Romance grinnikte enkel naar Grey voordat ze uit de keuken liep om schone spullen te halen en naar de badkamer te verdwijnen. Het hete water was heerlijk en verzachtte haar spieren die soms licht protesteerden door de spanning die er de afgelopen uren op had gestaan. Glimlachend dacht ze aan Grey die voorstelde tikkertje te gaan doen en proestte het haast uit als zij twee “volwassen” tieners door de gangen van de bibliotheek zou zien rennen en dan even later te horen dat de rollen waren omgedraaid omdat de achtervolgde nu was getikt door de achtervolger. Gauw draaide ze de kranen dicht en greep een van de heerlijk zachte en grote handdoeken en wikkelde die om haar lichaam voordat ze begon met het drogen van haar haar. Al snel was ze klaar en liep ze gekleed en wel terug naar de logeerkamer en stak haar voeten in de sandaaltjes en ging Grey zoeken, maar zag hem zo niet in de keuken of de kamer en liep toen maar naar de bank om daarop te gaan zitten en wachten totdat monsieur Hexago weer tevoorschijn zou komen. Romance hoorde een deur en keek ernaar waarna ze haar hoofd snel weer terug draaide. Kalm Romance, blijf rustig. Hij is hier thuis, het is logisch dat hij er dan zo bij kan lopen. Ze ademde even diep in en uit. Ja, logisch, Niet aan denken hoe goed hij eruit ziet – STOP niet aan denken, ga naar de films kijken die er liggen. De films die op de tafel waren gelegd zouden haar afleiding moeten worden. Dat zei ze dan wel tegen zichzelf, maar tegen de tijd dat Grey terug was, had ze nog steeds geen idee welke films er nu werkelijk voor haar lagen. Toch was er een bepaald mechanisme in haar dat ervoor zorgde dat ze een vraag aan hem stelde en ze werkten al bijna weer helemaal functioneel toen het plagerige antwoord van Grey kwam. Ja, dit was wat ze nu zeker nodig had, een film om haar aandacht op af te wenden en dan hopen dat die aandacht daar bleef zodat ze niet na zou hoeven denken over bepaalde mensen die er heel verleidelijk bij liepen zonder dat ze het misschien zelf doorhadden. Zodra de eerste film erin zat en ze doorhad welke het was leunde ze tegen Grey aan. Dit was een film waarbij je hem zeker niet alleen moest kijken. Er kwam een zachte gelukkige zucht via haar mond naar buiten toen ze de arm van Grey om haar heen voelde en kon het niet laten om haar hoofd iets naar achteren te kantelen zodat ze Grey aan kon kijken. ‘Je weet dat je een halve huilfilm hebt opgezet?’ Ze wees lichtelijk naar het scherm waar het begin van The Notebook aan de gang was. Zelf vond ze het totaal niet erg, het was een prachtige film, maar ze wist niet zeker of Grey de film nu bewust had uitgekozen of dat hij gewoon een paar films had gepakt. Daarna draaide ze haar hoofd weer terug op zijn schouder en keek naar de film.

Het was voor Grey ook niet gebruikelijk dat hij zo half naakt door het gebouw liep maar hij was weer eens te snel geweest en had een aantal dingen over het hoofd gezien. Zwijgzaam liep hij verder en zag Romance al snel haar blik afwenden. Hij wist niet of het lag aan dat ze er moeite mee had of dat ze verborg dat ze er stiekem toch van zat te genieten maar tijd om het uit te vissen nam hij niet. Hij kleedde zich vlug aan. Hij kwam glimlachend de woonruimte weer binnen en liep door naar de keuken. Tijd om eens wat lekkers te drinken te pakken. Eventuele snackie kwam nog wel later. Het was nog net na het ontbijt. Zwijgzaam liep Grey met twee glazen gezonde vruchtendrank weer de woonkamer in en ging naast Romance zitten. Hij glimlachte en merkte dat ze haar hoofd tegen hem aanlegde. De film die hij opzette kende hij maar wat goed. Hij wist dat het een halve huilfilm was en stiekempjes had hij het bewust genomen. Hij legde zijn arm over de schouder van Romance. Grey was niet zo'n zwaar gevoelig persoon maar hij voelde zich op sommige momenten toch even wat droeviger. Hij wist zijn tranen nog binnen te houden. Zwijgzaam keek hij opzij naar Romance. De film was bijna ten einde en ze leek er erg op gefocust. Grey kon zichzelf er niet van weer houden om zo af en toe stiekem te kijken naar Romance. Zoals ze daar zat tegen hem aan met die prachtige witte haren. Hij sloot zijn ogen lichtjes en keek toen weer richting het scherm. De aftiteling nam zijn inname. Hij glimlachte en zijn blik ging weer naar Romance. Hij zweeg een tijdje en keek toen weer naar de tv. Zijn glas was inmiddels leeg en hij was nog dichter tegen Romance aangekropen. Die twee zaten als een verliefd stel op de bank te kijken naar een huilfilm. Als Grey zijn ouders binnen waren gelopen zouden die twee nog wel apart gekeken hebben. Grey kon het wel hebben, hij wist zelf nog niet eens zeker wat er nu al speelde tussen die twee. Hij vond het niet meer dan normaal om dit te doen met iemand waar hij om gaf. Nu waren er niet zoveel contacten waar hij mee sprak of mee omging. Maar met Romance leek het alsof die twee dit al jaren deden. Zwijgzaam rekte hij zich uit en keek met een glimlach naar Romance. 'Zolang jullie maar niet kussen vind ik het best..' zei ineens een bekende stem. Grey zijn blik keek opzij en zag zijn broertje in de deuropening staan. Oh ja, die was er ook nog. Grey grinnikte wat ongemakkelijk en keek naar Romance met een hulpzoekende blik. Hij keek vervolgens naar zijn broertje. 'Nou ja, ik was het bijna van plan...' sprak hij plagend niet wetend hoe het bij Romance over kwam. Het was meer om de reactie van zijn broertje waarom hij dat deed. Die maakte zich namelijk direct uit de voeten toen hij de ondeugende blik in de ogen van zijn broer zag. Zijn woorden kwamen zowat overtuigend over alsof hij het daadwerkelijk van plan was. Hij keek toen opzij naar Romance en haalde zijn schouders op. 'Broertjes...' sprak hij grinnikend. Hij wilde weer naast haar gaan zitten maar struikelde over het kleed dat de bank over zich had en viel voorover. In zijn val kwam Romance onder hem terecht en hij ving zich half op. Zijn gezicht hing nu recht boven die van haar en zijn ogen staarde in die van haar. Het volgende moment drukte hij zijn lippen zachtjes tegen die van haar. Niet doorhebbend wat hij nu daadwerkelijk deed. Het gebeurde in een opwelling en ergens voelde het verdomd prettig om dit te doen. Hij opende zijn ogen ineens en duwde zich omhoog. Hij ging recht zitten en draaide zijn hoofd weg van Romance. Hij besefte zich nu pas wat hij deed. Hij sloot zijn ogen even hopend om de lichte blos op zijn wangen weg te werken. Hij keek voorzichtig weer naar Romance, het was zijn broertje! Die had hem zo van de kaart gebracht met zijn woorden. Meer was het niet, toch?

- Och gut, Ace is weer terug, zal Ro leuk vinden. En Grey ook als hij er achter komt dat die jongen iets met Ro heeft gehad. Grey: Van mij~! xD-


- Het topic gaat overigens wat moeizamer, zullen we er een versnelling in gooien of denk je dat we het toch helemaal moeten doen. Just asking. -

Het was voor Romance niet moeilijk om ingezogen te raken door de film, het had een prachtig verhaal en je voelde mee met de hoofdpersonen en het leek wel alsof het verdriet dat zij hadden met je mee werd gebracht en je eigen ziel vervulde. Zonder het te merken was ze tijdens de film dichter tegen Grey aangekropen, wilde zijn warmte die de melancholie van de film weg zou halen. Romance wist wel zeker dat er enkele traansporen op haar gezicht te vinden waren, maar dat merkte ze pas toen de aftiteling begon. De trance van de film was verbroken en ze boog licht naar voren om bij haar drinken te kunnen die Grey eerder daar had neergezet. Na de film was het een hele tijd stil, maar waren ze wel dichter tegen elkaar aangekropen. Romance wilde deze rust die ze nu hadden eigenlijk niet verstoren, het was een speciale magie die er in de lucht hing en ze wilde die verder onderzoeken al wist ze dat het tussen hen inhing, opbouwend. Het bleef stil, zelfs toen Grey zich uitrekte en ze alleen maar terug kon glimlachen voordat een stem hun beider aandacht trok en Romance begon te blozen en keek snel de andere kant op om zodat Grey hopelijk niet kon zien wat die opmerking van hem bij haar gedaan had. Zijn broertje ging daarna meteen weg, maar zij staarde blozend naar een bloemstuk dat in de vensterbank stond te bloeien. 'Broertjes...' sprak hij grinnikend. Romance slikte de brok in haar keel weg en knikte licht voordat ze het aandurfde hem weer aan te kijken. In die enkele seconden dat zij haar hoofd weer draaide om naar hem te kijken, kon ze zien hoe hij voorover viel en ze hield haar armen uit om hem tegen te houden in zijn val. Niet dat het veel hielp. Uiteindelijk kwam ze onder hem terecht en staarde ze in de diepe groene poelen. ‘Gre..’ Haar poging om te praten werd onderbroken door de zachte lippen van Grey die de hare beroerde. Haar ogen sloten zich en haar handen, die tot dan toe op tegen zijn borst had gelegen, probeerden omhoog te komen om hem te kunnen omsluiten. Hij was echter al te snel weg en licht blozend kwam ze overeind. Ze snapte hem niet. Wilde hij dit nou wel of niet, want tot nu toe was de enige keer dat dit eerder gebeurd ook in een opwelling geweest, een soort uitdaging die eraan vooraf was gegaan en spontaan verder niet. Romance snapte zichzelf ook niet. Grey was een van haar beste vrienden, maar soms dan werd ze helemaal zwak als ze hem zag of kon ze na een bepaalde blik nergens anders meer aan denken dan aan hem. Het was frustrerend en tegelijkertijd bevrijdend. Ze was gewoon helemaal de weg kwijt, maar haar instincten zeiden haar dat ze bij hem wilde zijn. Langzaam bewoog ze naar voren en draaide zijn hoofd naar haar toe voordat ze voorzichtig haar lippen tegen de zijne legde, hopend dat dit niet een fatale vergissing zou zijn achteraf. Toch voelde alles aan dit goed, het kalmeerde haar terwijl haar hart ook sneller begon te kloppen en haar lichaam de hele actie goedkeurde. Nu was het enkel de vraag of Grey er ook echt zo over dacht of dat het inderdaad alleen maar uitdagingen waren geweest en ze niets meer waren en zouden zijn dan vrienden. So Grey, what do you chose?

-Oeh.. Ro is benieuwd hoe jaloers Grey zal zijn. (:
- En ja, is goed. (:
- Geschreven op https://www.youtube.com/watch?v=zieoCij53YE&feature=related.

Grey had zijn broertje weg zien rennen en hij had niet doorgehad dat Romance half blozend naast hem zat. Hij zweeg kort en keek toen richting Romance om het simpel af te doen met 'broertjes'. Het was echter lang niet zo simpel afgedaan. Het feit dat zijn broertje dit had gezegd had de sfeer een net wat andere wending gegeven. Of juist niet, het had de sfeer die er hing alleen maar versnelt. Grey en Romance zaten tegen elkaar aan alsof ze zowat een wilde worden. En keken een halve huilfilm. Grey had zich zwaar emotioneel gevoeld tijdens het kijken maar had zijn tranen niet kunnen brengen. Hij zweeg en wilde weer naast Romance gaan zitten. Echter bleef een voet hangen achter het doek dat de bank schoon diende te houden en viel hij voorover. In zijn val kwam hij boven haar terecht en keek hij haar recht in haar ogen. Alles ging te snel voor Grey en zijn hoofd wist het niet meer en reageerde simpel met het eerste wat in hem opkwam. Hij was zo dicht bij Romance hij bracht zijn mond dichterbij en al snel raakte hun lippen elkaar. Grey hield zich overeind met zijn armen. Hij voelde haar armen half langs hem heen glijden. Toen schoten zijn ogen open en duwde hij zich weg. Hun lippen scheurde zich van elkaar los en hij draaide zijn hoofd licht blozend weg. Alsof het tijdslot even wat dichtdraaide staarde hij beduusd voor zich uit. Het was echter geen onzekerheid. Hij wist dondersgoed hoe hij zich moest voelen en voelde. Hij zweeg voor een aantal seconden en voelde de bank bewegen. Hij durfde zijn blik niet om te draaien wilde Romance niet zien lachen of doen om zijn reactie. In tegenstelling tot dat al voelde hij haar zachte hand zijn kin met beleid naar haar toedraaien. Hij wilde tegenstribbelen maar zijn lichaam ging gedwee mee. Hij voelde daarna haar zachte lippen op de zijne. Zijn ogen verwijdde zich van verbazing maar al snel nam de rest het over. Hij legde zijn hand in haar nek sloot zijn ogen en liet de kus geleidelijk over gaan in een zoen. Zijn andere hand vond een weg naar het onderste gedeelte van haar rug. De zoen duurde langer dan die van de opwelling en hield veel meer passie dan welke ze ook hadden gegeven. Alsof alle gevoelens die de twee hadden opgebouwd tijdens de film in deze ene zoen werden gepropt. Grey voelde alsof de vonken van hem afschoten, alsof tientallen rotjes zich in hem ontplofte en hoe tientallen vuurpijlen zich alle kanten opschoten. Het voelde zo goed om dit te doen en hij kon niets anders zeggen dan dat hij meer wilde, hij wilde Romance. Niet over een aantal weken pas, hij wilde haar nu. Zijn ogen opende zich langzaam en rustig kwamen hun lippen van elkaar los. Zijn ogen keken in die van haar terwijl zijn voorhoofd tegen die van haar rustte. 'Heb ik dat nou of had jij ook het gevoel dat het nieuwjaar was...' sprak hij met een klein glimlachje. Hij bleef in haar ogen staren, die prachtige heldere ogen. Hij had gekozen hij wilde niets liever. Zwijgzaam bracht hij haar hand tegen haar wang en streek met zijn duim zachtjes er over. 'Ik denk...' sprak hij terwijl hij in haar ogen bleef kijken. 'dat ik verliefd ben...' sprak hij met een tevreden glimlach op zijn gezicht.

Het was de onzekerheid die haar naar voren liet gaan, dat samen met de nieuwsgierigheid van wat zij nou precies voor hem voelde. Grey’s lichaam die haar had bedekt, het voelde niet vreemd of onaangenaam, nee het voelde alsof hij haar beschermde en dat ze zich bij hem altijd veilig kon voelen. En dan die zachte kus, die meer uit een opwelling was gebeurd dan uit een echte bewuste keuze, het had haar licht in brand gezet, maar zodra ze haar armen naar boven had gebracht en hem wilde omhelzen, om hem nog dichter tegen haar aan te krijgen, dat was het moment dat hij zich terugtrok en haar koud en onvervuld achterliet. Nu wist ze niet meer wat ze moest denken, wat hij nu van haar wilde en ze staarde hem gewoon voor enkele tijd aan. Die tijd was nodig voor haar om haar beslissing te maken. Of ze nam nu het risico en zou er echt achter komen wat hij van haar wilde of ze zou het weg wuiven als iets dat te wijten lag aan hun emoties die door de film licht veranderd waren. Romance ging voor het risico en kwam overeind om naar Grey toe te kunnen leunen. Zacht, maar beslist draaide ze zijn hoofd totdat ze hem aan zou kunnen kijken. Toch liet ze haar lippen al gauw op de zijne terechtkomen, bang dat ze op het laatste moment anders alsnog zou kiezen om het niet te doen en dan na een tijdje spijt hebben van die keuze. Romance had niet meteen de passie verwacht en de hitte die uit de kus tevoorschijn kwam, maar ze liet zich erin meevoeren en legde haar handen in zijn haar om hem nog dichter bij haar te kunnen krijgen. Haar gevoel had het juist gehad, dit was precies waar ze naar had verlangd en waar ze naartoe hadden gewerkt de afgelopen maanden. Van die onschuldige kus die ze hadden gedeeld tijdens de sneeuwstorm omdat hij haar wilde bewijzen wat hij had gezien in de spiegel tot de plagerijtjes waardoor ze elkaar hun beste vrienden konden noemen, het was altijd goed geweest. Als je eraan terugdacht dan waren er misschien veel meer aanwijzingen geweest die hadden kunnen laten zien dat ze niet gewoon vrienden waren, maar dat er meer tussen hen scheelde dat ze niet hadden kunnen verklaren. Nu was haar hoofd slechts gevuld met de gedachte dat ze opnieuw werd geboren, alsof iets in haar binnenste voor het eerst ontwaakte en zelfs de lichtste aanraking van Grey gaf haar meer passie dan ze had kunnen denken. De zoen eindigde zacht, maar er was niet langer die onzekerheid of die neiging om snel weg te vluchten zodat ze na konden denken over wat ze hadden gedaan en wat ze ervan zouden moeten denken. Niet langer vluchtte een van hen weg en toen ze haar ogen opende kon ze recht in de groene ogen van Grey kijken, zijn normale en zijn speciale oog, en een lichte glimlach vormde zich automatisch op haar gelaat. Het lukte haar zelfs nog niet om te spreken, enkel een lichte knik kon ze zich veroorloven, want ze wist niet zeker of haar stem het nog deed. Haar handen lagen in zijn nek en streelden daar zonder dat ze het zelf doorhad de warme huid, want haar lichaam focuste zich meer op zijn hand die haar wang streelde en waar ze zich lichtjes in duwde. Hoe graag ze eigenlijk meer wilde, meer van alles en meer van gewoon niets behalve dit. Zolang het Grey maar was, want dan was het goed, nee, dan was het op het best, nog beter dan ze zich ergens anders zou kunnen voelen. Zodra hij zei dat hij dacht dat hij verliefd op haar was begonnen haar ogen te twinkelen en glimlachte ze breed. ‘Ik ben daar blij mee, want ik denk dat ik misschien ook erg verliefd ben op jou.’ Zei ze zacht, maar hard genoeg voor hem om te horen. Even was ze stil, maar grinnikte toen licht. ‘We moeten je broertje bedanken anders was dit niet gebeurd en ik moet zeggen dat je gelijk had. Je bent een goede kusser.’, zei ze grinnikend, doelend op wat er tijdens hun eerste ontmoeting was gebeurd en hoe hij had gevraagd hoe hij haar had gekust. Toen had ze geantwoord dat ze een tweede kus nodig had gehad om het zeker te weten, maar hun derde kus dat was de kus waarover ze kon zeggen dat hij echt goed was. Het was niet bij lange na niet haar eerste kus dus ze wist wel een beetje waarover ze het had. Romance voelde zich geheel op haar gemak zo dicht bij Grey, zo dicht zaten ze wel vaker bij elkaar, maar toch leunde ze licht terug om iets meer afstand te krijgen tussen de intensiteit die er nog steeds tussen hen hing en voelde daarbij hoe Grey’s hand op haar rug lag. Die was ze even helemaal vergeten, maar nu ze naar achteren leunde voelde ze opnieuw hoe zijn warme hand tegen haar aanlag en ze vond het heerlijk en haar glimlach werd langzaam breder.

(Grr.. ik wist niet hoe ik de post af moest ronden dus dat laatste zijn veel pogingen tot een beetje passend antwoord.)
- Oeh.. leuke nieuwe av

Het voelde zo goed en de houding was misschien wat oncomfortabel voor hem maar hij wilde het liefst zo blijven liggen. Hij vond het licht ongemakkelijk maar keek daar met gemak door heen. Zwijgzaam boog hij zich wat verder naar voren en gaf haar die eerste kus. Echter schoten zijn ogen open bij het besef en duwde hij zich van haar af en wende zijn blik af. Ze hadden nu al een tijd lang elkaar lopen plagen, maar was dit wel plagerijen. Waren het niet gewoon uitdagingen, flirterig gedrag om elkaar duidelijk te maken dat er wel meer speelde. Zijn hoofd maakte overuren en hij wist het even niet meer. Maar Romance wist het wel. Ze nam gewoon een risico die de rest van hun week beter kon maken of juist kon breken. Hij voelde haar zachte hand op zijn kin en ze draaide zijn hoofd naar zich toe. Hij keek haar recht in haar ogen. Toen ze hem weer zoende sloten zijn ogen en ging hij er in mee. Het was dus wel degelijk wat. Die twee waren gewoon smoorverliefd en dat kwam nu tot uiting. Hij voelde de passie er als vuurwerk afslaan en hij opende zijn ogen na de zoen en keek recht in de ogen van Romance. Hij voelde zich opgewekt, met een vleugje vlinders in je buik. Hij zweeg en keek met een klein glimlachje een aantal minuten stilzwijgend haar aan. Hij streelde haar wang en het duwende gevoel dat ze gaf deed hem nog wat meer glimlachen. Hij keek haar even aan en ging toen wat verzitten zodat ze wat dichter bij elkaar op de bank zaten. Hij merkte dat Romance wat afstand bouwde en keek haar even aan. Het voelde eerlijk gezegd goed om wat ademruimte te hebben na die intense sfeer die er tussen de twee hing maar hij wilde meer. Hij wilde niet dat ze weg ging en zijn hoofd schreeuwde alleen haar naam. Hij merkte dat ze op de bank ging zitten en legde zijn arm over haar schouder, die nog op haar rug lag. Hij trok haar lichtjes tegen zich aan en bleef zo zitten. Hij hoorde ineens een bekend geluid en hij kreeg een licht grijnsje. De voordeur draaide en het albekende belletje rinkelde. Normaal zou een klant zelf hun boeken regelen dus de twee hoefde niets te doen, daarbij opgeteld hoorde hij een licht bekende stem. Zijn vader en moeder waren aan het praten en ze leken het over Romance en Grey te hebben. Een aantal pixies vlogen voor de deur om de weg te blokkeren naar het woongedeelte om Grey en Romance nog alleen te laten, de beestjes waren verdomd slim en hadden ook wat meegekregen van boven. Echter mocht dat niet baten. Grey bleef rustig zitten en streelde de bovenarm van Romance die nu tegen hem aan zat. Zijn moeder kwam binnen en zette een tas met boodschappen op de tafel. Het was haar al opgevallen hoe de twee zaten maar reageerde niet. Pas toen zijn vader binnen kwam begonnen de vragen. 'Zo zo, we laten je even alleen en je pakt haar helemaal in?' sprak hij plagend. 'Paahaap!' kwam er plagend uit maar Grey kon er wel om lachen. Zo was zijn vader nu eenmaal. Nog een knipoog volgde en zijn blik ging naar de tv waar het menu van de film nog zichtbaar was. 'Ah, maar dat had ook gewerkt bij jou moeder...' sprak hij over de film. 'Christ! Laat die jongen nou' sprak Daphne, Grey's moeder, met een zachte tik tegen de schouder van de vader van Grey. Grey draaide zich naar Romance en begroef zijn gezicht in haar schouder. 'Dit hoef ik niet te zien. Zeg me wanneer die twee weg zijn...' mompelde hij gesmoord zodat alleen Romance het kon verstaan. De twee pakte al snel hun boodschappen uit en verdwenen ook toen weer uit de woonruimte. Grey bleef echter met zijn hoofd op de schouder van Romance. Haar geur, zachte huid. Hij genoot stiekum enorm er van.

Na de zoen bleef de intensiteit hangen en Romance had even iets meer afstand nodig om haar adem terug te krijgen en iets meer van haarzelf terug te krijgen en haar lichaam verplaatste ze naar de bank zodat ze naast hem kon zitten. De extra ruimte die ze opbouwde werd haar echter niet gegund zodra Grey haar tegen zich aantrok en ze moest eerlijk zijn dat het haar eigenlijk helemaal niets uitmaakte. Deze staat van ademloosheid was iets waar ze zeker aan kon wennen. Ook zij hoorde vaag een belletje rinkelen, maar het kwam niet in haar op om aan te nemen dat er mensen naar boven zouden komen. Het was duidelijk dat ze nog steeds een beetje ondersteboven was van wat er net was gebeurd. Het was dan ook pas toen de vader van Grey binnen kwam en begon te praten dat ze uit de verdoofde toestand werd gehaald en moest blozen en ook niet naar zijn ouders durfde te kijken. Het was niet dat ze waren betrapt terwijl ze iets aan doen waren of zo, maar zoals Christ sprak leek het daar wel op en ze voelde de warmte in haar gezicht toenemen. Haar engel op dat moment was zijn moeder die trachtte Christ onder controle te krijgen zodat ze weer alleen konden zijn, maar het geplaag tussen hen leidde er toe dat Grey zich naar haar toeboog en haar als toevluchtsoord gebruikte. Normaal had ze daar niet veel problemen mee, maar met de ademgolf die hij iedere keer uitstootte over haar schouder, wist ze niet hoeveel roder ze nog kon worden. Haar lichaam huiverde bij een teug lucht die langs een gevoelige plek in haar nek ging en Romance liet haar hoofd licht draaien om zijn ouders in de gaten te kunnen houden die al snel ervandoor waren gegaan en ze weer alleen in de woonkamer waren. ‘Grey.’ Sprak ze hees wat haar licht irriteerde al zouden ze allebei weten waardoor het kwam dat haar stem zo hees klonk. Romance schraapte even haar keel en probeerde het opnieuw. ‘Grey, je ouders zijn weg.’ Er was een lichte verbetering, maar nog steeds niet genoeg om echt duidelijk te kunnen spreken. Haar armen lagen lichtjes om hem heen en haar hand streelde onbewust zachtjes zijn rug terwijl ze haar wangen beval de rode kleur te laten verdwijnen.

-Flutpost. Hoop dat je er wat mee kan.

Het geplaag tussen de ouders van Grey werd steeds erger en Romance nam het hem dan ook niet kwalijk dat hij weg wilde schuilen, want dat was precies wat zij ook wilde doen. En dan net doen alsof ze het niet hoorde en dan kon geloven dat het ook niet gebeurde. Zacht gleden haar handen over zijn rug heen en weer en Romance probeerde op zijn ouders te letten en tegelijkertijd niet te veel op te vangen van wat ze nu precies aan het doen waren. Dat zou het nog erger maken. Het was het gevoel van Greys adem over haar hals dat haar aandacht ook aan het trekken was en ervoor zorgde dat haar gezicht steeds warmer en warmer werd en ze haar stem ook niet meer onder controle kon houden. Romance wist niet zeker of hij haar de eerste keer niet had gehoord of dat hij bewust zo bleef zitten en bij haar tweede poging kwam hij langzaam overeind en Romance probeerde de kleur van haar gezicht af te krijgen waar monsieur Hexago zeker niet mee hielp, als ze zijn actie al als hulp moest tellen dan had het alleen maar het tegenovergestelde effect en werd ze alleen maar roder en ze wist zelfs niet of dat nog mogelijk was. Verdorie, hier had ze nooit last van en ze probeerde hem dan ook een boze blik te sturen waarvan ze zelf al wist dat het mega mislukt was. Ze kon gewoon niet boos op hem zijn en leunde maar lekker tegen hem aan en liet haar vingers spelen met de hand van de arm die Grey om haar heen had geslagen. Hoe ze zo gefixeerd was op zijn vingers dat wist ze niet, maar voor haar gevoel kon ze er eindeloos mee spelen en daar was ze nu zeker mee begonnen. Onbewust schoof ze dieper in zijn arm en draaide even haar hoofd om hem een brede glimlach te schenken en haar aandacht weer naar zijn vingers te laten verplaatsen. Het was heerlijk om hier zo bij hem te zitten of liggen of hoe ze er nu dan ook precies bijzat. Half zittend, half liggend? Ja, dat was waarschijnlijk de beste verklaring. Romance had dan ook helemaal niets door van de deur die opnieuw opende en dat Christ binnenkwam en met een soort van hints Grey probeerde duidelijk te maken dat er morgen een picknick was. Niets had ze door totdat ze werkelijk woorden hoorde en verbaasd haar hoofd draaide om in die richting te kijken, waar echter al niemand meer te zien was. Het gegrinnik van Grey, wat ze hoorde en voelde, liet haar meteen glimlachen en ze keek hem aan. ‘Een picknick met de familie?’ Ja, soms was ze een herhaalkippetje. ‘Mag ik wel mee dan, als het iets voor de familie is? Ik bedoel, je hebt je ouders en je broertje al zolang niet gezien en ik snap dat je graag tijd alleen met ze wil hebben en zij natuurlijk ook met jou en natuurlijk willen ze met je praten over wat er gisteren is gebeurd …’ Romance stopte maar met praten en haar blik was ook overal behalve daar waar Greys ogen waren. Waarom was ze zo nerveus over zoiets kleins als een familiepicknick? Omdat je die nog nooit hebt gehad? Ja, dat was het zeer waarschijnlijk. Grey wist al zoveel over haar, maar enkele dingen had ze hem nog niet verteld, had ze niemand verteld terwijl het zo gemakkelijk was. Zo moeilijk zou het toch niet zijn om te vertellen dat de familie die ze had gehad was gestorven en dat ze al jaren een wees was en niet echt wist hoe ze zich moest gedragen in een werkelijke familie? Haar hand had ze zonder het zelf door te hebben naar de onderkant van Greys shirt gebracht en hield het daar stevig vast alsof ze niet wilde dat hij weg zou gaan en uiteindelijk liet ze haar blik maar rusten op een onzichtbare vlek op zijn shirt.

~Moet ik het raar vinden dat mijn Word het woord “herhaalkippetje” kent?

Langzaam kwam Grey overeind uit de omhelzing en haalde even diep adem. Hij zag de knalrode kop van Romance en hij moest er even om grinniken. De plagende opmerking kon hij niet laten, maar hij meende het wel. Hij zag dat ze nog harder rood werd. Haar kwade gezicht volgde en Grey sloeg al lachend achterover in de bank. 'Okey! Wat was dat...' sprak hij half lachend om haar actie en kwam langzaam overeind. Hij genoot hoe haar gewicht tegen de zijkant van zijn lichaam leunde. Alsof de band intenser was wanneer zo dicht bij elkaar zaten. Het was de deur die Grey langzaam op deed kijken en hij voelde ondertussen Romance met zijn vingers spelen. Hij glimlachte lichtjes en keek even opzij. Hij zag dat zijn vader de meest vreemde bewegingen maakte en moest moeite doen om zijn lach in te houden. Als Romance dit kon zien, het was onbetaalbaar. Hij liet weer zien dat hij het niet wist. Zijn vader zei het vlug en stoof weer weg. Romance was net te laat om het te zien maar had ongetwijfeld door dat het Christ was. Hij vroeg aan Romance of ze mee wilde of niet. Hij keek haar ondertussen aan. Ze begon te spreken maar richtte haar blik willekeurig op andere dingen. 'Ik leg mijn vader nog uit wat er afgelopen nacht is gebeurt...maar je daar geen zorgen over..' sprak hij kalm. 'Daarnaast, even heel simpel gezegd, ben jij nu niet onderdeel van de familie? We zijn dan nog wel niet getrouwd, maar mijn familie is toch jou schoonfamilie...' sprak hij kalm en legde zijn vingers weer onder haar kin en draaide haar hoofd naar hem toe. 'Ik heb je er graag bij...' sprak hij glimlachend en gaf haar een tedere zoen op haar mond terwijl hij zijn ogen sloot. Grey stond daarna op en keek op de klok. 'Pfff, het wordt al wat laat...' sprak hij toen en keek naar de klok. 'De administratie kan vandaag wel wachten. Ik doe dat wel een andere keer...' sprak hij kalm en rekte zich uit. Normaal deed Grey die zo af en toe in de avond even bijwerken. Hij was meer van het magische systeem in de bibliotheek dan zijn ouders. Hij keek op de klok. Het begon buiten al donker te worden. Iets wat op Razen al snel gebeurde en daardoor lagen mensen doorgaans vroeger in hun bed dan op andere planeten. Grey keek even over zijn schouder. 'Je weet nu dat je vannacht niet alleen gaat liggen....' sprak hij plagend en gaf haar even een wiebelwenkbrauw. 'Ah fijn...ik ga nog even met paps spreken over afgelopen nacht...ik kom je zo weer vergezellen...' sprak hij en liep de trap af. Na pakweg een half uur kwam hij weer boven en rekte hij zich opnieuw uit. 'Hehe, zeg schat, zullen we het bed in duiken of heb je nog andere dingen die je zou willen doen...' sprak hij grinnikend. Hij bedoelde de zin niet verkeerd al kon hij wel verkeerd overkomen. Hij plofte naast Romance neer op de bank en keek haar even aan.

Romances hoofd schoot overeind toen ze een stem hoorde en daarna de deur dicht hoorde vallen. Ze was net te laat om te kunnen zien wie het was, maar ze vermoedde dat het de vader van Grey was geweest. In plaats daarvan begon ze op zijn vraag te stamelen, er misschien licht onderuit te komen hoewel het haar ook wel heel leuk leek. Het waren eerder de zenuwen waardoor ze dacht dat het beter zou zijn als ze niet zou gaan naar de picknick. Haar blik liet ze uiteindelijk liggen op een onzichtbare vlek op zijn shirt en ze wachtte af op wat Grey zou zeggen. Zijn geruststellende warme stem kwam al snel en liet haar angsten net zo snel verdwijnen als ze waren opgekomen. Voorzichtig keek ze hem aan toen hij zachtjes haar hoofd weer naar hem toedraaide zoals zij eerder bij hem had gedaan en glimlachend nam ze de zoen in onvangst. Het was zacht en teder, maar daardoor vond ze het nog specialer. Het voelde gewoon meer dan goed om dit met hem te doen. Zodra hij aanstalten maakte om op te staan, verwijderde ze zich iets en gaf hem de ruimte al zou ze hem liever hier naast haar op de bank hebben gehouden. Grinnikend keek ze hem aan en wist het nog een blos te voorkomen. 'Gaat meneer nu al eisen stellen?' zei ze vlug voordat hij de kamer uit verdween om met zijn vader te praten. Ze was eigenlijk best benieuwd waar verder iedereen was. Waren ze allemaal nog beneden in de bibliotheek? Het was mogelijk uiteraard, maar ze verwachtte dat ze zo ook wel naar boven zouden komen om het bed in te duiken. Daar kwam Grey al weer aan en ze draaide haar hoofd weg om de blos weg te houden. Verdorie, moest hij het nou zo zeggen? Snel stond ze op. 'Als je me even de tijd geeft om om te kleden dan zie ik je zo goed?' Ze wierp hem een snelle glimlach toe voordat ze naar haar kamer verdween en de deur achter haar sloot. Het duurde niet lang voordat ze simpele shorts en een topje tevoorschijn had getoverd. Het was heerlijk om in te slapen en al helemaal als je dichtbij een Raziaan sliep. Het zorgde er voor dat je niet door de warmte ging zweten. Ze poetste nog even gauw haar tanden en stond niet veel later voor de deur van Grey. Zachtjes klopte ze aan. Nu ze hier stond voelde ze zich toch wel licht ongemakkelijk. Het was toch anders voor haar gevoel om nu bij hem te slapen. Het voelde allemaal anders dan wat het eerst was en al wist ze dat er niets zou gebeuren waar ze met hem nog niet klaar voor was, het gaf haar toch kriebels. Romance duwde zachtjes de klink naar beneden. er van overtuigd dat als Grey nog niet klaar was dat hij haar dan wel toe zou roepen.

Grey zat lekker op de bank terwijl zijn vader nog even kwam doorgeven. Hij grinnikte toen hij weer net zo snel wegrende. Grey glimlachte en keek naar Romance terwijl hij vroeg of ze ook mee wilde. Wat bleek, ze begon er onderuit te duiken. Maar dat ging niet zomaar bij de heer Hexago. Hij sprak geruststellend toe dat ze nu ook onderdeel was van de familie en gaf haar een tedere zoen. Vervolgens stond hij zonder een woord te zeggen op en keek nog even om. Hij liep naar buiten en sprak daar een tijdje met zijn vader over wat er was gebeurd. Gelukkig was de beste man niet boos. Maar goed ook, want Grey had nog meer problemen zien aankomen als zijn vader hem niet begreep. In tegenstelling, zijn vader zou hem zelfs helpen. Na een tijdje kwam Grey weer boven om haar vervolgens een iets minder correcte opmerking te geven. Hij wist donders goed dat die opmerking zwaar fout over kon komen, but who gives. Hij kon het niet laten. Zwijgzaam ging hij naast haar liggen en wachtte rustig op een antwoord.

Deze kwam al snel want Romance stond op en vroeg om een beetje tijd. 'Ik heb alle tijd voor jou over...' sprak hij grinnikend en kwam langzaam overeind. Hij gaf haar een klein kusje op haar mond en verdween toen op zijn beurt zijn kamer in. Zwijgzaam trok hij zijn shirt uit vervolgens zijn broek. Hij hees zich met het grootste gemak in een zwarte trainingsbroek. Zo, dat moest het doen voor vanavond. Hij sliep meestal enkel in een ondergoed, maar hij lag nu met Romance. Het zou misschien hoogst ongemakkelijk voor haar zijn. Hij rekte zich uit en terwijl hij dat deed keek hij om toen de deur langzaam open ging. Hij zag Romance licht ongemakkelijk in de deuropening staan. Hij glimlachte en kwam wat dichterbij terwijl hij zijn mond wat bij haar oor bracht. 'En jij denkt zeker, had ik het maar zo makkelijk als hem...' sprak hij fluisterend. 'Dit is voor mij ook iets wat ik niet al te gemakkelijk in sta, moet ik bekennen...' sprak hij zacht en legde zijn armen voorzichtig om haar heen en tilde haar rustig op in een houding die je waarschijnlijk sneller zou zien bij een net getrouwd koppel. Hij glimlachte en liep zachtjes naar het bed en legde haar er voorzichtig op. Met een klein glimlachje liep hij naar de andere kant van het bed en kroop daar onder de warme dekens. Hij kroop wat dichter naar Romance toe en glimlachte. Hij liet aan haar over hoe dicht en knus ze het wilde maken. Hij draaide zich op zijn zij zodat hij haar aan kon kijken en met een tevreden glimlach keek hij haar aan.
Na enige tijd met Romance tegen zich aan te hebben gehad vielen ook zijn ogen langzaam dicht. In een rustige slaap zonder enige droom. Na een goede nacht rusten werd Grey langzaam wakker. Hij opende zijn ogen moeizaam. Besefte zich nog maar half waar Romance uit hing. Hij was in zijn slaap van haar af gedraaid en hij wilde omdraaien om haar te begroeten met een klein kusje op de voorhoofd. Pas nu besefte hij dat het andere kant van het bed leeg was. Hij hoorde in de kamer naast hem, wat Romance haar kamer was, licht gerommel. Hij keek op de klok. De picknick was nog lang niet, tegen de middag pas. Waarom was Romance zo vroeg wakker, en wat hield haar bezig. Zwijgzaam kwam hij overeind, negeerde de pluk die omhoog stond en liep met een lome pas naar de andere kamer. Romance, volledig aangekleed en zowaar klaar om te vertrekken was bezig met haar spullen in de koffer te pakken. Ze had een licht angstige blik, althans zo zag Grey het. Hij wreef niet begrijpend over zijn achterhoofd. 'Romance, wat is er schat?' sprak hij vragend en liep verder de kamer in. Terwijl ze iets in haar koffer stopte en weer iets anders uit de kast wilde pakken liep Grey echter voor haar en legde zijn hand op haar schouder. Hij trok haar even in een warme omhelzing. 'Leg eens uit, wat is er aan de hand hier...' sprak hij kalm en zachtjes met een warme stem.

Romance grinnikte. ‘Dat is zeer fijn.’ Ze verdween hierna echter snel in haar kamer om zich om te kunnen kleden en naar Grey te kunnen gaan. Ondanks dat ze allebei gelijk waren en er niet zoveel veranderd was, was er tegelijkertijd ongelofelijk veel veranderd doordat ze nu echt hadden toegegeven wat ze voor elkaar voelden. Het maakte dat alles gewoon net iets anders voelde en het was verwarrend. Gelukkig kon ze daar niet te lang bij stil staan, want zodra ze de deur van Grey’s slaapkamer opende, kwam hij op haar af en ze was lichtelijk gefrustreerd dat het bij hem leek alsof het hem niets deed. Zijn stem bezorgde haar bijna kippenvel en een hele lichte roze blos kwam over haar wangen heen. Als je het aan een ander zou vragen dan zou hij kunnen zeggen dat verliefdheid haar meer kleur gaf. En het zou meer dan waar zijn. Romance zuchtte opgelucht en liet een zeer klein meisjesachtig gilletje horen toen hij haar optilde waarna ze grinnikte. ‘Heeft iemand je ooit eerder gezegd dat je een echte heer bent?’ Zodra Grey ook in het bed was gekropen, kroop ze naar hem toe en drukte een lichte kus op zijn mond voordat ze haar ogen sloot. Het was een lange dag geweest en al hadden ze niet veel gedaan, Romance was er toch moe van geworden. Het was vroeg in de ochtend toen een deur openging en ze lichtjes werd wakker geschud. Zodra ze haar ogen opende, keek ze in een licht bezorgd gezicht van Daphne. Even was Romance bang dat ze het afkeurde dat Romance bij haar zoon in bed lag, maar ze overhandigde een envelop en verliet toen de kamer. Snel had Romance de brief geopend en haar ogen schoten over de woorden heen voordat ze uit het bed schoot en onmiddellijk naar de logeerkamer liep. Daar haalde ze haar koffers tevoorschijn en begon alles erin te dumpen. Zolang het er maar inzat en Romance zo snel mogelijk terug kon gaan naar de academie. Ondertussen kleedde ze zich snel aan, simpele broek en shirt en haar haar in een staart, snel en comfortabel. In haar snelheid negeerde ze Grey die binnenkwam lopen, maar dat lukte niet zeer gemakkelijk. Zodra hij haar naar zich toetrok, smolt ze even in zijn warmte voordat ze hem weer van zich afduwde en verder ging met haar spullen pakken. ‘Ik moet hier weg. Ik moet zo snel mogelijk weg. Ik moet de eerste shuttle pakken.’ Toen stond ze stil en besefte dat dit wel heel erg verkeerd kon worden opgevat door Grey en zuchtte diep. ‘Er zijn dingen aan de hand met mijn broertje en zijn vriend en omdat ik nu weg ben en zelf niet op ze kan letten, heb ik iemand gevraagd hen een beetje in de gaten te houden. Nu heb ik net een brief gekregen dat Alan gisteren zeer depressief was en iets mompelde wat zeer verontrustend is, dus ik moet nu terug naar de academie.’ Romance keek Grey even smekend aan om haar te begrijpen en niet verder te vragen. Daarna pakte ze de rest van haar spullen en dumpte die in een koffer die ze daarna op slot deed. ‘Ik schrijf je zo snel als ik weet wat er aan de hand is goed?’ Romance liep naar hem toe en kuste hem even voordat ze in haar schoenen en jas schoot en met magie haar koffers achter haar aan liet komen. ‘Bedank je ouders voor me en zeg ze maar dat ik heel graag een andere keer de picknick wil doen. Ik zie je over een week weer toch?’ Het laatste schreeuwde ze bijna omdat ze al door de woonkamer rende, door de bibliotheek en naar buiten. Ze had geen tijd voor een bus of een auto, met magie kon ze nog altijd sneller zijn. Ze moest zo snel mogelijk terug naar school.