Norwood.

Madeline liep met rustige passen door de gangen. Ze moest gewoon even naar Norwood. Vooral omdat ze binnenkort een tijdje weg moest naar Nova wou ze hem even zien. Ze bleef voor de deur van het lokaal van Norwood even twijfelend staan. Misschien was hij drukof was hij er wel helemaal niet. Uitindelijk klopte Madeline op de deur. Haar hand lag alop de deurklink. Ze wachtte nu alleen nog of ze zijn stem hoorde die iets dergelijks als 'binnen' zou roepen.

Norwood was inderdaad niet in zijn lokaal. Hij had net een wandeling gemaakt en liep over de gangen terug naar zijn lokaal. Toen hij in de gang kwam en Madeline aan de deur van zijn lokaal zag staan glimlachte hij licht. Langzaam liep hij naar haar toen en ging achter haar staan. "Binnen..." zei hij met kalme maar vriendelijke stem terwijl hij achter haar stond. Hij glimlachte en wachtte haar reactie af.

Madeline schrok eerst toen ze ineens een stem achter zich hoorde. Ze draaide zich om naar Norwood en glimlachte daarna naar hem. Ze gaf hem zachtjes een kus op zijn lippen. ''Ik moest je even zien'' zei ze zacht terwijl ze even een lok achter zijn oor streek. Ze keek even kort naar de grond maar daarna weer naar Norwood. ''Ik moet binnekort naar Nova'' begon ze daarna zacht.

Norwood merkte het kusje en gaf er een terug. Toen hij hoorde wat ze zei keek hij haar vragend aan en wachtte geduldig af tot ze verder zou vertellen. Hij hoorde wat ze zei en keek haar aan. "Ik ben niet iemand die je tegen gaat houden..." zei hij kalm. "Maar als er iets is ben ik er voor je..." zei hij vriendelijk. Hij keek haar aan en wachtte geduldig af tot ze verder zou gaan.

Madeline glimlachte even lichtjes naar Norwood. ''Het gaat over mijn vader. Ik dacht altijd dat hij dood was maar het schijnt dat hij nog steeds leeft. En hij zit ernstig in de problemen. Iemand van mijn familie moest ernaartoe. Ik kan Hatori en Mèadraid niet sturen, die hebben het veelste druk dus nu ga ik naar hem toe'' zei Madeline zacht. Ze zweeg even. ''Het is raar om na al die jaren mijn vader weer te zien. Ik herinner me hem amper'' zei ze zachtjes.

Norwood keek naar Madeline en luisterde aandachtig. Af en toe knikte hij om aan te geven dat hij luisterde. Hij hoorde haar woorden en zijn blik werd serieus. Hij keek haar aan en voelde enigzins wat blijdschap voor haar. Hij keek haar aan en glimlachte na een tijdje weer. "Wil je dat ik mee ga?" vroeg hij aan haar en keek haar in de ogen.

''Zou je dat erg vinden?'' vroeg Madeline op Norwood's vraag. Eigenlijk wou ze liever samen met hem gaan om niet alleen te hoeven. Madeline legde haar handen even om zijn nek en kuste hem lang en zachtjes op zijn lippen. ''Als je niet mee wilt maakt me dat ook niet uit'' zei ze daarna zachtjes.

Norwood keek haar aan en hoorde haar vrag. Hij glimlachte en schudde zijn hoofd. "Ik zou dolgraag met je mee gaan..." zei hij vriendelijk. "Ik vervang de lessen van mij gewoon door een boom der wijsheid. Die zal dingen kunnen vertellen die ik niet aan de leerlingen kan leren.." zei hij. Er speelde een glimlach op zijn gezicht en hij omarmde Madeline. Hij hield haar tegen zich aan. "Wanneer was je van plan te gaan?" vroeg hij aan haar en keek haar aan.

Madeline glimlachte licht toen Norwood zei dat hij wel mee wou. ''Eigenlijk was ik van plan vanmiddag te gaan. Ik heb om drie uur een afspraak staan'' zei ze zacht. Ze had haar armen om zijn middel geslagen toen hij haar omarmde. Ze legde haar hoofd even op zijn schouder. Nu ze zo dicht tegen hem aanstond kon ze zijn hartslag voelen.

Norwood hoorde haar woorden en slikte. "Dat is snel...." zei hij en glimlachte. "Maar ik ga hoe dan ook mee..." zei hij om haar gerust te stellen. Hij glimlachte en keek haar aan. "Dan zal ik maar eens gauw de vervanging voor de lessen zien te regelen.." zei hij en glimlachte naar haar.

Madeline streek even langs Norwood's wang. ''Dank je'' zei ze zacht. Toch nam ze nog geen aanleiding om Norwood los te laten. Ze bleef nog liever even dicht bij hem staan. Madeline had hem de laatste tijd veel gemist.

(Sorry meer kon ik niet bedenken xD)

Norwood glimlachte en toverde een blad in zijn hand. Hij blies het door de gangen en dit vloog op zijn gemak naar het bos. Hij glimlachte en keek naar Madeline. "Zo dan heb ik de invaller ook geroepen.." zei hij en keek haar in de ogen. "Moet ik nog wat belangrijks mee nemen?" vroeg hij aan haar en wachtte geduldig af.

Madeline glimlachte terug naar Norwood. ''Nee'' antwoorde ze zacht op zijn laatste vraag. Ze trok zijn kleding even een beetje recht. ''Maar ik zou als ik jou was wel een net pak aandoen. We zitten namelijk in een rechtzaal'' glimlachte ze zacht en gaf Norwood een klein kusje op zijn lippen voordat hij kon reageren.

Norwood keek haar aan en hoorde haar woorden. "Dan zal ik die direct uit de kast halen..." zei hij en grinnikte. De woorden die er op volgde deden hem opkijken. "Rechtzaal. Je gaat me toch niet vertellen...?" hij keek haar even bezorgd aan. Hij had al door waarom het een rechtzaal was. Hij zuchtte even en keek haar aan. "Dan zal ik maar eens mijn pak uit mijn kast halen..." zei hij en glimlachte even licht. "Aangezien het binnen de korste keren toch drie uur wordt. En we mogen niet te laat komen.." zei hij en grinnikte. Daarna liep hij richting de deur van zijn lokaal en opende deze. Hij stopte even en keek richting Madeline.

Madeline zweeg op Norwood's half afgemaakte vraag en zijn bezorgde blik. Veel antwoorden waren er ook niet over te geven. Ze glimlachte zwakjes naar hem toen hij weer begon te praten. ''Als je echt niet mee wilt hoeft het niet Norwood. Ik wil je nergens toe dwingen'' zei ze zachtjes tegen hem.

Norwood hoorde haar woorden en draaide zich naar haar toe. "Madeline. Ik ga je niet zomaar alleen laten in een rechtzaak. Je moet weten dat er iemand achter je staat die er voor je zal zijn..." zei hij. "En ik wil zelf ook graag mee." zei hij en keek haar aan en verdween even in zijn lokaal. Na een tijdje kwam hij terug en had hij een nette smoking aan en keek naar haar. Hij liep naar haar toe en omarmde haar. "Je gaat de gevangenis niet in....dat laat ik niet toe..." zei hij en sloot zijn ogen even.

(Mooie avatar overigens...)

(Dank je)

Madeline glimlachte even zwakjes naar Norwood. Ze wachtte kalm tot hij klaar was met omkleden. Ze voelde daarna hoe hij zijn armen om haar heen sloeg. Ze legde haar hoofd weer op zijn schouder en sloot ook har ogen. Het voelde veilig zo in zijn omhelzing. Het liefst zou ze nog lang zo willen blijven staan maar ze moest zichzelf ook nog omkleden.

Norwood keek naar Madeline en glimlachte. "Ga je maar gauw omkleden dan zie ik je wel bij het lanceringsplatform.." zei hij en gaf haar nog een zoen op de mond. Daarna keek hij op en zag de boom der wijsheid al naderen. Hij glimlachte. "Ik zal even uitleggen wat de hij moet doen en dan ben ik er zo..." zei hij en glimlachte naar haar. Hij keek daarna naar de boom der wijsheid en glimlachte.

PROFILE MAGICIAN

» Met Norwood.
» Norwood.
» Naar Norwood.
» Norwood helpen
» Norwood? Gillan?

Norwood.

Norwood.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen