Opheldering.

Diva liep met onzekere passen door de gangen op weg naar het kantoor van Miss Madeline. Ze wist niet goed meer wie ze er nu moest aantreffen. Ze dacht dat Master Savador iets van een klap op zijn hoofd had gekregen dat hij over Deshas en Clera aan het raaskallen was. Maar van steeds meer magicans hoorde ze dat soort dingen. Maar een gerucht had vooral haar aandacht getrokken. Het gerucht dat Master Savador nu schoolhoofd was. Zachtjes klopte Diva drie keer op de deur en wachtte tot iemand zei dat ze binnen mocht komen.

Savador was meteen overeind gesprongen toen hij gestoord werd door geklop op de deur. Wie durfde hem te storen nu hij de baas was over heel het schoolgebouw en alles wat eraan los en vast zat? Voor een moment schoot de gedachte door zijn hoofd dat Madeline hem voor de deur stond op te wachten, wellicht met een rood aangelopen gezicht van woede en haar lippen zuur samengeperst. Maar zo snel kon ze toch niet teruggekomen zijn? Savador gaf niet aan of de persoon binnen mocht komen, maar trok in plaats daarvan zelf de deur tot een kiertje open. Zijn minachtende gouden ogen, die sinds zijn grote promotie nog meer arrogantie leken uit te stralen dan anders, keken nors op de kleinere gestalte neer. Hij glimlachte echter breed toen hij zag dat het niemand minder dan Diva was. 'Diva,' sprak Savador op een toon alsof hij al een hele tijd hevig naar haar verlangd had. Hij tuurde even snel door de gang achter haar, trok haar zachtjes aan haar hand mee naar binnen en sloot veilig de deur. Hij keek breed grijnzend op haar neer, en zijn minachting maakte plaats voor liefkozing. 'Je hebt het waarschijnlijk al gehoord?' vroeg Savador zacht. Hij streek even door Diva's haren en liep het volgende moment naar Madeline's - of liever - zijn bureau om twee glazen met dieprode wijn te vullen.

Diva hoorde een tijdje niks achter de deur en begon eraan te twijfelen of er wel iemand in het kantoor was. Ze fatsoeneerde zichzelf een beetje. Ze streek een paar lokken uit haar ogen en trok haar kleding recht en streek die glad. Diva keek op toen de deur op een kiertje open ging. Ze schrok eerst van de minachtende blik die Master Savador in zijn ogen had. Pas toen de blik veranderde nadat hij haar bekend had werd Diva`s ademhaling iets minder beklemmend. Ze liet het toe dat hij haar zacht mee naar binnen trok. Toch bleef ze op de plek staan waar hij haar los had gelaten, rechtop met haar kin iets opgeheven alsof je zo een zware stapel boeken op haar hoofd kon laten balanceren. Ze luisterde naar Master Savador`s woorden. ''Ik had wel een aantal geruchten vernomen inderdaad Master'' sprak ze uiterst beleefd. ''Ik kwam kijken of die echt klopte'' vervolgde ze op hetzelfde stemvolume. Ze was beleefder dan anders tegen hem. Waarschijnlijk klopte die geruchten wel dus dat betekende dat ze het nu wel tegen het schoolhoofd had. Zo zou ze hem dus ook moeten behandelen.

Savador had net een tweede glas tot de helft gevuld, tot hij midden in een beweging stopte. Hij hield langzaam de wijnfles recht en keek Diva met een ongemakkelijke blik aan. 'Diva, alsjeblieft,' zei hij met een onwennige grijns, 'Ik mag dan wel het schoolhoofd zijn, ik ben en blijf de man die je liefhebt.' Hij scheurde zijn blik van Diva los om het wijnglas tot de nok toe vol in te schenken, en zette vervolgens de wijnfles zuchtend op het bureau. Hij drukte een glas in Diva's handen, waarop hijzelf zijn wijnglas ophief. 'Daarbij, Diva, maak ik jou tot mijn assistente. Nee, beter gezegd: de tweede leider van deze school. Dus laat dat beschaafde toontje maar weg, schoonheid.' Savador tikte zacht zijn glas tegen die van Diva als proost en nam een kleine slok.

Diva nam het glas aan en hield die losjes vast. Ze ondersteunde hem met een hand eronder. Ze keek even in de donkerrode vloeistof en zag vaag haar eigen weerspiegeling terwijl ze naar Master Savador`s woorden luisterde. Ze nam zelf maar een klein sipje ter beleefdheid. Ze hield haar ogen nog steeds neergeslagen. ''Dat is erg vriendelijk van U Master maar ik zal moeten weigeren. Ik ben zelf een studente, niet bevoegd leiding te geven. Ik zou niet weten hoe'' zei ze. Die laatste zin was eigenlijk een beetje gelogen. Diva kon best leiding geven. Dat moest ze thuis immers ook doen zodat het personeel wist wat hen te doen stond. ''Daarbij, ookal zou ik het graag anders doen, ben ik verplicht de beleefdheden aan te houden nu U het schoolhoofd bent'' vervolgde ze steeds zachter. Was ze nou bang voor hem?

Savador verslikte zich bijna bij het horen van Diva's woorden. Hij klopte een aantal keer op zijn borst om de wijn in het juiste keelgat te krijgen en keek haar verstard aan. 'Weigeren?' herhaalde hij op een toon alsof dat een hels taboe was. 'Je weet niet wat je zegt! Weet je dan niet in hoeveel dingen je in staat kan zijn?' Hoe kon iemand een keus die je een hoop macht schonk als deze nu weigeren? In Savadors ogen was dat hetzelfde als een hongerlijdende die eten afstond. Even keek hij ziedend op haar neer, en hij kneep iets te hard in zijn wijnglas zodat er een barst in kwam. Al gauw herstelde hij zich met een kalme glimlach. 'Maar je hoeft geen leiding te geven. Je kunt doen wat je zelf wilt, en je bent hier in mijn kantoor altijd welkom. In de naam van het schoolhoofd geef ik je toegang tot die keuzes,' zei Savador beheerst, elk woord zorgvuldig gewogen om het overtuigend te laten klinken. Hij nam nuchter nog een slok van zijn wijn en keek koeltjes op Diva neer.

Diva keek Savador niet recht in zijn ogen aan maar een beetje naar de grond gericht. Ze zag de barst in het glas en een beklemmend gevoel overviel haar. Was het angst? Hoe kon ze voor een man waar ze zoveel van hield angst hebben? Diva sloot haar ogen even om haar gedachten te ordenen en keek Master Savador daarna kalm aan. ''Goed, als U het zo stelt voel ik me vereerd de tweede leider te mogen zijn'' zei ze even kalm als haar blik en zonder een spoortje twijfel.

Savadors mondhoeken krulden zich om tot een tevreden grijns. 'Dat dacht ik dus ook,' zei hij op een kille, maar milde toon. 'Je wilt toch niet tussen de leerlingen terechtkomen die ik hele maanden in de kerkers laat wegkwijnen?' Hij wachtte niet op haar antwoord maar draaide zich om en liep kalm naar het kantoorraam. Hij leunde tegen het venster en liet zijn giftige blik over het schoolterrein gaan, het wijnglas rustend in een hand. 'Ik heb het al zo vaak gezegd. Studenten worden te smeuïg aangepakt. Wat denk je dat er bijvoorbeeld van iemand als Donovan terechtkomt als hij zo lieflijk behandeld wordt? Het wordt van een lastig snotjoch een seriemoordenaar op vrije voeten. Eigenlijk heb ik daar niets over te zeggen,' zei hij grijnzend terwijl hij een slok nam, want de moorden die hij gepleegd had stonden nog scherp in zijn geheugen gebrand. 'Een barse aanpak is wat deze school nodig heeft. En nu ik deze titel heb bemachtigd ga ik dat waarmaken,' eindigde Savador zacht.

Diva was blij dat Master Savador zich had omgedraaid. Zo kon hij tenminste haar geschrokken uitdrukking niet zien toen hij over de kerkers begon. Met een trillende hand nam ze voorzichtig nog een klein slokje wijn. Het gaf haar een bittere nasmaak. ''Wat bent U dan zoal van plan te gaan doen als ik het mag vragen?'' vroeg Diva voorzichtig na een paar minuten stilte. Ze had de vraag bijna niet durven stellen, vrezend voor het antwoord.

Savador draaide zijn hoofd even om om Diva aan te staren. 'Leerlingen die lastig zijn sluit ik op in de kerkers. Ik laat lijfstraffen terugkomen en de martelwerkvoertuigen zullen ook weer vollop gebruikt worden,' antwoordde hij zacht alsof dat de normaalste zaak van de wereld was. Hij richtte zijn blik weer op het besneeuwde terrein en grijnsde. 'Het is wat kinderen van deze tijd nodig hebben, Diva. Je mag het dan wel bruut vinden, maar het is het enige dat helpt. De Heer zal hier geen spijt van krijgen. Wie kan die ideeën nu nog tegenhouden nu ik de leiding heb?' Hij begon liever niet over dat hij een bloedbelofte met Deshas had afgelegd en hem een bepaalde prijs moest betalen wanneer het erop neerkwam. Savador nam twee slokken achter elkaar om de onprettige smaak weg te spoelen toen hij daaraan dacht. 'Het zal anders worden, maar het wordt er alleen maar beter op,' voegde hij er vastberaden aan toe.

Bij het horen van Master Savador`s ideeen en plannen wende Diva even ongemakkelijk haar blik af. Lijfstraffen, dat waren vrij zware straffen. Zonder geluid te maken zette ze haar glas neer op het bureau. De minuten strekend voorbij terwijl Diva bleef zwijgen. Ze wist niet goed wat ze hier verder nog over te zeggen had. Misschien was het maar beter voor haar om te gaan. De gespannen sfeer hielp ook niet echt mee en Diva vermoedde dat Master Savador zelf ook nog met iets zat.

Savador dronk zijn wijn op en zette het lege wijnglas neer in het raamvenster. Hij had al een hele tijd over het schoolterrein gestaard tot hij zich besefte dat Diva opeens wel heel stil geworden was. 'Wat is er, Diva? Je bent toch niet geschrokken van mijn voorstellen?' vroeg hij op een luchthartige toon. Hij keek haar even grijnzend aan. 'Kom er toch bij zitten, liefje.' Hij schoof wat op en legde uitnodigend een hand naast zich op het venster. 'Je weet toch dat ik je niks wil aandoen? Iedereen behalve jij,' zei Savador geruststellend terwijl hij weer door het raam keek.

Diva bleef nog een paar seconden staan maar daarna kwam ze langzaam in beweging en liep ook naar het venster toe. Ze ging voorzichtig naast Master Savador zitten. Ze liet haar felblauwe blik even over het landschap buiten glijden. Her en der zah ze al dat de sneeuw begon te smelten. Het zou niet erg lang meer duren totdat het lente was.

Savador had zijn blik weer op Diva gericht en niet weggekeken tot ze naast hem zat. Zonder iets te zeggen had hij voorzichtig een hand op haar buik gelegd. Zoals het er nu uitzag begon hij steeds meer zin in het leven te krijgen; hij was schoolhoofd, Deshas stond aan zijn kant, collega's konden weinig doen om het tegen te gaan en bovendien werd hij binnenkort vader. Vader van kinderen die dezelfde manier van doen en denken zouden hebben. Dat hoopte hij tenminste, hij had weinig aan een vredelievende zoon of dochter. Savador boog zich naar Diva toe en gaf haar een zachte kus op haar wang, alsof hij zijn vreugdegevoelens met haar wilde delen.

Diva voelde dat de hand van Master Savador naar haar buik ging. Ze trok de laatste tijd nog maar weinig strakke kleren aan, om niet te zeggen geen meer. Je kon het al een beetje zien dat haar buik wat dikker werd. Vandaar dat Diva zich had beperkt tot haar wat wijder vallende kleding. Maar ook daarmee zou ze het niet eeuwig verborgen kunnen houden. Tegen die tijd hoopte ze met verlof op Shadra te kunnen zitten. Maar eerst wou ze eigenlijk langs Mèadraid. Ze moest iemand anders dan enkel Master Savador hiermee in vertrouwen nemen. In elk geval iemand die wat van het medische vak afwist. Hatori durfde ze niet tegen te beginnen erover maar Mèadraid leek Diva wel iemand die haar zou kunnen helpen. Ze voelde Master Savador`s lippen op haar wang en gaf hem zachtjes een kus terug.

'Het zit er al aan te komen,' merkte Savador grijnzend op aan de al dikkere buik van Diva. Zijn hand ging langzaam van haar buik naar boven en rustte bij haar haren, waar hij voorzichtig een lok om zijn vinger draaide. 'Heb je al nagedacht over namen?' vroeg hij vervolgens zacht. Hijzelf had er nog niet echt over nagedacht. Hij vond het de taak van de moeder om op namen te komen, die de vader dan zou keuren. Savador ging dichter bij Diva zitten maar liet haar lokken niet los.

Diva dacht even na. Ze had nog niet zo heel erg veel tijd besteed aan namen maar had er wel al met een aantal in haar hooffd gezeten. ''Ik dacht voor als het een meisje is: Leane, Malise, Riona of Treasa. En voor een jongen: Brasil, Dorran, Keiran, Nolen of Siridean'' zei ze en keek Savador aan. Natuurlijk mocht hij ook zeggen wat hij mooi vond. Ze hoefde niet per se een van die namen te nemen.

Savador grijnsde breed. 'Het verbaasd me dat je met namen komt, Diva. Ik had eigenlijk verwacht dat je er zo vroeg nog niet over had nagedacht,' zei hij zacht. 'Riona en Siridean zijn mooi.' Dat laatste zei hij nog zachter, het was bijna gemompel. Hij hield er niet zo van zijn mening te geven, tenminste niet in het geval van het kiezen van namen. Savador herstelde zich al snel en keek Diva met een kleine grijns in haar blauwe ogen. 'Maar we hebben nog tijd genoeg om over de juiste naam of namen te speculeren,' voegde hij eraan toe. Hij zei er maar niet achteraan wat hij nog meer wilde zeggen, of de kinderen wel levend en gezond geboren werden, om te voorkomen dat hij vertrouwen wegnam.

Diva glimlachte even terug naar Master Savador. Ze keek even naar haar buik. Voor anderen kon ze het misschien nog verborgen houden maar zijzelf had het verschil direct opgemerkt. Eerst was ze daar behoorlijk blij om geweest. Dat betekende in elk geval dat het niet gewone buikpijn was geweest. Maar vrijwel meteen daarna was Diva zich zorgen gaan maken over de gezondheid van wat er ook in haar buik mocht groeien.

Savador scheurde zijn blik van Diva's buik los en staarde een tijd peinzend voor zich uit. 'Het spijt me, Diva. Maar aangezien mijn tijd dringt voordat die bemoeizuchtige Norwood terugkomt, heb ik nog iets te doen,' zei hij zacht. Hij wreef even liefkozend over Diva's schouder voor hij opstond en naar de deur liep. Savador hield een hand op de deur gedrukt en sloot zijn ogen om al zijn concentratie erop te richten. Even later siste hij een zachte spreuk en kronkelden er zwarte golfjes als slangen over het hout. Met een hels gesis verscheen er een klein zegel op de deur, dat er aan de buitenkant uitzag als een gigantische slangenkop. Alsof het een tattoe op hout was. Savador ademde zwaar uit en haalde zijn hand van de deur. Die spreuk kostte hem veel inspanning, maar het zou hem moeten helpen om mensen die zijn droom in de weg stonden op afstand te houden. Enkel mensen van Shadra zouden nu als het goed is binnen kunnen komen. Voor personen afkomstig van andere planeten stond er een krachtveld op van pure, duistere magie. Hij draaide zijn bezwete gezicht naar Diva toe en grijnsde. 'Je zult voorlopig even hier moeten blijven, schoonheid,' zei hij zacht. Hij wankelde even toen het voor een moment zwart voor zijn ogen werd. Dit was één van de meest uitputtende spreuken in zijn bezit. Savador zocht steun aan stoelen en kasten terwijl hij terug naar Diva wankelde. Hij ging weer naast haar zitten en leunde vermoeid tegen haar aan.

Ineens kwam uit de schaduw van de muur een donker gestalte tevoorschijn. Hij was zelf helemaal schaduw. Behalve zijn ogen. Die gloeide rood op in het zwarte gezicht als twee robijnen. Die robijnen keken nu even naar Diva. ''Nu snap ik wat je bedoelde bij het meer. Toen je het had dat je iemand hier niet wou verliezen'' grijnsde Deshas even terwijl hij zijn normale gestalte weer aannam. Hij keek recht naar Savador. ''Ben je bang dat iemand gaat inbreken?'' vroeg hij kalm.

Savador keek op toen hij een stem hoorde die hem maar wat bekend voor kwam. Hij antwoordde niet meteen maar trok het verboden boek uit de kast. Hij klemde het stevig tegen zijn borst alsof het zijn meest waardevolle bezit was en keek Deshas met een ernstig gezicht aan. 'Die naam gaat niet veranderd worden!' hijgde hij. 'Door niemand niet! Ook al zou Madeline terugkomen, het is mijn naam die erin blijft staan!' Hij leunde weer tegen het raamvenster en leek even angstig naar de deur te kijken. Maar zodra Savador zich weer vermande stond er een grote grijns op zijn gezicht. Er ontsnapte een zacht maar psychopatisch lachje uit zijn keel. 'Het is toch niet te geloven? Nog net maar een paar dagen schoolhoofd, of die houterige imbeciel gaat ervan door om Madeline te halen! Het is enkel een kwestie van tijd voor ze hier op de stoep staat.' Savador ging weer naast Diva zitten en haalde zuchtend een hand door het haar. 'Het kan nooit lopen zoals IK het wil!' barstte hij woedend uit, ieder woord hatelijk uitspuwend.

''Savador, relax. Ik vroeg het alleen maar'' zei Deshas en keek hem strak aan. ''Dus jij maakt je zorgen over Madeline? Dan ga ik jou een handig trucje leren. Je hebt er niets meer voor nodig dan een simpele spiegel'' zei hij kalm. Hij liep naar de spiegel aan de muur. ''Laat Madeline zien'' zei hij op een bevelende toon nadat hij eerst een spreuk zacht had gesist tegen de spiegel. Zijn spiegelbeeld vervaagde en liet nu Madeline zien. ''Kennelijk zit ze op Shadra'' zei Deshas verbaasd. Hij draaide zich om naar Savador en leunde tegen de muur naast de spiegel. ''Je hebt niet veel van haar te vrezen. Kijk dan, mager, wallen onder haar ogen vanwege slaaptekort. Die is niet in vorm meer hoor'' zei hij tegen Savador.

Savador staarde Deshas door zijn vingers even nijdig aan. Maar hij moest hem gelijk geven; kalmeren was wel het beste in dit soort situaties. Hij keek peinzend toe hoe Deshas voor de spiegel ging staan en die beval om Madeline te laten zien. De woede keerde vrijwel meteen weer terug toen hij de blonde gestalte van Madeline in de spiegel zag. 'Op Shadra!' riep hij grimmig uit. 'Kan ze daar weer de boel verzieken! Wat heeft dat mens op onze thuisplaneet te zoeken?' Maar Savador voelde een tevreden gevoel bij het zien hoe slecht Madeline er wel niet uitzag. 'Je hebt gelijk, Heer,' zei hij al wat kalmer. 'Hopelijk zegt haar uiterlijk ook veel over haar krachten.' Savadors grip op het verboden boek verslapte en zijn zelfverzekerde gevoelens werden verstoord door een plotselinge, barstende hoofdpijn. Hij greep met een hand naar zijn slaap en kreunde zacht. Hij liet zijn hoofd tegen de muur rusten en staarde Deshas zwijgend aan. 'Norwood en zij zijn enkel muizen in mijn slangengreep, nog even en ik slok ze met huid en haar op,' siste hij grijnzend.

''Eigenlijk is het best logisch dat ze naar Shadra is gegaan. Dat is de enigste plaats waar ze haar nooit zullen zoeken'' zei Deshas nuchter. Vanuit zijn ooghoeken zag hij ineens Madeline verschijning bewegen. Gealarmeerd keek hij opnieuw naar de spiegel. ''Ze is niet langer op Shadra Savador. Ik heb zo het gevoel dat ze ons komt vereren met een bezoekje'' zei hij vals grijnzend. ''En blijkbaar is Norwood bij haar'' vervolgde hij. Norwood, die had hem destijds gekalmeerd samen met Aiden toen hij aan het vechten was met Clera.

PROFILE MAGICIAN

» Opheldering van het nieuwe.

Opheldering.

Opheldering.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen