Deidara gromde. Sasori had hem goed aangepakt vorige keer, hij kreeg zijn wraak wel. Want hij was eenmaal een van zijn van zijn langgeleden aartsvijanden. Hij keek op en begon met klei te gooien en deze te laten ontploffen. "KATSU!" riep hij meerdere malen en zijn blonde haar werd grijs van al het stof dat hij deed opwaaien. Hij gromde en wreef uit zijn ogen het stof dat daarin was geraakt. Hij zakte neer en belandde op de grond. Hij was kwaad op zichzelf en op heel de wereld. Hij had eindelijk het stof uit zijn ogen gekregen. Hij was wel aan het huilen van het teveel aan stof in de lucht. "Grr ik krijg je wel Sasori! Rossekop!". Hij keek met een boos gezicht naar de lucht en zag hoe een grote rookwolk hij had gemaakt door zijn klei. Tot zijn grote verbazing had hij brand veroorzaakt. Met een paniekerig gezicht begon hij met zijn voet op het vuur te stampen. “@%&$!!!! DAT DOET PIJN!!!”. Hij schreeuwde allemaal gemene woorden doordat het zo warm was onder zijn voet. Gelukkig doofde het vuur en kon hij op de grond gaan zitten om zijn voet te laten afkoelen. Oh daar een plas! Hij hinkte ernaar toe en stak zijn voet in het water, dat al meteen een ‘shhhhhhttttt’ geluid maakte “Ahhh dat doet goed” zei hij met een uiteindelijk tevreden grijns. Hij ging weer op zijn plek zitten van daarnet en hij keek wat rond. Het weer was aangenaam. Niet te warm, niet te koud. Juist goed. Hij zag opeens een persoon naderen. Hij stond op en bekeek wie het was. Het was een meisje dat was zeker.

(Eillish :])

Eillish liep wat rond te dwalen in het bos, ze was moe. Gisteren was ze nog verdwaald in de Kerkers. Gelukkig had ze door middel van iemand de weg terug kunnen vinden. Anders was ze echt dood geweest. Nog moe van de spanningen van gisteren had ze vandaag de lessen over geslagen. Een paar mensen wisten het, en toen ze door de gang liep, had ze een paar keer gemeen gelach gehoord. Het deed wel ergens pijn dat mensen daar om konden lachen, ze hadden geen idee van hoe panisch ze was geweest! Een luid geschreeuw kwam tot haar oren, en Eillish keek vlug om zich heen, wat was er aan de hand? Het kwam van voor haar, en snel begon ze te rennen in de richting van het geluid. Rook ze daar.. vuur? Nee! Iemand had brand veroorzaakt, en kon het niet blussen, handig. Een vervelende trek lag op haar gezicht, water hadden ze nodig! Water hielp tegen alles. Ze zuchtte, waarom moesten sommigen mensen dan ook zo onhandig zijn? Als je iets niet kon oplossen, moest je ook geen problemen maken. Met zo'n gedachte kwam je dus ook nooit in de problemen. Tenzij je hopeloos kon verdwalen. Maar dat was nog iets anders.
Een gedaante dook op in de verte, en ze zag hem, was het een hem?, zijn voet in water dopen. Ze was al te laat, najah. Eillish vertraagde haar pas, ze was niet meer nodig, maar ze kon misschien wel helpen met die voet? 'Hallo? Gaat het wel?' Vroeg ze toen ze op een gehoorsafstand was. 'Ik zag je vanuit te verte, en hoorde je vooral eigenlijk.' Cute smile. 'Ik ben Eillish, en.. kan je misschien helpen?' Ze lachte zenuwachtig, 'Ik bedoel, met je voet dan?'

Deidara keek op en zag het meisje nu wat beter, ze had donkerrood haar en helblauwe ogen. Hij grijnsde en zag nu maar pas hoe dom hij daar stond, met zijn voet in het water "Ik sta hier vast erg stom" zei hij met een brede beschaamde grijns op zijn lippen. 'Hallo? Gaat het wel?' Vroeg ze toen ze op een gehoorsafstand was. 'Ik zag je vanuit te verte, en hoorde je vooral eigenlijk.' Cute smile. 'Ik ben Eillish, en.. kan je misschien helpen?' Ze lachte zenuwachtig, 'Ik bedoel, met je voet dan?'
"Dan heb je mijn gevloek vast ook gehoord... Oeps". Hij wreef over zijn paardenstaart en keek haar aan, ze was blijkbaar vrij zenuwachtig. "Ehm ja als je wilt, ik was bezig met te trainen, ik blies per ongeluk mijn klei op en veroorzaakte brand. Gebeurt vrij vaak, daarom dat ik hier nooit train.". Hij zette zich neer op een droog stukje land dat niet verroet was. Hij deed zijn schoen uit. Hij keek naar zijn voet, verbrand natuurlijk. Hij gromde en keek dan eens goed naar het meisje "Jij bent van Cassia geloof ik, kan je even een beetje water op zijn huid doen met magie, helpt bij brandwonden. Ik ben Deidara trouwens aangenaam.". Hij stak zijn hand uit en glimlachte vriendelijk.

Een gedaante dook op in de verte, en ze zag hem, was het een hem?, zijn voet in water dopen. Ze was al te laat, najah. Eillish vertraagde haar pas, ze was niet meer nodig, maar ze kon misschien wel helpen met die voet? "Ik sta hier vast erg stom" zei hij met een brede beschaamde grijns op zijn lippen. Als ze eerlijk moest antwoorden, wel ja. Maar dat ging ze natuurlijk niet zeggen! Ze wou niet gemeen over komen ofzow. Zeker niet op een persoon die ze niet eens kende. Nee, dat nooit. 'Hallo? Gaat het wel?' Vroeg ze toen ze op een gehoorsafstand was. 'Ik zag je vanuit te verte, en hoorde je vooral eigenlijk.' Cute smile. 'Ik ben Eillish, en.. kan je misschien helpen?' Ze lachte zenuwachtig, 'Ik bedoel, met je voet dan?' "Dan heb je mijn gevloek vast ook gehoord... Oeps". Hij wreef over zijn paardenstaart en keek haar aan. Ze keek terug. "Ehm ja als je wilt, ik was bezig met te trainen, ik blies per ongeluk mijn klei op en veroorzaakte brand. Gebeurt vrij vaak, daarom dat ik hier nooit train.". Hij zette zich neer op een droog stukje land dat niet verroet was. Hij deed zijn schoen uit. Hij keek naar zijn voet, verbrand natuurlijk. Hij gromde en keek dan eens goed naar het meisje "Jij bent van Cassia geloof ik, kan je even een beetje water op zijn huid doen met magie, helpt bij brandwonden. Ik ben Deidara trouwens aangenaam.". Hij stak zijn hand uit en glimlachte vriendelijk. Ze nam heel even de hand aan, niet meer dan een lichte aanraking, en keek toen eens goed naar zijn voet. 'Ik zal eens kijken goed?' Ze bukte zich, en keek naar de wonde. Het was niet zo heel erg, een snel compres ofzow. Ze bewoog even haar handen over mekaar, en ging toen boven de voet erlangs. Even later had er zich een glanzend laagje water gevormd. Het bleef vijf seconden liggen, en zakte toen weg. 'Zo, gaat het beter nu?' Ze keek twijfelend naar haar werk 'Als het straks nog pijn doet zal je wel naar de school dokter moeten gaan!' Waarschuwde ze hem. Deidara. Best vriendelijke gast eigenlijk. Ze keek om zich heen, en liet wat water door de grond stromen. De verdorde grond werd langzaam donker, en er verscheen al wat mos, en hier en daar wat gras. Zo zou het niet opvallen dat er ooit iets gebeurt was. Tevreden nu keek ze terug naar Deidara. 'Dus, Deidara, welke planeet?' Routine vraagje, iedereen vroeg het altijd. 'En ja, ik ben van Cassia. Althans, mijn moeder dan. Ik heb mijn vader nooit gekend." Ze had het al zo vaak gezegt de laatste tijd dat het haar niets meer deed. Woorden kwamen vanzelf. Geen tranen, schuldig gevoel. Gewoon een rustig praatje met een kennis.

'Ik zal eens kijken goed?' Ze bukte zich, en keek naar de wonde. Het was niet zo heel erg, een snel compres ofzow. Ze bewoog even haar handen over mekaar, en ging toen boven de voet erlangs. Even later had er zich een glanzend laagje water gevormd. Het bleef vijf seconden liggen, en zakte toen weg. 'Zo, gaat het beter nu?' Ze keek twijfelend naar haar werk 'Als het straks nog pijn doet zal je wel naar de school dokter moeten gaan!' Waarschuwde ze hem. Deidara grijnsde "Zal ik doen omdat jij het zegt."Hij grinnikte en zag hoe ze planten maakte "Wacht even." Hij liet een boom uit de grond groeien en gras. Alles zag er weer uit als een gewoon grasveld met een boom. Tevreden nu keek ze terug naar Deidara. 'Dus, Deidara, welke planeet?'. Deidara glimlachte "Gren en Razen.". Hij grijnsde, hij wist haar naam nog niet "Mag ik je naam weten? Dan hoef ik je niet meer aan te spreken als roodharig meisje. Zijn cassia vraag werd bevestigd: 'En ja, ik ben van Cassia. Althans, mijn moeder dan. Ik heb mijn vader nooit gekend." Geen tranen. Dat vond hij al heel leuk, daar knapte hij op af, als ze huilden vanwege dat ze aan van hun ouders nooit hadden gekend. Bij dood snapte hij het wel dat het gevoelig lag. "Mijn ouders zijn al dood van toen ik 13 was. En nu had ik besloten om naar hier te komen. Ik ben vrij nieuw." Hij streek zijn bles een beetje opzij zodat hij haar goed kon aankijken.

'Zo, gaat het beter nu?' Ze keek twijfelend naar haar werk 'Als het straks nog pijn doet zal je wel naar de school dokter moeten gaan!' Waarschuwde ze hem. Deidara. Best vriendelijke gast eigenlijk. Ze keek om zich heen, en liet wat water door de grond stromen. De verdorde grond werd langzaam donker, en er verscheen al wat mos, en hier en daar wat gras. Zo zou het niet opvallen dat er ooit iets gebeurt was. Tevreden nu keek ze terug naar Deidara. 'Dus, Deidara, welke planeet?' Routine vraagje, iedereen vroeg het altijd. 'En ja, ik ben van Cassia. Althans, mijn moeder dan. Ik heb mijn vader nooit gekend." Ze had het al zo vaak gezegt de laatste tijd dat het haar niets meer deed. Woorden kwamen vanzelf. Geen tranen, schuldig gevoel. Gewoon een rustig praatje met een kennis. Deidara grijnsde "Zal ik doen omdat jij het zegt."Hij grinnikte en zag hoe ze planten maakte "Wacht even." Hij liet een boom uit de grond groeien en gras. Eillish keek op naar zijn boom, hij was prachtig. Alsof hij daar al jaren stond. Hij was dus goed in Wood magic hea? Deidara glimlachte "Gren en Razen.". Oww, dat verklaarde alles. Ze glimlachte vrolijk naar hem, hij was ook van Razen, maar stichtte brand? Dat kon nooit goed aflopen! Mijn ouders zijn al dood van toen ik 13 was. En nu had ik besloten om naar hier te komen. Ik ben vrij nieuw." Hij streek zijn bles een beetje opzij zodat hij haar goed kon aankijken. "Aww, dat spijt me voor je.' Het was vreselijk als ouders op jongen leeftijd bij kinderen stierven. 'Dus, mijn naam is Eillish. Ik zit in het tweede, bij Master Norwood. Ik hou van water, maar ook wel licht magie. Ik verdwaal constant, heb een beperkt evenwicht, snap dingen pas als mensen ze tien keer uitgelegt hebben, en ik hou ontzettend van sneakers en pizza. Zo, nu weet je ongeveer wie ik ben.' Zei ze lachend. 'Nu jij!' Het was meer een beval, maar vriendelijk.

-Post eerst kwijtgeraakt -.-" - , srry voor dit thingie

'Dus, mijn naam is Eillish. Ik zit in het tweede, bij Master Norwood. Ik hou van water, maar ook wel licht magie. Ik verdwaal constant, heb een beperkt evenwicht, snap dingen pas als mensen ze tien keer uitgelegd hebben, en ik hou ontzettend van sneakers en pizza. Zo, nu weet je ongeveer wie ik ben.'. Ze lachteEen vriendelijk bevel om te zeggen wie hij was "Ik ben Deidara, ik zit in het zesde, ik heb geen mentorklas. Ik vind water ook leuk, dat houdt mijn explosieve klei vochtig als ik ze boetseer. Ik hou wel mijn evenwicht en ik zal je in het vervolg wel opvangen als je valt." Het laatste zei hij om haar te plagen. "Oke ik ben 17 jaar, ik leg graag vanalles uit. Hmmm pizza... Vooral die met ananas en spek. Ik maak ze graag zelf. Dus als je wilt kan ik er wel eentje voor je maken. Waar Razen magie al dan niet goed voor is." Hij grijnsde en hij zette zich naast Eillish neer "Trouwens Eillish, je hebt een mooie naam. En je bent een mooi meisje." Dat vond hij toch. Hij keek voor zich uit en begon wat met klei te spelen. Hij grinnikte en maakte een vogeltje. Hij liet dit omhoog vliegen en riep zachtjes "Katsu" eenmaal het hoog genoeg was. Het vogeltje ontplofte en spatte in een mooi kleurenschakering uiteen en vormde haar gezicht. "Ik word echt beter en beter. Goed". Hij grinnikte en keek naar Eillish.

Dat kon nooit goed aflopen! Mijn ouders zijn al dood van toen ik 13 was. En nu had ik besloten om naar hier te komen. Ik ben vrij nieuw." Hij streek zijn bles een beetje opzij zodat hij haar goed kon aankijken. "Aww, dat spijt me voor je.' Het was vreselijk als ouders op jongen leeftijd bij kinderen stierven. 'Dus, mijn naam is Eillish. Ik zit in het tweede, bij Master Norwood. Ik hou van water, maar ook wel licht magie. Ik verdwaal constant, heb een beperkt evenwicht, snap dingen pas als mensen ze tien keer uitgelegt hebben, en ik hou ontzettend van sneakers en pizza. Zo, nu weet je ongeveer wie ik ben.' Zei ze lachend. 'Nu jij!' Het was meer een beval, maar vriendelijk. "Ik ben Deidara, ik zit in het zesde, ik heb geen mentorklas. Ik vind water ook leuk, dat houdt mijn explosieve klei vochtig als ik ze boetseer. Ik hou wel mijn evenwicht en ik zal je in het vervolg wel opvangen als je valt." Het laatste zei hij om haar te plagen. "Oke ik ben 17 jaar, ik leg graag vanalles uit. Hmmm pizza... Vooral die met ananas en spek. Ik maak ze graag zelf. Dus als je wilt kan ik er wel eentje voor je maken. Waar Razen magie al dan niet goed voor is." Hij grijnsde en hij zette zich naast Eillish neer "Trouwens Eillish, je hebt een mooie naam. En je bent een mooi meisje." Ze keek hem aan, zei hij dat nu echt? Ze voelde zich gevleid door zijn complimenten. Hij grinnikte en maakte een vogeltje. Hij liet dit omhoog vliegen en riep zachtjes "Katsu" eenmaal het hoog genoeg was. Het vogeltje ontplofte en spatte in een mooi kleurenschakering uiteen en vormde haar gezicht. "Ik word echt beter en beter. Goed". Hij grinnikte en keek naar Eillish. "Jij bent echt megalief!' Riep ze uit. 'En goed!' Ze lachte even, en schreef toen zijn naam zacht in de lucht. Fijne waterdruppels bleven hanger, waardoor het licht brak, en een kleine regenoog ontstond. 'Ik ben nog aan het proberen tussen alles.' Ze keek even naar hem, van alle jongens tot nu toe, was hij het anderst. En het liefst. Ze legde zichzelf op haar rug, en keek naar de wolken. Vroeger zocht ze altijd figuurtjes erin. Nu kon ze ze vormen. Er was veel veranderd. 'Heb je altijd al op SSA gezeten?' Vroeg ze plots. Ze draaide haar hoofd een beetje om hem aan te kijken.

"Jij bent echt megalief!' Riep ze uit. 'En goed!' Ze lachte even, en schreef toen zijn naam zacht in de lucht. Fijne waterdruppels bleven hanger, waardoor het licht brak, en een kleine regenoog ontstond. 'Ik ben nog aan het proberen tussen alles.'.
"Danku Eillish, van wat ik tot nu toe van je weet, jij ook." Deidara grijnsde en dacht aan iets, hij kon het eens wagen om te vragen of ze een vriendje had. Voor hij misschien... Nee, hij, verliefd worden? Nee vast niet. Hij liet de vraag zoals het was en reageerde: "Ik kan nog veel verbeteren, en jij bent zeker ook niet slecht. En proberen tussen vanalles kan heus geen kwaad, dan zie je het snelst wat je ligt of niet." Ze keek even naar hem en Deidara keek terug en grijnsde. Ze legde zichzelf op haar rug en Deidara deed dat ook, zo kon hij naar de wolken kijken. Hij keek ernaar en zag verschillende vormen. Hij zag een leeuw, een draak, een mannetje. Hij vond het leuk om naar wolken te kijken. Dan vroeg Eillish iets: 'Heb je altijd al op SSA gezeten?'
Deidara antwoordde "Nee hoor, ik ben hier net aangekomen. Ik had een week geleden maar pas besloten om naar hier te komen.". Hij grinnikte en keek naar Eillish. Hij keek in haar ogen en week niet meer af.

Ze keek hem aan, zei hij dat nu echt? Ze voelde zich gevleid door zijn complimenten. Hij grinnikte en maakte een vogeltje. Hij liet dit omhoog vliegen en riep zachtjes "Katsu" eenmaal het hoog genoeg was. Het vogeltje ontplofte en spatte in een mooi kleurenschakering uiteen en vormde haar gezicht. "Ik word echt beter en beter. Goed". Hij grinnikte en keek naar Eillish. "Jij bent echt megalief!' Riep ze uit. 'En goed!' Ze lachte even, en schreef toen zijn naam zacht in de lucht. Fijne waterdruppels bleven hanger, waardoor het licht brak, en een kleine regenoog ontstond. 'Ik ben nog aan het proberen tussen alles.' Ze keek even naar hem, van alle jongens tot nu toe, was hij het anderst. "Danku Eillish, van wat ik tot nu toe van je weet, jij ook." Aww, hoe lief. "Ik kan nog veel verbeteren, en jij bent zeker ook niet slecht. En proberen tussen vanalles kan heus geen kwaad, dan zie je het snelst wat je ligt of niet." Hij legde zich naast haar neer. Ze keek naar boven, naar de pluizige wattenwolkjes boven haar hoofd. En het liefst. Ze legde zichzelf op haar rug, en keek naar de wolken. Vroeger zocht ze altijd figuurtjes erin. Nu kon ze ze vormen. Er was veel veranderd. 'Heb je altijd al op SSA gezeten?' Vroeg ze plots. Ze draaide haar hoofd een beetje om hem aan te kijken. Deidara antwoordde "Nee hoor, ik ben hier net aangekomen. Ik had een week geleden maar pas besloten om naar hier te komen.". Hij grinnikte en keek naar Eillish. Hij keek in haar ogen en week niet meer af. Even kon ze haar blik niet meer afwenden, en toen trok ze haar hoofd terug op. Kon het..? 'En had je dan geen andere zussen, broers, vrienden? Een vriendin ofzow?' Waarom in f*cking naam vroeg ze dat? Najah, het was te laat om het terug te nemen toch? Ze zuchtte om haar eigen hopeloosheid. Ze duwte zachtjes met haar handpalmen in de grond, en de wolken vormden toevallig een piepklein hartje. Het zag er mega schattig uit.

-flutje D/-

'En had je dan geen andere zussen, broers, vrienden? Een vriendin ofzo??' vroeg Eillish, het leek alsof ze ergens naar lag te vissen "Vrienden hier op SSA? Niet echt, geen familieleden meer, een vriendin: nee." Deidara glimlachte toen hij dat zei. Hij liet zijn handpalmen zien en daar zaten monden op "Niet schrikken. Kijk.". Hij stak klei in de mond en deze begon te kauwen. Al snel spuugde de mond een vogeltje uit, niet explosief. Hij keek dan naar het wolkje dat een hartje vormde "Héé een hartje, cool zie je dat ook?". Deidara had niet door dat Eillish het hartje had gemaakt en hij overhandigde haar het vogeltje. "Voor jou. Explodeert niet. Dus het is veilig." Hij keek dan weer naar de lucht. Het hartje was weg. Hij keek met zijn blauwe ogen naar het grasveld. Hij zette zich recht en keek dan naar Eillish die zuchte "Is er iets Eillish? Je kan me het heus allemaal vertellen.". Hij knipoogde naar haar en keek dan weer naar de boom die hij er had gezet. Hij vond het vrij... random. Waarom koos hij nou een boom? Een ander plantje had evengoed kunnen helpen. Maar hij koos persé voor de boom. Hij wreef in zijn haar en deed zijn haar even los. Hij schudde ermee en bond het dan weer keurig in een staart op zijn hoofd.

Aww, hoe lief. "Ik kan nog veel verbeteren, en jij bent zeker ook niet slecht. En proberen tussen vanalles kan heus geen kwaad, dan zie je het snelst wat je ligt of niet." Hij legde zich naast haar neer. Ze keek naar boven, naar de pluizige wattenwolkjes boven haar hoofd. En het liefst. Ze legde zichzelf op haar rug, en keek naar de wolken. Vroeger zocht ze altijd figuurtjes erin. Nu kon ze ze vormen. Er was veel veranderd. 'Heb je altijd al op SSA gezeten?' Vroeg ze plots. Ze draaide haar hoofd een beetje om hem aan te kijken. Deidara antwoordde "Nee hoor, ik ben hier net aangekomen. Ik had een week geleden maar pas besloten om naar hier te komen.". Hij grinnikte en keek naar Eillish. Hij keek in haar ogen en week niet meer af. Even kon ze haar blik niet meer afwenden, en toen trok ze haar hoofd terug op. Kon het..? 'En had je dan geen andere zussen, broers, vrienden? Een vriendin ofzow?' Waarom in f*cking naam vroeg ze dat? Najah, het was te laat om het terug te nemen toch? Ze zuchtte om haar eigen hopeloosheid. Ze duwte zachtjes met haar handpalmen in de grond, en de wolken vormden toevallig een piepklein hartje. Het zag er mega schattig uit. "Vrienden hier op SSA? Niet echt, geen familieleden meer, een vriendin: nee." Deidara glimlachte toen hij dat zei. Hij liet zijn handpalmen zien en daar zaten monden op "Niet schrikken. Kijk.". Hij stak klei in de mond en deze begon te kauwen. Al snel spuugde de mond een vogeltje uit, niet explosief. Hij keek dan naar het wolkje dat een hartje vormde "Héé een hartje, cool zie je dat ook?". Deidara had niet door dat Eillish het hartje had gemaakt en hij overhandigde haar het vogeltje. "Voor jou. Explodeert niet. Dus het is veilig." Hij keek dan weer naar de lucht. Ze zuchtte, en daarmee vervaagde ook het hartje. Hij had het niet gemerkt, dat het van haar was dan, gelukkig maar. Anders zat ze misschien in de problemen. Ze keek naar het vogeltje. Het zat rustig op haar handpalm om zich heen te kijken. Nog nooit had ze zo dichtbij een vogel gezien. Eillish besloot het diertje te houden, alleen nog een naam. Misschien.. Gwynfell. Ja, dat was een goede naam. 'Ik hou het.' Fluisterde ze zacht voor zich uit. "Is er iets Eillish? Je kan me het heus allemaal vertellen.". Hij knipoogde naar haar en ze voelde zich rood worden. 'Nee, er niet echt iets.' Zucht, onhoorbaar deze keer, hoe kon ze ooit zoiets zeggen? Deidara liet zijn haar even los hangen, en bond het toen opnieuw vast. Het lag goed zo, al had ze zin om het nog beter te strijken. Haar hand bleef hangen, en ze trok hem onopmerkzaam terug. Nee, toch maar niet. Dat zou te raar zijn, right? Ze wist het niet eens meer. Deidara had ook niets gemerkt over haar subtiele vraag over een vriendin. Najah, was altijd handig. Maar hoe moest ze in vredesnaam ooit vragen waarom ze zich zo anders voelde hier? Onmogelijk dus. Onhandig. Ze was gewoon onhandig. 'Deidara?' Vroeg ze zacht, 'Waar was je dan vroeger? Zou je me wat kunnen vertellen over je leven voor vandaag? Alsjeblieft?' Ze keek hem bijna smekend aan, waarom? Het sloeg nergens op, maar zij sloeg ook nergens op. Samen sloeg het nergens op. *Sighs*. "Ik weet dat het raar klinkt maar ja," Als ze vrienden waren, moest hij maar rare verzoeken verwachten.

Daah, where has my inspiration gone? It flows away -.-"

'Ik hou het.' Fluisterde Eillish zacht voor zich uit. Deidara grijnsde en het leefde zelfs, maar het had zich al gewend gemaakt aan Eillish, dus het kleien levende vogeltje zou voor altijd bij haar blijven. Hij keek Eillish aan toen ze haar hand reikte naar zijn haar. "Als je erin wilt kammen mag je van mij. Heb je een borstel? Ik heb wel een kleine kam, maar ik weet niet of je er wat mee bent." Hij gaf haar een klein kammetje dat in zijn broekzak zat. Hij draaide zijn rug naar haar. Zodat ze kon kammen als ze wou. 'Deidara?' Vroeg ze zacht, 'Waar was je dan vroeger? Zou je me wat kunnen vertellen over je leven voor vandaag? Alsjeblieft?' Ze keek hem bijna smekend aan. Deidara keek om en zag hoe smekend ze keek. "Je moet niet smekend kijken, ik vertel je alles."

"Ik leefde vroeger op Shadra, maar ik ben geboren op gren. Mijn vader wou verhuizen en scheidde ook met mijn moeder. Kort na ik alles gewoon was op Shadra stierf mijn moeder die nog steeds op gren leefde. Dan kort daarna stierf mijn vader letterlijk van verdriet." Hij haalde even diep adem. "Ik heb daarna alles zelfstandig geleerd, ik kan koken, enzo, ik kan vanalles. Ik heb een grondige hekel aan iemand van vroeger die hier ook op SSA zit, genaamd Sasori. Maar dat maakt nu niet uit. Ik ben daarna naar hier verhuisd en ik ben blij dat ik hier zit eigenlijk. Anders had ik niet zo'n leuke meid, jij dus, leren kennen." Hij glimlachte en vroeg dan "En jij Eillish?"

'Nee, er niet echt iets.' Zucht, onhoorbaar deze keer, hoe kon ze ooit zoiets zeggen? Deidara liet zijn haar even los hangen, en bond het toen opnieuw vast. Het lag goed zo, al had ze zin om het nog beter te strijken. Haar hand bleef hangen, en ze trok hem onopmerkzaam terug. Nee, toch maar niet. Dat zou te raar zijn, right? Ze wist het niet eens meer. Deidara had ook niets gemerkt over haar subtiele vraag over een vriendin. Najah, was altijd handig. Maar hoe moest ze in vredesnaam ooit vragen waarom ze zich zo anders voelde hier? Onmogelijk dus. Onhandig. Ze was gewoon onhandig. 'Deidara?' Vroeg ze zacht, 'Waar was je dan vroeger? Zou je me wat kunnen vertellen over je leven voor vandaag? Alsjeblieft?' Ze keek hem bijna smekend aan, waarom? Het sloeg nergens op, maar zij sloeg ook nergens op. Samen sloeg het nergens op. *Sighs*. "Ik weet dat het raar klinkt maar ja," Als ze vrienden waren, moest hij maar rare verzoeken verwachten. Deidara keek om en zag hoe smekend ze keek. "Je moet niet smekend kijken, ik vertel je alles."
"Ik leefde vroeger op Shadra, maar ik ben geboren op gren. Mijn vader wou verhuizen en scheidde ook met mijn moeder. Kort na ik alles gewoon was op Shadra stierf mijn moeder die nog steeds op gren leefde. Dan kort daarna stierf mijn vader letterlijk van verdriet." Hij haalde even diep adem. "Ik heb daarna alles zelfstandig geleerd, ik kan koken, enzo, ik kan vanalles. Ik heb een grondige hekel aan iemand van vroeger die hier ook op SSA zit, genaamd Sasori. Maar dat maakt nu niet uit. Ik ben daarna naar hier verhuisd en ik ben blij dat ik hier zit eigenlijk. Anders had ik niet zo'n leuke meid, jij dus, leren kennen." Hij glimlachte en vroeg dan "En jij Eillish?"
Ze zuchtte, "Ik? Dat is een lang en onboeiend verhaal.' Ze haalde even adem. "Ik ben geboren op Cassia. Mijn moeder voedde me alleen op, zonder vader. Ik had maar een beste vriendin, maar toen we 9 waren, is ze verhuist. Ik miste haar iedere dag verschrikkelijk. Sindsdien viel het me op hoe alleen je kan zijn, en hoe andere dat uit lachen omdat ze het niet begrijpen. Kinderen uit onze buurt waren wel lief, maar als we naar de stad gingen, was het altijd erg. Eigenlijk, leerde ik toen dat ik geen vader had. Ik had er nooit bij stilgestaan, maar het was nu zo. Ik wou hem altijd zoeken, maar mijn moeder verbood het mij. Ik denk dat hij haar veel pijn heeft bezorgt in het verleden. Najah, toen ik twaalf was, werd ik het beu, en heb ik mezelf hier ingeschreven. Dit was het beste tot nu toe. Soms denk ik erover terug te gaan, te zien hoe het met iedereen was. Mijn moeder had het laatste een nieuwe goede 'vriend'. Misschien heeft ze nog een dochtertje nu. Ik zal het nooit weten, maar ik ga niet terug voor ik hier klaar ben.' Ze stopte met praten. 'Sorry," Was niet haar bedoeling om zo ver uit te breiden. Het was gewoon gekomen, zonder er echt bij na te denken.

POST NIET ZO SNEL JONGEN~
xD

"Ik? Dat is een lang en onboeiend verhaal.' Ze haalde even adem. "Ik ben geboren op Cassia. Mijn moeder voedde me alleen op, zonder vader. Ik had maar een beste vriendin, maar toen we 9 waren, is ze verhuist. Ik miste haar iedere dag verschrikkelijk. Sindsdien viel het me op hoe alleen je kan zijn, en hoe andere dat uit lachen omdat ze het niet begrijpen. Kinderen uit onze buurt waren wel lief, maar als we naar de stad gingen, was het altijd erg. Eigenlijk, leerde ik toen dat ik geen vader had. Ik had er nooit bij stilgestaan, maar het was nu zo. Ik wou hem altijd zoeken, maar mijn moeder verbood het mij. Ik denk dat hij haar veel pijn heeft bezorgt in het verleden. Najah, toen ik twaalf was, werd ik het beu, en heb ik mezelf hier ingeschreven. Dit was het beste tot nu toe. Soms denk ik erover terug te gaan, te zien hoe het met iedereen was. Mijn moeder had het laatste een nieuwe goede 'vriend'. Misschien heeft ze nog een dochtertje nu. Ik zal het nooit weten, maar ik ga niet terug voor ik hier klaar ben.' Ze stopte met praten. 'Sorry," Deidara was vol interesse aan het luisteren. "Ik kan later met je meegaan als je wilt." Hij ging dicht tegen haar aan zitten en zei zachtjes "Ik weet hoe alleen je je kunt zijn als je ziet hoe je boezemvriend gewoon verhuist naar een andere plek of zoals bij mij, je laat zitten voor coolere vrienden". Hij keek naar de grond en dacht aan iemand die hem heel dierbaar was geweest. Dan keek hij weer naar Eillish en hij kreeg zonder het zelf op te merken een rode kleur. Hij stopte de kam weg en glimlachte zachtjes "Ik hoop dat je gelukkig wordt Eillish. Je verdient dat sowieso." Hij gaf haar een knuffel "Ik vind je leuk." zei hij haast onhoorbaar "Ik heb nog nooit iemand zo leuk gevonden dat ik ze een knuffel geef. Of dit". Hij gaf haar een klein kusje op haar kaak. Ze kon er meer van denken of juist niet, dat beslistte zijzelf.

Hij ging dicht tegen haar aan zitten en zei zachtjes "Ik weet hoe alleen je je kunt zijn als je ziet hoe je boezemvriend gewoon verhuist naar een andere plek of zoals bij mij, je laat zitten voor coolere vrienden". Hij keek naar de grond en zij keek naar hem. Had iemand hem verlaten dan? Aww, arme jongen! Ze wou hem troosten, maar ze wist niet hoe. Najah, hij zou het misschien ooit vertellen tegen haar toch? Deidara glimlachte zachtjes, en het viel haar op hoe cute hij er dan uit zag. "Ik hoop dat je gelukkig wordt Eillish. Je verdient dat sowieso." Hij gaf haar een knuffel "Ik vind je leuk." zei hij haast onhoorbaar "Ik heb nog nooit iemand zo leuk gevonden dat ik ze een knuffel geef. Of dit". Hij gaf haar een klein kusje op haar kaak. Ze bleef zo zitten, zonder echt goed te moeten weten wat ze moest doen. "Dank je. En, Deidara?" Ze liet even een stilte vallen, 'Jij bent zo ongeveer de liefste jongen ooit." Ze glimlachte er achteraan. En dat meende ze, ze had nog nooit iemand ontmoet bij wie ze zich zo voelde. Zo op haar gemak, relaxt. Veilig voelend. Normaal waren jongens alleen maar bezig met stoer te doen, en vonden ze meisjes af en toe wel grappig, maar daar bleef het ook bij. Dan kon het meisje het zo leuk vinden als ze wouden, hij zou toch nooit iets opmerken onder zijn stoere gedoe. Nee, zo was eigenlijk bijna iedereen. Ze wreef even over haar gezicht, en zakte toen met haar hand naar zijn pony, "Al zou je dat haar echt eens moeten knippen!" Ze lachte even. "Maar echt, het zou mega leuk staan als je het eens korter maakte!" Ze keek lief naar hem, en gaf hem toen een snelle knuffel.

"Dank je. En, Deidara?" Ze liet even een stilte vallen, 'Jij bent zo ongeveer de liefste jongen ooit." Ze glimlachte er achteraan. Ze wreef over haar gezicht en reikte dan naar zijn pluk haar dat voor zijn gezicht hing. "Al zou je dat haar echt eens moeten knippen!" Ze lachte even. "Maar echt, het zou mega leuk staan als je het eens korter maakte!" Ze keek lief naar hem, en gaf hem toen een snelle knuffel. "NEVAAHHH!!!" riep Deidara met een brede grijns en hij verloor grip op de arm waar hij steunde. Hij viel voorover en 'per ongeluk' raakten zijn lippen de hare. Hij sperde zijn ogen wijdopen en hij wendde zijn gezicht snel af. Deidara kon ook stoer doen, maar hij had daar gewoon geen behoefte aan bij haar, hij voelde zich goed, relaxed, zo... Ja geweldig. Al had hij die kus niet echt gepland. Waarom moest hij op zo'n moment zijn grip verliezen, met zijn hand uitschuiven. Hij deed alsof er niets aan de hand was "Vind je mijn haar niet mooi zo?" hij trok een kleine pruillip en begon dan al snel te lachen, helaas veraadde zijn gezicht dat hij steeds dacht aan de kus van 10 seconden geleden, hij was namelijk zo rood als een tomaat. Hij keek dan naar de grond en bleef er enkele seconden naar staren.

Ze liet even een stilte vallen, 'Jij bent zo ongeveer de liefste jongen ooit." Ze glimlachte er achteraan. En dat meende ze, ze had nog nooit iemand ontmoet bij wie ze zich zo voelde. Zo op haar gemak, relaxt. Veilig voelend. Normaal waren jongens alleen maar bezig met stoer te doen, en vonden ze meisjes af en toe wel grappig, maar daar bleef het ook bij. Dan kon het meisje het zo leuk vinden als ze wouden, hij zou toch nooit iets opmerken onder zijn stoere gedoe. Nee, zo was eigenlijk bijna iedereen. Ze wreef even over haar gezicht, en zakte toen met haar hand naar zijn pony, "Al zou je dat haar echt eens moeten knippen!" Ze lachte even. "Maar echt, het zou mega leuk staan als je het eens korter maakte!" Ze keek lief naar hem, en gaf hem toen een snelle knuffel. NEVAAHHH!!!" riep Deidara met een brede grijns en hij verloor grip op de arm waar hij steunde. Hij viel, en in het korte moment dat ze hem wou helpen raakten hun lippen mekaar heel licht. Ze trok haar hoofd terug, en keek weg. Wat was er gebeurt? Vind je mijn haar niet mooi zo?" hij trok een kleine pruillip en begon dan al snel te lachen, al wist ze dat hij het ook niet vergat. Deidara was rood, wat redelijk grappig stond. 'Jawel hoor. Maar het zou nog leuker staan bedoel ik." Waarom klonk nu even alles fout? Het was zo frusterend! Ze beet op haar lip, wat ze altijd deed als ze in moeilijkheden zat, en dit was een moeilijk iets! "Misschien moet ik maar gaan." Mompelde ze zacht, wat moest ze anders doen? Dit was gewoon te erg! En ze wisten het allebij, het was niet dat zij zich er alleen aan stoorde! Ze zuchtte, en keek even tot haar ogen die van Deidara hadden gevonden. Wat moest ze nu in vredesnaam doen?

O.o
Arme Eillish xD

Ze trok haar hoofd terug, en keek weg. Begrijpelijk, dat was gewoon niet de bedoeling geweest "Het was niet de bedoeling om uit te schuiven" zei Deidara zachtjes met een knalrood gezicht, dit had hij echt later gepland. Vlinders vlogen chaotisch rond in zijn buik en het maakte het er bij hem alleen erger op. Hij keek met een glimlach naar Eillish "Van mijn staart mag een stukje af. Van mijn bles blijf je af haha". Hij wist goed genoeg dat er nu een gespannen sfeer in de lucht hing. Ze beet op haar lip: "Misschien moet ik maar eens gaan." mompelde ze en Deidara keek haar geschrokken aan en zei al even zacht "Blijf nog eventjes." Ze wisten het allebei dat het nu moeilijk was "Het is nu moeilijk maar we slaan er ons doorheen. Beloofd." Hij wou niet dat ze wegging. "Ik wil niet dat je weggaat Eillish." Hij zei het bijna smekend. Zijn ogen ontmoetten de hare en hij kon zijn blik niet afwendden. Hij omarmde haar en legde zijn hoofd op haar schouder. "Wat zou je doen als ik smeekte om te blijven? En je vroeg hoe leuk je me vindt?". Hij sloot zijn ogen en genoot ervan dat zijn hoofd op haar ene schouder rustte.

(flutpostje >< hopelijk ben je er wat mee)

'Jawel hoor. Maar het zou nog leuker staan bedoel ik." Waarom klonk nu even alles fout? Het was zo frusterend! Ze beet op haar lip, wat ze altijd deed als ze in moeilijkheden zat, en dit was een moeilijk iets! "Het was niet de bedoeling om uit te schuiven" zei Deidara zachtjes met een knalrood gezicht, fijn, nu kon ze er echt niet meer omheen denken! Ze keek een beetje kwaad voor zich uit. Ze keek terug naar hem. Dit was geen goed idee geweest! Ze had nooit op dat geschreeuw moeten afkomen. Gewoon niet. Dan was er ook nooit iets gebeurd! Ze zuchtte lichtjes, en stond half op. Dan had ze ook Deidara nooit leren kennen, en dat was ook een slecht idee.
Hij keek met een glimlach naar haar. "Van mijn staart mag een stukje af. Van mijn bles blijf je af haha". Ze keek hem aan, hij probeerde het nog leuk te houden. Dat was wel lief van hem, maar zij ging het gewoon weer verpesten met haar stemming op het moment. "Misschien moet ik maar gaan." Mompelde ze zacht, wat moest ze anders doen? Dit was gewoon te erg! En ze wisten het allebij, het was niet dat zij zich er alleen aan stoorde! Ze zuchtte, en keek even tot haar ogen die van Deidara hadden gevonden. Wat moest ze nu in vredesnaam doen? Deidara keek haar geschrokken aan en zei al even zacht "Blijf nog eventjes. Het is nu moeilijk maar we slaan er ons doorheen. Beloofd. Ik wil niet dat je weggaat Eillish." Hij zei het bijna smekend. Zijn ogen ontmoetten de hare en hij kon zijn blik niet afwendden. Hij omarmde haar en legde zijn hoofd op haar schouder. "Wat zou je doen als ik smeekte om te blijven? En je vroeg hoe leuk je me vindt?". Ze zuchtte, en sloeg toen haar armen ook over hem heen. 'Ik zou.. blijven. En zeggen dat je heel lief bent.' Ze sloot haar ogen, en genoot even van het moment. 'En jij?' Ze hief haar hoofd op, 'Wat zou jij zeggen als ik je vroeg hoe leuk je me vind?'

-Post kwijt gisteren, ik helemaal freaken ofcourse xD -

"Misschien moet ik maar gaan." Mompelde ze zacht, Deidara keek haar geschrokken aan "Blijf nog eventjes. Het is nu moeilijk maar we slaan er ons doorheen. Beloofd. Ik wil niet dat je weggaat Eillish." Hij zei het bijna smekend. Hij keek naar de grond en zuchte "Ik denk niet dat je mij even leuk vindt als ik jou.." Hij keek haar met een droevige glimlach aan. "Wat zou je doen als ik smeekte om te blijven? En je vroeg hoe leuk je me vindt?". Ze zuchtte, en sloeg toen haar armen ook over hem heen. 'Ik zou.. blijven. En zeggen dat je heel lief bent.' Ze sloot haar ogen, Deidara keek haar met een glimlach aan. 'En jij?' Ze hief haar hoofd op, 'Wat zou jij zeggen als ik je vroeg hoe leuk je me vind?'. Deidara glimlachte "Ik denk... Dat ik je leuk vind, maar niet op die manier, ik denk.. Dat ik... Vlinders voel, dat ik dus een beetje verliefd op je ben..." Hij kreeg dit er moeizaam uit maar toch was het eruit en hij voelde zich trots. Hij was blij dat het eruit was.
"Maar ik denk niet dat je hetzelfde voelt" zei hij triestig "Als dat zo is, ben ik al blij dat je vrienden wilt blijven.". Hij knuffelde haar "Je bent mooi, je ogen zijn prachtig, je haar is geweldig en zacht." Hij zuchte gelukzalig.

Zijn ogen ontmoetten de hare en hij kon zijn blik niet afwendden. Hij omarmde haar en legde zijn hoofd op haar schouder. "Wat zou je doen als ik smeekte om te blijven? En je vroeg hoe leuk je me vindt?". Ze zuchtte, en sloeg toen haar armen ook over hem heen. 'Ik zou.. blijven. En zeggen dat je heel lief bent.' Ze sloot haar ogen, en genoot even van het moment. 'En jij?' Ze hief haar hoofd op, 'Wat zou jij zeggen als ik je vroeg hoe leuk je me vind?' "Ik denk... Dat ik je leuk vind, maar niet op die manier, ik denk.. Dat ik... Vlinders voel, dat ik dus een beetje verliefd op je ben..." Hij kreeg dit er moeizaam uit maar toch was het eruit en hij voelde zich trots. Hij was blij dat het eruit was.
"Maar ik denk niet dat je hetzelfde voelt" zei hij triestig "Als dat zo is, ben ik al blij dat je vrienden wilt blijven.". Hij knuffelde haar "Je bent mooi, je ogen zijn prachtig, je haar is geweldig en zacht." Hij zuchte gelukzalig. Ze keek hem blij aan, meende hij dat nu echt? Ze kon geen sarcasme in zijn woorden ontdekken dus ja! Een glimlach verspreidde zich over haar gezicht. 'Meen je dat?' Fluisterde ze. 'Ik.." Ze haalde even adem, 'Ik ook denk ik.' Hoe moeilijk was dit? Ze had er zo vaak over gehoord, maar het de eerste keer zeggen is toch iets anders. Ze voelde zich heel anders plots, en ze keek hem aan. Ze was er deze keer zeker van. Niets kon het nog schelen. Hier stond ze, met Deidara.

"Ik denk... Dat ik je leuk vind, maar niet op die manier, ik denk.. Dat ik... Vlinders voel, dat ik dus een beetje verliefd op je ben..." Hij kreeg dit er moeizaam uit maar toch was het eruit en hij voelde zich trots. Hij was blij dat het eruit was.
"Maar ik denk niet dat je hetzelfde voelt" zei hij triestig "Als dat zo is, ben ik al blij dat je vrienden wilt blijven."
Hij knuffelde haar "Je bent mooi, je ogen zijn prachtig, je haar is geweldig en zacht." Hij zuchte gelukzalig. Hij keek haar aan en luisterde naar wat ze te zeggen had. Een glimlach verspreidde zich over haar gezicht. Automatisch glimlachte hij mee en hij nam haar hand vast. 'Meen je dat?' Fluisterde ze. 'Ik.." Ze haalde even adem, 'Ik ook denk ik.'
Als Deidara niet zo aan de grond was genageld zoals nu had hij liggen springen en doen van geluk. Hij keek haar met grote ogen en een brede verliefde grijns aan. "Eillish, niet schrikken. Ik ga iets... Proberen..." Hij was blij dat hij niet was gaan stotteren. Hij slikte en haalde diep adem. Hij ging dichter bij haar zitten en bracht zijn hoofd dichter bij dat van Eillish. Hij deed dit alles heel voorzichtig en dan bracht hij zijn lippen naar die van haar. Eenmaal hij dicht genoeg was, sloot hij zijn ogen en kuste haar. Zijn hand ging zachtjes langs haar kaaklijn en streelde tegelijkertijd. Hij stopte met haar te kussen en keek haar met een gelukkige glimlach aan.

(bang bang bang :3 )

"Je bent mooi, je ogen zijn prachtig, je haar is geweldig en zacht." Hij zuchte gelukzalig. Ze keek hem blij aan, meende hij dat nu echt? Ze kon geen sarcasme in zijn woorden ontdekken dus ja! Een glimlach verspreidde zich over haar gezicht. 'Meen je dat?' Fluisterde ze. 'Ik.." Ze haalde even adem, 'Ik ook denk ik.' Hoe moeilijk was dit? Ze had er zo vaak over gehoord, maar het de eerste keer zeggen is toch iets anders. Ze voelde zich heel anders plots, en ze keek hem aan. Ze was er deze keer zeker van. Niets kon het nog schelen. Hier stond ze, met Deidara. Ook over zijn gezicht verspreidde zich een glimlach, "Eillish, niet schrikken. Ik ga iets... Proberen..." Ze keek hem aan, wat bedoelde hij hiermee? ij slikte en haalde diep adem. Hij ging dichter bij haar zitten en bracht zijn hoofd dichter bij dat van Eillish. Ze wist het, en ze met verliefde ogen naar hem op. Tenslotte raakten hun lippen mekaar. Ze sloten tesamen hun ogen, en zo bleef ze zitten. Zijn hand ging zachtjes langs haar kaaklijn en streelde tegelijkertijd. Hij stopte met haar te kussen en keek haar met een gelukkige glimlach aan. 'Dat was een zeer lieve manier om me te laten stoppen met.. stotteren." Lachte ze. Waauw, haar eerste kus. Die vergat nooit iemand, en ze prentte even alles extra goed in haar geheugen, zodat ze niets zou vergeten, nooit niet. Deidara was zo anders als alle jongens, zelfs Soul, die al zeer aardig was geweest, kwam niet eens in de buurt. "By the way, proberen?" Ze keek hem even schattend aan. "Kon je echt niets anders verzinnen ofzow?" Ze was hem terug aan het plagen.

SORRY
dit trekt er zelfs niet op -.-"

"Je bent mooi, je ogen zijn prachtig, je haar is geweldig en zacht." Hij zuchte gelukzalig. Ze keek hem blij aan. 'Meen je dat?' Fluisterde ze. 'Ik.." Ze haalde even adem, 'Ik ook denk ik.' "Eillish, niet schrikken. Ik ga iets... Proberen..." Ze keek hem aan.Hij slikte en haalde diep adem. Hij ging dichter bij haar zitten en bracht zijn hoofd dichter bij dat van Eillish. ze keek met verliefde ogen naar hem op. Tenslotte raakten hun lippen mekaar..
'Dat was een zeer lieve manier om me te laten stoppen met.. stotteren." Lachte ze en Deidara grijnsde "Mijn beste troef op dit moment denk ik." Hij moest lachen om wat ze zei. "By the way, proberen?" Ze keek hem even schattend aan. "Kon je echt niets anders verzinnen ofzow?" Ze was hem terug aan het plagen. Deidara porde in haar zij "Eerst wou ik zien dat ik het niet bij het verkeerde eind had.. Kom nu een goede en geen probeersel." Hij grijnsde en kuste haar weer, deze keer wat zekerder. Hij omhelsde haar en stopte eventjes. "Je bent anders dan alle andere meisjes. Véél beter, mooier, liever. Alles in positieve opzichten. Ik wil je iets vragen.. Klinkt nogal.. Stom.. Misschien kan dit de vraag een beetje verwoorden zonder dat ik die vrag moet stellen." Hij grijnsde en kuste haar nogmaals, liefdevoller. Zijn vraag verwoordend: of Eillish de zijne wou worden.

(ghaha valt mee hoor ^^)