Een melding, wat gegil en gestampvoet was te horen. Een hels drama in het huis van een meisje dat de boel op stelten zette omdat ze helemaal niet van school wilde veranderen. Ze zat hier goed op haar plek, waarom wilden ze van haar af? Wat had ze verkeerd gedaan? Natuurlijk was ze meteen naar haar kamer gevlucht en was ze daar gaan mokken. Zo bleef ze wel uren in kleermakerszit op haar bed zitten, nadenkend over waarom haar ouders persé wilden dat ze naar een internaat ging, ze wilde hier niet weg! Waarom leek niemand hier maar geen enkele rede met haar te houden? Uiteindelijk na een uur gemokt te hebben stond ze op en streek ze de plooien van haar rokje glad voordat ze begon met inpakken. Wat had ze allemaal nodig… Even kijken, ja make-up sowieso, borstels, haarrekkertjes, kleding, tandenborstel, zeep, … Zo bleef ze wel een uurtje over en weer lopen met overvolle handen. Ze pakte alles keurig in eenmaal ze alles had en ze deed de hutkoffer dicht. Zo alles was gepakt, ze bleef nog een avondje thuis en Gaia zou morgenvroeg vertrekken met de shuttle naar StarShine Academy. Ze was al een beetje gekalmeerd, misschien was het helemaal niet zo erg dan dat ze dacht. Misschien zou ze het daar wel aangenaam vinden? Je kon het nooit weten.

De volgende ochtend was Gaia eigenlijk al vrij vroeg wakker, nog voor dat haar ouders wakker waren. Ze wilde hen ook eigenlijk niet wekken, de pijn van het vertrek zou dan groot zijn. Ze vond het aan de ene kant wel spijtig dat ze nog zo’n drama had gemaakt gisteren maar zo was ze nu eenmaal. Ze rekte zich uit en ze douchte zich, kleedde zich aan. Ze deed een jurkje aan dat nauw rond haar taille sloot. Ze was mager, maar niet om te zeggen extreem mager, ze glimlachte naar zichzelf en liep dan naar buiten met haar hutkoffer in haar hand om dan naar de shuttle te gaan. Gaia ontbeet nooit, dat was misschien een slechte gewoonte van haar maar ze had nooit honger in de ochtend. Eindelijk arriveerde ze aan de shuttle en ze keek naar haar zwarte lederen laarzen met hoge hak en netkousen die ze had uitgekozen vandaag om aan te doen. Natuurlijk waren ze zwart, haar lievelingskleur. De shuttle arriveerde en ze ging er bijna haast als eerste op en ze claimde het perfecte plaatsje in de shuttle waar ze wilde zitten. Ze wist dat de reis een tijdje zou duren dus ze had wat muziek opgezet, metal, haar favoriete muziekgenre.

Eindelijk arriveerde ze en stapte ze uit de shuttle. Haar hakken tikten op het metalen afstapje en ze liep verder terwijl ze op een kauwgompje aan het kauwen was, met gesloten ogen liep ze verder zonder eigenlijk nog op haar omgeving te letten, wat eigenlijk niet zo slim was. Ze was nu al een tijdje aan het wandelen zonder te zien waar ze nu degelijk was, ze hoorde alleen maar geplons van water en er gebeurde een ongeluktje. Zo botste ze met volle kracht tegen iemand aan en viel ze op de grond. Ze opende boos haar ogen en keek recht in de ogen van een persoon. Haar boze blik echter verzachtte niet.

(open)

Ace was zijn dagelijkse training aan het doen. Zwemmend door het meer, lichtte de zon Ace zijn lichaam op. Het water had niet eens een kans om van zijn lichaam af te druipen toen hij na zijn honderdste rondje om het meer uit het water klom. Zijn natuurlijke lichaamswarmte zorgde ervoor het water verdampte voordat het kon verplaatsen, hierdoor kwam er stoom van zijn lichaam af. Hierna deed hij zijn dagelijkse 500 opdrukken. 100 op twee armen en 200 op 1 arm, elk. Toen hij klaar was liet hij zijn jas en shirt uit. Het was tijd voor zijn maandelijkse kracht test. Hiervoor had hij honkballen meegenomen.

Zijn zelfbedachte test hield in dat hij een honkbal gooide op al zijn kracht, in het meer. Hij verder hij ging voordat hij weer omhoog dreef, hoe sterker Ace was. Hij gooide 1 honkbal op al zijn kracht in het water. Dit zorgde er per ongeluk voor dat de bal een vlam er omheen kreeg. Maar hij maakt zich geen zorgen, een fractie van een seconde later verdween de vlam, terwijl de bal onderwater ging met een plons. De bal ging halverwege de diepte van het meer voordat deze weer omhoog dreef. Net toen Ace nog een bal wilde gooien, voelde hij een gewicht tegen zijn rug, die vervolgens op dezelfde manier als hij verscheen verdween. Er was iemand tegen hem opgebotst.

Normaal was Ace een passieve, vredige ziel. Maar gestoord worden tijdens zijn training was 1 van de weinige dingen die hem boos kreeg. Zijn training was heilig, gezegend door de Godin. Hij draaide zich boos om, maar zijn blik verzachtte snel toen hij een meid van ongeveer 15 of 16 op de grond zag. Alhoewel, haar blik verzachtte totaal niet. Ace hield zijn hand naar haar uit. "Het spijt me dat je tegen me aan gebotst bent." Zei hij met een warme glimlach op zijn scherpe gezicht. Het was dan maar een pseudo-verontschuldiging, maar technisch gezien was het niet zijn schuld dat zij tegen hem op liep. Dus ze zou het er maar mee moeten doen.

Het was een lange dag geweest voor Gaia, een heel lange dag. ze had een hoop herrie liggen maken omdat ze niet weg wilde van puffoon. Maar haar ouders kenden haar buien, ze waren nogal dramatisch en opgeblazen. Eigenlijk vond ze het zo erg nog niet. Ze zou nieuwe mensen leren kennen en dat was niet zo'n ramp. Buiten het feit dat ze de mensen die ze nu te vriend had, allemaal zomaar zou achterlaten! Dat was werkelijk een ramp. Maar na een nachtje slapen was ze weer helemaal rustig, maar ze vertrok vroeger dan dat haar ouders wakker waren, dit zou de pijn van het vertrek voor beiden verzachten. Soms kon ze toch enorm emotioneel zijn, zeker in dit geval. Ze liep rustig naar de shuttle met haar mp3 in haar oren. Ze had niet ontbeten, maar dat was gewoon een enorme slechte gewoonte van haar waar ze niet vanaf geraakte, voor de rest at ze mooi gezond. Dus er was geen probleem.

Nadat ze eindelijk was gearriveerd wandelde ze met haar hakjes en haar kauwgompje in haar mond verder op de beat van de muziek die ze aan het luisteren was. Ze had zwarte kleren aan, dat was immers haar kledingsstijl, gothic achtig, maar ze schreeuwde niet voor aandacht, alleszins, nu toch nog niet. Ze liep door met haar ogen gesloten, niet lettend op de omgeving en totaal niet rekening houdend met het feit dat ze ergens tegenaan kon knallen. En toen ze het besefte, knalde ze recht tegen een persoon en viel ze door de klap op de grond. Haar gezichtsuitdrukking stond boos en toen ze naar de knappe jongeman keek verzachtte haar blik nog steeds niet. De jongen stak zijn hand uit en ze keek er even verwondert naar en uiteindelijk verzachtte haar blik. "Het spijt me dat je tegen me aan gebotst bent." Zei hij met een warme glimlach. Ze nam de hand aan en ze trok zichzelf recht. Ze keek de jongen aan. "Ik had moeten opletten." zei ze zachtjes en ze zette haar Mp3 uit. Zorgvuldig stak ze haar hoofdtelefoon weg in haar tas en ze keek naar de jongen. "Ik ben Gaia Isamu Honoka" zei ze met een glimlach deze keer en ze liet de jongen zijn hand los, ook glimlachte ze liefjes naar hem.

Ace knikte kort naar het meisje. Gaia had ze net gezegd. Koppie erbij houden Ace! Hij knikte kort naar Gaia en kruiste zijn armen. Hij bekeek het meisje van top tot teen en terug, met een frons op zijn gezegd, voordat zijn glimlach weer terug keerde. Ze leek niet slecht. "Ik ben Asuyataru Acciaio, Prins van Shadra. Noem me maar Ace." Zei hij beleefd. Hij wilde dan wel geen prins zijn, en hij was dan wel van het paleis weggerend, maar dat maakte niet uit. Meiden deden minder moeilijk tegen hem als ze zijn titel wisten. En het was niet alsof hij het niet was, wegrennen kon altijd, maar zolang zijn vader koning was, was hij een prins. Maar terug naar de situatie.

Hij bedacht even snel de database van leerlingen in zijn hoofd, en kwam op de stelling dat hij Gaia nog nooit op Starshine had gezien. "Ben jij nieuw hier? Ik heb je nog nooit hier op school gezien." Plots bedacht hij zich ineens dat hij hier in blote bast stond. Hij pakte zijn mouwloze coltrui op en deed hem rustig aan. Zijn bloedrode jas volgde, en hij zag er plots meer uit als een Raziaan, dan een Shadraan. Maar hey, kon hij er wat aan doen dat hij geboren was met rood haar en rood een mooie kleur vond? Niet te vergeten dat de kleding van het merk SOLDIER was, dat gesticht was door een goede vriend van hem.

Ace hield zijn hoofd ietwat schuin, en zijn ogen sloten iets, terwijl de warme glimlach op zijn gezicht bleef. Iets aan deze meid intrigeerde hem. Hij wist niet wat het was, maar hij moest en zou erachter komen. "Ik weet niet of je haast had, of nog tijd had om te blijven hangen. Maar als je blijft, excuseer me, ik moet mijn krachtmeting even voltooien." Zoals gezegd, pakte hij nog een honkbal, en gooide die het water in. Hierdoor vloog het water omhoog in een grote plons en de honkbal kwam wederom halverwege voordat hij weer begon omhoog te drijven. Het water van de plons kwam de richting in van Ace en Gaia, en al vond hij het niet erg om nat te worden, aangezien het vocht toch alleen zou verdampen binnen seconden, wist hij niet of Gaia het wel zou waarderen. Dus om te zorgen dat hij er niet achter hoefde te komen, gooide hij een hitteschild op, dat het water verdampte, en toen weer verdween. Hierna deed hij zijn jas weer uit om weer bewegingsvrijheid te hebben, en herhaalde het eerdere proces meerdere malen, totdat de honkballen op waren. Tegen de tijd dat de laatste honkbal was gegooid, had hij drie kwart van de diepte van het meer bereikt. Met een trotse glimlach op zijn gezicht, draaide hij zich terug naar Gaia.

De jongen knikte kort naar haar. Maar echt, het leek alsof hij niet echt aan het opletten was, dat irriteerde haar mateloos, maar vandaag had ze zichzelf voorgenomen om geen drama te veroorzaken. Dat was misschien vandaag het beste als ze vrienden wilde hebben. Zo had ze niet zoveel haters dan op haar vorige plek waar ze verbleef, ze was een enorme dramaqueen en dat wist ze zelf stiekem ook wel. Maar het echt verhelpen deed ze niet. Dat was toch helemaal niet nodig? Dat vond zij toch, dus ze veranderde haarzelf niet. Ik ben Asuyataru Acciaio, Prins van Shadra. Noem me maar Ace." Zei hij beleefd. Gaia glimlachte liefjes en ze keek naar Ace, wat een mooie naam had deze jongen. Dit zei ze dan ook meteen. "Wat een mooie naam, echt wauw, prachtig" zei ze al grinnikend. Even keek ze geschrokken toen het tot haar doordrong dat hier een prins voor hem stond. "Oh, je bent een prins, moet ik me vereerd voelen? Te laat, zo voel ik me al" zei ze al glimlachend, met een verlegen blik en lichte blosjes op haar wangen. Wauw, zo'n mooie jongen en dan nog wel een Shadraanse prins, wat had ze vandaag toch geluk zeg. Van de eerste keer al ineens een persoon van status tegekomen. Dit vond ze werkelijk fantastisch. Ze ging op en neer al springend en ze keek even naar de borstkas van Ace en grinnikte. Dit maakte het plaatje helemaal compleet, een mooie jongen met een gespierd lichaam. "Ben jij nieuw hier? Ik heb je nog nooit hier op school gezien." Maar haar mooie zicht werd verstoord door een zwarte coltrui zonder mouwen. Even kon ze een teleurgestelde blik niet onderdrukken, maar al snel glimlachte ze weer liefjes. "Ik ben hier nieuw ja, vers in deze school... Hihi" zei ze al grinnikend en ze wiegde lichtjes heen en weer met een dromerige blik op haar gelaat. Ze vond dat rode haar heel mooi, ze bleef er dromerig naar kijken. "Ik weet niet of je haast had, of nog tijd had om te blijven hangen. Maar als je blijft, excuseer me, ik moet mijn krachtmeting even voltooien." Gaia knikte en ze ging zitten. "Dan blijf ik mooi kijken" zei ze op een vastberaden toon en ze keek hoe Ace zijn training voltooide. Ze was best wel benieuwd hoe hij trainde. De jongen begon met honkballen te gooien, wauw hij was goed in gooien. Haar ogen volgden elke beweging die hij maakte. Dit was leuk, ze was blij dat ze was gebleven. Eenmaal de honkballen op waren keek ze in Ace's ogen die trots stonden, net zoals zijn glimlach. Ze klapte enthousiast in haar handen en ze stond op "Wauw dat was echt leuk!" zei ze vol enthousiasme in haar stem. "Je ben goed! Maar ik kan ook wel trucjes hoor!" Ja ze kende heel wat trucjes, maar die werkten niet met kracht. Nee het was op basis van magie, niet op basis van brute kracht. Gaia's blik keek nieuwsgierig naar Ace.

Ace grinnikte lichtjes toen Gaia zei dat ze zelf trucjes had. Dacht ze nou echt dat zijn kracht een trucje was? Zijn kracht was een last resort, voor als zijn magie het begaf, of als hij tegen een contra-element, namelijk Water of Licht, moest. Ze wilde trucjes zien? Hmm... Hij zou haar een trucje laten zien dat ze waarschijnlijk niet gauw zou vergeten.

Met een glimlach op zijn gezicht hield Ace zijn rechterhand naar Gaia, zijn hand gevormd alsof hij een dolk of zwaard of iets dergelijks vast had. Plots sprong er een vlam uit zijn hand die in de lengte doorging, in de vorm van een zwaard, tot enkele centimeters voor Gaia's gezicht. Hierna verdween de vlam en bleef er een felrood zwaard met inscripties in het blad over. "Nee, DIT is een trucje." Zei hij kalm, voordat hij het zwaard in zijn schaduw liet vallen, de punt naar beneden, waar het in verdween alsof zijn schaduw water was.

Hierna deed hij zijn armen op schouderhoogte en spande zijn gebogen armen aan, waardoor zijn biceps en triceps in drievoud groeiden. Dit was makkelijk zichtbaar, aangezien hij zijn jas nog niet opnieuw had aangedaan. En al had hij hem wel aangedaan, zou hij er nu waarschijnlijk uitscheuren. Die jas was NET iets te klein voor hem. "Dit is pure lichaamskracht." Zei hij, volgend op zijn vorige zin.

Daarna beantwoordde hij de ongestelde vraag die in haar nieuwsgierige blik te zien was. "En ja, zoals je net zag specialiseer ik me, net als elke andere magiër hier op Starshine in magie als basis voor mijn... 'trucjes'. Mijn krachttraining en lichaamskracht is voor als ik me in gevaarlijke situaties bevind waar mijn magie bijvoorbeeld niets uithaalt."

Hij hield zijn hoofd ietwat schuin en besloot wederom dat het meisje wel te vertrouwen was. "Je hebt net 1 van mijn 2 favoriete trucjes gezien. Zal ik je nu de ander laten zien?" Voordat ze antwoord kon geven trok hij zijn shirt weer uit. Hierna gaf hij antwoord op een vraag die niet gesteld was en misschien nooit gesteld zou worden. "Dit trucje verpest mijn kleding altijd." Zei hij met een grijns op zijn gezicht.

Hierna haalde hij met zijn linkerhand zijn haar uit zijn gezicht voordat hij hem naar buiten strekte, zijn hele lichaam aangespannen. Terwijl hij zijn arm naar buiten strekte verscheen er een zwarte vleugel vanuit zijn bovenrug die makkelijk even groot, als niet groter, was als hem. Deze begon meteen licht te bewegen en Ace steeg licht van de grond.

Het gegrinnik van Ace definieërde Gaia als schattig, enorm schattig zelfs. Dit paste totaal niet bij de stoere uitstraling van Ace zelf, maar dan paste het weer wel eigenlijk. Het gaf zo’n totaal ander beeld van deze jongen, en dat vond ze wel leuk, hoe mensen toch soms zo onvoorspelbaar konden zijn. Dat was het fantastische aan heel het gebeuren, mensen leren kennen en dan na jaren toch nog andere kanten van deze personen leren kennen. Gaia wilde inderdaad trucjes zien, veel trucjes die Ace in zijn mouw had steken. Een glimlach op het gezicht van Ace, mooi hij zou haar trucjes laten zien. Yay, nu was ze zeker heel blij. Ze zou leuke dingen zien en ze was werkelijk kinderlijk enthousiast op die momentjes. Als ze iets zou zien dat potentieël interessant was, dan werd ze kinderlijk enthousiast. Ze keek hoe Ace een zwaard liet verschijnen met veel effecten en ze keek er met een kinderlijke blijdschap naar. Ze klapte in haar handen: “Dat was echt mooi Ace!” zei ze blij. "Nee, DIT is een trucje." Zei hij kalm, voordat hij het zwaard in zijn schaduw liet vallen, de punt naar beneden, waar het in verdween alsof zijn schaduw water was. Haar ogen werden groot en ze keek er met een grijnsje naar. Dat was echt wel vetjes, al die spieren, zo meteen zou ze nog gaan kwijlen ook nog, of nog erger, zou ze een bloedneus krijgen. Hopelijk gebeurde dit niet, want dat zou echt gênant zijn. "Dit is pure lichaamskracht." Zei hij, volgend op zijn vorige zin en Gaia knikte al grinnikend. “Mooi uitzicht” zei ze met een verlegen grijnsje. "En ja, zoals je net zag specialiseer ik me, net als elke andere magiër hier op Starshine in magie als basis voor mijn... 'trucjes'. Mijn krachttraining en lichaamskracht is voor als ik me in gevaarlijke situaties bevind waar mijn magie bijvoorbeeld niets uithaalt." Ze knikte nieuwsgierig en ze bleef hem wat afwachtend aankijken, in de hoop dat hij haar nog meer zou laten zien. "Je hebt net 1 van mijn 2 favoriete trucjes gezien. Zal ik je nu de ander laten zien?" Voordat ze antwoord kon geven trok hij zijn shirt weer uit. Wow, vond hij dit werkelijk fantastisch? Haar laten kwijlen op zijn blote borstkas? Ugh, haar neus begon langzaamaan bloed te produceren en ze haalde snel een zakdoek boven, zodat Ace het vast niet zou merken. En toen zag ze hoe een prachtige zwarte vleugel uit zijn lichaam verscheen, het was werkelijk prachtig. Ook ging Ace van de grond en was haar bloedneus gestopt. Ze propte de zakdoek zo snel als ze kon weg en ze sprong omhoog om zich dan vast te klampen aan Ace’s lichaam. “Mag ik meevliegen?” vroeg ze zachtjes met haar ogen op Ace gericht.

Ace glimlachte lichtjes. Hij zag dan wel geen bloed, maar hij rook het wel. En aangezien het plots was, kan het alleen betekenen dat ze een bloedneus had gehad. Goh, hoe zou dat toch komen? Ook had hij de opmerking over het 'uitzicht' niet gemist. Het was de laatste druppel toen ze zich aan hem vastklampte en hem vroeg of ze mee mocht vliegen. Hij kuste haar bezitterig op haar lippen en grijnsde iets toen hij wegtrok. Ze zouden later wel terug komen voor hun spullen, besloot hij, nu was het tijd voor een vlucht over Starshine. Hij landde rustig en trok haar van zich los. Hierna nam hij haar tas en legde die op zijn jas en zijn coltrui.

Hij nam haar in zijn armen, zijn rechterarm onder haar knieholtes en zijn linker onder haar schouders. Hierna keek hij omhoog en fluisterde licht naar haar. "Sla je armen om mijn nek. Het laatste dat ik wil is dat je valt." Zijn voeten werden omgeven door vlammen en in een krachtige vleugelslag waren ze hoog in de lucht. Machtig, wat de combinatie van een explosie onder de voeten en een vleugelslag kon doen voor je hoogte. Hij vloog over de bossen, over de kassen, over het meer, over Starshine zelf, en natuurlijk liet hij haar zijn domein zien. De daken van Starshine. Tijdens zijn rondleiding kon hij zichzelf niet helpen en rook kort aan de meid. Een aarde- en luchtmagiër.

Hij vloog wederom richting het meer en vloog vlak over het wateroppervlakte voordat hij zichzelf manoeuvreerde tussen de bossen door totdat hij uitkwam op zijn tweede favoriete plek. De waterval. Hij vloog de waterval op, wederom vlak langs het water, en volgde door terug te gaan naar hun spullen, bij het meer.

Toen zij aankwamen liet hij zichzelf rustig landen en zette Gaia rustig weer neer. Natuurlijk zou hij bij de meesten nog even wachten om los te laten, om zeker te maken dat ze stabiel stonden na zo'n luchtvlucht, maar Gaia was een luchtmagiër, ze kon het wel hebben. Zijn vleugel verbrandde van het uiterste punt tot aan zijn rug, veer voor veer, totdat de vleugel weg was. Hierna deed hij zijn mouwloze coltrui en zijn jas weer aan. Hij liet zichzelf vallen en ving zichzelf weer op met zijn armen, voordat hij kort 10 keer opdrukte en weer opstond. Een beetje opscheppen heeft nooit iemand kwaad gedaan.

Hij herinnerde zich plots dat hij nog een ketting in zijn zak had. Deze had een robijn aan de hanger. Hij deed deze bij Gaia om en ging vervolgens tegen een boom in de buurt zitten met een been opgetrokken. Hij glimlachte warm naar haar en zei: "Die ketting is op mijn zintuigen gericht. Als je de robijn indrukt, dan wordt er een hoog geluid gespeeld dat alleen honden en ik kunnen horen. Als ik dat hoor, dan kom ik meteen naar je toe."

Gaia vond het werkelijk fantastisch wat Ace allemaal kon, het intrigeerde haar, je kon het zeker een soort van aantrekkingskracht noemen die ze liever meed voorlopig, maar door zijn ontblootte borstkas begon er bloed uit haar neus te stromen. De jongen had zo'n lekker gespierd lichaam, daar kon je niets anders dan alleen een bloedneus van krijgen. Natuurlijk probeerde Gaia het te verbergen, het was immers gênant. Na een tijdje stopte de bloedneus gelukkig, sinds ze aan het uitzicht gewend was geraakt, toch genoeg om niet weer een bloedwaterval te produceren. Ze greep Ace vast toen hij van de grond ging en vroeg of ze mee mocht vliegen. En dan gebeurde er iets wat eigenlijk totaal onverwachts gebeurde: Ace drukte hebberig zijn lippen op de hare, natuurlijk was ze geschrokken, maar toch kuste ze mee. Het was zalig, zijn warme lippen, na de kus snakte ze naar meer en vlogen er vlinders in haar buik. Een dromerige glimlach verscheen op haar lippen, ze werd losgeduwt en haar tas werd op zijn kledig gelegd. Wat een charmante jongen was dit toch en ze hoorde wat Ace zei: "Sla je armen om mijn nek. Het laatste dat ik wil is dat je valt." Gaia werd opgetild en ze knikte en ze sloeg haar arm rond zijn nek. Nog steeds met een dromerige blik op haar gelaat. Met een geweldige vuurexplosie steeg hij op en grinnikte ze zachtjes, dit vond ze werkelijk geweldig gewoon. Ze vlogen over de bossen, over de kassen, over het meer, over Starshine zelf.Ze had het een beetje koud dus ze zorgde ervoor dat ze zijn lichaamswarmte voelde tegen haar arm, deze warmde haar helemaal op. Tegelijk genoot ze enorm hard van het uitzicht dat Ace haar toonde. Het was werkelijk prachtig, een speciale rondleiding voor haar. Nu voelde ze zich helemaal thuis, allemaal dankzij Ace. Ze vlogen nu over de daken, ze waren echt mooi. Dit was werkelijk het beste dat ze vandaag al had gezien, buiten de jongen gerekend natuurlijk. Toen zij aankwamen liet hij zichzelf rustig landen en zette Gaia rustig weer neer. Ze grinnikte "Dit was leuk!" zei ze vol kinderlijk enthousiasme en ze keek hem met een brede glimlach aan. Dit was werkelijk fantastisch geweest. Dan kreeg ze zelfs nog een cadeau, een ketting met een robijn. ze keek er verwondert naar, was dit voor haar? Wauw, nu voelde ze zich helemaal speciaal. "Die ketting is op mijn zintuigen gericht. Als je de robijn indrukt, dan wordt er een hoog geluid gespeeld dat alleen honden en ik kunnen horen. Als ik dat hoor, dan kom ik meteen naar je toe."

"Dankje!" zei ze zacht voor ze naast Ace ging zitten en haar grote ogen naar hem richtte "Waarom had je me daarnet zo gekust?" Vroeg ze zacht maar de nieuwsgierigheid droop van haar af. Natuurlijk had ze het leuk gevonden dat zo'n mooie jongen haar had gekust. Ze grinnikte zachtjes voor ze haar hoofd op zijn schouder liet rusten.