Straf.

Gast PROFILE MAGICIAN

Viktor was, nadat hij van de bijwerkingen van de verdoving en zijn gesprek met zijn begeleiders gehad had, terug gegaan naar het kantoor van Savador. Hij leunde met over elkaar geslagen armen tegen de muur aan, zijn hoofd gebogen zodat zijn zwarte lokken voor zijn ogen vielen. Hij zag er enigsinds anders uit. Zijn houding had iets wat op een verslagen uitdrukking leek. Het enige wat duidde op zijn oude zelf was de verbeten trek rond zijn mond. Zijn groene ogen stonden dof. Ze gleden even naar zijn pols waar een metalen band omheen had. Het groene lichtje gaf aan dat hij op actief stond. Die had Viktor van zijn lieve 'begeleiders' gekregen. Het ding zou een stroomschok door hem heen sturen als hij het terein zou verlaten of als de sensoren gigantische woede en stress in zijn lichaam aanvoelde. Een corrigerende armband had hij omgekregen. Zwaar dat dat pokkeding was.

Savador kwam met een zuur gezicht aangebeend. Hij liep wat moeilijk doordat de wond pas gehecht was en hij zijn lichaam op het moment dus moeilijk kon buigen of draaien. Zijn blik verhardde nog meer toen hij Viktor al tegen de muur zag staan. Dat joch moest niet denken dat hij hier zo makkelijk vanaf zou komen. Hij moest echter wel toegeven dat hij qua houding niet zo arrogant leek als voorheen. Geen valse blik of een spottende grijns. Dat kwam vast door een goed woordje dat zijn begeleiders hoogst waarschijnlijk met hem hadden gesproken en die metalen band om zijn pols, ging er met een kleine grijns door zijn hoofd. Zonder iets te zeggen of hem te begroeten, ontgrendelde Savador zwijgend de deur van zijn kantoor en gooide die met een doffe klap open. Hij liep naar binnen zonder Viktor een vuile blik waardig te gunnen of hem toe te snauwen dat hij nu als de sodemieter naar binnen moest gaan. Hij was nu zo woedend om wat hij hem had durven aan te doen dat hij het nog niet eens waardig vond om op hem te reageren. Savador hield met een pijnlijk gezicht een hand tegen zijn gehechte wond gedrukt toen hij op de stoel achter zijn bureau ging zitten en zijn lichaam dus wat moest buigen. Toen hij eenmaal zat, vouwde hij zijn handen onder zijn kin en sloot nijdig zijn ogen om zijn woede wat onder controle te proberen te houden. Hij had geen zin zich nog een keer uit te putten door zich druk te maken.

Gast PROFILE MAGICIAN

Viktor keek niet op toen er iemand aankwam. Maar hij kon aan de manier van lopen horen dat het Savador moest zijn. Niets veranderde in zijn houding of blik. Hij volgde Savador langzaam, zwijgend en gehoorzaam toen die de deur open gooide. Hij liet zich rustig zakken in de stoel tegenover het bureau. Zijn doffe ogen die voor Savador nu iets beter zichtbaar waren, stonden strak gericht op het tafelblad van het bureau. De verbeten trek lag ook nog steeds om zijn mond. Bij zijn slaap was te zien dat iemand daar met de achterkant van iets hard tegenaan geslagen had, al ging dit half schuil achter zijn zwarte lokken. Viktor zweeg. Hij wachtte gewoon zijn straf af zonder Savador aan te kijken.

Savador opende langzaam zijn ogen weer en staarde Viktor met een giftige blik recht aan toen hij op de stoel voor zijn bureau ging zitten. Aan zijn zware ademhaling en zijn handen die hij krampachtig ineen vouwde was te zien dat hij de grootste moeite had zijn woede binnen te houden. 'Je beseft toch zelf zeker ook wel dat het onvergefelijk is wat je weer geflikt hebt?' begon Savador zacht en met een bevende stem. 'On-ver-ge-fe-lijk!' herhaalde hij snerend terwijl hij bij iedere lettergreep met een vuist op zijn bureau bonkte. 'Ik heb een hoop straf voor je klaarliggen, joch. Ik zal je van de morgenstond tot zonsondergang uit het zweet laten werken. Tot bloedens toe! De hele dag door, en als jij het ook maar waagt er een kleine pauze onderdoor te houden, neem ik je gelijk mee naar de kerkers! Als je al niet meer in dat celblokje van je zit, dan máák ik het hier wel als een gevangenis voor je. Soft gedoe werkt bij jou kennelijk niet. Dan maar met een nog hardere vuist optreden, nietwaar?' Savador leunde achterover in zijn stoel en sloeg bedaard zijn armen over elkaar heen. 'Maar dat komt later. Allereerst wil ik dat je je excuses aan me aanbied,' vervolgde hij kalmer. In zijn gouden ogen flakkerden vlammen van machtslust. 'Op je knieën. En buigen,' voegde Savador er met een geamuseerde grijns aan toe.

Gast PROFILE MAGICIAN

Viktor keek niet eens op van Savadors woorden. Hij vond het net goed dat hij zo kwaad op hem was. Dat voelde toch nog een beetje als een overwinning. Toen Savadors stem ineens weer kalm klonk keek Viktor voor het eerst een beetje op naar Savador. Zijn ogen nog steeds dof. ''Sorry'' hoorde hij zijn eigen verwrongen stem zacht zeggen. Maar bij Savadors laatste woorden schoot zijn hoofd op. In zijn ogen flikkerde nu weer strijdlust en opstandigheid. Voor hij het zelf doorhad was Viktor al opgesprongen. ''Vergeet het maar! Ik zal nooit....'' begon hij maar hij kon zijn zin niet afmaken. Het groene lichtje van zijn polsband was dreigend rood op gaan lichten. Hij stuurde een pijnlijk lange en zware stroomschok door Viktor heen. Nog net niet zwaar genoeg om hem te verlammen. Viktor schreeuwde het uit en probeerde het ding van zijn pols te trekken maar zonder geluk. De stroom bleef doorbonken in zijn lichaam. Van pijn en pure ellende zakte Viktor op zijn knieën. Hij moest zich vastklampen aan de stoel terwijl hij probeerde rustig te worden. Zwaar hijgend zat hij zo op de grond terwijl de corrigerende polsband weer een vrolijk, rustgevend groen licht uitstraalde.

Er verscheen een kleine grijns op Savadors gelaat toen Viktor zijn excuses aanbood, die direct weer verdween zodra hij weer opstandig leek te worden. Dat leuke armbandje verhinderde dat echter. Savador proeste even zacht. 'Doet het pijn?' vroeg hij met een smalle grijns. Amuserend om die driftkikker eens in een gehoorzame en gepijnigde positie te zien. Zijn mondhoeken zakten al snel weer naar beneden. Hij stond op van zijn plek en liep om zijn bureau heen. Vlak voor Viktor bleef hij stilstaan. Hij plaatste daarna kalm zijn schoen op zijn hoofd en duwde die vervolgens met een ruk naar beneden, zodat zijn voorhoofd de grond raakte. 'Dieper buigen,' siste hij hem zacht toe. 'Buig zoals je nog nooit gebuigd hebt. Buig alsof de Heerser der Heersers voor je neus staat, kleine kwal!' Een moment later haalde Savador zijn schoen weer van Viktors hoofd af. Met zijn vingertoppen streek hij met een verwrongen gezicht zijn schoen schoon, alsof hij bang was dat Viktor hem anders één of andere enge ziekte overbracht. Hij bleef nog even laatdunkend op hem neerkijken voor hij zich met een ruk weer omdraaide en achter zijn bureau ging zitten. 'Blijf jij nog maar even zo zitten, zoals je behoort te doen. Zoals ik eerder al aanmerkte, heb ik een berg strafwerk voor je. Behalve een hoop schriftelijk werk zijn het ook de iets zwaarder belastende klusjes. Voor vandaag eis ik dat je begint met het schoonmaken van de aula, samen met Mizore. Die straf staat immers ook nog voor haar open. Het is familie van me, dus haal het maar niet in je hoofd haar al het werk te laten doen! En denk ook maar niet dat dit reuze gaat meevallen, ook al begin je met een zwakke straf. Er volgt nog veel meer.' Savador sloot even geërgerd zijn ogen en sloeg een been over de andere voor hij verderging. 'Zodra je klaar bent zoek ik je op of kom je naar me toe. Maar onthoud: ik wil geen énkel vuiltje meer ontdekken! Het moet brandschoon zijn dat het haast spiegelt. Daarbij heb ik een leuke spreuk waarmee ik je met alles wat je doet in de gaten kan houden. Ik hou je ondertussen in het oog, hoor je!'

Gast PROFILE MAGICIAN

Viktor keek tussen zijn lokken door naar Savador. Hij beet zijn tanden stevig op elkaar en probeerde met alle moeite zichzelf kalm te houden om niet nog zijn schok te krijgen. Aan de blik in zijn ogen was duidelijk te zien dat hij nog lang niet gebroken was. Hij verzette zich toen Savador hem naar beneden drukte. Maar na een klein tijdje gaf hij dat verzet op. Veel nut had het toch niet om hier nu verzet te tonen. Hoe eerder hij hier weg was, des te eerder kon hij zich gaan wreken. Polsband of geen polsband. Defensief kwam Viktor direct weer omhoog toen Savador zijn voet weghaalde. Hij had zin om de geamuseerde grijns van die rotsmoel te vegen. Viktor kon hem makkelijk aan. Dreigend zag Viktor vanuit zijn ooghoeken het lichtje van de armband weer roodkleuren. Hij dwong zichzelf onmiddellijk om kalm te worden hoewel dat met de grootste moeite ging. Hij stond nu vlak voor het bureau. Hij keek Savador strak aan. ''Verder nog iets?'' vroeg hij, zichzelf maar amper beheersend en met opeengeklemde kaken. Het was duidelijk dat hij er flink de pest in had.

Savador onderdrukte even een zachte lach achter zijn hand toen hij zag hoeveel moeite het Viktor kostte om zich taai te houden. Klaarblijkelijk wilde hij niet nog eens stroomstoten door zijn lijf. Zijn geamuseerde uitdrukking maakte plaats voor een harde, norse blik toen Viktor brutaal als hij was vlak voor zijn bureau bleef staan. Met een zure blik keek hij naar hem op. 'Wat je nog kunt doen is die brutale smoel van je maar eens reinig met zeep gaan spoelen. Dat je doorgedraaid niets meer kunt doen zonder daar door middel van stroom gestraft voor te worden, betekent nog niet dat je op dezelfde vuile manier tegen me kan blijven spreken. Verder kun je nu oprotten. Als je de taak voldoende hebt vervuld naar mijn doen, geef ik je een volgende,' antwoordde Savador nuchter. Hij wuifde verveeld met zijn hand alsof Viktor een vervelend, onbelangrijk insect was waar hij zo snel mogelijk vanaf wilde.

Gast PROFILE MAGICIAN

Viktor keek Savador verachtend aan. ''Ooit kom ik van die polsband af, dat weer u ook. En dan zal ik deze dag wreken. Dat beloof ik u'' zei Viktor ijzig kalm. Hij moest wel als hij geen stroomschokken meer wou. Zonder er verder nog een woord aan vuil te maken draaide Viktor zich om en beende met stevige passen weg, zijn handen diep in zijn broekzakken. Alsof Savador het niet waard was nog meer woorden tegen te spreken. Met zijn hiel sloeg hij de deur achter zich met een harde knal dicht. Zijn metalen polsband voelde als lood om zijn pols. Hij zou wel van dat ding afkomen. Op dat moment liet Viktor even zijn schouders hangen en verlangzaamde hij zijn pas een beetje. Hij wist alleen nog niet hoe.

PROFILE MAGICIAN

» Straf?!!!
» Straf.
» Straf!
» Eerste straf
» Straf uitzitten.

Straf.

Straf.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen