Hng....anyone help

Ze wist zelf ook eignelijk wel dat helende spreuken minder zijn dan het lichaam zelf maar ze wist ook dat het de pijn kon verlichten. Ze had eigenlijk altijd wel een steentje bij die een helende kracht had. Ze pakte uit een leren zakje een steentje. Het steentje was maar 2 bij 2 cm en een beetje vierkand maar ook weer rond.'Deze zorgt er voor dat de pijn weg gaat. Het is geen spreuk dus je kunt hem altijd gebruiken. Als de steen minder begind te werken moet je hem 3 uur in de volle zon leggen dan werkt hij weer goed. Ik hoop dat je hem gebruikt' en ze gaf het steentje aan Norwood.
Nadat ze het steentje aan Norwood had gegeven zuchte ze even lichtjes 'ik wil eigenlijk wel meer weten over Deshas' en ze keek Norwood recht in zijn ogen aan.

''Eigenlijk zou je dan met Ferost moeten praten Kikuri. Howel ik niet zeg dat Norwood al wat ervaring met Deshas heeft is het Ferost en de andere legendarische magican's die met Deshas geleefd hebben. Mijn naam is trouwens Madeline'' stelde ze zichzelf voor aan Kikuri. Ze glimlachte even terug naar Norwood en streek hem even langs zijn arm.

Norwood glimlachte toen ze wat zei. Hij keek haar aan en keek naar het steen en glimlachte. "Dank je..." zei hij vriendelijk en hield het bij zijn buik en wilde wat zeggen over Deshas. Alleen Madeline was eerder dan hem. "Ze heeft gelijk. Ik weet niet alles over Deshas, zelfs niet over Ferost..." zei hij met een glimlach. Hij merkte dat het steentje wat licht begon te gloeien en alsof het water was werd de pijn opgezogen uit zijn buik. Hij keek er even naar. "Dat helpt nog ook..." zei hij met een lach en glimlachte. Hij keek meet een vriendelijke en blik die dank uitstraalde naar Kikuri. "Wil je hem nog terug?" vroeg hij aan Kikuri. Het was immers haar steen.

'Kom hem maar een keer terug brengen als je weer beter bent.' Zei ze met een gigelig lagje. Ze keek even naar de vrouw die zich had voorgesteld al Madeline. Ze gaf even een knikje van dat ze het gehoord het en een soort van hallo. Ze dacht even na. Ferost kende ze nog niet. ze had hem ook nog nooit gezien maar ze zou hem wel vinden. Ze stond op van het bed en liep lichting de deur. Toen ze bij het einde van het bed zat zei ze 'Ik kom je binnen kort nog wel opzoeken als het wat beter gaat' ze gaf een klein maar schattig lachtje. Ze vond het fijn om de verlichting van de pijn op Norwood's gezicht te zien. ze huppelde achtig verder naar de deur totdat ze uit de ziekenzaal verdwenen was.

Norwood knikte. "Zal ik doen..." zei hij met een glimlach. Hij keek haar aan. "Is goed..." zei hij met een vriendelijke glimlach. Hij ging wat rechter zitten en ditmaal voelde hij alleen een lichte tinteling in zijn buik. Die steen was echt goed. Hij keek naar Madeline en glimlachte. Daarna keek hij voor zich en sloot zijn ogen voor kort. Hij was nog een beetje moe. Maar zin in slapen had hij totaal niet.

PROFILE MAGICIAN