Het is tijd

Savador grijnsde breed en wreef Diva zacht over haar rug. Om haar te zien blozen amuseerde hem nog steeds. 'Dat is dan één-nul voor mij,' zei hij plagend. Zijn gezicht betrok even en zijn grijns veranderde in een grimas toen ze een lok achter haar oor streek en hij de oorbel hem zag aanstaren als een streng blauw oog. Hij keek er even verward naar, maar streek er toen gauw weer een paar lokken voor en keek Diva met een onschuldig glimlachje aan. Het was niet dat Savador zo bang voor haar andere gedaante was, maar hij wilde er liever niet aan herinnert worden. Dit was hoe hij zijn Diva kende, en anders dan dat wilde hij haar ook niet kennen. Hij staarde even bezorgd in haar blauwe ogen, maar leek niet echt door te hebben dat hij haar zonder te knipperen aanstaarde. Hij maakte zich plotseling zorgen of één van hun kinderen symptonen van hun moeder hadden met ook wijzend naar een tweede gedaante.

Diva keek Savador even verbaasd aan toen hij de lokken weer voor haar oor schoof. Haar verbaasde blik werd treurig toen zze besefte waar hij aan dacht. ''Ik weet waar U zich zorgen over maakt'' zei ze zacht. ''Helaas moet ik Uw vermoedde bevestigen'' vervolgde ze. Ze had het gezien. Al vanaf het eerste moment dat die kinderen hun ogen hadden geopend. Gelukkig was het maar een van de twee. Maar voor Diva was het er een teveel. ''Het is vrij makkelijk te herkennen. Enkel als de ogen echt ongelofelijk fel schijnen hebben ze het'' zei ze zacht. Die felgroene ogen van haar zoon stonden Diva nog goed in haar geheugen geprent. Ze wist direct dat hij het ook had.

Savador sloeg zijn ogen neer en scheurde daarbij na een lange tijd zijn blik van Diva's ogen los. Hij glimlachte al gauw weer, al was het een hele lichte en nauwelijks zichtbaar. 'Maak je er geen zorgen over, Diva,' zei hij zacht. Hij streelde haar zacht over haar hoofd en drukte haar stevig tegen zich aan. Maar de zorgelijke uitdrukking was zelf nog duidelijk op zijn gezicht te zien. Savador legde zwijgend een hand half over Diva's ogen zodat ze zijn gezicht niet hoefde te zien. Hoewel hij er niet al te blij mee was, kon het toch nog in zijn voordeel werken. Het betekende in ieder geval dat zijn zoon over een bepaalde kracht beschikte en dat was al een klein begin om uiteindelijk net zo machtig als zijn vader te worden. Althans, dat was wat Savador in zijn hoofd had; hij ging ervan uit dat zijn kinderen net zo erg als hij naar macht hunkerden.

''Als hij net als Imeth zijn kracht gewoon onder controle kan houden is er niets aan de hand. Maar als hij net als ik zijn veranderingen niet in de hand kan houden dan moeten we wel maatregelen nemen'' zei Diva zachtjes. Ze sloot even haar ogen en legde haar hoofd tegen Savador's borst aan. Ze hoorde zijn hartslag en zijn adem haling.

Savador legde een hand op Diva's hoofd en deed voorzichtig zijn vest uit. De vlammen in de haard rezen al hoger en het was daardoor een stuk warmer in de kamer geworden. 'Spreek me niet van die naam,' zei hij nors toen Diva over Imeth begon. Hij besefte zich dat hij het tegen Diva had en overwoog om zijn kalme houding weer aan te nemen. 'Wat voor maatregelen had je dan zoal in gedachten?' vroeg Savador zacht. Hij legde een arm om haar middel terwijl hij met zijn andere hand langzaam door haar haren streek.

''Een beschermend sieraad of zoiets. Iets dat ervoor zorgt dat hij alleen kan transformeren als hij het af doet. Net zoiets als mijn oorbel'' zei Diva zacht. Ze zweeg daarna. De warmte in de kamer, de rustige hartslag van Savador die weerklonk in haar oren en zijn hand die door haar haren streek maakte haar wat rozig. Ze dwong zichzelf haar ogen open te houden. Ze mocht niet in slaap vallen.

'We verzinnen wel iets, schoonheid,' zei Savador zacht in Diva's oor. Er waren sieraden genoeg waar ze gebruik van konden maken. Desnoods was hij bereid er zijn eigen oorbel voor op te offeren. Hij onderdrukte een kleine geluidloze geeuw door de rug van zijn hand tegen zijn mond te houden en glimlachte zwak. Savador merkte dat Diva ook wat slaperig werd en wiegde haar om haar te plagen zachtjes heen en weer. 'Wat ben je stil,' zei hij breed grijnzend.

Diva glimlachte even licht. Ze draaide zich half naar hem om en legde haar handen rond zijn nek. Ze beet zachtjes in zijn oor. ''Niet zo gemeen'' fluisterde ze zacht grijnzend en kuste hem daarna zachtjes in zijn nek. Een van haar handen streek door Savador's haar en raakte verstrengeld in zijn zwarte lokken. Ze beet hem nog even zachtjes op de plek van zijn slagader.

Savador glimlachte terug en liet het toe dat Diva hem zacht in zijn oor beet. Hij streek een paar lokken uit haar gezicht en fluisterde zacht: 'Dat ben ik nooit.' Hij boog zich dichter naar haar toe en draaide voorzichtig haar hoofd wat opzij zodat hij bij haar achterhoofd kon. Hij likte voorzichtig de wond achter in Diva's nek die ze had opgelopen tijdens haar Suasama-training. Savador streek er weer een aantal lokken voor en keek Diva grijnzend aan. Met zijn pink veegde hij wat bloed bij zijn mondhoek weg.

Diva pakte voorzichtig met twee handen Savador's gezicht vast. Ze hield haar hoofd een beetje schuin, sloot haar ogen en kuste Savador zachtjes op zijn lippen. Langzaam opende ze haar mond iets verder en duwde haar tong tussen Savador's lippen door. Ze draaide haar tong rond de zijne. Na een tijdje sloot ze haar mond weer en opende haar ogen. Ze streek met twee handen Savador's lokken naar achteren. Niet dat het veel hielp want ze vielen direct weer voor zijn ogen. ''Ik hou van U'' fluisterde ze zachtjes.

Savador sloot ook zijn ogen en kuste haar terug, al schrok hij wel even toen hij haar tong in zijn mond voelde. Het was immers een hele tijd geleden sinds ze dat voor het laatst hadden gedaan. Hij voelde zijn hart sneller slaan, zelfs toen Diva haar mond weer sloot en hem weer aankeek. 'Alsof ik dat nog niet wist,' antwoordde hij met een grijns toen hij hoorde wat Diva tegen hem zei. 'Maar ik ook van jou,' voegde Savador er zacht aan toe. Hij gaf haar een tedere kus op haar oorschelp en streek er op hetzelfde moment een paar lokken achter.

''Ik weet dat ik vaak het meest slechte moment uitkies Savador maar, we hebben een probleem.'' Deshas stond tegen de deurpost geleund en keek naar Diva en Savador. Als hij die twee zo samen zag voelde hij een steek in zijn eigen hart. Ergens was hij wat dat betrefd vrij jaloers op Savador maar liet dit niet merken. ''Jij herinnert je vast wel een man genaamd Selavin'' zei Deshas droog.

Savador schrok zo erg op dat hij bang was Diva pijn te doen. Hij duwde Diva's hoofd tegen zijn borst zodat hij over haar hoofd met een geïrriteerde blik naar Deshas kon kijken. Hoe durfde hij dit moment te verstoren! Maar hij nam het hem niet zo erg kwalijk als voorheen toen hij zijn woorden hoorde. Hij voelde de woede als een vloedgolf in hem opkomen bij het horen van die ene naam. 'Die onruststoker! Ik vermoord hem! Met mijn beide handen!' brieste Savador terwijl hij zonder het in de gaten te hebben zijn woede uitte door zijn armen verstikkend strak om Diva heen te leggen.

Diva keek even om toen ze de stem van Deshas hoorde. Ze werd vrijwel meteen tegen Savador's borstkas gedrukt. Ze greep Savador's handen beet toen hij zijn armen verstikkend rond haar heen klemde en maakte zich los uit zijn stevige omhelzing. Ze ging van zijn schoot af en liep naar de muur. Hier mengde ze zich maar niet in maar ze keek wel even op toen Deshas over Selavin begon.

Deshas volgde Diva even kort met zijn blik. In zijn ogen was heel licht iets van begeerte te zien. Hij bleef immers een man. Deshas richtte zijn blik gauw weer op Savador. ''Maak je niet zo druk. Ik heb me al om hem bekommerd. Ik heb hem een bezoekje gebracht op dat kantoor van hem en zijn geheugen gewist. Hij weet niet meer dat hij ooit op deze school is geweest. Hij herinnert zich jou niet eens meer. Maar nu het probleem. Doordat Donovan is ontsnapt is hij naar Erd toegegaan en probeert Selavin zijn geheugen terug te laten krijgen. Hij verteld hem alles wat er gebeurd is'' zei hij.

Savadors woede verminderde wat zodra hij merkte dat Diva van zijn schoot afging en naar de muur liep. 'Het spijt me,' zei hij kleintjes, want het drong nu pas tot hem door wat hij haar had aangedaan. Hij bleef lui in zijn stoel liggen en richtte zich nu tot Deshas. Tot zijn grootste ergernis zag hij hem naar Diva kijken. Hij balde even woedend zijn vuisten maar liet de aanzwellende kracht in zijn armspieren verslappen toen Deshas begon te spreken. 'Donovan moet het nu niet meer wagen om terug te komen. Ik was bereid hem anders aan te pakken, maar ik denk dat ik dat nu moet laten varen,' antwoordde Savador kalm. Hij draaide nadenkend een lok om zijn vingers en leek Diva even een verontschuldigende blik toe te werpen voor de woorden die hij net gezegd had en die hij nog wilde zeggen. Het was hem nog lang niet ontgaan dat ze er volop tegen was. 'Ik heb nog een oud schavot staan. Misschien moet ik hem voor zijn medeleerlingen executeren,' voegde hij er zacht aan toe. 'Selavin vormt een tweede probleem, maar dat is ook op te lossen met de dood. Ik was al eerder bereid hem zijn leven te ontnemen als Madeline me niet had tegengehouden.' Savador liet zijn lok los en staarde Deshas peinzend aan.

Diva wendde een klein beetje kwaad haar blik af naar de grond. Ze voelde haar adem in haal keel stokken toen Savador zei dat hij Donovan zou laten executeren. Ze sloot even haar ogen. Selavin kon haar geen barst schelen maar Savador mocht Donovan niet laten executeren. Ze rechtte haar rug en liep richting de deur om langs Deshas weg te lopen. Ze moest Donovan zoeken.

Toen Diva langs hem weg wou lopen hield Deshas haar tegen door haar bij haar middel met een arm vast te grijpen. Dit deed hij zonder zijn blik los te scheuren van Savador. Nu echter keek hij Diva aan. ''Haast?'' vroeg hij met een opgetrokken wenkbrauw. Hij herkende direct haar uniform maar het waren die felle ogen die hem meer intereseerde. Nu wist hij waar hij ze van herkend had. Diva had kennelijk de gave om terug te keren naar de oudste vorm van de Shadranen: de schaduwwezens. Dat zou nog eens goed in het voordeel kunnen werken als ze tegen Selavin moesten vechten. Deshas was zo in gedachte verzonken dat hij niet door had gehad dat hij Diva aan het aanstaren was. Hij wendde zijn blik van haar af en keek naar Savador. ''Zijn er nog meer leerlingen op deze school die kunnen transformeren naar hun schaduwgedaante?'' vroeg hij.

Savador keek spijtig toe hoe Diva de kamer uit wilde lopen en sloeg zijn ogen neer. Gelukkig werd ze bij de deur door Deshas tegengehouden. Hij draaide weer nadenkend een lok om zijn vinger toen Deshas zijn blik weer op hem richtte. 'Imeth, maar ik betwijfel het of hij aan mijn kant staat. Hij en ik zijn niet de dikste vrienden,' antwoordde hij zacht. Hij keek even kort naar Diva en beet geërgerd op zijn tong. Hij wilde Donovan laten voelen wat er gebeurde als hij hem verraadde, maar aan de andere kant wilde hij niets tegen Diva's wil in doen. 'Het spijt me, schoonheid. Je zou me een zetje in de juiste richting moeten geven, weet je nog? Ik bedenk wel iets anders,' probeerde Savador haar tevreden te stellen. Deshas wist misschien niet waar dit over ging, maar Diva zou vast wel weten wat hij bedoelde. Van binnen worstelde hij met moordgevoelens en zijn liefde voor Diva. Hoe kon hij Donovan nu enkel met corrigeren straffen voor zijn achterlijke daad?

''Een gevecht maakt me niks uit. Maar U dood hem niet'' zei Diva standvast. Aan de ene kant hand Donovan hen veraden. Met pijnlijke straffen had ze nu dus geen probleem mee maar dood mocht hij niet. Hoogstens zwaar gewond. Ze keek nu op naar Deshas. ''Imeth en ik zijn niet de enisgte. Mijn zus Celede, kan het ook'' zei ze zacht. Ze keek weer recht voor zich uit. ''Als U me nu alstublieft zou willen laten gaan. Ik heb nog iets belangrijks te doen'' zei ze. Zonder verder op antwoord te wachten maakte ze zich los uit Deshas' greep en vertrok.

Deshas keek Diva even na. ''Ze heeft wel pit'' grijnsde hij kort en misschien net iets te gretig. Hij keek weer om naar Savador. ''Maar haar kracht kunnen we goed gebruiken. Schaduwwezens zijn een van de oudste en sterkste wezens die ik ken. En geloof me ik heb al heel wat mogen aanschouwen'' zei hij tegen hem.

Savador toonde een zwakke glimlach aan Diva om aan te tonen dat het goed was. 'Natuurlijk, schoonheid. Wat je maar wenst,' antwoordde hij zacht en ergens ook met tegenzin. Hij had zijn leerlingen met alle genoegen laten zien wat er met je gebeurde als je iets als verraad zou flikken, maar Diva vond hij toch belangrijker dan dat. Misschien zou ze het geen probleem vinden als hij in plaats van Donovan Selavin voor in de plaats zette. 'Waar ga je heen?' riep Savador haar nog na toen ze vertrok. Zijn gezicht betrok even toen hij Deshas' woorden hoorde. Hij vond het alles behalve grappig dat hij zo gretig over zijn Diva sprak. Hij keek hem even met een vuile blik aan, maar slaakte toen met gesloten ogen een vermoeide zucht. 'Ik heb haar in haar andere vorm ook mogen aanschouwen en ik ben niet bereid om haar tegen haar wil in als een vechtmachine voor mijn doelen te gebruiken,' sprak Savador afstandelijk. Hij staarde Deshas door een paar lokken boos aan. 'Daarbij is ze van mij, knoop dat dus in je oren. Ze is pas bevallen en ik wil niet meteen weer een hele klus voor haar neus schuiven. Dat doen we maar mooi bij iemand anders die ook een schaduwwezen in zich heeft en om wie ik weinig geef,' voegde hij er zacht maar dreigend aan toe.

Deshas grijnsde even vals. ''Je hebt haar zeker niet tijdens haar training gezien vandaag. Het zag er niet uit alsof ze nog veel zou moeten rusten. Misschien mocht je het vergeten zijn maar de Suasama was ooit mijn idee geweest. Ik zal haar dus ook beoordelen bij haar examen. Ik kan het haar dus misschien nog wel heel moeilijk gaan maken Savador'' zei hij nog steeds vals grijnzend. ''Je kunt haar niet eeuwig tegen hogere machten beschermen. En die gaan er komen reken daar maar op'' zei hij.

Savador keek Deshas even fronsend aan. Hij had nooit geweten dat hij ook een rol speelde bij Diva's Suasama-trainingen. 'Diva slaagt, of jij het nou gaat proberen te verzieken of niet,' zei hij nuchter en schouderophalend. Hij had er alle vertrouwen in dat het haar wel zou lukken. Hij draaide peinzend een lok om zijn vinger en keek Deshas vanuit zijn ooghoeken even bedenkelijk aan. Zijn ogen kneep hij tot spleetjes. 'Dat kan ik wel,' antwoordde Savador koppig toen hij hem hoorde zeggen dat hij Diva niet voor eeuwig tegen hogere machten kon beschermen. 'Laat die machten maar komen, want ik ben er klaar voor. Niemand gaat me mijn toekomst, of die van Diva of die van onze kinderen ontnemen.' Hij liet zijn lok op zijn schouder rusten en leunde zuchtend achterover. Hij kon er niet tegen als hij op de proef werd gesteld, ook niet door de Heer van het Duister. Hij sloot zijn ogen even en luisterde ontspannen naar het knapperende geluid van het haardvuur.

Deshas lachte even kort. ''Je bent naief Savador. Denk maar niet dat ik die oorbel bij Diva niet gezien heb. Ik weet wat voor soort magie dat is. Dat is om krachten onder controle te houden. In haar schaduw wezen vorm zal ze zichzelf niet in de hand houden. In het ergste geval vriend niet meer van vijhand kunnen onderscheiden. Kun je haar dan nog steeds beschermen? Ookal weet je dat de kans dat ze je kan vermoorden groot in?'' vroeg Deshas kalm.

PROFILE MAGICIAN

» Het is tijd
» Het is tijd.
» Tijd
» Tijd verdoen 2.
» vrije tijd

Het is tijd

Het is tijd

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen