A new begin.

Vanuit de schaduw tegen de muren verscheen Deshas. Hij nam zijn normale gestalte weer aan en keek eens bedachtzaam naar de deuren voor hem. ''Dit moet het kantoor zijn'' mompelde hij. Vanuit de schaduw maakte hij een soort Master Kale pop op zijn groote. Deshas had de man maar even kunnen bestuderen dus de rest moest hij uit het hoofd doen. Niettemin leek de pop erg goed. Zijn neus was misschien iets te spits maar dat zou niemand opvallen. Deshas ging achter de pop staan en duwde zijn rechterarm door de rug naar de rechterarm van de pop. Ditzelfde deed hij met de linkerarm en daarna met het hoofd. Zo trok Deshas de pop aan als een soort pak. Met eenmaal knipperen nam hij ook de oogkleur van Master Kale aan. Zelfverzekerd stapte Deshas het kantoor binnen en liep direct door naar de achterste boeken kast. Moeiteloos schakelde hij de spreuken die de kast moesten beschermen uit. Hij greep een boek en bladerde dat even door. Daarna zette hij het terug. Na even zoeken had Deshas het juiste boek gevonden. Hij nam het mee naar het bureau en zocht in eerste instantie naar een veer en een inktpot. Het schoot hem later pas te binnen dat hij niet meer driehonderd jaar geleden leefde dus greep hij naar iets dat eruit zag als iets waar hij wel mee kon schrijven. Deshas opende het boek en bladerde door naar de huidige stand van zaken. Daar stond in wie het huidige schoolhoofd was en welke andere leraren welk werk deden. Zorgvuldig kraste Deshas de naam Miss Madeline door en verving die door Master Savador. De naam van Master Kale kraste hij ook weg. Nadat hij dat gedaan had sloeg het boek direct dicht en kon Deshas het niet meer openen. Enkel het schoolhoofd of het vervangend schoolhoofd konden dat. En aangezien Kale nu geen vervangend schoolhoofd meer was. Deshas grijnsde even kil en hoopte maar dat Savador hier gauw zou zijn.

Savador had een sterke aanwezigheid gevoeld in het kantoor van Madeline. Een erg duistere aanwezigheid. Nu hij samen met Kale de leiding had kon hij wanneer hij maar wilde het kantoor binnengaan. Hij sloeg de deur open en staarde met een ijzige blik naar de rug van Kale. 'Zit je in de verboden boeken?' vroeg hij kalm, maar in zijn stem was een hatelijk gesis te horen. 'Het wordt eens tijd dat Madeline meer vertrouwen in me stopt en me ook de vrijheid geeft om die boekenkast te bestuderen.' Savador nam Kale even onderzoekend in zich op. De duistere aanwezigheid was te sterk om bij Kale te horen, al mocht hij dan wel leraar zijn in duistere magie. 'Jij bent Kale niet. En laat je ook geen Donovan zijn met zijn misselijke vermomtrucjes,' concludeerde Savador met halfdicht geknepen ogen, zodat zijn valse gouden ogen alleen door spleetjes te zien waren.

Deshas keek om toen hij Savador`s stem achter zich hoorde. Hij keek hem even vals grijnzend aan. ''Jij mag die Kale echt niet hè?'' vroeg hij met diezelfde grijns. Hij had gelukkig al snel door dathij Kale niet was maar kennelijk was Deshas' Kale pop erg overtuigend. Hij deed even een stap naar achteren en trok zijn eigen arm weer uit de pop zodat de linkerarm nu levensloos naast het lichaam hing. Zo trok Deshas het Kale kostuum weer uit en trapte het weg. Hij schoof het dichte boek nu over het bureau naar Savador toe. ''Kijk zelf maar. Ik kan het nu immers niet meer openen. Enkel het schoolhoofd kan dat of iemand met een functie als vervangend schoolhoofd'' zei hij en sloeg zijn armen over elkaar.

Savador bleef gespannen toekijken hoe langzaam een persoon uit Kale's lichaam leek te stappen. Toen hij zag dat het Deshas was en dat Kale nu enkel een leeg omhulsel vormde, grijnsde hij breed. 'Natuurlijk niet! Kale is een kaalgeplukte gans die me bij alles wat ik doe in de weg loopt. Standaard afval,' antwoordde hij nonchalant. Nieuwsgierig nam hij het boek in zich op dat Deshas over het bureau naar hem toeschoof. Hij liep er naartoe en sloeg het open. Zijn gouden ogen gleden even over de regels en een kleine tijd later keek hij de Heer breed grijnzend aan. 'Je hebt toch niet...?' stamelde Savador nog steeds met dezelfde grijns. Hij liet een bleke wijsvinger over de regel gaan waar letterlijk stond dat hij schoolhoofd was. Het stond er toch echt, zwart op wit. 'Heer!' zei Savador met een grijns zo breed zodat zijn hoekige tanden ontbloot werden.

Deshas grijnsde even. ''Alsof jij nooit wat illegaals hebt gedaan'' zei hij met dezelfde grijns. Want het was verboden wat Deshas nu had gedaan. Hij mocht zich niet zomaar met wat voor bestuur dan ook bemoeien ookal was hij legendarisch. ''Wat dacht je dan van me? Loze woorden, weinig daden? Zo werk ik niet'' ging hij kalm verder. Hij legde zijn handen als steun op het bureau. ''Nou geniet van je nieuwe positie'' zei hij met een kille grijns.

Savador had sinds de verassende ontdekking dat hij schoolhoofd was zijn vinger niet van de regel weggehaald. 'Hoe kom je erbij?' vroeg hij sarcastisch en met een brede grijns. Hij had genoeg illegale dingen gedaan waarvoor hij eigenlijk de helft van zijn leven had moeten opgeven om achter de tralies te zitten. Misschien zelfs wel levenslang. Hij mocht dan ook van geluk spreken dat hij hier nu stond, hij, het nieuwe schoolhoofd! Die titel kon niemand hem nu weer afnemen, niet nu het letterlijk in één van de verboden boeken stond. Savadors ogen fonkelden fel wanneer hij bedacht wat hij in deze positie allemaal wel niet kon klaarspelen. Wat ooit eerst een ambitie was waar hij als laaggeplaatste leraar naar streefde was nu werkelijkheid geworden. 'Waar zal ik eerst mee beginnen, Heer? Ik heb nu zoveel keus..,' zei hij smalend. Savador begon liever niet over de prijs die hij Deshas terug moest betalen.

''De keuze is aan jou Savador. Jij bent schoolhoofd niet ik'' antwoordde Deshas simpel. Het kon hem eerlijk gezegd ook niet zoveel schelen wat Savador wou doen met zijn nieuwverkregen macht. Deshas vertrouwde er wel op dat hij het zou doen zoals het ooit bedoeld was volgens hem zelf. Hij liep even naar het raam en keek naar buiten waar het inmiddels begon te schemeren. ''Voor het eerst in driehonderd jaar kan ik eindelijk weer eens goed slapen'' zuchtte hij even zacht.

Savador klapte het boek dicht en klemde het breed grijnzend onder zijn oksel. Hij luisterde niet naar wat Deshas zei; hij was totaal in zijn eigen gedachtenwereldje en leefde in zijn hoofd zijn grote plannen die hij binnenkort waar zou maken. Met andere woorden begon het hem nu al te hoog naar zijn bol te stijgen. 'Eerst zoek ik Norwood en Kale op om het grote nieuws te vertellen,' hijgde hij op een enthousiaste toon. 'Daarna gooi ik de kerkers open en haal ik alle martelwerkvoertuigen weer tevoorschijn! Arme Madeline zal niet weten wat haar schooltje overkomt. Nee... het is nu mijn school!' Savador bedankte Deshas nog niet eens voor wat hij voor hem mogelijk had gemaakt. Hij beende naar de deur en maakte al aanstalten om te vertrekken.

''Savador....vergeten we niet iets?'' vroeg Deshas kalm zonder naar hem om te kijken. ''Ik dacht dat als ik jou zou helpen schoolhoofd te worden jij mij zou helpen bij mijn plannen. Nu heb ik op het moment nog geen plannen maar waarschijnlijk hebben de jaren me nogal wantrouwend gemaakt'' zei hij en draaide zich nu om en leunde nonchalant tegen de vensterbank.

Savador had nog maar net zijn hand op de deurklink gelegd toen hij Desha's stem hoorde. Hij draaide zich ongeduldig naar hem om en zijn gezicht betrok zodra hij wist waar het over ging. 'Natuurlijk help ik je, Heer,' zei hij met duidelijk hoorbare tegenzin. 'Zodra ik mijn plannen heb uitgevoerd en ik even een pauze neem. Dit komt eerst.' Savador wendde zijn blik van Deshas af en drukte de klink omlaag om het kantoor te verlaten. In plaats daarvan bleef Savador grijnzend in de deuropening staan, zijn rug naar Deshas gekeerd. Er kwamen soms absurde ideeën in hem op, maar dit was nog wel het meest absurde idee ooit. Hij hoefde Deshas toch niet terug te betalen? Hij kon nu ook met zijn brein en positie een uitweg banen om dat te voorkomen, misschien zich wel tegen de Heer keren. Maar Savador was niet van plan om zijn egoïsme aan Deshas bekend te maken. Nog niet.

''Ja ik dacht wel al zo`n antwoord te krijgen'' zei Deshas kalm maar in zijn stem klonk een vreemde kille ondertoon. ''Ik raad je aan Savador om mij niet op de proef te stellen. Ik heb je deze macht gegeven maar ik kan hem net zo makkelijk weer afnemen'' zei hij, nu dreigend. ''Vandaar dat ik een belofte van je verlang. Een bloedbelofte, dat je me niet zult veraden. Dat is toch niet teveel gevraagd?'' vroeg Deshas nu weer met gespeelde onschuld in zijn stem.

Savadors grijns verdween terwijl hij zich weer langzaam naar Deshas toedraaide. Zijn ongeamuseerde uitdrukking veranderde al snel naar toegankelijk en sociaal, al was dat enkel een masker voor zijn ware gevoelens. 'Maar Heer, hoe durf ik je nu op de proef te stellen?' vroeg hij op een kinderlijke toon, waar de onschuld vanaf leek te druipen. 'Als een simpele bloedbelofte alles is wat je vraagt, dan stel ik me daar geheel voor open.' Savador aarzelde even maar trok toen de deur weer achter zich dicht. 'Betreurenswaardig dat je toch geen vertrouwen in me hebt. Zie ik er soms uit alsof ik je zou verraden?' vroeg hij zacht terwijl hij zijn blik strak op Deshas gericht hield en het boek steviger onder zijn arm klemde.

''Het is ook maar een voorzorgsmaatregel'' zei Deshas kalm terwij hij zijn zwaard uit de schede trok. Hij liep naar Savador toe en pakte met zijn vrije hand hem bij zijn rechterpols beet, zijn handpalm naar boven gericht. Hij sneed moeiteloos door het zachte vlees heen en liet een keurige snee achter waar al gauw bloed uit kwam. Deshas trok met behulp van zijn tanden zijn linkerhand zijn handschoen en stroopte zijn mouw een klein beetje op. Hij maakte in zijn eigen handpalm ook een snee. Daarna pakte hij met zijn bebloede hand die van Savador stevig beet en keek hem recht aan. ''Beloof jij om mij te helpen wanneer ik dat vraag en mij nooit te veraden?'' vroeg hij en keek hem doordringend aan. Alsof hij dwars door al die schijn heen kon kijken.

Savador beet zijn tanden even op elkaar toen hij het koude blad van het zwaard door zijn huid voelde gaan. Het bloed dat zich al snel uit de snee vormde stak scherp af tegen zijn witte huid. Nadat Deshas bij zichzelf ook een snee had gemaakt en zijn hand tegen de zijne drukte, staarde Savador hem zwijgend aan. Zijn hand beefde lichtjes. 'Misschien,' antwoordde hij eigenaardig en hij moest veel moeite doen om een grijns te onderdrukken. Het lukte hem om een neutrale gezichtsuitdrukking te behouden. Hij haalde zacht adem om het opnieuw te proberen. 'Dat beloof ik,' zei Savador zacht, bijna te zacht om verstaan te worden, alsof hij de bloedeed zo min mogelijk wilde laten gelden. Zijn gouden ogen volgden een bloeddruppel die tussen zijn handpalm en die van Deshas naar beneden viel.

Deshas mompelde zacht een spreuk nadat Savador zijn belofte had gedaan en een zware schok ging even door hem heen. Een die Savador ook te verduren zou krijgen. Deshas kneep even in zijn hand maar liet daarna los. Niets was zo krachtig als een bloedbelofte en Deshas wou niets maar dan ook niets aan het toeval overlaten. Vooral omdat zijn wantrouwen juist was geweest. Hij had heus wel gehoord hoe zacht Savador had geantwoord en dat zorgde ervoor dat Deshas hem alleen maar meer ging wantrouwen. Hoe verachtelijk magicans tegenwoordig wel niet waren. Deshas walgde ervan maar liet niets blijken door zijn blik emotielooste houden. ''Je kunt gaan als je dat wilt'' zei hij tegen hem.

Savador had nog amper zijn blik weer op Deshas gericht toen er een zware schok door zijn lijf ging. Hij moest zich aan de deurpost vasthouden om niet van schrik om te vallen en keek Deshas ontzet aan. Hoorde dit ook bij de belofte of was het enkel om hem te waarschuwen geen gekke dingen te doen die konden leiden tot verraad? Savador herstelde zich al gauw en haalde langzaam zijn hand bij die van Deshas weg toen hij zei dat hij mocht gaan. Hij draaide zich met een verachtelijke grijns om naar de deur, het boek stevig onder zijn arm geklemd. Wat hield een bloedbelofte eigenlijk in? Hij kon zoveel beloven, maar of hij ze ook nakwam, die beslissing maakte hij uiteindelijk zelf wel uit - of het nu tegen Deshas' wil was of niet. Voorlopig besloot Savador maar te doen wat hem werd opgedragen, dan kon hij in de tussentijd de nodige strenge leiding op de school geven. Terwijl hij de deur achter zich dichttrok en de Heer in het kantoor achterliet, schoof hij zijn mouw over de snee in zijn pols.

PROFILE MAGICIAN

» Let's the game begin
» [WTS] Let the games begin
» Het begin van een hittegolf
» Literatuurles; Een begin Oud-Erds
» the "good" begin (open)

A new begin.

A new begin.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen