De wind speelde kalm met zijn haar, trok er zacht aan en wiegde het heen en weer. Het gras leek er ook aan te moeten geloven en danste net zo hard mee op de maat van de wind. De wind was eigenlijk niks meer dan een heel erg zacht briesje, een typisch zomer briesje. De wind was ergens rustgevend, maar ergens ergerde hij zich ook dood aan het feit dat de wind zich wel leek te vermaken. In zijn ogen leek alles vrolijk de laatste tijd. De wind, de vogels, zelfs Tie leek vrolijker dan normaal. De wind bewees het nu weer, dat hij de enige was die zich minder prettig voelde. En dat was erg zacht uitgedrukt.. Zijn witte lokken bleven kalm op de wind mee dansen. Ook de zwarte vacht van Tie danste mee. De zwarte panter lag languit voor hem op de grond. De blauwe ogen van het diertje bleven zijn baas in de gaten houden. Sil zelf bleef maar voor zich uit staren. Hij had gehoopt dat de waterval hem rustiger zou maken, maar dat was dus alles behalve waar.. De waterval leek hem alleen maar bozer te maken. Het was gewoon oneerlijk, alles was volgens hem oneerlijk, nu tenminste.. Alles was in zijn ogen nu gewoon oneerlijk. Er was zoveel gebeurd de laatste tijd, en dat allemaal op een volgend. Hij had amper de kans gehad het een te verwerken, voor het ander kwam. Maar gelukkig waren er ook dingen gebeurd die hem iets hadden kunnen opbeuren. Er was eigenlijk gewoon genoeg gebeurd vond hij zelf. Hij vond het eigenlijk niet eens meer nodig eraan te denken. Al bleef er toch een ding over wat hem echt dwars bleef zitten. Na al die jaren, al die jaren vol haat en angst. Al die jaren dat hij had moeten hopen op een klein lichtpuntje, die jaren leken nu al tot zijn einde.. Ook al was het pas vijf jaar geleden, het waren toch echt vijf jaar. Vijf jaar vol angst, waren nu voorbij. Of nou ja, daar leek het op.. Het gebeurde zelden dat Sil hoopte op het beste, wat onder andere kwam door alle teleurstellingen die hij al had gekend, maar nu hoopte hij er toch op, het beste. Hij wilde gewoon dat het waar was.. Nog geen week geleden had hij een brief van Vanya gekregen. Iets wat hem sowieso al had verbaasd, Vanya had al redelijk lang geen contact meer gezocht, maar toen hij de brief had gelezen, had hij alles begrepen. Al die tijd had hij zich af gevraagd wat er met zijn moeder gebeurd was, of ze nog in leven was. Eigenlijk had hij zichzelf honderden vragen gesteld die geen van alle beantwoord waren. Tot hij die brief kreeg althans. Natuurlijk waren niet al zijn vragen beantwoord, maar de gene die hem het meest dwars hadden gezeten, waren beantwoord. Zijn vader had blijkbaar toch geprobeerd te achterhalen wie die mannen waren geweest, de mannen die Sils moeder mee genomen hadden. En blijkbaar met succes. Sil wist niet precies hoe de man het voor elkaar gekregen had, maar hij wist te vertellen dat zijn moeder nog in leven was. Sil had een dubbel gevoel gehad toen hij de brief gelezen had. Hij was dolgelukkig dat zijn moeder nog leefde, maar er was ook iets wat hem wat bang maakte. Waarom, als ze nog in leven was, had ze nooit contact proberen op te nemen met hem, met Vanya? Hij kon het begrijpen dat ze nooit contact met zijn vader gezocht had. Die twee waren de laatste keren elkaars tegenpolen geweest. Maar dan kwam de gedachte die hem echt zorgen bate. De dag dat zijn moeder meegenomen was, had ze meegewerkt, ze had niet eens tegengestribbeld.. Hij was als de dood dat ze mee wilde, dat ze het gewoon had gewild.. Hij was als de dood dat zijn moeder.. Veranderd was. Oke, die kans was eigenlijk heel groot, maar hij was er gewoon zo bang voor. Hij wilde helemaal niet dat zijn moeder, een zachtaardige vrouw die iedereen wilde helpen, veranderde. Al de hele week zat het hem dwars. Hij was al de hele week niet te genieten en iedereen die hem ook maar een beetje irriteerde kreeg de volle laag. Voor het eerst in zijn leven had hij zijn geloof aan de kant gezet. Hij voelde helemaal geen behoefte meer eraan te denken, eraan te voldoen. Hij snapte niet eens waarom hij nog gelovig was. Hij snapte zichzelf op het moment gewoon helemaal niet! Sil liet zichzelf achterover vallen. Het gekletter van het water van de waterval maakte hem ergens rustig, maar irriteerde hem ook. Hoe kon het water nou zo.. Luidruchtig zijn? Hij vroeg zichzelf teveel af, hij probeerde gewoon alles van zich af te schuiven. Maar de manier waarop, was misschien niet de beste die hij ooit had gehad.. Zichzelf dingen af vragen die een kleuter al kon beantwoorden? Nee, dat was echt niet de beste manier van dingen van je af schuiven. Eigenlijk paste het helemaal niet bij hem, dat hij dingen van zich af wilde schuiven. Sil sloot zijn ogen even, wilde nu gewoon even niet denken aan alles wat hem dwars zat. Al bleef dat een niet al te makkelijk iets. Gewoon alles negeren. Juist ja, dat paste ook echt zo goed bij hem.. Niet echt, nee.. Sil hoorde hoe Tie opstond en naar hem toe kwam lopen. De natte neus van het dier voelde wat koud aan toen Tie zijn neus tegen Sils wang aan duwde. Sil opende zijn ogen en glimlachte kort. Tie had vreemd genoeg nog niet geprobeerd zijn baas op te vrolijke, hij leek het ook niet van plan te zijn. Steunen deed het dier echter wel, daar was Sil eigenlijk al heel erg blij mee. Gewoon, de steun van het dier. Sil zuchtte even en stak zijn hand uit om de kop van het dier te aaien. Hij was eigenlijk blij met elk soort steun die hij nu kreeg. Gewoon omdat hij het ergens wel nodig had, ook al zei hij van niet. Ook al wilde hij dat dat iet het geval was..

