Eindelijk was ze aangekomen op de Starshine Academie. De reis hier heen was lang geweest, te lang in haar ogen. Als het aan haarhad gelegen was ze nog steeds op Shadra of op Razen geweest, het feit dat haar vader, de Shadriaan, haar omwille van wat kleine uitbarstingen op haar oude school deed haar op de een of andere manier wel pijn. Maar dat haar moeder ermee had ingestemd was een vele hardere slag in haar gezicht dan ze wou toegeven. Ja, misschien werd ze snel kwaad, dat kwam dan merendeels door het feit dat er Razen's bloed door haar aderen stroomde. Het Razense temperament, daar was zij een perfect voorbeeld voor volgens vele. Buiten dat alles, was haar leven vroeger goed. Haar familie naam was zeker niet onbekend op de twee planeten, haar vader was een senator op Shadra, en zijn moeder had een zeer hoge status op Razen, dat maakte haar de dochter van twee zeer hoge mensen. Dus natuurlijk kreeg zij daar ook veel aanzien door, al had ze dat meestal liever niet zo graag. Want zij leek helemaal niet op haar ouders, verre van zelfs. Haar kon al die roem niet schelen, ze was veel iever een gewoon stadskind geweest. Ondanks dat haar ouders al jaren uit elkaar waren, was ze blij geweest met hun, maar na dit, nee dit kon ze niet verdragen. Ze had veel mogen verdragen van haarvader, veel meer van haar vader natuurlijk. Kort balde ze haar vuisten, al de beelden van vroeger wat die man haar had aangedaan, alles kwam even naar boven en daarbij dus ook de woede. Haar ogenveranderde meteen even van kleur, er kwam een kleine mix van donker paars en rood, maar toen ze een geluid hoorde kregen deze al snel weer hun normale licht paarse kleur. Even haalde ze huiverend adem en staarde ze naar haar eigen weerspiegeling in het water. Al een geluk had ze toen ze thuis was nog haar hond Xerxes, en deze was nu ook hier. Die struinde rond op zijn nieuwe domein. Elizabeth keek vervolgens op en draaide zich om, eens kijken wie er hier ook was.
[Daigo und me]