Dante
Kuro
Puck

Een frons verscheen in zijn voorhoofd terwijl hij zich met een brief in zijn handen op de bank liet zakken. Hij kreeg nooit brieven, afin, toch geen die echt persoonlijk aan hem gericht waren. De enveloppe zag er redelijk gewoontjes uit, dus hij was niet van een rijke zakenman van Erd ofzo. Heel even kwam de hoop dat de brief van zijn zoon kwam met de mededeling dat hij hem vergaf en die dingen. Maar die hoop vervloog al even snel als dat hij gekomen was. Nee, hij had Odanodan al een hele tijd niet meer gezien en de man zou na zoveel jaar waarschijnlijk ook niet de behoefte hebben om hem te spreken. Hij kon niet voor zijn zoon zorgen, hij heeft hem weggegeven dus moest hij nu ook niet hopen op een brief of iets dergelijks. Flynn wist niet eens of Odanodan überhaupt wist dat zijn vader een legendarische magician was, zelfs Lesaiah en Fennon wisten niet eens dat hij een zoon had. Normaal vertelde hij die twee altijd alles, behalve nu dus. Hij was gewoon bang dat ze teleurgesteld in hem zouden zijn omdat hij zijn zoon had weggeven. Maar als alleenstaande vader met zoveel werk had hij echt noit voor de jongen kunnen zorgen. Dan zou hij nu waarschijnlijk graatmager geweest zijn of erger, gestorven zijn.
Flynn schudde even met zijn hoofd om die gedachten uit zijn hoofd te bannen en richtte zijn blauwe ogen terug op de brief. Voorzichtig liet hij zijn vingers over het papier gaan en maakte de enveloppe open om deze, nadat hij de brief eruit had gehaald, achteloos op het bureau te gooien. Langzaam, alsof het papier zou scheuren als hij het sneller deed, opende hij de brief en nam de woorden een voor een in zich om. De brief begon met liefste Flynn, dus het was al zeker niet zakelijk bedoelt. Hoe verder hij las, hoe dieper de frons op zijn voorhoofd werd. Wacht, dus zijn zoon was getrouwd, had drie kinderen gekregen en die kwamen nu naar starshine. Waarom ze net naar hier kwamen stond er niet in, wat er wel instond was dat hij ze in het oog moest houden of dat hij anders naar zijn voeten zou krijgen van zijn schoondochter. Een rilling liep over zijn rug bij die bedreiging. Als het om hun kinderen ging konden vrouwen echt eng zijn, dat hij bij Samantha wel gemerkt. Snel las hij de laatste regels door, kwam tot de conclusie dat ze vandaag aankwamen en vloog overeind. Ergens wilde hij zijn kleinkinderen wel leren kennen, dus waarom zou hij hen niet gaan ophalen? Het kon goed zijn dat ze het leuk vonden, maar ze konden zich er evengoed aan irriteren. Geen van de twee dingen konden helm echt schelen. Als hij zijn kleinkinderen wilde ophalen deed hij dat toch gewoon. Niemand die hem dat kon verbieden.
De wind speelde zachtjes met zijn haren terwijl hij zich naar het lanceringsplatform begaf. De shuttle uit Erd kon elk moment landen, dus kon hij maar beter doorlopen. Het regelmatige getik van zijn schoenen die het asfalt raakten, galmde door de zo goed als verlaten straten. Hier en daar liep nog een enkeling rond, maar de meesten waren nu aan het werk. Aan het platform aangekomen liet Flynn zich op een bankje neerzakken en begon met zijn vingers te spelen terwijl hij wachtte tot de shuttle aankwam. Ja, hij was zenuwachtig. Was benieuwd hoe zijn kleinkinderen eruit zagen en hoe ze zouden reageren als ze hem zagen. Straks was er alleen maar walging of iets dergelijks in hun blikken te zien omdat hij hun vader in de steek hadden gelaten. Ach ja, ze heel erg kon het niet zijn, toch?