Tijd verdoen 2.

Het was tegen het einde van de middag, nog geen tijd voor het avondeten. Maar, Sheena vond dat ze nog te weinig mensen kende hier, en misschien kon ze hier wel iemand vinden die vanavond iets leuks met haar kon gaan doen, gezien het morgen weekend was. Ze liep met haar zelfverzekerde pas de aula in, hoofd rechtop, borst vooruit. Ze ging op een tafel zitten, haar voeten op de stoel ervoor. Langzaam keek ze rond naar de mensen, zoekend naar iemand om te benaderen. Toen ze zich uiteindelijk begon te vervelen, ging ze een glas water pakken. Ze liep weer terug en ging precies hetzelfde zitten. Eigenlijk had ze geen dorst, maar ze nam toch maar een slok. Anders zag het er zo uit alsof ze een idioot was die een glas water ging pakken om maar iets te doen te hebben, wat natuurlijk wel het geval was. Met haar magie, trok ze met één hand het water uit het glas. Ze vormde het tot een bal, beide handen er ongeveer tien centimeter vanaf. Ze begon de bal ertussenin te gooien, en voelde blikken op haar gericht. Wat, het was toch een magieschool? Waarom zou het dan raar zijn om magie te gebruiken binnen de school? Misschien konden de jongerejaars deze dingen nog niet? Ze haalde haar schouders op en ging steeds sneller gooien. Op een gegeven moment liet ze de bal plots in het midden tot stilstand komen, gooide hem de lucht in, en liet hem exploderen in zulke kleine druppeltjes, dat het als een waas naar beneden kwam. Ze keek naar het kleine groepje mensen dat zich voor haar verzameld had, dat nu applaudisseerde. Ze knikte wat verbaasd. Hierna liepen ze langzaamaan weg.

SLECHTS VOOR BELLI EN IK

Hij was Nearvus kwijt geraakt, ja die momenten kwamen ook wel eens voor. Terwijl hij, met zijn handen nonchalant in zijn broekzakken gestoken, de aula binnen kwam zag hij een klein groepje dat zich had verzameld bij een tafel. Hij liep door, wist eigenlijk niet wat hij hier deed. Eten had hij geen trek in, misschien wat te drinken. In gedachte schudden hij zijn hoofd, hij liep door school om wat vermaak te zoeken. Afleiding waarschijnlijk, in de meeste gevallen afleiding in een vrouwelijke vorm. Toen hij omkeek, toch getrokken door het applaus leken zijn groengele ogen te vergroten. Hij keek tegen het achterhoofd van en wel erg bekend persoon. Hij knipperde even wat dwaas, waarna de naam van haar naar binnen schoot. Een grijns sierde hierna meteen op zijn lippen, waarna hij stilletjes richting Sheena liep. Zijn jeugdvriendin, speelkameraad en meerdere dingen. Het meeste was verveling geweest, hoewel het altijd handig was een vriend als haar in de buurt te hebben met een karakter en behoeftes als Bellingar. Hij zag nog net de waterdamp naar beneden dwarrelen. Ze moest hem nog niet gezien hebben, zou eigenlijk onmogelijk zijn geweest. Stilletjes was hij haar achterna gelopen, boog voorover om met een enkele vinger haar haar strelend uit haar nek te halen en vervolgens zijn lippen zachtjes tegen de huid in haar nek te drukken, vlak onder haar oor. 'Je weet altijd weer de aandacht op je te trekken,' fluisterde hij zachtjes in haar oor als ware van begroeting. 'Als ik niet beter zou weten zou ik jaloers worden,' vervolgde hij waarna hij haar hand pakte, haar naar zich toe trok en zijn arm rond haar middel liet glijden. Met een bijna verleidelijke grijns, een houding die altijd in ergere maten omhoog kwam poppen zodra Sheena zijn zijn gezelschap was, keek hij op haar naar, had haar hand nog vast alsof ze half in danshouding stonden.

Ze stond abrupt stil toen ze een aanraking in haar nek voelde, en vlak daarna zachte warme lippen. Ze liet een zachte kreun ontsnappen, er was maar één persoon die haar zó flirterig en toch zó vertrouwd kon begroeten. Ze hoorde de gefluisterde woorden en grinnikte verleidelijk. “Bell.” Het was een warme gefluisterde begroeting. Ze voelde zijn arm om haar middel en leunde automatisch om hem in, haar achterwerk tegen zijn kruis aanduwend. Ze streelde met de hand in de zijne was zachtjes met haar vingers over de rug van zijn hand. “Nergens voor nodig. Jij mag altijd naar me kijken.” Ze trok uitdagend haar wenkbrauwen op. Hierna draaide ze zich om en haar ogen waren gevuld met pretlichtjes. “En wat doe jij dan, zo’n keurige jongen op een hele normale school?” Ze leunde met haar boezem tegen hem aan en liet even haar lippen over zijn oorlel glijden, waarna ze met haar lippen tegen zijn oor aan fluisterde: “Ik zou bijna zeggen dat je hier naar nieuwe pleziertjes ging zoeken omdat je mij zo miste.” Ze lachte sexy, en trok alleen haar hoofd ietsje terug, waardoor ze hem aan kon kijken. Haar ogen, die verleidelijk even naar beneden over zijn lichaam gleden, stonden sexy. “Ik was even vergeten hoe lékker je ook alweer bent.” Zei ze zachtjes, haar stem goedkeurend. “Maar, heb je me gemist?” Haar ogen rond als schoteltjes en haar stem al even onschuldig, waren haar armen nu op zijn rug, langzaam naar beneden aan het strelen. Ze stopte even bij zijn onderrug, waarna de ene weer naar voren ging en de ander langzaam over zijn zij naar zijn heup, waar ze langzaam haar vingers onder zijn T-shirt liet glijden. Ze schaamde zich totaal niet voor hoe ze stonden, of wat andere mensen van hen zouden denken. Tussen Bell en haar, dat was een spel, dat ze constant opnieuw konden spelen. Het stroomde zo natuurlijk als en rivier, het ging aan één stuk door.

Het was goed haar huivering te voelen zodra ze zijn aanwezigheid erkende. De glimlach op zijn lippen speelde op bij het horen van haar stem die ooh zo vertrouwd klonk op die toon. 'Sheena,' beantwoorde hij haar cooltjes en kalm, alsof hij haar net niet zo had benaderd en ze geen zwoele achtergrond hadden. Haar lichamelijke reactie was nog beter dan de verbale, waardoor de glimlach doorspeelde in een grijns. Zoals gewoonlijk maakte het niet uit in wat voor omgeving ze waren, winkelcentrum, grasveld, aula. 'Hm... kijken,' klonk het bijna afkeurend op zijn speelse manier, alsof hij daar niet genoeg aan had. Toen ze mee ging in zijn beweging en zich omdraaide keek hij grijnsend op haar neer. 'Ouders,' beantwoorde hij haar vraag al even duidelijk, alsof dat ene woord niet genoeg zei. Eigenlijk was ook de enige reden zijn ouders, en misschien de invloed van Nearvus. Voor een moment sloot hij zijn ogen, voelde de begerigheid meteen weer omhoog komen bij haar handelingen, merkte hoe hij dit gemist had. Hij had zich de laatste tijd ingehouden, bij iedereen. Dan was het altijd goed dat Sheena weer in zijn omgeving was. Bij haar zachte woorden grinnikte hij even zachtjes, waarna hij haar weer aankeek. 'Hoe kun je dat nou vergeten,' klonk het verbaasd, waarna hij haar een tikje op haar neus gaf als bestraffing. 'Welke jongen kan jou lichaam nou niet missen,' grijnsde hij waarbij hij zijn hand langs haar onderrug liet strelen en haar uitdagend aankeek. De gebruikelijke verlangende blik in zijn ogen keerde weer langzaam terug bij het voelen van haar strelende hand, iets wat altijd het zelfde effect had. 'Hmm,' klonk de zachte kreun goedkeurend, waarbij hij Sheena tegen zich aan trok en zijn gezicht in haar nek verborg. Zachtjes streelde zijn lippen haar nek, merkte dat zijn lichaam weer sneller ging dan zijn geest. 'Zal ik je een rondleiding geven door mijn kamer?' vroeg hij fluisterend in haar oor, waarna zijn lippen een zacht kusje gaven op haar slaap. 'Hoewel het een slaapzaal is, misschien is de badkamer een slimmer idee,' vervolgde hij, waarbij de kleine grijns in zijn stem hoorbaar was.

Ze beet op haar lip in keek onschuldig naar hem op bij zijn compliment. Ze voelde zijn hand op haar onderrug waardoor ze nog iets steviger tegen hem aan stond. Haar hand eenmaal onder zijn T-shirt ging ze over zijn rug langs de rand van zijn broek, soms nét ietsje eronder. Ze voelde opwinding in haar lichaam opwellen, bij Bellingar was dit zo’n heerlijk spel. Haar ademhaling versnelde toen ze de streling van zijn lippen in haar nek voelde. Al kon ze zijn gezicht niet zien, ze wist dat hij grijnsde, zijn stem was overduidelijk, en, omdat hij Bellingar was, verschrikkelijk suggestief. In deze positie was ze al met haar gezicht bij de zijkant van zijn hoofd. Plagerig liet ze even haar tanden over het puntje van zijn oor schrapen. “Of de keukentafel, of de sofa’s in de woonkamer…” Fluisterde ze zachtjes, haar woorden maar net iets meer dan een kreun. Daarna bracht ze haar gezicht iets terug, keek hem heel even diep in zijn ogen aan, vol verlangen. Daarna duwde ze, vrij fel voor een meisje, haar lippen op de zijne. Ze wist al dat hij fantástisch kon zoenen, maar hij mocht het best even op haar uitoefenen. Ze hand die niet onder zijn T-shirt was gleed over zijn schouders verder naar boven, en speelde zachtjes met zijn haar. Toen ze heel even, bijna hijgend, de kus onderbrak, fluisterde ze met haar lippen tegen de zijnde, plagend: "Even uittesten hoor, of je het niet verleerd bent.” Daarna drukte ze haar lippen weer tegen de zijne met al haal gevoel en verlangen erin, ze had dit echt gemist. Ze wisten van elkaar dat ze elkaar allebei lekker vonden, en dat ze allebei wel eens zin hadden in wat geflikflooi. Maar ze waren zeer goede vrienden, en behalve dat kwamen er nooit verdere emotionele bindingen bij kijken.

Haar handen, ongeremd als altijd, waren voor hem zoiets bekend. Hun doen was, bij normale mensen, als een begroeting waarbij je iemand op zijn wang kuste of omhelsde. Het was zo gegroeid, en het beste was dat ze er allebei geen moeite mee hadden. Bellingar in ieder geval niet. Hij grinnikte zachtjes bij haar woorden. 'Je weet het nog,' grapte hij zachtjes, doelend om alle vorige momenten samen. Alleen al de manier waarop ze sprak, waarop ze liep of hoe ze haar blik opsloeg was bij Bellingar al een reden genoeg om haar omver te duwen en boven op haar te springen. Maar hij had zich leren inhouden, had elke flirterige move op haar uitgeprobeerd. Zij was de reden waarom hij zo'n ongelofelijk charmeur was, en het nog goed kon ook. Toen ze plots weer omhoog kwam kwamen zijn armen automatisch stevig om haar middel te liggen, ving haar als het waren op en ging doodleuk mee in haar wilde bui. 'Hoe kan ik het nou verleerd zijn,' klonk het oprecht verbaasd, hoewel de vrolijke waas in zijn ogen verried dat hij haar plaagde. 'Sheena,' kwam het er zachtjes uit toen haar zoveelste wilde bui omhoog kwam en hij bijna zijn evenwicht verloor. Langzaam haalde hij haar lippen van haar af, rechtte zijn rug en hield zijn handen op haar heupen. 'Voor de rest komt nog genoeg tijd, je zit het komende jaar vast nog wel hier op school,' grijnsde hij, waarbij hij zijn arm om haar schouder sloeg en haar mee terug loodste naar een van de tafels. 'Vertel eens, hoe ben je hier gekomen? Je ouders weer eens op doorreis?' vroeg hij geïnteresseerd, waarbij hij tegenover haar plaats nam en voorover leunde op zijn armen die in elkaar geslagen op de tafel lagen.

Ze voelde zijn handen op haar heupen en de glimlach werd groter terwijl ze zijn woorden hoorde. "Natuurlijk, alle tijd." Het is veel leuker je stap voor stap gék te maken dan je zomaar in één keer je zin te geven. Ze grijnsde ontdeugend en liep gewillig onder zijn arm mee. Toen hij eenmaal tegen leunde ze voorover, hem mooi uitzicht biedend en steunde met haar kind op een hand. De vingers van de andere hand gleden nadenken over haar lippen. "Ja. Ze wilden weer eens terug naar de krochten van de Shadraanse hel. Kijk, Shadra zelf, okee. Maar dat plaatste waar ze weer heen terug wilden." Ze huiverde even geacteerd, en keek hem speels aan. "En toen besloot ik dat ik het beter vond om maar gewoon eens naar een plaats waar lol en educatie samensmelten te gaan. Ik heb natuurlijk al veel lessen gehad, gezien ik op veel planeten al geweest ben, maar in de hoogste klassen valt vast nog wel iets te leren." Ze trok even haar wenkbrauwen op. "En jou antwoord was 'ouders'. Moest je hierheen? Is het net zo erg als je vantevoren dacht?" Haar ogen schitterden, en ze ging langzaam achterover zitten, van hem wegleunend. Haar ogen bleven speels zijn bewegingen volgen, terwijl ze haar handen in haar schoot vouwde waar hij ze niet kon zien. Ze bracht een hand langzaam omhoog, die speelde met een pluk die ontsnapt wat uit haar strik. Het was niet de enige, veel plukken vielen er meestal uit waardoor het een vrolijke, rommelige indruk gaf. "En hoe slaapt de vuuretage?" Ze had nu één nacht doorgebracht op de wateretage, waar het wel mooi was, maar zo erg op Cassia gericht dat het bijna saai was. Ze was natuurlijk gewend nooit langer dan een jaar of twee op een planeet te blijven.

De duidelijke interesse was in zijn ogen te lezen, hoewel deze interesse af en toe naar beneden schoot om vervolgens zich weer op Sheena's gezicht te vestigen. 'Dus jij komt gezellig naar de neutrale baai, hopend mij te vinden?' hoewel het laatste een vraag was, kwam het er als een vage conclusie uit. De vrolijke grijns was op zijn gezicht te lezen, terwijl hij haar al even plagend tussen een paar blonde lokken door aankeek. Hij maakte een instemmend geluid, waarbij te horen was dat hij haar antwoord niet echt geloofde, om vervolgens achteruit te leunen en zijn ene elleboog op de stoelleuning te leggen. Bij haar vraag dwaalde zijn blik naar het plafon, waarna hij een zachte zucht slaakte. 'Vader en moeder wilde ons de laatste jaren wat meer ervaring laten opdoen. Sociale contacten en skills zijn belangrijk, zo zijn hun woorden. En ach, het leek Nearvus en mij wel leuk,' grijnsde hij het laatste. 'Het is hier wel... oke. Wij zijn hier ook nog niet zo lang, moet ik eerlijk zeggen. Maarja, zodra er meegaande meiden en gezellige mensen op de school zitten ben ik gelukkig,' wuifde hij nonchalant, een antwoord die Sheena vast en zeker kon verwachten. 'Het enige nadeel is dat ieder mens hier een huisdier lijkt te hebben,' sprak hij walgend. Sheena wist zijn afkeer jegens dieren, maar hij had haar beloofd zijn irritatie niet op haar wezentje te richtten. Desondanks deelde hij zijn mening vaak genoeg met haar, of ze het nou leuk vond of niet. 'Mwha, het is een grote zaal met alle bedden. Enige jammere is dat de jongens en meiden apart slapen,' sprak hij, waarbij de speelse grijns weer omhoog kwam. 'En jij? Al leuke dingen gebeurd, of heb je al leuke, smeuïge dingen gedáán?' vroeg hij nieuwsgierig, waarbij hij weer naar voren leunde, doelend op haar flirterige reputatie.

"Misschien voor jou, misschien voor anderen. Je weet maar nooit was je tegen komt." Ze beet op haar lip en grijnsde uitdagend. "Meegaande meiden? Tja. Die zul je hier niet zo tegen komen, met al die Shadraanse types hier. Al houd jij ook soms wel van wat foute dingen he?" Ze stak haar tong uit en wiebelde met haar wenkbrauwen. Ze reageerde niet op zijn opmerking over de dieren, ze wist dat dit zo was, en ze ging zich er niet aan ergeren. Ze luisterde naar zijn vraag en keek bedenkelijk. "Je weet dat mijn leven altijd prachtig en spectaculair is." Ze knipoogte even naar hem. "Maar veel anders dan normaal is het de laatste tijd niet geweest, ik ben gewoon mezelf geweest." Heel langzaam aan leunde ze weer met haar ellebogen op de tafel, nu met haar gezicht heel vlak bij het zijne. "En jij? Heb je nog spannende dingen ontdekt die je graag wil herhalen of op mij uitproberen? Of heb je je fantastisch gedragen, zoals je ouders nog steeds lijken te denken?" Ze grijnsde ontdeugend, en tikte hem zachtjes op zijn neus, waarna ze strelend van zijn neus naar zijn lippen ging, en die zachtjes met haar vingers verkende. Ze waren zacht, en warm. Haar ogen keken er onderzoekend naar, alsof ze handelingen bedacht waarin ze te pas kwamen.

Nearvur had zuchtend door de gangen gelopen. Bell was soms zo onvoorspellbaar met waar hij heen ging. Dit was al de tweede keer dat ze elkaar kwijd waren gelopen. 'Vast weer een meisje waar hij achteraan zit' mompelde hij tegen zichzelf. Wat nijdig had hij een hand in zijn zak gestoken. In zijn andere hand had hij een fles wijn. Helemaal ingepakt in een net tasje met een sierlijk donkerrode strik er aan. Met een lichtelijke stevige pas liep hij langs de aula. Zijn oren vingen een bekende stem op en keek door de deuropening. Het bekende achterhoofd, wat van zichzelf kon zijn geweest, zag hij zitten aan een tafel tegenover een meisje. Zuchtend liep hij zijn kant op en haalde zijn hand uit zijn broekzak. Met een ferme tets op zijn achterhoofd keek hij hem wat neidig aan. 'We zouden naar het school hoofd gaan.' Zijn stem klonk iets geërgerd, maar verslapte zodra hij Bells indentiege ogen zag. Zijn ogen gleden al snel weer naar het gezeldschap waar Bellingar bij zat. 'Het spij....' Hij kapte zijn zin halverwege af. Hij leek helemaal verstijft te staan voor een paar seconden. Hij bekeek haar gezicht even uitbundig waarna hij even zijn keel schraapte. 'Sheena, Dat is lang geleden. Nooit gedacht jou hier te vinden' Zijn gezicht was naar volle verbazing vertrokken.

Hij lachte geamuseerd, waarna Bellingar Sheena uitdagend aankeek. 'Ooh, die zwichten wel. Net zoals jij gezwicht bent,' sprak hij honend, waarbij zijn vinger even tegen het puntje van haar neus kwam te staan, om vervolgens weer nonchalant achterover te leunen. Toen Sheena antwoorde knikte hij, maar uit de uitdrukking op zijn gezicht was te zien dat hij haar eigenlijk een soort van uitlachte. 'Jezelf, dat bedoel ik al,' grijnsde hij plagend, waarna hij even zijn hand door zijn haar haalde en weer voorover leunde. 'Ik gedraag me altijd fanstastisch. Goeie cijfers, vooral handig als je tweelingbroer je handschrift na kan bootsen, en je je toetsblaadjes gauw kan omwisselen. Uiterst sociaal, dus onaardig zullen ze me hier niet vinden. Alles loopt op rolletjes, zoals te verwachten,' glimlachte hij wat hooghartig, waarna zijn blik werd getrokken door het identieke gestalte. 'Nearvus!' kwam het er iets te enthousiast uit, waarbij zijn blik wat verbaasd maar toch vrolijk op zijn broer werd gericht. 'Waar was je nou, malle Hendrik,' lachte hij, al lang blij dat hij zijn wederhelft weer gevonden had. Naja, technisch gezien had Nearvus hem gevonden, maar daar ging het nu niet om. Maar de kledder tegen zijn achterhoofd was wat onverwacht, zodat hij uit zijn nonchalante houding vooruit schoot en bijna in een poging de hand te ontwijken met zijn voorhoofd tegen het tafelblad aanstootte. 'Nearvuus,' jammerde hij, terwijl hij over zijn achterhoofd wreef. 'Ga nou niet zeggen dat je niet meer van me houd,' alsof hij net de meest hatelijke woorden tegen zijn broertje had gesproken, behalve hem alleen maar een kledder te hebben gegeven, keek hij Nearvus droevig aan. 'Oplettend typ,' sprak hij liefkozen tegen zijn broer toen hij de bijna verschrikte reactie zag toen Nearvus Sheena opmerkte. Hij wist niet wat voor idee Nearvus had over de relatie van hem en Sheena, maar ach. 'Sheena kwam hier gezellig om mij te zoeken, het arme schaap. Kon gewoon niet zonder me!' sprak hij liefkozend, waarbij hij grijzend een blik op Sheena wierp.

Toen Nearvus aankwam bekeek ze goedkeurend de identieke jongen, die helaas iets minder uitstraling had dan zijn broer. Ze glimlachte warm naar hem en stond op. Voordat ze Nearvus een vriendelijke knuffel kon geven keek ze even quasi-dodelijk om naar Bell, en gaf hem daarna een uitdagende knipoog. Daarna draaide ze zich weer om naar Nearvus en sloeg haar armen om hem heen, drukte hem tegen haar aan. "Inderdaad, lang niet gezien! Nee, ik had ook niet gedacht dat ik jullie hier tegen zou komen." Ze glimlachte verleidelijk, het was altijd leuk om te proberen of ze die stille Nearvus aan het blozen kom krijgen. Ze reageerde verder niet op de klap die Nearvus aan Bell had gegeven, zo waren ze nou eenmaal met elkaar, dat wist ze. "Dus, gebroeders Handsome," begon ze, terwijl ze beiden aankeek. "het bevalt jullie wel op SSA?" Ze keek ze beiden aan, alhoewel haar ogen net iets vaker over Bellingar schoten, proberend hem onopvallend wat extra aandacht te geven. Ze kwam vandaag mensen tegen die ze al bijna een jaar niet gezien had, heel opvallend. Daarna keek ze even serieus Nearvus aan. "Bellingar had het al aangeboden, maar is het goed als ik even de vuuretage kom bekijken?" Ze hield even pauze en keek uitdagend naar Bellingar. "Ik vind het zo saai dat iedere etage hier zo precies naar eigen planeet ingericht is, als ik bij jullie kom heb ik ook nog wat afwisseling." Ze lachte warm naar hem, in haar ogen schitterden pretlichtjes.

Nearvus keek even met bijde opgetrokke wenkbrauwen Bellingar aan toen hij zo hartelijk begroet werd. Blijkbaar had hij niet doorgehad dat hij het halve schoolgebouw naar hem af had gezocht. Zijn blik gleed door naar Sheena die opgestaan was. Verrast door de omhelsing bleef hij even als een beeld stil staan waarna hij zachtjes zijn handen om haar rug deed en zacht omhelsde. Heel voorzichtig deed hij dat aangezien hij in een hand nog het zwarte tasje vast had met de wijnfles er in. Net zo voorzichtig als dat hij zijn armen om haar heen had gedaan deed hij ze ook weer terug. Nearvus merkte ook dat Sheena doorging met waar ze gebleven was. Hem laten blozen, maar tot nu toe was dat haar niet gelukt. 'Tot nu toe wel goed. We hebben al een rondlijding gehad en we waren eigenlijk onder weg naar het schoolhoofd' Bell en Near stonden hier nu namlijk ook in pak. Hij merkte ook wel dat Sheena's ogen meer naar Bell gingen als naar hem, maar daar had hij geen probleem mee. Hij wist hoe het zat tussen Sheena en Bell zat. 'Tuurlijk. Ik zie geen probleem daar in. Zolang mijn plek naast Bell vrij blijft snacht's heb ik er geen probleem mee.' Hij glimlachte even naar bijde. Voorzichtig stak hij zijn lege hand in zijn broekzak.

Zonder geluid keek hij lachend naar zijn broer, die nu omhelst werd door Sheena. Als een boek zou praten, zou dat de enige mogelijkheid zijn om Nearvus te verleiden, eigenlijk iets wat hij nog steeds een keertje moest gaan uitproberen. Gewoon, om hem te stangen. Nog na grijzend ging zijn blik weer naar Sheena toen ze hun tweeën een vraag stelde. Zijn antwoord wist ze al, hield zich daarom stil terwijl Nearvus zijn antwoord gaf. Maar bij zijn woorden werden zijn ogen groot, kwam hij met een klap terug naar de bewoonde wereld en schoot naar voren. 'Shit,' mompelde hij, waarna hij beschamend en schuldbewust naar het tafelblad keek waar zijn handen in dat zelfde, snelle reflex op waren komen te liggen. 'Schoolhoofd, da's waar ook,' probeerde hij zijn houding te verklaren. 'Sorry Near,' mompelde hij beschamend, keek zijn broer niet aan. Dát was hij vergeten. Zijn blik gleed over het uiterlijk van zijn broer, herinnerde zich dat zijn jas nog boven op zijn bed lag en sloeg zijn hand tegen zijn voorhoofd. 'Zolang het overdag is vind Nearvus het goed,' grijnsde Bellingar breed, doelend op de nachtelijke avontuurtjes die hij en Sheena vroeg wel eens hadden. Gebruikelijk hing hij dan een van de stropdassen - vaak een rode - aan de deurknop voor zijn broer zodat deze wist dat hij met wat voor reden ook niet binnen mocht komen. Behalve als het huis in brand stond ofzo, dan kon hij het hem wel vergeven. 'Tja, Nearvus is nog steeds een grote held in het donker,' grijnsde hij breed naar Sheena, zijn broer plagend op de manieren zoals hij het altijd deed. 'Maarr,' klonk het wat kleintjes en vragend aan zijn broer. 'Hoe laat gingen we nou naar het schoolhoofd? Gewoon om te checken hoor' alsof hij een klein jongetje was keek hij schuchter op naar zijn broer, had niet willen toegeven dat hij weer eens iets vergeten was.

Ze grijnsde, natuurlijk was haar al opgevallen dat de jongens hier in pak waren, man in pak, daar kon ze wel bij kwijlen. Maar dat liet ze natuurlijk niet blijken. "Hmm... 's nachts wel. Moet je misschien wel iets later gaan slapen." Ze knipoogte naar Nearvus en lachte om Bell's opmerking die erachteraan kwam. Ze keek Bell aan bij zijn vraag naar Nearvus, en playbackte 'sukkel' naar hem. "Is er eerst nog even tijd om de vuuretage te verkennen? Dan laat ik jullie ook wel even de wateretage zien." Ze glimlachte warm, ze wist ook wel dat ze later nog wel ergens met Bellingar zou belanden. Niet eens persee op de water of vuur etage, hem kennende. Die was altijd en overal wel in de stemming, een van de dingen die ze wel mocht aan hem. Ze stond op, en gebaarde de jongens haar te volgen. Ze wisten natuurlijk al waar de wateretage zat, maar ze vond het wel leuk even haar slaapplaats aan hen te laten zien. De wateretage zat het laagst, dus ze waren er gelijk na de eerste trap. Ze trok de deur open en gebaarde hen naar binnen te gaan. Met een geamuseerde stem zei ze: "Mijn nederige stulpje." Ze grijnsde kort en sloot de deur achter hen. Ze wees naar enkele deuren. "Slaapkamer meisjes, slaapkamer jongens, badkamer, waar natuurlijk de beste douches en baden in zitten, de beste watertechnologie komt natuurlijk van Cassia." Ze glimlachte even trots, ze was superblij met de badkamer. "Maar zoals je hier de woonkamer ziet," ze gebaarde naar de meubels, "is het nogal op Cassia gericht, wat ik dus saai vind, een meisje dat van alle planeten komt." Ze glimlachte verontschuldigend en verliet toen met de jongens de etage weer. "Nou, jullie beurt. Waar is de vuuretage?"

Nearvus was van beiden hun plagerijtjes wel gewend. Hij haalde zijn hand woelend door het haar van Bellingar toen hij vertelde dat hij zijn jas was vergeten op de etage en dat ze naar het schoolhoofd zouden gaan. Een lichte zucht verliet zijn lippen even en keek naar Sheena die aanbood om naar haar etage te gaan om die te laten zien. 'Lijkt me een goed idee.' Bij het weg lopen uit de aula deed Nearvus met middel van magie de stoelen aan schuiven en volgde Sheena de trap op. Ze gaf een uitgebreide rondleiding door de etage. 'Hmm, zitten er hier veel op deze etage?' Vreemd genoeg waren ze tot nu toe op geen enkele etage iemand anders tegen gekomen. Zijn ogen bekeken ieder detail in de kamer en zijn ogen bleven op de meubels hangen toen Sheena daar uitleg over gaf. Zelf vond hij iedere stijl wel mooi, maar hij kon ook begrijpen dat ze het niet zo mooi vond. 'Het rondleiden laat ik aan Bell over als hij niet niet erg vind.' En hij gaf hem even een plagerige glimlach met een knipoog. Als hij zou rondleiden zou het er toch meer uit zien als een toer door het museum en dat zou de sfeer nu verpesten.

Met een brede grijns schudde Bellingar zijn hoofd bij Sheena's opmerking. 'Sssjt,' grinnikte hij naar haar, alsof ze net een groot geheim verklapt had. Toen hij Nearvus hand door zijn blonde haar voelde gaan gaf hij hem een vriendschappelijke stomp in zijn zij terug. 'Niet die gouden lokken door de war doen, dat is een van mijn beste wapens,' gromde hij quasi beledigt, waarbij hij zijn hand demonstratief door zijn haar haalde zodat het weer terug viel in de nonchalante warrigheid. Hij knikte op Sheena's voorstel, stond op en liep met zijn handen in zijn broekzakken achter de andere aan. Nieuwschierig stak hij zijn hoofd naar binnen toen de deur open ging, voelde meteen een wat akelige rilling over zijn ruggengraat gaan. Als persoon met vuurmagie had hij de natuurlijke afkeer jegens watermagiërs natuurlijk ook weer. 'Veel water,' mompelde hij instemmend op Sheena's woorden dat het wel erg op Cassia was gericht, waardoor Bellingar maar veilig bij de deur bleef staan en rustig tegen de deurpost bleef leunen. 'Jippy,' grijnsde hij naar zijn broer toen hij de taak om rond te leiden op Bellingar af schoof. 'Volg mij maar,' hield hij zijn hand in de lucht waarbij hij zich omdraaide en de deur uitliep. De trap op, slenterend, waarna hij de grote deur open duwde. 'Gelukkig zitten we niet op de Lucht Etage. Anders hadden we die gehele pokke wenteltrap op gemoeten,' zei hij luchtig waarna hij de etage inliep en zijn armen spreed. 'Dit is ons domein. De wildste feestjes zullen hier gehouden worden, de diepgaanste gesprekken laat ik aan Near over,' grijnsend keek hij over zijn schouder naar de twee achter hem. De indeling verschilde eigenlijk niet van de andere etages, alleen de meubels waren in een andere stijl. 'Zo terug,' sprak hij terwijl hij de trap op holde naar de slaapkamer. Daar griste hij zijn jasje van zijn bed af griste, zijn haar nog even modelleerde in de spiegel, een knipoog gaf naar zijn eigen spiegelbeeld waarbij hij zijn vinger lollig als een pistoltje ernaar liet wijzen. Daarna rende hij weer terug, liep de trap af terwijl hij zijn jas aandeed. 'Mag ik mijn stropdas afhouden Near?' murmelde hij bijna smekend naar zijn broer. Hoewel hij ze altijd droeg op vader en moeders verzoek, had hij het toch liever niet als hij een eigen keuze had.

Ze keek Nearvus vrolijk aan bij zijn vraag. 'Jawel, nou, niet zó veel. Maar veel meer dan op de licht of lucht etage.' Ze glimlachte naar hem, haar ogen iets speels. Bij zijn woorden haalde ze speels haar wenkbrauwen op, zo had ze hem nog nooit gezien. 'Prima.' Vertrouwde ze hem vrolijk toe. Sheena liep vrolijk achter Bell aan, zijn mooie schouders even van de achterkant bestuderend. Haar glimlach werd goedkeurend, en ze reageerde verder niet op zijn woorden. Toen ze de vuuretage liet zien, moest ze gelijk toegeven dat het al een verbetering was vergeleken met de wateretage, maar de stijl van één planeet kon gewoon nooit voor haar voldoen. 'De wildste feestjes? Wanneer is de volgende?' Zei ze terwijl ze naar hem toeliep en haar arm losjes om hem heensloeg, schuin voor hem staande en met haar heup tegen hem aanleunend. Ze keek hem na, en toen hij na enkele seconden terugkwam in zo'n netjes jasje, had ze hem best nog wel even een uurtje of twee hier willen houden, en die fles wijn mocht ook wel hier blijven. Ze luisterde naar zijn vraag en liep naar hem toen, zachtjes zijn borst strelend op de plaats waar de stropdas had moeten zitten. 'Hm... met of zonder...' Ze liep even een rondje om hem heen, haar hand zachtjes over zijn schouders meestrelend. 'Nee, als het plaatje compleet is ben je nóg lekkerder. Ga maar halen, die stropdas. Ik strik hem wel voor je.' Ze knipoogde naar hem en zette daarna een stap achteruit, hem de ruimte gevend zijn stropdas te gaan halen. Ze draaide zich even om naar Nearvus. 'Wat voor wijn heb je eigenlijk meegenomen?' Ze glimlachte verleidelijk, hem speels in zijn ogen kijkend.

Nearvus negeerde de stomp van Bellingar in zijn zijde. Met zijn hand in zijn broekzak liep hij achter Sheena aan naar boven toe. Duidelijk vond Sheena de vuur etage beter als de water etage, maar hij begreep haar wel. Ook Near's ogen volgde Bell toen hij de kamer in schoot om zijn jasje van zijn bed af te halen. Met een klein glimlachje keek hij naar het smekende gezicht van Bell die hem vroeg of hij geen stropdas om hoefde. Sheena liep keurend om Bell heen die voor hem al antwoord gaf. 'We gaan wel compleet. Misschien valt er nog een klein geintje uit te halen jou kennende.' Hij wende zicht tot Sheena die zich naar hem toe keerde. 'Ik heb echte shadraanse wijn tot mijn bezitting kunnen laten komen. Veel weten we niet van het schoolhoofd, maar wel dat hij van Shadra komt. De meeste Shadraanen houden van hun eigen wijn dus laat hopen hij ook.' Hij negeerde zoals gewoonlijk de speelse blik van Sheena en haar verleidelijke glimlach. Het deed hem zoals gewoonlijk niks en gaf daarom maar een normale glimlach terug en keek toe hoe Bell terug kwam met zijn stropdas.

Verslagen zuchtte hij, liet hierbij zijn schouders hangen en hield zijn ogen gesloten onder de gepijnigde uitdrukking op zijn hoofd. 'Waarom zijn jullie zo gemeen,' murmelde hij na Sheena's woorden, waarna hij zich met die zelfde houding omdraaide en de trap weer op slenterde. Terug komend met de al even zwarte stropdas bij zijn zwarte pak en witte overhemd eronder slenterde hij met die zelfde droevenis de trap weer af. Met gebogen hoofd hield hij zijn hand omhoog naar Sheena met de stropdas erin, rechtte daarna zijn rug met een zucht en ging kaarsrecht staan. 'Mevrouw, als u wilt,' vervolgde hij, doelend op het vastmaken van de stropdas. 'Shadraanse wijn, iets wat ik eigenlijk ook wel naar binnen wil gieten op dit moment,' sprak hij grijnsend naar Nearvus. 'Maarre, zullen we dan maar gaan. Misschien moeten we hem ook maar een fijne kerst wensen. Hmm, misschien beter als we weer weg gaan. En Near, hou je in. Misschien heeft hij wel een gluiperig diertje,' gromde hij het laatste, verhullend dat hij altijd de gene was die het snelste zijn houding verloor door zijn temperament dat hij geërfd had van zijn moeder. Vuur, niet iets wat zich vaak rustig hield.

PROFILE MAGICIAN

» Tijd verdoen.
» Het is tijd
» Het is tijd
» Het is tijd.
» Tijd

Tijd verdoen 2.

Tijd verdoen 2.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen