenen zonk, hij begon medelijden met hem te krijgen, maar nog steeds dansten ze verder tot ze op het einde, letterlijk werden stopgezet door een zeer luide stem ‘Ik zie dat ik te laat ben?’. Kana en Savador werden uiteengeduwd door een luchtstroom die Kana nietig maakte maar toch een stap achteruit zette. “Flavio, wat leuk dat je toch komt. “ een spontane glimlach verscheen op zijn gezicht en hij keek dan naar Savador.
‘Dus.. Wat moeten we doen Kana?’ zei de jongeman, gelukkig was hun dans gedaan, anders had Flavio nog even de jaloersheid moeten onderdrukken, wat een lieverd was die jongen toch en ook kon Kana het wel ergens schattig noemen. “Kies allemaal jullie partner uit en beslis van wie jullie les willen krijgen voor de rest van deze les, ik wil graag een gelijk verdeelde groep. Ik neem aan dat Miss Sugar met Master Savador wilt dansen.” Zei hij met een knipoog richting Miss Sugar en dan keek hij al glimlachend naar Flavio “En ik ga met deze jongeheer de danspasjes voordoen.” Zei hij voor hij de hand van Flavio vastnam. “Het maakt niet uit of jullie niet kunnen dansen, jullie zijn hier om te leren, iedereen maakt fouten, dat is menselijk en vooral: heb plezier. Master Savador en ik zijn hier om jullie te corrigeren.” Zei hij met een duidelijk stem tegen iedereen. “Dus nu, maak jullie gereed, sta recht en Miss Lafee, na de les wil ik jou graag even tot bij mij zien komen.” Zei hij met een glimlach. Ze zou vast wel weten dat ze betrapt was, maar zou ze een sanctie krijgen? Wat het hem betrof niet, maar van Savador? Misschien moest hij Rhine maar privé spreken, hij moest een kopie bemachtigen. Hij glimlachte naar Norwood en zei tegen hem dan “U wil ik zo meteen na de les ook even bij mij zien.” Zo zou ook Norwood een kopie kunnen krijgen. Hij keek dan weer rond en wachtte totdat iedereen had gekozen met wie hij wilde oefenen en bij wie ze les wilden volgen. Hopelijk gebeurde dit zonder al te veel problemen en zonder dwang.

Norwood kwam binnen en zijn blik ging gelijk naar het basketbalhoop die een paar meter boven de grond hing. De vrouw die er in zat, wat hoogstens ongebruikelijk was in zijn ogen, was nog onbekend voor hem. Al zou het de pas geintroduceerde vak Survival dus niet misstaan. Nog een paar meer in de zaal waren voor hem nog onbekend als hij het goed bekeek. Norwood veegde een vervelende lok dat voor zijn ogen was gesprongen weg en zijn blik gleed de rest langs. Eres was er, een bekende en daarom besloot hij naast haar te gaan staan. Ondertussen was de dans tussen Savador en Kana al begonnen. Norwood kon er een paar minuten met moeite van zijn lach inhouden wel naar kijken. Maar na een tijdje raakte hij verveeld en keek de groep nogmaals langs. Een onbekende vrouw, waarschijnlijk een nieuwe docent keek met een blik die zowaar groen zag naar de twee. Ze richtte haar stokje vervolgens op het dansend paar. Hij richtte zijn blik zwijgzaam naar de twee, niet wetend dat de vrouw eigenlijk druk bezig was met een spreuk uitprevelen. Vervolgens kwam, tot overmaat van ramp een van de stagiaires binnen, en het appeltjes groen op het gezicht van Sugar was tevens herkenbaar op die van Flavio. Het was bijna een aflevering van Goede SSA, Slechte SSA te noemen hier. Wat een drama om niets, ze waren toch maar aan het dansen. Norwood legde zijn hand tegen zijn voorhoofd toen de twee door een magiestoot uit elkaar waren geduwd. Jaloezie is een roekeloze chauffeur, waar onwetendheid benzine was. Zwijgzaam zuchtte hij even en wendde zijn blik af naar een willekeurig punt. Kana stelde voor dat de rest nu een partner mocht uit gaan zoeken. Norwood keek even opzij naar Eres, misschien? Hij moest het zeker weten, hij had een aantal nachten goed lopen piekeren over hoe hij kon bevestigen dat Eres toch Madeline kon zijn. Hij kon zijn vinger er nog niet op leggen. De vrouw had zoveel gelijke kenmerken, daarbij opgeteld een geheugenverlies. Een gapend gat in een prachtig landschap gevuld met mooie herinneringen was het. En Norwood twijfelde er niet aan dat ze zelf nog niet doorhad wat ze werkelijk was. Hij liep zwijgzaam in kwart ronde voor haar en stak zijn hand uit. 'Mag ik deze dans van u?' vroeg hij beleefd en keek Eres met een warme glimlach aan.

- Als je het niet wilt even melden dan pas ik mijn post aan-

Met beleid pakte hij haar hand vast en kwam zijn andere hand net onder de schouderblad terecht. Hij glimlachte kalm en richtte zijn blik de richting in waar de dans heen zou gaan, de dansrichting. Hij zweeg even, het voelde zo vertrouwd deze houding. Hij had met Madeline op de bruiloft tevens een openingsdans gedaan, dus ergens was het voor hem geen ongemakkelijke houding. Zijn ogen sloten zich even terwijl hij zich wendde tot de ritme van het muziek. Een snelle roffel, dat zou de start van de eerste tel aankondigen. Hij keek even naar Eres om te peilen hoe ze het zelf vond, misschien had ze er wel de grootste bezwaar tegen. Zijn ogen gingen toen weer richting de dansrichting en bij de juiste tel kwam hij in beweging. Ergens benieuwd hoe soepel het zou lopen. De eerste keer met iemand dansen ging nooit vlekkeloos. Als dit feilloos zou gaan, dan had hij eerder met haar gedanst. Althans die conclusie nam hij daar uit. En dan was ergens zijn vermoedde toch bevestigd.

Een hoop jaloezie was er vandaag wel te zien. Ja Rhine had werkelijk nooit gedacht dat deze les zo interessant zou worden. Eerst de stagaire en dan dat suikerspinhoofd – lerares – mens. Hmmm interessante verhouding was het wel. Rhines hoofd ging een tikje schuin terwijl ze naar het hele gebeuren keek, haar camera al mooi weggestopt. Jup deze els kon nog wel wat worden, voor de eerste keer in haar schoolcarrière op SSA had ze is geen spijt van naar een les te komen. De dans was gedaan, of eigenlijk vroeg beëindigd door jaloerse crushes, of wat ze ook mochten voorstellen, Rhine was er nog niet helemaal uit in welke groep ze die twee kon indelen. Ach ja zorg voor later. Kana begon na alle opschudding weer met zijn uitleg. 2 groepen dus hmm? Met onze lieve Safferd en de suikerspin of met mister optimistisch en zijn groene “man” – vriend – dinges. Lastige keus, en dat meende ze heus. Nee misschien was het toch slimmer om zich bij de eeuwige optimist en tevens chocolade verslaafde aan te sluiten dan bij meneer - ik – sluit – graag – leerlingen - op – in – een – donkere- vochtige – kelder – voor – ik - ze – open - snijd en zijn suikerspinachtige aanbidster. Rhine luisterde maar half naar wat Kana te zeggen had, ja, ja hij en Savador zouden hun best doen om hen te helpen en bla, bla, bla. Haar oren spitste zich wel toen ze haar naam hoorde vallen. Had hij iets gezien? Verdorie toch. Na de les? En die glimlach? Wat wilde hij daar nu weer mee zeggen? Oké hij had haar dus betrapt, en er zat een kans in dat ze straf kreeg, maar waarom dan die glimlach? Vreemde, vreemde man. Hmmm zou ze de mogelijke straf kunnen ontlopen door hem om te kopen met chocolade? Zou goed kunnen, die vent was helemaal gek van de bruine zoetigheid. Maar bij zijn volgende zin trok ze toch wel een wenkbrauw op. Norwood? Waaróm moest hij ook blijven? Verdorie toch daar ging haar omkoop plan. Grom. Waarom moest meneer brillenmans er ook weer bij zijn? Konden ze dan lekker met hun tweetjes straf geven? Nodig die oude knar dan ook ineens uit, en suikerspin niet te vergeten. Weet je wat! Doe maar helemaal gek nodig fonkelventje, die naar haar mening niet echt onder het mannelijke geslacht viel ook maar uit, nu hij toch bezig was. Een norse blik gleed even over haar gelaat voor ze opstond en richting Kana’s groep liep, no way dat ze bij slangemans ging zitten. Nu nog een slachtoffer vinden waar ze mee ging dansen, of enfin een poging tot. Zucht, het ging toch nog een lange les worden.

(Nee, ik dans wel met je hoor Mitch xD)

Eres had even opgekeken toen Norwood ook binnen was gekomen. Met een glimlach had ze hem een gedag toe geknikt. Maar waar hij zijn lachen met moeite in kon houden toen het aparte stel aan hun voorbeeld dans begon bleef zij onbewegelijk kijken. Als ze heel eerlijk was kreeg ze een beetje medelijden met de man die door de gymdocent Master Savador was genoemd. Hij leek het er echt zwaar mee te hebben. Ze vond het eerlijk gezegd zelfs onbeschoft te noemen dat mensen er zo flauw over deden. Dat was ook duidelijk zichtbaar af te lezen uit haar ogen. Niet lang daarna werden de twee mannen uit elkaar gedreven door iets wat op een lucht magie spreuk leek. Eres' ogen flitsten direct naar de vrouw met het roze haar. Waarom wist ze niet, het was zo'n voorgevoel geweest. En Eres scheen gelijk te hebben. Ze zag nog net hoe de vrouw op ordinaire wijze een stokje opborg tussen haar boezem. Waarschijnlijk gebruikte ze dat om haar magie beter te kunnen sturen. Aan haar blik te zien was het een daad uit jaloezie geweest. Eres zuchtte zachtjes. Jaloezie was als een valse noot in een prachtige serenade. Zo ontzettend zonde.
Haar blik zocht zijn weg terug naar Kana toen hij weer begon te spreken. Nu mochten ze zelf gaan dansen dus. Ze stond op en streek haar jurk glad. Norwoods woorden schudde haar wakker uit haar overdenkingen. Ze keek hem even aan. 'Natuurlijk,' zei ze terwijl ze haar eigen hand zachtjes in de zijne legde. Zodra ze de warmte van zijn lichaam voelde ging er een kleine schok door haar lichaam. Ze liet zich in de danshouding leiden. Het voelde veilig en vertrouwd. Het voelde alsof ze zo al eerder had gestaan. Dat besef liet Eres' zelfvertrouwen groeien. Ze had niet door dat Norwood even naar haar keek. Ze was vastbesloten een goede dans neer te zetten.

Godjes, wat een drukte. Melody was best zenuwachtig en probeerde zichzelf dan ook zo goed en zo kwaad mogelijk kalm te houden. Een van de hoofdleraren van deze les, master Kana, ging naar voren en begon te spreken. Oke dus eerst gingen ze een dans voor doen. Hij samen met het schoolhoofd, wie ze misschien haar excuses moest gaan aanbieden voor het onbeleefde gestaar. Melody keek toch ook wel even verbaasd toen de 2 mannen samen gingen dansen, en Master Savador leek er niet bepaald blij mee. Arme man. Maar de dans was wel mooi om naar te kijken, daar kon je niet omheen. Melody keek om zich heen en zag verschillende mensen vechten tegen een lachbui. Wat was er zo grappig? Melody snapte het niet. De dans duurde niet al te lang, hij werd onderbroken door 2 personen, een grappige man die binnen kwam gestormd en een lerares die er heel erg vriendelijk uit zag. Melody snapte niet waarom die mensen de dans onderbraken, maar ze hadden er vast een goede rede voor. Het waren per slot van rekening verantwoordelijke volwassenen, en dat soort mensen mocht je simpleweg niet tegen spreken, want dat was heel onbeleefd en gewoon ronduit dom. Nu de dans was afgelopen volgde er opnieuw uitleg. Er gingen dus 2 groepen worden gevormd, en het was niet erg als je iets mis deed. Oef, wat een opluchting nu moest ze dus niet bang zijn voor klappen als ze iets verkeerds deed, hoopte ze. Master Kana vertelde hen dat ze mochten opstaan en beginnen. Oké eventjes zien, nu moest ze dus beslissen bij wie ze ging les volgen. Haar angstige blik ging van Savador naar Kana en weer terug. Oké Kana zag er een tikje vriendelijker uit. Maar toch besloot ze naar de groep van Savador te lopen. Dat was wel het minste wat ze kon doen na haar onbeleefde en onterechte gestaar. Met een onzekere, en bange tred liep ze dichter naar de man toe en keek een beetje schaapachtig rond. Wat moest ze nu doen? Met wie moest ze gaan dansen, ow godjes.

Groen zag ze al niet meer. Gelukkig dansten de twee mannen niet meer. Dat dankzij de ingreep van die blonde jongen. Een leerling misschien? Nee, dat kon het niet zijn, eerder een stagiaire. In ieder geval geen docent. Ze was blij met hem. Als hij niet was gekomen had Kana geen danspartner gehad, wat best zielig is. Wacht, waarom zou haar dat wat uitmaken? Niets, helemaal geen gevoel. Ze wou hem van een afgrond duwen omdat hij met Savador danste. Kana begon wat te praten, niet dat ze goed luisterde. Ze had meer oog voor haar ideaalbeeld, Savador natuurlijk. Haar hoofd richtte zich even naar Kana omdat haar naam werd genoemd. “Kies allemaal jullie partner uit en beslis van wie jullie les willen krijgen voor de rest van deze les, ik wil graag een gelijk verdeelde groep. Ik neem aan dat Miss Sugar met Master Savador wilt dansen.” Met een knipoog maakte hij zijn zin af. Ze walgde bijna. Als hij een leerling van haar was geweest was er vast al een klap uitgedeeld. Niet dat lijfstraffen mochten op scholen, maar de demonen koningin hield daar dus niet echt vaak aan. Leerlingen moesten luisteren. Goed of kwaadschiks maakte voor haar niet uit. Als ze maar luisterden. Dan was het wel goed.

Ze stond op van de bank en liep in de richting van Savador. Ze ging recht voor hem staan en keek hem strak aan. Al snel kwam er een lach op haar gezicht en ze draaide zich om. Zo stond ze met de rug naar Savador ongeveer twintig centimeter van hem af. Ze hief haar rechterhand omhoog tot ongeveer ooghoogte wachtend op de rechter van Savador. De andere hand stond voor haar buik. Ze stond recht en keek met haar hoofd over haar linker schouder naar de man achter haar. Ze stond in de houding voor de Argentijnse tango. De moeilijkste tango die je maar kon bedenken. "Master?" De tango was een van de weinige dansen die ze ooit had geleerd. Ze kon alleen de tango, de waltz en de quickstep. Eigenlijk kon ze met haar niveau best aantallen wedstrijden winnen, maar elke keer vluchtte haar partner. Deze keer ging dat niet gebeuren. Ze had heet idee dat Savador langer als partner kon dienen. Misschien voor altijd? Ze had geen idee. De man was groots en sterk. Hij zou het vast kunnen redden.

‘Ik zie dat ik te laat ben?’ vroeg de jonge stagiaire aan zijn geliefde, Kana en diegene met wie hij aan het dansen was, het schoolhoofd genaamd Savador. Vlak nadat de man dat had gevraagd werden de twee mannen uit elkaar gedreven door een windvlaag. Vaag keek hij om zich heen en al gauw zag hij dat het de nieuwe lerares was, Miss Sugar als hij het goed had. Deze vrouw had de twee mannen uit elkaar gedreven met magie, was het de bedoeling van de vrouw om de twee uit elkaar te drijven omdat ze Kana leuk vond of omdat ze Master Savador leuk vond? Flavio hoopte met heel zijn hart op dat tweede, want Kana was van hem! Van hem, hem, hem! Waag het niet om aan zijn liefje te komen. Ze waagt het niet. Echt.

Uiteindelijk zette Kana vervolgens toch wel een stap achteruit en vervolgens sprak de man tot hem, “Flavio, wat leuk dat je toch komt. “ Ja. Hartstikke leuk hé? Alleen jammer dat hij dát voorvalletje moest zien tussen hem en Master Savador. Dat hoefde hij echt niet te zien hoor. Een raar glimlachje verscheen op de jongeman zijn gezicht, het was overduidelijk een lach van iemand die lacht als een boer met kiespijn. ‘Ja leuk hé?’ kwam er wat jaloers uit zijn mond en nog steeds had hij dat vage en rare glimlachje op zijn gezicht staan.

‘Dus.. Wat moeten we doen Kana?’ vroeg Flavio uiteindelijk toch maar weer aan de man, hoe jaloers hij ook was. Hij wilde toch wel weten wat hij zo meteen moest doen en misschien ging hij wel met iemand anders dansen? Om Kana te laten voelen wat hij net voelde toen hij binnen kwam lopen. Pijn in het hart, dat voelde hij. “Kies allemaal jullie partner uit en beslis van wie jullie les willen krijgen voor de rest van deze les, ik wil graag een gelijk verdeelde groep. Ik neem aan dat Miss Sugar met Master Savador wilt dansen.” Gelukkig maar, zijn gebed was gehoord en Miss Sugar was niet uit op zijn Kana, op zijn blonde gymnastiek docent. Nee in tegendeel, de dame was uit op de zwartharige vuur magie docent, op het schoolhoofd. Ach. Zolang de vrouw maar van zíjn Kana afbleef vond hij alles goed. Eerst schonk zijn mannetje naar die ene Miss Sugar een knipoog, waardoor zijn gedachten op wilde toeren gingen. Waarom? Waarom schonk Kana die vrouw nou een knipoog? Zijn ademhaling begon sneller te geraken en vervolgens zag hij hoe de man naar hem glimlachte. Oh en nu plots weer doen alsof er niets aan de hand was? Daar gaat Kana voor boeten.

“En ik ga met deze jongeheer de danspasjes voordoen.” De man zei dat voordat hij enigszins de hand van Flavio vast ging pakken. Oh nee. Echt niet dat hij de danspasjes voor gaat doen. Hij kan niet eens fatsoenlijk dansen zonder op iemand anders zijn of haar tenen te gaan staan. Hij wilde niet “Het maakt niet uit of jullie niet kunnen dansen, jullie zijn hier om te leren, iedereen maakt fouten, dat is menselijk en vooral: heb plezier. Master Savador en ik zijn hier om jullie te corrigeren.” Ja dat zegt hij nu, totdat Flavio zijn voeten overhoop trapt tijdens het dansen. Dan weet hij zeker dat hij ontzettend boos op hem word en dat is iets wat hij liever niet wilde. Ten eerste, wilde hij Kana geen pijn doen en als tweede vond hij dat de gymnastiek docent zijn dans niet waardig was. Echt niet. Ga maar dansen met die Master Savador van hem, pff. Jaloezie. Vreselijke eigenschap was dat eigenlijk zeg.

Het boeide hem niet meer wat de man allemaal tegen de rest van de leerlingen zei binnen deze les. ‘Denk maar niet dat ik ga dansen,’ mompelde Flavio met zijn beide armen over elkaar heen. Net een klein kind, maar het was wel zo. Eerst gaat Kana heel leuk met een andere man lopen dansen en dan heel leuk doen tegen een andere lerares EN DAN verwacht hij ook nog dat Flavio hartstikke leuk tegen hem kan gaan doen? Hoe graag hij dat ook wilde, jaloezie had gewoon zijn tol geslagen en dat kon je nu overduidelijk merken aan Flavio. Aan alles. Zijn gedrag, zijn spraak en zijn toon van spreken. Je kon het werkelijk waar aan alles merken wat hij momenteel deed. ‘Krijg mij maar zo ver..’ Nog steeds stond hij met zijn beide armen over elkaar in de gymzaal kijkend naar Kana. Wachtend op wat hij te zeggen had. ‘Tenslotte kan ik niet dansen.’

_{Zo goed en kwaad als het ging; op die wijze probeerde hij het heus wel verstaanbare gelach en geroezemoes dat als een zachte fluistering door de zaal ging te negeren. Maar intussen schoten zijn goudgele ogen vuur terwijl hij een heel stuk stijver dan anders de behorende danspassen stap na stap uitvoerde zoals hij ze geleerd had, met Kana daarbij hangend onder hem, zwierend over de vloer en terug naar zich toegetrokken waarbij zijn neus in bijna sensuele houding zich vlakbij zijn kaaklijn bevond. Alsof de jongeman echt een vrouw was, hij de man en ze nooit anders hadden gekend. Dit was bespottelijk, buiten zinnen. Het feit dat de man zonder enige schroom zulke feminiene taferelen durfde te tonen, als puur man zijnde. Hij kreeg al huiveringen als hij verder nadacht over man-en-man-praktijken. Een dans was al taboe. Hij was gemanierd, opgevoed met alle typisch Noord-Shadraanse normen en waarden, wist wat goed was en wat fout, wist van de vele etiquetten waar menig man en vrouw zich aan behoorde te houden - en dit was er eentje die niet voor kwam in het rigoreuze geordende boekje in zijn hoofd waarin hij alles dat een man betaamde opsloeg. En kwam het er niet in voor, bladerde hij in figuurlijke zin zo wild voor en terug in dat boekje tot hij het uit wanhoop en frustratie uit zijn handen liet vallen. Dit was precies zo'n moment waarop het even escaleerde in zijn binnenste. Hoe hij tijdens de voorbeelddans behalve op de stappen die al moeilijk genoeg van zichzelf waren, zich ook moest richten op het houden van een zo groot mogelijke afstand. Hij moest notabene een aantal stappen licht laten afwijken om maar niet half over de man te gaan hangen zoals wel bij de gepassioneerde dans hoorde, of zijn hoofd met een gezicht op onweer de andere kant op te draaien als hij te dichtbij kwam. Er was zelfs nauwelijks oogcontact, omdat hij uit totale verstrooiing niet wist waar hij moest kijken. Zijn ademhaling daarbij overspringend in zachte maar onregelmatige horten en stoten, zo nu en dan onderbroken door een brok in zijn keel die hij met moeite doorslikte - te zien aan de ademsappel die dan weifelend door zijn keel rolde - of het op elkaar persen van zijn lippen om te voorkomen dat het zweet dat over zijn gelaat parelde in één van zijn mondhoeken verdween. Hij was beschaamd. Hij was razend. Maar hier zou het zeker niet bij blijven, oh nee. Als hij geen wraak nam voor al zijn vernederingen, dan was zijn naam niet Savador Sathandiai.
Het toonbeeld dat o zo educatief behoorde te zijn werd ruw verstoord door een luide stem die plotseling door de zaal galmde - en het klonk nogal nijdig, als je het hem vroeg. Nors keek Savador voor de eerste keer op naar de persoon die zo brutaal was geweest, om zijn blik uiteindelijk te laten rusten op die blonde bimbo van een stagiaire die hij ook bij het doktersonderzoek gezien had. Ook hij leek met dezelfde afkeuring van top tot teen bekeken te worden. Oh, for God's sake. Dit ging je toch niet menen. Jaloezie? Nog meer mannen geïntereseerd in mannen? En om de reden dat je 's nachts wakker lag van een zekere andere blonde bimbo en die droomvent met een andere vent danste die er duidelijk niet om gevraagd had, seriously? Raap jezelf bij elkaar, man, good gracious. Het was duidelijk aan zijn gelaat te zien dat hij sterk de neiging moest onderdrukken om niet met zijn ogen te gaan rollen - al was zijn misgenoegen over de hele situatie al zichtbaar genoeg doordat hij in een langzame beweging zijn armen weer over elkaar had geslagen en chagrijnig naar een springbok in de hoek van de zaal keek. Bijna alsof hij wachtte totdat de miepende jongeman op zijn kont neerzeeg en zijn grote klep dichthield, want hij leek er nog een extra schepje bovenop te doen door naar de tribune te stampen en te zeuren wat ze nu moesten doen. Get your lass and knock off already. Het leek wel een wijf, zo'n jaloers spinnijdig kreng. Alsof het nog niet genoeg was, leken hij en Kana het volgende ogenblik spontaan uit elkaar te worden gedreven. Dat hoorde niet bij de dans..? Het was niet bijzonder krachtig en de stap die hij onwillig achteruit zette, als geforceerd door een onzichtbaar krachtveld of iets dergelijks, was niet heel groot - maar hij tolereerde geen magiegebruik op hem zonder dat hij er iets van wist. Meteen schoot zijn scherpe blik door de zaal; eerst speurend naar schuldig kijkende gezichten, en vervolgens zorgvuldig alle aanwezige magiebronnen afgaand om te concluderen wie over luchtmagie bezat en dus de mogelijke dader kon zijn.
Als hij die lastpak vond - oeh, dan.. -
'Kies allemaal jullie partner uit en beslis van wie jullie les willen krijgen voor de rest van deze les, ik wil graag een gelijk verdeelde groep. Ik neem aan dat Miss Sugar met Master Savador wilt dansen.'
'Scuse me? Met zijn armen nog over elkaar geslagen staarde hij Kana aan alsof hij zijn bloed wel kon drinken. Niet dat hij Miss Sugar niet waardig genoeg vond als danspartner, maar was er iets dat hij vandaag in deze les ook nog zelf mocht bepalen, heilige Medusa? Hij kon dat blonde stekelvarken wel villen. Hem eerst even zonder enige aankondiging van tevoren een voorbeelddans met hem op laten zetten dat in zijn ogen het toppunt was van hoe het nu net níet hoorde en nu ging meneer ook even bepalen met wie hij zou dansen? Wacht maar. Hij zou de man gedroogde hondenstront in chocoladeverpakking opsturen, hij zou hem laten wijden aan de zoetste en slechtste chocolade die er was, hem een uitnodiging voor een tandartscontrole opsturen wanneer hij een gebit vol gaten had en hem dan in zijn praktijk laten komen om tenslotte onder plaatselijke verdoving alle tanden uit dat veel te vrolijke smoeltje te rukken, verdomme nog aan toe. Hij had nu helemaal een hekel aan Kana. Een beetje maar.
Met zijn hoofd hooghartig iets opgeheven draaide hij zich in een ruk van Kana af na zijn verdere uitleg om zijn eigen groepje een klein stukje van het groepje van Kana af plaats te laten nemen. Alsof het beschamende voorbeeld van net hem niets deed - maar er was nog een opgezwollen ader in zijn hals duidelijk zichtbaar achter de kraag van zijn overhemd, en zijn strenge gezicht glom van het zweet. Goh, er werd een groepje toegewezen onder de naam Savador en het liep weer storm. Wel één leerling die zich als een klein bang vogeltje naar zijn kant schoorvoette. Typisch. Dan misten ze de beste uitleg die ze zich maar konden inbeelden maar van een ervaren en uitstekende danser als hij, al zei hij het zelf.
Hij bleef met een strak gezicht staan, statig en apathisch, toen de rozeharige vrouw waarvan hij uitging dat het waarschijnlijk Miss Sugar moest zijn voor hem plaatsnam. Zelfs als er een kleerkast van een metershoge kerel voor hem zou hebben gestaan, met kloppende dikke spierbundels en een duidelijke drang om hem tot pulp te slaan, zou die strenge uitdrukking op zijn gezicht nauwelijks een spat zijn veranderd. Toch veerden zijn borst en schouders nog zichtbaar op onder zijn nog vrij onrustige ademhaling, zich kennelijk nog steeds emotioneel herstellend van zijn dans met Kana. Er was ook niet echt een reden om zijn mondhoeken om te laten krullen tot een zuinig glimlachje toen Sugar hem toelachte en zich vervolgens omdraaide, met opgeheven rechterhand en haar hoofd naar rechts gedraaid terwijl haar lichaam in rechte houding verkeerde. Na een klein moment kwam hij in beweging, liet langzaam zijn rechterhand in die van Sugar glijden en plaatste zijn andere op haar middel. Hij nam haar al wel in danshouding, ja, keek over haar schouder naar haar gezicht en stond op het punt te beginnen - maar deed het echter niet. 'Wellicht is het een beter voorstel om ze allereerst de gewone tango te leren.. Miss Sugar?' opperde hij echter opeens in de plaats daarvan, zijn wenkbrauwen daarbij wat quasi-vragend opgetrokken en de vraag gesteld op een gemaakte amicale toon. Alsof die baldadige apen meteen zo'n moeilijke dans konden begrijpen en klaarspelen, bij Medusa.}

Wat was hij blij dat alles zo goed verliep, de tango ging perfect zoals hij wilde en hij gedroeg zich werkelijk als een meisje, alleen had hij niet verwacht dat Master Savador zo alles zou doen om hem te mijden, het was niet dat ze zouden gaan kussen ofzo. De man leek wel echt een stijve hark en Kana leek op een echte vrouw tijdens deze dans. Het ging allemaal gelukkig vlot genoeg. Zijn blik ging naar het luide geluid dat van de deur kwam en hij zag Flavio juist binnenkomen, hij had veel lawaai bij vandaag amai en hij zag dan ook nog eens groen van jaloezie. Oh man… En dan nog eens die luchtstroom die hem en Savador uiteen dreef, Sugar en Flavio, geweldig mensjes echt geweldig kinderachtig van jullie. “Flavio, wat leuk dat je komt” zei Kana met een glimlach terwijl hij kort even een blik naar Sugar wierp. Dan ging zijn blik weer Flavio die wel heel vreemd aan het lachen was, wat probeerde hij daarmee te bereiken? Hij vroeg het zich best wel af, ach ja, hij moest er zijn hoofd maar niet over breken. “Ja leuk hé?” zei Flavio en Kana knikte, had niet echt gelet op de jaloerse blik, dat was immers toch nergens voor nodig? Als je Savadors gezicht had gezien, dan kon je er wel uit afleiden dat er niets was tussen de twee. Maar ja, dat kon Flavio niet weten, hij was nog maar net naar binnen gekomen. Flavio vroeg bijna meteen wat ze gingen doen, dat had hij eerder toch duidelijk gezegd? Blijkbaar wilde hij gewoon misschien wat aandacht? Ja, misschien was het dat gewoon, wilde hij wat aandacht. Arm schaapje toch, maar ja, als hij zo jaloers was, dan zou Kana vast niets meer gedaan krijgen van de jongeman. “Kies allemaal jullie partner uit en beslis van wie jullie les willen krijgen voor de rest van deze les, ik wil graag een gelijk verdeelde groep. Ik neem aan dat Miss Sugar met Master Savador wilt dansen.” Zei hij en dat was vast ook wat Sugar wilde en Savador, maar Savador leek het op te vangen alsof Kana hem dwong om met haar te dansen, ja als de man met de basketringzitter, Norwood, Rhine, Melody, Flavio of Eres wilde dansen, dan was dat zijn keuze, hij ging er zich niet mee bemoeien. Alleen als hij echt met Norwood wilde dansen, dan zou hij zijn reputatie helemaal door het slijk halen als je als Savador dacht tenminste. Kana zelf had er gaan problemen mee. De man staarde hem aan alsof hij elk moment in zijn nek kon bijten met zijn slagtanden. Zelf keek Kana hem alleen maar kort met een geamuseerd lachje aan en draaide hij zich om met een kleine grinnik. Ook Kana had genoeg tango gedanst om te weten hoe het ging, dus hij kon goede uitleg geven, de simpele basis stapjes en voor mensen die het al gevorderd wilden, die konden gerust meer uitleg vragen. Hij vroeg of Flavio wilde dansen en hij nam de jongeman’s hand vast. "Het maakt niet uit of jullie niet kunnen dansen, jullie zijn hier om te leren, iedereen maakt fouten, dat is menselijk en vooral: heb plezier. Master Savador en ik zijn hier om jullie te corrigeren.” Dit was zo ja, ze zouden hen corrigeren. Maar blijkbaar wilde Flavio niet dansen. Een diepe zucht verliet Kana’s keel, ging de jongeman nu werkelijk echt moeilijk doen. ‘Denk maar niet dat ik ga dansen,’ Kana haalde zijn schouders op bij Flavio’s gemompel. Natuurlijk was hier jaloezie in het spel en natuurlijk als je een relatie had met Kana dan kon dit vaak een rol gaan spelen zeker omdat hij gewoon de gymleerkracht was. Zijn handen zorgden er voor dat zijn stropdas goed zat en hij keek weer naar Flavio, niet van plan om hem zo makkelijk te laten overwinnen, hij had een simpel plan. Gewoon door de luchtstroming in het lokaal kon hij ervoor zorgen dat wanneer hij Flavio optilde en op zijn voeten zette, dat hij door de luchtstroming zijn voeten niet van die van Kana kon afhalen. Een grijns sierde zijn lippen, zijn plannetje zou lukken. ‘Krijg mij maar zo ver..’ Kana begon te lachen, zachtjes natuurlijk “Ik krijg jou wel zo ver hoor,” zei hij al smalend. “Geen zorgen”
‘Tenslotte kan ik niet dansen.’ Zei Flavio ten slotte en nu was Kana het een beetje beu. “Daarom ben je hier, om het…” Hij haalde adem en tilde Flavio op door middel van zijn handen op de jongeman zijn heupen te leggen. "... Te leren" Hij zette Flavio’s voeten op de zijne en prevelde een aantal simpele woordjes, de jongeman zijn voeten plakten nu aan de zijne. Een grijns sierde het gezicht van Kana, nam hij een van de handen van de jongeman vast en de andere plaatste hij op zijn rug. “Nu kunnen we eindelijk beginnen aan de uitleg. De tango bestaat uit 8 stappen, we zullen ze opbreken in stukjes. Rhine, jij bent de vrouwelijke partij, dus jij zal Flavio moeten volgen. Voor de man gaat de rechtervoet achteruit en de vrouw stapt vooruit.” Kana stapte naar achter en omdat Flavio’s voet op de zijne stond en hij deze er niet kon afhalen, stapte hij naar voor met zijn rechtervoet. “En dan de linkervoet trekt bij en gaat haast meteen opzij.” Ook dit deed hij heel traag voor met zijn blik op Flavio gericht en met nog steeds een grijns op zijn gezicht. “Vervolgens, je rechtervoet gaat kruiselings achter of in mijn geval voor, maar in dit geval omdat meneertje niet wilt dansen, gaat dit nogal moeilijk, maar hopelijk begrijp je wat ik bedoel?” zei hij met een glimlach richting Rhine. “Dan de laatste stapjes zijn niet moeilijk. De stapt met je rechtervoet naar achter, voor de mannelijke partij naar voor, de meisjes kruisen hun benen linkerbeen voor het rechterbeen, de mannen stappen bij zodat hun voeten tegen elkaar staan, rechtervoet naar achter, voor de mannen naar voor. Linkerbeen trek bij en meteen opzij en dan zet je je voeten samen. Dit is eigenlijk de basis, maar het kan natuurlijk veel moeilijker zoals je hebt gezien bij de dans van mij en Master Savador.” Kana glimlachte en deed de magie weg die Flavio’s voeten aan de zijne zuigden. “Bedankt Flavio.” Zei hij met een glimlach en hij ging naar Rhine “Wil je oefenen? Dan kunnen we eventueel even samen dansen zonder enige extra bijbedoelingen natuurlijk, gewoon zodat je het beet hebt.” Zei hij met een glimlach voordat hij zijn hand uitstrekte naar Rhine met een glimlach.

Vreemde, vreemde les. Maar ergens toch best vermakelijk. Ach ja. Rhine strompelde naar Kana's "kamp" en plofte daar neer. Ze keek geamuseerd toe hoe het groen van jaloezie wanna be a men geval aan Kana's voeten werd vast geplakt voor een dansje. ook gleed haar geamuseerde blik - lauhter en alleen door leedvermaak - naar Savador en zijn tja suikerspinachtige metgezel. Pfoe een hete doos was het klaarblijkelijk wel. En je weet wat ze zeggen van een oude schuur die in brand vliegt. Een korte rilling ging door Rhine heen, daar wilde ze niet eens aan denken, brrr. Het idee alleen al bezorgde haar de neiging om haar maaginhoud eruit te werpen. Rhines aandacht werd getrokken door Kana, en zijn kleine blonde wanna be a men vriend, die kennelijk wouden beginnen met de uitleg over hun dansje. Ach kon gezellig worden niet? Rhine keek ernaar, haar benen in kleermakers zit, haar hoofd op ahar hand rustend. “Nu kunnen we eindelijk beginnen aan de uitleg. De tango bestaat uit 8 stappen, we zullen ze opbreken in stukjes. Rhine, jij bent de vrouwelijke partij, dus jij zal Flavio moeten volgen. Voor de man gaat de rechtervoet achteruit en de vrouw stapt vooruit.” Wow, hoe wonderbaarlijk mister wanna be a men vertolkte de vrouwelijke partij, gniffel. Een grijns sierde haar lippen terwijl ze heel onschuldig knikte. Rhine volgde de bewegingen met een uiterste concentratie - voor zover dat mogelijk was bij haar uiteraard - “Vervolgens, je rechtervoet gaat kruiselings achter of in mijn geval voor, maar in dit geval omdat meneertje niet wilt dansen, gaat dit nogal moeilijk, maar hopelijk begrijp je wat ik bedoel?” zei hij met een glimlach richting Rhine. het bleef een eng gezicht een leraar die naar haar, uitgerekend haar glimlachte. nee dat was ze niet gewoon. Maar ach, Kana was dan ook een vreemd geval, een erg vreemd geval. Zo'n geval dat heel droog zijn vinger door je strot ramt. Een hele uitleg werd gegeven terwijl rhine het probeerde te visualiseren in haar hoofd. Tjonge wat een hoop pasjes. Kana glimlachte en deed de magie weg die Flavio’s voeten aan de zijne zuigden. “Bedankt Flavio.” Zei hij met een glimlach en hij ging naar Rhine. Een wantrouwende blik vormde zich in haar ogen. Waarom kwam hij zo dichtbij? Waarom bleef hij niet bij zijn boytoy? Hmmm, verdacht. “Wil je oefenen? Dan kunnen we eventueel even samen dansen zonder enige extra bijbedoelingen natuurlijk, gewoon zodat je het beet hebt.” Zei hij met een glimlach voordat hij zijn hand uitstrekte naar Rhine met een glimlach. Dánsen?! Dansen met een léraar?! Rhine snoof in gedachten. Maar ze kon niet weigeren, toch? Nee dat kon ze niet maken, die man had teveel voor haar gedaan. Vervloekt zijn vriendelijke aard! Rhine zuchtte en stond op, haar blik gleed even naar Flavio. "Ok-e...Zolang dat...geval daar mijn ogen niet uitkrabt." zei ze met een klein grijnsje voor ze Kana's hand pakte. Inwendig zuchtte ze diep, niet te geloven dat ze dit ging doen, terwijl ze niet eens echt goed was in dansen. Brrr. Maar ach het was voor de goede zaak, en met die jaloerse bok van een flavio kon eht nog lollig worden ook.

PROFILE MAGICIAN

» Het kerstbal....
» Het Kerstbal
» [Kerstbal] Liedjes~
» [EVENT] Kerstbal
» [gezocht] Mede-organisator Kerstbal

Gym lesson 2: stijldansen voor het kerstbal

Gym lesson 2: stijldansen voor het kerstbal

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen