Met veel gedachten in haar hoofd liep Aikema richting het meer. Het was al bijna weer avond, maar nog licht genoeg om er op uit te gaan. Ze had wat rust nodig en natuurlijk had ze zin om muziek te spelen. Het was haar favoriete ding en dat bleef ook wel zo. Nu als stagiaire had ze een hogere rang en ze kon nog meer leren en zou dus de opvolger zijn van de muziek lerares die er nu was. Ze had wel zin om bij die lessen te gaan helpen, ze kon niet wachten. Echter was het nu tijd voor een beetje rust. En als het rustig was kon ze het beste muziek maken. Op haar rug had ze een tas, in die tas zaten haar viool en strijkstok. Het ding had ze van haar ouders gekregen, die nu nog steeds op de planeet Nova woonde. Ze miste ze wel, maar als ze dan weer muziek maakte, maakte dat weer alles goed. Ze wist dat ze hier niet zomaar was en haar ouders hadden er zo op ingestemd dat ze naar deze academie zou gaan en dat is uiteindelijk gelukt. Eenmaal dicht bij het meer bleef ze even stil staan. Haar blauwe ogen, die bijna licht gaven, keken van links naar rechts op zoek naar enig leven. Er was gelukkig echter niemand te zien, hoe minder mensen hoe beter. Met grote stappen liep ze verder tot dat ze een meter van het meer verwijderd was. Ze bleef staan en liet de tas met de viool er in van haar schouder glijden. Ze zette het ding voorzichtig op de grond waardoor ze dus even moest bukken. Opende de rits en haalde haar viool er uit. De oudste violen klonken altijd het best. De viool kreeg zijn mooie klanken door het ouder worden. Deze was sowieso al tien jaar oud dus hij was goed op weg. Ze ging weer recht staan en legde de viool tegen haar kin aan. Hij zat nu klem tussen haar kin en haar borst. Ze sloot haar ogen en legde de strijkstok op de snaren van de viool, die ze ook had gepakt toen ze de viool uit haar tas had gehaald. Ze haalde het ding heen en weer en het lied begon. Aikema sloot haar ogen en ging helemaal in de muziek op en ging zo verder. Doordat ze haar ogen gesloten had en haar oren gevuld werden door haar eigen muziek, merkte ze niet op dat er iemand tevoorschijn was gekomen. Het lied ging rustig verder en op een gegeven moment was ook dit lied afgelopen. Ze liet de viool en strijkstok zakken en ze zuchtte even, waarna ze haar ogen opende en merkte dat er iemand tevoorschijn was gekomen.

&Silmaril

'When the earth was young. And the air was sweet. And the mountains kissed the sky. In the far beyond, with its many paths. Man and nature lived side by side. The pretty wisdom does not come without learning. And revision not wholly with our eyes. We can think that we see. Truly see you're around us. But when we look. Do we see with open minds?. Great Spirits of all who lived before. Take our hands and lead us. Fill our hearts and souls with all you know. The key to understanding. Is to see through others' eyes. Find a way to help us. See from all sides. Truly see from all sides. Teach our children to look deeper than the surface. See the world through another's eyes. For to be blind me on yourself. Is to look but not see it. Knowing much is not enough to be wise. To see the wonder. In all we've been given. In a world that's not always as it seems. On the part that we choose. Turn every corner. Follow on, for another begins. Great Spirits of all who lived before. Take our hands and lead us. Fill our hearts and souls with all you know. Key to understanding. Is to see through others' eyes. Find a way to help us. See from all sides. Truly see from all sides. Great Spirits of all who lived before. Take our hands and lead us. Fill our hearts and souls with all you know. Key to understanding. Is to see through others' eyes. Find a way to help us. See from all sides. Truly see from all sides. See from all sides.' Sils stem galmde anders dan normaal niet over het landschap. Anders dan normaal zong hij meer in zichzelf dan hardop. Zijn gedachtes waren eerlijk gezegd ook niet echt bij de plek waar hij liep. Hij was niet eens op aan het letten of hij Tie niet over zou lopen. Al was dat ook niet echt iets waar hij bang voor was. Tie was Tie. Een zwarte panter die zeker niet over zich heen liet lopen. Letterlijk of figuurlijk. Sil keek even op en stopte. Hij zuchtte en keek in de blauwe ogen van Tie. Normaal gesproken zou hij niet naar het meer gaan rond deze tijd. Hij was dan wel buiten, maar zelden hier, bij het meer. Eigenlijk kwam hij hier sowieso niet erg vaak. Andere plekken hadden nou eenmaal meer wat hem aansprak. Sil zuchtte even en schudde zijn hoofd. Tie was aanzienlijk gegroeid sinds ze hier waren, al was de zwarte panter nog steeds niet helemaal volgroeid. In het begin had Sil hem nog gewoon een kleine pluis bol kunnen noemen.. Nu was het al een grote pluis bol. Sil schrok op uit zijn gedachtes toen de noten van een viool spel zijn oren bereikte. 'Word ik bijhorend, of hoor ik echt een viool?' Tie keek zijn baas vragend aan maar verroerde zich verder niet. Sil wenkte de panter hem te volgen en Tie liep gehoorzaam achter Sil aan. Langzaam kwam het water in zicht, en de speelster van het instrument. Sil slikte even toen hij merkte dat ze hem niet opmerkte. Hij gaf Tie in klein tikje tegen zijn oortje als teken stil en rustig te blijven. Het zou niet de eerste keer zijn dat iemand zou flippen omdat Sil- of Tie- zijn of haar stuk verpestte door er door heen te komen. Sil liep iets dichterbij, maar bleef op een redelijke afstand staan. Er stond een glimlach rond zijn gezicht toen de laatste noot viel. Toen de vrouw haar ogen opende knikte Sil vriendelijk: 'Het stuk wat u speelde was prachtig.' hij glimlachte en wachtte geduldig af op hoede vrouw zou reageren.

Bleh, moet weer even inkomen met Sil. Sorry

Het lied was net afgelopen, wat ze best wel jammer vond. Het liefste zou ze een lied maken wat voor eeuwig door kon gaan, maar dan zou je vroeg of laat helemaal gestoord worden, dus dat was wel een heel slecht idee. Met die gedachte uit haar hoofd geschoven had ze haar ogen geopend en de viool en strijkstok laten zakken. Met haar turquoise blauwe ogen keek ze om. Ze draaide haar hoofd naar de persoon die haar kant op was gekomen. Ze wist niet hoelang de persoon er al stond, maar de persoon was een jongen. Veel jonger dan haar, dat was wel te zien. De jongen had blond haar en ze bleef hem dus even aan kijken. De jongen keek haar aan met een glimlach op haar gezicht. Hij vertelde haar dat het stuk wat ze speelde prachtig was. Binnen enkele seconden stond er een brede glimlach op Aikema's gelaat. Ze knikte naar de leerling "dankjewel" kwam er uit. Aikema had een kalme rustgevende stem, al kon ze soms enorm druk zijn, maar in situaties en in omgevingen als deze was ze net zo kalm als het zachte briesje wat soms langs waaide over het stille meer. Haar blauwe ogen merkte vervolgens de pikzwarte panter op die naast de jongen stond. Dat was blijkbaar zijn huisdier. Aikema had een rattenslang als huisdier, ook niet iets wat je verwachtte. Maar slangen waar integendeel erg rustige dieren als ze niet op jacht waren. Maar ja haar huisdier zat bijna altijd thuis, want die had warmte nodig. Ze draaide zich volledig richting de jongen en bukte om de viool en strijkstok op haar tas te leggen. "Aangenaam, mijn naar is Aikema Irisa, maar je mag me ook wel Aika noemen" zei ze kalm. Ondanks dat ze een stagiaire was en volgens het schoolhoofd hoger stond dan de normale leerlingen vertelde ze gewoon haar naam. Ze vond het niet fijn als iedereen haar ineens bij haar achternaam ging noemen of weet ik veel wat. Ze plaatste haar aandacht terug op de jongen "En wat is jou naam??" vroeg ze met dezelfde glimlach "en heeft je panter ook een naam??" en ze keek naar het zwarte dier. Het was een mooi dier, maar ze vond ieder dier zo mooi als dat ze waren.

(maakt niet uit :3 and since when became my posts soooo short D:)

Er verscheen een glimlach rond de lippen van de vrouw en ze zei als antwoord op Sils compliment "dankjewel" Sil knikte vriendelijk. Zelf vond hij het bedankje niet nodig. Waarom moest je iemand bedanken die gewoon zijn mening gaf? Het bleef een gebaar, maar toch. De vrouw keek Even naar Tie. Tie bleef zoals gewoonlijk dood stil staan. Vroeger was hij achter Sil gaans taan en had de panter bange geluidjes gemaakt als hij een vreemde zag. Maar hoe langer Sil hier was, hoe meer Tie zelf ging handelen zonder angst te tonen. De vrouw draaide zich helemaal naar Sil en bukte om de viool en de strijkstok op haar tas te leggen. "Aangenaam, mijn naar is Aikema Irisa, maar je mag me ook wel Aika noemen" zei ze kalm. De vrouw richtte haar aandacht weer op Sil en vroeg met een glimlach: "En wat is jou naam??" Sil schrok even van de vraag. Hij was gewend dat hij meteen zijn naam vertelde, maar blijkbaar was dat vandaag dus niet het geval. Hij maakte een hoofdknikje en zei kalm: 'Neem me niet kwalijk. Mijn naam is Silmaril du Bois. Noem me alstublieft gewoon Sil.' hoe vaak hij wel geen ruzie met zijn zus had gehad over het feit dat hij liever Sil genoemd wilde worden. Oke, misschien was de betekenis van de naam Silmaril groter dan die van Sil, maar Sil vond zijn volledige naam gewoon.. Gewoon apart. Bovendien was en bleef het makkelijker Sil te zeggen dan Silmaril. "en heeft je panter ook een naam??" Aikema keek naar de zwarte panter. Sil grijnsde en aaide een keer over Tie's kopje. 'Dit hier is Tie.' alsof een startschot gegeven was hief Tie zijn kopje en draaide hij een rondje om zijn eigen as. Sil zuchtte en schudde even met zijn hoofd. Of het lag aan hem of Tie werd met de dag ijdeler. Nee, dat lag niet aan hem.. Sil slikte even en legde zijn hand op Tie's hoofd om het dier op te laten houden met e rondjes die het maakte. Even keek Tie Sil wat boos aan maar vervolgens werd hij rustig en trok hij kalm zijn kop terug. Sil glimlachte en zei op een excuserende toon: 'Sorry, Tie is nogal.. Eh.. Ijdel..' normaal gesproken zou Tie boos worden, maar nu liep de zwarte panter voorzichtig naar Aikema toe. Hij had zijn kop laag en keek de vrouw via zijn ooghoeken aan. Sil keek even geschrokken naar Tie om zeker te weten dat het niet zoiets was als een woede uitval. Het zou Sil eigenlijk niet echt iets verbazen. het was Tie, en het dier bleef vreemd in verschillende opzichte. Zodra Tie Aikema bereikt had drukte het dier zijn kop tegen haar been. Sil haalde even wat opgelucht adem maar keek wat verbaasd naar Tie. Blijkbaar was er in de loop der tijd echt wat veranderd aan de zwarte panter. Al wist Sil niet echt of hij liever de "schattige pluis bol Tie" had of de "ik ben nergens bang voor Tie". Sil glimlachte en keek Aikema afwachtend aan. Hij hoopte maar dat ze het niet al te erg vond..

De jongen leek te schrikken van haar vraag. Waarschijnlijk haalde ze hem uit zijn gedachte of had de jongen het niet verwacht. Wat ze best wel grappig vond en ze dus eventjes moest grinniken. Hij knikte naar haar en ze bleef zwijgzaam naar hem kijken terwijl hij vertelde hoe hij heette, met achternaam en al. Hij had een mooie achternaam vond ze. Hoorde je niet vaak. Hij vroeg haar vervolgens ook of ze hem a.u.b. gewoon Sil wilde noemen. Aikema knikte begrijpend "is goed" kwam er kalmpjes uit haar mond. Eenmaal de vraag gesteld of zijn panter ook een naam had, werd haar vraag al snel beantwoord. Het dier heette Tie, waarschijnlijk sprak je het uit als Ty, op z'n engels, tenminste dat dacht ze. Je kon het natuurlijk ook als T-ie uitspreken, maar op een of andere manier vond ze dat raar klinken. Ja, het uitspreken als Ty klonk leuker, maar ze wist natuurlijk maar nooit. Sil had de naam van zijn "huisdier" genoemd en het dier hief meteen zijn kop in de lucht en draaide een rondje. Voorzichtig met haar hand losjes voor haar mond grinnikte ze even. Sil verontschuldigde zich voor Tie en Aikema schudde meteen haar hoofd. "Je hoeft je niet te verontschuldigen" zei ze breed grijnzend. "Het is een dier en het maakt niet uit als je ijdel bent, als je het maar in goede proporties doet" zei ze weer kalm. Ze meende het wel. Je mocht best van je zelf weten dat je er goed uit zag, was goed voor je zelfvertrouwen. Het dier kwam opeens op haar afgelopen, ze keek hem enkele seconden aan, waarna haar blik naar de jongen gleed. Hij keek geschrokken, maar ze reageerde er niet op. Aikema was goed met dieren en wist wel wat ze moest doen. Het dier kwam op haar afgelopen, met zijn kop laag. Dat konden sowieso al twee dingen betekenen. Maar als het dier al aan zou willen vallen, was het sneller gaan lopen, daarnaast toen hij haar bereikte ging hij bij haar zitten en duwde hij zijn kop tegen haar benen. Ze grijnsde even. Voorzichtig liet ze een hand over de fluweelzachte vacht van de panter glijden. "Hallo Tie.." zei ze met een zacht stemmetje. En ze bleef het dier aaien.

"is goed" sprak Aikema kalm op het verzoek hem gewoon Sil te noemen in plaats van Silmaril. Zodra Sil Tie voorgesteld had hief het dier trots zijn kop en maakte het een rondje om zijn eigen as. Aikema grinnikte even. Sil verontschuldigde zich voor Tie's gedrag. Aikema schudde haar hoofd: "Je hoeft je niet te verontschuldigen" zei ze breed grijnzend. "Het is een dier en het maakt niet uit als je ijdel bent, als je het maar in goede proporties doet" zei ze weer kalm. Ja, als je het in bepaalde maten deed was het inderdaad niet erg. Maar Tie kon het op bepaalde momenten toch wel iets te doen. Het dier was niet alleen qua grote gegroeid, dat kon je hier al aan zien.. Tie liep voorzichtig met zijn kop laag naar Aikema toe. Aikema keek voor enkele seconde naar het dier, waarna ze Sil even aankeek. Sil had een verschrikte uitdrukking op zijn gezicht. Niet zo zeer omdat hij bang was, eerder omdat mensen vaak boos of bang werden. Aikema reageerde niet op Sils geschrokken blik. Zodra Tie bij Aikema aankwam ging hij zitten en duwde hij zijn grote kop tegen Aikema's benen. Aikema grijnsde even. Voorzichtig liet ze haar hand over Tie's vacht glijden. "Hallo Tie.." zei ze met een zacht stemmetje. En ze bleef het dier aaien. Sil slikte even en haalde wat opgelucht adem. Aikema was in elk geval niet bang, boos zag ze er ook al niet uit. Een glimlach vormde zich rond Sils lippen toen het dier hem even vluchtig aankeek. Het leek wel of Tie alleen maar wilde zien dat hij nog steeds die pluis bol was van eerst. Nu alleen minder bang. Eigenlijk vond Sil het fijner toen het dier nog bang was geweest. Niet omdat het vaker dicht bij zijn baas was geweest, eerder omdat Tie toen nog niet overal eigen handig heen liep. Het dier had zich al vaker in de problemen gebracht door gewoon ergens heen te lopen. Eerlijk gezegd zou het Sil niet eens iets verbazen als Tie wel eens uit zijn kamer was geglipt als hij de deur bijvoorbeeld niet goed gesloten had. En zelfs al had hij de deur goed gesloten.. Dat wilde nog niet zeggen dat Tie er niet eigenhandig uit kon.. Vaak als Sil ergens heen ging en Tie mocht of kon niet mee sloot hij het dier op in zijn kooi.. Al was hij vaak uren bezig het dier erin te krijgen. Sil zuchtte even. Hij liet zijn blik even naar de lucht glijden. Het was niet warm, maar koud was het ook niet echt, tenminste dat vond hij. 'Wat doet u hier eigenlijk nog zo laat?' geweldige vraag.. Wie was er hier nou de gene die die vraag eigenlijk zou moeten beantwoorden? Sil.. Niet Aikema. Aan haar te zien, was ze ouder dan de leerlingen. Ze zou dus wel een nieuwe lerares of stagiaire zijn. Sil had er in ieder geval nog niet gezien.. Hij glimlachte wat afwezig toen hij besefte wat hij net had gevraagd. Ach ja, de vraag was gesteld en terug draaien kon hij het niet..

Niet erg geweldig.. Sorry