Zijn handen stak hij in zijn zakken en onopvallend struinde hij wat rond. Om de hoek stond Charlie in een inham verborgen met een hoop van de spullen. Zelf had hij een rugzak losjes over één schouder hangen. Daarin zaten een aantal van de staven, gemaakt van instabiel dynamiet-achtig spul en zwarte gevlochten draden, bedoeld als onstekingssnoeren. Die hadden ze gisteravond in alcohol en kaarsvet gedrenkt, wat een zwaar brandbare combinatie vormde. En dat was precies wat de jongens nodig hadden. Samen hadden ze het plan opgevat om eens wat onrust te veroorzaken bij de leraren. De laatste tijd was er een hele nieuwe lading gekomen en Allen had het idee dat deze onbekende docent-gevalletjes hun reputatie nog niet zo goed kenden. Een deel deed zelfs een poging om hen te laten stoppen met spijbelen. Alsof zij zo'n fijne aanvulling waren in je les, yeah right. Maar het was tijd om weer eens wat groots te doen. Twee dagen waren ze bezig geweest met de voorbereiding. Als de tweeling wat van plan was zouden ze het ook echt goed doen. Geen half werk. Dan leken ze opeens twee ijverige studenten. Overgebleven vuurwerk, brandbaar spul, een hoop nitroglycerine. Dat spul hadden ze uit een scheikundig lab weten te krijgen. Het was gevaarlijk, zat zeker net op het randje van wat zij aandurfden. Toen de kust veilig was floot hij drie herkenbare tonen. Niemand in de buurt. Toen hij zijn broer zag met nog een aantal tassen en staven grijnsde hij. ''Let's go.'' sprak hij vrolijk tegen zijn broer. Hij duwde de deur open. Ze hadden ontdekt dat deze naar de lerarenetage leidde via een weinig gebruikte weg. Algauw wandelden ze onopvallend rond op dit verboden terrein. Allen stopte bij een met ijzer beslagen deur. ''Hier is het.'' concludeerde hij. De deur zat op slot, enkel docenten zouden de sleutel hebben. Maar met een haarspeld en wat magie was dat zo gefixt. Het slot sprong met een luide klik open, waarna ook de deur voor hun neus openzwaaide. ''Na U.'' Zo liet hij zijn broer voorgaan. Aangekomen bij de toilethokjes grijnsde hij vrolijk. Dit was werkelijk een geweldig plan. Dynamiet kon onder water werken, dus het was gewoon een kwestie van de staven in die toiletpotten steken, de draden met elkaar te verbinden en die aan te steken. En dan maar hopen dat alle dingen afgingen en voor een explosie zorgden. Een beetje slopen, altijd leuk. Hij gooide zijn tas op de grond, greep drie staven eruit. Ze hadden in het totaal zo'n negentien rode staafjes weten te produceren. Minder goede kwaliteit dan de echte dynamietstaven natuurlijk, maar ze waren geoefende knutselaars, dus het effect zou niet mis zijn. Allen gooide een hokje open en zuchtte. Dit was gewoon oneerlijk. Deze toiletten waren veel netter, groter, luxer, ruimer. Alles was beter dan wat de leerlingen kregen. Armzalige, vieze hokjes. Dit zou die docenten leren. Als hun eigen kostbare privé-toiletten stuk waren zouden ze geen keuze hebben dan ook die van de leerlingen te gebruiken. O zoete wraak. Zorgvuldig arrangeerde hij twee staven en leidde de draad terug onder de deur door. ''Aan het werk, Charles.'' sprak hij tegen zijn broer. Daarna werkte hij zo nog drie hokjes af en verbond alle lonten met elkaar. Zo zouden ze alles in één keer aan kunnen steken.

Hij was nu wel klaar. En Charlie als het goed was ook. Hij grijnsde vrolijk en stapte naar de gang toe, stond zo dicht mogelijk bij de deur en hield alles in de gaten. ''Aan jou de eer om het aan te steken, geëerde broer.'' Hij maakte een beleefd gebaartje. Zodra het lont was aangestoken zou hij de deur openen en de tweeling zou naar buiten vluchten. En dan zou binnen 30 seconden alles afgaan, als het goed was. Of in elk geval een deel. Met een explosie en wat leuke gekleurde vuurwerk-effecten.

[Sorry dat het een beetje flut is]
[Eerst graag Charlie laten reageren.. c:]
[Dan mag er een leraar reageren om wat drama te veroorzaken ]

Spanning stond op zijn gezicht. Zou het lukken? Natuurlijk zou het lukken. Alles was in positie gebracht. Wat zou hun plan nog kunnen verpesten? Over luttele seconden was het zo ver. Een explosie zou wederom wat leven in de brouwerij brengen. "Het is een grote eer, mijn lieftallige broer." Hij grijnsde en zette nog een stap achteruit, zodat Charlie alle ruimte had. Het lont zou aangaan, het vlammetje zou langzaam door de ruimte sluipen en de staven bereiken. En dan... BOEM. Ja, hij grijnsde bij dat vooruitzicht. Uiteraard hadden ze goed gecontroleerd of alles wel veilig was. Er waren geen mensen meer aanwezig in deze ruimte en de ontploffing zou niet zo heftig zijn dat leerlingen of docenten in andere ruimtes in gevaar zouden komen. Zo ver gingen de twee niet. Ze waren geen terroristen, dit was gewoon vermaak. Niemand zou gewond raken, maar de consequenties zouden amusant zijn. Voor hen dan. Voor de mensen met humor. De meeste leraren zouden met een gezicht van walging of irritatie staan kijken, voorspelde hij. Jammer dat Laurent er niet meer was. Die had hen vast bestraffend en vol ongeloof toegesproken. De wc's opblazen, hoe dúrfden ze?! Geweldige man, master Laurent. Maar dit was niet het moment voor sentimenteel gedoe.
Daar was het lot het inderdaad mee eens, toen er plots krachtig tegen de deur werd geduwd. Iemand wilde wel héél graag naar de wc zeg. "Nu, hebben we een probleem denk ik." Hij knikte instemmend en stond samen met Charlie tegen de deur, zodat die niet open zou vliegen. Ze konden niet nu stoppen met hun plan. Eens zien.
''Ok, over naar plan B.'' sprak hij vlug. Wat is plan B? Plan B was niet bestaand. Dat hadden ze nooit uitgewerkt. Het betekende dus eigenlijk vrij vertaald: Vertrouw me, volg mijn leiding, ik heb een idee. Denk ik... Iets wat Charlie vast wel zou begrijpen. Er was geen tijd voor uitgebreid overleg terwijl er iemand zojuist had geprobeerd de toiletten te betreden. ''Hou die deur nog even dicht en zodra ik terug kom ga je aan de kant.'' Hij haastte zich naar de lont, stak die een paar meter verder dan de bedoeling was aan zodat de explosie over 30 seconden plaats zou vinden. En nu... Rennen. Hij was razendsnel terug bij de deur, smeet die open zodra Charlie aan de kant was en trok zijn broer aan zijn mouw naar buiten. Gooide dan onmiddelijk de deur weer dicht en ging er voorstaan, met zijn armen zo dat er niemand langs kon. In zijn hoofd telde hij af. 15... 14... 13..
''Hallo.'' zei hij met een brede grijns tegen de volwassene die dit toilet had willen bezoeken. ''Ik zou daar maar niet naar binnengaan als ik U was.'' Allen glimlachte engelachtig en beleefd, keek dan kort naar zijn broer. Ze hoefden nog maar even vol te houden en dan zou alles ontploffen. 10... En 9... Allen neuriede zachtjes de begin noten van de final countdown. Dit was gewoon te grappig. Zouden ze meteen een ooggetuige extra hebben van dit spektakel. Wacht.. Dat zou ook betekenen dat ze onmiddellijk beschuldigd zouden worden. Maar dat was het vast wel waard. ''It's the final countdown!'' riep hij met een duivelse lach.
3...
2...
1...
Het was tijd.
[ Serieus, zet het op >D]
[Nu ajb ook een leraar/lerares/stagiair reageren die naar de wc wilde en nu dus buiten wordt tegen gehouden c:]

Stompzinnig, deze miserabele sterveling-gewoonte. Hoe kon het in vredesnaam inbegrepen zijn bij zijn ras? Maar hij moest nu wel vrij nodig. Mompelend liep hij in gestrekte draf naar de toiletten. Zijn mantel had hij op een stoel laten liggen. Hij was net aan het genieten van het feit dat het lawaai van gillende meisjes was weggestorven toen de druk op zijn blaas was begonnen. Het was stompzinnig en ongelooflijk irritant. Hij was uit zijn ontspannen houding opgestaan en moest weg, of hij wilde of niet.
Met een gezicht waar de irritatie vanaf droop kwam hij aanlopen. De toiletten van de leraren waren in opzicht tenminste nog schoon, dat scheelde. Savador had daar wel voor gezorgd, zwakke sterveling dat het was, maar hij had tenminste minder minpunten dan de rest van de leraren. De deur naar het toilet werd verspert door twee leerlingen. Hij kende die twee wel. Allen en Charlie, de grootste probleemkinderen op school, naast die twee dwaze giebelkonten die er ook vaak bij waren als de school weer eens geterroriseerd werd door de tweeling.
'Wel, wel.' Zei hij ijzig. De druk werd steeds erger en hij wilde er door. Willie en Wortel.' Hij wilde hen opzij duwen. ''Hallo.'' zei een van de twee. ''Ik zou daar maar niet naar binnengaan als ik U was.'' Ghirahim keek hem nijdig aan. Zijn blaas stond op springen en hij had geen tijd om kalm te blijven. 'Opzij!' snauwde hij. Hij had nu geen tijd om ze de grond in te werken, hij kon de druk niet meer aan.
''It's the final countdown!'' riep de eerste weer met een kwaadaardige lach. De stagiair keek hem priemend aan. 'Pardon?!' vroeg hij bars.

(wist niet of ik het al moest laten afgaan ofzo dus maar effe zo)

Buiten stond hen een geweldige verrassing te wachten. Allen kon het niet laten om vrolijk te grijnzen. Een zielig stagiairtje. Niet eens een leraar of iets. Geen probleem. Wel grappig dat die dude zo ontzettend boos leek, nog voordat er ook maar iets was ontploft. Hoe erg zou het dan straks wel niet worden? 'Wel, wel. Willie en Wortel.' Iemand was in een slecht humeur zeg. Maar helaas maakte dit ijzige gedoe op hen geen indruk. Daarvoor moest er toch net iets meer autoriteit zijn. En zelfs dan nog zouden de twee spottend blijven lachen. ''Hallo.'' begroette hij de man iets te hartelijk. ''Ik zou daar maar niet naar binnengaan als ik U was.'' Het was een welgemeend advies. Allen en Charlie stonden naast elkaar en blokkeerden de deur. Echt niet van plan om deze dude erlangs te laten. Voor zijn eigen bestwil, echt waar. 'Opzij!' Waarom geloofde niemand hen nou als ze een advies gaven? Stommelingen. Charlie was hem voor met antwoord geven. "Nee, meneer. Dat is echt geen goed idee." Ze werkten samen als een goed geoliede machine. Blokkeerden de deur voor het zo ver was.

''It's the final countdown!'' gaf hij aan. In zijn hoofd had hij zachtjes afgeteld. En nu was het een kwestie van seconden. Tja. Hij kon het gewoon niet laten om er nog een schepje bovenop te doen. Dit was werkelijk té bijpassend. En wellicht zou het meneer nog even tegenhouden. Voordat die straks de deur zou openen en door een ontploffing in stukjes werd gereten. Nee, dat was nou ook weer niet de bedoeling. Het was een grap, vrij... onschuldig. Voor hun doen dan. Stukjes mensenvlees die in het rond vlogen pasten daar niet echt bij. 'Pardon?!' Die verontwaardiging was zo grappig om te zien. Ergens was het best wel heel erg grappig dat er een leraar-achtig geval bij hen te hebben als getuige. "Ik denk dat u uw ding buiten moet gaan doen, meneer." Allen grijnsde speels en knikte instemmend. ''We zijn toch niet zulke goede loodgieters als gedacht, jammer hé?'' vroeg hij met een overdreven zielig gezicht vol met gemaakte spijt aan Charlie. ''Maar.. U mag het ook best hier proberen hoor.'' Nodigde hij Ghiharim uit. Hij opende zelfs de deur en stapte met een beleefde grijns achteruit. Best wel benieuwd naar de ravage die ze hadden veroorzaakt.

Deze twee zouden aan strafwerk ontkomen, helaas. Maar de nood was hoog en ze hadden nog geen blijvende schade aangericht. Dus deed hij pogingen de toiletten binnen te komen. De ander deed er nog een schepje bij. "Nee, meneer. Dat is echt geen goed idee." Ook hij deed pogingen hem tegen te houden. Waar hadden die twee etters het over?!
Het antwoordt was te horen achter de toiletdeuren. Een harde knal vulde de gang en verbaasd en geschrokken staakte hij zijn pogingen de tweeling opzij te douwen. Een felle gloed verscheen in zijn ogen en de steen op zijn borst. Wat hadden die twee...? "Ik denk dat u uw ding buiten moet gaan doen, meneer." begon er een waarna de ander instemmend knikte. ''We zijn toch niet zulke goede loodgieters als gedacht, jammer hé?'' vroeg hij met gemaakte spijt aan zijn broer. Ghirahim was nog steeds te verbaasd om te beseffen wat er gebeurd was. ''Maar.. U mag het ook best hier proberen hoor.'' Begon er een weer en deed uitnodigend de deur open.

Het lerarentoilet was volkomen aan gruzelementen geknald. Er steeg uit ieder hokje een enorme rookwolk op en uit een paar was zelfs de deur half uit zijn scharnieren. Iedere wc was verwoest en uit de pijpleidingen spoot het water alle kanten op. Er trok een spiertje bij zijn slaap onder zijn witte haar. Hij had het idee dat hij een zenuwtrek zou krijgen en de drang die er net was geweest, was nu nergens meer te bekennen.
Langzaam draaide hij zich om, zijn gezicht stond op de neiging om de twee ratten tot moes te vervloeken. In een felle beweging greep hij Allen bij zijn kraag en wees met een priemende vinger naar de ravage. 'Zeg mij, kort en duidelijk, wat dat moet voorstellen!' siste hij en zijn paarse ogen flikkerden boosaardig. Hier zouden ze niet mee wegkomen. Niet dat hij veel gaf om de school en alles wat erin zat, maar dit was een principelijk geval. Zijn instinct zei hem ook dat hij Allen te pakken had. Deze was butaler met woorden, leek het. Maar ze waren beide de grootste chaosmakers van de hele school, naast die twee tuthola's. Waarom deze gedrochten nog niet van school waren gestuurd, was hem een raadsel. Maar hiermee zou hij afrekenen, zowaar zijn naam Ghirahim Nerith was.

(ik vind het nu al leuk xD)
(sorry voor de laatheid)

Kwart voor zes. Tijd om op te staan dus. Eerst alle dieren wat te eten geven en als die aan het eten zijn even snel aankleden. Een luchtig jurkje en omdat het nog vroeg is alleen een schone onderbroek eronder. Het licht blauwe jurkje was meer iets voor midden in de zomer, maar alleen om de honden uit te laten kon het prima in de vrieskou van de winter. Ze ging bij de deur staan en vloot op haar vingers. ‘Wandelen!’ Op commando liepen de honden een voor een de deur uit. Allemaal gewoon zonder riem want anders had ze handen vol met riemen aan eigenlijk veel te sterke honden. Het wandelen op zich ging zoals elke dag, lekker rustig zonder gestoord te worden voor een paar uur lang.
Ze was al bijna terug op de docenten etage en al haar honden racete met een vaart uit het niets vooruit. Blijkbaar roken ze iets wat niet pluis was. Even daarna hoorde ze het probleem. Een gigantische knal galmde door de gangen. ‘What the?’ Nu rende ook zij achter haar honden aan naar de oorsprong van de knal. Ze zag haar honden op twee leerlingen en een iets ouder iemand. Wat deden die leerlingen hier? Was dit niet verboden terrein voor hun? Ze moesten gestraft worden. Als ze geen reden hadden om hier te zijn en de boel op de blazen, zou ze er persoonlijk voor zorgen dat hun van school af worden getrapt.
Al haar honden rende blaffend op de drie af. Het geblaf maakte een bulderend kabaal. Een Sint-Bernard, een Duitse herder, een husky, een dobermann, een teckel, een maltezer-lion en een chiwawa rende op volle toeren. Ze stopte een meter voor de jongens doordat Elisa op haar vingers vloot. Braafjes gingen alle honden zitten en kwispelen vrolijk door. Uiteindelijk kwam Elisa ook aan gerend. Haar licht blauwe, lange jurk zwierde sierlijk om haar snel bewegende benen heen. Eenmaal bij de jongens aangekomen ‘Wat is er hier in hemelsnaam aan de hand? Even keek ze om de hoek de toiletten in en daarna strak en geïrriteerd naar de leerlingen. ‘En wat moeten jullie hier?’ Haar stem was niet duister geworden en haar aura was kwaadaardig en straalde autoriteit uit. Ze was niet blij dat de toiletten waren opgeblazen al had bijna elke docent wel hun eigen privé toilet om te gebruiken.

Ik vond dat ik hier wat moest posten ;p

Het fladderende lichtblauwe jurkje zonder bh eronder XD:

Dit was zo ongeveer de op een na beste grap die ze ooit hadden uitgehaald, want natuurlijk bleef het versierde kantoor van Savador dé nummer een. Als je goed keek kon je zelfs nog restjes van de dingen die ze gedaan hadden op zijn kantoor vinden, wat nieuwe leerlingen heel waarschijnlijk ook opmerkten van zodra ze wat ongemakkelijk om zich heen begonnen te kijken. Het idee om de toiletten op te blazen was al een geweldig idee geweest, maar nu er ook nog eens een stagiaire voor hun neus stond, werd het ergens gewoonweg beter. Het aanzicht van de man die eigenlijk dringend zijn ding moest doen en hen met al zijn kracht aan de kant te duwen was goud waard, vooral de blik die op zijn gezicht stond. Charlie's mondhoeken waren omgekruld in een brede grijns terwijl hij er samen met zijn broer voor zorgde dat de stagiaire niet door kon. De harde knal zorgde ervoor dat de jongen even in elkaar kromp en dat zijn oren wat begonnen te suizen, maar dat weerhield hem er niet van om nog een paar spottende woorden naar buten te gooien. "Misschien moeten we het de volgende keer maar aan de vakmannen overlaten." Even verscheen er een geschrokken uitdrukking over zijn gezicht toen Ghirahim Allen bij zijn kraag vast pakte, maar hij trok zijn gezicht na een paar seconden al terug in de plooi. Charlie had net zijn mond opengetrokken om even in Allens plaats te antwoorden toen er ineens geblaf weerklonk. Hij spande zijn spieren al aan omdat hij ergens het gevoel had dat die honden hem zo omver zouden lopen, maar nog voordat ze dat konden doen klonk er een schel gefluit en meteen hielden de beesten halt, net voor zijn voeten. "We hadden gehoord dat de toiletten verstopt waren en aangezien we allebei zo'n groot hart hebben, wilden we ze proberen te repareren." De jongen had zijn meest onschuldige toon uit de kast gehaald terwijl hij Miss Sugar met de zelfde uitdrukking op zijn gezicht aankeek als Allen hem had aangekeken. Dit werd gewoon alsmaar beter en beter.



Laat en crap, but here you go

Al haar honden rende blaffend op de drie af. Het geblaf maakte een bulderend kabaal. Een Sint-Bernard, een Duitse herder, een husky, een dobermann, een teckel, een maltezer-lion en een chiwawa rende op volle toeren. Ze stopte een meter voor de jongens doordat Elisa op haar vingers vloot. Braafjes gingen alle honden zitten en kwispelen vrolijk door. Uiteindelijk kwam Elisa ook aan gerend. Haar licht blauwe, lange jurk zwierde sierlijk om haar snel bewegende benen heen. Eenmaal bij de jongens aangekomen ‘Wat is er hier in hemelsnaam aan de hand? Even keek ze om de hoek de toiletten in en daarna strak en geïrriteerd naar de leerlingen. ‘En wat moeten jullie hier?’ Haar stem was niet duister geworden en haar aura was kwaadaardig en straalde autoriteit uit. Ze was niet blij dat de toiletten waren opgeblazen al had bijna elke docent wel hun eigen privé toilet om te gebruiken.
Allen was volledig in zijn nopjes met hoe dit geweldige plan was uitgewerkt. Een van de chagrijnichste en stomste stagiaires van het hele schoolgebouw was met perfecte timing aan komen lopen. Heerlijk dit. Hij stond haast op ontploffen, die Ghihariemie of hoe meneer ook heette. Who cares. Maakte ook niet uit. De hele hoop dat ze hier ongestraft en onontdekt weg zouden komen was toch al gedaald naar minder dan 1 procent. Dus dan konden ze er maar beter het beste van maken. Door die dude zo veel mogelijk te irriteren dus. Stelletje stijfkoppen. Ze konden ook nooit eens niet serieus zijn. Dat klonk voor hen vast als een nachtmerrie: De humoristische kant van iets inzien, brrr.. "Misschien moeten we het de volgende keer maar aan de vakmannen overlaten." Ja, Charlie en hij waren lekker op dreef vandaag. Vermoedelijk waren zij de enigen in de godganse school die een actie als deze uit zouden durven voeren. Dus ook als ze niet op heterdaad betrapt waren door Ghighi de superserieuze stagiair zou Savador hen nog beschuldigen. Luchtig grijnsde hij, al versmalde die lach even toen hij vrij ruw aan zijn kraag werd vastgegrepen. 'Zeg mij, kort en duidelijk, wat dat moet voorstellen!' Jeetje, shiny glimoogjes. Wat prachtig om te zien. Moest Allen dit idiote aftreksel van zogenaamde woede ernstig nemen? Dat ging zo lastig. Zo veel opmerkingen raasden rond in zijn hoofd, wachtend op het moment dat hij de woede van deze man nóg verder kon doen oplaaien. ''Dat kan U toch wel zelf bepalen? Kijken met uw mooie paarse oogjes, dat is toch niet zo lastig?'' Het feit dat zijn luchtpijp half werd geplet door de manier waarop hij vastgegrepen was kon je aan zijn stem wel horen, maar aan zijn lach niet zien. Plots renden in een soort vreemde afleiding honden massaal op hen af. Huh? Verrast trok Allen een wenkbrauw op. En allemaal bleven de diertjes, groot en klein, alle soorten door elkaar, stokstijf stil staan. Al zou hij zweren dat dat kleinste mormel een stukje te ver doortrippelde. Hij lachtte om het vrij grappige beeld wat zich nu vormde. Een rennende vrouw met suikerspin roze haar. Goh. "We hadden gehoord dat de toiletten verstopt waren en aangezien we allebei zo'n groot hart hebben, wilden we ze proberen te repareren." Precies. Hmm, Allen twijfelde. Deze vrouw met braaf gedrag in de war brengen en tegen Ghiharim opzetten.. Of juist alle opmerkingen die hij zo uit zijn mouw kon schudden vlot babbelend melden? Haar jurkje wat nogal weinig aan de verbeelding overliet.. Tja. Hij kon zo honderd dingen bedenken om haar ook woedend te krijgen. Hmm.. ''Ja, Miss. Maar er is iets misgegaan en terwijl we bezig waren kwam hij..'' sprak Allen met een schuine hoofdknik naar Ghiharim. ''Waardoor alles al helemaal een ramp werd.'' Hij worstelde zich los uit de greep van Ghiharim en bukte zich bij de honden. Deed niets, raakte ze niet aan. Keek alleen maar. Een pluizige husky trok zijn aandacht. Met een lach kwam hij weer overeind. ''Mooie beesten, Miss.'' sprak hij met een warme, uiterst vriendelijke lach.