Hurt.

Mèadraid knikte even met een kleine glimlach. ''Oke'' zei ze en liep naar de kast waar bovenop de theepot stond. Maar zelfs als Mèadraid op haar tenen ging staan kon ze er nog niet goed bij. ''Waarom zet Hatori dat ding dan ook zo hoog. Hij weet dat ik daar niet bij kan'' mompelde ze zachtjes. Ze tikte de theepot even aan en wankelde. Daarna viel hij van de kast. Mèadraid reageerde snel en met een kleine klik had ze haar waterzak die om haar heup hing open en schoot het water eruit. Het ving de theepot op in een soort doorzichtig water. Mèadraid zette de pot op de tafel en bracht het water terug naar de waterzak die ze weer dichtmaakte. Ze zuchtte even opgelucht.

Shong keek zwijgend toe hoe Mèadraid de theepot van de kast probeerde te halen. Hij wilde haar net een handje helpen maar bedacht zich dat het met zijn lengte weinig verschil zou maken. Een tevreden glimlach sierde zijn mond toen hij Mèadraid's snelle reactie zag. 'Uw controle over watermagie en de snelheid ervan is buitengewoon indrukwekkend!' kirde Shong opgewekt. Hijzelf had controle over talloze waterspreuken, maar snelheid binnen de magie was nooit echt zijn sterkste punt geweest. Als het aan hem had gelegen had hij de theepot allang op zijn hoofd gekregen.

Mèadraid keek even glimlachend om naar Shong. ''Ik denk dat ik dat toch mede te danken heb aan mijn leraren op de universiteit. Ze mogen dan wel keihard en gemeen zijn het werkt vreemd genoeg wel'' zei ze. Er was zelfs een leraar die echt een hekel aan haar had simpelweg omdat ze vriendelijk was en graag lachte. Hij probeerde haar altijd te kleineren en stond ook altijd over haar schouder mee te kijken. Nou ja, nu was ze hier op de Starshine Academy ver weg van de Cassia universiteit.

Shong glimlachte breed terug en vouwde zijn handen in zijn schoot. 'Ik kan begrijpen dat een aanpak met de ijzeren vuist beter werkt bij sommigen dan de zachthandige aanpak - maar bij u?' zei hij op een wat ongelovige toon. 'Teder als u bent hebt u dat niet nodig.'
Shong staarde naar zijn handen in zijn schoot en durfde Mèadraid niet meer aan te kijken.

Mèadraid glimlachte en bloosde even. ''Tja dat is nou juist het probleem. Ik ben altijd iets te vrolijk in de les'' zei ze zacht. ''En dat kan ik niet echt hebben bij een leraar die altijd streng en serieus is. 'Genezing is geen lolletje' roept hij dan altijd en ook nog met veel consumptie. Maar vreemd genoeg werkt dat geschreeuw wel. Bijna iedereen is bang voor hem waardoor niemand meer in zijn lessen durft te komen zonder het halve boek uit hun hoofd te kennen'' grijnsde ze. Daarna liep ze naar de kraan en liet het water de theepot vullen. Naast de kraan was een klein keukentje waar Mèadraid de theepot op het vuur zette.

Shong luisterde met een zuinige glimlach. 'Dat doet me denken aan iemand,' mompelde hij grinnikend, doelend op Savador. Hij keek zwijgend toe hoe Mèadraid de theepot met water vulde en die vervolgens op het vuur zette. 'Hoe dan ook hebt u er uzelf doorheen geschopt,' voegde Shong er glimlachend aan toe.

''Jou ook?'' vroeg Mèadraid glimlachend aan Shong. Toen ze Savador had ontmoet moest ze ook meteen denken aan haar leraar. Ze joegen haar allebei de stuipen op het lijf. Mèadraid was op de tafel gaan zitten maar stond op toen de thee klaar was. Ze schonk het kokende water in twee kopjes waar in beide een doorzichtig zakje met speciale theebladeren inzat. Het water kleurde langzaam aan amberkleurig en Mèadraid haalde de zakjes eruit. Daarna liep ze terug naar de tafel en gaf een kopje aan Shong terwijl ze zelf van haar eigen eerst blies en daarna voorzichtig een slokje nam.

Shong pakte zijn theekopje aan. 'Oh, absoluut,' antwoordde hij glimlachend op Mèadraid. 'Die man zou eens de positieve kant van het leven moeten bekijken, niet?' Terwijl hij met simpelweg een vinger cirkelend boven zijn kopje te houden in zijn thee roerde, wierp hij zuchtend een blik door het raam op het besneeuwde buitenterrein. 'Ik wordt zo bedroefd als ik sneeuw en ijs zie,' mompelde hij zacht. 'Alles dat met muurvast water te maken heeft werkt me in een depressie.'
Shong hield de rand van het kopje aan zijn lippen en nam voorzichtig een kleine slok.

''Maar dat is juist het mooie aan water. Het kan in zoveel verschillende schoonheden en vormen voorkomen. Van het keiharde maar toch ook elegante ijsvorm...'' begon Mèadraid en terwijl ze dat zei liep ze naar het raam en opende dat. Het was net begonnen met sneeuwen en ze hield haar hand even uit het raam zodat er een paar sneeuwvlokken op op haar geopende hand vielen. ''....tot aan zijn vloeibare en sierlijke druppels'' sprak ze daarna. Ze liet de druppels water van haar hand afglijden. Ze leude even met beide armen op de vensterbank. ''Zeg eens, weet U sneeuw wordt als het smelt?'' vroeg ze daarna zonder hem aan te kijeken.

Shong glimlachte flauwtjes. 'Dat is waar maar... het ziet er zo opgesloten en ongelukkig uit,' zei hij zacht terwijl hij toekeek hoe Mèadraid een hand uit het raam hield. 'Water hoort vogelvrij te zijn en een eigen wil te hebben.' Hij roerde wat afwezig in zijn kopje en staarde peinzend in zijn thee. Het lukte Shong zijn glimlach te verbreden. Hij wilde immers niet down zijn in Mèadraid's bijzijn.

Mèadraid draaide zich om en leunde tegen de vensterbank aan. Ze glimlachte even naar hem. ''Maar dat geeft geen antwoord op mijn vraag'' grijnsde ze zachtjes. ''Weet je wat sneeuw wordt als het smelt?'' vroeg ze licht grijnzend. Het was een raadseltje en ookal leek de oplossing voor de hand te liggen toch zou het anders zijn dan je op het eerste moment zou denken. ''Nou? weet je het?'' vroeg ze daarna.

Shong keek op toen Mèadraid zich omdraaide. 'Natuurlijk, dat zou water zijn. Na een langere tijd kan dat eventueel weer in ijs veranderen,' antwoordde hij kordaat. Hij glimlachte toen hij Mèadraid licht zag grijnzen. Shong nam nog een slok van zijn thee. Naast Mèadraid maakte ook de thee hem warm van binnen, wat voor een groot deel zorgde dat hij zijn optimisme weer kon oppakken.

Mèadraid wist dat hij dat zou antwoorden. Triomfantelijk schudde ze haar hoofd. ''Fout'' grijnsde ze. Daarna glimlachte ze weer naar hem. ''Het wordt lente'' zei ze. Ze keek weer even uit het raam naar de vallende sneeuw. ''En net als de winter verdwijnt en weer lente wordt, zal inderdaad ook het water met haar mee veranderen'' zei ze.

Shong lachte zacht. 'Maar lieve juffrouw, dat duurt nog wel een tijdje. Het moet nog kerst worden,' zei hij glimlachend. 'Hoe dan ook hebt u gelijk, daar niet van hoor.' Hij blies zacht in zijn thee en nam nog een slok, waarop hij Mèadraid's voorbeeld volgde en ook uit het raam naar de vallende sneeuw keek. Hij vroeg zich of of deze winter net als de voorafgaande winters eeuwen zou lijken te duren.

Mèadraid pakte haar kopje ook weer op en nam nog een slokje. Pas toen er een ijskoude rilling over haar rug ging deed ze het raam dicht. Het was ook niet echt goed voor de zieken. ''Ik heriner me nog veel winters op Cassia. Daar kon het soms echt ijs en ijs koud zijn. Ik hoorde van Madeline dat de winters hier minder zwaar zijn al ben ik daar niet zo zeker van als ik die lucht zo zie'' zei ze ineens en liep daarna terug naar de tafel. Ze legde beide vingers om de hete kop thee heen om haar handen te warmen.

Shong wierp een snelle blik op de felle witte lucht buiten en zuchtte zacht. 'De winter wordt gevuld met de ene sneeuwbui na de andere. Waar ik vandaan kom op Cassia viel er niet veel sneeuw. De winters daar waren meer nattigheid en hagel,' vertelde hij zacht. Hij nam een laatste slok van zijn thee. 'Ik ben ook niet anders dan de broeiende en vochtige temperatuur van mijn thuisplaats gewend.' Shong stond op en zette zijn lege theekopje op het bureau. Vervolgens legde hij zijn warme handen om die van Mèadraid en wreef er zacht over. 'Laten we hopen dat de lente snel mag komen,' zei hij glimlachend. Nu hij zo dichtbij haar stond moest hij wat omhoog kijken. Hij kwam met zijn hoofd ongeveer bij Mèadraid's kin.

Ineens kwam Hatori weer binnenlopen. Hij bleef even bij de deur staan. Hij staarde een aantal seconde zwijgend naar Mèadraid en Shong. ''Het spijt me jullie gesprek te verstoren maar Mèadraid ik heb iets dat je echt even moet zien'' zei hij tegen haar. Hij liep op Mèadraid af en gaf haar een stapeltje papieren. ''Dit is de uitslag van Diva`s bloedtest. Nou ja, het resultaat zie je denk ik zelf wel'' zei hij.

Mèadraid glimlachte zachtjes terug. Ze voelde hoe shong zijn handen op de hare legde. Mèadraid schrok op toen ze ineens Hatori`s stem hoorde. Voorzichtig trok ze haar handen terug en keek hem even aan. ''Wat is er dan mis met die testen?'' vroeg ze eerst niet begrijpend. Pas toen ze het stapeltje papieren dat Hatori haar gegeven had doorspitte zag ze wat hij bedoelde. Ze keek Hatori bezorgd aan. ''Zou dat door die blikseminslag in haar schouder komen?'' vroeg ze zachtjes. ''We moeten Diva vinden. Tenminste als het nog niet te laat is'' zei ze daarna.

Shong keek verschrikt Hatori's kant op toen hij zijn stem hoorde. Hij draaide blozend zijn hoofd weg bij de gedachte dat hij hen zo had gezien en durfde Hatori niet aan te kijken. In plaats daarvan staarde hij naar de grond. Maar hij vergat zijn schaamte compleet toen Diva's naam viel. Met een ruk keek hij naar Mèadraid op. 'Is er iets aan de hand met juffrouw Lenore?' vroeg Shong wat geschrokken.

Hatori richtte zijn blik nu op Shong. Zijn doorzichtige blinde oog keek hem strak aan vanonder een pluk haar. ''Een paar dagen geleden kwamen zij en Savador binnen beide zwaargewond. Diva was in een vormverandering in haar vleugel geraakt. Toen ze weer haar menselijke gedaante had aangenomen zat die wond zwartgeblakerd op haar schouder. Ik heb hem behandeld en ik dacht dat het verder niet veel kwaad zou kunnen en het uit zichzelf wel zou genezen. Maar dit scheen geen gewone bliksem te zijn. Deze was gevuld met een krachtige witte magie spreuk. Volgensmij had iemand de bedoeling Diva te raken. Hoe het ook zij zoals je waarschijnlijk wel weet zijn licht en duister elkaars tegenpolen. Een goede magische zwarte spreuk kan als vergif zijn voor licht magiers maar ook andersom. Dit laatste is bij Diva het geval. De licht spreuk die zich momenteel in haar lichaam bevindt zal alle energie uit haar zuigen in welke vorm dan ook'' legde Hatori uit. Zijn blik bleef de hele tijd strak naar Shong kijken zonder ook maar een enkele emotie te tonen.

Shong keek Hatori voorzichtig aan toen hij tot hem sprak. 'Maar wie zou zoiets nu willen doen?' vroeg hij verbaasd. Hij kon nauwelijks geloven dat iemand haat voor Diva kon voelen. Hij herstelde zich van zijn verwarring en keek Hatori nu recht aan. 'Er is toch wel een vorm van genezing voor juffrouw Lenore, hoop ik?' vroeg Shong zacht.

M`eadraid had al die tijd zwijgzaam alle papieren gelzen. Pas zodra Shong vroeg wie Diva wat zou aan doen keek ze op. ''Geloof me, daar zul je nog van opkijken. Diva mag dan wel aardig lijken wat ik die twee jaar geleden op Erd heb gezien van haar vergeet ik niet zo snel meer. Zeker nu ziet ze er lief en ontschuldig uit maar geloof me Shong ik heb Diva magican`s zien doden met een enorme kracht. En toen was ze veertien'' sprak ze. Zij was erbij geweest twee jaar geleden. Ze herinerde zich het grote gevecht op Erd nog uitstekend. Kale en Madeline waren er ook bij geweest. Zij wisten niets meer. Het grootste deel van de overlevende waren hun geheugens van gewist. ''Er is een genezing. Maar of we Diva kunnen genezen is nog niet duidelijk. We weten niet hoe snel haar lichaam reageert. Misschien is het sterk genoeg en vecht het terug. Anders is Diva nu al verloren dan zou nu al minstens de helft van haar krachten weg zijn'' zei ze.

Shong streek ongemakkelijk met een hand door zijn haar en keek Mèadraid ernstig aan. 'Dat had ik niet verwacht,' zei hij zacht. 'Ik had niet verwacht dat juffrouw Lenore ooit zoiets zou doen. In mijn ogen is ze inderdaad lief en onschuldig, en intelligent ook nog. Het spijt me dat ik een verkeerd beeld van haar had.' Hij staarde zwijgend naar de grond. Opeens voelde hij zich ongelofelijk stom dat hij al die tijd al had gedacht dat Diva iemand was die nooit een vlieg kwaad zou doen. En dat nog in Mèadraids bijzijn. Het voelde als een grote faal. Shong keek weer op toen hij Mèadraids verdere woorden hoorde. 'Het komt wel goed,' probeerde hij op een optimistische toon te zeggen, maar zijn ogen zeiden iets anders.

Meadraid keek Shong weer aan. ''Begrijp me niet verkeerd ik snap wel waarom ze zo is. Ga maar na. Ze is een wees en moet zelf voor haar zusje zorgen. Daarnaast heeft ze nog alles wat haar ouders haar hebben nagelaten zoals geld en huizen. Hoe ga je als zestien jarige daar verantwoordelijk mee om? Kijk verder naar haar familie. Diva komt niet uit een doorsnee gezin. Er rust een vreselijke vloek over haar. Haar zusje is ook niet de sympathiekste. Ze kan er opstandig en agressief zijn. En dan heb je ook nog Imeth, haar neef. Dat joch heeft vastgezeten in een jeugdgevangenis. Verder heeft ze ook nog een oom en tante die haar dwingen met iemand te trouwen al houd ze niet van hem. Ik vind het verbazingwekkend dat Diva nog kan glimlachen. Ik had het allang opgegeven'' zei ze.

Shong keek Mèadraid door een aantal witte lokken die over zijn gezicht hingen aan en glimlachte zwakjes. 'U moet nooit opgeven, juffrouw,' zei hij op een al wat opgewektere toon. 'Diva is een indrukwekkend meisje, dat zag ik al bij onze allereerste ontmoeting. Dat ze in haar verleden een aantal fouten is begaan neemt niet het feit weg dat zij ook een mens is met behoefte aan liefde. Om het haar gemakkelijker te maken ligt het aan u, mij en de anderen hier op de academie om haar begrip en aandacht te geven. Evenals haar zusje en haar neef.'

PROFILE MAGICIAN

» You know I never wanted to hurt you ღ
» Hurt&Happy
» Everything will hurt, from this moment on||Lie
» Baby, don't hurt me [o p e n]
» Just a drink can't hurt. ( OPEN )

Hurt.

Hurt.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen