Lillian heeft een spierwitte huidskleur die nooit verkleurt, ze kan zo langs al ze wilt in de zon blijven, maar deze heeft geen enkel effect op haar huidskleur. Het meisje voelt ijskoud aan bij aanraking, dit komt door de verandering in haar leven die sommigen een 'vloek' noemen, maar die ze zelf niet aanziet als een vloek. Met haar prachtige, zwart gekrulde haren, helderblauwe ogen en witte huidskleur valt ze vaak meteen op. Zelf is ze niet zo heel groot, desondanks dat ze uitgegroeid is, is ze maar 1.64 meter lang geworden. Haar gewicht is daarbij normaal en ze heeft een slanke buik met mooie rondingen die bij een meisje van haar leeftijd wel horen. Haar kleding bestaat meestal uit een rokje, jurkje of een korte broek en als het echt niet kan - op dagen wanneer het sneeuwt en het raar zou uitzien - draait ze een langere broek. Haar haren worden iedere dag weer perfect gekruld zodat ze er netjes uitziet.
Fire || Lillian is geboren als een vuurmagiër, ze heeft haar kracht al redelijk snel uitgevonden en er vaak mee getraind voor haar twaalfde levensjaar. Door de verandering in haar leven is haar 'innerlijke vlam' veranderd en ijskoud geworden. Dit zorgt ervoor dat haar vuur niet oranje is zoals normaal vuur, maar een helderblauwe kleur. Dit vuur is ijskoud, maar verbrandt bij aanraking je huid net zoals bij een normale vlam.
Ice || Door de verandering in haar leven is ze ijskoud geworden, dit betekent dat haar huid verschrikkelijk koud is bij het aanvoelen hiervan - desondanks dat het je niet verbrandt of bevriest als ze zich niet inspant - en bij aanraking van voorwerpen kan er zelfs een dun, bevroren laagje ontstaan zonder inspanningen. Echter hangt dit ook af van welk voorwerp het is, metaal bevriest bijvoorbeeld veel sneller dan iets warmers zoals een mok met koffie. Het gebruiken van haar ijs kracht kan dan wel gaan zonder veel inspanning, omdat het eigenlijk natuurlijk gaat door haar ijskoude lichaam, maar is zeker niet verschrikkelijk sterk, ze moet er nog veel mee oefenen om echte sterke spreuken te gebruiken.
Water || Doordat het meisje ijs zou kunnen besturen, kan ze ook een beetje water besturen. Echter lukt het haar meestal niet of vergt het haar veel energie en kracht om ook maar een beetje uit te voeren. Hierdoor gebruikt ze haar waterkrachten ook bijna nooit en zal ze er moeite mee hebben om de waterlessen fatsoenlijk te volgen zoals andere water magiërs doen. Het meisje kan namelijk heel moeilijk zelf water produceren, omdat het meestal ijs is wat eruit komt.
Lillian is geboren in Razen, waar ze het vierde kind was van Vivian en Kaito Waters. De twee hadden voorheen al drie zonen gekregen, een tweeling die vijf jaar ouder was, Blake en Trevor, en één zoon die drie jaar ouder was dan Lillian. De drie zonen waren stuk voor stuk rebellen en daar stonden ze ook bekend voor in de stad waar ze woonden. Ze haalden kattenkwaad uit, creëerden hun eigen avonturen en waren gewoon echte Raziaanse jongens. Passie voor dansen of koken hadden ze elk niet, maar het buiten rondrennen en ravotten was echt iets wat in hun bloed zat. Lillian werd dus geboren in een familie met drie oudere broers, het was als enige meisje dus lastig om een echt meisje te zijn – iets wat ze dus ook niet bepaald was. Lillian was net zo goed een avonturier, maar minder irritant dan haar broers. Lillian werd gezien als een energieke jongedame die geen blad voor haar mond kon houden, maar toch was ze de lieveling van de stad. Ze was niet bepaald een echte helper, die iedere vreemdeling toeschoot wanneer die in de problemen was noch was ze attent en schattig als sommige meisjes waren. Zeker groeide Lillian op tot een knappe meid en toen ze twaalf jaar oud werd wilde ze een drakenkrijger worden – meteen. Impulsief als ze was ging ze tegen de verboden van de mannen in en liep ze in haar eentje door het land waar de grotten stonden. Iedereen had haar verteld dat ze te jong was hiervoor, meer en langer moest trainen wilde ze een drakenkrijger worden en natuurlijk eerst wat groter en ouder moest worden. Echter dacht Lillian dat ze het wel aankon, ze was er zelfs zeker van. In de grot vond ze echter geen draak noch een achtergelaten ei, het was er duister en voordat ze het wist verdwaalde ze. Het meisje begon te roepen, maar niemand kwam haar helpen. Een lichtje in de verte trok haar aandacht en nieuwsgierig liep ze erop af. Met grote ogen staarde ze naar de blauwkleurige vlam, die daar mysterieus op zijn plaats bleef hangen. Er zat geen beweging in, enkel de beweging van de vlammen die haar leken te lokken. Het meisje stak haar hand voor haar uit, zo nieuwsgierig als ze was, en raakte het aan. Een schok van kou gleed door haar lichaam heen en voordat ze het wist verloor ze haar bewustzijn.
Toen Lillian eenmaal wakker werd was alles aan haar verandert. Haar eens zou gebruinde huid was nu spierwit, haar eens zo prachtige blonde lokken waren pikzwart en toen ze in de spiegel zag, zag ze hoe haar vurig gekleurde ogen veranderd waren in een helderblauwe kleur, een kleur zoals de zee met wit zand eronder eruit zag. Haar ouders legden haar alles uit. Hoe het vuur dat ze geraakt had een spirit was geweest, die een ijskoude kracht bevatte. Het had haar uiterlijk veranderd en al haar warmte uit haar gezogen. Haar warme oogkleur, haar blonde lokken en haar gebruinde huidskleur. Een dokter zei dat hij er niets meer aan kon veranderen en verbaasd ging Lillian nadat ze na een paar weken weer was opgeknapt weer terug naar huis. Haar broers waren er niet meer, want die waren de afgelopen jaren naar SSA gegaan. Ze was dus alleen en de mensen in haar stad leken bang voor haar te zijn, het meisje hoorde soms ook wel eens over dat ze vervloekt was, maar ze wilde er niet aan geloven. Kinderen die door hun ouders werden geweigerd haar aan te raken, mensen die haar ontweken, onbekenden die zich geschrokken terug trokken nadat ze haar een hand hadden gegeven. Ze voelde ijskoud aan, zo koud dat je je eigenlijk niet kon bedenken hoe ze nog leefde. Alles wat ze aanraakte werd ijskoud, bij kleine voorwerpen kwam er soms zelfs een dun bevroren laagje overheen. De dokters waren bang dat het uit de hand zou lopen, niet zo zeer dat haar kracht te sterk werd en dat ze de hele planeet bevroor –want dat was op Razen zo goed als onmogelijk- maar bang dat ze zichzelf of anderen zou verwonden. Dat haar hart ermee zou stoppen door de kou, dat haar lichaam zodanig zou bevriezen dat het over was. Ze kreeg diverse testen, waarbij ze dingen moest aanraken en na een bepaalde tijd weer moest loslaten. Sommige voorwerpen, zoals metaal, kregen na een bepaalde tijd een bevroren laagje – als ze zich niet meer inspande dan gewoon vasthouden en geen andere emoties erbij voelde – terwijl andere stoffen, zoals bijvoorbeeld de huid van een ander mens, niet konden bevriezen door de hoge temperatuur die ze al hadden. Het meisje kon gloeiend hete dingen vastpakken zonder de warmte te voelen, maar hield daar wel nog brandplekken aan over. De laatste test liet haar ernstig schrikken, want door de drukte die ze had gekregen na de verandering – al die testen – had ze geen aandacht meer geschonken aan haar vuurmagie. Toen de dokters vroegen of ze een vlammetje in haar palm wilde maken, kwam er geen oranje vlam uit maar een blauwe. Haar werd uitgelegd dat doordat haar temperatuur en haar innerlijke vlam zo koud waren geworden tijdens de verandering, dat het haar elementen en alles om haar heen had veranderd in iets kouds. Haar huid was ijskoud en haar vuur ook, ze had het element water erbij gekregen bij de aanraking van de vlam – desondanks dat ze water niet kon besturen, omdat het eerder ijs was door de immense kou die in haar zat dan water. Water moest tenslotte een hogere temperatuur dan 0 graden Celsius hebben, wilde het in de vloeibare vorm blijven. Uiteindelijk kwamen de dokters uit op de laatste en enigste kans om haar te helpen. Ze kon niet naar Starshine Academy gaan, zoals haar broers hadden gedaan toen ze twaalf jaar oud waren, daarin tegen moest ze verhuizen naar Cassia. Waar een mentor die zowel ijs als water kon besturen haar zou helpen en zou trainen. De trainingen gingen voornamelijk over het terugzetten van ijs naar water, iets waar ze veel moeite aan bleek te hebben. Het onder controle houden van het ijs, zodat ze niet alles zou bevriezen indien haar kracht sterker zou worden, maar de kou in haar verdween niet. Het maakte haar verlegen, angstig wat anderen van haar dachten en de ooit zo energieke, impulsieve en avontuurlijke Lillian was verdwenen. Lichamelijk contact met anderen probeerde ze zo veel mogelijk te vermijden, aan haar bleke huidskleur kon ze niks doen, maar aan haar koude aanraking wel – ze moest gewoon niemand meer aanraken. Helaas ging dat lastig, als een belangrijk persoon langs kwam en haar de hand wilde schudden, dan deed ze dat altijd uit beleefdheid. Velen vroegen er dan naar en haar mentor begon dan een heel lang verhaal, waar ze na een tijd al helemaal niet meer naar wilde luisteren.
Toen het meisje uiteindelijk zestien was geworden vond haar mentor het genoeg geweest. Haar ijskoude lichaam zou volgens hem geen gevaar voor haarzelf zijn, noch was hij er zeker over dat ze haar krachten onder controle kon houden indien die ook sterker zouden worden. Het meisje ging naar Starshine Academy, waar ze nu haar lessen volgt.
PROFILE
Onderwerp: Lillian Isabelle Waters 
za jul 26 2014, 22:55
