A Real Training

Zoals bekend was het overdag wel redelijk licht in het duistere bos, de perfecte timing voor een goede training sessie als je het Leviathan zou vragen. De zachte wind die er door zijn haren ging en het bos in beweging hielt had een kalmerend effect op hem. Zijn grijze ogen tuurde in de verte terwijl hij aan het wachten was op Damrod, ze hadden op het kleine open veld afgesproken in het bos om er een goeie training uit te gooien. Dat was waar Leviathan heel ze leven al op uit was, sterker worden en dat ten koste van alles. Hij haalde zijn armen van mekaar af die hij al die tijd over mekaar had geslagen en besloot alvast wat te oefenen. Hij had natuurlijk van alles in zijn arsenaal zitten wat hij beheerste maar ook nog genoeg dingen die hij nog moest perfectioneren. Het mixen van Dark en Fire Magic om zwart vuur te creëren was iets wat hij nog niet helemaal onder controle had. Leviathan liep naar het midden van het veld en zetten zich schrap om alvast warm te worden voor dat ze broer eindelijk een keer zou arriveren. Na zijn concentratie te hebben verzameld richten hij zijn wijs en middelvinger gestrekt tot vlak onder zijn lippen en blies een straal vuur uit dat uiteindelijk een grote vuurbal werd nog groter dan hijzelf was en richten die op een grote steen die aan het einde van het veld lag. Tot Leviathan's ergernis zag hij dat het niet helemaal goed was gegaan, De straal was zwart vuur geworden maar hij had ze magie niet goed gemixed waardoor de bal aan het einde van de straal nog gewoon vuur was. Hij besloot het zo nog een paar keer te herhalen en elke keer werd het weer een stukje beter. Na een tijdje had hij het wel redelijk voor mekaar maar stopte omdat zijn aandacht werd afgeleid door de donkere gedaante die hij aan zag komen lopen, dat moest zijn broer wel zijn.

[Damrod]

Bij het betreden van de open plek hief Damrod de verhulling op die zijn duisternis teweeg had gebracht, niet genoeg om leerlingen van zijn jaar of hoger compleet te bedriegen maar wel sterk genoeg om lagere jaren voor de gek te kunnen houden. Terwijl hij de omgeving rustig bestudeerde op zijn wandeling voor de training luisterde hij rustig naar het geluid dat de vogels maakten, het ruizen van de bladeren en de geluidjes die de andere bosdieren in de omgeving maakten. Bij het zien van wat er op de open plek al gebeurt was maakte hij licht afkeurende geluiden bij het gebeuren. De grond was op een paar plekken verschroeid tot het punt dat er zelfs geen grassprietje meer kon groeien binnen de eerste jaren, een aantal stenen waren zwart als de nacht zo geblakerd waren ze door het vuur terwijl er ook een bepaalde sfeer van de dood heerste.
"Zou je geen gevechten meer willen uitlokken met medestudenten broertje? Als je je temperament namelijk wat meer zou beheersen zou je het aardig ver kunnen schoppen, heel misschien zelfs in de buurt van de legendarische magiers van shadra of razen."

Leviathan zag dus inderdaad zijn broer uit de schaduwen tevoorschijn komen en besloot hem een opmerking toe te gooien over de confrontatie met Lune. Hij besloot er niet op in te gaan, hij was namelijk niet de schuldige vond hij. 'Ze stoorde me en toonde geen respect.. dan kan je als je mij daarmee lastigvalt een eerste klas ziekenzaal krijgen.' zei die koel. Hij sloeg ze armen over mekaar en keek ze broer met zijn grijze ogen aan. De geur van verbrand gras hing in de lucht waardoor ze aandacht nu pas werd getrokken naar de ravage die hij al had aangericht. Hij besloot maar gelijk ter zaken te komen toen hij ze aandacht weer op ze broer richten. 'Gaan we nog trainen of hoe zit het? ik heb anders wel wat beters te doen dan naar de nutteloze preek luisteren' hij haalde ze armen weer van mekaar en nam wat afstand van ze broer terwijl hij wachten op een antwoord. Hij wist het antwoord toch al maar wou graag zekerheid, een training tussen de twee broers was gewoon een all out fight alleen zonder de echte fatale punten te raken. Dat is altijd al zo geweest en zal altijd wel zo blijven.

Hij rekte zich licht verveeld uit bij het horen over hoe iemand een enkeltje ziekenzaal zou krijgen van Leviathan wanneer die hem geen respect zou tonen.
"Dat is nu juist het temperament waar ik het over had, zie dat in te tomen en je zou machtiger kunnen worden dan je nu al kan worden lijkt mij." Zijn stem was zacht als de wind, en net zo vluchtig op dat moment. Zodra zijn broertje afstand nam hief Damrod rustig zijn rechterhand wat op om vervolgens wenkend gebaar te maken alsof hij hem wou gebaren wat dichterbij te komen.
" Een preek is alleen nutteloos als er geen doel achter zit, mijn preken hebben altijd een doel en zijn dus niet nutteloos. En was wel van plan om te gaan trainen ja. Tenminste, als je nog niet teveel van je kruit hebt verschoten." Vuur was niet echt zijn sterke kant, maar met wat vooruit denken kon hij waarschijnlijk wel aardig ver komen.

Bij het licht veranderen van zijn houding controleerde hij gelijk waar de wind vandaan leek te komen, samen met een schatting van waar welk geluid vandaan kwam. Zijn rechterbeen hield hij lichtelijk gebogen alsof hij er het begin van een stap mee wou maken en plaatste hem wat naar voren, zijn linkerbeen hield hij zo recht mogelijk om vervolgens wat naar achteren te plaatsen. Zijn rug hield hij op het moment zo recht mogelijk op het moment terwijl hij zijn rechterhand verdedigend plaatste ter hoogte van zijn heup om vervolgens zijn linkerhand op schouderhoogte te plaatsen zonder er veel kracht of stevigheid in te gaan plaatsen.
In die houding kon hij namelijk sneller omschakelen voor aanval of verdediging met zo min mogelijk openingen waar de tegenstander gebruik van zou kunnen maken in een 1 op 1 gevecht.

Leviathan had de neiging een wenkbrauw op de trekken maar hielt ze gezicht toch in plooi. 'Wat jij wilt Damrod..' zei die verveeld, alsof het hem wat kon schelen als ie preken gaf, luisteren deed ie toch zelden. Hij kwam dus was dichterbij en nam net zoals zijn broer zijn gevecht stand aan. Al had Leviathan een veel meer aanvallend en agressief ingestelde vecht style. Hij boog beide benen iets en leunde iets naar voren, in een goeie battle was Leviathan bewegelijk als de wind en had door middel van zijn dark magic goed te gebruiken geen wind magic nodig voor extra snelheid of wat dan ook. 'Bereid je maar voor..' zei die met een kleine grijns op ze gezicht. Hij gooide zijn handen voor zich uit en schoot tegelijkertijd met beide handen ieder een vuurbal op zijn broer of om daarna zijn rechterhand te omringen met vuur. Hij zetten zich schrap en terwijl die dat deed verscheen er een zwarte rook om Leviathan heen waarna hij met een flits van rook verdween. Het was een gevaarlijke techniek en hij had het nog niet helemaal geperfectioneerd maar hij kwam in de buurt. Terwijl de vuurballen dus op Damrod afschoten en hij verdween in de flits van rook verscheen hij drie seconde later vlak achter de vuurballen opnieuw in een flits van zwarte rook. Als Damrod de vuurballen dus zou afweren had hij een perfecte opening voor zijn rechterhand die omringt was met vuur om toe te slaan.

Bij het horen dat hij zich moest voorbereiden glimlachte Damrod kort en verzamelde alvast wat wind, hij hoorde gewoon dat zijn broertje op een goed gevecht hoopte.
Bij het zien van de vuurballen sprong hij naar achteren, zich afzettend met zijn voorste been en een golf van wind op de vuurballen afschietend met zijn achterste been in een poging ze te doven om vervolgens met zijn rechterhand een schot af te vuren van wind en de duisternis begon te verzamelen voor een paar andere technieken. Na het afschieten van de wind vanuit zijn vuist nam hij een wat meer ontspannen houding aan, meer passend bij zijn manier van wind gebruiken dan de manier waarop hij het had geleerd van zijn ouders. Voor hem symboliseerde de wind vrijheid, beweeglijkheid en rust waardoor hij er het beste mee vocht zodra hij zich begon te ontspannen.

Leviathan ze ogen hielden zijn broer stevig in de gaten terwijl hij dus naar achter sprong en zijn twee vuurballen doofden. Vlak daar achteraan schoot hij vanuit zijn vuist wind op hem af. Hoewel hij het al had kunnen weten dat hij wind zou gaan gebruiken als tegenaanval was hij toch iets verast. Vlak voordat hij frontaal de wind aanval in zou gaan besloot hij weer in een flits van rook te verdwijnen. Hij was natuurlijk niet een meester van de techniek en was dus wat laat met het in zetten ervan, daarom voelde hij vlak voordat hij hem ontweek langs zijn gezicht gaan wat een kleine snee achterliet vlak onder zijn oog. Leviathan verscheen weer links van Damrod en bleef even staan. Zijn hand ging even naar zijn oog waar hij een klein sneetje voelde. Leviathan grijnsde lichtjes en ging weer in zijn gevecht stand staan. Hij besloot te doen wat hij net aan het oefenen was , alleen een anderen versie ervan. Leviathan bracht zijn vingers weer naar zijn onderlip en blies 4 zwarte vuurballen uit die op zijn broer afschoten. Gecombineerd van Vuur en Dark magic was dit natuurlijk erg sterk en moeilijk te hanteren, maar als je het eenmaal hanteerde waren het geweldige technieken.

Bij het zien van de teleportatie die Leviathan gebruikte trok hij bedenkelijk een wenkbrauw omhoog, interessant gebruik van duisternis al zou hij later wel vragen hoe dat in zijn werk ging.
Bij het zien van de vuurballen hief hij met een kalme beweging zijn handen op om ze te stoppen met zijn wind, of het nou zwart vuur was of gewoon vuur maakte in zijn ogen op dat moment niet zoveel uit. Bij de inslag van de vuurballen kwamen ze harder aan dan hij had verwacht, zijn handpalmen verschroeiend terwijl hij ze naar de zijkant wierp in reactie op de hitte. 'Dat kan ik beter niet nog eens proberen met dat zwarte vuur van hem'. Terwijl hij op zijn handen blies in een poging om ze af te koelen hield hij zijn broertje wat beter in de gaten, dat teleporteren was een irritante om iets op te bedenken terwijl dat zwarte vuur ook nog eens problemen kon geven als hij er niet voorzichtig genoeg mee was.

Leviathan wou er duisternis in gooien? Dan kon hij het krijgen ook, al zou hij er waarschijnlijk niet zo blij mee zijn.
Damrod nam eerst diep adem voor hij de wind en duisternis tegelijk verzamelde en afschoot als meerdere golven om zich heen terwijl hij zijn armen begon te omgeven met zijn zwarte wind en zich gereed maakte voor wanneer Leviathan dichter bij hem zou komen of weer vuur op hem af zou schieten.

Leviathan ze grijze ogen flitsten van de afgekaatste vuurballen en weer terug naar zijn broer. Ondertussen was de open plek waar ze hun training sessie aan bijna half verschroeit en stonden sommige bomen een beetje in brand. Hij kreeg een kleine glimlach op ze gezicht bij het zien van ze broer, Dark en Wind magic waren beide gevaarlijk als je er goed mee om kon gaan. Zijn ogen volgden de wind golven en bleven uiteindelijk hangen bij Damrod. Langzaam zetten Leviathan zich schrap en moest zich voor zijn volgende actie beter concentreren. Hij stak beide armen iets vooruit en omringde zijn beide handen met zwart vuur. Zijn ogen bleven even hangen op de wind golven voor hij zich weer op zijn broer concentreerde. Voor Leviathan op zijn broer af ging schoot hij met ze linker hand een grote zwarte vuurbal op hem af, daarna was hij weer verdwenen in een flits van rook. Drie seconden later verscheen hij achter zijn broer en richten zijn twee handen nog altijd omringt met zwart vuur op Damrod en maakte een steek beweging met beide handen.

Bij het zien van de zwarte vuurbal, gevolgd door een nieuwe teleportatie begon zich er een korte analyse zich te vormen van hoe Leviathan blijkbaar vocht en naar zijn opties op het moment. Wanneer Damrod zou ontwijken naar de zijkant zou die teleportatie waarschijnlijk roet in het eten gooien, door ergens anders weer tevoorschijn te komen waar hij minder goed kon verdedigen. zou hij daarentegen naar een andere richting ontwijken zou hij rekening moeten houden met die vuurballen van zijn broertje.
Bij het uitblazen van wat extra lucht sloeg hij de beide vuisten tegen elkaar om een beschermende barrière op te roepen die niet alleen alles in een straal van 12 meter om Damrod heen weg wist te blazen met de kracht van zijn zwarte wind maar ook nog eens een krater van 12 meter diep onder zijn maker wist te creëren.
Was misschien niet de beste mogelijkheid, maar was wel de eerste die in zijn hoofd op kwam.

Toen Leviathan zijn broer bezig zag wist hij al wat er ging komen, snel maakte hij van het zwarte vuur om zijn handen een schild om de klap op te vangen. Net zoals hij verwacht had gooide de barrière hem 4 meter achteruit waarna hij een achterwaartse salto maakte en weer op zijn benen terecht kwam. Leviathan ze handen trilde lichtjes van de kracht van de barrière die hij moest opvangen. Zijn ogen flitsten naar zijn broer en naar de omgeving, hij moest een manier verzinnen om door zijn verdediging heen te komen , hij had snelheid en kracht maar toch werden zijn aanvallen geblokkeerd. Zijn hersenen werkte op topsnelheid voor een strategie, maar voor hij er een bedacht had zou hij even tijd moeten winnen. Leviathan sloeg ze handen toen op mekaar en concentreerde genoeg magië, toen ging hij door zijn rechterknie en sloeg zijn rechterhand op de grond. Een enorme zwarte golf vuur kwam onder zijn hand vandaan en ging op zijn broer af. Snel nam Leviathan afstand van een paar extra meters en stak zijn wijs en middelvinger vlak voor zich uit. Langzaam begon hij zijn magie op te sparen om een klein bolletje zwart vuur te krijgen. Het was inderdaad een kleine bol op de toppen van zijn vingers, maar het was misschien 1 van Leviathan's sterkste aanvallen. Het was goed voor dichtbij en voor afstand dus nu wachten hij af hoe ze broer zou reageren op zijn golf van vuur.

zonder zijn ogen van de zwarte golf af te houden begon hij wind te verzamelen over zijn lichaam terwijl de duisternis om zijn armen verzameld werd. De duisternis bleef hij constant verscherpen alsof hij het wou gebruiken als een lans, de wind begon hij daarentegen grotendeels te verdikken zodat het kon dienen als harnas en als versterking van zijn lichaam. Met de golf op nog maar een paar meter afstand concentreerde hij zoveel wind magie als maar lukte zo snel in zijn benen in een poging om de golf te ontwijken zonder de verzameling in zijn armen te onderbreken, iets wat niet zo goed uitpakte als hij had gehoopt toen zijn linkerbeen geraakt werd door de golf net voor hij op een veilige afstand was gekomen. Door de brandwond op zijn been kostte het Damrod meer moeite om de verzameling van magie zo snel te houden, zoiets voelde bij normaal vuur al niet echt prettig maar dat zwarte vuur was al helemaal niet prettig om gebrand door te worden. Zodra hij genoeg had verzameld voor zijn aanval begon hij alles in 1 arm en hand te verzamelen, de magie zo scherp mogelijk makend daar terwijl hij op zijn andere arm begon te verzamelen met als doel een schild te kunnen maken daar.

Leviathan volgde rustig alle handelingen die Damrod verrichte en volgde hem met zijn ogen toen hij uitweek voor zijn vuurgolf. Ondertussen had hij ook al een plan bedacht en besloot dat nu in werking te zetten terwijl Damrod zich bezig hielt met het voorbereiden van zijn aanval. Leviathan richten zijn vingers op Damrod en schoot zijn kleine vuurbal op hem af, het was natuurlijk geen normale kleine vuurbal. Bij het contact was het al een sterke aanval maar werd nog sterker omdat het een enorme explosie van vuur veranderde. Snel zakte leviathan weer op 1 knie en begon hetzelfde te doen als Damrod deed. Hij verzamelde het zwarte vuur nu om zijn rechterhand en maakte het zo scherp mogelijk om zijn hand die hij helemaal gestrekt had. Zijn grijze ogen flitsten van Damrod weer naar zijn hand en hij bereiden zich voor om zijn teleport techniek te gebruiken. Hij wist natuurlijk niet wat Damrod zou doen tegen zijn vuur aanval dus besloot te wachten. Hij was niet het type dat zomaar iemand aanviel zonder tactiek.

Geen zin om nog meer brandwonden op te lopen wierp Damrod zijn schild van duisternis en wind op de vuurbal af, het schild openend om de vuurbal te vangen erin en de klap zo veel mogelijk te absorberen terwijl hij de wind in de omgeving zo min mogelijk liet bewegen tijdens de explosie. Zodra de explosie voorbij was begon hij de wind te versnellen, alsof het van windkracht 0 in een snel tempo naar windkracht 8 was gegaan. "Hopelijk lukt deze techniek, afgaande op de natuurkunde zou het horen te lukken."
Zonder zijn broertje uit het oog te verliezen begon hij de wind te versnellen in een cirkel om zijn linker hand, zowel een cirkel met de klok mee als eentje die tegen de klok in draaide in een poging zoveel mogelijk wrijving te creëren voor wat hij wou gaan proberen. Wrijving kon voor zowel vuur als energie zorgen en als je de energie goed wist te sturen kon het ook bliksem worden, al had hij het niet eerder uitgeprobeerd.

Leviathan wachten af en zag zijn eerste aanval opgevangen worden door het schild van Damrod. De kracht van de explosie vaagde een aantal bomen omver en liet een grote krater achter in de grond. Toen keek hij naar de techniek die zijn broer wou gebruiken ,hij was natuurlijk niet dom en wist wel wat hij aan het proberen was. Toch waren ze ogen een beetje open van verbazing. Hij had Damrod dit nog niet zien doen of proberen dus hij wist ook niet helemaal wat hij nu eigenlijk moest verwachten. Leviathan besloot dat niet af te wachten, hij had genoeg gezien. Met een kleine grijns op ze gezicht kwam hij langzaam overeind, het was lang geleden dat hij eigenlijk verbaast was over iets en onder de indruk kreeg je hem al helemaal niet makkelijk. Hij zetten zich schrap en gebruikte zijn teleport techniek waardoor hij dus verdween in zwarte rook. Twee seconde later verscheen hij weer vlak voor zijn broer op twee meter afstand. Hij drukte zijn arm naar voren en het zwarte vuur om zijn rechterhand liet hij groter worden en zich uitstrekken tot hij er een groot zwaard van maakte die nu recht op Damrod's ribbenkast af ging.

PROFILE MAGICIAN

» Dio, nobody knows his real name
» KM: When? for real.
» Is it for real....?
» The first (real) date!
» Confusing what is real

A Real Training

A Real Training

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen