Met een grijns duwde ze de deur open en stapte ze de kamer in. Ze had die ochtend niet verwacht dat ze haar kamer zo weer binnen zou komen. Ze was de hele dag al vrolijk, maar de hele dag had het geleken alsof het minste en geringste haar alweer boos kon maken, nu had ze dat idee niet meer. Gelukkig.
Ze liet haar blik door de kamer glijden en beet even op haar lip. Ze wende zich tot Mats en zei zacht: 'Sorry voor de troep.. Ik was vanochtend te lui om alles goed te leggen.' Ze doelde voornamelijk op het bed. Het kussen lag ergens in het midden van het bed alsof Tári die ochtend opgestaan was en het kussen mee had willen trekken het bed uit. Haar deken lag maar half op het bed en het dekentje dat ze soms over haar gewone deken legde lag op de plek waar normaal gesproken haar kussen hoorde te liggen. Ze grijnsde even en vulde aan: 'Of ik was een beetje later wakker dan ik had gehoopt..' Ze grinnikte even en draaide zich toen weer om.
Terra kwam wat beledigd de kamer binnen. Aan de snuit van het dier zat wat opgedroogd bloed. Terra keek beledigd naar haar bazin om vervolgens met de zelfde blik naar Mats' schouder te kijken. Een ding was in elk geval duidelijk, de Tasmaanse duivel was zeker niet blij dat haar bazin haar achter had gelaten. Tári lachte even zacht en haalde haar schouders op. 'Sorry kleintje, maar ook jij kan snel genoeg rennen om ons bij te houden, plus, als Neltharion Mats hoorde, heb jij hem vast ook wel gehoord. Je was dus gewoon te druk bezig met je eten.' Tári keek Mats even aan. Haar blik was wat vragend. Ze zuchtte even en hurkte neer. Terra reageerde er meteen op en kwam wat beledigd naar haar bazin toe. Tári liet haar vingers even over Terra's vacht gaan waarna ze zo zacht mogelijk zei: 'Gegeten heb je in elk geval. Als je zo doorgaat vliegt hier straks geen gevogelte meer rond.' Terra gromde wat, al klonk het een stuk minder beledigd dan net.
Tári stond weer op en keek Mats aan. 'We zouden die afspraak gaan aflossen, niet?' Ze wachtte niet op een antwoord. Ze liep meteen naar de piano toe. Ze ging op het krukje zitten dat ervoor stond en deed de klep open. Haar vingers gingen even over de meeste toetsen, waarna ze even glimlachte. Het was al maanden geleden dat ze iets had gespeeld, maar toch.
Haar blik gleed even naar de lege bladmuziekstandaard. Ze grijnsde even. Ze was de meeste van haar notenbladen kwijt en van de rest had ze geen idee waar ze lagen. Ze sloot haar ogen even en zuchtte.
Ze opende haar ogen en wende zich tot Mats. 'Als ik gewoon begin, kan jij dan op het juiste moment inspringen?' Ze kende wel een paar stukken waarvan ze zeker wist dat andere die ook kende. Ze was er niet geheel zeker van of Mats die stukken ook kende, maar ze hoopte er op. Ze zocht in haar hoofd de mogelijke stukken uit die ze van voor tot achter uit haar hoofd wist. Ze grijnsde toen ze bij een van haar eerste stukken uit kwam. Ze had het geleerd van Wendy.
Ze legde haar vingers op de toetsen en keek Mats nog een keertje aan voordat ze haar vingers over de toetsen liet bewegen. Het was heel even vreemd, maar nog voor ze het eigenlijk zelf besefte had ze haar ogen gesloten en ging ze op in het stuk. Ze kende elke noot van voor tot achter en het zou haar niks verbazen als ze dit stuk de rest van de dag in haar hoofd zou hebben. Ze opende haar ogen even op het moment dat Mats moest beginnen, al sloten ze zich vervolgens automatisch weer..

Mats kwam samen met Tári de kamer binnen, het was een totale puinhoop. Hij begon te grijnzen bij de rommel die zich had opgestapeld. Een bed dat helemaal niet opgemaakt was. Ze wende zich tot Mats en zei zacht: 'Sorry voor de troep.. Ik was vanochtend te lui om alles goed te leggen.' Ze doelde voornamelijk op het bed. Het kussen lag ergens in het midden van het bed alsof Tári die ochtend opgestaan was en het kussen mee had willen trekken het bed uit. Haar deken lag maar half op het bed en het dekentje dat ze soms over haar gewone deken legde lag op de plek waar normaal gesproken haar kussen hoorde te liggen. Ze grijnsde even en vulde aan: 'Of ik was een beetje later wakker dan ik had gehoopt..' Ze grinnikte even en draaide zich toen weer om. "Klaarblijkelijk" was zijn simpele antwoord. Hij stapte de kamer binnen en nam alles in zich op. Terra was klaarblijkelijk enorm beledigd omdat Tári haar had achtergelaten terwijl ze evengoed Neltharion had kunnen volgen. Tári lachte even zacht en haalde haar schouders op. 'Sorry kleintje, maar ook jij kan snel genoeg rennen om ons bij te houden, plus, als Neltharion Mats hoorde, heb jij hem vast ook wel gehoord. Je was dus gewoon te druk bezig met je eten.' Tári keek Mats even aan. Haar blik was wat vragend. Ze zuchtte even en hurkte neer. Terra reageerde er meteen op en kwam wat beledigd naar haar bazin toe. Tári liet haar vingers even over Terra's vacht gaan waarna ze zo zacht mogelijk zei: 'Gegeten heb je in elk geval. Als je zo doorgaat vliegt hier straks geen gevogelte meer rond.' Terra gromde wat, al klonk het een stuk minder beledigd dan net. Mats haalde zijn viooldoos uit de rugzak en deed de doos open om dan zijn viool tegen zijn kin te zetten. Hij sloot zijn ogen en zette de strijkstok tegen de snaren. 'We zouden die afspraak gaan aflossen, niet?' mats knikte en opende zijn ogen om Tári naar de piano te zien lopen. Ze ging op het krukje zitten dat ervoor stond en deed de klep open. Haar vingers gingen even over de meeste toetsen, waarna ze even glimlachte. Mats ging naast haar staan klaar om te spelen. 'Als ik gewoon begin, kan jij dan op het juiste moment inspringen?' vroeg ze. "Natuurlijk." zei hij met een dromerige glimlach. Ze legde haar vingers op de toetsen en keek Mats nog een keertje aan voordat ze haar vingers over de toetsen liet bewegen. Na zeven seconden begon hij met zijn vioolstuk. Het hele stuk was zacht en vol romantiek volgens hem. Het was vredig en rustgevend. Hij sloot zijn ogen en ging helemaal op in het vioolstuk. Na het muziekstukje tussen hem en Tári legde hij zijn viool weg en ging hij naast Tári op een stoel zitten die hij erbij had genomen. "Ik kan een stukje op de piano spelen, mag ik even?" Hij keek haar glimlachend aan en begon te spelen. Dat was een van zijn favoriete stukken voor op piano én viool. Bijna iedereen kende het stuk.

(https://www.youtube.com/watch?v=mxFww4UyHdI)

"Klaarblijkelijk" was zijn simpele antwoord, nadat Tári zich had verontschuldigd voor de troep. Mats kwam de kamer binnen. Terra ook de kamer binnen, al was het dier behoorlijk beledigd. Tári lachte even zacht en haalde haar schouders op. 'Sorry kleintje, maar ook jij kan snel genoeg rennen om ons bij te houden, plus, als Neltharion Mats hoorde, heb jij hem vast ook wel gehoord. Je was dus gewoon te druk bezig met je eten.' Tári keek Mats even aan. Haar blik was wat vragend. Ze zuchtte even en hurkte neer. Terra reageerde er meteen op en kwam wat beledigd naar haar bazin toe. Tári liet haar vingers even over Terra's vacht gaan waarna ze zo zacht mogelijk zei: 'Gegeten heb je in elk geval. Als je zo doorgaat vliegt hier straks geen gevogelte meer rond.' Terra gromde wat, al klonk het een stuk minder beledigd dan net. Mats haalde zijn viooldoos uit de rugzak en deed de doos open om dan zijn viool tegen zijn kin te zetten. Hij sloot zijn ogen en zette de strijkstok tegen de snaren. 'We zouden die afspraak gaan aflossen, niet?' Mats knikte en opende zijn ogen. Tári had geen van beide acties gezien omdat ze al naar de piano was gelopen. Ze ging op het krukje zitten dat ervoor stond en deed de klep open. Haar vingers gingen even over de meeste toetsen, waarna ze even glimlachte. Ze zou een stuk uit haar hoofd moeten spelen. De meeste van haar notenbladen waren spoorloos verdwenen en de rest wilde ze nu gewoon niet zoeken. Bovendien moest het niet zo moeilijk zijn om een stuk uit haar hoofd te spelen. Vroeger had ze amper iets anders gedaan dan spelen.
Mats ging naast haar staan klaar om te spelen. 'Als ik gewoon begin, kan jij dan op het juiste moment inspringen?' Vroeg ze. "Natuurlijk." Zei Mats met een dromerige glimlach. Tári grijnsde even bij het zien van zijn glimlach, maar gunde zichzelf niet echt de tijd om er naar te kijken. Haar vingers begonnen over de toetsen te bewegen. Het was even vreemd om het bekende gevoel weer te hebben, maar het was prettig.
Toen Mats moest beginnen keek ze hem even aan, om vervolgens haar ogen weer te sluiten. Soms verbaasde ze zich erover dat ze elke toets wist te vinden.
Zodra de laatste noot had geklonken opende Tári haar ogen en grijnsde ze breed. Ze wende zich tot Mats die zijn viool weg legde en naast haar ging zitten op een stoel die hij erbij had genomen. "Ik kan een stukje op de piano spelen, mag ik even?" Tári knikte en haalde haar vingers van de toetsen.
Mats keek haar glimlachend aan en begon te spelen. Het muziek stuk klonk meteen bekend in haar oren. Niet alleen omdat Mats het al eens eerder had gespeeld, maar dan op de viool, maar ook omdat het een van de weinige stukken was die ze nooit uit haar hoofd had willen leren. Je moest haar niet vragen waarom ze dat nooit had gewild, daar had ze namelijk geen antwoord op.
Haar ogen twinkelde een beetje bij elke noot die Mats speelde. Toen het stuk afgelopen was zei ze lachend: 'Waarom heb je me nooit verteld dat je kan spelen?' Ze keek hem lachend aan.
Ze beet even op haar lip en draaide zich om naar Terra. De Tasmaanse duivel keek haar vragend aan, maar kreeg geen antwoord op de vraag. Ze wende zich weer tot Mats.
'Ik heb een stuk dat ik je graag wil laten horen. Het is het enige stuk dat ik heb geleerd van mijn vader.' Haar moeder had nooit de moeite genomen haar iets te leren nadat ze dat "irritante kind" werd. Haar vader wel.
Ze legde haar vingers op de toetsen en zuchtte een keertje. Bij dit stuk was de kans groot dat ze haar ogen niet sloot. Ze vond het een prachtig stuk, maar ergens was het ook een hel om te spelen. Ze glimlachte even toen haar vingers over de eerste toetsen gingen. Ze had er ergens moeite mee om het stuk te spelen. Het deed haar denken aan thuis, al was die gedachte niet geheel onaangenaam. Toen ze klaar was met het stuk keek ze Mats vragend aan. Haar blik was nog ergens afwezig, haar gedachte nog ergens bij het stuk, maar toen ze sprak was ze weer geheel wakker. 'Wilde je nog iets spelen?'

Er komen (Volgens mij) ook andere instrumenten in voor, probeer die te negeren ^^
https://www.youtube.com/watch?v=a_Am4cHMBKM&feature=related

Als ik gewoon begin, kan jij dan op het juiste moment inspringen?' Vroeg ze. "Natuurlijk." Zei Mats met een dromerige glimlach. Tári grijnsde even bij het zien van zijn glimlach, maar gunde zichzelf niet echt de tijd om er naar te kijken. Haar vingers begonnen over de toetsen te bewegen. Toen Mats moest beginnen keek ze hem even aan hij keek terug en hij sloot zijn ogen weer om volop te genieten van het muziekstuk. Zodra de laatste noot had geklonken opende Tári haar ogen en grijnsde ze breed. Ze wende zich tot Mats die zijn viool weg legde en naast haar ging zitten op een stoel die hij erbij had genomen. "Ik kan een stukje op de piano spelen, mag ik even?" Tári knikte en haalde haar vingers van de toetsen.
Mats keek haar glimlachend aan en begon te spelen. Het was zijn favoriete stuk dat hij op beide prachtige instrumenten kon spelen. Toen het stuk afgelopen was zei ze lachend: 'Waarom heb je me nooit verteld dat je kan spelen?' Ze keek hem lachend aan.
Ze beet even op haar lip en draaide zich om naar Terra. De Tasmaanse duivel keek haar vragend aan, maar kreeg geen antwoord op de vraag. Ze wende zich weer tot Mats.
'Ik heb een stuk dat ik je graag wil laten horen. Het is het enige stuk dat ik heb geleerd van mijn vader.'
"laat maar horen, ik ben benieuwd." zei hij met een glimlach en hij haalde zijn vingers van de toetsen. Ze legde haar vingers op de toetsen en zuchtte een keertje, hij stelde zich niet al teveel vragen bij het zuchten van Tári, het was vast een moeilijk stuk. Ze glimlachte even toen haar vingers over de eerste toetsen gingen. Hij sloot zijn ogen en genoot van de klank die zijn hele hoofd vervulden. Na het stuk vroeg ze vervolgens: "Wilde je nog iets spelen?" Hij opende zijn ogen en glimlachte. Eenmaal Tári haar vingers van de toetsen haalden begon hij een stuk te spelen dat hij best grappig vond en toch ook zo mysterieus. Hij sloot zijn ogen en hij liet zijn handen bijna uit zichzelf bewegen. Zo moest het ook. Na het stuk keek hij Tári met een glimlach aan en kuste haar liefdevol, vol tederheid. Hij sloot zijn ogen nogmaals en stopte even "Jou stuk was trouwens prachtig." zei hij en dan kuste hij haar verder. Maar al snel beeïndigde hij die kus en keek hij haar wat beschaamd aan "Mijn excuses." Hij stond op en zette Neltharion op de stoel waar hij net had gezeten en hij ging aan de raam staan. Oh god, waar was hij toch mee bezig? Hij ging met zijn handen nerveus door zijn haar, het maakte hem letterlijk gek. Zijn rode ogen keken glazig door het raam en hij dacht na, hij zag Tári enorm graag maar hij ging te ver naar zijn normen. Hij moest zich leren inhouden. Hij floot Neltharion bij zich, die al bezorgd piepend naar hem toevloog. Mats aaide afwezig Neltharion's kopje met zijn wijsvinger.

"Ik kan een stukje op de piano spelen, mag ik even?" Tári knikte en haalde haar vingers van de toetsen.
Mats keek haar glimlachend aan en begon te spelen. Toen het stuk afgelopen was zei ze lachend: 'Waarom heb je me nooit verteld dat je kan spelen?' Ze keek hem lachend aan.
Ze beet even op haar lip en draaide zich om naar Terra. De Tasmaanse duivel keek haar vragend aan, maar kreeg geen antwoord op de vraag. Iets wat wel vaker gebeurde als ze in zichzelf dacht en Terra merkte er iets van. Het was eigenlijk gebruikelijk dat het een keer per dag gebeurde, dat zei iets dacht en Terra het wilde weten, maar het niet te horen kreeg.
Ze wende zich weer tot Mats.
'Ik heb een stuk dat ik je graag wil laten horen. Het is het enige stuk dat ik heb geleerd van mijn vader.'
"laat maar horen, ik ben benieuwd." zei hij met een glimlach en hij haalde zijn vingers van de toetsen. Ze legde haar vingers op de toetsen en zuchtte een keertje. Bij dit stuk was de kans groot dat ze haar ogen niet sloot. Ze vond het een prachtig stuk, maar ergens was het ook een hel om te spelen. Ze glimlachte even toen haar vingers over de eerste toetsen gingen. Ze had er ergens moeite mee om het stuk te spelen. Het deed haar denken aan thuis, al was die gedachte niet geheel onaangenaam. Ze kon niet zeggen dat ze het slecht had gehad thuis. Het was misschien geen paradijs, maar als je de vooroordelen van haar ouders weg dacht, dan was het te doen.
Tári glimlachte toen ze in haar ooghoeken zag dat Mats zijn ogen sloot. Na het stuk vroeg Tári: 'Wilde je nog iets spelen?' Hij opende zijn ogen en glimlachte. Eenmaal Tári haar vingers van de toetsen haalden begon hij een stuk te spelen. Tári's blik gleed naar de toetsen om vervolgens naar Mats gezicht te glijden. Ze kon het gewoon niet geloven. Ze hield zielsveel van hem, iets wat ze nog nooit had gehad, ze zou bereid zijn haar leven voor hem te geven.
Na het stuk keek hij Tári met een glimlach aan en kuste haar liefdevol, vol tederheid. Tári's gedachte dreven ergens af en leken geheel te verdwijnen toen ze haar ogen sloot en Mats terug kuste. Ze opende haar ogen pas toen Mats stem haar hoofd vulde: "Jou stuk was trouwens prachtig." Ze grijnsde even, maar had weinig tijd om een reactie te geven voordat Mats haar weer kuste. Ze had er geen zin in om hem te onderbreken en een reactie te geven.
Al snel beëindigde Mats de kus en keek hij Tári wat beschaamd aan. "Mijn excuses." Hij stond op en zette Neltharion op de stoel waar hij net had gezeten en hij ging aan de raam staan. Tári liet haar blik naar Terra gaan en keek het dier vragend aan. Terra ging op haar achterpoten staan, maar leek er ook weinig van te begrijpen. Tári wende haar blik weer naar Mats die nerveus door zijn haar ging met zijn hand. Mats floot Neltharion bij zich, die al bezorgd piepend naar hem toevloog. Mats aaide afwezig over het kopje van de draak. Tári slikte even en stond op. Haar blik was bezorgd toen ze naar Mats toe liep. 'Mats?' Haar stem was twijfelend. Ze bleef even op een afstandje staan, maar liep vervolgens naar hem toe. Ze ging naast hem staan, met haar gezicht zijn kant op gericht. 'Wat is er?' Haar blik sprak boekdelen en haar houding was duidelijk bezorgd.

Tári glimlachte toen ze in haar ooghoeken zag dat Mats zijn ogen sloot. Na het stuk vroeg Tári: 'Wilde je nog iets spelen?' Hij opende zijn ogen en glimlachte. Eenmaal Tári haar vingers van de toetsen haalden begon hij een stuk te spelen. Tári's blik gleed naar de toetsen om vervolgens naar Mats gezicht te glijden. Maar dat zag hij niet omdat hij met zijn ogen gesloten puur op gevoel speelde. Na het stuk keek hij Tári met een glimlach aan en kuste haar liefdevol, vol tederheid. Hij sloot zijn ogen nogmaals en stopte even "Jou stuk was trouwens prachtig." zei hij en dan kuste hij haar verder. Maar al snel beeïndigde hij die kus en keek hij haar wat beschaamd aan "Mijn excuses." Hij stond op en zette Neltharion op de stoel waar hij net had gezeten en hij ging aan de raam staan. Oh god, waar was hij toch mee bezig? Hij ging met zijn handen nerveus door zijn haar, het maakte hem letterlijk gek. Zijn rode ogen keken glazig door het raam en hij dacht na, hij zag Tári enorm graag maar hij ging te ver naar zijn normen. Hij moest zich leren inhouden. Hij floot Neltharion bij zich, die al bezorgd piepend naar hem toevloog. Mats aaide afwezig Neltharion's kopje met zijn wijsvinger. 'Mats?' Haar stem was twijfelend. Ze bleef even op een afstandje staan, maar liep vervolgens naar hem toe. Ze ging naast hem staan, met haar gezicht zijn kant op gericht. 'Wat is er?' Zijn blik was nog altijd naar het raam gericht maar zijn gezicht werd vuurrood. Hij keek haar aan en zei dan met een trillende stem. "Ik hou het niet meer vol, ik kan het niet meer." Hij wendde zijn blik beschaamd even af. "Het spijt me zo Tári, ik kan me niet meer bedwingen." Hij stond op en keek haar aan. Hij nam haar hand vast en trok haar dicht tegen zich aan. Hij zweeg en kuste haar hals en ging zo naar haar linkerschouder. Dan kuste hij haar op de mond maar ging met zijn tong langs haar zijdezachte lippen. Hij had gevoel dat hij bijna helemaal wegsmolt. Maar verder dan dit kon en mocht hij echt niet gaan. Hij had er geen idee van wat zij wou. Hij ging haar de stappen laten zetten want hij durfde niet verder te gaan.

Na het stuk keek hij Tári met een glimlach aan en kuste haar liefdevol, vol tederheid. Tári's gedachte dreven ergens af en leken geheel te verdwijnen toen ze haar ogen sloot en Mats terug kuste. Ze opende haar ogen pas toen Mats stem haar hoofd vulde: "Jou stuk was trouwens prachtig." Ze grijnsde even, maar had weinig tijd om een reactie te geven voordat Mats haar weer kuste. Ze had er geen zin in om hem te onderbreken en een reactie te geven.
Al snel beëindigde Mats de kus en keek hij Tári wat beschaamd aan. "Mijn excuses." Hij stond op en zette Neltharion op de stoel waar hij net had gezeten en hij ging aan de raam staan. Tári liet haar blik naar Terra gaan en keek het dier vragend aan. Terra ging op haar achterpoten staan, maar leek er ook weinig van te begrijpen. Tári wende haar blik weer naar Mats die nerveus door zijn haar ging met zijn hand. Mats floot Neltharion bij zich, die al bezorgd piepend naar hem toevloog. Mats aaide afwezig over het kopje van de draak. Tári slikte even en stond op. Haar blik was bezorgd toen ze naar Mats toe liep. 'Mats?' Haar stem was twijfelend. Ze bleef even op een afstandje staan, maar liep vervolgens naar hem toe. Ze ging naast hem staan, met haar gezicht zijn kant op gericht. 'Wat is er?' Haar blik sprak boekdelen en haar houding was duidelijk bezorgd.
Mats' blik was nog steeds naar het raam gericht, maar zijn gezicht werd vuurrood. Hij keek haar aan en zei met trillende stem: "Ik hou het niet meer vol, ik kan het niet meer." Hij wendde zijn blik beschaamd even af. "Het spijt me zo Tári, ik kan me niet meer bedwingen." Hij stond op en keek haar aan. Hij nam haar hand vast en trok haar dicht tegen zich aan. Tári verzette zich niet. Misschien hielp ze hem zelfs onbewust.
Mats zweeg en kuste haar hals en ging zo naar haar linkerschouder. Ze sloot haar ogen onwillekeurig. Ze genoot van elke aanraking. Dan kuste hij haar op de mond maar ging met zijn tong langs haar zijdezachte lippen. Tári grijnsde even waarna ze haar mond gewillig een stukje opende. Haar hart sloeg een paar slagen over toen ze zacht zei: 'Wie zegt dat je je moet bedwingen?' Haar stem was zachter dan een fluistertoon, misschien net hoorbaar. Ze opende haar ogen en schudde haar hoofd. 'Ik in elk geval niet.' Het warme gevoel dat door haar lichaam heen ging werd groter en leek zelfs warmer te worden toen ze een kus op Mats lippen drukte..

Mats aaide afwezig over het kopje van de draak. Tári slikte even en stond op. Haar blik was bezorgd toen ze naar Mats toe liep. 'Mats?' Haar stem was twijfelend. Ze bleef even op een afstandje staan, maar liep vervolgens naar hem toe. Ze ging naast hem staan, met haar gezicht zijn kant op gericht. 'Wat is er?' Haar blik sprak boekdelen en haar houding was duidelijk bezorgd.
Mats' blik was nog steeds naar het raam gericht, maar zijn gezicht werd vuurrood. Hij keek haar aan en zei met trillende stem: "Ik hou het niet meer vol, ik kan het niet meer." Hij wendde zijn blik beschaamd even af. "Het spijt me zo Tári, ik kan me niet meer bedwingen." Hij stond op en keek haar aan. Hij nam haar hand vast en trok haar dicht tegen zich aan. Tári verzette zich niet. Wat het voor hem al een stuk gemakkelijker maakte, hij was zo nerveus en voorzichtig dat hij bij haar niets verkeerd wou doen. Mats zweeg en kuste haar hals en ging zo naar haar linkerschouder. Ze sloot haar ogen onwillekeurig. Ze genoot van elke aanraking. Dan kuste hij haar op de mond maar ging met zijn tong langs haar zijdezachte lippen. Tári grijnsde even waarna ze haar mond gewillig een stukje opende. Voordat hij verderging zei Tári iets: Wie zegt dat je je moet bedwingen?' Haar stem was zachter dan een fluistertoon, misschien net hoorbaar. 'Ik in elk geval niet.' Hij glimlachte en opende zijn ogen. Zij kuste hem en hij deed mee maar hij zei zachtjes daarna "Ik wil meer dan alleen dit Tári" zei hij zachtjes en hij ging op bed zitten en hij keek haar beschaamd aan "En dat spijt me zo, ik moet mijn gevoelens bedwingen." Hij zweeg verder en keek naar de grond. Hij schaamde zich dood voor zijn acties

(inspiloos)

'Mats?' Haar stem was twijfelend. Ze bleef even op een afstandje staan, maar liep vervolgens naar hem toe. Ze ging naast hem staan, met haar gezicht zijn kant op gericht. 'Wat is er?' Haar blik sprak boekdelen en haar houding was duidelijk bezorgd.
Mats' blik was nog steeds naar het raam gericht, maar zijn gezicht werd vuurrood, iets wat ze eigenlijk best schattig vond, maar ook iets wat haar een beetje bang maakte voor zijn antwoord. Hij keek haar aan en zei met trillende stem: "Ik hou het niet meer vol, ik kan het niet meer." Hij wendde zijn blik beschaamd even af. "Het spijt me zo Tári, ik kan me niet meer bedwingen." Hij stond op en keek haar aan. Hij nam haar hand vast en trok haar dicht tegen zich aan. Tári verzette zich niet. Misschien hielp ze hem zelfs onbewust. Ze wilde zich niet verzetten.
Mats zweeg en kuste haar hals en ging zo naar haar linkerschouder. Ze sloot haar ogen onwillekeurig. Ze genoot van elke aanraking. Dan kuste hij haar op de mond maar ging met zijn tong langs haar zijdezachte lippen. Tári grijnsde even waarna ze haar mond gewillig een stukje opende. Voordat hij verderging zei Tári zacht: 'Wie zegt dat je je moet bedwingen?' Haar stem was zachter dan een fluistertoon, misschien net hoorbaar. 'Ik in elk geval niet.' Hij glimlachte en opende zijn ogen.
Tári kuste hem en Mats deed mee, maar hij zei zacht daarna: "Ik wil meer dan alleen dit Tári" zei hij zachtjes en hij ging op bed zitten en hij keek haar beschaamd aan "En dat spijt me zo, ik moet mijn gevoelens bedwingen." Mats zweeg verder en keek naar de grond.
Tári glimlachte even en sloot haar ogen. Ze zuchtte even voordat ze haar ogen opende. Haar blik was niet op Mats gericht, maar op Terra. Het diertje keek de twee een voor een aan, tot de blik van de Tasmaanse duivel bij Tári bleef hangen. Terra leek te snappen wat er speelde, al leek het diertje er niet voor te zijn.
Tári wende haar blik naar Mats en schudde haar hoofd. 'Hoe blind denk je dat ik ben, Mats?' Ze schudde haar hoofd en spreidde haar armen. 'Ik kan beter vragen of je door hebt dat je doof bent?' Ze grijnsde even en zei toen zachter dan net: 'Volgens mij zei ik je net dat je je niet hoeft te bedwingen.' Ze liep naar hem toe en legde haar hand op zijn kaak. Ze glimlachte even. 'Misschien moet ik het je gewoon verbieden.'

Ik ook!

Tári kuste hem en Mats deed mee, maar hij zei zacht daarna: "Ik wil meer dan alleen dit Tári" zei hij zachtjes en hij ging op bed zitten en hij keek haar beschaamd aan "En dat spijt me zo, ik moet mijn gevoelens bedwingen." Mats zweeg verder en keek naar de grond.
Tári glimlachte even en sloot haar ogen. Ze zuchtte even voordat ze haar ogen opende. Haar blik was niet op Mats gericht, maar op Terra. Het diertje keek de twee een voor een aan, tot de blik van de Tasmaanse duivel bij Tári bleef hangen, Mats keek ook naar de tasmaanse duivel. Terra leek te snappen wat er speelde, al leek het diertje er niet voor te zijn en mats begon weer te twijfelen.
Tári wende haar blik naar Mats en schudde haar hoofd. 'Hoe blind denk je dat ik ben, Mats?' Ze schudde haar hoofd en spreidde haar armen. 'Ik kan beter vragen of je door hebt dat je doof bent?' Ze grijnsde even en zei toen zachter dan net: 'Volgens mij zei ik je net dat je je niet hoeft te bedwingen.' Ze liep naar hem toe en legde haar hand op zijn kaak. Ze glimlachte even. 'Misschien moet ik het je gewoon verbieden.'
"Misschien is dat een goed idee" zei Mats op een zachte toon en hij deed zijn schoenen uit. Dan ging hij met zijn handen over het bed alsof hij het aaide. Hij ging er helemaal op liggen en trok Tári met zich mee. Hij ging met zijn handen over haar rug en hij sloot zijn ogen. Hij ging niet verder want terra leek er niet mee akkoord te zijn. Hij trok Tári wel tegen zich aan en hij kuste haar nogmaals en dan zei hij zachtjes "Terra lijkt er niet al te blij mee te zijn" Hij keek haar uitdagend aan. Wat zou ze doen? Terra braafjes volgen of hem? Hij zou afwachten en misschien was het een goed idee als hij haar nog wat meer uitdaagde. Hij kuste haar nogmaals en ging helemaal over haar rug en bleef even hangen om dan van haar rug naar haar benen te gaan. Hij grijnsde en gromde lichtjes, dan kuste hij haar weer, steeds wilder. Hij beeïndigde de kus weer en hij sloot zijn ogen weer. Wat zou ze nu doen?

"Ik wil meer dan alleen dit Tári" Sprak Mats zachtjes waarna hij op het met ging zitten en haar beschaamd aankeek. "En dat spijt me zo, ik moet mijn gevoelens bedwingen." Mats zweeg verder en keek naar de grond.
Tári glimlachte even en sloot haar ogen. Ze zuchtte even voordat ze haar ogen opende. Haar blik was niet op Mats gericht, maar op Terra. Het diertje keek de twee een voor een aan, tot de blik van de Tasmaanse duivel bij Tári bleef hangen, Mats keek ook naar de Tasmaanse duivel. Terra leek te snappen wat er speelde, al leek het diertje er niet voor te zijn.
Tári wende haar blik naar Mats en schudde haar hoofd. 'Hoe blind denk je dat ik ben, Mats?' Ze schudde haar hoofd en spreidde haar armen. 'Ik kan beter vragen of je door hebt dat je doof bent?' Ze grijnsde even en zei toen zachter dan net: 'Volgens mij zei ik je net dat je je niet hoeft te bedwingen.' Ze liep naar hem toe en legde haar hand op zijn kaak. Ze glimlachte even. 'Misschien moet ik het je gewoon verbieden.'
"Misschien is dat een goed idee" Zei Mats op een zachte toon. Hij deed zijn schoenen uit. Tári grijnsde. Het was al iets. Tári keek toe hoe Mats over het bed ging met zijn handen. Mats ging helemaal op het bed liggen en trok Tári mee, wat als gevolg had dat Tári zacht lachte.
Hij ging met zijn handen over haar rug en hij sloot zijn ogen. Mats trok haar tegen zich aan en kuste haar nogmaals voordat hij zei: "Terra lijkt er niet al te blij mee te zijn" Hij keek haar uitdagend aan. Tári wende haar blik even naar Terra. Ze keek het dier even aan, om vervolgens haar blik weer naar Mats te wende. 'Het is Terra, Mats, dat beest is het nooit met me eens.' Misschien was dat niet helemaal waar, maar wel voor het grootste deel.
Mats kuste haar nogmaals en ging helemaal over haar rug en bleef even hangen om dan van haar rug naar haar benen te gaan. Tári sloot haar ogen even waardoor ze niet zag dat Mats grijnsde.
Ze lachte even toen hij lichtjes gromde en haar weer kuste, steeds wilder. Tári's mondhoeken krulde wat trillend omhoog. Toen Mats de kus stopte draaide ze zich weer om naar Terra. Het diertje keek haar wat afwachtend en hopend aan. Tári grijnsde even: 'Terra, zou jij zo lief willen zijn een paar mensjes bang te maken?' Terra gromde wat en bleef koppig waar ze was. Tári zuchtte even en zei kil tegen de Tasmaanse duivel: 'Nu, Terra!' Terra gromde even boos, maar liep wel de kamer uit. Tári kon een triomf grijns niet onderdrukken. Ze wende zich tot Mats en zei toen zacht: 'Tenzij Neltharion ons stoort, hebben we van niks of niemand nog last.' Ze grijnsde even en vervolgde zacht: 'En alsjeblieft, stop nou niet steeds op het moment dat ik het leuk begin te vinden. Ik kan jou ook pesten, hoor.' Ze lachte even en kuste Mats, waardoor de lach verdween, al leek hij over te springen in haar ogen..

flut

'Hoe blind denk je dat ik ben, Mats?' Ze schudde haar hoofd en spreidde haar armen. 'Ik kan beter vragen of je door hebt dat je doof bent?' Ze grijnsde even en zei toen zachter dan net: 'Volgens mij zei ik je net dat je je niet hoeft te bedwingen.' Ze liep naar hem toe en legde haar hand op zijn kaak. Ze glimlachte even. 'Misschien moet ik het je gewoon verbieden.'
"Misschien is dat een goed idee" Zei Mats op een zachte toon. Hij deed zijn schoenen uit. Tári grijnsde. Het was al iets. Tári keek toe hoe Mats over het bed ging met zijn handen. Mats ging helemaal op het bed liggen en trok Tári mee, wat als gevolg had dat Tári zacht lachte.
Hij ging met zijn handen over haar rug en hij sloot zijn ogen. Mats trok haar tegen zich aan en kuste haar nogmaals voordat hij zei: "Terra lijkt er niet al te blij mee te zijn" Hij keek haar uitdagend aan. Tári wende haar blik even naar Terra. Ze keek het dier even aan, om vervolgens haar blik weer naar Mats te wende. 'Het is Terra, Mats, dat beest is het nooit met me eens.'
"Oei Oei" zei hij zachtjes en hij glimlachte. Ze lachte even toen hij lichtjes gromde en haar weer kuste, steeds wilder. Tári's mondhoeken krulde wat trillend omhoog. Toen Mats de kus stopte draaide ze zich weer om naar Terra. Het diertje keek haar wat afwachtend en hopend aan. Tári grijnsde even: 'Terra, zou jij zo lief willen zijn een paar mensjes bang te maken?' Terra gromde wat en bleef koppig waar ze was. Tári zuchtte even en zei kil tegen de Tasmaanse duivel: 'Nu, Terra!' Terra gromde even boos, maar liep wel de kamer uit. Tári kon een triomf grijns niet onderdrukken. Ze wende zich tot Mats en zei toen zacht: 'Tenzij Neltharion ons stoort, hebben we van niks of niemand nog last.' Ze grijnsde even en vervolgde zacht: 'En alsjeblieft, stop nou niet steeds op het moment dat ik het leuk begin te vinden. Ik kan jou ook pesten, hoor.' Ze lachte even en kuste Mats, waardoor de lach verdween. Deze keer stopte hij niet, Hij opende zijn mond en hij liet zijn tong haar tong strelen. Dan beeïndigde hij de kus weer en deed hij zijn t-shirt uit en kuste hij haar weer verder terwijl hij zijn t-shirt ergens wegsmeet. Zijn kusjes waren eerst onschuldig maar ze werden wilder en wilder. "Ik hou van je lieveling." Hij keek weer even naar de raam maar dan ging zijn blik weer naar Tári "En wat wil jij nog doen vandaag?" Hij begon te lachen, hij zat haar uit te dagen.

"Terra lijkt er niet al te blij mee te zijn" Hij keek haar uitdagend aan. Tári wende haar blik even naar Terra. Ze keek het dier even aan, om vervolgens haar blik weer naar Mats te wende. 'Het is Terra, Mats, dat beest is het nooit met me eens.'
"Oei Oei" zei hij zachtjes en hij glimlachte. Ze lachte even toen hij lichtjes gromde en haar weer kuste, steeds wilder. Tári's mondhoeken krulde wat trillend omhoog. Toen Mats de kus stopte draaide ze zich weer om naar Terra. Het diertje keek haar wat afwachtend en hopend aan. Tári grijnsde even: 'Terra, zou jij zo lief willen zijn een paar mensjes bang te maken?' Terra gromde wat en bleef koppig waar ze was. Tári zuchtte even en zei kil tegen de Tasmaanse duivel: 'Nu, Terra!' Terra gromde even boos, maar liep wel de kamer uit. Tári kon een triomf grijns niet onderdrukken. Ze wende zich tot Mats en zei toen zacht: 'Tenzij Neltharion ons stoort, hebben we van niks of niemand nog last.' Ze grijnsde even en vervolgde zacht: 'En alsjeblieft, stop nou niet steeds op het moment dat ik het leuk begin te vinden. Ik kan jou ook pesten, hoor.' Het was waar, ze had zo een paar manieren bedacht om Mats terug te pakken. Oke, misschien ging het nu toch net iets lastiger dan normaal, maar het zou haar vast wel lukken iets te bedenken. Ze lachte even en kuste Mats, waardoor de lach verdween. Deze keer stopte hij niet. Hij opende zijn mond en hij liet zijn tong haar tong strelen. Dan beeïndigde hij de kus weer en deed hij zijn T-shirt uit en kuste hij haar weer verder terwijl hij zijn T-shirt ergens wegsmeet.
Zijn kusjes waren eerst onschuldig maar ze werden wilder en wilder, iets waar Tári enkel blij mee kon zijn. Ze had het zo ondertussen wel gehad met de onschuldige kusjes. "Ik hou van je lieveling." Tári grijnsde even. 'Weet ik, dat heb ik nu al.. Eigenlijk te weinig gehoord.' Ze grinnikte even.
Mats keek weer even naar het raam, om zijn blik vervolgend naar Tári te laten gaan. "En wat wil jij nog doen vandaag?" Mats begon te lachen. Tári trok haar wenkbrauwen op. 'Jou terug pakken. En niet zo een beetje ook.' Ze grijnsde even. Haar blik gleed over Mats heen terwijl ze zacht vroeg: 'En wat was jij vandaag nog van plan? Op mijn wraak in ontvangst nemen na dan.' Haar grijns werd breder en haar blik gleed weer naar Mats ogen. In haar ogen lag een wat hebzuchtige blik, al vroeg ze zich af of het wel te zien was. Ze wilde hem, vandaag nog..

'En alsjeblieft, stop nou niet steeds op het moment dat ik het leuk begin te vinden. Ik kan jou ook pesten, hoor.' zei Tári en Mats grijnsde breed. Ze lachte even en kuste Mats, waardoor de lach verdween. Deze keer stopte hij niet. Hij opende zijn mond en hij liet zijn tong haar tong strelen. Dan beeïndigde hij de kus weer en deed hij zijn T-shirt uit en kuste hij haar weer verder terwijl hij zijn T-shirt ergens wegsmeet.
Zijn kusjes waren eerst onschuldig maar ze werden wilder en wilder. "Ik hou van je lieveling." Tári grijnsde even. 'Weet ik, dat heb ik nu al.. Eigenlijk te weinig gehoord.' Ze grinnikte even. Hij grijnsde alleen maar. Mats keek weer even naar het raam, om zijn blik vervolgend naar Tári te laten gaan. "En wat wil jij nog doen vandaag?" Mats begon te lachen. Tári trok haar wenkbrauwen op. 'Jou terug pakken. En niet zo een beetje ook.' Ze grijnsde even. Haar blik gleed over Mats heen terwijl ze zacht vroeg: 'En wat was jij vandaag nog van plan? Op mijn wraak in ontvangst nemen na dan.' Haar grijns werd breder en haar blik gleed weer naar Mats ogen. In haar ogen lag een wat hebzuchtige blik en dat zag hij. "Hmm ik wil wel zo'n leuke wraak he snoes." Hij dacht even na. Wat wou hij nog doen vandaag? "Buiten hier blijven wil ik niets meer doen." Hij keek haar dromerig aan "Waar blijft je wraak nu?" Hij keek haar uitdagend aan en Neltharion lag te slapen dus daar gingen ze geen last van hebben. "Kom nou maar met je wraak als ze maar plezant is." Hij gaf haar een knipoog en hij grinnikte. Hij was benieuwd

"Ik hou van je lieveling." Tári grijnsde even. 'Weet ik, dat heb ik nu al.. Eigenlijk te weinig gehoord.' Ze grinnikte even. Hij grijnsde alleen maar. Mats keek weer even naar het raam, om zijn blik vervolgend naar Tári te laten gaan. "En wat wil jij nog doen vandaag?" Mats begon te lachen. Tári trok haar wenkbrauwen op. 'Jou terug pakken. En niet zo een beetje ook.' Ze grijnsde even. Haar blik gleed over Mats heen terwijl ze zacht vroeg: 'En wat was jij vandaag nog van plan? Op mijn wraak in ontvangst nemen na dan.' Haar grijns werd breder en haar blik gleed weer naar Mats ogen. In haar ogen lag een wat hebzuchtige blik en dat zag hij. "Hmm ik wil wel zo'n leuke wraak he snoes." Tári lachte even en schudde haar hoofd. Ze hield wel haar mond, de woorden slikte ze weer in. Misschien kon ze de zin straks nog zeggen, al hoopte ze dat dat niet nodig was, dat Mats slim genoeg was.
"Buiten hier blijven wil ik niets meer doen." Waarom had ze al zo een antwoord verwacht? Misschien was hij gewoon te voorspelbaar.
Mats keek haar dromerig aan. "Waar blijft je wraak nu?" Hij keek haar uitdagend aan. Tári grijnsde even. Hij wilde de wraak? Oke..
"Kom nou maar met je wraak als ze maar plezant is." Hij gaf haar een knipoog en hij grinnikte. Tári schudde haar hoofd. Ze stond op en keek Mats strak aan. Haar grijns was verdwenen, al koste het haar moeite haar gezicht in de plooi te houden. Ze keek even de kamer rond en vond wat ze zocht.
Zonder wat te zeggen liep ze naar de plek waar Mats zijn T-shirt neer gegooid had en raapte hem op. Ze hield het omhoog en gooide het toen Mats kant op.
'Wraak is nooit leuk, schat, dat zou jij toch moeten weten.' Ze sloeg haar armen over elkaar. Ze wilde naar Mats toelopen maar een zacht stemmetje in haar hoofd zei: 'Is dat het echt, Tári? Is dat nou alles?!' Ze herkende de stem uit duizenden, al koste het haar iets meer moeite de herinnering op de goede plaats te krijgen. De stem was overduidelijk van Damian, de jongen had haar enkel zo vaak op de hielen gezeten dat ze zich af vroeg wanneer hij her haar had gezegd.
Het kon vrijwel elke dag zijn geweest! Maar eigenlijk deed het er ook niet toe. Hij had gelijk. Als ze haar woord wilde houden en wraak wilde nemen, moest ze nu hier blijven staan en koppig genoeg zijn om niet naar Mats toe te lopen. Ze slikte even en hield haar hoofd iets schuin.
Langzaam maar zeker kwam haar grijns terug en liep ze naar het bed. 'Ik hou die wraak niet vol..' Ze zuchtte even en liet zich op het bed zakken.

"Buiten hier blijven wil ik niets meer doen." zei Mats, tenzij hij wel nog op iets opkwam natuurlijk. Mats keek haar dromerig aan. "Waar blijft je wraak nu?" Hij keek haar uitdagend aan. Tári grijnsde even. "Kom nou maar met je wraak als ze maar plezant is." Hij gaf haar een knipoog en hij grinnikte. Tári schudde haar hoofd. Ze stond op en keek Mats strak aan. Haar grijns was verdwenen, al koste het haar moeite haar gezicht in de plooi te houden. Zonder wat te zeggen liep ze naar de plek waar Mats zijn T-shirt neer gegooid had en raapte hem op. Ze hield het omhoog en gooide het toen Mats kant op. mats keek haar aan en kreeg het t-shirt in zijn gezicht. "Oh wil je het zo spelen? mij best" Hij deed zijn t-shirt weer aan en keek haar serieus aan. 'Wraak is nooit leuk, schat, dat zou jij toch moeten weten.' Ze sloeg haar armen over elkaar. "Deze is wel grappig want het werkt vast in jouw nadeel ook." zei hij al liefjes glimlachend. Ze slikte even en hield haar hoofd iets schuin.
Langzaam maar zeker kwam haar grijns terug en liep ze naar het bed. 'Ik hou die wraak niet vol..' Ze zuchtte even en liet zich op het bed zakken. Hij stond meteen op "Ik wel" en hij verplaatste zich naar het zitje vlakbij de piano. Hij legde zijn handen op de toetsen begon weer een deuntje te spelen. Hij sloot zijn ogen en genoot van de muziek. Weer liet hij zich er helemaal in opgaan en toen het bijna gedaan was, deed hij iets ongelooflijk. de laatste deuntjes waren gedaan en hij ging gewoon op de piano zitten. Hij stond al snel weer recht en ging weer naar haar bed. "Waar was ik? oh ja, daar." Hij deed voorzichtig haar vestje uit en dan deed hij zijn t-shirt weer uit. Hij keek haar met een geamuseerde blik aan en kuste haar weer op die wilde manier die hij eerder had.

(klik voor deuntje en het epic moment dat die ene op de piano gaat zitten)

"Kom nou maar met je wraak als ze maar plezant is." Hij gaf haar een knipoog en hij grinnikte. Tári schudde haar hoofd. Ze stond op en keek Mats strak aan. Haar grijns was verdwenen, al koste het haar moeite haar gezicht in de plooi te houden. Zonder wat te zeggen liep ze naar de plek waar Mats zijn T-shirt neer gegooid had en raapte hem op. Ze hield het omhoog en gooide het toen Mats kant op. Mats keek haar aan en kreeg het T-shirt in zijn gezicht. Het zag er best grappig uit, al leek haar lach inhouden makkelijker dan de grijns.
"Oh wil je het zo spelen? mij best" Tári gaf geen reactie op zijn woorden. Ze was ervan overtuigd dat als ze dat zou doen, ze zichzelf later zou vervloeken.
Mats trok zijn T-shirt weer aan en keek haar serieus aan. 'Wraak is nooit leuk, schat, dat zou jij toch moeten weten.' Ze sloeg haar armen over elkaar. Wraak was een woord wat als muziek in haar oren klonk en ze kon geen enkele keer bedenken dat het een "leuke" wraak was geweest. O, wacht, voor haar natuurlijk wel, voor de ander alleen meestal niet.. Dat was in elk geval zeker.
"Deze is wel grappig want het werkt vast in jouw nadeel ook." Zei hij al liefjes glimlachend. Tári beet onopvallend op de binnenkant van haar wang. Ze slikte even en hield haar hoofd iets schuin. Hoe vaak ze de zin van Damian ook in haar hoofd bleef herhalen, het lukte haar niet zich er aan te houden. Ze wist dat het haar nooit zou lukken.
Langzaam maar zeker kwam haar grijns terug en liep ze naar het bed. 'Ik hou die wraak niet vol..' Ze zuchtte even en liet zich op het bed zakken. Mats stond meteen op: "Ik wel" Hij liep naar het zitje vlakbij de piano. Tári trok haar wenkbrauwen op en mompelde in zichzelf, dusdanig dat het onhoorbaar moest zijn: 'Mijn wraak, niet de jouwe..' Ze liet zich op haar rug vallen en sloot haar ogen even.
Ze hoorde hoe Mats op de piano speelde. Ze glimlachte even. Als dit zijn idee van een wraak afmaken was, kon ze daar wel mee leven. Ze genoot van het stuk. Elke noot galmde meermaals door haar hoofd en verdreef de woorden van Damian. Toen ze hoorde dat Mats op de piano ging zitten schoot ze overeind, haar ogen wagenwijd open. Ze haalde even adem en schudde haar hoofd: 'Hoe sloop je een piano, les nummer een.' Ze lachte even.
Mats ging naar het bed. "Waar was ik? oh ja, daar." Mats deed voorzichtig haar vestje uit en deed toen zijn T-shirt weer uit. 'Klaar met "mijn" wraak?' Ze grijnsde even. mats keek haar met een geamuseerde blik aan en kuste haar weer op de wilde manier die hij eerder had. Tári onderbrak hem even en vroeg zacht: 'Je weet zeker dat je Neltharion niet achter Terra aan wilt sturen? Ik heb namelijk geen zin om weer onderbroken te worden..' Ze keek Mats wat vragend aan, al gaf ze hem niet veel tijd om te antwoorden voordat ze hem weer kuste.

POTC! ♥
Sorry voor de inspiloze post..

Mats trok zijn T-shirt weer aan en keek haar serieus aan. 'Wraak is nooit leuk, schat, dat zou jij toch moeten weten.' Ze sloeg haar armen over elkaar. Hij vond wraak wel leuk, zolang het maar binnen de perken bleef. "Deze is wel grappig want het werkt vast in jouw nadeel ook." Zei hij al liefjes glimlachend. Langzaam maar zeker kwam haar grijns terug en liep ze naar het bed. 'Ik hou die wraak niet vol..' Ze zuchtte even en liet zich op het bed zakken. Mats stond meteen op: "Ik wel" Hij liep naar het zitje vlakbij de piano. Tári trok haar wenkbrauwen op. Hij hoorde niet wat ze mompelde en dat vond hij niet zo'n ramp. Hij begon de piano te bespelen. Weer liet hij zich er helemaal in opgaan en toen het bijna gedaan was, deed hij iets ongelooflijk. de laatste deuntjes waren gedaan en hij ging gewoon op de piano zitten. Hij stond al snel weer recht en ging weer naar haar bed. "Waar was ik? oh ja, daar." Hij deed voorzichtig haar vestje uit en dan deed hij zijn t-shirt weer uit. 'Klaar met "mijn" wraak?' Ze grijnsde even. Al knikkend stemde hij in. Hij keek haar met een geamuseerde blik aan en kuste haar weer op die wilde manier die hij eerder had. Tári onderbrak hem even en vroeg zacht: 'Je weet zeker dat je Neltharion niet achter Terra aan wilt sturen? Ik heb namelijk geen zin om weer onderbroken te worden..' Ze keek Mats wat vragend aan, al gaf ze hem niet veel tijd om te antwoorden voordat ze hem weer kuste. Hij schudde zijn hoofd en kuste haar mee verder en hij glimlachte binnensmonds. Hij ging na de kus onder de lakens zitten en deed alsof hij sliep, gewoon om haar te irriteren. "Kom er mee onder snoesje" zei hij zachtjes en als ze onder de lakens lag dan ging hij tegen haar aanzitten en knuffelde haar. Dan kuste hij haar gewoon verder, zijn hand ging verkennend over haar lichaam.

"Ik wel" Hij liep naar het zitje vlakbij de piano. Tári trok haar wenkbrauwen op en mompelde in zichzelf, dusdanig dat het onhoorbaar moest zijn: 'Mijn wraak, niet de jouwe..' Ze liet zich op haar rug vallen en sloot haar ogen even.
Ze hoorde hoe Mats op de piano speelde. Ze glimlachte even. Als dit zijn idee van een wraak afmaken was, kon ze daar wel mee leven. Ze genoot van het stuk. Elke noot galmde meermaals door haar hoofd en verdreef de woorden van Damian. Toen ze hoorde dat Mats op de piano ging zitten schoot ze overeind, haar ogen wagenwijd open. Ze haalde even adem en schudde haar hoofd: 'Hoe sloop je een piano, les nummer een.' Ze lachte even.
Mats ging naar het bed. "Waar was ik? oh ja, daar." Hij deed voorzichtig haar vestje uit en dan deed hij zijn T-shirt weer uit. 'Klaar met "mijn" wraak?' Ze grijnsde even. Al knikkend stemde hij in. Hij keek haar met een geamuseerde blik aan en kuste haar weer op die wilde manier die hij eerder had. Tári onderbrak hem even en vroeg zacht: 'Je weet zeker dat je Neltharion niet achter Terra aan wilt sturen? Ik heb namelijk geen zin om weer onderbroken te worden..' Ze was er niet echt bang voor dat de draak hun zou onderbreken, maar vragen kon nooit kwaad.
Ze keek Mats wat vragend aan, al gaf ze hem niet veel tijd om te antwoorden voordat ze hem weer kuste. Hij schudde zijn hoofd en kuste haar mee verder en hij glimlachte binnensmonds. Na de kus ging hij onder de lakens zitten en deed hij alsof hij sliep. Tári grijnsde even en schudde mijn haar hoofd. "Kom er mee onder snoesje" Zei Mats zachtjes. Tári grinnikte even en ging ook onder de lakens liggen. Mats ging tegen haar aanzitten en knuffelde haar.
Dan kuste hij haar gewoon verder, zijn hand ging verkennend over haar lichaam. Tári's hand ging automatisch naar Mats' torso heen. Ze raakte de huid amper al voelde het voor haar alsof ze hem weg wilde duwen. De gedachte dat het voor hem ook zo aan zou kunnen voelen liet haar stoppen. Haar hand bleef op zijn borstkas liggen, haar vingers iets kromgebogen.
'Ik hou van je.' Ze had toe straks wel gezegd dat Mats het te weinig zei, maar zelf had ze het ook maar amper gezegd. Ze glimlachte even en strekte haar vingers, waardoor haar hand plat op zijn huid kwam te liggen. Ze snapte niet dat ze ooit misselijk van hem had kunnen worden, dat ze hem ooit het liefst had doorklieft met een van haar messen. Ze zou zichzelf waarschijnlijk duizendmaal vervloeken als ze het had gedaan, al betwijfelde het haar of het haar überhaupt gelukt was..

"Waar was ik? oh ja, daar." Hij deed voorzichtig haar vestje uit en dan deed hij zijn T-shirt weer uit. 'Klaar met "mijn" wraak?' Ze grijnsde even. Al knikkend stemde hij in. Hij keek haar met een geamuseerde blik aan en kuste haar weer op die wilde manier die hij eerder had. Tári onderbrak hem even en vroeg zacht: 'Je weet zeker dat je Neltharion niet achter Terra aan wilt sturen? Ik heb namelijk geen zin om weer onderbroken te worden..' Ze keek Mats wat vragend aan, al gaf ze hem niet veel tijd om te antwoorden voordat ze hem weer kuste. Hij schudde zijn hoofd en kuste haar mee verder en hij glimlachte binnensmonds. Na de kus ging hij onder de lakens zitten en deed hij alsof hij sliep. Tári grijnsde even en schudde mijn haar hoofd. "Kom er mee onder snoesje" Zei Mats zachtjes. Tári grinnikte even en ging ook onder de lakens liggen. Mats ging tegen haar aanzitten en knuffelde haar.
Dan kuste hij haar gewoon verder, zijn hand ging verkennend over haar lichaam. Tári's hand ging automatisch naar Mats' torso heen. Ze raakte de huid amper al voelde het voor hem alsof ze hem weg wilde duwen. Hij zette zich wat verder we en keek haar met een zielige blik aan. Maar dat hield hij niet zo lang vol, hij legde zich weer dicht tegen haar aan. "Ik hou van je" zei ze en dan werd hij lichtjes rood. Hij kuste haar verder en dan gebeurde het, hij kon het niet langer bedwingen, 'dinges' gebeurde...

Een driekwartier verstreek en Mats lag naast Tári vredig, half te slapen, met zijn lichaam dicht tegen dat van haar. Hij snurkte niet, hij lag daar gewoon, met zijn ogen dicht te slapen. Na een tijdje opende hij zijn ogen en tuurde daarmee naar Tári. Hij glimlachte en zei zachtjes "Ik hou ook van jou liefste schat." Hij sloot zijn ogen weer en sliep verder.

Tári onderbrak hem even en vroeg zacht: 'Je weet zeker dat je Neltharion niet achter Terra aan wilt sturen? Ik heb namelijk geen zin om weer onderbroken te worden..' Ze keek Mats wat vragend aan, al gaf ze hem niet veel tijd om te antwoorden voordat ze hem weer kuste. Hij schudde zijn hoofd en kuste haar mee verder en hij glimlachte binnensmonds. Na de kus ging hij onder de lakens zitten en deed hij alsof hij sliep. Tári grijnsde even en schudde mijn haar hoofd. "Kom er mee onder snoesje" Zei Mats zachtjes. Tári grinnikte even en ging ook onder de lakens liggen. Mats ging tegen haar aanzitten en knuffelde haar.
Dan kuste hij haar gewoon verder, zijn hand ging verkennend over haar lichaam. Tári's hand ging automatisch naar Mats' torso heen. Ze raakte de huid amper al voelde het voor haar alsof ze hem weg wilde duwen. Mats zette zich wat verder we en keek haar met een zielige blik aan. Maar dat hield hij niet zo lang vol, hij legde zich weer dicht tegen haar aan.
'Ik hou van je.' Zei ze en dan werd hij lichtjes rood. Hij kuste haar verder en dan gebeurde het, hij kon het niet langer bedwingen, 'dinges' gebeurde...

Een driekwartier verstreek en Mats lag naast Tári vredig, half te slapen, met zijn lichaam dicht tegen dat van haar. Tári had haar ogen gesloten, al weerhouden de warmte van Mats' lichaam haar om in slaap te vallen. Een glimlach speelde over haar lippen.
Ze opende haar ogen toen ze Mats hoorde zeggen: "Ik hou ook van jou liefste schat." Tári grinnikte even zachtjes. Ze sloot haar ogen weer terwijl ze zacht zei, meer tegen zichzelf dan tegen Mats: 'Je reactievermogen is in elk geval niet het snelste..' Ze slikte even en spande haar spieren even. Haar glimlach werd iets minder, maar verdween niet toen ze langzaam wegzakte in een droomloze slaap..

Een driekwartier verstreek en Mats lag naast Tári vredig, half te slapen, met zijn lichaam dicht tegen dat van haar. Tári had haar ogen gesloten, al weerhouden de warmte van Mats' lichaam haar om in slaap te vallen. Een glimlach speelde over haar lippen.
Ze opende haar ogen toen ze Mats hoorde zeggen: "Ik hou ook van jou liefste schat." Tári grinnikte even zachtjes. Ze sloot haar ogen weer terwijl ze zacht zei, meer tegen zichzelf dan tegen Mats: 'Je reactievermogen is in elk geval niet het snelste..' Ze slikte even en spande haar spieren even. Haar glimlach werd iets minder, maar verdween niet toen ze langzaam wegzakte in een droomloze slaap..

Weer een tijdje verstreek en Mats had zijn kleren weer aan. Hij was geluidloos uit bed gestapt. Hij ging naar de keuken en misschien was het eens een leuke verassing als ze wakker werd. Hij maakte simpele dingen, gebakken eitjes met een croque monsieur erbij. Allemaal in de pan, die hij had gevonden in een van de onderste laden. Hij nam boter, eitjes, ham, kaas en boterhammetjes. Dan begon hij de boterhammen te beleggen en hij legde die in de pan samen met een stukje boter. Al snel waren de boterhammetjes klaar en zocht hij snel borden. Hij serveerde deze al op de tafel en begon de eitjes te bakken. Dat duurde maar een aantal minuten. Dan legde hij deze op de boterhammetjes en zette hij de pan in de gootsteen en liep hij naar Tári toe en kuste haar liefdevol. "Tári liefste, je eten staat klaar." Hij glimlachte breed, hij was zo gelukkig nu op dit moment. Hij ging op zijn plek zitten en begon vol smaak te eten. Hij herinnerde zich nog die ene keer dat hij hier op de grond had geslapen, hij was echt zo moe geweest. Hij grijnsde en had al snel alles naar binnen gewerkt, hij had ook zo'n honger.

Ze had werkelijk geen idee hoe lang ze geslapen had. Ze wist alleen dat haar spieren aanvoelde alsof ze dagen lang niks hadden gedaan. Slapen had ze dus in elk geval wel gedaan..
Ze was wakker, al wilde ze haar ogen nog niet open doen. Alles was zo perfect. Ze mompelde wat in zichzelf en opende haar ogen langzaam. Ze glimlachte even ging met haar handen over haar gezicht heen. Een losse pluk van haar haar wapperde voor haar ogen. Ze pakte hem vast en stopte hem achter haar oor.
Heel even keek ze de kamer rond voordat ze haar ogen weer even sloot. Ze wilde eigenlijk nog helemaal niet wakker zijn, al had het weinig nut haar ogen weer dicht te doen. Wakker was ze al en daar kon ze helemaal niks aan veranderen.
Ze draaide zich om en schrok heel iets toen Mats haar liefdevol kuste en zei: "Tári liefste, je eten staat klaar." Hij glimlachte breed. Tári zuchtte even en ging rechtop zitten. Ze schudde haar hoofd even en keek Mats met een glimlach aan. 'Heb je echt eten gemaakt?' Ze liet haar blik even over de grond glijden en graaide het dunne dekentje, dat ze weleens over zichzelf heen legde als het koud was 's nachts, van de grond. Ze sloeg het om zich heen en haalde haar handen een keer door haar haren.
Ze had honger en als ze naar alles op de tafel keek werd dat alleen maar erger. En in haar ogen was eten belangrijker dan aankleden op het moment. Ze zuchtte even en ging op haar plek zitten. Tári's blik gleed even naar Mats die in haar ogen behoorlijk snel at. Ze lachte even en begon zelf ook aan haar eten.
Toen Mats klaar was grijnsde ze even: 'Honger?' Ze liet haar blik vluchtig over de kamer een gaan voordat ze nog een hap nam. Ze wende haar blik weer naar Mats en vroeg zacht: 'Ten eerste.. Hoe laat is het? Ten tweede..' Ze keek de kamer nog eens rond: 'Hoe is het mogelijk dat Terra nog niet terug is?' Ze nam de laatste hap en schoof het bord toen iets naar voren. Ze keek Mats vragend aan. Ze betwijfelde of hij wel een antwoord op haar tweede vraag had, maar goed, dat zou ze snel genoeg te weten komen..

Hij was geluidloos uit bed gestapt. Hij ging naar de keuken en misschien was het eens een leuke verassing als ze wakker werd. Hij maakte simpele dingen, gebakken eitjes met een croque monsieur erbij. Allemaal in de pan, die hij had gevonden in een van de onderste laden. Hij nam boter, eitjes, ham, kaas en boterhammetjes. Dan begon hij de boterhammen te beleggen en hij legde die in de pan samen met een stukje boter. Al snel waren de boterhammetjes klaar en zocht hij snel borden. Hij serveerde deze al op de tafel en begon de eitjes te bakken. Dat duurde maar een aantal minuten. Dan legde hij deze op de boterhammetjes en zette hij de pan in de gootsteen en liep hij naar Tári toe en kuste haar liefdevol. "Tári liefste, je eten staat klaar." Hij glimlachte breed, hij was zo gelukkig nu op dit moment. Ze liet haar blik even over de grond glijden en graaide het dunne dekentje en wikkelde het rond zich heen. Ze zuchtte even en ging op haar plek zitten. Tári's blik gleed even naar Mats die in haar ogen behoorlijk snel at. Ze lachte even en begon zelf ook aan haar eten.
Toen Mats klaar was grijnsde ze even: 'Honger?' Ze liet haar blik vluchtig over de kamer een gaan voordat ze nog een hap nam. Ze wende haar blik weer naar Mats en vroeg zacht: 'Ten eerste.. Hoe laat is het? Ten tweede..' Ze keek de kamer nog eens rond: 'Hoe is het mogelijk dat Terra nog niet terug is?' Ze nam de laatste hap en schoof het bord toen iets naar voren. Ze keek Mats vragend aan. "Ten eerste: ongeveer zes uur in de avond en ten tweede: ze is wel terug, ze ligt te slapen in de badkamer." Hij glimlachte en keek eventjes naar Neltharion, die nog steeds lag te slapen. Dan ruimde Mats de borden op en zette ze in de gootsteen. Hij tilde Tári op en kuste haar weer. Hij zette haar dan op de grond en die eeuwige glimlach ging maar niet van zijn gezicht af. Hij ging weer op het bed zitten en keek even nieuwsgierig in het rond. Hij was actief en dat zag je.

"Tári liefste, je eten staat klaar." Hij glimlachte breed. Ze liet haar blik even over de grond glijden en graaide het dunne dekentje en wikkelde het rond zich heen. Ze zuchtte even en ging op haar plek zitten. Tári's blik gleed even naar Mats die in haar ogen behoorlijk snel at. Ze lachte even en begon zelf ook aan haar eten.
Toen Mats klaar was grijnsde ze even: 'Honger?' Ze liet haar blik vluchtig over de kamer een gaan voordat ze nog een hap nam. Ze wende haar blik weer naar Mats en vroeg zacht: 'Ten eerste.. Hoe laat is het? Ten tweede..' Ze keek de kamer nog eens rond: 'Hoe is het mogelijk dat Terra nog niet terug is?' Ze nam de laatste hap en schoof het bord toen iets naar voren. Ze keek Mats vragend aan.
"Ten eerste: ongeveer zes uur in de avond en ten tweede: ze is wel terug, ze ligt te slapen in de badkamer." Tári schudde haar hoofd even en vroeg met een sarcastische toon in haar stem: 'En je oren zitten er nog steeds aan? Het is een wonder.' Het zou haar werkelijk niks hebben verbaasd als Terra had besloten dat Mats de schuldige was, dat hij Tári aan had gezet haar weg te sturen. Mats ruimde de borden op.
Toen hij terug kwam tilde hij haar op en kuste haar weer. Hij zette haar dan op de grond en die eeuwige glimlach ging maar niet van zijn gezicht af. Tári lachte even. Ze vroeg zich af of deze dag tot een van zijn mooiste dagen behoorde. Aan de eeuwige glimlach te zien.. Zou ze het wel denken.
Mats ging weer op het bed zitten en keek even nieuwsgierig in het rond. Hij was actief en dat zag je, iets wat ze eigenlijk niet echt begreep. Zelf voelde ze zich, ondanks het feit dat haar spieren aanvoelde alsof ze dagen rust hadden gehad, behoorlijk uitgeput. Ze keek Mats even aan en grijnsde toen. 'Ben zo terug.' Ze pakte haar kleren van de grond en liet ermee naar de badkamer.
Zoals Mats had gezegd lag Terra vredig te slapen in de badkamer. Niks wees erop dat het diertje beledigd was, al wist ze gewoon zeker dat het dier gekwetst was. Het gebeurde zelden dat Tári haar weg stuurde en als ze het deed, was het zeker niet op zo een kille toon als toen straks.
Zodra ze haar kleren aan had hurkte ze neer en tilde Terra op alsof het een baby was. Ze grijnsde even en drukte een kus op Terra's buik. Ze liep ze terug naar Mats. Ze ging naast hem zitten en keek hem even strak aan. Ze schudde haar hoofd even en vroeg zacht: 'Je kijkt alsof de kamer nieuw voor je is.' Ze liet haar blik over Terra glijden. Ze verbaasde zich erover dat ze zo vast sliep. Ze zuchtte even en zei wat afwezig: 'Ik heb werkelijk heel wat goed te maken met haar, niet?' Ze wende zich weer tot Mats: 'Zou ze het begrijpen? Ik heb haar volgens mij best wel gekwetst..' Ook al zou ze het niet anders doen als ze de kans had, het voelde gewoon niet goed, hoe ze Trra had behandeld..