Savador was duidelijk geweest, hij wilde meer macht en dat begon stapsgewijs alleen maar sterker te worden. Sigma was alleen maar een pion daarin geweest en dat wist hij maar wat goed. Gehoorzaam voerde hij de taken uit die Savador van hem vroeg. Zag geen andere keus. De eerste stap van Savador werd al snel duidelijk. Hij wilde macht over Oak's field. Hij wilde er over heersen als een burgemeester. Sigma had hem grijnzend toegekeken op het moment dat dit aan hem uitgelegd werd. En hij was degene die dit alles moest verwezenlijken. De stappen waren op zich heel simpel. De eerste stap was angst zaaien. Dit deed Sigma op verschillende manieren. Kinderen op mysterieuze wijzen laten verdwijnen. Kelners afpersen in de bokkenburcht. Het resultaat was heel simpel. De huidige leider van Oak's Field zou het vertrouwen van zijn burgers verliezen. Op dat moment zou Savador verschijnen en heel simpel aanbieden om hen van het monster af te helpen. Monster! Wat had hij een hekel aan die benaming voor hem. Maar hij zou het niet zonder prijs doen. Hij zou het doen als hij de plek als burgermeester over zou nemen. En tot nu toe liep het plan van Savador gesmeerd.

Sigma liep met een kap over het hoofd door de school. De leerlingen liepen met een grote bocht om hem heen. De ogen van Sigma priemde door ieder gezicht en keek ze ijzig aan. Hij sprak geen woord, liep enkel vooruit richting de kantoor van Savador. Voor het kantoor bleef hij met een grimas voor de deur staan. Hij klopte driemaal kort en krachtig op de deur en opende deze. Hij liep zwijgzaam naar binnen. Zijn ogen gingen naar de bleke man die er zat. Helemaal in zijn element was Savador, zo kon Sigma opmaken. Waarschijnlijk had Savador hem allang verwacht op dit tijdstip. "Meester...." begon Sigma. "Ik heb nieuws..." sprak hij en deed zijn kap van zijn hoofd. "De angstige burgers hebben hun vertrouwen in de huidige leider van Oak's Field laten vallen..." vertelde hij kalm. "Het wordt tijd dat u uw stappen maakt richting het dorpje..." legde hij verder uit. Zijn stem was echter niet volledig tevreden. Hij had werk verricht maar wilde dit niet zonder prijs doen. Sigma zijn ogen keken strak naar Savador. Hij voelde dat het korter of later zijn tijd was. Sigma bleef krachtiger dan een gemiddelde leraar, al was Savador lang niet ter hoogte van het gemiddelde. Ook Savador rees er boven uit. Sigma had echter het voordeel van meerdere elementen. Zwijgzaam keek hij naar zijn meester afwachtend op een mogelijke reactie.

(Savador only)

Alles liep van een leien dakje. Allereerst Norwood die hij al tijden in zijn kielzog had, vervolgens het doodziek maken van zijn zoon als waarschuwing vooraf en het achteloos door elkaar schoppen van de man zijn chromosomen, de aandacht die hem nog eens extra geschonken werd tijdens de algemene vergadering. Ooh, hij had er tot nu toe zo zijn plezier uit kunnen halen. Nu luidde de volgende stap om Sigma, zijn dienaar, zijn vertrouwelijk geworden hulpje, als een schim door Oak's Field te laten trekken, zoveel mogelijk ophef te laten veroorzaken zonder dat iemand zich er bewust van werd dat hij erachter zat, de burgemeester van zijn positie ontheffen op attente wijze en als held voor de dag komen om als 'nieuwe leider' dit monster uit Oak's Field te verdrijven. Hij was er zeer, zéér voldaan over hoe zijn plan liep. Uitstekend. Dit alles was hem niet gelukt als hij niet over zulke intelligentie beschikte. En daar vergenoegde hij zich het meest over. Het voelde zo goed om iedereen, zelfs de Legendarische Magiërs, te slim af te zijn. En het zou beslist niet lang meer duren voor hij volledig de macht kon grijpen, als een soort dictator in de vorm van een nieuwe revolutie. Redding aan Savador. Ode aan Heer Sathandiai. Hij zag het al gebeuren dat hij als beschermengel werd aanschouwd; er zouden bijbels over hem komen, een geheel nieuwe geloofsrichting, al zijn bezittingen zouden als goddelijk werden gezien en later als heilige relikwieën terecht komen in de grootste musea. Hij zou de nieuwe redding zijn voor Kovomaka, het Opperwezen, de Deus, de Dominus en de Jahweh. En terecht na jaren van vernedering en onderdrukking, al vond hij zelf.
Voldaan met een bleke hand door zijn lange ravenzwarte lokken strijkend zat Savador parmantig onderuitgezakt in zijn stoel. Zijn benen had hij uitgestrekt, zijn voeten rustend op een laag stoffen bankje en op de armleuning van zijn stoel hield hij een vol glas wijn tussen zijn vingers. Heerlijk hoe zijn plan verder uitgewerkt werd zonder dat hij daarbij ook maar een vinger uit hoefde te steken. Excellent; de macht, de roem, de faam. Het enige wat daaraan mogelijk kon ontbreken was een zekere attractie van mooie jonge vrouwen tot hem, die hem eens goed in de watten legden. Een aangename voetenmassage, gevoerd worden door slanke vrouwenhanden van de lekkerste maaltijden, en tot slot kosteloos een aantal nachten bij hem in bed. Iedere nacht een andere mooie welgevormde vrouw die hem liefkoosde, op zijn borst sliep alsof ze nooit anders gedaan had, hem ieder beetje aandacht gaf door zacht lieve dingen te zeggen en ondertussen met een hand over zijn lichaam te strijken. Hoe lief en knap hij was, hoe groots hij was en hoe hij alles kon maken. Ja, dat ontbrak er nog aan. Misschien moest hij daar maar eens aan gaan werken zodra hij de volledige macht had.
Savador had zojuist zijn wijnglas aan zijn smalle lippen gezet om een nieuwe grote slok te nemen toen de serene stilte verbroken werd door driemaal geklop op de deur. Hij keek op en liet zijn glas langzaam weer zakken toen deze openzwaaide.
'Ah, Sigma!' sprak hij hartelijk bij het zien van Sigma's inmiddels vertrouwelijke aanzicht. Er verscheen een glimlach van oor tot oor op Savadors bleke gelaat. Handenwrijvend nam hij glunderend een rechtere houding aan, zijn been elegant over het andere geslagen en zijn glas hoog opgeheven. 'Wel, hoe staan de zaken ervoor? Loopt alles nog op.. schubbetjes?' Hij lachte binnensmonds om zijn eigen kleine grapje terwijl hij met gesloten ogen aan zijn wijn nipte, ergens ook licht spottend met de schubachtige structuur die zich over Sigma's huid had gevormd tijdens Norwoods transformatie. Het was maar al te goed te merken dat hij in een opperbest humeur was.
'Meester....,' nam Sigma uiteindelijk op doodserieuze wijze het woord. 'Ik heb nieuws...' Savador opende nog altijd breed glimlachend zijn ogen om zijn trouwe dienaar aan te kijken en uit te horen. Hij had inmiddels zijn kap afgedaan en vervolgde zijn motief; 'De angstige burgers hebben hun vertrouwen in de huidige leider van Oak's Field laten vallen... Het wordt tijd dat u uw stappen maakt richting het dorpje...'
'Hmm,' uitte Savador glimlachend in zijn voldoening, zijn slangachtige ogen daarbij half dichtgeknepen. Hij had een wat vorstelijkere houding aangenomen door zijn wijnglas te hebben neergezet en zijn armen wijd te laten leunen op de rugleuning van zijn stoel. In zijn lijzige houding nam hij op zijn dooie gemakje de tijd en de ruimte voor alles, want in Sigma's bijzijn wist hij maar al te goed dat hij de meester was. 'Dan zal ik zeer spoedig mijn stappen maken,' besloot hij terwijl hij zich met zachte onderdrukte kreunen uit zijn stoel omhoog werkte, zijn glas van zijn bureau plukte en zich langzaam richting het raam begaf. Voor het raam dat aan de onderzijde besierd was met een winterlijk laagje sneeuw nam hij een nieuw slokje van zijn wijn, en terwijl hij behalve van zijn wijn genoot nam hij ook uitgebreid de tijd om over het besneeuwde terrein van zijn school uit te kijken. 'Je hebt goed werk verricht,' prees hij uiteindelijk tussen twee slokken door. Meer dan een beloning als dat kreeg Sigma niet en zou hij ook niet krijgen. Waarom was een beloning überhaupt noodzakelijk als hij degene was die gediend werd?
'Schenk je aandacht even, Sigma, want wat ik je nu ga vertellen is van belang voor het verdere uitbreiden van mijn plan.' Met het glas nog in een hand draaide Savador zich met een iets zakelijkere houding om naar zijn dienaar, zijn achterwerk leunend tegen de vensterbank van het raam. Voor hij zijn nieuwe idee voor het plan begon nam hij eerst een nodige slok van zijn wijn. 'Ik ben ervan op de hoogte dat de personen die ons tot dus zover geconfronteerd hebben te dom zijn om vooruit te denken, mijn plan in te zien en er nog op tijd iets aan te kunnen doen, tevens dat de situatie de verdere omgeving zo afschildert als onbekend van ons doel en onze handelingen.' Hij zweeg even, wierp een strijdlustige blik naar buiten. 'Toch lijkt het me verstandiger hier ook maatregelingen voor te treffen. Je weet immers maar nooit welke gure types we later mogelijk op ons dak kunnen krijgen, zelfs áls het plan volledig uitgewerkt is. Daarom zat ik te overwegen om een onopvallend, nauwelijks te detecteren krachtveld op te zetten, de 'pilaren' van dit concept te plaatsen in Oak's Field, het bos en op het lanceringsplatform zodat de barrière een protectieve driehoek zal vormen over dit gebied. Te beginnend bij Oak's Field. Ik wil geen last hebben van buitenstaande pottenkijkers die mijn bedoelingen inzien.'
Ietwat gefronsd keek Savador zijn helpende hand met een plotselinge serieuze uitdrukking van hardheid weer aan. Hij was zeker van zijn zaak en de risico's die hij liep, en die wilde hij zeer zeker niet nemen. Als zijn plan doorzien werd was het definitief voorbij. Een nieuw principe als dit kon hij niet zomaar opnieuw opzetten zonder er dan verdacht mee te lijken. Alles zou verloren zijn.

Het had hem moeite gekost. Dat zeker, de burgers wisten goed vertrouwen houden bij de burgemeester. Die van niets af wist, die Sigma uberhaupt nog nooit had tegengekomen. En toch bleven de raadselachtige verdwijningen, afpersingen en soms geweldpleging plaats vinden. Zonder dat de leider van het al er iets aan kon doen. Het duurde inmiddels al een paar weken maar uiteindelijk was de dag zo ver. De burgers stonden met spandoeken, borden en zelfs fakkels voor het gemeentehuisje. Het was juist deze komende twee dagen cruciaal voor Savador om langs te komen. Sigma zou vrijwillig door een spreuk opgezogen worden. Om na de heldhaftige onthaal zichzelf weer vrij te kunnen maken en de volgende stappen te ondernemen. Drie maal, formeel en duidelijke geklop moest Savador al wat zeggen. De deur ging rustig open. Vervolgens kwam hij binnen en deed zijn kap af. Savador, zoals gewoonlijk met een glas wijn in de hand stond gelijk op en begroette hem hartelijk. Het grapje, wat alles behalve zeer grappig was deed Sigma enkel glimlachend knikken. Daarna nam Sigma het woord. In duidelijke zinnen legde hij de huidige situatie uit en hij zag Savador er van genieten. Sigma glimlachte enkel. Nu genoot hij nog, nu nog. Deze plannen waren cruciaal en er kon met gemak een denkfout in zitten. En die had Savador ongetwijfeld gemaakt. En Sigma kon niet wachten om te zien welk fout dat was. De woorden deden hem enkel knikken. Hij kon de man wel tegenspreken, maar wat won hij er mee. Sigma zou wel pakken wat hem toebehoorde, wanneer de tijd rijp was. Zwijgzaam ging zijn blik ging richting Savador terwijl deze weer het woord nam. Sigma knikte en liep naar de deur terwijl hij deze sloot. Nieuwe stappen, dit mocht dus niemand direct horen. Hij ging kort met zijn hand over de deur waardoor deze een solide muur werd. Zwijgzaam draaide hij zich om en keek naar Savador. De woorden deden hem knikken. Luisterde aandachtig. Oak's field, lanceringsplatform en het duistere bos. Daar worden de uithoeken van het onzichtbare krachtveld. Dit moet te doen zijn. "Zijn er verder nog enige taken die daarnaast vervuld moeten worden, met betrekking tot uw plan?" stelde hij kalm aan Savador de vraag. Gezien efficientie zou de eerste pilaar opgezet worden in Oak's field. Savador zou daar aanwezig zijn en hem daar het eerste weer los laten. De pilaren waren simpel op te zetten. Het waren de slangen die deze spreuk tot stand brachten. De drie koppen kwamen tevoorschijn. "Hmmhmm. Het is nu jullie beurt." sprak hij kalm tegen de drie waarvan hij er een met zijn bleke hand even langs de kaak streek. Hij glimlachte. Langzaam verdwenen de koppen weer onder de mantel en ging de blik naar Savador. "Heeft u nog een specifieke volgorde wat ons minder verdacht zou kunnen maken. Ik neem aan dat Lesaiah meer overzicht heeft over het bos hier in de buurt. Het risico is dat het haar opvalt..." sprak hij kalm terwijl hij beredeneerde over mogelijke oplossing. Ineens kwam een slangenkop weer te voorschijn. Sigma koppelde deze los van zijn rug en verkleinde deze. "Lesaiah ziet me als een monster en zal me direct opmerken. U kunt het beste de pilaar plaatsen in het duistere woud, tijdens een van uw wandelingen door het bos..." sprak hij terwijl het slangetje op het bureau wordt gelegd. Hij wilde geen werk op Savador afschuiven. Maar de spreuk om de pilaar op te zetten kon Sigma op een afstand activeren. "Het enige wat u moet doen is deze op zijn plek te leggen. Daarna zal ik de rest doen..." sprak hij kalm. "De twee overige pilaren zijn geen moeite..." sprak hij kalm en keek toen naar Savador voor een mogelijke beoordeling.

Sigma had verscheidende handelingen verricht in het kleine dorpje nabij de school, en wat precies bleef hem een raadsel, maar hij wist in ieder geval zeker dat het efficiënt was voor het verdere plan. En dat was goed. De burgers hadden hun vertrouwen in de voormalige burgemeester laten verwateren volgens Sigma, en het was aan Savador om de man oprecht op zijn woord te geloven. Dat deed hij. Waar anders diende dit in principe lege omhulses nog voor, behalve om hem te dienen en te gehoorzamen? Hij wilde zich niet bezighouden met de vraag of Norwood ooit weer Norwood zou worden. Eigenlijk interesseerde het hem ook niet. Egoïstisch als hij kon zijn kwamen eerst al de plannen en ideeën die hij nog moest en wilde uitvoeren aan bod. Dat was immers meer van belang.
Nonchalant nam Savador nog een slok van zijn wijn. De meeste machtige mannen waren verbazend teleurstellend op emotioneel gebied, zo bleek maar weer uit het beeld dat hij van de Oak's Fieldse burgemeester kon scheppen. Ongetwijfeld een dik zwak zakenmannetje in pak, een zwijn dat met de flappen smeet. Anders dan hij, want hij geloofde dat hij meer was dan dat standaardbeeld. De lafaard van zijn hoffelijke stoel stoten zou niet al te moeilijk zijn, zeker niet met zoveel burgers die aan zijn kant zouden staan. Voldaan luisterde Savador naar de uitleg van zijn persoonlijke dienaar, hoe simpel en klinkklaar de verdere stappen van zijn uitgedachte plan nu nog waren. Zo eenvoudig om uit te voeren. Dit zou zijn makkelijkste poging om de macht te grijpen worden, op het vergenoegende incident na waarbij Deshas hem tot Hoofdmeester maakte. Binnen korte tijd had hij niet een school en diens kilometers brede terrein, maar ook een dorp in zijn macht, en het zou zich geleidelijk aan als een snel verspreidend virus verder uitbreiden. Het leek allemaal zo klare koek dat Savador ervan uit ging alles ook tot in de kleinste puntjes te hebben overzien. Een denkfout zat niet in zijn werk, vermande hij zich. Dat kon niet. Waarom zou het plotseling ook fout kunnen gaan? Hij had alles nog overgedacht, in een overzichtelijk rijtje in zijn hoofd gezet. Nee - zelfs als er iets fouts ging, was dat vast en zeker de misstap van Sigma, en niet van hem. Daarbij had Savador nog talloze ideeën om het plan te versterken, bij name met verstrekking op het moment wanneer hij zeker de macht in handen zou hebben. Drie zogenoemde punten, ieders verspreid op verschillende locaties. Bronnen die de beschermende driehoek die het uiteindelijk zou vormen bij elkaar hield. Het was van groot belang dat dit wel met alle voorzichtigheid van dien werd uitgevoerd, en hij wilde er zelf bij zijn, wilde de punten zelf creëren. Sigma liep automatisch al naar de deur om deze met magie af te sluiten bij de heimelijke informatie die hem gedeeld werd. 'Zijn er verder nog enige taken die daarnaast vervuld moeten worden, met betrekking tot uw plan?' vroeg Sigma toen hij was uitgesproken. Met een klein smalend glimlachje liet Savador zich iets achterover zaken en vouwde zijn handen onder zijn kin. 'Ik denk het niet,' reageerde hij kalmpjes. 'Tot dan heb ik geen taken meer voor je.' Hij kwam langzaam weer van zijn plaats vandaan, te enthousiast over het hele concept om alleen maar stil te blijven zitten. Met het glas wijn in een hand en de ander tegen zijn heup gezet ijsbeerde hij met lome passen door zijn kantoor, hier en daar af en toe stilstaand om rustig een slok te nemen. Hij liet met een plotseling verschenen nijdige uitdrukking op zijn bleke gelaat langzaam zijn glas weer zakken op het moment dat Sigma de driekoppige slang vanonder zijn mantel tevoorschijn haalde. 'Hmmhmm. Het is nu jullie beurt.'
'NEE!' viel Savador in een hees gesis uit. Hij tikte de geschubde hand van Sigma ruw weg, zijn felle blik doorborend in die van zijn dienaar. 'Nee,' herhaalde hij op een zachtere en kalmere toon. Hij liet traag zijn hand weer zakken. 'We trekken samen naar de locaties en daar plaats ik de bronnen zelf. Met jouw hulp, uiteraard. Voer geen enkele opdracht uit zonder mijn toestemming!' Hij draaide zich nippend aan zijn wijnglas om, liep weer langzaam richting het raam, nog licht nasidderend van de vlaag woede die hem plots overmeesterde. 'Heeft u nog een specifieke volgorde wat ons minder verdacht zou kunnen maken?' trok Sigma met zekerheid na. 'Ik neem aan dat Lesaiah meer overzicht heeft over het bos hier in de buurt. Het risico is dat het haar opvalt....' Savador reageerde in eerste instantie niet. In plaats daarvan staarde hij diep gefronsd voor zich uit, zijn rug naar Sigma toegekeerd. 'Laat die naam niet zo duidelijk vallen, in Medusa's naam,' kwam er na enige tijd iets van een nors gemompel tussen neus en lippen door uit. 'Lesaiah ziet me als een monster en zal me direct opmerken. U kunt het beste de pilaar plaatsen in het duistere woud, tijdens een van uw wandelingen door het bos...,' opperde Sigma verder. 'Het enige wat u moet doen is deze op zijn plek te leggen. Daarna zal ik de rest doen.. De twee overige pilaren zijn geen moeite...' Savador slaakte opeens een vreugdeloos lachje. Hij draaide zijn hoofd half opzij om Sigma een verbitterde blik over zijn brede schouder te werpen.
'Jij dwaas,' siste hij zacht. 'Wie heeft het hier over pilaren? Dat was enkel een figuurlijke beredenering, idioot.' Hij snoof even verachtelijk. 'Derhalve haal je niets uit zonder mijn toestemming, ben ik niet duidelijk genoeg? Die rimboeheks kan ons niets maken. Ze is net zo leeghoofdig als de rest van dat stelletje simpel bij elkaar geraapte grut. Richt je liever op de aspecten die meer van belang zullen zijn.' De teruggekeerde strengheid in Savadors stem toonde ook lichtelijk zijn ergernis aan. Hij draaide zich weer om en slaakte een zachte zucht. 'Spijtig, Sigma, ik was net zo tevreden over je,' sprak hij op een jammerlijk toontje terwijl hij zijn pas langzaam weer voortzette en met het wijnglas aan zijn smalle lippen terug naar het raam liep.

Sigma had niet alles verteld wat hij had gedaan, het was ook niet nodig. Het mocht iedere weg die hij nodig achte. Zijn meester had enkel gezegd dat de vertrouwen in de burgemeester moest verwateren en dat was het. Verder was het aan hem om dat te veroorzaken. En het was hem zonder enige moeite gelukt. Een klein dorpje bevatte weinig mensen, een gerucht ging als een lopend vuurtje. En zonder moeite zou Sigma dit in stand houden tot Savador zijn zet maakte. Sigma streek met zijn hand langs de kaken van een van de hagelwitte slangenkoppen. Ineens schoot er een woedende snauw naar hem. Sigma vernauwde zijn ogen en de slangenkoppen siste vervaarlijk. "Zoal u wenst..." sprak Sigma met een achteloos toontje. Hij had zo'n hekel aan het feit dat Savador hem om dit al aanviel. Wat voor meester was het wel niet, eerst een opdracht geven en maar half zijn hele bedoelingen uit leggen en daarna hem afkafferen omdat hij al voorbereidde hoe het mogelijk zou kunnen. Zelfs bij een gehoorzaam persoon als Sigma viel dat in het verkeerde straatje. Sigma probeerde interesse te tonen in het plan zelf, probeerde meerdere stappen te ontraffelen, zodat hij niet eenzelfde fout zou maken. En opnieuw een niets goedkeurende reactie. "Ze heeft geen andere naam voor mij." sprak Sigma enkel als weerwoord op de woorden van Savador. En dat was ook zo. Desondanks Sigma's karakter een hekel had aan het hele groepje legendarische magicians. Lesaiah had door de wortels van Norwood de minste verachtig op haar. En dat resulteerde in niets anders dan Lesaiah als benaming voor haar in persoon. Maar goed, Savador had een grotere hekel aan haar. Zijn probleem vond Sigma. Hij legde het slangetje op de tafel terwijl hij Savador aankeek. Op het moment dat hij het verbitterde blik zag schoot het slangetje terug en groeide weer op zijn plek. Net zo verbitterd keek Sigma naar Savador door zijn bril. Het zwakke licht werkaaste waardoor zijn blik die net zo verbitterd keek verborgen werd. Zwijgzaam ging Sigma recht staan terwijl hij de woorden van Savador hoorde. "Je kunt me een dwaas noemen maar ik gebruikte de woorden net zo figuurlijk als u..." sprak Sigma zonder medendogen terug. De laatste woorden deden een stop doorslaan bij Sigma. Hij draaide zijn rug naar Savador en duwde zijn bril wat naar boven. "Ik zou als ik U was toch oppassen..." sprak hij zwijgzaam. "Ze kan in uw termen misschien leeghoofdig zijn, ze blijft een legendarische magician. Sterker als u en mij bij elkaar, wanneer het er op neerkomt..." sprak hij zonder enige twijfel. Het was zo, het waren glasharde feiten die hij hier opnoemden. "Daarnaast zijn er altijd factoren die uw plan om zeep kunnen helpen, meester. Iets wat u over het hoofd heeft gezien......of iets wat u.....niet verwachtte..." sprak Sigma de laatste zin bedachtzaam uit. "Het kan me niet schelen of u tevreden over me bent of niet. U had in uw uitleg gehad over drie punten die een driehoek vormde voor uw veiligheid. Er is door u niets meer gezegd over wie dit allemaal uitvoerde..." sprak Sigma's stem zonder angst voor izjn meesters mogelijke reactie. "Als u iets wilt, weest specefiek hoe of wat. Het regelen is dan geen moeite..." sprak hij kalm. "En u heeft wel betere dingen te doen dan een beetje ontevreden zijn over mij. Vooral als het komt door uw karige uitleg." sprak Sigma zwijgzaam. Met zijn rug nog steeds naar Savador gericht.

Het leek zowaar alsof Sigma de taken op zijn eigen wijze in zich op wilde nemen en vervolgens uit te voeren, maar dat liet Savador niet gebeuren. Als er al iets werd uitgevoerd, dan gebeurde dat op zijn manier en geen enkele andere. Hij kon het dan ook niet voorkomen om in een venijnige snauw tegen zijn dienaar uit te vallen bij diens geuitte voorbereidingen. Zijn slangen die de bronnen plaatsten, niets daarvan. Woedend staarde Savador de gekapte bleke man aan, zag zijn identieke slangachtige ogen vernauwen. 'Zoal u wenst...' Even kneep hij zijn ogen halfdicht, boorde zijn blik vurig in die van Sigma. Zeker zoals hij wenste. Hij behoorde hem te gehoorzamen, niet andersom. En als dat nog niet duidelijk was na al die gehoorzaamheid die hij als het ware tijdens de transformatie figuurlijk in Norwood had gespoten, dan maakte hij het graag nog eens op een hardhandige manier extra duidelijk. Vervolgens ergerde Savador zich tevens aan het feit dat Sigma zich blijkbaar zorgen baarde over het bewustzijn van de Legendarische Magiërs, en met name over Lesaiah. Wie zei dat het mens eigenlijk toezicht hield over het duistere woud. Het was een plek, bijhorend bij de school, waar ze konden doen en laten wat ze wilden. Ook Ferost had in de tijd niet altijd het initiatief genomen om het bos als een soort glazen bol te beschouwen. Daarbij had Lesaiah het ongetwijfeld wel druk genoeg met andere zaken, omrent de incidenten op Gren en de andere Legendarische Magiërs. Dus maakte Savador zich er geen enkele zorgen over. Niemand zou hen storen. Ze zouden er alleen wel voor moeten zorgen om het ongezien uit te voeren wanneer het moment daar was.
'Je kunt me een dwaas noemen maar ik gebruikte de woorden net zo figuurlijk als u...,' beweerde Sigma op kalme toon na zijn snerende preek. Savador wierp hem een nieuwe ijzige blik toe, maar zag ditmaal niets anders dan de reflecterende weerkaatsing van het licht in Sigma's bril. Het oogcontact werd bewust verbroken toen Sigma zich van hem afwendde en zijn bril hoger op zijn neus duwde. 'Ik zou als ik U was toch oppassen...,' sprak de man zacht. Hij wist niet wat hij hoorde. 'Ze kan in uw termen misschien leeghoofdig zijn, ze blijft een legendarische magician. Sterker als u en mij bij elkaar, wanneer het er op neerkomt. Daarnaast zijn er altijd factoren die uw plan om zeep kunnen helpen, meester. Iets wat u over het hoofd heeft gezien......of iets wat u.....niet verwachtte...' Geleidelijk aan vormde zich een diepe frons tussen Savadors donkere wenkbrauwen. 'Het kan me niet schelen of u tevreden over me bent of niet. U had in uw uitleg gehad over drie punten die een driehoek vormde voor uw veiligheid. Er is door u niets meer gezegd over wie dit allemaal uitvoerde.. Als u iets wilt, weest specefiek hoe of wat. Het regelen is dan geen moeite. En u heeft wel betere dingen te doen dan een beetje ontevreden zijn over mij. Vooral als het komt door uw karige uitleg.' In een trage beweging zette hij zijn halfvolle wijnglas neer op zijn bureau, zonder daarbij zijn blik van Sigma af te scheuren.
'Keer me je rug niet toe,' vloeiden de woorden er als een hees hels, maar akelig zacht gesis over zijn smalle lippen. De bleke hand die hij om zijn wijnglas gesloten had, kneep uit razernij haast het glas kapot. Hoe dúrfde hij. Hoe durfde hij zich op te stellen als een laconieke betweter, hoe durfde hij überhaupt te spreken met woorden waar de verwaandheid vanaf droop! In een plotselinge beweging kwam Savador van zijn plaats, beende Sigma met woedende stappen voorbij en griste zijn mantel van de haak naast de deur. Een lange zwarte mantel met eenzelfde kap die Sigma had. Niemand die hoefde te weten dat hij andere heimelijke zaken had dan nakijkwerk, zijn zelf opgestelde trainingsessies als opvolger en het beheren van de school. IJskoud vestigde Savador zijn slangachtige ogen op Sigma, de mantel nog in zijn hand.
'Je bent me je leven lief. Anderzijds had ik je ook als de schurftige rat die je bent laten creperen in de goot. Dat heb ik niet gedaan, en weet je waarom niet? Omdat ik weet wat ik doe, wie ik om me heen kan gebruiken, wie nutteloos is en weggeworpen kan worden, hoe de situatie is en op wat voor manieren ik er mijn profijt uit kan halen. Je Sigma-brein bestaat nog amper een maand, dus onderdruk de zwakke pogingen die je als je vaardigheden voor wil doen en leer van de meester.' Met demonstratief ruwe bewegingen haalde Savador zijn armen door de lange mouwen, haakte de knopen van zijn mantel dicht en trok de kap tenslotte over zijn hoofd. Zijn goudgekleurde ogen schitterden in het kaarslicht onder de kap. 'Oak's Field,' sprak hij zacht. De eerste locatie. De allereerste stap van zijn uiteindelijke plan. Hij sloeg de ramen van zijn kantoor open en glipte er als een schaduw zonder voortkomen vandoor, ongetwijfeld nog geen fractie van een seconde later gevolgd door Sigma.

- Vervolgtopicje: ~ Klik ~