"Dankje lieverd" zei hij zachtjes. Ze keek hem lichtelijk verbaasd aan. had hij haar nu daadwerkelijk lieverd genoemd? het zou toch niet waar zijn zeker. ja dat had haar echt wel verbaasd. Een lichte glimlach ontstond op zijn gezicht en hij omhelsde Rhine om dan zijn hoofd op haar schouder te laten rusten. Ze was eigenlijk niet echt een knuffelmens maar ach ja de jongen had verdriet en hij rook toch ook zo verschrikkelijk lekker. Hij leek diep in gedachten verzonken te zijn. Iets dat eigenlijk best begrijpelijk was gezien de huidige situatie. Ja er was een hoop om over na te denken. en kennelijk had haar vraag hem uit zijn gedachtengang gehaald. Zack haalde zijn schouders op."Geen idee, had jij iets in gedachte?" vroeg hij mt een lichte glimlach. Ja dat was een verdomd goede vraag. wat konden ze doen? Uit gaan was allesinds al geen goed plan dan konden er weer blackouts voorvallen. en bij sporten kon ze nooit winnen, in ieder geval toch niet met basketballen. Rhine zuchtte. "Ik weet het niet.." Bekende ze schaapachtig.

"Dankje lieverd" zei hij zachtjes. Ze keek hem lichtelijk verbaasd aan. Hij had het zelfs compleet niet door dat hij dat had gezegd. Een lichte glimlach ontstond op zijn gezicht en hij omhelsde Rhine om dan zijn hoofd op haar schouder te laten rusten. Hij sloot zijn ogen eventjes om dan even na te denken over wat er allemaal was gebeurd, veel allesinds. Hij had Rhine gekust, er het bed mee gedeeld maar geen van beiden wist nu eigenlijk wat er was gebeurt. Het ging allemaal zo snel, maar daar leek hij wel van te houden. Alleen ging het misschien allemaal wat té snel, hij had er geen idee van, maar veel zorgen maakte hij er zich niet bepaald over. Hij schrok op uit zijn gedachten en opende zijn ogen toen Rhine wat vroeg: "Wil je wat gaan doen? om je gedachten te verzetten?" Vroeg ze zachtjes. Zack haalde zijn schouders op. Hij had totaal geen idee wat ze konden doen sinds hij met zijn gedachten totaal ergens anders zat. Wat wel begrijpelijk was. "Geen idee, had jij iets in gedachte?" vroeg hij mt een lichte glimlach. Ook zij begon hierover na te denken. Net zoals Zack nu aan het doen was. Misschien kon hij haar iets vragen, maar was het daar niet wat te vroeg voor? Geen idee, maar hij wilde het allesinds wel eens wagen. Rhine zuchtte. "Ik weet het niet.." Bekende ze schaapachtig. "Ik heb even nagedacht over de feiten hier wat hier allemaal is gebeurt, meen jij je gevoelens voor mij? Ik allesinds wel over mijn gevoelens voor jou. Maar als je dit allemaal te snel vindt gaan is dat oké voor mij. Ik wil het heus wel wat rustiger aandoen als je wenst."

"Ik heb even nagedacht over de feiten hier wat hier allemaal is gebeurt, meen jij je gevoelens voor mij? Ik allesinds wel over mijn gevoelens voor jou. Maar als je dit allemaal te snel vindt gaan is dat oké voor mij. Ik wil het heus wel wat rustiger aandoen als je wenst." Rhine was nogal overdonderd door zijn vraag. Tjonge jonge het was me wel een dagje vandaag. Rhine krabte even over haar hoofd. Ja ze was zeker dat ze verliefd was dat wel maar ze wist niet of ze het nog wilde ze vertrouwde het begrip liefde niet meer. Rhine deed een stap achteruit en wendde haar blik van hem af. "Ik weet dat ik verliefd op je ben, maar..." Ze slikte even en sloot haar ogen. "Ik vertrouw liefde niet meer, ik vertrouw mezelf niet meer..." zei ze rustig. ja zo zag ze het. Ze wist niet of ze nog wel ooit wilde starten met haar leven delen met een ander het eindigde altijd in een tragedie. Maar ze wist ook dat ze Zack in haar leven wilde, liefst zo dicht als het kon. haar blik gleed weer naar hem. Haar blik veronschuldigend. "Ik hou echt van je Zack maar ik kan niet zomaar bij je zijn. Jij moet ook alles overdenken en ik ben er gewoon nog niet in staat toe...ik heb al zo vaak moeten lijden door liefde." Zei ze met een gepijnigde blik. haar armen voor haar borst geslagen.

"Ik heb even nagedacht over de feiten hier wat hier allemaal is gebeurt, meen jij je gevoelens voor mij? Ik allesinds wel over mijn gevoelens voor jou. Maar als je dit allemaal te snel vindt gaan is dat oké voor mij. Ik wil het heus wel wat rustiger aandoen als je wenst." Rhine krabte even over haar hoofd. Ja dit werd dus een nee, Zack je had het beter niet gevraagd dacht hij in zichzelf. Ze deed een stap achteruit en Zack zuchtte diep. "Ik weet dat ik verliefd op je ben, maar..." Ze slikte even en sloot haar ogen. "Ik vertrouw liefde niet meer, ik vertrouw mezelf niet meer..." zei ze rustig. Zack wendde zijn blik af, ja dit deed pijn... Veel pijn. Haar blik veronschuldigend. "Ik hou echt van je Zack maar ik kan niet zomaar bij je zijn. Jij moet ook alles overdenken en ik ben er gewoon nog niet in staat toe...ik heb al zo vaak moeten lijden door liefde." Zei ze met een gepijnigde blik. Zack stond nu ook recht en ging voor haar staan. "Denk je dat ik jouw ooit zou willen zien lijden? En het was maar een vraagje, sorry dat ik er zelfs nog maar aan dacht" zei hij al grijnzend, maar zijn ogen straalden pijn uit. Hij nam afstand en ging op een stoel zitten. Zijn blik wat leegjes, ja nu wist hij hoe het moest voelen voor anderen... Om afgewezen te worden. Dit deed echt pijn, een pijn die hij nog nooit gevoeld had. Afwezig ging hij met zijn hand door zijn haar en een zucht verliet zijn keel. Nog steeds staarde hij wat voor zich uit. Waarom had hij zelfs nog maar gevraagd...?

Ja heel slim gedaan hoor rhine, dacht ze bij zichzelf. Ze had hem pijn gedaan, hem gekwetst dat had ze nooit gewild nooit bedoelt. Zack stond nu ook recht en ging voor haar staan. "Denk je dat ik jouw ooit zou willen zien lijden? En het was maar een vraagje, sorry dat ik er zelfs nog maar aan dacht" zei hij al grijnzend, maar zijn ogen straalden pijn uit. Hij nam afstand en ging op een stoel zitten. Zijn blik wat leegjes. Rhine ging met haar handen in haa rhaar en liet even een klaagelijk gelijd horen. ze had haar eigen haar vast haar vingers erin verstrengeld en ze begon tte ijsberen. Soms lostte ze even op en kwam ze een meter verder weer tevoorschijn. Een kleine tik die ze soms had wanneer ze zic echt geen raad wist. Verdorie, verdorie, verdorie dacht ze. hoe had ze zo stom kunnen zijn. Ze wilde hem niet kwetsen, ze wilde hem niet wegduwen, zeker niet nu na wat hij had meegemaakt. maar ze had het gewoon zo moeilijk met relaties ze had er geen vertrouwen meer in. ze ging voor hem zitten haar hoofd naar de grond gericht. "Het licht echt niet aan jouw zack ik heb gewoon al teveel meegemaakt al tevaak de woorden "ik zal je nooit pijn doen Rhine, Ik zal er altijd voor je zijn Rhine" gehoord. maar nooit, nog niet een keer zijn ze waarheid geweest" Zei ze zachtjes. "Mijn eerste vriendje haat me omdat ik verliefd werd op een ander, en mijn tweede vriendje..." Ze slikte en ging met haar vingers over de klauwvormige littekens in haar nek. "Mijn tweede vriendje heeft me proberen te vermoorden...Liefde is niet voor eeuwig en veranderd zo vaak in haat, ik wil niet dat ik jouw vriendschap verlies door dat." Zei ze zacht.

Zack wendde zijn blik af, ja dit deed pijn... Veel pijn. Haar blik veronschuldigend. "Ik hou echt van je Zack maar ik kan niet zomaar bij je zijn. Jij moet ook alles overdenken en ik ben er gewoon nog niet in staat toe...ik heb al zo vaak moeten lijden door liefde." Zei ze met een gepijnigde blik. Zack stond nu ook recht en ging voor haar staan. "Denk je dat ik jouw ooit zou willen zien lijden? En het was maar een vraagje, sorry dat ik er zelfs nog maar aan dacht" zei hij al grijnzend, maar zijn ogen straalden pijn uit. Hij nam afstand en ging op een stoel zitten. Zijn blik wat leegjes, ja nu wist hij hoe het moest voelen voor anderen... Om afgewezen te worden. Dit deed echt pijn, een pijn die hij nog nooit gevoeld had. Afwezig ging hij met zijn hand door zijn haar en een zucht verliet zijn keel. Nog steeds staarde hij wat voor zich uit. ze ging voor hem zitten haar hoofd naar de grond gericht. "Het licht echt niet aan jouw zack ik heb gewoon al teveel meegemaakt al tevaak de woorden "ik zal je nooit pijn doen Rhine, Ik zal er altijd voor je zijn Rhine" gehoord. maar nooit, nog niet een keer zijn ze waarheid geweest" Zei ze zachtjes. "Mijn eerste vriendje haat me omdat ik verliefd werd op een ander, en mijn tweede vriendje..." Ze slikte en ging met haar vingers over de klauwvormige littekens in haar nek. "Mijn tweede vriendje heeft me proberen te vermoorden...Liefde is niet voor eeuwig en veranderd zo vaak in haat, ik wil niet dat ik jouw vriendschap verlies door dat." Zei ze zacht. Zack schudde zijn hoofd. "Ik heb nog nooit gelogen." mompelde hij "Ik ben niet zoals je vorige vriendjes... Je moet nooit een ander vergelijken met je ex'en. Dat doet pijn om te horen dat je me geen vertrouwen wilt geven en het wilt proberen. Ik heb het beste met je voor en ik probeer je ook uit te leggen hoe ik me voel enzo. En hoezo liefde is niet voor eeuwig? Liefde kan voor eeuwig zijn, je moet alleen de juiste persoon vinden..." mompelde hij. Ja nu was hij wel serieus gekwetst "Ik begrijp dat je verleden moeilijk was, maar je moet het loslaten. Dit is iets nieuws, iets compleet anders. Ik ben gewoon anders Rhine... Deal with it." Zack nam haar hand vast en begon lichtjes te glimlachen. "Ik kan niet liegen, als je me niet vertrouwd voel dit dan, dan weet je meteen als ik lieg." Hij stuurde de energie door en zei zachtjes met een verliefde glimlach "I don't want to see you hurt, I want to be with you, forever if I may." Zijn woorden waren puur en eerlijk. De warmte die hij door haar lichaam zond bevestigden dit.

Zack schudde zijn hoofd. "Ik heb nog nooit gelogen." mompelde hij "Ik ben niet zoals je vorige vriendjes... Je moet nooit een ander vergelijken met je ex'en. Dat doet pijn om te horen dat je me geen vertrouwen wilt geven en het wilt proberen. Ik heb het beste met je voor en ik probeer je ook uit te leggen hoe ik me voel enzo. En hoezo liefde is niet voor eeuwig? Liefde kan voor eeuwig zijn, je moet alleen de juiste persoon vinden..." mompelde hij. Ze kneep haar ogen dicht. Man ze had het echt vreselijk verknald. ja ze wist wel dat ze hem niet mocht vergelijken maar het gebeurde gewoon ze had die woorden al zo vaak gehoord en nooit waren ze waarheid gewerest. rhine had jaren geen vertrouwen gahad in de mens en toen met sasori en sasuke had ze dat terug gevonden. maar nu na de gebeurtenissen van de afgelopen maanden was haar vertrouwen in andere weer de grond in geboord. "Ik begrijp dat je verleden moeilijk was, maar je moet het loslaten. Dit is iets nieuws, iets compleet anders. Ik ben gewoon anders Rhine... Deal with it." Zack nam haar hand vast en begon lichtjes te glimlachen. "Ik kan niet liegen, als je me niet vertrouwd voel dit dan, dan weet je meteen als ik lieg." Hij stuurde de energie door en zei zachtjes met een verliefde glimlach "I don't want to see you hurt, I want to be with you, forever if I may." Zijn woorden waren puur en eerlijk. De warmte die hij door haar lichaam zond bevestigden dit. Rhine richtte haar blik op en keek naar hem haar ogen waren ichtjes vochtig. Ja ze voelde zich verdomd schuldig dat het haar niet lukte om hem kompleet te vertrouwen, maar ze vreessde dat het nog lang kon gaan duren voor ze iemand weer compleet zou vertrouwen. Ze kroop langzaam op zijn schoot haar blik op zijn ogen gericht voor ze langzaam haar lippen op dezijne plantte.

Zack schudde zijn hoofd. "Ik heb nog nooit gelogen." mompelde hij "Ik ben niet zoals je vorige vriendjes... Je moet nooit een ander vergelijken met je ex'en. Dat doet pijn om te horen dat je me geen vertrouwen wilt geven en het wilt proberen. Ik heb het beste met je voor en ik probeer je ook uit te leggen hoe ik me voel enzo. En hoezo liefde is niet voor eeuwig? Liefde kan voor eeuwig zijn, je moet alleen de juiste persoon vinden..." mompelde hij. Ze kneep haar ogen dicht. Ze had het wel goed genoeg door dat ze hem had gekwetst en het deed haar ook pijn. "Ik begrijp dat je verleden moeilijk was, maar je moet het loslaten. Dit is iets nieuws, iets compleet anders. Ik ben gewoon anders Rhine... Deal with it." Zack nam haar hand vast en begon lichtjes te glimlachen. "Ik kan niet liegen, als je me niet vertrouwd voel dit dan, dan weet je meteen als ik lieg." Hij stuurde de energie door en zei zachtjes met een verliefde glimlach "I don't want to see you hurt, I want to be with you, forever if I may." Zijn woorden waren puur en eerlijk. De warmte die hij door haar lichaam zond bevestigden dit. Rhine kroop op zijn schoot, keek hem even aan voor hij haar kuste. Een glimlach verscheen op Zacks lippen en hij keek haar na die kus aan. Dit beurde hem al helemaal op. Ja zijn mening moest zij ook weten. Datwas een must. "Mijn mening telt ook hé meid" zei hij deze keer met een bredere glimlach.

Rhine kroop op zijn schoot, keek hem even aan voor hij haar kuste. Een glimlach verscheen op Zacks lippen en hij keek haar na die kus aan. Dit beurde hem al helemaal op. Mooi zo ze was blij dat ze hem toch nog terug dat goede gevoel had kunnen geven. Ze zag hem veel liever met een glimlach dan dat hij zo depri was, en al zeker als hij triest werd door haar dat wilde ze vermijden altijd en overal. "Mijn mening telt ook hé meid" zei hij deze keer met een bredere glimlach. Ze vlocht haar vingers in elkaar achter zijn nek. Ze keek hem met een kleine glimlach aan. "dat weet ik toch Zackje" Zei ze met een kleine glimlach. Ja ze wilde hem blij zien hoe moeilijk het soms ook voor haar werd ze moest er kost wat het kost voor zorgen dat hij gelukkig bleef. "En wat is die mening dan wel precies?" Vroeg ze met een kleine grijns terwijl ze krulletje maakte in de haarlokken die zijn nek verborgen.

"Ik kan niet liegen, als je me niet vertrouwd voel dit dan, dan weet je meteen als ik lieg." Hij stuurde de energie door en zei zachtjes met een verliefde glimlach "I don't want to see you hurt, I want to be with you, forever if I may." Zijn woorden waren puur en eerlijk. Rhine kroop op zijn schoot, keek hem even aan voor hij haar kuste. Een glimlach verscheen op Zacks lippen en hij keek haar na die kus aan. Dit beurde hem al helemaal op. "Mijn mening telt ook hé meid" zei hij deze keer met een bredere glimlach. Ze vlocht haar vingers in elkaar achter zijn nek. Ze keek hem met een kleine glimlach aan. "dat weet ik toch Zackje" Zei ze met een kleine glimlach. Toch voelde dit allemaal zo gedwongen, alsof ze dit niet wilde, maar dat kon hij niet bepaald goed weten. Zack bleef haar onderzoekend aankijken en zuchtte lichtjes maar toch glimlachte hij, zodat het net leek alsof hij van blijdschap zuchtte. "Mooi dat je dat weet" zei hij met een lichte grijns. "En wat is die mening dan wel precies?" Vroeg ze met een kleine grijns terwijl ze krulletje maakte in de haarlokken die zijn nek verborgen. "Dat ik een kans verdien." mompelde hij zachtjes en hij staarde naar de grond. Hij wist dat het misschien niet kon. "I tried at least.." mompelde hij nog zachter en hij ging met zijn hand over haar kaak. Een lichte glimlach met trillende lippen verscheen op zijn gelaat en hij sloot zijn ogen kort om tot rust te komen. Alles kwam in orde, je bent afgewezen, so what? Komaan Zack verman je.

Zack bleef haar onderzoekend aankijken en zuchtte lichtjes maar toch glimlachte hij, zodat het net leek alsof hij van blijdschap zuchtte. Maar rhine doorzag het. Ze was goed in mensen lezen dus ze had het zeker wel door dat hij het fakete. "Mooi dat je dat weet" zei hij met een lichte grijns. "Dat ik een kans verdien." mompelde hij zachtjes en hij staarde naar de grond. Hij wist dat het misschien niet kon. "I tried at least.." mompelde hij nog zachter en hij ging met zijn hand over haar kaak. Een lichte glimlach met trillende lippen verscheen op zijn gelaat en hij sloot zijn ogen kort om tot rust te komen. Haar blik werd meelevend en zelfs een beetje triest. ja hij verdiende een kans dat wist ze heus wel maar ze had het toch zo moeilijk. Ze drukte een zoen op zijn voorhoofd alvores ze haar hoofd op zijn schouder liet rusten. "Ik weet dat je een kans verdient.." Zei ze zachtjes. "Maar het is moeilijk voor mij ik ben geen stabiel persoon ik weet zelfs niet of je mijn grillige karakter wel aankunt." Bekende ze zachtjes. Ze wilde hem vooral beschermen, beschermen tegen zichzelf.

Zack bleef haar onderzoekend aankijken en zuchtte lichtjes maar toch glimlachte hij, zodat het net leek alsof hij van blijdschap zuchtte. Natuurlijk was het fake, hij voelde zich helemaal niet blij op dit moment. Hij voelde zich slecht, hij was nog maar een maal afgewezen en dat was deze keer geweest. "Mooi dat je dat weet" zei hij met een lichte grijns. "Dat ik een kans verdien." mompelde hij zachtjes en hij staarde naar de grond. Hij wist dat het misschien niet kon. "I tried at least.." mompelde hij nog zachter en hij ging met zijn hand over haar kaak. Een lichte glimlach met trillende lippen verscheen op zijn gelaat en hij sloot zijn ogen kort om tot rust te komen. Ze drukte een zoen op zijn voorhoofd alvores ze haar hoofd op zijn schouder liet rusten. "Ik weet dat je een kans verdient.." Zei ze zachtjes. "Maar het is moeilijk voor mij ik ben geen stabiel persoon ik weet zelfs niet of je mijn grillige karakter wel aankunt." Bekende ze zachtjes. Zack opende zijn ogen en hij zuchtte "Ik kan het aan... Daar ben ik zeker van." zei hij en hij sloot weer zijn ogen weer. Het bleek dat niet bepaald alles van een leien dakje zou gaan dat was al zeker. Zijn blik was leeg en hij staarde voor zich uit, veel zou je niet meer uit hem krijgen tenzij je de juiste woorden zou uitspreken. Langzaamaan stond hij op en hij ging op zijn bed liggen om dan vervolgens naar het plafond te staren. Niks, was alles wat hij zei nu op dit moment. Zijn gedachten waren helemaal ergens anders, dat was een feit.

Zack opende zijn ogen en hij zuchtte "Ik kan het aan... Daar ben ik zeker van." zei hij en hij sloot weer zijn ogen weer. Rhine sloot haar ogen ook. Dat wist ze niet zeker, vele hadden het al geprobeerd maar nog nooit was iemand erin geslaagd. Zijn blik was leeg en hij staarde voor zich uit. Rhine voelde zich leeg, het voelde alsof ze niets meer goed kon doen. Langzaamaan stond hij op en hij ging op zijn bed liggen om dan vervolgens naar het plafond te staren. Niks, was alles wat hij zei nu op dit moment. Rhine bleef nog een tijd op de stoel zitten voor zich uitstarend tot ze zich langzaam recht werkte. Ze keek nog naar hoe hij daar lag. Ze wou dat hij vredig kon zijn, zo vredig als de eerste keer dat ze hem ontmoet had. Ze nam haar tas en langzaam lostte ze op, uit zijn kamer door de gangen recht naar haar eigen kamer. het lag er treurig bij een bluts in de muur van waar ze gevallen was, een verschroeide cirkel van waar Fwinn haf-d vastgezeten. de as van waar haar meubels ooit hadden gestaan. het enige wat er nu stond was een veldbed, een kleine kast en een klaptafel met een stoel ervoor. Rhine liep naar de kast en haalde er pilletjes uit een heel doosje ze stopte ze in haar mond en slikte ze door. Ze wilde vergeten, alles vergeten niets meer voelen. Maar zoveel pillen tesamen was gevaarlijk dodelijk zelfs. Rhines blik was leeg en een glimlach stond op haar gezicht ze bewoog niet maar ademde wel nog.

Zack opende zijn ogen en hij zuchtte "Ik kan het aan... Daar ben ik zeker van." zei hij en hij sloot weer zijn ogen weer. Zijn blik was leeg en hij staarde voor zich uit. Langzaamaan stond hij op en hij ging op zijn bed liggen om dan vervolgens naar het plafond te staren. Niks, was alles wat hij zei nu op dit moment. Rhine bleef nog een tijd op de stoel zitten voor zich uitstarend tot ze zich langzaam recht werkte. Ze keek nog naar hoe hij daar lag. Ze nam haar tas en langzaam lostte ze op, uit zijn kamer. Zack keek een tijdje later naar waar ze was besloot zijn neus te vertrouwen en hij liep uit de gang naar de meisjesetage, en beukte daar de deur van Rhine haast in. Haar kamer was een puinhoop, een bluts in de muur, een verschroeide cirkel, en wat as. Dan zag hij Rhine liggen met een leeg doosje, ze had een glimlach op haar gezicht en ze leek wel dood, maar ze ademde nog. Constatatie: ze had een overdosis binnen. Hij kon het haast uitschreeuwen van woede, waarom deed ze dit nu weer? Snel liep hij naar haar toe en legde zijn handen op haar arm, mompelde hij een spreuk en hij nam de overdosis drugs die in haar lichaam zat tot zijn rekening. Blijkbaar was hij er beter tegen bestand. Met twinkelingetjes in zijn ogen stond hij op en begon hij fictieve sterretjes te vangen. Een brede dromerige grijns op zijn gezicht en hij viel af en toe op de grond terwijl hij het uitschaterde van het lachen. Nu was hij wel nog kierewieter dan hij al was.

Rhine hapte naar adem toen haar mooie fictieve wereld ineens weg was en de donkere muren van haar deprimerende kamer weer zichtbaar werden. Hoe? Wat Wie? En toen zag ze zack staan hij gedroeg zich vreemd. heel vreemd. Ze wist niet wat hij gedaan had maar ze wist wel dat hij nu haar drugs in zijn systeem had en dat die eruit moesten. Hij moest ze eruit werpen en Rhine wist wel hoe. Ze liep naar een keukenkast en pakte er wat waterstofperoxide uit. Ze liep naar hem toe en goot het in zijn mond. ja nu zou hij alles er wel uitkotsen en automatisch ook de schadelijke stoffen uitkomen. Toen hij er alles had uitgegooid trok ze hem mee op bed een natte doek legde ze op zijn voorhoofd en zijn hoofd op haar schoot. ze streelde hem door zijn haar fluisterde liefde troostende woordjes in zijn oor en tranen druppelde op zijn gezicht. "kom bij Zack, wordt alsjeblieft weer normaal" Smeekte ze. Ze wou niet dat hij haar drugs overnam nee...nee....nee...

Snel liep hij naar haar toe en legde zijn handen op haar arm, mompelde hij een spreuk en hij nam de overdosis drugs die in haar lichaam zat tot zijn rekening. Blijkbaar was hij er beter tegen bestand. Met twinkelingetjes in zijn ogen stond hij op en begon hij fictieve sterretjes te vangen. Een brede dromerige grijns op zijn gezicht en hij viel af en toe op de grond terwijl hij het uitschaterde van het lachen. Nu was hij wel nog kierewieter dan hij al was. Eerst toen Rhine naar hem toekwam en hem vasthield stribbelde hij tegen maar dan uiteindelijk kreeg ze de substantie in zijn keel gegoten. Zo snel hij kon opende hij een raam en gaf alles over wat er in zijn lijf zat. Daarna viel hij als een zak aardappelen op de grond. Hij werd meegesleurd en op een bed gelegd, ook werd er iets vochtig op zijn voorhoofd gelegd. Maar hij was niet bij zijn positieven. ze streelde hem door zijn haar fluisterde liefde troostende woordjes in zijn oor en tranen druppelde op zijn gezicht. "kom bij Zack, wordt alsjeblieft weer normaal" Smeekte ze. Langzaamaan opende hij zijn ogen en keek hij wat verdwaasd voor zich uit. Hij voelde zich slecht, leeg en hol. Met zijn trillende hand ging hij naar zijn hoofd en hij kneep zijn ogen dicht van de brandende pijn in zijn keel. Hij besefte niet wat er was gebeurd, misschien was het beter zo, of misschien ook niet. Dan eindelijk ging zijn blik naar Rhine en hij glimlachte "Hallo" zei hij met een schorre stem en hij keek dan weer voor zich uit.

Langzaamaan opende hij zijn ogen en keek hij wat verdwaasd voor zich uit. Het was een opluchting dat hij weer bij kwam maar ze wist dat hij zich nu slecht zou voelen dat had zij ook steeds wanneer ze wakker werd na een drug roes. Dan eindelijk ging zijn blik naar Rhine en hij glimlachte "Hallo" zei hij met een schorre stem en hij keek dan weer voor zich uit. Rhine glimlachte ook zachtjes en ze streelde het haar uit zijn gezicht. "hoe voel je je?" Vroeg ze zachtjes. ze trok het wollen deken een beetje over hem heen omdat haar kamer niet erg warm was. En ook gaf ze hem een pilletje voor zijn keel. het zou niet veel helpen maar het zou de pijn verzachten. Ze beet op haar lip maar bleef hem aankijken. "Ku...Kun je je herinneren wat er gebeurd is?" Vroeg ze met een zachte iet wat angstige stem. ja ze was bang dat hij nu heel erg boos zou zijn. Ze had nog maar net beloofd ermee te stoppen en ze was al weer begonnen.

"kom bij Zack, wordt alsjeblieft weer normaal" Smeekte ze. Langzaamaan opende hij zijn ogen en keek hij wat verdwaasd voor zich uit. Hij voelde zich slecht, leeg en hol. Met zijn trillende hand ging hij naar zijn hoofd en hij kneep zijn ogen dicht van de brandende pijn in zijn keel. Hij besefte niet wat er was gebeurd, misschien was het beter zo, of misschien ook niet. Dan eindelijk ging zijn blik naar Rhine en hij glimlachte "Hallo" zei hij met een schorre stem en hij keek dan weer voor zich uit. "hoe voel je je?" Vroeg ze zachtjes. ze trok het wollen deken een beetje over hem heen omdat haar kamer niet erg warm was. En ook gaf ze hem een pilletje voor zijn keel. "Dankje" mompelde hij zachtjes en hij stak het ding in zijn mond. Ze beet op haar lip maar bleef hem aankijken. "Ku...Kun je je herinneren wat er gebeurd is?" Vroeg ze met een zachte iet wat angstige stem. "Buiten dat ik jouw vieze troep uit je lichaam heb gehaald en op mij heb genomen niets meer." zei hij zachtjes en hij legde zich dicht tegen Rhine aan. "Je hebt je belofte gebroken..." zei hij gekwetst "Ik dacht dat ik meer voor je betekende dan je rommel. Blijkbaar ben ik nog veel lager dan rommel." zei hij en hij stond op om dan al snel op de grond te zakken en er een diepe zucht achteraan kwam. Hij bleef zitten waar hij nu zat, recht in de zwarte cirkel en zijn blauwe ogen stonden dof. Zo staarde hij voor zich uit, met een doffe blik. Hij voelde zich slecht en miserabel, "Heb je nog meer van dat spul? Ik ga het eigenhandig weggooien" zei hij en hij deed weer een poging recht te staan. Hij leunde met al zijn gewicht op de vensterbank omdat hij anders weer op de grond zou vallen.

"Dankje" mompelde hij zachtjes en hij stak het ding in zijn mond. "je hoeft me niet te bedanken" Zei ze zachtjes. "Buiten dat ik jouw vieze troep uit je lichaam heb gehaald en op mij heb genomen niets meer." zei hij zachtjes en hij legde zich dicht tegen Rhine aan. "Je hebt je belofte gebroken..." zei hij gekwetst "Ik dacht dat ik meer voor je betekende dan je rommel. Blijkbaar ben ik nog veel lager dan rommel." zei hij en hij stond op om dan al snel op de grond te zakken en er een diepe zucht achteraan kwam. Hij bleef zitten waar hij nu zat, recht in de zwarte cirkel en zijn blauwe ogen stonden dof. Rhine slikte een brok in haar keel weg. "dat is niet waar..." Fluisterde ze. "je betekend wel meer voor mij..." zei ze zachtjes. Ja oké hij zou haar nu niet meer geloven, wat heel begrijpelijk was maar dat was wel de waarheid. "Heb je nog meer van dat spul? Ik ga het eigenhandig weggooien" zei hij en hij deed weer een poging recht te staan. Hij leunde met al zijn gewicht op de vensterbank omdat hij anders weer op de grond zou vallen. Ze zat nog steeds roerloos op het bed. Ze slikte haar ogen stonden groot. Langzaam stond ze op en liep ze naar de kast ze haalde de schuif eruit waardoor er een verborgen vakje zichtbaar werd. daar haalde ze een kistje uit dat vol zat met blauwe pilletjes wel een stuk of honderd. Ze liep met trillende handen naar hem toe en zette het kistje twijfelend bij hem neer0. ja dit was lastig voor haar heel lastig.

"Dankje" mompelde hij zachtjes en hij stak het ding in zijn mond. "je hoeft me niet te bedanken" Zei ze zachtjes. "Buiten dat ik jouw vieze troep uit je lichaam heb gehaald en op mij heb genomen niets meer." zei hij zachtjes en hij legde zich dicht tegen Rhine aan. "Je hebt je belofte gebroken..." zei hij gekwetst "Ik dacht dat ik meer voor je betekende dan je rommel. Blijkbaar ben ik nog veel lager dan rommel." zei hij en hij stond op om dan al snel op de grond te zakken en er een diepe zucht achteraan kwam. Hij bleef zitten waar hij nu zat, recht in de zwarte cirkel en zijn blauwe ogen stonden dof. "dat is niet waar..." Fluisterde ze. "je betekend wel meer voor mij..." zei ze zachtjes. Zack schudde zijn hoofd "Als ik dan veel beteken voor je waarom pak je dat spul dan nog?" mompelde hij en hij deed weer een poging recht te staan en zich met alle macht recht te houden aan de vensterbank. "Heb je nog meer van dat spul? Ik ga het eigenhandig weggooien" zei hij. Ze zat nog steeds roerloos op het bed. Ze slikte haar ogen stonden groot. Langzaam stond ze op en liep ze naar de kast ze haalde de schuif eruit waardoor er een verborgen vakje zichtbaar werd. daar haalde ze een kistje uit dat vol zat met blauwe pilletjes wel een stuk of honderd. Ze liep met trillende handen naar hem toe en zette het kistje twijfelend bij hem neer. "Is er nog?" vroeg hij en hij nam het doosje vast. Toen hij er zeker van was dat hij weer degelijk kon lopen zonder te vallen liep hij naar het toilet om alle pillen door te spoelen. Eenmaal dat gedaan was liep hij weer naar haar bed en ging hij zitten. Een lichte glimlach verscheen op zijn mond "Bedankt" zei hij zachtjes en hij omhelsde haar "Schatje" zei hij er achteraan. Zich deze keer wel bewust dat hij dat had gezegd.

Zack schudde zijn hoofd "Als ik dan veel beteken voor je waarom pak je dat spul dan nog?" mompelde hij. rhine slikte en wendde haar blik af. "omdat ik je pijn heb gedaan..Ik wilde er niet aan denken ik wilde niet blijven zien hoe ik je pijn doe" zei ze zachtjes. "Is er nog?" vroeg hij en hij nam het doosje vast. Rhine schudde langzaam haar hoofd en slikte. "Dat is alles ik zweer het" Zei ze zachtjes. Langs de ene kant wilde ze het kistje uit zijn armen rukken en wegrennen maar haar andere kant haar verstandige kant, de kant die zack niet wilde teleurstellen dwong haar roerloos te blijven staan. Toen hij er zeker van was dat hij weer degelijk kon lopen zonder te vallen liep hij naar het toilet om alle pillen door te spoelen. Eenmaal dat gedaan was liep hij weer naar haar bed en ging hij zitten. Een lichte glimlach verscheen op zijn mond "Bedankt" zei hij zachtjes en hij omhelsde haar "Schatje" zei hij er achteraan. Ze schokschouderde lichtjes en een paar tranen liepen over haar wangen. ze hield hem stevig vast. nu drong pas tot haar door dat echt alles weg was dat ze niet meer kon vluchten in haar eigen wereldje. Ergens was ze trots op zichzelf maar nu voelde ze vooral een leegte en een hunkering naar de blauwe pilletjes.

Zack schudde zijn hoofd "Als ik dan veel beteken voor je waarom pak je dat spul dan nog?" mompelde hij. rhine slikte en wendde haar blik af. "omdat ik je pijn heb gedaan..Ik wilde er niet aan denken ik wilde niet blijven zien hoe ik je pijn doe" zei ze zachtjes. "Is er nog?" vroeg hij en hij nam het doosje vast. Rhine schudde langzaam haar hoofd en slikte. "Dat is alles ik zweer het" Zei ze zachtjes. Natuurlijk wist hij dat ze liever nu het kistje uit zijn armen had willen rukken en zou gaan weglopen, hij was nu niet bepaald sterk op dit moment. Toen hij er zeker van was dat hij weer degelijk kon lopen zonder te vallen liep hij naar het toilet om alle pillen door te spoelen. Eenmaal dat gedaan was liep hij weer naar haar bed en ging hij zitten. Een lichte glimlach verscheen op zijn mond "Bedankt" zei hij zachtjes en hij omhelsde haar "Schatje" zei hij er achteraan. Ze schokschouderde lichtjes en een paar tranen liepen over haar wangen. ze hield hem stevig vast. Hij sloeg zijn armen rond haar middel en hij trok haar dicht tegen zich aan. "Je bent moedig" zei hij en hij haalde een muntje uit zijn zak om zijn adem weer frisser te maken. Dan gaf hij haar een kus op haar lippen maar trok al snel terug, denkend aan de afwijzing van daarstraks. "Sorry" mompelde hij zachtjes en hij ging met zijn hand op en neer over haar rug. Zachtjes begon hij te zingen, met zijn zware stem. Hij sloot zijn ogen en zong zachtjes, maar toch verstaanbaar. Natuurlijk voelde hij zich slecht, slecht omdat zij zich slecht voelde, slecht omdat hij was afgewezen, maar toch moest hij verdergaan. Ook al was dat op dit moment niet mogelijk. Hij wilde bij haar zijn en dat wist ze goed genoeg.

(https://www.youtube.com/watch?v=PKlyivcA9DI)

. "Je bent moedig" zei hij en hij haalde een muntje uit zijn zak om zijn adem weer frisser te maken. Dan gaf hij haar een kus op haar lippen maar trok al snel terug, ze wilde dat het langer had geduurd dat ze langer zijn warme zachte lippen had gevoeld ookal wist ze dat haar wantrouwen dat niet toeliet, dat het hem niet toeliet. "Sorry" mompelde hij zachtjes en hij ging met zijn hand op en neer over haar rug. Ze antwoorde niet ze staarde alleen maar met haar betraande ogen. Ja Rhine zag er breekbaar uit. Ze was bleker dan normaal en te mager. Ze zag er broos uit alsof je haar zo zou kunnen doorbreken als een tandenstoker. En misschien was dat ook wel het geval. Zachtjes begon hij te zingen, met zijn zware stem. Hij sloot zijn ogen en zong zachtjes, maar toch verstaanbaar. Ja ze voelde dat hij zich slecht voelde, en dat het door haar kwam. Het was onvoorstelbaar zelfs de meest positieve mensen kreeg ze down. Ja ze begon steeds meer te denken dat het een vloek was die op haar rustte dat ze mensen om zich heen meesleurde in de afgrond. Haar hoofd rustte tegen zijn orst waardoor haar kruin onder zijn kin lach. Haar hoofd pastte er perfect in. Rhine stopte gelijdelijk aan met snikken en luisterde naar het lietdje. Ze richtte haar hoofd op en dacht er niet bij na toen ze haar lippen op de zijne plantte. Ze wilde het meer dan dat ze de pillen wilde. Ze wilde dat hij hier bleef ze wilde hem voelen ookal vertrouwde ze hem nog steeds niet volledig. Maar deden mensen dat eigenlijk ooit wel? Rhine wilde niet stoppen met het strelen van zijn zachte lippen met haar eigen. "Het spijt me..." Fluisterde ze tegen zijn lippen voor ze langzaam losliet. maar ze legde haar hoofd niet weer tegen zijn borst nee ze bleef hem aankijken.

"Je bent moedig" zei hij en hij haalde een muntje uit zijn zak om zijn adem weer frisser te maken. Dan gaf hij haar een kus op haar lippen maar trok al snel terug. Wetend dat ze ham eerder had afgewezen, hij was het eventjes vergeten en daar schaamde hij zich voor. Hij moest maar niet zo vergeetachtig zijn. "Sorry" mompelde hij zachtjes en hij ging met zijn hand op en neer over haar rug. Ze antwoorde niet ze staarde alleen maar met haar betraande ogen. Ja Rhine zag er breekbaar uit. Ze was bleker dan normaal en te mager. Ze zag er broos uit alsof je haar zo zou kunnen doorbreken als een tandenstoker. Zachtjes begon hij te zingen, met zijn zware stem. Hij sloot zijn ogen en zong zachtjes, maar toch verstaanbaar. Zijn pijn uitdrukkend, hopend dat ze het zou begrijpen. aar hoofd rustte tegen zijn orst waardoor haar kruin onder zijn kin lach. Haar hoofd pastte er perfect in. Rhine stopte gelijdelijk aan met snikken. Ze werd dus rustiger, dat was al zeker een goed teken. Ze keek naar hem en kuste hem dan opeens heel onverwacht. Zack's ogen werden even groot maar dan sloot hij zijn ogen en ontspande hij zich. De kus duurde langer dan verwacht en Zack voelde inwendig hoe hij bijna smolt. Het was best zalig te noemen. "Het spijt me..." Fluisterde ze tegen zijn lippen voor ze langzaam losliet. maar ze legde haar hoofd niet weer tegen zijn borst nee ze bleef hem aankijken. "Het is oke schat, het is oke. Ik snap je wel" zei hij met een geruststellende glimlach en hij drukte zijn lippen op haar voorhoofd.

Ze keek naar hem en kuste hem dan opeens heel onverwacht. Zack's ogen werden even groot maar dan sloot hij zijn ogen en ontspande hij zich. Ja de kus had best lang geduurt en een deel van Rhine wou dat die kus nog langer had geduurd. "Het is oke schat, het is oke. Ik snap je wel" zei hij met een geruststellende glimlach en hij drukte zijn lippen op haar voorhoofd. Nu gaf hij haar alweer een troetelnaampje. Meestal vond ze het niet lek als jongens dat deden maar Zack mocht het. Ze glimlachte zachtjes toen hij haar die zoen op haar voorhoofd had gegeven. Ze zuchtte even en keek hem schuldbewust aan. Ja ze gaf wel heel tegenstrijdige signalen naar hem. maar ze was zelf zo verschrikkelijk verward en wantrouwend naar alles en iedereen. "Ik ben nogal een lastig raadsel om op te lossen hè.." Zei ze met een kleine grijns. ja dat was nu eenmaal zo. mensen die met haar om wilde gaan, een fenomeen dat niet vaak voorviel trouwens moesten zich wapenen tegen een vriendschap vol geheimen en raadsels want zo zat rhine in elkaar, ze kon er niets aan doen zo was ze gewoon soms was haar eigen geest zelfs voor haar een raadsel.