Gewend als hij het was om langer te zijn dan vrijwel iedereen, trachtte hij zijn houding wat aan te willen passen. Miss Sugar was klein - en dan ook best erg klein nu ze vlak voor hem stond en het goed te vergelijken viel. Zoals hij met kop en schouders boven haar uittorende, bevond haar hoofd zich waarschijnlijk ongeveer ter hoogte van zijn borst. Des te meer gratie het aan de dans zou voegen. Mannen behoorden nu eenmaal langer te zijn dan een vrouw, en vooral bij een dans. Het straalde zoveel dingen uit. Kracht, om de dans te kunnen leiden. Bescherming, die de man symbolisch aan de vrouw schonk in zijn grotere lengte. En bovenal passie om de dans tot een ware dans te maken, en niet een reeks van opeenvolgende pasjes. Hij hoopte vurig dat ze geen onhandige troela was met een knullige motoriek, en hij door haar voor een tweede keer vandaag voor paal stond. Was dat wel het geval, dan zou hij haar meteen afschudden om zich aan Eres te vergrijpen. Maar alright, hij moest toegeven; dat ze al een juiste danshouding aan kon nemen zei al wat.
Hij negeerde haar lichte schrikreactie, helde enkel iets over haar schouder voorover omdat tegen haar achterhoofd spreken en aankijken ook niet bepaald handig was. De vrouw staarde hem met een bekende doordringende blik aan terwijl ze kalmpjes antwoord gaf op zijn woorden. Ooh, tegenspraak? Hoe verassend. Niet bepaald veel mensen die het erop waagden om hem dat te leveren. Maar op zijn beurt deinsde hij er ook niet voor terug om een tegenreactie te leveren.
'Werkelijk, met hun gebrek aan intellect?' vroeg hij zacht. 'Dat denk ik niet.' Het laatste kwam er iets barser uit, maar kom op; de tango kon een vrij moeilijke dans zijn om met de bijhorende passie en timing neer te zetten en eerlijk is eerlijk; deze leerlingen waren nu niet bepaald genieën. Het feit dat ze zojuist had gezegd dat de dans van net geen tango genoemd kon worden, tergde hem. Onzichtbaar en van binnen, althans. Wat wilde ze ermee zeggen, dat hij geen goede dans had neergezet? Dat hij daarvoor alle inspanningen in gestoken had en schaamte voor had onderdrukt, voor iets dat uiteindelijk 'geen tango genoemd kon worden'? Het aspect dat het met een man was geweest vergat hij liever, maar de dans zelf was toch echt geen chachacha of een foxtrot geweest.
'En bovendien, het is niet verkeerd om even te ontspannen,' vulde de rozeharige vrouw haar eigen woorden aan voor ze glimlachend van hem wegdraaide. 'Iets op tegen?' Ze liet zich weer in draaien tot ze onbeschroomd haast tegen hem aan stond. Savador gaf geen kick, maar deed een poging met opgeheven hoofd en een strakke blik vooral niet te letten op haar niet bepaald kleine borstpartij die tegen hem aan werd geperst tijdens het indraaien. Een klein hoorbaar ademteugje uit schrik verliet zijn mond, maar dat was ook het enige. Best komisch als je het zag en wist dat het stiekem wel degelijk iets met hem deed. Vandaar ook de kleine maar nauwelijks opvallende haperingen tussen zijn volgende woorden. 'Goed dan,' kwam er zacht op een bijna zoetsappig toontje uit. 'Als je er op.. staat..' Hij moest zijn zin noodgedwongen pauzeren om een zacht trillerig zuchtje te slaken, maar wist zich gelukkig al gauw genoeg te vermannen. Hij kon geen afleiding gebruiken, ook niet van puur vrouwelijke schoonheid. Hij had een dans neer te zetten.
'Let goed op, want ik doe het één keer met Miss Sugar voor,' zei hij streng terwijl hij zich tot Melody richtte en de vrouw ondertussen in een betere danshouding beetnam. 'Vervolgens zul jij volgen. We begeleiden je er stap voor stap doorheen.' Hij voegde er nog iets tussen neus en lippen door aan toe dat sterk leek op 'als je al niet te dom bent om af te haken', maar dat zou hoogstens alleen hoorbaar voor Miss Sugar zijn omdat hij de dans al inzette. Hij boog over Miss Sugar heen, liet haar omwentelen, trok zijn voet slepend bij - alles soepel en beheerst om de draai die je bij een danspartner waar je nooit eerder mee had gedanst allereerst moest vinden, alles met een stevige greep om Miss Sugar op te kunnen vangen en alles waarschijnlijk veel te snel en te moeilijk voor de leerlinge om te kunnen volgen. Het was maar om een snel voorbeeld neer te zetten - nu wel met man en vrouw, zoals het betaamde - en de daad waar hij zichzelf op betrapte hoe hij zich nu al in de ban liet nemen door de bijhorende gedrevenheid. Tijdens het moment waarbij hij de vrouw opnieuw door haar benen liet zakken, op zijn arm liet leunen en dicht over haar heen boog, staarde hij echter opdringender in haar ogen dan voorheen. 'Luchtmagie - amuserende trucjes die men ermee kan verrichten, nietwaar?' Het klonk veel killer dan de woorden zelf zouden moeten klinken, en beschikte je niet over genoeg verstand om dieper door te kunnen denken, ging de boodschap die hij ermee duidelijkmaakte ook aan je neus voorbij. Hij had het al lang gemerkt. Al lang gevoeld. Haar bron van luchtmagie, en ongetwijfeld dus ook haar magie die hem en Kana met een zachte stoot lucht uit elkaar gedreven had gezien ze hier de enige moest zijn die over die magie beschikte - op Kana na, maar waarom zou de man magie op zichzelf willen toepassen? Om welke reden waarom ze zonder blikken of blozen magie op hem gebruikt had wist hij niet, maar blij was hij er niet bepaald door geworden.