Sorry voor de flut post, moet nog wat inkomen

Rhine was hier nu al een paar dagen en iedere dag werd ze depressiever ze had heimwee vreselijke heimwee maar niemand kon haar naar huis brengen want ze had geen huis meer ze had niets meer alleen haar wolf die door haar toedoen ook in een rondolende ziel veranderd was. Rhine had de pest aan alles en iedereen gekregen haar verdriet had ze omgezet in pure haat en dan had ze nog dat verbond dat verbond dat ze was aangegaan met de dood, de dood die haar zo bedriegelijk om de tuin had geleid. Ze slenterde wat rond ze had gehoord dat hier ergens een waterval was ze wilde tot rust komen al die stress was slecht voor haar ze kon deze kracht, de kracht van duisternis niet beheersen ze wist niet hoe het was zo tegenstrijdig het was zomer maar toch had ze leren handschoenen aan gedaan omdat ze anders alles wat ze aanraakte liet sterven ze kreeg het maar niet ongedaan ze wist niet hoe en ze peinsde er niet over om het aan iemand te gaan vragen ze wilde haar hele verhaal niet uit de doeken doen aan niemand wilde ze wat vertellen niemand moest zich er mee moeien! Ze liep nu al sneller ze rende zelfs ze wilde uit de buurt van iedereen blijven ze klom op de rug van haar wolf zij kon hem aanraken omdat hij haar vertrouwde voor buitenstaanders zag het er heel raar uit het leek alsof ze op zwarte rook zat maar de rook had de zwakke contouren van een wolf met gif groene accenten. Haar wolf rende boven op de rivier waarin de waterval uitmonde hij kon op water lopen eigenlijk raakte hij de grond niet nee hij zweefde er een paar milimeter boven en ze verschool haar hoofd in zijn rokerige pels hij stopte langs de waterval ze liet zich van hem afzakken ze was gehuld in zwarte kleding met een lange mantel over zich het was warm dat wist ze maar ze wilde niet dat iemand haar zag ze wilde alleen zijn zich in eenzaamheid laten verteren door verdriet en duisternis ze had niet door dat er nog iemand zat ze lette er niet op ze legde zich op de grond in foetushouding tot de eerste tranen kwamen haar wolf was in het buisje aan haar riem gekropen. En zo huilde ze zonder geluid zonder het besef dat iemand aan de andere kant van het water zat.....

Sil zuchtte even. Hij bleef zich maar afvragen hoe het kwam dat hij zich zo druk maakte, over alles.. Hij bleef maar nadenken over de brief die Vanya hem had geschreven, hoe ze hem alles uitgelegd had. Hij was er zeker van dat hij haar al in jaren niet meer zo bang had gekend. Oke, hij kon natuurlijk niet met zekerheid zeggen dat Vanya bang was, maar zo voelde het. Over het algemeen had hij ook wel gelijk. Hij was niet echt snel iemand die ergens vanuit ging en na de hand erachter kwam dat het nooit waar kon zijn. Hij trok nooit zomaar conclusies, maar als het over Vanya ging, was hij wel eens geneigd het toch te doen. Ze waren immers een tweeling en snel ging hij er bij haar niet van uit dat hij het fout had. Het voelde gewoon alsof ze met meer zat dan hij zelf. Hij wist dat ze niet echt een moederskindje was, in tegenstelling tot hem, maar dat wilde nog niet zeggen dat ze er niet over in had gezeten. Het was gewoon zo snel gegaan. Een week geleden was hij er nog vanuit gegaan dat zijn moeder dood was, nu leefde ze. Als zijn vader gelijk had althans..
Sil sloot zijn ogen even. Hij genoot van de leegte. Hij wilde nu gewoon nergens aan denken. Enkel aan de leegte, de zwarte kleur voor zijn ogen, zijn gesloten ogen, Tie's natte neus tegen zijn wang. Gewoon alles, zolang het maar niet met zijn moeder te maken had, niet met zijn zusje en ook zeker niet met zijn vader. Sil wilde gewoon van de wereld verdwijnen. De dingen die er gebeurd waren, waren gewoon niet echt de dingen waar hij het nu over wilde hebben. Gewoon niet. Hij wilde op dit moment in de grond weg zakken en verdwijnen. Al wist hij zelf ook wel dat dat enkel voor nu was en voor verder niks..
Sils ogen schoten open toen Tie's neus verdween van zijn wang en de panter een laag gegrom produceerde. Sil keek de panter vragend aan, die op zijn beurt omdraaide en ergens op gefocust leek. Nu Tie zich om gedraaid had, was het gegrom meteen een stuk zachter. Wilde het dier soms dat niemand hem hoorde? Waarschijnlijk was dat dan al mislukt..
Sil ging rechtop zitten en volgde de blik van Tie. Hij blies tussen zijn tanden door als teken dat Tie stil moest zijn. Tie gehoorzaamde meteen, maar bleef wel behoorlijk vijandig staan.
Vroeger zou Tie achter Sil zijn gaan taan, maar de zwarte panter leek daar nu een hekel aan te hebben. Ook het herinneren ervan leek de panter niet echt op prijs te stellen. Sil stond op en legde zijn hand heel even op Tie's kop.
Toen Sil naar SSA was gekomen was Tie niet groter geweest dan een grote huiskat, nu kwam het dier al tot Sils heup. Als je het over snel groeien had, had je het ook zeker over Tie. Tie hief zijn kop iets en keek Sil vragend aan. Sil besteedde er geen tijd aan, bleef strak naar de overkant van het water kijken. Hij trok zijn hand terug en liep naar de waterkant. Hij was dan wel wat minder gezind na die brief, zijn oude gewoontes was hij nog niet verleerd. Hij ging op de oever zitten en bleef de ander aan de overkant strak aankijken. Het feit dat ze in foetushouding lag, beviel Sil eigenlijk niet echt.. Zijn normaal kalme en aardige blik, was wat kil en verre van aardig, misschien kon het nog veranderen.. In zijn doen leek hij echter niet veel anders. Hij was nog steeds beleefd, al was er toch iets wat er aan dat beleefde gedrag ontbrak. 'Of je bent moe en hebt besloten om hier in slaap te vallen, of er is iets aan de hand.' zijn stem klonk nog altijd even vriendelijk als altijd. Sil was er zelfs zeker van dat hij daar niks aan zou kunnen veranderen..

Ze schrok toen ze een stem hoorde de stem was vriendelijk ze ging rechtzitten en ze kkek met grote ogen rond toen ze plots een jongen zag staan. Ze had niet gedacht dat hier nog iemand was. Haar blik verharde meteen haar blauwe ogen stonden gevaarlijk en haar wolf wam als een zwarte sliert uit haar buisje gevlogen en nam zijn rookerige vorm aan zijn 'haren' stondeen recht overijnd ze ging recht staan haar hemelsblauwe ogen strak op de jongen gericht. Wat dacht je van: Gaat je niks aan! Gromde ze. Waar bemoeide hij zich mee? En waarom bespiede hij haar?! Ze klom op de rug van haar wolf en ze liepen over het water ze bleef een meter voor hem op haar wolf zitten nog steeds boven het wateropervlak. Vanaf daar zag ze ook de panter (?) Zitten Rhine keek even naar haar zandloper die als een gek tekeer ging daarna richtte ze haar aandacht weer op hem. Weet je dat het erg vervelend is als iemand je zit te bespieden en je daarna ook nog eens uit je rust haalt? Zei ze kortaf en heel erg pissig ze bestudeerse hem hij zag er ook niet al te best uit. Ze klom van haar wolf af en zette haar voeten op de aarde haar wolf kroop weer in het buisje en ze bleef naar de jongen staren met gekruiste armen haar zwarte leren handschoenen tikten op haar armen ze wilde een antwoord en snel ze had niet door dat er nog een paar tranen over haar wangen waren gelopen ze was praktisch gevoelloos.....

Er was dat hele kleine beetje in zijn lichaam dat hem haatte om het feit dat hij zijn stem niet kon veranderen. Daarvoor zou hij eerst boos moeten worden op iemand, wat in zijn geval vrijwel onmogelijk was. Al achte hij op dit moment helemaal niks onmogelijk.. De gedaante ging recht zitten en het was hem al snel duidelijk dat het een meisje was. Haar blik was even verbaasd, maar verharde vrijwel meteen. Fijn.. Waarom was hij altijd de gene die de verkeerde mensen tegen moest komen. Kon hij nooit gewoon eens mensen tegen komen die aardig tegen hem waren en niet meteen afstandelijk waren? O wacht.. Nu sloot hij een paar mensen buiten. Hij had wel degelijk mensen ontmoet die niet afstandelijk waren geweest. William was daar een voorbeeld van. Een zwarte sliert rook kwam uit het buisje om het middel van het meisje. Ergens had de rookwolk de vorm van een wolf, maar duidelijk was het niet te zien. 'Wat dacht je van: Gaat je niks aan!' Sil kon het niet laten te lachen. Zoiets had hij al verwacht. Waarom konden mensen zijn hulp niet gewoon aanvaarden? Of in elk geval gewoon proberen erover na te denken. Mensen leken altijd al een antwoord klaar te hebben.. Het meisje klom op de wolk en ergens vaag was te zien dat ze op de rug van een wolfachtig dier klom. Eigenlijk verbaasde het Sil niks dat ze over het water liep. Hij had al genoeg meegemaakt om daar niet meer vreemd van op te kijken. Ze bleef p een meter afstand staan, nog steeds boven op de wolk. Het was duidelijk dat Tie nu pas te zien was voor het meisje. Sil weigerde zich om te draaien naar de zwarte panter. Hij was er zeker van dat het dier nog steeds net zo vijandelijk stond, ook al had zijn baas hem zojuist nog verboden zo vijandelijk te doen.. Of nou ja, een soort van..
'Weet je dat het erg vervelend is als iemand je zit te bespieden en je daarna ook nog eens uit je rust haalt?' Sil trok zijn wenkbrauwen op. De irritatie begon langzaam op te borrelen en hij was er zeker van dat dit meisje de eerste vandaag zou zijn die de volle laag kreeg. Als ze zo door ging tenminste. 'Als ik me niet vergis was ik hier eerder. Ik ben je dus niet gevolgd, dat sluit ik dus al uit. Dan vraag ik me echt af.. Waarom zou ik je bespieden? Ik ken je niet en als ik eerlijk ben, ik hoef je ook niet te kennen.' zijn stem begon al iets onvriendelijker te worden, maar het was nog steeds vriendelijk te noemen. Het meisje klom van de wolk af en zette haar voeten op de grond. De wolk kroop weer in het buisje. Sil negeerde volkomen dat het meisje ongeduldig was. Wat maakte hem het uit? Hij gaf antwoord als hij dat wilde en een ongeduldig kind als dit weerhield hem daar niet van.
'Daar komt ook nog eens bij dat ik me af vraag waarom je zo aangebrand bent. Heb ik je iets aangedaan? Nee. Je hebt dus, zeg het als ik het fout heb, geen reden om je zo op me te uiten.' Tie leek de irritatie van zijn baas aan te voelen en kwam met laag gegrom naar zijn baas toe lopen. Tie ging rechts van Sil staan. Het dier hield zijn kop wat laag en zijn tanden waren ontbloot. Sil sloot zijn ogen even, hij wilde Tie niet laten stoppen met grommen. Niet tot dat het kind voor hem gewoon tegen hem kon spreken.
'En als het zo vervelend is, waarom negeer je het dan niet? Ik ben niet iemand die tijd besteed aan mensen die het niet willen. Geef me dus een goede reden dat je me niet genegeerd hebt.' dit was nog maar het begin. Tie kon valser worden en Sil was nog maar net begonnen met zijn irritaties. Hij vroeg zich nu eigenlijk al af of dit meisje daadwerkelijk de volle laag zou krijgen, of dat ze besefte dat ze niet zo een toon aan moest slaan, vóórdat hij boos werd.

Ze vond die jongen nu al strontvervelend (sorry voor de uitdrukking XD) Hij had zijn mond nog niet eens opengetrokken sinds ze voor hem stond maar toch iets in zijn blik maakte haar pissig en het feit dat hij haar waarschijnlijk had zien huilen hielp ook niet echt bij hun verhouding. 'Als ik me niet vergis was ik hier eerder. Ik ben je dus niet gevolgd, dat sluit ik dus al uit. Dan vraag ik me echt af.. Waarom zou ik je bespieden? Ik ken je niet en als ik eerlijk ben, ik hoef je ook niet te kennen.' zijn stem begon al iets onvriendelijker te worden, maar het was nog steeds vriendelijk te noemen. Ze draaid emet haar ogen en liet een geïrriteerde zucht horen. Kan wel zijn maar als je een hoffelijke jongen was geweest zou je weggegaan zijn en mij dit plekje laten innemen. Kaatste ze terug. Toen hij zei dat hij haar niet wilde leren kennen fronste ze. Dan zijn we het daar teminste over eens. Zei ze chagarijnig. Rhine was echt in een rothumeur dat had ze altijd als ze haar gevoelens de vrije loop liet gaan. 'Daar komt ook nog eens bij dat ik me af vraag waarom je zo aangebrand bent. Heb ik je iets aangedaan? Nee. Je hebt dus, zeg het als ik het fout heb, geen reden om je zo op me te uiten.' Ze balde haar vuisten. Het gaat je niets aan waarom ik zo boos ben! En als ik kwaad op jouw wil zijn heb ik daar alle recht toe dit is een vrij land hoor! Kaatste ze terug ze zag de zwarte panter aankomen wandelen en ze volgde het ding met samengeknepen oogen hij ging langs de jongen staan met ontblootte tanden en hij gromde. Ze grinnikte spottend. Kijk kijk de lafaaard moet zijn katje erbij halen... Zei ze met haar spottende grijns terwijl ze hem recht aankeek. 'En als het zo vervelend is, waarom negeer je het dan niet? Ik ben niet iemand die tijd besteed aan mensen die het niet willen. Geef me dus een goede reden dat je me niet genegeerd hebt.' Ze fronste weer oe dat had hij beter niet kunnen vragen haar gezicht liep rood aan. Hoe kan ik zo'n irritante wezens nu negeren?! En jij bent degene die tegen mij begon te praten! Die het kleine beetje privecie die ik nog had kwam schenden! Dus nee ik heb je niet genegeerd ik kan je nog steeds niet negeren met die domme kop en die irritante uit de kluite gegroeide huiskat. Zei ze bits met een minachtende ondertoon.

[MUHAHAHAHA!]

'Kan wel zijn maar als je een hoffelijke jongen was geweest zou je weggegaan zijn en mij dit plekje laten innemen.' Sils ogen werden groot en hij moest zich inhouden om het kind niet een klap te verkopen. Als zij dacht dat iedereen die manieren had, voor haar aan de kant ging, dan was ze blinder dan een mol! Als zij ervan uit ging dat zij de enige was die hier mocht komen, dan had ze nu dus de verkeerde voor zich!
'Dan zijn we het daar teminste over eens.' antwoordde het kind chagrijnig op de woorden dat hij haar niet wilde kennen. Ze waren er over eens.. Juist ja.. Nu begon hij zich al af te vragen waarom hij een kind als dit ook maar aangesproken had.
'Daar komt ook nog eens bij dat ik me af vraag waarom je zo aangebrand bent. Heb ik je iets aangedaan? Nee. Je hebt dus, zeg het als ik het fout heb, geen reden om je zo op me te uiten.' het meisje balde haar vuisten. 'Het gaat je niets aan waarom ik zo boos ben! En als ik kwaad op jouw wil zijn heb ik daar alle recht toe dit is een vrij land hoor!' Sil klemde zijn kiezen op elkaar, maar siste tussen zijn tanden door. 'Geloof me, dat leer je snel genoeg af..' hij was er zeker van dat het meisje hem niet had kunnen horen, dat was gewoon onmogelijk. Maar hij meende het wel. Als ze zich bleef uiten op hem, leerde ze dat inderdaad snel genoeg af. Hij hield er niet van als mensen hem de volle laag gaven terwijl hij niks te maken had met hun emoties. Meestal zou hij het laten gaan, maar nu was hij eigenlijk al te pissig om het te negeren.
Tie kwam grommend naar Sil toe lopen. Het dier ging naast hem staan, kop laag en tanden ontbloot. Sil sloot zijn ogen even, had er alles behalve zin in om het dier te laten stoppen met grommen. 'Kijk kijk de lafaaard moet zijn katje erbij halen...' sprak het meisje met een spottende grijns terwijl ze hem recht aankeek. Sil negeerde het. Het kon hem echt niks schelen wat het meisje vond. Als Tie naast hem wilde staan, dan deed Tie dat. Als Tie het kind wilde verachte, dan deed de zwarte panter wat hij wilde doen. Er was niemand, en zeker niet zo een klein rot kind als zij, die hem daarvan weerhield. Het was misschien slimmer het niet te doen. Tie bleef toch echt een roofdier en als het dier boos was, kon hij nog wel eens gemeen uit de bocht komen.
'En als het zo vervelend is, waarom negeer je het dan niet? Ik ben niet iemand die tijd besteed aan mensen die het niet willen. Geef me dus een goede reden dat je me niet genegeerd hebt.' het meisje fronste en haar gezicht liep rood aan. Sil kon het niet laten te grijnzen. Het kind kon blijkbaar echt maar heel weinig hebben.
'Hoe kan ik zo'n irritante wezens nu negeren?! En jij bent degene die tegen mij begon te praten! Die het kleine beetje privecie die ik nog had kwam schenden! Dus nee ik heb je niet genegeerd ik kan je nog steeds niet negeren met die domme kop en die irritante uit de kluite gegroeide huiskat.' sprak ze bits met een minachtende ondertoon. Bij haar laatste zin verdween Sils grijns en spuwde zijn ogen vuur. Ze mocht tieren wat ze wilde tegen hem, maar ze moest Tie erbuiten houden. Tie's gegrom werd duidelijk luider en het dier zette een stap naar voren. Sil lette er niet op. Hij had er alle vertrouwen in dat Tie haar nog niks aan zou doen, maar hij maakte zich wel zorgen om zijn reactie. Er was hier, op master Savador na, nog niemand geweest die hem echt boos had gezien. Zelfs master Savador had hem niet echt boos gezien, het was meer een kleine uitbarsting geweest. Sil balde zijn vuisten. 'Neem terug wat je net zei!' zijn stem was nog redelijk kalm, maar de kilheid straalde van zijn hele lichaam. Zijn vraag was sneller beantwoord dan hij had verwacht.. Het meisje zou de eerste zijn die de volle laag kreeg.
Hij zette een stap naar achteren, bang dat hij zou gaan doen wat hij niet wilde, haar slaan. Hij wilde haar best uitschelden, hij wilde best zijn hele woordenboek op haar los gooien, maar slaan? Nee, zo was hij niet. Hij wilde niemand slaan, maar op deze manier kon dat wel eens gaan gebeuren. 'Neem terug wat je zei over Tie!' hij opende zijn vuisten en balde ze vervolgens weer. 'Nu!' als het meisje zichzelf echt slim vond, deed ze wat hij haar vroeg..

[Oe hier amuzeeer ik me zo mee]

Hij grijnsde toen ze kwader werd en dat maakte haar alleen maar woester maar zijn grijns verdween al snel toen ze wat over zijn kat zei. Rhine kreeg een geamuzeerde grijns op haar gezicht dus dat was een gevoelige snaar hè? Oe haar wraak zou zoet zijn ooh zo zoet hij zou het bezuren dat hij haar had gestoord! Sil balde zijn vuisten. 'Neem terug wat je net zei!' zijn stem was nog redelijk kalm, maar de kilheid straalde van zijn hele lichaam. ze grinnikte alleen maar harder. Hij zette een stap naar achteren en zij deed er één naar hem toe haar ogen twinkelde van duivels plezier ze negeerde de kat volledig hij was nu veel interessanter om te pesten ze ging hier echt heel veel plezier aan beleven! 'Neem terug wat je zei over Tie!' hij opende zijn vuisten en balde ze vervolgens weer. 'Nu!' Ze lachtte en legde een vinger tegen haar kin en ze deed alsof ze nadacht maar het was vooral om hem te pesten. Even denken.....Hmmmm....Mischien... ze haalde haa rvinger weer van haar kin en ze keek hem strak aan. Nee ik neem het niet terug als het nu nog een mooie kat was geweest dan mischien wel maar voor die vlooiebaal nee ik dacht het niet zei ze met een grijns terwijl ze haar armen kruistte. Ooh dit was toch zo leuk jongens waren zo makkelijk kwaad te krijgen en dit was zijn verdiende loon had hij haa maar niet moeten irriteren en een grote mond tegen haar opzetten! Als er iets was waar ze dus echt niet tegen kon dan was het een grote mond van iemand anders!

Oke, nu is het oorlog

Hij kon heel erg veel hebben. Hij was heel erg veel gewend, maar er was nog steeds een grens. En die grens was nu al lang overschreden. Het meisje kreeg een geamuseerde grijns p haar gezicht toen ze zag dat Sil er absoluut niet om kon lachen. Als Sil in woorden uit zou moeten leggen hoe graag hij dat kind nu wel niet af wilde maken, dan kon hij hele gemene dingen zeggen. Kon? Nee, dan zei hij hele gemene dingen, dat was dan gewoon honderd procent zeker. Als ze oorlog wilde, dan kon ze die krijgen ook!
Sil balde zijn vuisten. 'Neem terug wat je net zei!' hij verbaasde zich over de rust in zijn stem. Ook al straalde de haat, de kilheid van zijn hele lichaam af, hij was blij dat zijn stem zo kalm bleef. Nou ja, het ging niet helemaal makkelijk en hij was er ook zeker niet blij mee dat hij zo klam sprak, het liefst zou hij het meisje de huid vol schelden. Niemand, maar dan ook echt helemaal niemand sprak zo over Tie! Hij zou het zelfs niet van Vanya accepteren. Zelfs zijn tweelingzus zou de volle laag krijgen. Het meisje grinnikte enkel harder, ze had er dus duidelijk lol in. Dat zou haar snel vergaan, heel erg snel.
Sil zette een stap naar voren, maar het meisje zette er een naar voren. Ze was dus echt blind.. Als zij het per se wilde riskeren geslagen te worden, moest ze dat volkomen zelf weten. Sil was dus niet van plan haar nog eens te beschermen tegen zichzelf. Waarom zou hij? Hij had gedaan wat hij kon, maar het kind bleek de dom om het te zien. Te zien dat hij het niet deed voor zichzelf. Hij deed het niet omdat hij de afstand graag behield, hij deed het niet omdat mevrouw uit haar mond stonk. Hij deed het puur zodat hij zichzelf in zou kunnen houden, haar niet zou slaan, maar als zij zo blind was en dat niet kon zien, dan had ze pech. Dan kreeg ze straks maar een klap. Alsof het hem ook maar iets uit maakte. Niet nu tenminste, niet nu ze het bijna uitlokte.
De ogen van het meisje twinkelde een duivels plezier. Prima, als zij er zo over dacht, waarom zou hij zich dan nog als een engeltje gedragen?
'Neem terug wat je zei over Tie!' hij opende zijn vuisten en balde ze vervolgens weer. 'Nu!' het was zeker geen vraag meer, dit begon meer te lijken op een bevel. Het meisje lachte en legde haar vinger tegen haar kind. Sil trok zijn wenkbrauw op en kon het antwoord nu al raden. 'Even denken.....Hmmmm....Mischien...' ze haalde haar vinger weer van haar kin en keek hem strak aan. 'Nee ik neem het niet terug als het nu nog een mooie kat was geweest dan mischien wel maar voor die vlooiebaal nee ik dacht het niet' de brul die uit Tie's bek kwam was oorverdovend. Sil wierp een vluchtige blik op het dier, wetend dat die brul een laatste waarschuwing was. Tie had in zijn hele leven misschien maar een keer zo een brul gemaakt. En dat was niet al te best af gelopen.. Sil hoopte dat Tie zich in kon houden, dat Tie hem de eer zou geven dit op te lossen. Sil was zich ervan bewust dat het hem niet in dank af genomen zou worden als Tie dit meisje iets aan deed. Het meisje kruiste haar armen. Pas toen Sils blik die van Tie enkele seconde had gekruist wende hij zich weer tot het meisje.
'Vertel me is.. Waarom reageer je het af op Tie? Hij heeft je niks aangedaan! Als je je frustratie op iemand wilt uiten, doe het dan op mij.' dit was iets wat hij eerder een wijze raad zou noemen. Het kind was stom als ze niet naar hem luisterde. Sil zou haar niet snel slaan, tenzij ze te ver ging, waar ze nu al behoorlijk naar op weg was. Maar Tie.. Als ze zo doorging, zouden Tie's tanden binnen enkele minuten in haar vel staan. Hij kon uit ervaring zeggen dat dat niet echt een geweldig gevoel was. Hoe veel mensen hij wel niet kende die het niet prettig hadden gevonden.. Maar als ze echt stom was.. Hield ze er niet mee op en ging ze op de zelfde wijze verder. Dan zou ze niet alleen Tie tegen zich hebben, dan zou ze beide tegen zich hebben..

Ze gennoot er zo van dat hij steeds kwader werd maar hij deed haar niets hij was echt zo'n passieve sul. En die kat oe wat een heethoofd eerst al dat gegrom maar uiteindelijk brulde hij ook ze grinnikte alleen maar harder. Kijk kijk het kattebeest kan ook nog een ander geluid produceren Spotte ze. Ooh wat was dit toch ooh zo lollig en ze zweerde dat ze een aader zag kloppen bij die jongen van ergenis. De jongen keek even naar het kattenbeest en toen richtte hij zijn blik weer op haar. 'Vertel me is.. Waarom reageer je het af op Tie? Hij heeft je niks aangedaan! Als je je frustratie op iemand wilt uiten, doe het dan op mij.' dit was iets wat hij eerder een wijze raad zou noemen. ze geeuwde ze haatte het als mensen haar de les probeerde te lezen. Nee jouw allen pesten is niet leuk en ik heb gemerkt dat als ik die kat pest ik jouw er ineens bijneem een win win situatie. Zei ze met een engelen grijns. Dit was bijna te simpel voor woorden. weet je ik was van plan om te zeggen dat je beter een sjaal van dat ding zou kunnen laten maken maar nu ik die pels nog eens goed bekijk ga ik het toch niet voorstellen denk ik, anders zou het toch maar een lelijke sjaal worden Zei ze met een bedachtzame frons. Rhine was niet bang voor de jongen en zeker niet voor de panter haar wolf zou zo tevoorschijn komen moest het beest iets in zijn hoofd halen en als hij kwaad was zou je willen dat je nooit geboren was. hij was zo groo als een pony en haast ongrijpbaar maar zijn tanden waren scherp als dolken!

'Kijk kijk het kattebeest kan ook nog een ander geluid produceren' spotte het meisje op het gebrul van Tie. Sils blik schoot even naar Tie. Hij wist dat dit fout af kon lopen, echt goed fout.. Tie kennende was hij nu eigenlijk al van plan het kind doormidden te bijten. Tie was de laatste tijd steeds ijdeler geworden, en dat was te merken ook.
Sil keek het meisje weer strak aan en vroeg: 'Vertel me is.. Waarom reageer je het af op Tie? Hij heeft je niks aangedaan! Als je je frustratie op iemand wilt uiten, doe het dan op mij.' het was en wijze raad, meer kon hij er ook niet van maken. Hij kon het haar ook niet vragen, maar dan zou het eigenlijk al vast staan dat Tie aan zou vallen..
Het meisje geeuwde: 'Nee jouw allen pesten is niet leuk en ik heb gemerkt dat als ik die kat pest ik jouw er ineens bijneem een win win situatie.' Sil schudde zijn hoofd. 'Ik heb echt heel wat meegemaakt. Ik ben behoorlijk wat domme mensen tegen gekomen, maar jij staat nu dus op nummer een. Ben je zo blind, of speel je het alleen maar? Als je slim bent, luister je naar me. Je wilt geen ruzie met hem.' als ze nu nog te koppig was, moest ze het zelf maar weten. Dit was al zijn tweede poging haar iets duidelijk te maken en als ze het vertikte om naar hem te luisteren, waren de gevolgen voor haar.
'weet je ik was van plan om te zeggen dat je beter een sjaal van dat ding zou kunnen laten maken maar nu ik die pels nog eens goed bekijk ga ik het toch niet voorstellen denk ik, anders zou het toch maar een lelijke sjaal worden' Sil beet op zijn lip en sloot zijn ogen. Hij kon enkel zijn hoofd schudde. Hij wist nu al hoe Tie hierop zou reageren.
De brul die het dier toen straks had gelagen, was een piepje geweest vergeleken met de gene die volgde naar de woorden van het meisje nu. Sil opende zijn ogen en keek het meisje strak aan. 'Dom kan ik je zeker noemen.' hij kneep zijn ogen tot spleetjes en siste wat onverstaanbaars tussen zijn tanden. Hij had kunnen verwachten dat hij niet de gene was die het meisje de volle laag zou gaan geven.. Hij had het kunnen weten, dat Tie de gene was die zijn baas wilde beschermen. Hij had moeten weten dat Tie er een hekel aan had beledigd te worden, zeker nu hij zo ijdel was. Sil kon het niet laten te grijnzen toen Tie luid grommend op het kind af kwam lopen.
'Tie!' Sils ogen waren groot en stonden waarschuwend. De panter keek zijn baas even aan, maar leek geen acht te slaan op zijn waarschuwende uitdrukking. Tie wende zijn kop weer af en nog voor Sil het echt doorhad sprong de panter op het meisje af. Ergens vond Sil dat dit haar verdiende loon was, maar hij was zich ervan bewust dat dit iets was wat Tie beter niet kon doen.. Ergens was het zijn eigen schuld.. Tie was de gene die zich aanpaste aan zijn baas..

Sil schudde zijn hoofd. 'Ik heb echt heel wat meegemaakt. Ik ben behoorlijk wat domme mensen tegen gekomen, maar jij staat nu dus op nummer een. Ben je zo blind, of speel je het alleen maar? Als je slim bent, luister je naar me. Je wilt geen ruzie met hem.' Ze barstte in lachen uit en toen keek ze hem serieus aan. Zoiets heb ik nu nog nooit gezien een idioot die een ander dom durft te noemen, schat als je wat doms wilt zijn kijk gewoon naar die kat of koop een spiegel. Beet ze spottend terug. Oe die jongen kon zo verschrikkelijk op haar zenuwen werken. Bij haar commentaar reageerde hij niet echt. Ze zuctte dus ze moest nog groffer worden? Zou hij dan wel wat doen? Mischien moest ze dat maar gaan uitproberen. De brul die het dier toen straks had gelagen, was een piepje geweest vergeleken met de gene die volgde naar de woorden van het meisje nu. Sil opende zijn ogen en keek het meisje strak aan. 'Dom kan ik je zeker noemen.' hij kneep zijn ogen tot spleetjes en siste wat onverstaanbaars tussen zijn tanden. Ze kneep haar oogjes samen. En vervelend zo kan ik jouw beschrijven. kaatste ze terug. Oe die jongen mocht echt gaan uitkijken! De jongen grijnsde toen die kat luid grommend op haar afkwam maar zij was niet onder de indruk. De jongen riep naar Tie en die keek hem even aan maar veel leek het niet uit te halen. De panter sprong op haar af en ze voelde zijn scherpe klauwen in haar huid maar ze gaf zich niet gewonnen ze losste in rook op (letterlijk) Ze was een soort rookwolk en ze ging aan de andere kant achter de panter staan waar ze weer vastte vorm aannam ze bloedde aan haar hals en ze was echt pissig nu ze trok het dier aan zijn staart achteruit en ze verkocht hem een trap. Ze grijnsde erbijterwijl haar wolf uit het buisje kwam en beschermend voor haarging staan zijn haar recht overijnd en zijn schimmige tanden ontbloot.

Over het algemeen kon Sil zichzelf een gemanierde jongen noemen, maar op dit moment zou hij zichzelf eerder beschrijven als iemand die zijn mond niet kon houden en het gewoon niet kon laten iedereen de volle laag te geven die het in zijn ogen verdiende. Hij zou zichzelf na de hand waarschijnlijk voor gek verklaren, enkel al het feit dat hij het meisje voor hem wilde slaan, uit wilde schelden, elk woord wilde gebruiken wat hij kende. Als het besef zou komen zou hij zichzelf voor gek verklaren.
Sil schudde zijn hoofd: 'Ik heb echt heel wat meegemaakt. Ik ben behoorlijk wat domme mensen tegen gekomen, maar jij staat nu dus op nummer een. Ben je zo blind, of speel je het alleen maar? Als je slim bent, luister je naar me. Je wilt geen ruzie met hem.' hij meende echt wat hij zei. Je kon beter geen ruzie hebben met de zwarte panter. Sil wist uit ervaring dat de meeste mensen er niet zonder schrammen af kwamen. Tie was dan wel een kalme panter, maar ook hij was en bleef een roofdier. Tie bleef zijn gemene kanten behouden en zo nu en dan kwamen die naar boven, nu dus ook.
Het meisje lachte en keek hem vervolgens serieus aan. 'Zoiets heb ik nu nog nooit gezien een idioot die een ander dom durft te noemen, schat als je wat doms wilt zijn kijk gewoon naar die kat of koop een spiegel.' Sil was blij dat hij dit keer de gene was die boos werd en niet Tie. Hij zou nog eens oordopjes moeten kopen als het dier nog harder leerde brullen. Wat onvermijdelijk was, zeker als je na ging dat het dier nog niet eens volgroeid was.
'Ik vind het best. Maar zeg straks niet dat ik je niet gewaarschuwd heb..' hij sprak de woorden ijzig kil, iets wat niet bij hem paste. Gewoon, niet. Maar toch, hij meende het wel. Als het kind zo dom was niet naar hem te willen luisteren, moest ze dat zelf weten, maar hij had haar gewaarschuwd, hij kon er dus niet voor opdraaien, hij zou er niet eens aan willen denken.
Sil sloot zijn ogen toen Tie een nieuwe brul slaakte. Nu was het zeker.. Hij moest oordopjes regelen.. Sil opende zijn ogen en keek het meisje aan. 'Dom kan ik je zeker noemen.' hij kneep zijn ogen tot spleetjes en siste wat onverstaanbaars tussen zijn tanden. Het was niet voor het meisje bedoeld, niet voor Tie. Meer voor zichzelf, puur omdat hij het niet had kunnen laten zijn mond los te trekken. Hij leerde het nooit. Woede beheersing was iets wat in zijn oren dus nog steeds niet bestond..
'En vervelend zo kan ik jouw beschrijven.' kaatste het meisje terug. 'Dankje.' was alles wat Sil kalm als antwoord gaf. Hij had een grote mond op kunnen zette, zelf iets terug kunnen kaatsen naar het onnadenkende kind, maar hij had er geen zin in om de volledige beheersing te verliezen. Hij mocht van geluk spreken dat hij haar nog niet had geslagen. Hij wist dat hij daar vooral Tie voor moest bedanken. Sil grijnsde even toen Tie luid grommend op het meisje af kwam lopen. Ondanks het feit dat het eigenlijk haar verdiende loon was, vond Sil het niet meer dan normaal Tie te laten stoppen. De zwarte panter was zijn huisdier en hij was dus ook verantwoordelijk als Tie iemand aanviel. 'Tie!' de waarschuwende stem en de waarschuwende blik van Sil leken de panter niks te kunnen schelen. Tie keek maar heel even naar Sil, om vervolgens naar het meisje toe te springen. Sil sloot zijn ogen, wetend dat hij er toch weinig aan zou kunnen doen verder. Hij kon zichzelf moeilijk voor het meisje werpen. Vergeet het. Hij wenste dan wel eens waar niemand toe door Tie aangevallen te worden, mensen als haar wilde hij er eigenlijk ook niet tegen beschermen. Waarom zou hij in hemelsnaam? Sils ogen vlogen open toen hij Tie op de grond hoorde komen.. Zonder een tweede geluid. Sil zag net hoe het meisje weer vaste vorm aan nam. Zijn blik gleed meteen naar haar hals om vervolgens toe te zien hoe ze aan Ties staart trok. Hij gromde wat tegen zichzelf en keek Tie toen afkeurend aan. De grom die het dier produceerde was laag en luid. Sils ogen werden groot toen het meisje Tie een trap verkocht. Het maakte hem alleen al misselijk als hij zag hoe ze grijnsde. Hij zag hoe de rookwolk weer vorm aan nam en voor het meisje kwam te staan. Sil mompelde wat tegen zichzelf toen Tie zacht begon te blazen.
'Oke, stop! Allebei!' hij doelde zowel op het meisje als op Tie. Hij wierp de zwarte panter een afkeurende blik toe en schudde zijn hoofd. Zijn blik zei genoeg. Tie zou zeker een hele preek krijgen over wat hij nooit meer mocht doen. Sil wende zijn blik naar het meisje. Hij liep rustig naar de plek toe waar Tie stond en ging voor het dier staan. 'Dieren aan hun staart trekken is niet heel erg aardig en trappen al helemaal niet!' Sil schudde afkeurend zijn hoofd en keek toen naar de rookwolk. 'Denk er niet eens aan.' mompelde hij zacht, maar nog steeds duidelijk verstaanbaar voor het meisje..

Hij was veel gewend, maar soms waren er momenten dat hij niet begreep wat er aan de hand was met bepaalde mensen. Dit was zo een moment. Hij snapte niet wat het probleem van het kind was. Hij snapte eigenlijk ook niet echt wat Tie's probleem was.. Dat beest gehoorzaamde altijd, waarom dan nu niet? Waarom was het dier nu ineens te koppig om te luisteren, te koppig om zijn baas te gehoorzamen. Tie was een van de weinige die Sil echt leken te begrijpen, maar nu leek de panter de gene te zijn die niemand snapte..
'Dieren aan hun staart trekken is niet heel erg aardig en trappen al helemaal niet!' Sil schudde afkeurend zijn hoofd en wende zijn blik toen naar de rookwolk. 'Denk er niet eens aan.' mompelde hij zacht, net verstaanbaar. Als een van de twee ook maar van plan was Tie terug te pakken.. Hij zou razend zijn, iets wat hij eigenlijk toch al was..
Het meisje schudde nu ook haar hoofd: 'Ik heb nooit gezecht dat ik aardig was. En trouwens dat ding viel mij aan ik heb hem gewoon zijn verdiende loon gegeven en ik vond het ge-wel-dig!' Sil zuchtte even wat geërgerd. 'Klopt. Je hebt het nooit gezegd en ik geloof ook niet dat je het ooit zult zeggen. En het is waar, Tie viel jou aan en daar krijgt hij ook nog zijn verdiende loon voor. Maar vergis ik me als ik zeg dat jij hier de gene bent die logisch na hoort te denken? Tie is een dier, ik zeg niet dat hij stom of dom is, maar jij hoort slimmer te zijn. Je had op zijn minst de eer aan jezelf kunnen houden en Tie ermee weg laten komen, straf krijgt hij er toch wel voor.' hij vond het belachelijk klinken. Het meisje was een mens, Tie een dier, een arrogant, onnadenkend dier. Het meisje was hier de gene die wijs had moeten handelen, niet Tie. Oke, de panter had naar hem moeten luisteren, maar toch, daar zou hij nog wel de verdiende loon voor krijgen en dat wist het dier zelfs ook donders goed.
'Oké oké mischien heb ik licht overdreven. Het spijt me nu goed.' Sil grijnsde even en knikte kort. Dat was precies wat hij had willen horen. Of ze het nou meende of niet, het kon hem even niks schelen, ze had er tenminste een soort van spijt van.. Misschien was ze dan toch minder dom dan hij had verwacht. 'Ja.' was zijn korte antwoord. Sil keek het meisje met een vage glimlach aan en vroeg toen zacht. 'Maar wat spijt je precies?' een domme vraag, ja, misschien.. Maar door die vraag zou hij wel te weten komen wat haar daadwerkelijk speet, en of het haar wel echt speet..

'Oké oké ik laat het rusten maar als die kat ooit nog zo iets flikt eindigt ie als bontmantel.' antwoordde het meisje op Sils opmerking. Hij glimlachte en knikte. Hij vond het goed zo. Ze was tenminste bereid het te laten rusten. Oke, het was Tie nu wel geraden haar niet meer boos te maken.. Maar zelfs als de panter dat in zijn hoofd haalde, zou Sil het meisje niet toestaan een bontmantel van hem te maken. Bovendien.. 'Ik dacht dat je zijn vacht lelijk vond. Waarom zou je er dan een bontmantel van willen maken?' hij keek het meisje vragend aan, al besteedde hij weinig tijd aan zijn toon. Alsof het hem wat zou kunnen schelen dat mevrouw beledigd werd. Ergens verdiende ze het.
Hij hoorde haar spijtbetoging aan en accepteerde het, al vroeg hij zich wel af wat haar nou precies speet. Een vraag die hij ook stelde aan het meisje.
Het verbaasde hem echt niks dat ze binnensmonds vloekte, ze deed maar. Hij had er niet echt last van en zolang hij zijn gevraagde antwoord maar kreeg, vond hij het best.
'Voor mijn gedrag. Ik had niet zo bot moeten doen tegen jouw, de kat is een anderer verhaal maar swat. Mijn woede is niets persoonlijks ik heb het gewoon wat moeilijk en dat reageer ik snel af op andere.' het meisje glimlachte wat flauwtjes. Ook al was het nog niet echt een glimlach te noemen en was het nog amper zichtbaar, hij vond het prettig om te zien dat ze toch kon glimlachen.
Het meisje stak haar hand uit en zei: 'Mijn naam is Rhine laFee trouwens.' Sil pakte haar hand aan en knikte kort. 'Sil du Bois.' hij had er nu geen zin in om zijn volledige voornaam te zeggen. Hij zou Rhine toch vragen om hem gewoon Sil te noemen, dus waarom deed hij het dan ook niet gewoon zo? Er was toch niks mee? Hij loog niet. Oke, Vanya zou hem afmaken als ze hoorde dat haar broer niet zijn hele naam gebruikte. Ook al was het meisje vrij laks, namen waren dingen waar ze altijd heel snel opg ebrand was. Namen waren nou eenmaal dingen die goed moesten zijn. Volgens haar..
Sil zag hoe Rhine haar hand op haar nek legde. Hij kneep zijn ogen iets tot spleetjes toen hij het bloed zag. Hij zuchtte wat geïrriteerd en draaide zich om naar Tie. Zijn blik zei genoeg. Tie liet zijn kop zakken en piepte zacht. Zo zag je hoe het dier zich vroeger altijd had gedragen.
Tie snapte de waarschuwing en liep met zijn kop laag zo voorzichtig als mogelijk was naar Rhine toe.
Sil bleef het dier in de gaten houden, bang dat hij weer iets zou proberen. Tie stopte voor Rhine en ging zitten. De pieptoon die uit zijn bek kwam kon je zeker niet ontgaan. Tie's blauwe oogjes keken wat angstig omhoog, recht in het gezicht van Rhine.
Sil keek Rhine vragend aan. Een glimlach speelde rond zijn lippen. Hij had veel verwacht, maar niet dat Tie nu wel zou luisteren naar de waarschuwing..
Sil knikte naar Rhines hals en zei zacht. 'Misschien kan je het beter schoon maken..' hij keek Rhine afwachtend aan, hopend dat ze niet weer boos zou worden.

'Ik dacht dat je zijn vacht lelijk vond. Waarom zou je er dan een bontmantel van willen maken?' hij keek het meisje vragend aan, al besteedde hij weinig tijd aan zijn toon. Rhina haalde haar schouders op. Ik heb nooit gezegt dat ik die bontmantel dan zou dragen... Zei ze met een kleine grijns. Sil pakte haar hand aan en knikte kort. 'Sil du Bois.' Ze knikte en trok snel haar hand terug haar huid was wat kouder dan een normale huid ook zag ze best bleek. Ze zag dat hij naar haar keek met samengespleten oogjes en toen hij bloed zag draaide hij zich om naar de uit de kluite gegroeide kat. Ze trok een wenkbrauw op toen de kat naar haar toekwam zijn kop naar de grond gericht en hij piepte ze vertrouwde het niet. Tie stopte voor Rhine en ging zitten. Rhine vertrouwde het niet dat besst zo dicht bij haar. Tie's blauwe oogjes keken wat angstig omhoog, recht in het gezicht van Rhine. Rhine keek Tie strak aan ze vertrouwde het beest voor geen haar maar na een tijdje verzachtte haar blik. Ze hurkte zich en ze glimlachtte lichtjes naar Tie. Haar moeder had ook een panter gehad met net zulke blauwe oogjes daarom had ze ook zo gemeen tegen dit beestje gedaan ze wilde niet worden herinnerd aan haar familie ze aaide even over zijn hoofdje. Hey je hoeft niet zo bang te kijken ik ben niet boos meer. En trouwens het is ook mijn eigen schuld ik had je niet zo mogen beledigen vriendje. Zei ze met een zachtte stem en een aai over zijn kopje voor ze weer recht stond. Sil keek Rhine vragend aan. Een glimlach speelde rond zijn lippen. Ze keek hem rustig aan ook een kleine glimlach verscheen op haar gezicht waardoor er zelfs kuiltjes in haar wangen kwamen. Sil knikte naar Rhines hals en zei zacht. 'Misschien kan je het beter schoon maken..' hij keek Rhine afwachtend aan. Rhine wreef nog even over de brandende plekken. Nee hoeft niet ik ben erger gewend. Zei ze op een luchtige en vriendelijke toon. Ze zag nu echt wel in dat ze een vreselijk kreng was geweest. Het spijt me echt hoe ik tegen jouw en je panter heb gedaan soms ben ik gewoon heel kwaad.... Zei ze haar hoofd beschaamd naar de grond gericht.

'Hey je hoeft niet zo bang te kijken ik ben niet boos meer. En trouwens het is ook mijn eigen schuld ik had je niet zo mogen beledigen vriendje.' Sil glimlachte toen hij zag hoe Tie zich wat ontspande. Hij was Rhine dankbaar dat ze Tie vergaf voor de idiote fout die het dier zojuist had gemaakt. Sil hief zijn hoofd weer en keek het meisje weer recht aan.
De wond in haar hals beviel hem zeker niet en Tie zou ook zeker niet in zijn buurt willen komen de komende dagen, niet totdat de panter zijn straf in ontvangst had genomen. Sil kon had dier nu wel ophangen. Oke, Rhine had het uitgedacht, dat was waar, maar dat was nog geen reden geweest om zijn woorden te negeren. Tie had het kunnen verwachten, moeten verwachten!
'Misschien kan je het beter schoon maken..'
'Nee hoeft niet ik ben erger gewend.' Sil knikte. 'Ik hoop dat het niet gaat ontsteken..' dan mocht ze er wel aan gewend zijn.. Tie was en bleef een roofdier, Sil wilde zelfs nog niet eens weten waar dat beest overal kwam en waar zijn klauwen allemaal in belanden.. Gewoon, niet. Bij de gedachte aan alles waar die klauwen in hadden kunnen zitten, begon hij al half te kokhalzen. Het was gewoon smerig, enkel de gedachte al.
'Het spijt me echt hoe ik tegen jouw en je panter heb gedaan soms ben ik gewoon heel kwaad....' Rhine had haar hoofd beschaamd naar de grond gericht. Sil lachte even vriendelijk en schudde zijn hoofd. 'We zaten beide fout. Sorry.. Ik geloof dat ook ik wat minder bot had kunnen doen..' hij slikte even en keek Rhine met een brede glimlach aan.
'Maar ik denk dat het geen kwaad kan. Als je niet eens af en toe een ruzie kan hebben, dan geloof ik dat je net zo goed zielig in een klein, donker hoekje kan gaan zitten, niet?' hij glimlachte even vriendelijk en liet zichzelf toen op de grond zakken. Hij klopte naast zich als teken dat hij wilde dat Rhine naast hem kwam zitten. 'Zou ik je misschien mogen vragen wat je zo dwars zit?' hij keek het meisje vragend aan. Hij was er toch wel nieuwsgierig naar geworden, hij had immers de volle laag gekregen, dan wilde hij ergens toch ook wel weten waarom.

Sil knikte. 'Ik hoop dat het niet gaat ontsteken..' Ze keek hem aan met een glazige emotieloze blik. Soms helpt fysieke pijn mentale pijn te doen vergeten. Zei ze op een monotome toon. Sil lachte even vriendelijk en schudde zijn hoofd. 'We zaten beide fout. Sorry.. Ik geloof dat ook ik wat minder bot had kunnen doen..' Rhine knikte. maar jij had niet zo bot gedaan als ik je niet zo op stang had zitten jagen. Eigenlijk heb je jezelf gewoon verdedigd. Zei ze rustig. Het was haar schuld hij kon er eigenlijk niets aan doen. hij slikte even en keek Rhine met een brede glimlach aan. 'Maar ik denk dat het geen kwaad kan. Als je niet eens af en toe een ruzie kan hebben, dan geloof ik dat je net zo goed zielig in een klein, donker hoekje kan gaan zitten, niet?' hij glimlachte even vriendelijk. Ze glimlachtte. Ik weet het niet ergens is het ook el oneerlijk om woede af te reageren op andere. zei ze bedachtzaam. Ze wist dat het fout was om bot tegen jan en alleman te doen maar ze kon er niets aan doen zo zat ze in elkaar. Hij liet zichzelf op de grond zakken. Hij klopte naast zich als teken dat hij wilde dat Rhine naast hem kwam zitten. Rhine twijfelde even maar ging uiteindelijk toch langs hem zitten haar benen opgetrokken en haar armen eromheen geslagen. 'Zou ik je misschien mogen vragen wat je zo dwars zit?' hij keek het meisje vragend aan. Rhine keek hem even aan en zuchtte. Die vraag had ze kunnen verwachten. Ze staarde voor zich uit. Ik ben al een paar jaar alleen op deze wereld. Iedereen die ik ooit gekend heb, die me dierbaar was is dood. Ze slikte. En het is mijn schuld, ik heb iets fouts gedaan en daarvoor hebben zij moeten boeten. En zit ik vast aan deze duisternis. Zei ze met een zucht ze keek hem niet meer aan ze durfde het niet meer ze vond het altijd moeilijk om met iemand over haar verleden te praten.