Kakashi stapte wat verveeld door de gangen. Met zijn handen in zijn zakken en zijn voeten die slepen op de grond liep hij als een macho. Niet dat hij zich zo voelde maar dat is nu eenmaal zijn houding en andere leerlingen moesten er maar leren mee omgaan. Hij zuchtte wat, en dacht even na. Zijn ouders. Het was duidelijk een hopeloos geval dat ze hem naar hier hebben gestuurd. Hij zal echt niet veranderen omdat hij nu in een sociaal gebied was. Het zorgde er alleen maar voor dat hij steviger in zijn schoenen stond -wat zowiezo al zo was- en dat hij nog altijd mensen zou ontwijken. Sinds het is gebeurd..... De gedachten doen er nog van pijn net als zijn linker oog, dat helemaal rood was en een litteken over het zijn oog liep. Het zou voor altijd een aandenking zijn voor het ongeluk. Zijn gedrag was sindsdien in een omslag veranderd. Niemand zelfs zijn andere vrienden niet konden hem niet helpen, dat geldt ook voor zijn ouders, die het wel bleven proberen. Hem naar hier sturen had geen schijn van kans. En dat zou hij hun de volgende keer duidelijk vertellen. Het was een stom plan van hun geweest, maar toch snapte hij hun gedrag. Niet dat hij het goed keurde maar hij begreep het. Snel gleden zijn vingers door zijn wit zilver kleurige haren. Hij was van plan om in de klasgroep van Master Savador te gaan. Iets binnen in hem vond dat dat een goede klas was, ookal had hij geen flauw benul waarom. Hij was gewoon iemand die op zijn instinct volgde en deze zei de klas van Master Savador. Nadat hij vluchtig door zijn haren had gestreken zak hij weer zijn hand in zijn zaken. En sleepte zich voor richting de lerarenkamer. Zijn gesleep was lichtjes te horen door de hangen die ervoor zorgden dat het goed echode. Niet dat het Kakashi wat kon schelen. Hij was hier nu eigenlijk nog redelijk nieuw maar toch kon hij met gemak zijn weg vinden. Iedere keer dat hij leerlingen voorbij liep en ze het hadden over wegen door de school bleef hij even wat rond hangen en luisterde aandachtig terwijl hij de omschrijvingen altijd goed in zich opnam. Dat was de rede waarom hij alles zo makkelijk vond deze school. Het was simpel voor hem. Dingen onthouden kon hij nu eenmaal zo goed. Dat was altijd handig geweest en zal ook altijd zo blijven. Pas toen Kakashi weer wat uit zijn gedachten was gegaan merkte hij op dat hij in de leeraren hang was. Hij stapte verder en keek naar iedere deur tot hij Master Savador zag staan. Zonder te twijfelen of te aarzelen klopte hij kalmpjes op de deur van de leeraar. Hij was geen broekschijterd. Dat was hij nooit geweest. Even wachtte hij maar stapte toen uiteindelijk de kamer toch binnen en keek even wat kalmpjes rond. Met nog steeds zijn handen in zijn zakken leunde hij in een macho houding tegen de deur, Zuchtte even wat en ging toen van de deur vandaan"Master Savador?" Sprak hij luid genoeg om te horen door heel te kamer. Niets van emotie's was te ontdekken in zijn stem. Dat liet hij bijna nooit horen. Niet tegen mensen die hij niet kende. Dat was nooit slim. Daarom deed hij het alleen bij zijn vrienden.

(Master Savador)

Eigenlijk bevond hij zich vrijwel nauwelijks in de algemene lerarenkamer, die tijdens de pauzes overdag volgestouwd was met zijn praatgrage collega's slurpend aan koffiemokken, lachend en luisterend naar wat voor mededelingen ze over de lessen van vandaag deelden. Hijzelf zat nooit aan diezelfde tafel, mengde zich amper in de gesprekken en bleef - zelfs als hij er een keer bij was - zwijgzaam en streng voor zich uitstaren, zijn handen onder zijn kin gevouwen en wachtend tot hij weer aan de slag kon. Hij haatte zijn collega's en werknemers, juist omdat ze stuk voor stuk zo zorgeloos en jolig naar het leven keken. Hij kon dat niet. Het liefst zonderde hij zich af in zijn kantoor met een interessant boek, een glaasje wijn en zijn slang, twee verdiepingen verwijderd van de cohesie binnenin de lerarenkamer. De enige waarmee hij openlijker en misschien zelfs een beetje teruggetrokken om kon gaan was Katherine, en door zijn eigen overvolle agenda met afspraken, lessen en vergaderingen die al zijn tijd opslokte trof hij de roodharige vrouw tot zijn grootste teleurstelling niet al te vaak. Vandaag had hij zich wel naar de lerarenkamer moeten begeven, want hier was zijn officiële postvakje. Niet dat hij behalve notities in zakelijke brieven van het schoolbestuur en andere statige zaken iets interessants kreeg. Hij moest het er maar mee doen.
Savador slaakte een diepe zucht terwijl hij verveeld het stapeltje enveloppen afging. Bankafschriften, belasting, reclame, references van fondsen. Alles had hij op het adres van de school gezet; het was immers zijn hoofdlocatie en hij bracht er meer tijd door dan in zijn oude huis op Shadra. Zoals verwacht zat er niets bij dat zijn aandacht trok. Geen van ver gekomen brieven van verloren gerelateerden van Diva, geen stiekeme notitiebriefjes van vrouwelijke collega's en al helemaal geen flessen wijn die hem cadeau waren gedaan. Ondanks zijn harde, slopende werk voor de school. Nors draaide hij zich om, nam de helft van de stapel brieven tussen zijn vuisten om ze te verscheuren en kwakte de snippers vervolgens in de prullenmand. Rotzooi. Iedere week opnieuw. In een langzame beweging pakte hij zijn mok koffie en zette het aan zijn smalle lippen terwijl hij door het raam naar buiten blikte. Met een onvoldaan gezicht hield hij de mok het volgende moment weer van zich vandaan. Bij Medusa, de koffie hier was ook niet te drinken. Hij durfde te wedden dat de koffiebonen van Cassia waren, daar was sowieso alles troep. Rottige Cassianen.
Hij stond net op het punt om een plant die van afkomst van de waterplaneet was overgebracht heel per ongeluk met zijn heup van de vensterbank te stoten toen er een stem door het voorste deel van de lerarenkamer galmde; 'Master Savador?'
Met een ruk draaide Savador zijn hoofd in de richting van de kleine passage die naar de voorkamer leidde. Hij geloofde niet dat het één van zijn collega's was - ze spraken hem nooit op die manier aan. En leerlingen waagden zich hier nauwelijks, want dit was het domein voor de leraren. Als ze vragen of problemen hadden klopten ze altijd aan bij zijn kantoor hierboven. Zonder zijn blik van het gangetje af te halen waarachter de voorkamer zich bevond zette hij de koffiemok zachtjes neer op de tafel en beende op de roep af. Met ruisende mantel verscheen hij in al zijn strenge glorie voor een jongeman met witzilver haar en een litteken over zijn oog, die ontspannen tegen de deurpost geleund stond. Hij bekeek hem even met zijn intimiderende slangachtige ogen, die verticale pupillen hadden zo smal dat ze als dunne streepjes bijna wegvielen tegen zijn goudkleurige irissen. Overduidelijk een leerling. Savador liet zijn adem langzaam via zijn neusgaten ontsnappen en zette verveeld een hand tegen zijn heup. Hij was ook nergens veilig voor die vervelende jongelui. 'Ja?' vroeg hij op een trage, geprikkelde toon, waarin zijn irritatie des te meer weerspiegeld werd.

Kakashi keek wat verveelt naar zijn onbekende omgeving rond. Niet dat er direct iets interesants te zien viel dus mompelde hij wat verveeld tegen zichzelf. Hij kreeg zo het gevoel dat Master Savador snel zou komen. Gewoon een gevoel was dat. Wat hij wel vaker kreeg en ook heel vaak handig was en van pas kwam als hij het nodig had. Voetstappen trok Kakashi zijn aandachtig. Meestal intereseerd het hem niet maar omdat Master Savador hier rond liep kon het geen kwaad om af te wachten. 'Ja?' was ze trage stem te horen van de leeraar. Kakashi ging van de deur weg en keek de leeraar nu recht aan. Kakashi merkte zijn irritatie op waardoor hij het toch wel grappig vond, maar was slim genoeg om dat niet te laten zien. Hij was niet dom in een leeraar zijn gezicht hem uit te lachen. "Ik ben nieuw meneer....Kakashi" Stelde hij zich voor.Dan zou hij waarschijnlijk al vanaf het moment problemen krijgen. En momenteel had hij geen zin om al straf te krijgen op de eerste schooldag voor hem. Terzake komen moest hij zichzelf toewerpen"Hoe kan ik in uw klas komen" Nou niet direct goed maar het kon ermee door bedacht Kakashi. Weer gleed hij even door zijn haren wat zijn gewoonte was geworden. Ondertussen hield vooral zijn rood oog de leeraar strak in de gaten. Je weet maar nooit wanneer dat van pas kwam, omdat hij helemaal anders zag met zijn linker oog dan met zijn rechter normaal oog. De leerkracht zag er nu ook niet echt een lieverd uit. Kakashi was daar eigenlijk wel wat opgelucht voor maar hij had geen enkel idee waarom. Dat zou hij waarschijnlijk pas later ontdekken als hij hier al wat langer was. Beide handen waren weer in zijn zakken en hij keek de leeraar recht in de ogen aan. Het zou stom zijn om naar de grond staren. En laf vond Kakashi ook. Niet dat hij een stoere gast was met zo'n dikke nek dat was hij ook niet. Hij was gewoon Kakashi en als anderen daar mee problemen hadden, dan is dat hun eigen probleem want hij zou niet snel veranderen. En al zeker neit voor iemand anders.

Het joch stond er ook behoorlijk dynamisch bij. Hij leek te lui te zijn om uit zijn ogen te kijken en stond daar maar een beetje half ingezakt tegen de deurpost, met een blijkbare instelling dat niets of niemand hem ook maar íets kon schelen. Dat was aan zijn eerste indruk in Savadors ogen op te merken, en dat was de conclusie die hij het eerste trok. Medusa, hij had betere dingen te doen dan zijn tijd te verspillen aan zo'n droel.
Zo. De jongen besloot maar eens formeeltjes recht te gaan staan, zoals het hoorde, en keek hem vanonder zijn bleke lokken recht aan. 'Ik ben nieuw, meneer,' deelde de jongeman mee. 'Kakashi.' Savador scheurde zijn starende blik niet van de jongen af. Er vormde zich geleidelijk aan een diepe frons tussen zijn wenkbrauwen des te langer zijn staarproces duurde. 'Klaarblijkelijk,' zemelde hij nors. Het was immers niet moeilijk op te merken dat deze jongen - Kakashi - nieuw was. Enkel zijn introverte en achteloze houding al. Het was een opgave om het verborgen te houden dat hij zich er diep aan irriteerde. Lui volk. Wat was de jongste leeftijdscategorie van deze generatie toch spijtig laks geworden. Savador perste zijn smalle lippen zuur samen toen de jongen ontspannen even door zijn zilverwitte lokken streek. Nog arrogant ook. Voor even was hij echter benomen door één van Kakashi's ogen, die zo rood als bloed kleurde. Hij zat met zijn hoofd teveel bij belang aan orde en discipline om er vreemde dingen van te denken. Alsof de jongen zijn houding niet nog meer kon verslechteren stopte hij het volgende ogenblik zijn beide handen in zijn zakken. Over fatsoen was hem waarschijnlijk niets aangeleerd. 'Hoe kan ik in uw klas komen,' viel Kakashi vervolgens met de deur in huis. Als er iets onbeleefd was, dan was het wel om straight to the point te komen na een slordige kennismaking. Het maakte Savador ertoe dat hij uit zijn hooghartige houding stapte, de bleke hand van zijn heup haalde en veelzeggend zijn rigide blik te richten op broekhoogte van de jongen. 'Door allereerst je handen uit je zakken te halen, recht te gaan staan en je houding te verbeteren. Je staat er als een apathische zoutzak bij, en bij Medusa - ga nu niet denken dat dat zo eenvoudig in zijn omvang is,' barstte Savador in een klein vingertikkend preekje los, inclusief benadrukkend handgebaartje naar de handen van Kakashi die diep in zijn zakken gestopt zaten. Zijn kritiserende slangachtige ogen kropen weer omhoog om zich stevig vast te pinnen in de blik van de jongen. 'Mijn klas staat in het teken van discipline en respect, jongeman, en als je dat niet bezit dan is het wellicht verstandiger om direct mijn school te verlaten!' Demonstratief sloeg Savador nadat hij was uitgesproken de zoom van zijn lange zwarte mantel achter zijn benen. Weer een kind van Gertruda Gemakzucht. Moe werd hij ervan.

Kakashi had altijd in zijn macho houding gestaan. Niet omdat hij een dikke nek had en omdat hij hoog met zichzelf zat maar gewoon om de andere mensen een verkeerd beeld van hem te laten inprenten. Hij leek op een jongen die niemand echt aardig leek te vinden of gewoon te mogen. Natuurlijk zag niemand de echte kakashi en dat wou hij liever ook zo houden. Maar natuurlijk onderschatte ze dan ook zijn karakter. Hij was van nature een leergierige jongen geweest en wou altijd van alles weten. Nieuwsgierig was hij zeker ook, maar na vele jaren er over te hebben gewerkt heeft hij dat onder controle te kunnen houden, en dat was vooral geluk sinds die zware ongeval......Daarna was het zo simpel geweest om die schijnhouding in werking te stellen dat niemand er nog zou kunnen aan twijfelen. Maar nu merkte hij dat deze leeraar nogal storend vond. 'Klaarblijkelijk,' hoorde hij de Master zeggen. Even dacht hij er over na om zijn nephouding te laten wegvaren maar hij was het nog niet zeker. HIj wou liever niet dat iemand zou ontdekken hoe hij werkelijk was. Dat was voor iedereen altijd een geheim gebleven zelfs voor zijn ouders..... 'Door allereerst je handen uit je zakken te halen, recht te gaan staan en je houding te verbeteren. Je staat er als een apathische zoutzak bij, en bij Medusa - ga nu niet denken dat dat zo eenvoudig in zijn omvang is,' hoorde hij de Master zeggen. Bij het woord 'Zoutzak' moest hij de leeraar toch wel weer even strakjes aankijken of hij het meende. Wat niet zo moeilijk was te raden. Kakashi had dus toch verkeerd gedaan. Even dacht hij diep na en liet even zijn ogen strak naar de omgeving gaan om te zien of er niemand was. Kakashi was nu toch eindelijk van plan om die domme schijnhouding te laten varen. Maar alleen voor deze Master, nooit zou hij het bij iemand anders weg laten ebben zonder dat hij zeker weet dat die te vertrouwen was. Zijn handen gingen uit zijn zakken zoals gevraagt en hij rechte zijn rug zodat hij de leeraar recht aan kon kijken zonder dat zijn haar er voor lag. Door de hele verandering in zijn houding was nu te lezen in zijn ogen dat hij helemaal geen macho kind was, leergierig dat hij wel was. Toch probeerde Kakashi de nieuwsgierigheid van zijn gezicht te houden wat nu toch iets moeilijker was geworden doordat hij de helft van zijn ware gezicht liet zien. Het was moeilijker dan gedacht zijn iets ware ik te tonen aan de Master"Sorry, meneer" antwoorde hij en meende hij ook.'Mijn klas staat in het teken van discipline en respect, jongeman, en als je dat niet bezit dan is het wellicht verstandiger om direct mijn school te verlaten!' Kakashi liet de woorden goed tot zich doordringen en dacht toen uiterst goed na hoe hij de leerkracht kon laten weten dat hij het niet zo had bedoelt om hem door de haren te strijken. Dat was eigenlijk ook nooit de bedoeling geweest."Het was niet zo mijn bedoeling, meneer" Antwoorde hij"Het is omdat ...." Hij zweeg bijna had hij gezegt wat zijn bedoeling was geweest achter de bedoeling van die neppe macho houding. Het ongeval."Gewoon door iets. Zo ben ik niet echt werkelijk...." Zei Kakashi toen maar in de plaats."Hoe kan ik u overtuigen meneer?" De hele tijd had hij naar de Master gekeken en de slangachtige ogen waren hem heus niet ontgaan. De lichtte rilling die hij van de Master kreeg probeerde hij gewoon weg te negeren.

Wat er in het hoofd van de lichtharige jongen omging wist hij niet, liever gezegd wilde hij het ook niet eens weten. Wat de knul het er tot doe deed maken om zo'n onverschillige houding aan te nemen voor de persoon die de positie van hoofdmeester opvulde en waarover hij toch al wel talloze verhalen en roddel die door de school de ronde deden opgevangen moest hebben, bewust of onbewust. Het kon ook zijn dat Kakashi al net zo laks was in het vinden van zijn plaats in de menigte als zijn habitus. Fijn, goed. Hij zou er zelf wel achterkomen wat de consequenties ervan waren op zijn school met zijn regeltjes, zijn manier van doen en zijn harde hand die hem weer net zo snel de deur kon wijzen als dat de jongen voor zijn neus was verschenen. Bij Medusa.
Of het een schijnhouding was of een periodiek maskertje dat de jongen opzette kwam bij Savador momenteel niet tot de orde. Hij had belangrijkere dingen te doen dan het uitpluizen van iemands mimiek, zoals het detecteren van de mogelijke redenen waarom zo'n lui ogend persoon hier was. En dan niet de logische reden die nieuwe leerlingen zelf aangaven dat ze hier kwamen voor een diploma, maar de achterliggende redenen. Een persoon kon meer zijn dan alleen dat persoon waarvan een duidelijk beeld werd geschept. Dom was hij zelf niet bepaald.
Hoe hij de jongen aansprak ging op zijn eigen gewoonlijke kille manier, een stemgeluid dat respect afdwong en een stemgeluid dat je niet kon weigeren als je bewustzijn je lief was. Hij had al genoeg ongedisciplineerde honden op zijn school, en hij hoefde er geen nieuwe bij te hebben. Kakashi leek van hem weg te kijken om zijn blikveld te wijden aan de omgeving, alsof die belangrijker was. Maar kort erna deed de jongen gehoorzaam wat hem gevraagd, of eigenlijk meer bevelen werd. Handen uit de zakken, rug recht, verontschuldiging. Keurig. Savador maakte een goedkeurend knikje met zijn hoofd, de mondhoeken daarbij lichtjes omgekruld.
'Het was niet zo mijn bedoeling, meneer,' deed Kakashi als reactie op zijn preek een poging om tot uitleg te komen en zijn eerste verkeerde beeld van hem opzij te zetten. 'Het is omdat ....' De zin werd niet meteen afgemaakt. Het joch zweeg abrupt alsof hij allereerst naar de juiste woorden moest zoeken, en Savador trok er zijn beide wenkbrauwen afwachtend bij op. 'Gewoon door iets,' luidde vervolgens de rest van zijn antwoord. 'Zo ben ik niet echt werkelijk....'
'Gewoon' door 'iets'. Wat moest hij daar nu weer mee? Verveeld wisselde Savador van been waar hij zijn lichaamsgewicht op liet leunen en zette in een langzame beweging opnieuw een hand tegen zijn heup. 'Werkelijk. Dat valt nog te bezien.' Zo eenvoudig te overtuigen van zijn onschuld was hij niet, en zo zou hij zich opstellen ook. Dat joch moest niet denken dat het hier allemaal van een leien dakje ging. 'Hoe kan ik u overtuigen meneer?' vroeg Kakashi hem tenslotte alsof het op die manier wel efficiënt zou zijn. 'Er valt niets te overtuigen,' antwoordde Savador bitter met een teruggevallen frons tussen zijn donkere wenkbrauwen. 'Al wat je zou kunnen hebben gedaan is om mij je eerste vraag in die verbeterde houding nogmaals te stellen, op een respectvolle en gedisciplineerde manier - en wellicht had je dan je antwoord al gehad. Ik neem aan dat dat niet in je is opgekomen?' De scherpe toon in zijn stem was bijna dreigend te noemen, alsof Savador niet alleen respect, maar ook angst wilde opwekken. Zijn slangachtige ogen boorden zich diep in die van de jongen terwijl hij doodkalm als een slang vlak voor de aanval af bleef wachten. Hij richtte zich voor Kakashi wat rechter op en nam hoorbaar een kleine ademteug. 'Is dit de intelligentie van het nageslacht die de maatschappij verder moet zetten?' vroeg hij zichzelf de retorische vraag. 'Spijtig.. zeer spijtig..'

- Heel erg sorry voor het late antwoord ;o
Had het wat druk met tentamenweek.