(dit gaat ertegenaan zitten ^w^)

Winter, een hatelijk seizoen, maar ja, wat kon je verwachten van iemand zoals Sasuke, hij haatte werkelijk alles. Je kon het ongezond noemen, irritant, wat je ook maar wilde, maar dat kon hem niet schelen, hij trok zich van nergens iets aan. Het was wel iets typisch hem. De jongen was een stil persoon, maar iedereen vreesde hem wel, gewoon omdat er zo’n wrok haat in hem zat die elke moment iemand kon verzwelgen. Niemand wist waarom hij zo’n haat in hem had, waarom hij nooit een emotie toonde, waarom hij werkelijk nooit iets van zijn ziel blootlegde en mensen leugens vertelde. Je kon zeggen dat het ondertussen gewoon een gewoonte was geworden waar hij niet meer van was afgeweken. Misschien was dat wel slecht, maar kon dat Sasuke iets schelen? Het antwoord op deze simpele vraag was nee.

Voor de zoveelste keer was hij wakker gebleven, had hij met zijn rode ogen doods naar de muur liggen staren, voelde deze jongen zich alleen? Totaal niet, hij wilde het liefst van al geen gezelschap om zich heen. Hij kon zich nog herinneren hoe een aantal meter verder van hem een cake had gestaan voor zijn achttiende verjaardag, een walgelijke cake van en walgelijk meisje dat zo in zijn leugens was getrapt alsof ze werkelijk geloofde dat hij de liefste jongen op aarde was. Hij had haar vanbinnen helemaal kapot gemaakt, dat deed hij werkelijk met iedereen, zorgen dat ze je vertrouwden om ze dan vanbinnen uit gewoon te laten wegrotten omdat Sasuke werkelijk dan ook elk geheim zou te weten komen. Iets typisch waarvoor je moest oppassen, maar je niet zag aankomen. Sasuke’s ogen staarden nog altijd naar de zwarte muur, het was middernacht, hij sliep slecht, hij at niet. Al een aantal keren was hij in de ziekenzaal belandt aan een sonde, omdat ze hem werkelijk moesten dwingen om te eten, maar nu leek zijn eetlust weer terug te komen. Dus dat was weeral een extra probleem dat van de baan was, nu was het nog zijn sadisme en zijn leedvermaak voor anderen hun pijn en leed dat eigenlijk zou moeten verdwijnen. Hij had wel de blik van Savador gezien bij de verwerkweek, hij was de emokid. Misschien wel, maar hij zou Savador nog wel eens te pakken krijgen en dat zou nog eens vrij snel kunnen gebeuren ook nog. Gewoon iets misdoen en dan belandde je voor het schoolhoofd die eigenlijk een serieuze pedo was. Misschien kon hij die opa ook wel eens beïnvloeden. Sasuke’s oogleden zakten toe, eindelijk kon hij de rust in zijn lichaam laten keren en zakte hij neer met zijn hoofd op zijn kussen. Hij sliep eindelijk na een aantal dagen gewoon niet geslapen te hebben.

Het was ochtend, en Sasuke werd wakker. Het was een droomloze nacht geweest. Zijn dagelijkse routine werd uitgevoerd, maar hij had nog altijd die lege blik in zijn bloedrode ogen, zijn ogen waren zwart omrand van de insomnia waaraan hij leed. Na zijn dagelijkse routine ging hij wandelen, in een tshirt, hij had het immers toch niet koud, hij was van raziaanse bloede. Het grasveld was waar hij nu doorliep, hij zag een gestalte en besloot door te lopen, vast de jongen zijn rust verstorend. Vervolgens ging hij op een steen zitten en staarde hij voor zich uit, nu zat hij werkelijk dicht bij de persoon en kon hij deze in het oog houden. Wie weet was deze jongen wel van plan?