Swim...

Met bonkende koppijn werd Jaden wakker. Hij was verschrikkelijk moe. En hij dacht aan Dorit. Jeps, hij had zichzelf gisteren weer helemaal platgezopen. Echt waar, stom rotspul. Alcohol noemden ze dat, wel, hij noemde het vergif. Hij schudde zijn hoofd en raakte zijn hoofd even aan, waarna hij naar buiten keek. De fel schijnende zon maakte zijn humeur er niet beter op, integendeel. ‘Rotzooi,’ zei hij, toen hij een onderbroek op de grond zag liggen, hoogstwaarschijnlijk van zijn buurman. ‘Leer je kleren toch eens opruimen,’ gromde hij, maar natuurlijk sliep zijn buurman er weer doorheen, met zijn snurkende trekjes. Hij gooide de onderbroek recht in zijn gezicht en deed zijn spijkbroek aan, waarna een zwart shirt volgde en een zwart vest. Hij keek twijfelend naar zijn zwemkledij. Ja, hij ging vandaag gewoon zwemmen! Hij trok zijn vest en shirt weer uit en deed een handdoek rond zijn nek. Zo had hij een jongen laatst ook zien vertrekken van hun zaal. Wat was zijn naam? Yusei? Ja, zoiets. Aardige vent, vond Jaden. Ze praatten altijd even nadat iedereen in bed lag. Yusei en hij deelden een stapelbed. Dat hij dat vergeten was! Yusei lag gewoon boven hem. Jaden moest nu toch wel lachen om zichzelf. Hij was echt verschrikkelijk moe en hij kraamde onzin uit, waarbij hij ook nog eens zijn eigen bedgenoot Yusei vergat. Nou ja, hij lag dan wel boven Jaden. Jaden deed zijn handdoek strakker rond zijn nek en trok zijn spijkerbroek uit, waarna hij zijn zwembroek aantrok die zwart met witte strepen was en lang was, tot ongeveer aan zijn knieën. Jaden begon te lopen richting de uitgang van de zaal. Snurkende geluiden vielen weg en een hoorbare wakker wordende Yusei. Jaden grinnikte even en sloot de deur, nadat hij lachend gezwaaid had naar Yusei en had gezegd dat hij weer eerst was.

Toen hij eenmaal buiten was, voelde Jaden dat zijn koppijn langzaam wegging. Eindelijk! Nu had hij weer ruimte voor zichzelf om na te denken. Hij zuchtte en begon te lopen. De stenen voelden koud onder zijn eigen koude tenen. Hij sliep altijd zonder deken, dus dat kon daardoor komen. Hij warmde zichzelf met zijn eigen krachten gewoon op. Rustig begon hij de afdaling van de academie naar het grasveld toe. Daar moest hij immers wel overheen lopen als hij naar het stille meer wou gaan. Hij voelde zich erg naakt, alleen zo in zijn zwembroek en zonder shirt, maar ach. Hij kon altijd teruggaan om iets op te gaan halen of zo. Hij zuchtte. Toen hij de laatste keer ging zwemmen en dat was gisteren, was hij Dorit tegengekomen met een andere jongen. En Jaden had zich toen als een zak gedragen. Hij liep richting het meer en sprong er toen in. Heerlijk was dat water! Hij kwam even later weer boven.

&Dorit

Dorit schopte tegen een steen die met een luidde plons in het water landde. Haar vader had wel eens stenen voor haar gegooid en die stuiterde dan soms wel 6 keer over het wat voordat ze zonken. Het was haar nooit gelukt, ze had er het geduld niet voor en volgens haar niet de goede stenen. Langs het meer lopen dacht ze aan Jaden, zoals ze de hele nacht al had gedaan tot ze zichzelf rond een uur of vier in slaap had gehuild. Na twee uur was ze weer wakker geworden uit haar nachtmerries over Damien en had ze besloten niet meer te gaan slapen. En dit was na een langzame douche en aankleden haar brilliante plan geweest. Kou lijden bij het stomme, eenzame en saaie meer op het schoolterrein. Zo door mopperend bereikte ze een boom die aan de rand van het meer stond en ging er tegenaan zitten. Nog steeds boos en moe keerde ze haar rug naar het meer.
Haar gezicht was bleek en onder haar ogen hadden zich donkere schaduwen gecreeërd. Dorit was uitgeput en haar boosheid ging over in verdriet. Er liep een traan over haar wang en na een tijdje zakten haar ogen ook dicht.

Een hand voor haar ogen en mond. Het gelach van Damien en zijn vrienden terwijl ze haar tas leeghaalden. Het bloed..

Dorit schoot met een harde schreeuw weer overeind. Ze sloeg haar hand voor haar mond en zakte weer tegen de boomstam. Maar een droom.. Niet echt.. suste ze zichzelf. Ze had niet in de gaten dat ze niet meer alleen was.

Hoezeer Jaden dan ook plezier wou hebben in het zwemmen, Dorit bleef steeds weer opnieuw in zijn hoofd rondspoken. Hij kon er niks aan doen. Normaal was hij een lieve, zorgeloze jongen, maar dat ging voor de komende weken wel even anders zijn. Vooral omdat Dorit hier op school rondliep en hij dat op de een of andere manier niet kon hebben. Hij zuchtte even en keek toen weer voor zich uit. De kus… Aagh! Waarom bleef die vervloekte kus nu in zijn hoofd rondspoken? Wat had hij verkeerd gedaan dat hij haar zo van streek had gemaakt? Oh ja, hij had zich gisteren gedragen als een zak. Hij wou haar alleen maar zijn pijn laten zien, niet meer. Hij had het verprutst bij haar. Ze had zich omgedraaid en was weggelopen. Hij maakte geen kans meer bij Dorit, dat mocht hij hopen. Dorit wou hem niet meer. Hij zuchtte en liet zich onder water gaan. Even later – voornamelijk dankzij ademnood – kwam hij weer boven en keek naar iets voor hem, tot hij opeens een gil hoorde. Hij verstijfde. Daarna begon hij te zwemmen richting de plek waar hij het hoorde. Zo snel mogelijk als dat zijn crawl dat toeliet, zwom hij richting de plek waar hij het gegil hoorde. Hij sprong op de kade en rende toen gauw richting een boomstam. Hij zag iets roodachtigs zitten en zijn hart voelde een lichte steek toen hij de persoon herkende. Ze leek alleen helemaal in verwarring. Hij stond twijfelend. Daarna schold hij zich uit. Hij was een stomme, verrekte zak als hij haar liet zitten! Kom op, hij moest weer die oude Jaden worden. En dat kon alleen maar als hij Dorit toeliet in zijn leven en weer gewoon vrienden met haar werd, zoals het altijd geweest was. Hij voelde steken.

Snel begon hij te rennen naar de boom. Voordat hij zichzelf kon tegenhouden, had hij zijn twee krachtige armen al om Dorit geslagen en drukte haar tegen zijn warme lichaam aan, die zichzelf meteen was beginnen opwarmen toen hij uit het water was gesprongen. Hij aaide zachtjes over haar achterhoofd en sloot zijn ogen toen haar geur in zijn neus kwam. Ze rook heerlijk. Precies die vertrouwde geur die hij altijd alweer had willen ruiken. Hij voelde zijn hart luid bonken en slikte even, om het misselijke gevoel in zijn buik te onderdrukken, waarna hij naar haar keek. ‘Dorit,’ fluisterde hij zachtjes en hij aaide haar door haar haren. ‘Gaat het?’ vroeg hij. Opeens was de zorgzame, lieve Jaden weer in zich opgekomen. De felle, rottige, gekwetste Jaden was naar de achtergrond geduwd door een bezorgde Jaden zelf. Hij keek naar haar en hield haar toen iets losser vast, waarna hij zijn bruine ogen in haar prachtige, roodachtige ogen liet glijden.

PROFILE MAGICIAN

» I believe I can swim
» Swim
» Let's take a swim!
» || Swim in the night ||
» Take a swim - Open

Swim...

Swim...

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen