Straf!

Kale kwam met Donovan en Aigaithis aan hun oren meegetrokken het kantoor in lopen. Daar liet hij hen pas los en sloot de deur achter zich. Hij rechtte zijn rug en liep naar de jongens toe. Hij bleef achter Donovan stilstaan. ''Uitgaand van je gedrag lijkt het me toepasselijk als je een taakstraf krijgt. Misschien leer je daar iets van. Zowie
zo krijg je strafwerk, daar ontkom je niet aan. Dat maak je bij mij. Daarnaast krijg je corvee. Na elke maaltijd maak jij de hele aula schoon. Verder stuur ik je naar Shong. Je gaat hem helpen de komende maand. Je doet alles wat hij van je verlangt en als ik ook maar iets van Shong hoor dat me niet zint dan zou je wensen dat je nooit geboren was'' zei hij angstaanjagend kalm maar duister. Daarna richtte Kale zich op Aigaithis. ''Gezien de omstandigheden denk ik niet dat jij zo`n aanpak nodig hebt. Jij komt er nog mooi vanaf met een opstel van minstens duizend woorden over waarom fysiek geweld tegenover anderen zinloos is'' zei hij. Hij wachtte even voordat hij verder ging. ''Je bent rechtshandig he Aigaithis? Dan verwacht ik dat je het opstel met je linkerhand schrijft en als ik het niet kan lezen sta ik niet voor mezelf in'' zei hij dreigend. Daarna keek hij weer naar Donovan. ''Daarbij ben je de komende maand je magie kwijt'' zei hij. Hij greep hem in zijn nek en schakelde zijn magie uit. ''Over een maand mag je terugkomen. Wegwezen nu'' zei hij tegen beide.

Toen Kale Donovan eindelijk losliet wreef hij pijnlijk over zijn oor die helemaal rood was. Hij balde zijn vuisten toen Kale begon met zijn vonnis over Donovan uit te spreken. Hij keek hem kil, woedend en vol haat aan. ''Dat meent U niet'' siste hij dreigend. Maar Kale zette kennelijk snel daden achter zijn woorden. Als door een wesp gestoken greep Donovan naar zijn nek. Hij wreef er even over. Hij voelde hoe zijn magie door iets geblokeerd werd en gromde iets onverstaanbaars binnensmonds. Maar je hoefde het niet te kunnen verstaan om zo ongeveer te raden wat hij zei en voor wie het bedoeld was.

Gast PROFILE MAGICIAN

Aigaithis zweeg en staarde strak voor zich uit toen Master Kale begon te praten. Pas toen hij tegen hem begon staarde Aigaithis ongemakkelijk naar zijn voeten. Hij wist zeker dat als die man het mocht hij zelfs lijfstraffen had uitgedeeld. Voor de eerste keer miste Aigaithis Madeline. Hij keek ongelovig op toen zijn straf tot hem doordrong. ''Duizend woorden!'' riep hij ontzet uit. Toen Kale vroeg of hij rechtshandig was knikte hij onzeker. Toen hij hoorde wat Kale daarmee bedoelde barstte Aigaithis helemaal uit. ''Dat is pure marteling! Ik kan niet met links schrijven'' riep hij uit.

Diva liep door de gang richting het kantoor van Madeline. Ze haalde onder het lopen een paar keer diep adem. Ze had niets gedaan dus ook niets te vrezen. Tot haar grote ergenis merkte Diva dat ze een lichte angst voor Kale voelde. Merendeels omdat ze niet precies wist wat hij van haar wou. Ze stond voor de deur stil en wou net aankloppen toen ze geschreeuw hoorde komen van binnen. Het was overduidelijk Aigaithis en hij was flink overstuur. ''Nou, Master Kale zet wel daden achter zijn woorden'' mompelde Diva zacht maar merkte dat haar angst daardoor nog sterker toenam.

Savador beende zwijgend door de gangen, richting het kantoor van de hoofdmeesters. Wat Kale van hem wilde wist hij niet, maar hij had zo'n slecht voorgevoel dat het wel negatief moest zijn. Kale kennende zou hij ook geen aardig woordje met hem kunnen spreken; negen van de tien keer liep het uiteindelijk wel uit op een discussie of ruzie. Hij stopte even in het midden van de gang toen hij Diva voor de deur zag staan. Hij liep breed grijnzend op haar af, en toen hij vlak achter haar stond legde hij een hand op haar schouder. 'Kale mag dan wel vervangend schoolhoofd zijn, de functie die ik eigenlijk had moeten krijgen, maar hij is nog altijd de marionet waar jij en je zus ooit de controle over hadden,' sprak Savador zacht in haar oor. Achter de deur hoorde hij protesterend geschreeuw, waarschijnlijk afkomstig van Aigaithis. Veel zin om straks ook voor Kale's neus te staan om misschien een preek te ontvangen had hij totaal niet.

Kale keek Aigaithis kalm aan en vouwde zijn armen over elkaar. ''Nou dat is niet mijn probleem. Zie maar hoe je het doet'' zei hij simpel. ''Maar om te voorkomen dat je je straf probeert te ontlopen...''. Hij maakte zijn zin niet verder af. Uit een lade van het bureau haalde hij een stuk touw en bond Aigaithis' rechterhand vast op zijn rug. Hij maakte hem vast met een magische knoop die enkel hij weer kon loshalen. Daarna liep hij naar de deur en trok deze open om Donovan en Aigaithis uit te laten. ''Een prettige dag nog verder heren. Oh en Donovan. Ik verwacht jou morgen hier terug te zien'' zei hij tegen hem. Hij knikte naar Diva dat ze verder mocht komen.

Donovan keek Kale nijdig aan. Hij mompelde opnieuw iets binnensmonds. Die man was gewoonweg onmenselijk. Hij duwde Aigaithis voor zich uit terwijl ze het kantoor van Madeline verlieten. Even wierp Donovan een korte blik op Diva en Savador maar liep toen ongehinderd verder.

Diva schrok zich rot toen ze ineens een hand op haar schouder voelde. Ze keek om recht in de ogen van Savador en ontspande iets meer. Ze luisterde naar zijn woorden. Het was wel waar. Diva had het bijna voor elkaar gekregen om Kale zelfmoord te laten plegen. Ze schrok opnieuw toen de deur open vloog. Een kwade Donovan kwam naar buiten samen met een verwarde en eveneens kwade Aigaithis. Diva zag dat zijn rechterhand op zijn rug was vastgebonden maar wat daar het nut van was wist ze niet. Ze knikte kort en slikte onhoorbaar toen Master Kale gebaarde dat ze verder mocht komen. Ze keek nog even naar Savador maar liep toen het kantoor binnen en ging zitten.

Savador grijnsde breed bij het zien van Diva's verschrikte reactie. Maar zijn geamuseerde uitdrukking droop direct van zijn bleke gezicht af toen de deur openzwaaide en Donovan naar buiten kwam, gevolgd door Aigaithis. Hij keek hen beide argwanend in zich op, vooral Donovan. Vervolgens richtte hij zijn blik op Kale. Ook hij kreeg een vernietigende blik toegeworpen. Savador had zijn hand niet van Diva's schouder gehaald. Hij duwde haar zachtjes voor zich uit het kantoor binnen en deed de deur achter zich dicht. In tegenstelling tot Diva sloeg hij kalm zijn armen over elkaar heen en bleef hij naast haar stoel staan. Zijn nijdige blik was afwachtend op Kale gericht.

Kale ogen volgde Savador toen hij ook naar binnen liep. Hij probeerde zichzelf in te houden wat einidigde en een kleine sarcastische glimlach die ook snel weer verdwenen was. ''Eigenlijk had ik gehoopt beide van jullie even onder vier ogen te kunnen spreken Savador. Dus als je zo vriendelijk wilt zijn nog even buiten te wachten zou ik dat zeer op prijs stellen'' zei hij zo kalm mogelijk.

Savador bleef Kale een moment met een blik van pure afgunst aanstaren. Langzaam draaide hij zich om en liep terug naar de deur. 'Natuurlijk,' zei hij op een sarcastische vriendelijke toon waarvan je duidelijk kon horen dat het nep was. Zijn blik ging nog even snel naar Diva voor hij de deur opende en de kamer uitging.

''Geen zorgen. Ik zal haar echt niks doen als je daar bang voor bent'' zei Kale kalm toen Savador de deur uitliep. Achter hem deed Kale de deur weer dicht. Daarna keek hij Diva even met een zwakke glimlach aan. Die glimlach verdween echter snel weer achter zijn strenge blik. Hij liep naar het bureau en ging erachter zitten, tegenover Diva. ''Diva, ik zal maar meteen tot mijn standpunt komen. Ik heb Donovan en Aigaithis nu wel straf gegeven maar wat ik mij afvraag....'' zei hij en laste een korte pauze in en vouwde zijn handen onder zijn kin. Zijn ellebogen steunde op het bureau. ''...is wat jij nu met dit geheel te maken hebt?'' vroeg Kale en keek Diva recht aan.

Diva keek even naar Master Savador. In haar blik groeiende angst te zien. Met hem erbij had ze het nog aangekund maar nu nam haar onzekerheid toe. Diva sloeg haar ogen neer en hoorde hoe de deur weer dichtging en Master Kale achter Madeline`s brureau ging zitten. Ze staarde naar haar schoot toen hij begon te spreken. Ze keek even verbaasd op toen ze zijn vraag hoorde. Maar Diva wist haar gezicht al snel weer in de plooi te houden. Ze rechtte haar rug wat meer en vleidde haar handen op haar schoot zoals het haar altijd geleerd was. ''Nou ziet U Master, ik vond het gewoon verdacht dat Aigaithis zo plotseling de kerkers in ging terwijl, en dat moet U volgensmij ook wel weten, hij daar meestal niet naarote gaat. Dit met het feit dat hij als Novaan niet zo`n grote fan is van het duistere. Ik was evenzeer verbaasd over het feit dat Aigaithis Donovan bleek te zijn en vice versa'' zei ze helder, duidelijk en bovenal vrij beleefd. Toen ze was uitgesproken verscheen er echter een kleine glimlach rond haar lippen. ''Maar, dat is niet waarom U me wou spreken nietwaar?'' vroeg ze daarna iets zachter.

Kale glimlachte even kort en keek Diva betrapt aan. ''Je hebt me door Diva'' antwoordde hij kalm. ''Inderdaad was dat niet het enigste waarom ik je wenste te spreken. Want weet je Diva, jij hebt de laatste tijd veel vorderingen gemaakt. Zowel op sociaal gebied als op magische gebied. Daarom vroeg ik me af hoe jij het zou vinden om me te assisteren bij praktijklessen'' zei Kale en keek Diva recht aan. ''Veel spreuken die ik jullie wil leren moeten eigenlijk met z`n tweeen gedaan worden daarbij wil ik ook magische dranken gaan behandelen en ook daar kan ik best wat hulp bij gebruiken'' zei hij. Hij bleef Diva afwachtend aankijken.

Diva`s glimlach werd breder toen Master Kale toegaf dat zij gelijk had gehad. Die grijnsde blik werd echter verbaasd toen ze zijn tweede reden om haar te spreken hoorde. Snel herstelde Diva zich en overwoog zijn vraag even. Tenminste dat leek zo, in gedachte wist ze al direct wat ze erop zou antworden. ''Dat lijkt me een goede ervaring. Dus ik stem mee in Uw voorstel Master Kale'' sprak ze, haar woorden goed formulerend. Daarna stond ze op. ''Ik neem aan dat dit alles was. Want dan zal ik maar weer eens vertrekken'' zei ze. Ze wachtte nog even maar liep toen naar de deur. Ze deed die open en keek even met een zwakke glimlach naar Master Savador.

Savador had in de tussentijd op de gang gewacht en keek met een norse blik op toen de deur openzwaaide. Pas toen hij Diva uit de kamer zag komen krulden zijn mondhoeken zich om tot een kleine glimlach. Met langzame passen liep hij langs haar de kamer binnen en tijdens het voorbijgaan streek hij even zacht door Diva's haren. Hij sloot de deur achter zich en richtte zijn blik argwanend op Kale. Hij sloeg zijn armen nonchalant over elkaar en direct nadat hij dat gedaan had heerste er een dodelijke stilte. 'Hou het kort,' beval Savador nors om de stilte te verbreken. 'Mijn tijd verdoen, daar hou ik niet zo van.' Zijn gouden ogen namen Kale sinds hij de kamer binnengekomen was al de hele tijd neerbuigend in zich op.

Kale keek Savador met een opgetrokken wenkbrauw aan bij zijn woorden. Hij moest zich inhouden geen tegenrectie op hem te geven. ''Ga zitten'' zei hij kalm. ''Ik weet dat wij elkaar, zeg maar gerust haten. Toch hoop ik dat we het even zakelijk kunnen houden. In elk geval zolang we binnen deze vier muren zijn'' zei hij daarna kalm. Hij wachtte even voordat hij verder ging. ''Luister, Savador. Sinds Madeline vertrokken is heb ik het nogal druk. Niet alleen mijn eigen lessen moet ik blijven geven maar ik moet nu ook de dingen voor de school regelen. Vooral nu de lessen steeds zwaarder zullen gaan worden en er beter geconcentreerd moet worden kan ik het zelf niet redden om ook nog aan nachtrust toe te komen. En met een half-dode leraar voor de klas kan iedereen zijn voldoende vaarwel zeggen. Daarom, op aanraden van Madeline, heb ik besloten om de taken als schoolhoofd te verdelen. En eveneens volgens Madeline zou jij daar de aangewezen persoon voor zijn'' vertelde Kale. Hij haatte het als hij hulp moest vragen aan anderen en dan vooral aan Savador. Maar ja, de school ging nu eenmaal voor en als Savador echt de beste keuze was moest Kale zijn trots maar even opzij zetten.

Savador staarde Kale voor een moment vernietigend aan toen hij hem beval om te gaan zitten. Niemand commandeerde hem, en al helemaal niet iemand zoals Kale. Toch schoof hij langzaam een stoel naar achteren en deed wat hem werd gezegd. Toen Kale uitgesproken was, grijnsde hij breed en leunde hij met over elkaar geslagen armen tegen de rugleuning aan. 'Zo, dus Madeline is eindelijk tot haar verstand gekomen mij die ene taak te geven die ik eigenlijk al vanaf het begin had moeten krijgen,' zei hij smalend. 'Geaccepteerd. Maar niet omdat jij het zo vreselijk zwaar en moeilijk hebt. Die moeilijkheden gun ik je omdat je toch niet geknipt bent voor vervangend schoolhoofd. Nee, ik neem het aan voor mezelf... en voor Madeline.' Savador keek Kale met een zelfvoldane blik aan. Op Diva na, was Madeline de enige persoon op de school die hij nog een beetje mocht en waar hij respect voor had.

Kale raakte licht geirriteerd door de toon waarop Savador sprak. ''Mag ik je er wel aan blijven herinneren dat we dit nu samen doen. Dus alles wat jij kan mag ik ook nog altijd. Krijg het dus maar niet meteen te hoog in je bol. Verder heb je onbeperkte toegang tot Madeline`s kantoor zolang je deze functie hebt. Maar nu moet ik weg. Ik moet nog een les voorbereiden en aangezien Diva me gaat assisteren daarbij moet ik haar nog het een en ander uitleggen'' zei hij terwijl hij opstond. Kale liep naar de deur maar draaide zich daar nog even om. ''Het enigste waar je niet aan mag komen is die boekenkast daar. De dingen die daarin staan zijn topgeheim en alleen bestemd voor Madeline en mijzelf'' zei hij en wees op de verste boekenkast in de kamer. Niet Dat Savador er ook maar een boek uit zou kunnen pakken. Ze waren allemaal rondig beschermd met verschillende spreuken en die waren lang niet altijd duister. Daarna verliet Kale de kamer en liet Savador alleen achter.

Samen. Dat woord sprak Savador helemaal niet aan, vooral ook omdat het Kale was waar hij mee samen moest werken zolang Madeline er niet was. Hij slaakte een zachte verveelde zucht terwijl hij naar Kale's verdere woorden luisterde. Had hij eindelijk een functie als deze, kon hij het niet alleen doen. 'Goed dan, maar bedenk wel dat, nu ik deze functie heb, ik niet alles op jouw brave maniertje ga doen. Er komen een aantal belangrijke proefwerken aan binnen de vuurmagie lessen, en ik kan het niet tolereren als ongedierte zoals Donovan het boeltje weer gaat verpesten zodat de rest slechte punten gaat halen. Sommige schoelje worden hier té soft behandeld, maar daar breng ik wel verandering in,' sprak Savador nonchalant. Hij hoorde Kale opstaan en naar de deur lopen. Zijn blik ging even naar de boekenkast waarover Kale hem erop aansprak dat hij er niet aan mocht komen. In zijn ogen verschenen pretlichtjes die hij verborg door simpelweg zijn ogen te sluiten. Kale verliet de kamer, en Savador bleef met een brede grijns achter.

''Ik zou het niet proberen als ik jou was'' sprak een zachte, zuivere maar vooral heldere stem achter Master Savador. Clera stond voor het raam met haar rug naar hem toegedraaid naar buiten te staren. Zachtjes tikte de regen tegen het glas aan. ''Er staan gevaarlijke dingen in die kast. Elk normaal denkend persoon zou er liever zo ver mogelijk vandaan willen blijven'' zei ze en sloeg haar ogen even neer.

Savador schrok op toen hij een heldere stem achter zich hoorde. Hij had niet doorgehad dat er nog iemand in de kamer aanwezig was. Zijn blik gleed naar het raam waar de stem geklonken had en bleef gespannen gericht op een slanke vrouw met spierwit haar. Waar ze plotseling vandaan kwam of wie ze was, wist hij niet. 'Ik was niet van plan er in te kijken!' loog Savador snauwend. 'En wat voer je hier uit? Alleen ik, het schoolhoofd en de ongelikte beer van een Kale mogen hier komen!' Hij schoof de stoel naar achteren en stond op. Echter bleef hij gewoon op dezelfde plek staan en bleef afkeurend naar de vrouw voor het raam staren. Ze leek een soort gloed uit te stralen. Savador moest wel toegeven dat ze beeldschoon was, en dat hij nooit eerder een vrouw als haar gezien had.

Een kleine glimlach verscheen op Clera`s gezicht. Ze draaide zich langzaam om en streek een lok spierwit haar achter haar oor. Ze glimlachte warm naar Savador. Haar zilver kleurige ogen strak op hem gericht. ''Natuurlijk zou je er niet in kijken. Het was je namelijk....verboden nietwaar?'' zei ze zacht en beheerst. ''En dus des te meer reden om juist te gaan kijken'' vervolgde ze. Clera liep even door de kamer en liet haar vingertoppen langs de ruggen van de boeken gaan. Ze was zo lang niet in deze kamer geweest. Vroeger had hij er heel anders uitgezien. Het leek niet echt op lopen wat Clera deed. Door haar lange witte jurk leek het meer op een soort zweven. Zelfs haar voetstappen waren onhoorbaar. ''Wat ik hier doe? Ik kom mijn oude kamer eens bekijken'' antwoordde ze en keek weer recht in Savador`s ogen.

Savador staarde nuchter naar de vrouw terug toen zij zich omdraaide en hem met een warme glimlach aankeek. Van zijn stuk gebracht door haar schoonheid bleef hij roerloos staan en vervloekte zichzelf in gedachten om haar aantrekkelijk te vinden. Hij kreeg niets over zijn lippen, maar zijn gouden ogen volgden iedere beweging die de vrouw maakte en hoe ze langs de boekenkast leek te zweven, terwijl haar vingers over de ruggen van de boeken gingen. 'Oude kamer?' herhaalde Savador zacht op een niet-begrijpende toon. Hij kon bij dit kantoor de eigenaar niemand anders voorstellen dan Madeline. Kon dit misschien de hoofdmeesteres van deze school vóór Madeline zijn? Hij legde een hand te rusten op de rugleuning van de stoel voor hem en wendde zijn blik niet van de vrouw af.

Clera keek Savador even glimlachend aan. Ze had zijn niet begrijpende toon gehoord. ''Sta me toe mezelf voor te stellen. Mijn naam is Clera. Misschien tegenwoordig beter bekend als de vrouwe van het licht'' zei ze. ''Dit kantoor was mijn oude kamer'' zei ze en liet haar zilveren ogen weer langs de muren glijden. ''En mag ik misschien ook jouw naam weten?'' vroeg ze daarna met een kleine speelse grijns.

PROFILE MAGICIAN

» Straf.
» Straf?!!!
» Straf.
» Straf bij Savador
» Eerste straf

Straf!

Straf!

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen