Het is tijd

''Nadat U op dezelfde manier met hem omging ja'' schreeuwde Diva terwug toen Savador tegen haar schreeuwde. Ze zou zich nu even niet meer bang laten maken door hem. ''Wat Donovan deed was fout. Ik ben ook nog niet klaar met hem. Maar U heeft hem daartoe uitgedaagd'' vervolgde. ''Het is niet ik U niet vertrouw. Maar hier hier ben ik het niet mee eens'' zei ze. Ze zweeg even maar bleef Savador recht aankijken. ''Als een spin in zijn web weeft U me in met verhalen over dat niemand van U houd. Maar als ik iets zeg dat U niet zint dan begont U als een boze kat te blazen. En ik Uw hand maar likken'' zei ze.

Savador staarde Diva even verbaasd aan toen ze tegen hem begon te schreeuwen, maar hij steunde met zijn gezicht op zijn hand en zuchtte zacht. 'Laat het geschreeuw achterwege, Diva. Dat is nergens voor nodig,' antwoordde hij kalm. Hij keek Diva door zijn vingers voor een moment ernstig aan toen hij haar woorden hoorde. 'Heb ik hem daartoe uitgedaagd? Wil je zeggen dat het mijn schuld is dat hij van die streken uithaalt? Geef het toe, vanaf het begin was hij al een lastig ventje. Je zegt zelf dat je ook nog niet klaar met hem bent, en dat was ik ook niet. Misschien denk ik anders dan jij, mijn gedachtes voor de ultieme straf lagen bij het martelen, ik dacht dat dat hem wel zou afleren. Ik had het wellicht fout, maar ik heb hem zeker niet tot de tiran gemaakt die hij is.' Savador sloot even geërgerd zijn ogen. Toen hij ze weer opende keken ze Diva recht aan. 'Wees toch niet zo pessimistisch, schoonheid,' zei hij zacht en met een bedroefde grimas. 'Zo ben ik nu eenmaal, dat weet ik, dat weet jij en dat weet iedereen. Maar je pijn doen op welke manier dan ook, dat is absoluut niet mijn bedoeling. Dat weet je toch?' Savador bleef Diva een lange tijd aankijken maar sloeg zijn ogen toen neer.

''Ik zeg ook niet dat het Uw schuld is van Donovan's daden. Daar hebben zijn ouders al jaren schuld aan namelijk'' zei Diva iets kalmer nu. ''Wat ik U wel verwijt is het feit dat hij laaiend werd. Die wonden, dat is Uw eigen fout. Marteling wekt alleen maar woede op. Donovan is zeker geen tiran. Donovan is gewoon een verward joch dat met een beetje sturing makkelijk in bedwang kan worden gehouden. Enkel een correctie als het fout gaat is genoeg. En geen lichamelijke, dat wekt afgunst en dat zorgt voor tegenstand. Er zijn meerdere manieren om hem te corrigeren die veel pijnlijker zijn. Maar als U hem die streken echt af wilt leren dan moet U respect bij hem opbouwen. Als Donovan respect voor U heeft zal hij eerder over de gevolgen van zijn daden nadenken. En zijn menselijke verstand zorgt er dan voor dat hij het wel uit zijn hoofd laat om iets te uit te halen wat voor schade kan zorgen ongeacht op welk gebied dan ook'' zei ze. Ze had tijdens het spreken haar houding veranderd. Haar rug was kaarsrecht alsof ze aan een touwtje omhoog werd gehouden. Haar kin iets opgeheven maar met een zachte blik. Verder sprak ze duidelijk maar zonder stemverheffing. Gewoon op normaal volume.

Savador zakte wat onderuit in zijn stoel en tikte zenuwachtig op de armleuning. Plotseling barstte hij in lachen uit toen hij Diva hoorde beginnen over respect. 'Respect opbouwen? Diva, dit is nu al de tweede keer dat je me onbewust aan het lachen krijgt,' lachsnikte hij terwijl hij een hand voor zijn mond sloeg om het te remmen. Vanuit zijn ooghoeken staarden zijn gouden ogen Diva aan; ze waren vochtig, en het had niet lang geduurd of hij had tranen in zijn ogen van het lachen gekregen. Een moment later staarde hij weer kalm in de haard, alsof hij nooit verstrikt was geraakt in een lachbui. 'Ik denk niet dat dat veel zal helpen, dierbaar kind. Ik ben geen deskundige in wijzes van sociaal gedrag. De enige methode die ik ken is de harde. Denk je heus dat Donovan ooit voor mij vrijwillig in het stof buigt?' Savador onderdrukte zijn opkomende lach door zijn lippen stijf op elkaar te houden, zodat er alleen schor gegrinnik uitkwam. 'Het spijt me, Diva. Manieren van praten en geestelijk corrigeren is niet voor me weggelegd,' vervolgde hij een stuk serieuzer, alsof hij nu pas ter zake kwam. 'En stel dat ik het zou proberen, Donovan haat me nu immers zo erg dat hij het toch zou weigeren. En dan wind ik me weer op, hij krijgt een grote mond, ik ga over op lichamelijke straffen, je weet hoe dat gaat.' Savador leunde met zijn hoofd vermoeid tegen de hoofdleuning van de stoel. Hij draaide zijn gezicht naar Diva toe en keek haar met een hunkerende blik aan. 'Diva,' bracht hij er op een zielig toontje uit. 'Laten we heel dit gedoe even achterwege houden en het later weer oppakken. We zouden beiden ontspannen, weet je nog?' Zijn bleke vingers op de armleuning wenkten haar zwakjes. Hij wilde zijn tijd nu niet verspillen met het discussiëren over iemand als Donovan. Niet nu hij een nieuwe kans kon grijpen om weer even alleen met Diva te kunnen zijn.

Diva rolde met haar ogen en slaakte een geergerde zucht. ''Onmogelijk'' mompelde ze zachtes. ''Maar dan ook echt alletwee'' kwam er achteraan. Ze sloeg haar armen over elkaar en leunde in de deurpost. ''Hoe kan ik me ontspannen als U de hele tijd voor martelbeul speelt? U heeft zelf gezien wat er van komt. Deze keer zijn de wonden nog beperkt maar wat zal er een volgende keer gebeuren? Ik ben bezorgd om U meer niet'' zei ze tegen hem met een vermoeide stem. Ze zuchte even opnieuw maar ditmaal niet geergerd en schudde licht glimlachend haar hoofd. Ze ging weer recht overeind staan en liep op Savador af.

Savador bleef Diva met een klein pruillipje wenken, ook toen hij zag dat ze met haar ogen rolde en een geërgerde zucht slaakte. Zijn pruillip ging over in een brede glimlach wanneer hij zag dat ze naar hem toe kwam. Hij ging wat meer onderuit zitten en trok haar voorzichtig aan haar arm op zijn schoot, zodat ze nu half op hem lag. Haar hoofd hield hij strelend tegen zijn borst gedrukt. 'Ik wil ook best een stap wagen, Diva,' sprak hij zacht in haar oor. 'Als jij me zo nu en dan een zetje in de juiste richting wil geven. Ik doe het dan wel voor jou, en niet voor Donovan.' Savador aaide haar onophoudelijk over haar haren en sloot glimlachend zijn ogen. Hij legde zijn vrije hand om zijn keel om de pijn van de brandwonden wat te verzachten. In dat geval had hij geluk dat zijn handen vrijwel altijd klam waren, als de huid van een slang.

Diva liet zich bij Savador op schoot trekken. Ze luisterde naar zijn woorden. ''Dat zou ik zeer op prijs stellen'' zei ze zacht tegen hem. Ze zag hem zijn andere hand naar zijn nek brengen. Ze ging wat stabieler op zijn schoot zitten. ''Dit kan even prikken'' zei ze zacht. Daarna blies ze zachtjes door middel van een spreuk koude lucht tegen de brandwonden. Ze kon het ook met water doen maar Diva wist dat Savador daar net echt gecharmeerd van was dus gebruikte ze in plaats daarvan maar koude lucht.

Savador glimlachte zwakjes, maar je kon zien dat zijn gezicht van de pijn betrok toen Diva koude lucht tegen zijn brandwonden blies. Hij omhelsde haar even en zijn mondhoeken krulden om tot een dankbare glimlach als de pijn wat verminderde. 'Dankjewel, schoonheid,' zei hij zacht. Met zijn duim- en wijsvinger hief hij Diva's kin op en drukte zachtjes een kus op haar lippen. Savador duwde haar bij haar schouders opeens midden in de zoen terug. Er was zojuist iets in hem opgekomen. Hij ritste zijn vest een stuk open en stak zijn hand erin. Uit de binnenzak had hij iets gepakt, zijn hand was gesloten. Toen hij die vlak voor Diva's gezicht opende lag op zijn handpalm de ring van Viktor die ze voor haar verjaardag had gekregen. 'Ik geloof dat die van jou is,' zei Savador zacht. Op zijn gezicht stond een kalme grijns, maar zijn ogen zeiden iets anders. Hij was er niet al te blij mee geweest toen hij ontdekte dat Viktor haar iets cadeau had gegeven, maar hij vertelde maar niet dat hij geaarzeld had of hij de ring bij het vinden in zijn vuist zou vermorzelen.

Diva keek Savador even verbaasd aan toen hij haar ineens terug duwde. Toen hij zijn hand weer opende ging Diva's blik meteen naar haar hand. Ze had niet eens doorgehad dat ze de ring kwijt was geweest. ''Dank U'' zei ze wat ongemakkelijk en pakte de ring uit zijn handpalm. Ze liet hem nu om een andere vinger glijden waar hij niet zo snel vanaf zou glijden. ''Sorry dat ik U niks hebt verteld over het feit dat ik jarig was. Ik ben niet meer zo snel geneigd dat te doen gezien vroegere omstandigheden. Viktor had het toevallig onthouden'' zei ze zacht en schuldig.

Savador grijnsde breed en wuifde Diva's verontschuldiging weg. 'Dat is niet erg, schoonheid. Geen reden om je schuldig te voelen, je krijgt nog iets van me te goed voor je verjaardag,' zei hij smalend. 'Gefeliciteerd!' Hij boog zich voorover en greep Diva stevig bij haar middel beet. Hij drukte wat te ruw een kus op haar lippen zodat ze samen van de stoel achterover vielen. Savador verzachtte de val door zijn armen onder haar hoofd te leggen, zodat ze niet met haar schedel tegen de stenen vloer zou knallen. 'Sorry, misschien was dat iets te wild,' zei hij zacht nu hij over haar heen lag. Hij steunde op zijn armen en bleef een lange tijd op haar neerkijken. Zijn lange zwarte haar viel over zijn schouders en ging voor zijn gezicht hangen. Uiteindelijk stond Savador weer langzaam op en wilde Diva met een schuldige uitdrukking op zijn gezicht overeind helpen.

Diva schrok even toen ze samen met Savador achterover viel. Gelukkig werd haar een pijnlijke val bespaart gebleven dankzij hem. Even bleef ze hem verbaasd aankijken maar barstte daarna in lachen uit. Het was een van de weinige keren dat zij spontaan moest lachen. Ze zag zijn schuldige blik en was nu eindelijk een beetje uitgelachen. ''Sta niet zo te kijken. Ik neem U niets kwalijk. Nou help me even overeind'' grinnikte ze nog even na. Met Savador's hulp stond Diva weer op en fatsoeneerde haar kleding even die door de val helemaal verkeerd was gaan zitten.

(Ben even eten)

Savador staarde even verbaasd op Diva neer toen ze plotseling in lachen uitbarstte. Hij toonde een flauwe glimlach en lachte uiteindelijk zacht met haar mee. Hij trok haar aan haar arm overeind en hielp mee om haar kleding wat te fatsoeneren. Hij plofte weer neer in de stoel en klaagde een zachte, opgeluchte zucht. 'Het spijt me, ik liet me even gaan,' zei Savador met een ontdeugend grijnsje terwijl hij zijn haren uit zijn gezicht streek. Hij steunde bedenkelijk met zijn vuist onder zijn kin. Voorvallen als wat hij cadeau kon geven had hij altijd al moeilijk gevonden. Zijn gouden ogen keken Diva even met een veelbetekende blik aan; hij had al wel een idee wat hij zou kunnen geven.

(Smakelijk, ik ook. Prettige kerstdag(en) nog toegewenst ;D)

(Ja ook voor jou santa

)

''Dat is nou helemaal niks voor U dat U zich laat gaan bedoel ik'' grijnsde Diva even. Ze was haar vlecht aan het uithalen want er waren door die val teveel haren uit losgeraakt. Doordat haar haren strak in een vlecht hadden gezeten golfde de zwarte lokken licht en Diva ze over haar schouder gooide. Ze trok het paarse lint rond haar middel van haar uniform wat strakker aan. Tussen het paarse lint hing een al even paarse zijden doek. Meestal werd die voor de neus en mond geknoopt zodat de Suasama niet herkenbaar zouden zijn voor vijhanden. Paars was voor leerlingen. Donkerblauw voor de eche leden en als er een kleine halve maan opstond betekende dat dat je van de allerhoogste rang was. Ooit hoopte Diva die rang ook te bereiken.

Savador glimlachte licht. 'Je aanwezigheid maakt me er toe, Diva,' zei hij zacht terwijl hij een lok om zijn vingers draaide. Hij keek zwijgend toe hoe Diva haar haren uit de vlecht uithaalde. 'Los staat je veel aantrekkelijker,' merkte hij grijnzend op. Hij legde zijn voeten te rusten op een kleine poef en sloot even vermoeid zijn ogen. Heel dat gedoe met Donovan had hem uitgeput. Maar de bonkende pijn in zijn hand, het branderige gevoel bij zijn hals en Diva's aanwezigheid zorgden er wel voor dat hij wakker bleef. Savador opende loom een hand op de armleuning en schoot een vuurbal op de haard af, rakelings langs Diva heen. Het oude brandhout in de haard begon te vlammen, eerst een enkel vlammetje wat vervolgens overging in een knetterend haardvuur. De kamer was donker en nu de hitte die tijdens de marteling aanwezig was afkoelde, was het er kil en een beetje warmte kon geen kwaad.

(Danki xD)

Diva glimlachte even naar Savador. ''Als ik met los haar zou trainen dan was ik het wel al meer dan een keer kwijt geraakt'' glimlachte ze. Ze schrok niet toen er een vuurbal rakelings langs haar schoot. Ergens had ze het wel verwacht dat hij zoiets ging doen. Toen Diva nog een keer al haar haren bij elkaar pakte voelde ze opeens iets warms in haar nek. En iets kleverigs. Ze bekeek de toppen van haar vingers waarmee ze net langs haar nek gestreken had en zag daat bloed op zitten. Kennelijk was ze toch niet zo ongedeerd uit de training gekomen als ze had verwacht. Diva zuchtte even zacht en moeddeloos.

Savador was bezig met zijn hand te verbinden. Hij bond het verband er niet te strak omheen, het gevoel dat hij bij de wond had was al beknellend genoeg. Hij legde er een losse knoop in en bewoog zijn hand even om te zien of het verband niet los zou raken. Toen dat niet het geval was, legde hij zijn hand op zijn buik en klaagde een zachte zucht. Sinds hij hier solliciteerde was hij vaker gewond in zijn leven geraakt dan ooit, zelfs vaker dan in zijn tijd op straat. Hij moest het er maar voor over hebben om zijn titel te behouden, dacht hij met een vreugdeloze glimlach. Savador keek op en grijnsde even bij het zien hoe Diva naar iets op haar vingertoppen staarde. Hij pakte haar arm en trok haar hand naar zich toe. Wanneer hij zag dat het bloed was, schrok hij niet maar keek hij haar wel even bezorgd aan. Zonder te twijfelen stak hij één voor één haar vingers in zijn mond en likte het bloed af.

Diva zweeg toen Savador het bloed van haar vingers likte. ''Ongelofelijk, ik raak zelfs gewond van een trainings apparaat'' zei ze met een teurige glimlach. ''Dat gaat wat worden bij dat examen'' mompelde ze erachteraan en haar schouders zakte een paar centimeter naar beneden.

(Sorry voor de korte post)

Savador was bij Diva's laatste vinger aangekomen toen hij haar woorden hoorde. Hij grijnsde even en trok haar aan haar arm weer op zijn schoot. 'Niet zo negatief, snoes, dat is nergens voor nodig. Het lukt je best,' probeerde hij haar moed in te spreken. Hij streek een paar golvende lokken uit haar gezicht en gaf haar een geruststellende zoen op haar lippen. 'Kale is geen Suasamagod. Het is heus niet het geval dat hij onverslaanbaar is, onthoudt dat.' Savador leunde glimlachend met zijn hoofd tegen de leuning; hij had er alle vertrouwen in dat Diva zou slagen, of ze nu zonder kleerscheuren van een training afkwam of niet.

(Is niet erg)

''Nee dat moest er ook nog eens bijkomen zeg. Het vervelende is dat hij wel erg goed is'' zei Diva. ''Maar U heeft gelijk. Ik moet niet zo ongelofelijk negatief zijn hierover. Als ik de moed al opgeef voor het gevecht heb ik al verloren'' zei ze. Ze kon hem wel aan. Ze heeft hem immers zelf eerder in haar macht gehad. Al was dat wel met magie en hierbij was dat niet. ''Wilt U komen kijken als ik examen moet doen?'' vroeg ze opeens. ''Eigenlijk is het tegen de regels dat er buitenstaanders bij zijn maar ik wil U er graag bij hebben'' zei ze daarna iets zachter.

Savador keek even op toen Diva vroeg of hij wilde komen kijken als ze examen moest doen. Maar zijn verbazing ging snel over in een tevreden grijns. 'Natuurlijk wil ik dat, Diva. Ik wil niets liever,' antwoordde hij zacht terwijl hij de golven in haar haren met zijn vingers volgde. Het kon hem niets schelen als Kale er iets op tegen zou hebben. Als zijn Diva het wenste, zou hij ervoor zorgen dat het uitkwam. Savador knuffelde haar even stevig en ging met zijn vingertoppen zacht door haar haren. Naast het werk als schoolhoofd en de vermoeiende gebeurtenissen op de school vormde Diva zijn toevluchtsoord.

Diva glimlachte even naar Master Savador. Ze ging iets dichter tegen hem aanzitten. Ze legde daarna haar hand op zijn wang en raakte zachtjes met haar lippen de zijne. Ondertussen sprak ze in gedachte een spreuk uit en streek met haar vingertoppen langs de brandwonden in Savador's nek. Ze liet een blauwe vloeistof achter die ijskoud was en vrijwel direct door zijn huid werd opgenomen. Niet veel later verdwenen de brandwonden. Toen week Diva pas weer naar achteren en keek Savador recht aan. ''Een bijtwond van een slang kan ik niet genezen'' zei ze daarna zachtjes en streek een paar lokken uit Savador's gezicht.

Savador sloot zijn ogen en genoot van iedere kleine aanraking die Diva hem bezorgde. Zelf ging hij ook kalm door met door haar haren strijken. Hij rilde even licht toen Diva een ijskoude vloeistof op zijn brandwonden achterliet nadat ze er met haar vingertoppen overheen streek. De pijn leek vrijwel direct te verdwijnen, evenals de vloeistof. Hij hield haar tegen met een arm zodat ze niet zo makkelijk van hem af kon rollen wanneer ze weer terugweek. Savador opende glimlachend zijn ogen en keek Diva dankbaar aan. 'Dat hoeft ook niet,' antwoordde hij zacht. 'Het gaat wel weer over.' Hij ritste zijn vest verder open en haalde de amulet die hij van Deshas had gekregen onder zijn colltrui uit. Hij keek er even zwijgend naar. 'De Heer dacht erover mij als zijn opvolger te maken,' zei Savador zacht zonder zijn blik van het kristal binnenin de amulet af te scheuren. Hij keek Diva met een zelfvoldane grijns aan. 'Weet je wat dat betekent, schoonheid? Het betekent dat ik nog meer macht aan mijn voeten krijg als de tijd rijp is.' Hij draaide met een lege blik één van Diva's lokken om zijn vinger.

Diva's blik ging van Savador naar het amulet dat hij onder zijn vest vandaan haalde. Ze had direct gezien dat het een amulet was en dat her een krachtige was. Ze had veel boeken over amuletten gelezen en er zelf een paar weten te maken. Maar zo'n krachtige als deze had ze nog nooit gezien. Ze knikte even gedachteloos toen ze Savador's woorden hoorde. ''Kennelijk heeft de Heer van het Duister grote verwachtigen van U'' zei ze zacht.

Savador tikte nadenkend tegen zijn oorbel en glimlachte bij het horen van Diva's woorden. 'Natuurlijk heeft hij dat. Wie dacht je anders dat hij tot zijn opvolger zou maken? Kale?' Hij stootte een zachte, spottende lach uit en liet zijn armen aan weerzijden van de stoel lui langs de armleuningen hangen. De amulet liet hij op zijn borst rusten; hier was het veilig. Hij geloofde immers niet dat Diva het iets aan kon doen. Al zou er al een klein barstje in komen, dan zou het al zijn kracht verliezen en onbruikbaar worden, want wat Savador haar niet vertelde was dat de amulet vooral diende om krachtige spreuken in op te slaan. Hij ging zacht met zijn vingertoppen over het haar van Diva waar het glansde van het licht van het vuur en zuchtte zacht. 'Wat ben je mooi als het vuur weerspiegeld wordt in je haar,' zei hij zacht in haar oor.

Diva bloosde licht toen ze de woorden van Savador hoorde. Een beetje verlegen streek ze een lok haar achter haar oor. Haar blauwe oorbel weerspiegelde eveneens in het licht van het vuur. Het voelde nu even alsof de oorbel door haar huid heen brandde. Dat vervloekte ding ook. En ze had hem alleen maar in omdat ze zonder zou transformeren naar haar 'ware gedaante' zoals haar familie dat zo leuk kon noemen. Waarom kon ze het nou niet net zoals Imeth zelf bepalen wanneer ze wou veranderen en waneer niet? Diva vroeg zich eigenlijk af waarom ze er nu ineens aan dacht. Dat had ze al een tijdje niet meer gedaan.

PROFILE MAGICIAN

» Het is tijd
» Het is tijd.
» Tijd
» Tijd verdoen 2.
» vrije tijd

Het is tijd

Het is tijd

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen