Straf!

Savadors ogen werden even groot toen de vrouw zich voorstelde als Clera. Dit kon toch niet dé vrouwe van het licht zijn? Hij had altijd gedacht dat zij en de andere zes grootmeesters allang waren gestorven. Vooral als je bedacht hoe oud ze wel niet moest zijn als ze de hoofdmeesteres voor Madeline was, terwijl ze er nog zo jong uitzag. 'Sa-Savador,' stamelde Savador zacht toen Clera vroeg naar zijn naam. Hij schaamde zich opeens diep voor de toon die hij tegen haar had uitgeslagen.

''Aangenaam Savador'' zei Clera kalm. ''Ik weet wat je denkt. Ik hoor dood te zijn'' zei ze daarna en wende haar blik weer even af naar buiten. ''Dat dacht ik zelf ook nog een paar dagen geleden moet ik je eerlijk bekennen. Toen het me eindelijk lukte mijn gevangenis open te breken'' zei ze zacht.

Savador bleef Clera sprakeloos aanstaren. Kon ze zijn gedachten lezen of was het alleen een juiste gok? En zoja, waar was ze nog meer toe in staat? Voor het geval ze dat inderdaad kon probeerde hij zijn hoofd leeg te maken, al lukte dat moeilijk. 'Welke gevangenis?' vroeg hij nadat Clera uitgesproken was. 'En zitten de anderen ook nog vast?' Savador dacht dat ze wel wist wie hij met 'de anderen' bedoelde.

''Ergens diep onder de ruines'' zei Clera. ''Ik zat daar alleen. Waar de rest is weet ik niet. Ik weet enkel dat Deshas ons allemaal in een eigen gevangenis heeft gestopt. Ergens waar we niet zomaar uit konden komen. Daarna is hij er met Iraf vandoor gegaan. Ferost ging achter hen aan. Ik kon niets zien maar wel nog alles horen. Ze hebben gevochten. Of Ferost gewonnen heeft weet ik niet. Hij veranderde in steen'' zei ze en merkte aan zichzelf dat ze steeds zachter begon te praten. ''Hoe dan ook. Ik ben er in de afgelopen dagen achter gekomen dat de tijd voor mij letterlijk heeft stilgestaan op het moment van mijn gevangename'' zei ze terwijl ze alm naar een klok liep. ''Ik werd niet ouder. Hoewel ik inmiddels wel zo`n 328 jaar moet zijn. Het voordeel daarvan was dat ik alle tijd had om na te denken'' zei ze zacht. Ze tikte met een nagel tegen de klok die abrupt stopte. ''En dus ook alle tijd om te ontsnappen'' vervolgde ze.

Savador keek Clera aan met een blik waar een klein beetje bezorgdheid in was te zien. Al sinds hij een kind was had hij Deshas bewonderd, vooral ook omdat hij de grootmeester was van zijn planeet. 'De Heer deed het vast en zeker met een goede reden,' verdedigde Savador Deshas. Hij keek zwijgend toe hoe Clera al zwevend naar de klok liep en met een simpele tik van haar nagel de tijd wist te stoppen. De wijzer bleef doodstil op een willekeurig cijfer op de wijzerplaat gericht. 'En de Heer van het Vuur ook,' voegde Savador er zachter aan toe.

Clera keek Savador even tersluiks aan. ''Je lijkt veel op hem weet je dat. Op Deshas bedoel ik'' zei ze zacht. ''Ik wil je best in je standpunt gelijk geven Savador, maar waarom heeft hij het gedaan? Ik vertrouwde hem, wij allemaal. Deshas was een van de snelst lerende en ijverigste mannen die ik ooit heb leren kennen. Hij was vastberaden en daarom mocht ik hem zo graag. Hij wist altijd precies wat hij wilde. Daarom kon ik het niet begrijpen toen hij ons allen veraadde. Dat Iraf er direct in meeging snap ik wel. Hij en Deshas waren van kinds af aan al de beste vrienden'' zei ze.

Savador kreeg plotseling een brok in zijn keel. Hoe kon hij nu op Deshas lijken? Dat was in zijn ogen, en vast ook in de ogen van vele andere magicans van Shadra, hetzelfde als iemand vergelijken met God. Toch bekroop een zelfvoldaan gevoel hem, en keek hij Clera breed grijnzend aan. 'Dat zie ik aan als een compliment,' zei hij hooghartig. 'Maar hoe ben je daar nu al zo zeker over? Je kent me pas net. Hoe dan ook sta ik niet te kijken van de actie van de Heer. Hij is een voorbeeld voor iedereen die van Shadra afkomstig is. Beslissingen, zelfs als die vals en verraderlijk zijn, zitten in ons bloed. Maar ik geloof dat iemand van Nova daar bar weinig van begrijpt.' Savador wist langzamerhand zijn geringschattende houding te vinden in het bijzijn van de Vrouwe van het Licht. Hoe legendarisch of machtig ze ook mocht zijn, hij vond zichzelf één van de betere magiegebruikers en liet dit ook duidelijk merken.

''Je hebt gelijk. In opzicht van iemand van Shadra zijn wij wat vredelievender. Wij overdenken meer en zoeken altijd de vredigste oplossing. Dàt zit in ons bloed'' zei Clera. ''Ik kan het voelen Savador. Dezelfde dingen als ik ook jarenlang bij Deshas heb gevoeld. Zwakker welliswaar, maar dat komt omdat je niet zoveel gestudeerd hebt als Deshas en waarschijnlijk iets minder getraint. Daarom dacht ik eerst dat.....''. Clera staakte midden in haar zin. Haar glimlach vervaagde. Langzaam draaide ze zich om naar het raam aan de achterkant van de kamer. Een stevige wind waaide nu buiten die het raam deed open vliegen. Een zilveren gloed verscheen om Clera heen. Haar jurk veranderde van wit naar zeegroen terwijl haar huid wat grauwer werd totdat die bijna van staal leek. Haar jurk was op vele plekken gescheurd en wapperde wild om haar heen door de wind. Haar blik verharde zich en haar eerst zo spierwitte haren waren nu zwart met een lichte zeegroene gloed. ''Daar waar de eeuwige altijd zullen slapen. Waar melodie wordt verstomd door woorden van een ver verleden. De eeuwige wachter zal ontwaken. Barsten zullen zijn omhulsel der steen breken en zijn pad verlichten naar vrijheid...'' zei ze met een veel krachtigere stem dan ze eerst had gesproken en met een zwaardere tweede stem erbij. Alsof ze zelf sprak en iemand anders met haar mee sprak. Even snel als dat Clera`s 'transformatie' had plaatsgevonden was die ook weer verdwenen. Ze veranderde terug naar haar gewone witte gestalte terwijl de wind ging liggen. Clera sloeg haar ogen naar beneden. ''Hij is terug'' zei enkel haar zachte stem.

Savador sloot zijn ogen even en klaagde een jammerlijke zucht. 'Spijtig dat jullie Novaanse magicans alles met vrede willen oplossen. Daar schiet je niets mee op, zeker niet als je vijand genadeloos is. Dat is ook de reden waarom jullie één van de zwakste groepen magicans vormen. Deshas daarentegen...' Hij opende zijn ogen weer en richtte zijn hoofd met een schuine grijns op totdat hij zag dat Clera zich langzaam had omgedraaid en in de bries, veroorzaakt door het raam dat openvloog, van uiterlijk veranderde. Zijn adem stokte in zijn keel toen ze met een krachtige stem sprak, met op de achtergrond een tweede stem die hem huiveringen bezorgde. Savador had haar woorden niet begrepen, noch waarom ze plotseling een transformatie onderging. Toen het voorbij was en de rust wederkeerde, kon hij Clera enkel verstomd aankijken. Een laatste huivering ging door zijn ruggenmerg, maar hij vermande zich al snel en keek gespannen naar Clera's rug. 'Het is te hopen dat je het over de Heer hebt. Het zou een hele verbetering zijn wanneer Hij terug zou komen,' siste Savador zacht.

Clera wou net op Savador reageren totdat ze iets anders in aantocht voelde. ''Er komt iemand aan'' zei ze zacht. Liever wou ze zichzelf nog niet aan teveel mensen laten zien. Stel je voor hoe iedereen zou reageren. Clera liep een paar passen naar achteren en rende daarna neer het raam. Met haar armen naar voren gestrekt sprong ze uit het raam. Daar veranderde ze in een zilveren duif en vloog weg.

Niet veel later ging de deur open en verscheen Diva om de hoek. ''Master, gaat alles wel goed?'' vroeg ze. Ze liet haar blik rond het kantoor gaan en zag het raam open staan. ''Ik hoorde geschreeuw of iets dergelijks'' ging ze verder en ze keek weer naar Master Savador. Ze was abrupt blijven staan toen ze het gehoord had omdat ze van Master Kale wist dat Master Savador nog hier was en het geschreeuw had hier vandaan geklonken. Diva was direct terug gerend.

Savador was met langzame passen naar het open raam gelopen om Clera, die de gedaante had aangenomen van een zilveren duif, na te kijken tot ze een klein stipje aan de hemel was. Hij bleef onbewegelijk voor het raamkozijn staan en keek niet op of om, zelfs niet toen hij de deur hoorde opengaan en Diva's stem door de ruimte klonk. 'De Vrouwe van het Licht,' mompelde hij alleen. 'Deshas..' Savador draaide zich half om om Diva aan te kijken met een blik die een mengeling was van ontzetting en enthousiasme. 'Ze zijn terug!'
Zijn mondhoeken krulden zich om tot een brede grijns, maar een moment later had hij zich alweer omgedraaid om met een peinzende blik naar het punt aan de horizon te staren waar Clera verdwenen was.

Diva keek Master Savador even niet begrijpend aan. ''Gaat alles echt wel goed met U?'' vroeg ze en liep voorzichtig op hem af. Ze keek rond naar iets dat misschien op zijn hoofd was gevallen. Maar er was niets te vinden. ''Master, Deshas, de Heer van het Duister en Clera, de Vrouwe van het Licht zijn legendarische figuren die driehonderd jaar geleden geleefd hebben'' zei ze.

'En ze zijn terug!' onderbrak Savador Diva met een schuine glimlach. Hij keek grijnzend op haar neer en greep haar schouders beet. 'Er komen grote tijden, Diva. En de Heer gaat me helpen! Binnenkort zal alles anders zijn, alles zal onder mijn leiding en toezicht staan. Nikste Madeline! Haar softe aanpak zal verdwijnen en al het Novaanse licht zal eens en voor altijd uit de grondvesten van deze school wegrotten!' Terwijl hij dit zei schudde hij Diva met felle ogen en met een brede grijns door elkaar, alsof hij op die manier zijn woorden kracht wilde bijbrengen. Savador liet haar uiteindelijk weer los en keek door het raam uit over het schoolterrein. 'Madeline hoeft niet meer terug te komen. In de tussentijd zal ik een revolutie binnen de schoolmuren creëren,' zei hij vastberaden op een veel te kalme toon die niet aansloot op zijn vorige overenthousiaste woorden.

PROFILE MAGICIAN

» Straf.
» Straf?!!!
» Straf.
» Straf bij Savador
» Eerste straf

Straf!

Straf!

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen