Diva had Alwir meegenomen naar Norwoods lokaal. Ze wist niet precies waar hij zou zijn maar zijn lokaal vond ze een mooie plaats om te beginnen met zoeken. Voor de deur van Norwoods lokaal liet ze Alwir weer los. 'Niet zo angstig doen. Kom op' zei ze tegen hem. Daarna klopte ze op de deur waarna ze haar hand op de klink legde en de deur opende. 'Hallo, Master Norwood. Kan ik even met u praten' vroeg ze terwijl ze naar binnen liep. Ze keek even rond waarna ze zich weer terug omdraaide naar Alwir. 'Ik hoop dat je broer hier is. Misschien kunnen we dan nog iets aan deze situatie doen' zei ze zachtjes tegen hem.

Na dat hij Neara had ontmoet was hij van plan nog zijn lokaal op orde te brengen. Eyolf liep nog steeds nagrommend langs zijn zijde en Norwood liep zonder het zelf door te hebben met een redelijke trend. Hij had het gevoel dat iets stond te gebeuren. Hij liep naar zijn lokaal en deed deze open. Hij sloot de deur achter zich en Eyolf ging grommend zitten in een hoek om daar na te mokken. Norwood wilde naar zijn bureau lopen en wat papierwerk door te nemen maar er werd al aangeklopt. "Wie, oh Diva, je wilt me spreken..." sprak hij kalm. "Ga je gang..." sprak hij er achter aan. [i]Diva, wil mij spreken. Dit bevestigd alleen maar het vermoedde van Eyolf...[/i[ dacht Norwood. Met kalme blik keek hij naar Diva en wachtte af tot ze zou beginnen. Ineens viel het hem op dat Alwir er ook bij was. Hij leek klam, maar nu begon zijn gevoel toch ongemakkelijk te worden.

Diva was opgelucht toen ze Norwood zag zitten. Dat betekende dat ze niet verder hoefde te zoeken. 'Eigenlijk moet ik bekennen dat Alwir u wat moet vertellen Master' zei Diva kalm. Ze keek even om naar Alwir en pakte hem bij zijn hand beet. Voorzichtig loodsde ze hem naar binnen waarna ze de deur achter hen dicht deed. Ze gaf Alwir kort een bemoedigend kneepje in zijn hand. 'Kom op Alwir, ik ga het niet voor je zeggen. Dit is iets wat je zelf moet doen' spoorde ze hem aan om te beginnen. Ze had beloofd bij hem te blijven dus dat deed ze ook. Ze kon zich wel voorstellen dat Norwood om iets als dit boos zou worden. Als de situatie anders had gelegen dan was Diva ook boos geweest. Razend zelfs.

Alwir was met Diva meegelopen maar voelde zich met elke pas die hij zette hoe zijn zekerheid verder in zijn schoenen zakte. 'Diva, ik heb me bedacht. Dit was toch niet zo goed idee' zei hij zacht toen Diva de deur opendeed. Hij struikelde zowat over zijn eigen voeten toen ze hem daarna mee naar binnen trok en de deur achter zich sloot. Alwir keek van Diva naar Norwood en slikte licht. Zijn keel voelde kurkdroog aan. Alwir keek zijn broer schuldbewust aan. 'Ik heb iets heel ergs gedaan Norwood' begon hij zacht. 'Uit opdracht van de Organisatie heb ik aan Madeline een ketting gegeven. Deze ziet er onschuldig uit maar hij hypnotiseerd haar zodat ze open stond voor de eerste suggestie die ze kreeg. Ik moest haar vertellen dat ze naar Savador moest gaan en dat alle middelen geoorloofd waren om informatie uit hem te krijgen. Ik hoef niet te vertellen wat ze waarschijnlijk aan het doen zijn. Maar madeline weet niet waar ze mee bezig is. Ze kan zich niets anders herinneren dan dat ik haar verteld heb. Ze weet niet wie jij bent en dat jullie samen een kind hebben. Het spijt me echt. Het was nooit mijn bedoeling iemand pijn te doen. Ik wil geen familie pijn doen. Finnegan had me beloofd dat Madeline niets zou overkomen maar ik betwijfel dit. Als de informatie niet voldoet aan Finnegans verwachtingen dan zal hij haar echt iets aandoen' zei Alwir zachtjes. Hij had zijn blik afgewend. Hij durfde Norwood niet meer aan te kijken net als dat hij Diva even daarvoor op de etage van Shadra niet langer aan had durven kijken.

Norwood keek naar Diva die vertelde dat zij niets hoefde te vertellen. Maar juist Alwir. Norwood draaide zich richting de kas en liep er naar toe. "Zolang het met Savador en Madeline te maken heeft, dan wil ik het niet weten. En al helemaal niet een combi..." hij stopte ineens toen Alwir toch begon. Hij was de kas in gegaan. En je zag zijn silouhet verstijven. Norwood zijn ogen verwijdde zich. En een woede maakte hem meester. Hij wist deze tot op zekere hoogte te bedwingen. Toen Alwir uitgepraat was hing er even een stilte. Een kille stilte. Toen kwam Norwood met drie glazen de kas uit. "Iemand wat te drinken?" vroeg hij toen. Hij zette de kan met vruchtensap neer goot een glas vol en sloeg die in een teug achterover. "Ach ja, is het niet de drank, dan is het wel Savador. Is het niet de drank of Savador. Nee, dan is het je bloedeigen broer. Ik vraag me af, als jij het niet bent, zou ferost zoiets flikken?" sprak Norwood. Hij draaide zijn rug om naar de twee. Zette zijn glas rustig neer. Hij keek een beetje naar beneden waardoor lokken over zijn ogen vielen en een schaduw achter lieten. "Ik ben er klaar mee..." mompelde hij. "Hoe vaak ik ook aan dat touw blijf trekken, hoe vaak ik het ook probeer. Ze komt om een of andere reden wel weer met die slang in bed. Wat heeft het toch voor nut om eigenlijk dit door te zetten. Het gaat maar door, cirkel na cirkel." mompelde hij. Je zag aan zijn houding dat het allemaal teveel werd voor hem. De woede gierde als een tornado door hem, iets wat hij in bedwang wilde houden maar dat met moeite lukt. Zijn ogen begonnen vochtig te worden. Langzaam stroomde er een aantal tranen over zijn wang die op de grond vielen. "Het bewijst maar weer. Ik ben geen waardige man, geen waardige vader. Als zelfs je bloedverwant zomaar binnen kan komen om je vrouw te hypnotiseren en je houdt dat niet eens tegen....wat heeft het dan ook voor zin. Wie weet is ze bij Savador wel beter af. En als ik het zo na tel, ja ik denk het..." sprak hij. Zijn wat slappe houding was in contrast tot zijn vuist die gebald was. Het het feit dat de vingers goed rood waren verraadde al dat hij goed kwaad was. Ineens sloeg Norwood zijn vuist op het tafelblad en ademde diep uit. "Wacht..." mompelde hij ineens. Hij draaide zich om en richtte zijn blik op Alwir. Als Alwir hem goed kende was dit een té kalme blik voor Norwood in dit soort situaties. Norwood liep met een paar passen naar Alwir toe en legde zijn hand op zijn schouder. "Maar dat betekend dat het deels jou fout is.." sprak hij kalm. "Maar dat ligt aan je royaliteit voor Finnegan..." sprak hij. "En dat gaat me nú niet tegenhouden..." sprak hij. Norwood sprak nu expres nadrukkelijk uit. Ineens sloeg hij een vuist in de buik van Alwir. Als het goed was zou deze ineen krimpen. Norwood kneep daarna op een bepaald punt in de nek. Hierdoor zou Alwir zijn bewustzijn verliezen. Norwood stond weer recht en klopte zijn handen af alsof hij een vies klusje had gedaan. Ineens keek hij naar Diva. "Ik hoop dat je me niet tegen gaat houden.." sprak hij. Hij nam het zekere voor het onzekere. Hij legde zijn hand op haar schouder. Deze gleed naar haar nek en kneep op het zelfde punt als bij Alwir. Hij ving haar op en legde haar rustig neer. Daarna keek hij naar de deur. "Het wordt tijd dat ik hier een eind aan maak..." sprak hij kalm en liep het lokaal uit. De twee zouden binnen nu en tien minuten wakker worden. Wat betekende dat hij al ver genoeg was om niet meer tegen gehouden te worden.