Met een handdoek rond zijn nek geslagen, een witte zwembroek tot aan zijn knie aan en zijn haren in een ordeloze vorm, keek Soul grijnzend in de spiegel. Het had hem wel geamuseerd toen hij met Mineko was gaan zwemmen, maar in zijn eentje zwemmen, daar had hij nu wel zin in. Bovendien verveelde hij zich een beetje.
Het was wel twaalf uur ’s nachts, dus hij zou wel stil moeten zijn, maar goed. Hij zou wel zien of hij iemand tegenkwam of niet. Hij verwachtte van niet. Het water was immers koud op dit uur en ook was het gewoon een abnormale tijd. Hij zou nu ook normaal liggen te slapen, maar hij kon de slaap gewoon niet vatten. Zoiets had hij maar een paar keer per jaar en hij wist dat als hij het had, hij geen moeite hoefde te doen, aangezien hij dan gewoon de hele nacht door niet kon slapen.
Zachtjes liep Soul naar beneden. Toen hij iemand zijn richting in hoorde komen, ging hij snel om een pilaar staan. Aan de sterke magie te voelen was het overduidelijk een leerkracht. Of een stagiaire, maar die voelden niet zo heel krachtig aan. Als hij het goed had, was dit de leerkracht van de lichtmagie, want die magie voelde het sterkst. Hij hapte naar adem toen de leerkracht voorbijkwam.
Niet omdat hij bang was dat hij ontdekt zou worden, maar eerder door het aantal energie dat zijn lichaam dankzij haar binnendrong. Hij sloot zijn ogen even en liet de magie afdwalen, waarna hij achter de pilaar vandaan kwam en naar buiten liep.
Het grasveld voelde redelijk koud onder zijn tenen, maar hij negeerde het. Als hij iets zou kunnen negeren, dan was het wel de kou. Hij had al een veel ergere pijn meegemaakt dan kou. Hij sloot zijn ogen even en dacht aan het litteken op zijn borstkas, dat dankzij de duisternis nu niet heel goed meer zichtbaar was.
Gelijk toen hij het water zag, sprong hij erin. Het geluid deed hem wel even huiveren, aangezien het op zijn plons na volledig stil was. Het leek wel zo’n nacht waarbij elk moment iets kon gaan gebeuren. Hij grijnsde even. Liet de actie in dat geval maar beginnen.
Soul kwam boven en schudde zijn haar uit, die alle kanten uitvloog. Het maanlicht scheen recht op hem en Soul keek ernaar. Zijn rug was gekeerd naar het oppervlakte, zodat hij niet kon zien of er iemand achter zich kwam of niet.

| De 500ste post moest echt gevierd worden met een RPG-post.
Voel je welkom! ;D -

Met grote stappen liep Katherine door de gangen van de school heen. Het was nacht, dus het perfecte moment om te kijken of ze haar eerste les misschien buiten kon geven. Uiteraard om middernacht. Voor de eerste keer in de 22 jaar dat zeleefde had ze een witte jurk aangetrokken, maar Katherine zou Katherine niet zijn als er geen zwarte cape over hing. Niemand zou het wagen om haar een Novaanse of een Raziaanse te noemen, gewoon omdat de duisternis die om haar heen hing niet te missen was. Het grasveld zou een goede plaats zijn om een praktijk les te geven, maar de jonge vrouw kon het niet laten om te gaan kijken hoe het stille meer de sterren weerspiegelde. Een glimlach sierde haar gezicht toen het meer in zicht kwam en ze trekt een wenkbrauw op als de stilte wordt verstoord door een luide plons. Katherine zette de ruime kap van haar mantel op haar hoofd en liep geruisloos dichter naar het water toe. Het enige wat je in het licht van de maan zag, was een stukje van haar jurk en soms een schittering van de gouden broch die haar mantel dicht hield. "Hoor jij niet al lang in bed te liggen?" Katherine's stem klonk zangerig, iets dat ze van haar moeder geërfd had.


If you don't mind n_n

Als hij oud was, ergens in de zeventig ongeveer, een slecht hart had en bekend zou zijn bij vele ziekenhuizen, had hij nog een hartaanval gehad of misschien wel erger. Ook al klonk de stem verschrikkelijk zangerig en ergens ook wel melodieus, het deed Soul toch wel wat opschrikken. Langzaam draaide hij zijn lichaam en toen zijn gezicht. Hij zag een vrouw staan, alleen kon hij het meeste niet zien omdat ze verborgen zat onder haar mantel.
Een Shadraan, voelde hij aan. En niet zo’n zwakke ook. Nee, dit was zeker weten een lerares. Soul slikte even van het aantal magie dat zich nu in zijn aanwezigheid bevond. Het was echt een ontzettend sterke magie dat nu zijn aandacht trok. Jeetje, hij zou er bijna jaloers van worden als hij wist wat jaloers zijn was en als hij het ooit geweest was.
Of hij een smoesje zou bedenken? Nee. Hij had gewoon een van zijn slapeloze nachten en als ze dat per se wou weten, mocht zij dat weten. ‘Sorry Miss, ik heb een slapeloze nacht, ik dacht dat een frisse duik in de rivier me wel weer wat zou opfrissen voor morgen, bovendien is het ook verschrikkelijk fijn om hier te zwemmen. En als ik niet kan slapen, kan niemand slapen.’
Breed grijnsde hij naar de lerares, zich totaal niet drukmakend over het feit dat hij nu wel eens straf zou kunnen krijgen omdat hij midden in de nacht aan het zwemmen was, maar goed. Hij wreef over zijn achterhoofd. Zelfs bij leraressen was hij niet goed in de buurt. Bij vrouwen en meisjes was hij echt een verschrikkelijke kluns, volgens Maka. Ze vond dat hij teveel droge opmerkingen maakte en zich nooit echt interesseerde in de gevoelens van een meisje en alle emotionele stuff zo snel mogelijk achter zijn rug wou hebben, omdat hij niet goed was in troosten.
Oké, voor een groot deel had Maka daar wel gelijk in. Hij was echt een sukkel als het om vrouwen ging en hij zei dus blijkbaar soms stomme dingen, maar had elke jongen dat niet? Het zou hem pas echt verbazen als er een of andere mister Perfect rond liep.
‘Kunt u soms ook niet slapen?’ vroeg hij.

- Haha, hij is zich van geen kwaad bewust :3 -

Katherine keek de jongen met twinkelende ogen aan toen deze zich geschrokken omdraaide. Ze haalde de kap van haar hoofd en en streek een pluk van haar rode haren uit haar ogen. ‘Sorry Miss, ik heb een slapeloze nacht, ik dacht dat een frisse duik in de rivier me wel weer wat zou opfrissen voor morgen, bovendien is het ook verschrikkelijk fijn om hier te zwemmen. En als ik niet kan slapen, kan niemand slapen.’ Een lichte glimlach verscheen op haar gezicht. Katherine hield er niet van dat mensen tegen haar logen, tenzij ze echt een goede reden hadden. "Kom eens uit het water en zeg allereerst je naam, daarna kunnen we nog zien wat er gaat gebeuren." Ze was redelijk streng als het om regels ging en een leerling kon in haar bijzijn er niet onderuit komen. Aan de andere kant vond ze niet dat ze Master Savador met zoiets onbenulligs te storen, dus verzon ze zelf wel wat. ‘Kunt u soms ook niet slapen?’ De jonge vrouw trok haar wenkbrauw op. "Ik slaap sowieso al niet veel, maar om op je vraag te antwoorden: nee ik kon niet slapen."

Het feit dat hij er nu gloeiend bij was en dat hij misschien een straf zou verwachten, drong niet eens in Soul op toen hij de woorden van Miss hoorde. Rustig wreef hij over zijn achterhoofd, waarna hij langzaam uit het water kwam. Gelukkig was hij niet gaan naaktzwemmen en had hij zijn zwembroek bij, anders zou het best wel eens gênant kunnen zijn geweest. Druppeltjes water sijpelden langs zijn benen naar beneden en lieten kringetjes, die langzaam kleiner werden, achter in het rustige meer, dat zelfs ’s nachts nog een prachtig uitzicht gaf voor omstanders.
Kalm keek Soul uit zijn roodachtige ogen naar Miss. Hij wist haar naam niet. Had ze die al gezegd? Nou ja, dan had hij het in ieder geval niet gehoord, moest ze het hem wel verteld hebben. Hij voelde zich een beetje naakt tegenover Miss, maar liet dit niet merken. Schaamte kwam niet in hem op, eerder de vraag waarom hij juist uit het water moest komen.
‘Goh, ik ben blij dat ik een Novaan ben, anders had ik mezelf niet kunnen opwarmen en stond ik nu te rillen van de kou,’ zei hij, duidelijk laten ziend dat hij het niet erg vond dat hij een Novaan was. Hij liet zijn hand in zijn nek kruipen en schraapte met zijn nagels daar toen hij jeuk had. Zijn natte haren plakten in zijn nek, waardoor het voor hem onmogelijk werd om de jeuk te negeren. Hij was benieuwd waarom hij uit het water moest komen.
‘Waarom moest ik eruit? Is er soms iets?’ vroeg hij en hij hield zijn hoofd scheef, zich duidelijk niet van kwaad bewust zijnd. Het drong hem dan ook niet echt door dat Miss hem uit het water gehaald had omdat hij een straf kon verwachten. Rustig hield hij zijn blik gericht op de Miss.
‘Oh ja! Nu herinner ik me weer wat u zei! Mijn naam is Soul. Soul Eater Evans,’ zei hij en hij maakte er een lichte buiging bij, alsof hij presentator was van een of andere beroemde show. Rustig keek hij haar aan, waarna hij kalm over zijn kin wreef met zijn handen, alsof hij een sik had dat nodig geaaid moest worden. ‘Wat is uw naam?’ vroeg hij toen, alsof dit een ontmoeting voor leerlingen onderling was en niet een betrapping van een lerares op een leerling.

Katherine wachtte nog altijd op een antwoord, maar het enige wat ze kreeg was een bevesteging van iets wat ze al lang wist. Haar groene ogen boorden zich in die van de jongen terwijl 'ie in zijn nek krabte. ‘Waarom moest ik eruit? Is er soms iets?’ Ze trok een wenkbrauw op toen hij zijn hoofd vragend schuin hield. Natuurlijk was er iets mis! Had die jongen dan echt niet door dat hem een straf te wachten stond. Nog altijd zei de vrouw geen woord, gewoon omdat ze eerst antwoord wilde op haar vraag en dan pas zou antwoorden op de zijne. ‘Oh ja! Nu herinner ik me weer wat u zei! Mijn naam is Soul. Soul Eater Evans.’ Door de buiging die hij maakte verscheen er toch een kleine glimlach op haar gezicht. "Katherine," antwoorde ze alleen maar op de vraag naar haar naam. Meer moest hij ook niet weten. "Om terug te komen op je vorige vraag. De reden dat ik je uit het water heb gehaald is omdat je een regel overtreden heeft en dus een straf kunt verwachten, maar aangezien de hoofdmeester nu waarschijnlijk niet gestoord wilt worden geef ik je een willekeurige straf." Katherine's straffen waren niet echt heel erg, maar Soul zou waarschijnlijk wel moe worden. "Je mag beginnen met een paar toertjes rond het meer te lopen, laten we zeggen... vijf. Daarna zullen we wel zien hoe het verder gaat."

Toen Miss Katherine begon te praten, begreep hij pas wat er aan de hand was. Helaas mocht ’s nachts zwemmen dus niet. Gek dat hij alleen nu betrapt was. Hij ging veel vaker ’s nachts zwemmen, maar nog nooit hadden ze er iets van gezegd. Zouden ze hem toen niet gehoord hebben? Zo stil deed hij immers niet. Hé, hij zou Mineko eens een keertje uitnodigen om ’s nachts te gaan zwemmen! Of iemand anders. Hij wist nog niet wie. Misschien Esmira wel, die hield toch van avontuur? Avontuur in de nacht was ook altijd wel leuk.
Vijf rondjes rennen? Was dit serieus? Dat kon hij makkelijk aan. Hij haalde zijn schouders op, salueerde naar Katherine en begon toen zijn pas in te zetten. Hij vond het best wel raar dat hij als straf vijf rondjes moest gaan rennen. Hoe erg kon die hoofdmeester trouwens zijn? Als hij vroeger een overtreding maakte op zijn academie, kon hij vele ergere straffen verwachten. Een hoop huiswerk of een paar artikels overschrijven zonder pauze. Hij grinnikte even en haalde zijn schouders op. Fantastische academie met fantastische straffen, zeker?
Toen hij opzij keek, zag hij in het maanlicht de oranjekleurige haren van Katherine, waarmee hij wist dat hij al op de helft van zijn tweede tour was. Vroeger trainde hij veel zwaarder en moest hij dan ook veel zwaarder werk doen. Daar was een paar tourtjes rond het meer lopen niks bij. Zwaar werk was dat, met Maka erbij. Hij grinnikte even en wreef over zijn achterhoofd. Hij vond rennen sowieso wel leuk. Het gaf hem lekker veel energie en genoeg kracht om te slapen straks. Alleen kon hij deze nacht niet slapen, dus ging hij nachtzwemmen, iets wat hij nu al ongeveer vier keer had gedaan.
Toen hij zijn vijfde tour gelopen had, liep hij kalm naar Katherine. Zijn buik had kippenvel gekregen van de wind die er tegen aan had geslagen, dus warmde hij zichzelf op met zijn eigen, Novaanse krachten, waarna hij met zijn roodkleurige ogen de groene ogen van Katherine opzocht, ergens ook wel vragend of ze nog een klusje had.
‘Waarom loop je niet gezellig mee? Het is lekker hoor. Alleen de wind die tegen je aanslaat is wel koud,’ zei hij en hij glimlachte even, zichzelf nog steeds niet van kwaad bewust zijnd, zelfs nu dat hij wist dat hij een straf had.