Loki Keek ontspannen uit het raam. Het was vandaag mooi weer. Een heldere blauwe lucht, geen wolkje te zien en een mooie tempratuur om buiten te zitten. Het was ongeveer 21°C buiten net niet te warm en ook niet te koud. Loki was van plan om naar buiten te gaan, want binnen voelde het wel alsof het iets van 30°C was. Maar dat kwam ook omdat hij op de vuur magier etage zat, dan was deze warmte ook best logisch. Loki was pas op starshine academy gekomen en hij had z'n vuur magie al jaren niet meer gebruikt dus hij was deze hitte niet meer gewend. Dus met al deze hitte kon hij vandaag geen cello binnen spelen. Loki zuchtte even, hij had het zo graag gewilt. Hier was tenminste niemand die comentaar kon geven op hoe Loki cello speelde. Niet dat Loki niet goed Cello kon spelen, hij was er juist geweldig in. Maar hij was gewoon bang op negatief commentaar. Misschien kon hij buiten kijken of hij z'n broertjes kon vinden, dat was natuurlijk ook de reden dat Loki eigenlijk naar Starshine academy was gegaan. Kort hoeste Loki benauwt. Het was hier echt te warm. Straks zou hij nog een astma aanval krijgen. Daar had Loki al last van sinds hij geen longontsteking meer had. Het was best irritant maar dat had Loki niet tegen gehouden om z'n familie te zoeken. Loki haalde even diep adem en merkte dat hij het een beetje minder benauwt kreeg. Nu was de kans om snel naar buiten te gaan. Snel pakte Loki een boek. En hij pakte ook z'n cello, misschien zou hij buiten toch spelen, als het tenminste rustig was. Snel deed Loki de deur van z'n kamer open en deed z'n witte blouse nog even goed en liep toen de gangen in. Het was rustig in de gangen. Loki opende z'n boek en ging lezen. Het boek hete Moonlight. Het ging over een tweeling Nikki en Benno ze hadden een man zien veranderen in een weerwolf. Toen de man wist dat ze dat hadden gezien probeerde hij Nikki en Benno te vermoorden. Loki hielt zelf niet zo van horrorverhalen maar hij was gewoon benieuwt hoe het boek zou aflopen. Tot nu toe zag het er niet goed uit voor de twee hoofdpersonen. Voor dat Loki het wist stond hij buiten. Vaak als hij in een boek las dan had Loki eigenlijk amper door waar hij was. Loki keek op uit z'n boek en glimlachte kort. Het was veel koeler dan in z'n kamer. Weer keek Loki in z'n boek, het maakte hem eigenlijk niet uit waar hij heen ging als het er maar rustig was. Loki liep langzaam door, door het bos richting een rustige plek. Bijna stoote hij z'n hood tegen een tak die laag hing maar hij kon nog net op tijd bukken. Even keek Loki naar de tak en snoof even. Hij was niet blij geweest als hij echt tegen de tak was aan gebotst. Toen draaide hij z'n hoofd weer weg van de tak en keek om zich heen. Hij was nog steeds in het bos. Zou hij misschien rondjes lopen? Even zuchte Loki, hij zou dus nooit meer op z'n Instinct vertrouwen. Opeens hoorde hij water stromen, zou hij dicht bij een meertje zijn, het klonk anders. Het klonk meer als een waterval. Loki twijfelde even of hij er heen ging of niet maar besloot er toch heen te gaan. Langzaam liep hij naar de waterval. Er was niemand, en het enige wat hij kon horen was het water dan naar beneden viel bij de waterval en af en toe kon hij een vogel horen fluiten. Het gaf een ontspannend gevoel. Loki ging onder een boom zitten, in de schaduw. Toen sloot hij z'n ogen even en luisterde naar het water en het gefluit van de vogels. Kort ging hij met z'n hand over de koffer waar z'n cello in zat. Nu wilde hij wel op z'n cello spelen het was hier rustig en vredig. Loki deed z'n ogen open en boog zich naar de koffer. Voorzichtig deed hij de deksel open en pakte de enorme cello er uit. toen pakte hij de strijkstok en begon te spelen. De noten klonken vredig en kalm. Het was het liedje die hij nog niet helemaal onder de knie had, nu ging het helemaal geweldig. Langzaam verscheen er een kleine, tevreden glimlach op Loki z'n gezicht toen hij op z'n cello speelde.

https://www.youtube.com/watch?v=ytqeucrYDbo dit is het liedje dat hij speelde ^^
Ik hoop dat je er iets mee kan

Het leek wel of de vogels met de muziek mee zongen. De natuur en Loki werden één met de muziek. De noten klonken allemaal warm en vriendelijk, en ze werden allemaal goed gespeeld. Met sierlijke bewegingen ging de strijkstok over de snaren van de cello. Het zag er naar uit dat er niks meer mis kon gaan in het liedje. Geen enkele noot was te hoog of te laag. Omdat hij zo geconcentreerd aan het spelen op z'n cello was merkte hij amper dat er iemand stond te luisteren. Maar dat was best logisch, de persoon was ook stil en ze leek niet van plan te zijn om hem te storen tijdens zijn muziek stuk. Licht bewoog hij z'n hoofd mee met de melodie van het liedje. Loki had een vriendelijke glimlach op z'n gezicht, zo keek hij altijd als hij op z'n cello speelde. Hij vond het een prachtig instrument en hij vond het leuk om er op te spelen. En zo kon Loki wel uren door gaan. Maar dat deed hij niet want hij hoorde opeens zacht een kuchje. Het was onverwacht want Loki dacht dat hij helemaal alleen was. Loki schrok even waardoor de laatste noot die hij speelde behoorlijk vals ging. Het was veel te hoog gespeeld. Teleurgesteld keek Loki even naar z'n cello, hij had nog wel gedacht dat hij deze keer geen fouten zou maken bij dit liedje. Maar blijkbaar had hij het mis, en vreselijk mis ook. wat jammer. Loki keek toen weer weg van z'n cello, naar de persoon die hem afleide, waarschijnlijk niet expres, tenminste dat dacht Loki. Het had weinig zin om het overnieuw te doen, waarschijnlijk maakte hij dan weer een fout. En Loki had er nu ook weinig zin meer in. Loki keek verbaast toen hij zag wie het was. ''U..U bent toch..Miss Arianna'' vroeg Loki twijfelend. ''Lerares van watermagie..Toch?'' Loki was hier nog niet zo lang maar hij had de namen van alle leraren en leraressen goed onthouden, voor het geval hij ze tegen kwam. Zoals nu. Loki keek kort naar z'n cello en wist niet meer wat hij moest zeggen. Loki was niet echt iemand die veel prate, hij was iemand die luisterde. Hij vond het niet erg om naar anderen te luisteren hoe saai of lang het verhaal ook was. Het was waarshijnlijk raar dat hij stil bleef dus Loki keek snel weer op. Toen hij wat wilde zeggen klapte hij meteen weer dicht, hij prate eigenlijk nooit met mensen. Loki herstelde zich even zodat hij zonder te twijfelen iets kon zeggen. het spijt me, viel ik u lastig'' vroeg Loki met grote puppy ogen. Hij had er nooit over na gedacht dat zijn muziek ook mensen kon irriteren. En dat wilde hij ook niet, Loki vond het leuk als mensen vrolijk werden van z'n muziek maar als mensen z'n muziek vervelend vonden kwam dat kwetsent over. Loki dacht te snel negatief dus zulke gedachten kwamen dagelijks bij hem op. Rustig draaide hij zich naar z'n cellokoffer. Voorzichtig legde hij z'n cello er in, zodat het niet kapot ging. Toen legde hij z'n strijkstok er bij en sloot de koffer. Misschien was het toch niet zo'n slim idee dat hij hier op z'n cello ging spelen. Ineens was het best stil, zonder de warme, vriendelijke tonen van de cello. ''Misschien weet u het al maar ik ben Loki Tobias Bo Macken, maar u mag me ook wel Loki noemen'' zei Loki en glimlachte beleefd. Loki prate nu best wel veel voor zijn doen, meestal was hij naar een zin al helemaal stil maar nu leek het alsof hij niet meer kon stoppen met praten. Het blijkbaar zijn dag wel.

-Yeeh Viool ^^

''Aangenaam Loki, Mijn naam ken je natuurlijk al.'' zei Miss Arianna. Loki knikte kort en keek toen weer met een vriendelijke blik naar Miss Arianna. ''Ik ben ook afdelingshoofd van de Cassianen, voor als je dat nog niet wist. Je lijkt mij een slimme jongen.'' zei Miss Arianna. Loki hielt z'n hoofd verbaast even schuin en toen Loki merkte dat ze ook naar hem keek draaide hij z'n gezicht snel de andere kant op. ''Je speelde erg mooi Loki, van wie heb je dat geleerd?'' zei Miss Arianna. De kleine glimlach die op Loki z'n gezicht stond verdween meteen na dat ze dat zei. Het was best een rare reactie aangezien het eigenlijk een compliment was maar Loki had z''n redenen. Loki bleef stil en keek hoe een witte duif vrolijk naar Miss Arianna toe kwam vliegen. ''Ah, daar ben je Mysta.'' zei Miss Arianna tegen de duif terwijl ze over het kopje van de duif streek. Mysta was dus waarschijnlijk het huisdier van Miss Arianna. Mysta koerde en vloog toen weg en ging in een boom zitten. Loki keek toen denkend voor zich uit. Wat stelde Miss Arianna toch een goede vraag. Even slikte Loki toen hij weer dacht aan vroeger. Hij kon geen antwoord geven, niet omdat hij het niet wilde maar omdat hij het echt niet wist. hij wist namelijk helemaal niet, wat er voordat hij 10 was, was gebeurt. Want hij had een geheugenverlies. Het enige wat hij toen nog wist was z'n naam. En sinds toen kon hij eigenlijk al best wel goed Cello spelen ''Ik denk dat ik het zonder hulp had geleerd'' mompelde Loki twijfelend. Hij zou niet weten wie het hem anders geleerd had. In gedachten zag hij het al voor zich, een man die z'n vader moest voorstellen die hem leerde cello spelen. Loki sloeg z'n armen om z'n knieen en glimlachte. De gedachten waren mooi, maar helaas te mooi on waar te zijn. Want Loki kende z'n vader niet. Loki bleef stil, het leek wel alsof hij nu op een heel ander plaats was met z'n gedachten. Kort blies de wind even wat harder, het leek wel alsof het kouder was geworden. Toen realiseerde Loki wat, de reden waarom hij ook naar starshine academy was gegaan. Snel keek hij naar Miss Arianna. ''Weet u toevallig iemand met de zelfde achternaam als mij? Er werdt gezegd dat hier op school ook iemand zat met die achternaam'' zei Loki z'n ogen stonden hoopvol. Naar 6 jaar zou hij waarschijnlijk te horen krijgen hoe z'n broertjes hete. Misschien wisten hun ook hoe Loki z'n ouders er uit zagen. Als hij z'n broertjes vond zou hij de dokter uit het ziekenhuis toch nog eens moesten bedanken voor het zeggen dat hier waarschijnlijk mensen waren met de zelfde achternaam als Loki. Loki keek met grote, hoopvolle ogen naar Miss Arianna.

- De mensen die Loki zoekt heten Alos trancy(z'n echte naam is Jim Macken) en Luka Macken.