Itachi! (verhaallijn)

(voorlopig alleen Sasuke en Itachi, later de clan ook, wordt in een post gezet.)
It seems impossible for me to let this go
Feel like an animal, I’m ready to lose control
Take everything you need, take every part of me
Take every part of me give me some room to breathe

Sasuke was het beu, hij moest dit doen. Een zwaard in zijn ene hand, en een gebalde vuist aan de andere kant. Zijn haar was ondertussen nat geworden van het zweet. Hij keek alle kanten op en gromde van angst. Hij had zijn broer een sms gestuurd en nu moest hij naar de oude ruïnes. Het was volgens Sasuke de perfecte plek om hem eindelijk in de ogen te durven zien.

"Je bent het niet waard om gedood te worden."

Sasuke zakte door zijn benen. De stem in zijn hoofd die dit zinnetje herhaalde was zo... Bekend. Hij kon er geen gezicht op plakken. Alleen die rode ogen zonder enige emotie. Sasuke sloeg met een schreeuw met zijn vuist op de stenen ondergrond. Waarom kon hij het zich niet herinneren wie het was? Het frusteerde hem enorm. Hij keek omhoog naar de mooie blauwe lucht die hem toch deels gerust stelde in zijn wraakactie die hij van plan was. Het zou hem van zijn angsten afhelpen. Hem eindelijk sterk maken, moedig. Hij stond al wankelend op en hij zette zich weer schrap tot er een bieptoontje uit zijn mobieltje kwam.

Ik zal komen zoals u wenst broer.

Sasuke's lichaam huiverde en hij liet zijn mobiel kapot vallen op de grond. Zijn mond stond vol angst open en hij keek naar de eindeloze verte. Hij kwam, dat was onmogelijk. Sasuke zakte op de grond en hij bleef naar de verte staren. Wat moest hij nou beginnen? Hij moest zijn broer in de ogen kijken en geen angst tonen. Maar dat was onmogelijk om geen angst te tonen. Zijn broer had hem in zijn macht en dat wist hij goed genoeg...

Itachi zijn mobieltje ging af en hij haalde het boven om dan te zien dat zijn broer hem had gedwongen om naar hem te komen. Een glimlach kon er niet af, hij antwoorde en hij vestigde alleen een blik naar de mobiel die hij weer vervolgens wegstak. Hij ging verder naar de oude ruïnes, waar zijn broer hem opwachtte.

"Je moet de clan uitmoorden Itachi, je moet."

Itachi's gedachten gingen weer naar die dag toen hij verder wandelde aan een aangenaam traag tempo. Haast had hij niet echt, want zijn gedachten waren diep verzonken naar hoe het bloed over heel de kamer rondspatte en wat hij zei tegen zijn broer: 'Je bent het niet waard gedood te worden." Dat waren de laatste woorden die hij acht jaar geleden had gebruikt tegen Sasuke. Hij wandelde rustig verder met zijn ogen gesloten. Hij kende de weg hier al best goed.

"Sasuke" zei Itachi toen hij eenmaal achter Sasuke stond. "Lang geleden." De enige woorden die hij na acht jaar had uitgesproken tegen Sasuke. Itachi's ogen waren rood en hadden een zwart kenteken. Hiermee wekte hij illusies op, zoals een kloon van zichzelf of iemand in een waan brengen en hem dan zo innerlijke pijn bezorgen die je niet zag aan de buitenkant. Itachi bleef naar de achterkant van Sasuke staren, zonder een woord nog te lossen.

"Sasuke."

Die stem, nee het kon niet. Sasuke draaide zich met een ruk om en hij keek recht in die rode ogen die Itachi tot Itachi maakten. Hij kneep zijn ogen meteen dicht voor de ogen die hem de pijn zouden bezorgen. Hij keek dan naar de grond en hoorde de volgende woorden die hem letterlijk deden koken van woede: "Lang geleden." De enige woorden die hij na acht jaar had uitgesproken tegen Sasuke. Sasuke maakte zich kwaad en greep zijn broer bij de keel, wat natuurlijk geen goed idee was. Hij duwde itachi tegen de rots en gilde haast de longen uit zijn lijf. De pijn, de flashbacks die hij kreeg. Het werd allemaal duidelijk. De rode ogen, het emotieloos gelaat, de woorden: "Jij bent het niet waard om te sterven"
"Jij was het", het kwam er met moeite uit. Maar het was de moeite waard om deze woorden uit te spreken. Hij moest de pijn doorstaan en Itachi in de ogen kijken. Een greintje emotie moest er gewoon zijn. Het kon niet anders. Hij keek en tranen begonnen uit zijn ogen te komen, angst maakte plaats voor haat, wraak en woede. Hij nam zijn wapen uit de schede naast zijn heup en hij stak. Hij gromde: "dit is voor de Uchiha clan. WAT JIJ HUN HEBT AANGEDAAN!".
Zijn ogen werden vuurrood met de tekens van de sharingan, die alleen door de Uchiha's werden gedragen. Zij konden illusies veroorzaken, pijn en leed.. Maar Itachi was hier de beste in.

PROFILE MAGICIAN

» [verhaallijn] See her.
» PD verhaallijn: What's up with all this?!
» The First Column [Verhaallijn]
» The Second Column [Verhaallijn]
» [Verhaallijn] The murderur

Itachi! (verhaallijn)

Itachi! (verhaallijn)

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen