Zuki liep op gepaste snelheid door de gangen van de Dark Magicians etage. Ze voelde zich hier niet bepaald op haar gemak. Het was ook zo donker overal, heel anders dan op haar eigen afdeling. Plus dat alle mensen die ze passeerde gewoon leken te ruiken dat ze van Nova kwam en als reactie een walgend gezicht trokken of hun neus ophaalden. Zuki besloot ze maar te negeren, want ze was hier niet gekomen voor hen, noch voor de donkere sfeer. Nee, ze was hier maar voor één speciaal persoon: Sasori! De gedachte aan hem alleen al zorgde voor een heftige adrenalinestoot en honderden vlinders in haar buik. Daarbij kwam nog eens de gebruikelijke kriebel die ze altijd had als er een verrassing op haar wachtte; aangezien Sasori haar eerder had uitgenodigd op de etage, maar verder niets had willen loslaten over eventuele plannen...
Onbewust versnelde Zuki haar pas toen ze dichter bij Sasori's kamer (?) in de buurt kwam. Vlak bij zijn deur hield ze plots halt. Nog geen halve meter van haar af hing een kapotgeslagen spiegel. Zuki schuifelde stilletjes wat opzij om zichzelf voor de laatste keer nog eens te bekijken. Hier had ze een geldige reden voor: ze wilde er gewoon mooi uitzien voor Sasori. Maar toen ze zichzelf in de spiegel zag, schrok ze zich eerder een rolberoerte! Haar lange, roze haar was van kleur veranderd, het was nu zwart en haar ogen waren gifgroen, haar huid lijkbleek! Zuki vond dat ze nu verdacht veel weghad van haar halfbroer (feitelijk stiefbroer) Kayan. Ongelovig deed ze nog een stap richting de spiegel. Haar tanden waren vuil en geel. Hè? Welk onheil was er over haar gekomen?! Bedacht ze zich geschokt. Toen schoot haar ineens iets te binnen, ze had het eerder in de les opgevangen: Nightmirror, deze spiegel was er zo één. Een door Dark Magicians behekste spiegel. Ja, dat kon niet anders. Tenzij zijzelf het slachtoffer was van een donkere vervloeking, maar dan had ze dat waarschijnlijk wel eerder gemerkt. Dus het lag toch aan de spiegel..
Gelukkig wist Zuki als Light Magician dit wel op te lossen met een simpele knip in haar vingers.
En.. daar stond ze weer: roze haar, violette ogen en een normale blanke huid. Haar crèmekleurige jurkje en witte schoenen paste er ook weer perfect bij. Zuki haalde even opgelucht adem, checkte zichzelf nu serieus en keurde het goed.
Vervolgens stapte ze weer naar Sasori's kamerdeur. Ze hief haar hand. Een brede glimlach stond op haar gezicht, maar haar hand trilde. Hm, dus toch zenuwachtig! Ze hoopte maar dat het Sasori niet te erg opviel..
Haar hand tikte duidelijk tegen de deur en Zuki wachtte deels in spanning tot er open werd gedaan.

*Sasori ♥*

Sasori in smoking. Oh help... Niks lukte vandaag! Helphelphelphelp! Hij liep rondjes met een mislukt geknoopte das en hij had het zo warm! Hij smeet de das op de grond en begon aan zijn frietjes. Hij schilde de aardappelen en zorgde ervoor dat ze in reepjes waren gesneden. Dan haalde hij de friteuse boven keek hij of er nog genoeg frietvet was. Gelukkig wel. Hij smeet de frieten er in en begon ze te bakken. Dat ging voorlopig nog goed. Hij nam een pot en keukenrol. Hij deed de keukenrol in de pot en deed de frieten er in. Dan werd er geklopt. Het zweet brak hem uit en hij deed snel de deur open "Hey snoes". Hij gaf haar een snelle kus en rende naar de keuken om dan het vlees te bakken. Na vijf minuten was het gebakken en hij legde alles op twee borden. Groenten, namelijk sla en wat tomaatjes, frietjes en vlees. Hé hé alles was gelukt. Hij zette de borden op tafel. Hij nam dan haar jas aan en hing die aan de kapstok. "Gaat u zitten.". Hij schoof haar stoel naar achter zodat ze kon gaan zitten. Dan ging hij zitten en begon hij te eten. "Ok in orde gelukkig" alles smaakte lekker. Hehe het was toch gelukt. "h-h-hopelijk... i-i-is alles in... orde...". Hij keek verlegen naar de grond en hij nam het servet om zijn voorhoofd droog te vegen. Hij was bloednerveus en dat zag je.

Zuki hoorde de deur opengaan, keek op van de grond en staarde vervolgens ongelovig naar de in smoking gehulde Sasori. Haar mond viel open van verbazing. Als ze niet oppaste zou ze spontaan als een ijslolly in elkaar zakken door wat ze zag. Waaaaaauw! Ze had vaak genoeg gehoord dat jongens er super smexy uitzagen in smoking, maar dit sloeg werkelijk alles!
Helaas kreeg Zuki alleen niet veel tijd om van het uitzicht te genieten.. Glimlachend nam ze de vluchtige kus in ontvangst en keek ze Sasori nog altijd wat verbaasd na. Kalm liep ze vervolgens de kamer binnen. Gek genoeg maakte zijn zenuwachtige gedoe haar juist heel rustig, wat ze niet erg vond. Ze besloot stil en onopvallend te wachten tot haar date (aaaah! haar date! ze kon het nog steeds niet geloven!!!!) klaar was met de maaltijd en hem tot die tijd niet te storen. Haar ogen glommen speels bij de aanblik van zijn bezigheden. Het was vleiend en schattig dat hij zoveel moeite deed.
Na vijf minuten leek alles klaar en stond het eten op tafel. Sasori nam haar jas aan en schoof haar stoel naar achteren, als een echte heer (nog een pluspunt van de velen). Zuki ging met een sierlijke beweging zitten, "Dank je", en sloeg haar ene been over het andere.
Sasori nam plaats tegenover haar en proefde het eten voor.
Misschien was dat niet eens zo'n slecht idee, bedacht Zuki zich grijnzend.
"Ok in orde gelukkig" luidde het oordeel, waarop Zuki Sasori even bemoedigend toeknikte en zelf een hapje nam zonder haar ogen van haar date af te laten glijden. Inderdaad, het smaakte goed..héél goed, vond ze. Dit zei ze dan ook gelijk om iets hem gerust te stellen: “Heerlijk!” loofde ze het eten opgewekt. Haar glimlach werd direct iets breder. Sasori leek echter nog steeds wat gespannen, dus ging Zuki met behulp van haar vrouwelijke charmes over tot actie: ze plaatste haar hand voorzichtig op de zijne en zorgde er met haar andere voor dat Sasori haar aankeek. Hiervoor moest ze iets over de tafel heen buigen. “Kijk me eens aan,..snoes.” sprak Zuki toen. Ze lachte even zacht en zoet. “Het is echt heerlijk, je hebt het prachtig georganiseerd én er zijn nog geen ongelukken gebeurd zover ik weet. Dus..kalm nu, oké?” Ze kneep kort bemoedigend in zijn hand en trok zich weer terug. Ze begon haar vlees te snijden. Nu ging haar blik wel even naar haar bord. Awh, hij had er echt zijn best op gedaan, ging het door haar hoofd, op alles, dat zag ze wel. Haar hart smolt nu werkelijk vanbinnen. Dit viel duidelijk te zien aan haar verliefde blik en uiterst charmante glimlach.

Zuki ging met een sierlijke beweging zitten, "Dank je", en sloeg haar ene been over het andere. Hij smelte haast hoe sierlijk ze kon zijn. Hij bloosde om haar complimentjes en hij schrok toen ze haar hand op het zijnde legde en stootte daarbij zijn glas water om. "Godverdomme, hier gaan we al." mompelde hij en hij zakte onderuit op zijn stoel van schaamte. Zijn kop werd bloedrood en hij at met een voorovergebogen gezicht verder. “Kijk me eens aan,..snoes.” sprak Zuki toen. Ze lachte even zacht en zoet. “Het is echt heerlijk, je hebt het prachtig georganiseerd én er zijn nog geen ongelukken gebeurd zover ik weet. Dus..kalm nu, oké?” Ze kneep kort bemoedigend in zijn hand en trok zich weer terug. Hij at zelf ook verder en hij knikte. Hij keek haar aan en at zijn laatste stukje vlees op. Hij vroeg dan, nog steeds bloednerveus: "Zin in een dessertje?". Hij deed zijn vest uit en hing deze keurig op de stoel. Hij zou zo neervallen want hij voelde zich slap van de zenuwen. Hij stond met trillende benen op eenmaal ze klaar was met eten en hij ruimde de borden af. Om dan zijn zelfgemaakte ijs op te scheppen die hij uit de diepvriezer haalde. Hij schepte twee bolletjes op voor elk. Hij nam dan een soort van harde wafel en legde deze erbij. Hij zette het vanilleijs met wafel voor haar neus en zei zachtjes "S-smakelijk". Hij begon dan zelf met een trillende hand aan zijn zelfgemaakt dessertje.

Zuki moest enkel licht glimlachen toen Sasori zijn glas water omstootte. Ze wilde ook niet te opvallend lachen, want dan zou ze hem alleen maar zenuwachtiger maken. Met één kalme beweging stuurde Zuki het water van de tafel weer terug naar Sasori's glas en knikte tevreden.
Zwijgend at ze haar eten verder op. Ze wist niet goed wat ze moest zeggen, nog niet. Dat waren de restjes overgebleven zenuwen. Zuki keek pas weer op van haar bord, toen Sasori haar vroeg of ze zin had in een dessertje. Ze knikte opgewekt. Ze was gek op desserts! Wat Sasori hoogstwaarschijnlijk wel wist, want bij alle lopende buffetten die in het verleden waren georganiseerd had Zuki altijd haar eetlust bewaard voor het toetje. Daar stond ze lichtelijk om bekend. Een impulsief lachje klonk op het moment dat Sasori zijn vest uitdeed. Het leek even alsof hij heel wat van plan was met zijn 'zin in een dessertje?' opmerking en daaropvolgende 'striptease'. “Ja..lekker..” voegde Zuki daarom aan haar knikje toe. Haar ogen versmalden iets en gleden even goedkeurend over het goddelijke lichaam voor haar.
Ze schrok pas weer wakker uit haar lustige gedachten toen Sasori het ijs voor haar neerzette. Haar blik werd wijder. “Mmm! Dat ziet er smakkelijk uit!” bracht ze met een zuchtje van verlangen uit. Snel nam ze een hapje en concentreerde zich voor een moment met haar ogen dicht op de zoete smaakexplosie in haar mond. “En het is nog lekker ook!” was haar conclusie. Zuki trok haar hoofd iets scheef en keek met een nieuwsgierige blik naar Sasori om te zien wat hij er zelf van vond. “Heb je dit ook zelf gemaakt?” vroeg ze geïnteresseerd en ook onder de indruk. Hopelijk kon ze hiermee een gesprek op gang brengen, want het leek erop dat Sasori dat niet uit zichzelf ging doen. Ze glimlachte.

“Mmm! Dat ziet er smakkelijk uit!” bracht ze met een zuchtje van verlangen uit. Snel nam ze een hapje en concentreerde zich voor een moment met haar ogen dicht op de zoete smaakexplosie in haar mond. “En het is nog lekker ook!” was haar conclusie. Zuki trok haar hoofd iets scheef en keek met een nieuwsgierige blik naar Sasori om te zien wat hij er zelf van vond. “Heb je dit ook zelf gemaakt?” vroeg ze geïnteresseerd en ook onder de indruk. Sasori knikte "Ja, heb het helemaal zelf gemaakt, het heeft me lang gekost." Hij keek verlegen naar de grond en hij nam nog een hap ijs. Het was inderdaad lekker, hij had het nog niet eens voorgeproefd. Hij sloeg zijn hand voor zijn gezicht. Hoe stom kon je zijn? Ijs voorschotelen als je het nog niet eens zelf had geprobeerd. Hij zuchte en hij werkte alles naar binnen. Hij ging op zijn bed liggen, helemaal gestresseerd en onder het zweet, allemaal van de stress. Gelukkig was het lekker. Anders was hij er geweest zowiezo. Hij stond terug op en ruimde alles op toen ze gedaan had. Dan nam hij haar hand en kuste het. Hij ging op een knie zitten en glimlachte "Ik heb nog een verassing voor je..." Hij keek verlegen naar de grond en hij haalde een doosje uit zijn zak. Hij ging weer op zijn stoel zitten. In het doosje zat een ring, maar ze mocht het niet weten. Hij begon nerveus met het doosje te spelen.

Zuki schraapte het schaaltje helemaal leeg tot er echt niets meer in zat, behalve wat gesmolten ijs.
Even twijfelde of ze dat er ook uit zou likken, maar ze bedacht zich. Dat zou té erg zijn.
Ze grinnikte in zichzelf en wierp weer een blik op Sasori.
"Ja, heb het helemaal zelf gemaakt, het heeft me lang gekost." was zijn antwoord.
Zuki beet op haar lip en staarde naar het lege schaaltje. “Hm, eigenlijk zonde om op te eten dan.” Haar ogen lichtten iets op toen ze zich weer op Sasori's gezicht richtten. “Ik heb maar geluk met zo'n knappe kok en lief vriendje.” verzuchtte ze zich, waarop er een blos op haar wangen verscheen. Had ze nou echt het v-woord gezegd? Ach, maar het was de waarheid..toch? Van schrik durfde Zuki even niets meer te zeggen en keek ze Sasori verbaasd na toen hij op bed ging liggen. Een vlaag van ongerustheid ging door haar heen. Voelde hij zich niet lekker? Straks was zij daar de oorzaak van! Net op het moment dat ze haastig op wilde staan om hem te helpen, stond Sasori zelf alweer op en ruimde de tafel af. "Gaat alles wel goed met je?” vroeg Zuki toch zacht, nog steeds iets bezorgd, maar ze voelde zich direct kalmer worden zodra Sasori haar hand pakte en deze kuste. Wat ging er gebeuren, vroeg ze zich af. Ze voelde haar keel droog worden en haar hoofd licht toen Sasori ook nog op een knie ging zitten en de woorden 'Ik heb nog een verassing voor je...' uitsprak.
Waarop Zuki probeerde te glimlachen, maar haar mond eerder in een gespannen streep trok. Wacht eens.. Wat wilde hij gaan doen? Wat ging hij nu doen? Zou hij haar...? Hè. Ze kon het niet meer volgen. Zuki ging kaarsrecht zitten en probeerde met een zo normaal mogelijk stem te antwoorden. “Ik weet niet hoe je me nog meer kun ver..” maar verder kwam ze niet toen ze het doosje zag. Met ogen zo groot als schoteltjes keek ze zwijgend toe hoe Sasori weer op een stoel plaatsnam. Ze wachtte, haar spieren stijf van de spanning. Waarschijnlijk zou dit de grootste verrassing worden van de avond, al wist ze niet wat er in het doosje zat, de spanning vooraf was in ieder geval al vele malen groter dan eerder.

“Hm, eigenlijk zonde om op te eten dan.” Haar ogen lichtten iets op toen ze zich weer op Sasori's gezicht richtten. “Ik heb maar geluk met zo'n knappe kok en lief vriendje.” verzuchtte ze zich, waarop er een blos op haar wangen verscheen. Het v-woord! Sasori deed iets wat hij nog nooit gedaan had. Impulsief zijn. Hij kuste haar passievol op de mond zonder na te denken. Hij nam haar haar vast en likte haar lip. Dan keek hij met een verlegen grijns aan. "Gaat alles wel goed met je?” vroeg Zuki toch zacht.
"Ja hoor ik ga gewoon nogal dood van de stress.".“Ik weet niet hoe je me nog meer kun ver..” maar verder kwam ze niet toen ze het doosje zag. Met ogen zo groot als schoteltjes keek ze zwijgend toe hoe Sasori weer op een stoel plaatsnam. Hij zuchte gestresseerd en vervolgde "Ik heb deze verassing al 4 jaar voor je bewaard, als ik ooit het lef had om het je te vertellen.". Hij opende het doosje en nam de ring. Hij schoof deze over haar ringvinger. Natuurlijk paste hij nog perfect. Hij keek er trots naar "Ik ben blij dat hij nog past. Ik had zoveel schrik." Hij stond op en trok haar recht. Hij kuste haar zoals hij nog nooit had gedaan. Hij legde zijn ene hand op haar rug en zijn andere op haar haar. Hij kuste haar alsof zij de wereld voor hem was, en dat was ze ook voor hem. Na de kus keek hij haar aan "You're the reason I'm still alive... Snoes.."

Zuki schrok licht toen ze passievol gekust werd, maar liet het toe. Ze kon het toch niet weerstaan. Daarbij was het heerlijk dat Sasori zo spontaan was! Ze giechelde toen hij haar lip likte.
"Ik heb deze verassing al 4 jaar voor je bewaard, als ik ooit het lef had om het je te vertellen." zei Sasori haar. Het was duidelijk hoe gestresseerd hij was, maar Zuki voelde zich inmiddels niets rustiger meer.
Voorzichtig opende Sasori het doosje, nam de ring (één ring?!) die erin zat en schoof deze over haar ringvinger. Zuki staarde ernaar en kreeg het benauwd, maar niet omdat ze het niet leuk vond. Ze vond de ring prachtig, maar was zo geschrokken! Nu durfde ze niet eens meer denken waar ze eerst aan had gedacht…
Een huwelijksaanzoek, dat had ze bijna verwacht! schoot het toch even door haar hoofd. Zuki wist echter niet dat Sasori gedachte kon lezen.
Zuki wilde haar lof nu hardop uiten:“Wauw! Hij is werkelijk prach-“ opnieuw kon ze echter haar zin niet afmaken, dit keer omdat Sasori haar kuste. Het maakte ook niet meer uit, want de kus veegde zo al haar gedachtes van tafel. Haar ogen waren nog kort open door haar verbazing. Sasori had haar nog niet eerder zo gekust, zo liefdevol en vol passie. Het was..het was geweldig! Ze voelde zijn liefde gewoon. Toegevend aan haar overweldigende gevoelens, stortte Zuki zich in zijn armen en kuste hem op dezelfde manier terug.

Zuki was bijna teleurgesteld toen zijn lippen zich uiteindelijk weer van de hare verwijderden. Sasori’s woorden deden een rilling van genot langs haar rug gaan. “Ssh..” suste ze hem toen toch en plaatste haar wijsvinger op zijn zachte lippen. “nu, kus me…” haar lippen kwamen in de plaats van de wijsvinger en ze kusten weer. Zuki drukte zich gelijk nog steviger tegen Sasori aan.
Op dat moment ging haar mobieltje af...
Zuki was helemaal vergeten dat ze hem bij zich had, laat staan dat hij aanstond. Gedwongen trok ze zich pruilend iets terug en staarde spijtig naar Sasori. “Great timing..” siste ze nijdig tegen het apparaat.

“Wauw! Hij is werkelijk prach-“ opnieuw kon ze echter haar zin niet afmaken, dit keer omdat Sasori haar kuste. Hij grijnsde "Je dacht dat ik je een huwelijksaanzoek ging doen hé? Wel misschien later wel." zei hij. “Ssh..” suste ze hem toen toch en plaatste haar wijsvinger op zijn zachte lippen. “nu, kus me…” haar lippen kwamen in de plaats van de wijsvinger en ze kusten weer. Zuki drukte zich gelijk nog steviger tegen Sasori aan. Hij wou haar net terug kusseen en toen ging haar mobieltje af. Gedwongen trok ze zich pruilend iets terug en staarde spijtig naar Sasori. “Great timing..” siste ze nijdig tegen het apparaat.
Hij nam haar mobieltje en zette het uit "Sorry" zei hij verontschuldigend en hij stopte haar mobieltje weer weg in haar broekzak. "Zo. Als het belangrijk was bellen ze wel terug." Hij glimlachte en hij omhelsde haar "Als je wilt bellen mag het van mij als je persé wilt." Hij grijnsde en kuste haar op de mond. Hij ging weer zijn tong zachtjes over haar lippen. Hij grijnsde en stopte al snel weer. Hij ging op het bed zitten "Het spijt me dat ik je gsm heb uitgezet. Ga maar bellen als je wilt. "Hij keek haar met een pruillipje aan, in de hoop dat ze eigenlijk stiekem niet zoy gaan bellen. Hij was wel onbeschoft geweest om gewoon haar gsm uit te zetten.

Sasori nam haar mobieltje en zette het uit, waarop hij zich verontschuldigde. Zuki glimlachte hem toe. “Dat is oké, je hebt gelijk. Ik had hem zowiezo niet moeten meebrengen.” Toch wierp ze kort een blik op het scherm om te zien wie de beller was geweest, aangezien ze zich nog altijd zorgen maakte over haar vader. De laatste maanden was zijn gezondheid namelijk flink achteruit gegaan en Zuki's vertrek deed hem daarbij ook geen goed. Zoran, Zuki's broer, had beloofd haar op de hoogte te houden.
Maar toen Zuki het scherm bekeek, ging er een hevige schok door haar heen. Het was niet Zoran geweest... Dit had ze zeker niet verwacht! Als reactie op de getoonde naam, kreeg Zuki spontaan geen lucht meer, werd het voor een moment zwart voor haar ogen en stond ze te trillen op haar benen.
Kayan.
Waarom had hij haar gebeld? Daar kon haast geen enkele reden toe zijn. Haar stiefbroer haatte haar en zij was doodsbang voor hem, dus waren ze beiden het beste af als ze elkaar negeerden. Eigenlijk kon Zuki zich niet eens herinneren dat hij haar nummer had en andersom..
Ondanks haar verontrusting probeerde Zuki niets te laten merken aan Sasori. Het was nu hun avond en die zou niet verpest worden door zo'n stom telefoontje. Daarbij wist ze hoeveel haar stiefbroer en haar vriendje elkaar haatten en het was haten op het niveau van doodwensen. Zuki kon zich makkelijk indenken waarom Sasori Kayan niet mocht; hij was gemeen, duivels en angstaanjagend.. alleen waren Kayan's redenen voor zijn haat in dit geval weer eens net zo ondoorgrondelijk als zijn hele wezen.
Aan de andere kant verachtte hij het hele universum zo'n beetje toch al zonder reden, dus kon het betekenen dat Sasori simpelweg geen uitzondering vormde. Maar wie weet..zat er misschien nog iets achter..? Ze wist het niet.
Nee! Ze mocht er nu niet over piekeren. Dat wilde ze niet en dat kon ze ook niet maken tegenover Sasori. Hij had zo zijn best gedaan om deze avond op een positieve manier gedenkwaardig te maken en Zuki zelf vond het zo fijn hoe het nu ging. Snel borg ze daarom haar mobieltje weer op voor Sasori iets in de gaten kreeg. “Nee, ik hoef niet te bellen. Het kan wachten.” antwoordde ze toen en kuste Sasori terug. Ze keek hoe hij op het bed ging zitten. Als ze er al over had getwijfeld of ze terug zou bellen, had ze dat nu door dat schattige pruillipje van Sasori zeker niet meer gedaan! Ze bekeek het met glinsterende oogjes. “Vergeet het, het was toch niet belangrijk denk ik.” mompelde Zuki. Ze wist echter dat deze uiterst bijzondere actie van Kayan wel gewoon een uiterst bijzondere en misschien belangrijke reden moest hebben, maar ze had al een besluit genomen. Ze zou er toch later wel achter komen.
Glimlachend nam Zuki plaats naast Sasori op het bed. “En nu?” vroeg ze hem nieuwsgierig. “Had je nog meer gepland, of...gaan we vanaf hier improviseren?” Langzaam veranderde de glimlach in een speelse grijns.

“Dat is oké, je hebt gelijk. Ik had hem zowiezo niet moeten meebrengen.” Toch wierp Zuko kort een blik op het scherm en Sasori keek haar wantrouwend aan. "Wie is Kayan?". Hij ging op zijn bed zitten en hij keek verveeld voor zich uit.“Nee, ik hoef niet te bellen. Het kan wachten.” antwoordde ze toen en kuste Sasori terug. "Ik wil nog altijd weten wie Kayan is... Ik ga niet verder in je...". Toen zweeg hij en sloeg hij een hand zijn mond. Oeps... “Vergeet het, het was toch niet belangrijk denk ik.” mompelde Zuki. Hij zweeg verder en hij keek met een rood hoofd naar de grond "Wacht even is Kayan niet je stiefbroer?". Hij zuchte en keek dan naar Zuki "Sorry ik kan... Gedachtenlezen als ik wil. Glimlachend nam Zuki plaats naast Sasori op het bed. “En nu?” vroeg ze hem nieuwsgierig. “Had je nog meer gepland, of...gaan we vanaf hier improviseren?” Langzaam veranderde de glimlach in een speelse grijns. Sasori glimlachte "Eers ga je me zeggen wat Kayan van je wilt. Dan zal ik wel zien." Hij keek haar serieus aan en voelde dat de sfeer deels was verpest door dat gebel van Kayan. Hij wreef door zijn rode haar en staarde triestig naar de grond. Wat moest hij doen? Doen alsof er niets aan de hand was? Dat kon hij gewoon niet. Hij deed zijn handen voor zijn gezicht en zuchtte diep.

Zuki keek Sasori verbaasd en iets geschokt aan. Hoe wist hij nou wie er gebeld had? Dat had hij toch niet gezien en zij had niets gezegd.. toch? Toen vertelde Sasori haar dat hij gedachten kon lezen..én dat hij dat al had gedaan bij..haar?!
Zuki voelde zich gekwetst dat Sasori ongevraagd haar gedachten had gelezen, maar was deels ook onder de indruk dat hij dit kon.
Maar wat ze erger vond, was dat hij wilde weten waarom Kayan haar had gebeld, want zijzelf wilde het liever niet over haar stiefbroer hebben. Dat zou de sfeer alleen maar verpesten. Maar..onbewust had Kayan dat al gedaan, ondanks dat Zuki nog niet eens met hem gesproken had.
Sasori zat met zijn handen voor zijn gezicht en Zuki richtte haar blik van hem af.
“Hoe moet ik nou weten wat hij van mij wil? Ík kan geen gedachten lezen..” Ze zuchtte. Haar stem klonk lichtelijk geïrriteerd, maar haar toon verzachtte iets toen ze zich bedacht dat Sasori niet de oorzaak was van haar irritaties. “Sorry..” verontschuldigde ze zich daarom maar. Een rilling liep over haar rug op het moment dat ze erover nadacht hoe het zou zijn als ze wel Kayan's gedachten zou kunnen lezen.. Waarschijnlijk zou ze dan binnen twee minuten depressief zijn..
Langzaam en onzeker ging haar blik terug naar Sasori. “Wat moet ik doen?” vroeg ze hem voorzichtig met schrille stem. “Moet ik terugbellen..?”

“Hoe moet ik nou weten wat hij van mij wil? Ík kan geen gedachten lezen..” Ze zuchtte. Haar stem klonk lichtelijk geïrriteerd. Sasori stond op en zei "Ik ga me omkleden". Hij liep naar de badkamer en kleedde zich om. Hij douchte zich en poetstte zijn tanden. Dan zette hij zich weer neer en zei met een strak gezicht "Ik had nooit mogen zeggen dat ik gedachten kan lezen, ik wist dat je kwaad ging zijn.". Hij stond weer op en ging aan de tafel zitten. Hij verborg zijn kop in zijn handen. Hij zei niets meer, ze snauwde hem alleen maar af. Hij zuchte en hoorde wat ze zei: “Sorry..” verontschuldigde ze zich. “Wat moet ik doen?” vroeg ze hem voorzichtig met schrille stem. “Moet ik terugbellen..?”.
"Kies jij, ik beslis niets voor jou, het is jouw stiefbroer niet de mijne." Hij bleef in zijn oorspronkelijke houding zitten maar opeens werd hij kwaad. Hij gromde en sloeg de nieuwgekochte lamp stuk. Hij haalde het glas uit zijn hand daarna toen hij besefte wat hij deed en hij ruimde de scherven op. Hij zei geen woord meer, hij deed te stukken in de vuilbak en ging naast Zuki zitten met een bloedend hand. Hij verroerde zich niet, alsof hij geen pijn voelde.

Zuki keek Sasori niet na toen hij van haar wegliep. Ze voelde zich stiekem opgelucht, zo kon ze tenminste in alle rust afkoelen. Ze gaf toe dat ze verkeerd had gehandeld, ze had Sasori niet zo hoeven afsnauwen, maar híj had haar al eerder de waarheid moeten vertellen. Ze kenden elkaar al zes jaar en nooit had ze ook maar iets gehoord over het gedachten lezen.
Zuki zuchtte nog eens diep en verborg haar gezicht in haar handen. Maar hoe kon het dat de sfeer zo plots veranderd was? Ze kon het wel gokken: ze waren allebei gestresseerd geweest en daardoor nogal prikkelbaar. En het resultaat: één verkeerde actie, in dit geval het belletje van Kayan, zorgde voor een directe botsing.
Ze stond op en struinde wat door de kamer. Haar blik viel op de foto welke ze eerder vandaag na drie jaar weer had gezien. Hij lag op een kastje bij het raam. Bijna behoedzaam stapte ze erheen en ging even met haar hand over het gladde oppervlak. Het toverde gelijk weer een glimlach op haar gezicht en deed haar afvragen waar ze mee bezig waren. Als kinderen en gewone vrienden hadden ze zelden ruzie gehad, gewoon wat gekibbel..net als nu, maar er was iets veranderd.. Zíj waren veranderd. Zuki had het die middag al gemerkt. Al haar gevoelens waren heftiger, niet alleen haar liefde voor Sasori, maar ook de onzekerheid en..ja..de kwetsbaarheid, op verschillende manieren. Sasori zou haar makkelijk pijn kunnen doen nu, zo diep was hij al bij haar binnengedrongen..

Haar hoofd richtte zich automatisch op toen Sasori de ruimte weer binnenkwam. De glimlach maakte plaats voor een gespannen uitdrukking. Onbewust had ze zich afgevraagd waar hij in de tussentijd gebleven was. Vanonder haar wimpers volgden ze hem nauwlettend met haar ogen, naar het bed.
"Ik had nooit mogen zeggen dat ik gedachten kan lezen, ik wist dat je kwaad ging zijn." zei hij met een strak gezicht.
Het bracht Zuki even van haar stuk, tot ze rustig antwoordde. “Ik wilde alleen dat je het eerder tegen me had gezegd, dat je eerlijk tegen me was geweest. Dat is alles..” Haar stem klonk treurig, meer omdat het erop leek dat de sfeer nu helemaal verpest was, zonder dat dat zo had hoeven zijn in haar ogen.
"Kies jij, ik beslis niets voor jou, het is jouw stiefbroer niet de mijne." was zijn antwoord op haar eerdere vraag.
Zuki voelde hoe haar handen zich balden tot vuisten. Waarom deed Sasori toch ineens zo naar tegen haar? Natuurlijk, zij had ook naar tegen hem gedaan, maar ze was daar nu weer vanaf áls Sasori haar tenminste de kans daartoe gaf. Zonder verder nog een woord te zeggen zakte ze weer op het bed neer en liet haar hoofd hangen. Ze had een brok in haar keel gekregen.
Met een ruk keek ze echter weer op toen ze ineens een harde klap horen, als van glas dat werd gebroken. Haar blik viel op de scherven die eerst een lamp hadden gevormd en Sasori die alles haastig weer probeerde op te ruimen. Maar de woeste blik in zijn ogen viel haar het meeste op. Had hij dan de lamp stukgeslagen? bedacht Zuki zich met een schok. Haar spieren spanden zich direct aan. Hier klopte iets niet.
Sasori ging naast haar zitten met een bloedende hand. Zuki keek kort ernaar, liep toen kalm, té kalm naar de keuken, pakte een glas water en ging terug naar het bed. Daar stuurde ze het water met haar magie uit het glas en liet het zich weer als een handschoen om haar hand vormen. Zuki liet zich op haar knieën voor Sasori op de grond zakken en pakte zijn gewonde had met haar 'waterhand' om de wond te genezen. Gelijk voelde ze de pijn, die hij wel moest voelen, naar haar overgaan en zag ze de snee slinken. Ze zei niets meer en concentreerde zich alleen nog op het genezen. Zo hoefde ze Sasori ook niet aan te kijken. Haar hele lichaam trilde licht tijdens het helingsproces.

"Zuki het spijt me zo!" Sasori greep haar vast en knuffelde haar. "Ik had het je eerder moeten zeggen, die kracht heb ik ontwikkeld toen je uit mijn leven weg was." Hij trilde en tranen stroomden. Hij was inderdaad enorm gestresseerd door het hele gebeuren van vandaag. Hij had nooit zo mogen reageren "Ik had nooit zo mogen reageren maar je deed zo, vreemd." Hij keek Zuki aan en gaf haar een kusje. "Je kan het me hopelijk vergeven. Ik zou persoonlijk wachten om te antwoorden op Kayan." zei hij zachtjes en hij zette zijn vinger onder haar kin. "Zuki echt, hoe kan ik het goedmaken schatje? Zonder jou zou mijn leven een hel zijn." Hij keek haar triest aan en begon weer zachtjes te snikken. Hij heelde haar hand "curaja" zei hij zachtjes en de wonde die zij had overgenomen genas. Hij keek haar nog steeds triest aan. Hij had er spijt van dat hij zo deed en hij knuffelde haar opnieuw. Dit keer haast al jankend als een klein hondje. Hij trok haar dicht tegen zich aan "Ik zie je echt zo graag Zuki, ik was gewoon vandaag supergestresseerd enzo... Een kleine mislukking en ik ga door het lint. Schatje, het spijt me zo." Hij had echt al altijd alles gemeend van wat hij zei tegen haar, dus deze keer was het ook waar. Sasori kon vandaag niet tegen veel tegen omdat hij haar echt een perfecte dag wou bezorgen "Sorry dat ik je dag heb verpest. " zei hij zachtjes.

Zuki stootte een zucht van opluchting uit toen Sasori zich, meerdere malen, verontschuldigde en haar haast doodknuffelde en kuste. Kalm maakte ze zich los uit zijn greep en plaatste haar hand op zijn wang. “Het is oké. We zaten allebei fout.” Concludeerde ze met een licht glimlachje, maar haar hoofd was nog wat wazig. “En je hebt me dag niet verpest.” suste ze Sasori en aaide door zijn rode haardos.
“Niet huilen, het is oké. Wacht..ik weet al hoe dit kan oplossen.” Zuki boog zich naar voren en kuste Sasori passievol.

---

Oké dit is echt super kort, maar ik moet gaan dus. XD
(en ik wilde per se iets geschreven hebben )