Met benende passen begaf Savador zich op weg naar zijn eigen leslokaal, na eerst wat op en neer te hebben gelopen tussen het lokaal en zijn kantoor om vanuit daar de benodigde materialen mee te nemen. Zijn boeken, perkament, inkt en schrijfveer, lesplanner en natuurlijk de goedgekeurde Raziaanse vuurzaden. De vuurzaden bungelden in een fluwelen buideltje aan zijn heup, de rest van zijn spullen had hij in een zwarte lederen schoudertas gestopt. Op een stapel boeken na, die droeg hij onder zijn arm. Zijn houding, nog stroef en gebogen tijdens het lopen, was er niet veel beter op geworden, maar hij gaf er eerlijk gezegd geen baat om om alleen daarvoor zijn werk op te geven. Fronsend kwam hij voor de nog gesloten deur van het kille en donkere lokaal waar vuurmagie werd gegeven tot stilstand, viste een grote ijzeren sleutel uit zijn broekzak en stak die in het grote ouderwetse sleutelgat om de deur met een droge klik van het slot te halen. Krakend zwaaide die open en sloeg hem een muffe geur in het gezicht. Desalniettemin een oude vertrouwde muffe geur. Tijdens het lopen naar zijn bureau vooraan de klas schoof Savador hier en daar wat stoelen bij tafels aan, raapte slingerende propjes op en creëerde in de donkere lege haard achter zijn bureau een groot oplaaiend vuur dat een minuut later zacht en rustgevend knapte. Misschien wel het enige rustgevende punt hier in het lokaal. Moeizaam zeeg Savador op de stoel achter zijn bureau neer en legde het kleine buideltje met vuurzaden op de hoek. Nu was het alleen nog wachten op de stagiaire en de leerlingen.

Órelinde liep door de gangen heen naar het klaslokaal voor dit uur. Volgens haar rooster had ze nu vuurmagie en ze was benieuwd wat ze vandaag zouden gaan behandelen. Ze hoopte dat het over iets ging dat ze nog niet kende. Ze had echt zin in iets nieuws vandaag. Achter haar hoorde ze een verontwaardigd gemiauw en ze stond stokstijf stil. Snow White. Die was ze vergeten. Het was te laat om nu nog terug te gaan naar de etage en de kat daar op te sluiten en met een zucht draaide ze zich om. Haar blik richtte zich naar beneden naar de plek waar de kat zou moeten zijn en ze slikte bij de aanblik van de kat. Ze werd aangekeken door twee boos kijkende ogen en voelde een koude rilling over haar rug trekken. Snow White was echt boos op haar dat ze was achtergelaten. ‘Snow White. Je kunt niet mee de les in. En ik wil je niet opsluiten.’, zei ze zachtjes en keek naar de kat, wiens blik nog strakker werd. ‘Maar als je nu niet weggaat dan doe ik het. En dan blijf je de hele les daarin zitten. En niemand zal je kunnen horen.’ Nu werd de blik van de kat langzaamaan wanhopig. Dit kon ze niet winnen. Verontwaardigd stond ze op, draaide zich om, stak haar staart recht in de lucht en liep weg op een manier dat alleen een kat kan. Órelinde keek haar na en vervolgde toen haar weg naar het klaslokaal.
Eenmaal aangekomen liep ze door de open deur naar binnen en zocht met haar ogen naar Master Savador. Zodra ze hem had gevonden, knikte ze hem toe. ‘Goedemorgen/middag (?), Master Savador.’ Daarna liep ze naar een tafeltje op de tweede rij. Ze ging zitten op de stoel en pakte haar boeken uit haar tas. Ze had alleen het algemene hoofdboek meegenomen en haar schriften met aantekeningen. Dan zat haar tas al bijna helemaal vol. Bovendien moest ze ook nog inkt en een veer meenemen. Ze had altijd inkt in de kleur van de magie en voor deze les betekende dat dat de inkt rood was. Niet zo donkerrood als bloed, maar van een lichtere teint. Ze merkte zelf pas toen ze uitademde dat ze de laatste paar handelingen snel en gespannen achter elkaar had gedaan en richtte haar blik nu ontspannen op Master Savador.

Bijna vrolijk liep ze naar het lokaal toe. Als gewoonlijk had Laurens het vak vuurmagie niet gekozen, zijn woorden bijna gequote; Ik ben toch niet gék. Begrijpelijk als je zijn angst wist jegens Savador. Maar Ephony had daar geen last van. Dat was ook moeilijk als je iemand als vader figuur zag. Met vrolijke passen en dijnende, blonde lokken liep ze de hoek om het lokaal binnen. 'Een hele fijne middag,' glimlachte ze breed naar Savador die er zoals gewoonlijk nors achter zijn bureau zat. Haar ogen gleden zoekend het lokaal door, op zoek naar het lange gestalte van de paarsgeschubte slang. 'Waar is Saethion?' vroeg ze bijna teleurgesteld, alsof ze hier alleen maar naar toe was gekomen voor de slang, terwijl ze haar tas op een van de voorste tafels legde. Voorzichtig liep ze door naar het bureau, had het andere meisje eigenlijk niet echt opgemerkt. 'Hoe is het met je rug?' vroeg ze zachtjes zodat alleen hij het kon horen. Haar ogen bezorgt in die van hem gericht, haar handen bescheiden voor zich ineen geslagen.

Tomari trok zijn tas weer iets omhoog tijdens het lopen en keek nogmaals op zijn rooster. Vuurmagie dus, Tomari zuchtte en vroeg zich half af of hij zich wel er voor had moeten opgeven. Tomari had niet bepaald aanleg voor vuur en geen echte grote interesse in het leren te gebruiken, maar voor wat hij wou worden zou hij praktijkkennis nodig hebben en moest hij dus wel. Spreuken schrijven was wat hij later wou doen, in de voetsporen van zijn vader treden die door hetzelfde werk onder de groene zoden lag omdat een van de spreuken die hij had gemaakt voor de Suasama niet 'goed genoeg' bleken te zijn volgens hen. Desondanks wou hij het beroep volgen en daarom was hij nu op weg naar het lokaal vuurmagie. Daar aangekomen liep hij rustig naar binnen en zag zijn leraar, even krompen zijn ogen samen, de leraar was het schoolhoofd Master Savador. En die had nu bepaald niet de beste reputatie om het nog maar heel zacht uit te drukken. Dit zou niet bepaald een pretje voor hem worden dat wist hij nu in elk geval wel. "Hallo Master Savador" groette hij de man zo beleefd mogelijk zonder een sprankje van zijn angst door te laten lekken. Daarna zag hij Ephony waardoor hij ietwat opgelucht was, dan was er in elk geval nog iemand die hij kende. Tomari keek een moment naar haar en zag dat ze echt blij leek te zijn dat ze er was ondanks dat ze geen Raziaanse was, ten minste hij wist bijna zeker van niet, en dus ook wel moeite zou hebben met de magie. De reputatie van Savador zou je ook doen denken dat hij alle leerlingen afbeulde. Kon het zijn dat ze een speciale band had met Master Savador of dat de man een favoriet hangen tussen 'zijn slachtoffers' zoals Tomari had gehoord dat de Master de leerlingen noemde. Nou ja, het ging hem toch weinig aan. "Hey Eph" groette hij ook Ephony voor hij ging zitten aan de voorste rij naast waar Ephony zat. Zo zou hij wel niks missen en kon hij desnoods om hulp vragen als iets hem niet lukte

Snel rende de blondine door de gangen. Ze zag er nogal gefrustreerd uit. Waarom moesten die gangen nou zo nodig nu helemaal schoon zijn? Door het water dat er nog op lag gleed ze bij iedere stap uit. Ze deed haar uiterste best zo minmogelijk erop te letten; maar ze wou liever ook niet vallen. Dat zou nogal onprettig zijn en dan moest ze waarschijnlijk ook nog eens uitleggen wat er was gebeurd; wat dan gênant zou zijn en wat ze daarom dus ook niet wou. Ze had een tijdje nagedacht om alles te laten bevriezen, maar dat zou te lang duren – ze was immers geen genie in het gebruiken van haar water magie en dan vooral niet in zo’n grootse dingen – en ze zou dan bovendien ook uitglijden over het ijs.
Het kletsen van het water galmde oorverdovend door de gangen, maar het deerde haar niet. Ze had les; moest daar op tijd zijn. In de tijd dat ze nog op Shadra was, in het gilde, had iedereen haar altijd bewonderd om het feit dat ze altijd veel te vroeg was. Meestal waren alle leden druk in de weer, maar ze waren altijd wel op tijd. Maar zij was altijd een half uur te vroeg voor alles. Ze wilde niets missen, wat het ook was. Maar het leek haast onmogelijk om hier te vroeg te zijn voor iets. De afstanden die ze moest afleggen in een korte tijd waren zowat onmogelijk, vooral door de obstakels. Of te wel; andere mensen. Ze kon hooguit hun hoofden heen lopen. Misschien wel als ze leerde lucht magie te gebruiken… Nee, ze moest nu niet afdwalen. En dan moest ze ook nog eens de weg weten te vinden. Maar natuurlijk! Ze kende alles nu wel een beetje… Maar toch was ze weer verdwaald. Kon je het verdwaald noemen? Niet echt, ze werd afgeleid en was iemand anders gevolgd – uit een andere klas – en toen ja… Waarom had ze die persoon eigenlijk gevolgd? Dat was ze alweer vergeten.

Licht hijgend kwam ze aan bij het lokaal. Ze haalde diep adem; dwong haar hart rustig te worden en liet haar ademhaling daardoor weer rustiger worden. Toen alles weer rustig was, haar ademhaling en haar hart, stapte ze naar binnen. Een nogal muffe geur overmeesterde haar reukzintuig vrijwel meteen. Ze trok een gezicht, vond het maar niets. Maar ze mocht niet klagen, ze moest blij zijn. Blij dat er nu eindelijk de gelegenheid was aangereikt waar ze op had gewacht; het leren van iets nieuws. Ze bleef staan en keek eventjes rond. Er waren nog maar een paar andere leerlingen aanwezig; ze had het dus gered en op tijd. Haar blik bleef hangen op iemand die totaal afweek van al de anderen. Moest vast en zeker de Master zijn. En ja, ze herkende hem vaagjes. Het was Master Sarvador, als ze zich niet vergiste zat ze in zijn mentorklas. Maar ze had nooit echt veel aandacht gestoken in die lessen; benutte ze als middagslaapjes. Ze deed dan iets wat de meesten zou afschrikken; liet het vocht in haar ogen een beetje bevriezen; zodat een dun laagje ijs ontstond op haar ogen, nog dunner dan een eierschil. Dat weerhield haar oogleden van sluiten, zodat ze rustig met open ogen kon slapen.
Ze gaf een respectvol knikje naar de man. Rustig liep ze verder en nam ze ergens achter in het lokaal plaats. Ja, deze keer zou ze wel goed opletten. Want dit was geen mentorles, maar een les in vuur magie. Iets waarin ze wel geïnteresseerd was. Ze zette haar elleboog op het bankje voor haar en ondersteunde haar hoofd door hem in haar handpalm te leggen. Nu was het enige wat ze kon doen wachten. Ze kende niemand, en voelde ook geen behoefte om iemand te leren kennen. Ze kwam hier om te leren, niet voor een theekransje.

{ Jippie, afbeul tijd ;U! }

Sloffende passen, zijn tas die van zijn ene schouder diagonaal met de band over zijn borst en rug naar beneden liep en bij zijn heup hing, zijn handen in zijn zakken gestopt en zijn groengele ogen tussen de warrige, blonde lokken kijkend voor zich uit. Zijn overhemd nog net voor netjes doorgaan, voornamelijk even nonchalant als zijn houding samen met de bos blonde lokken op zijn haar zorgvuldig in het 'nonchalante' model gebracht. Geheel tegenstrijdig, maar precies wat Bellingar wilde. Vuurles, dat zou voor hem toch niet zo heel moeilijk moeten zijn. Hoewel zijn kracht alleen op de vechttechnieken gericht was, dus hij hoopte niet dat ze te veel op detail werk gingen. Hij had het geluk dat Savador hem en Nearvus mocht. Toch vroeg hij zich af of zijn tweelingbroer die als twee druppels water op hem leek naar deze les zou komen. Hijzelf had zich ook niet ingeschreven voor de luchtlessen, met zijn idee dat Nearvus en hij toch later niet veel van elkaar gescheiden zouden zijn. Hij liep de hoek om, het lokaal binnen om zijn ogen meteen met een getrainde snelheid over de mensen in het lokaal te laten glijden. Drie meiden, één jongen en Master Savador natuurlijk. Interessante gedeelte; natuurlijk de meiden. Aan de ene kant hoopte hij de pleegdochter van Savador tegen te komen na dat gesprek in de aula en de waarschuwende woorden van zijn broer, Sam en Myst. Het was gewoon te aanlokkelijk, ook al bleek ze in een relatie te zitten. 'Goedendag master. Een fijne dag gehad tot nu toe?' glimlachte hij hoogst beleefd naar de man, die geen andere houding van hem gewend was. Zijn ogen gleden over de dames in het lokaal, onzichtbaar terwijl hij zijn tas op een van de achterste banken neerlegde. Twee blonde, waarbij eentje meer tegen het witte aanzat en de andere - bij het bureau die wel een erg ontspannen houding had terwijl ze daar stond - goud blonde tot stro blonde lokken had. De ander diepzwarte die hem bekend voor kamen. Natuurlijk. Zijn ogen bleven even op Orelinde hangen, glimlachte warm naar haar, de charmante glinstering kwam spontaan weer omhoog in zijn ogen terwijl hij ging zitten. Ze was op het laatste moment bij hem weggesprongen, herinnerd aan het feit dat ze in een soort van relatie zat. Een uitdaging voor hem, niets heerlijker dan dat.

Sloffend kreunend en zuchtend liep Nina door de gangen van starshine. Haar vorige ontmoeting met Savador was ze nog niet vergeten. Die man had haar belachelijk gemaakt, en dat zou hij te weten krijgen ook. Haar tas had ze door middel van een band om een van haar schouders gehangen. Hierdoor bonkte hij bij het lopen tegen haar slanke heupen aan. Voor het geval dat die gast weer allerlei verwijten zou gaan roepen had ze het vandaag wat minder uitgedost gedaan. Enkel een skinnyjeans met een trui erop. Iets wat ze ook baak droeg als ze zich minder prettig voelde, chagrijnig was en het een en ander verloor. En daarbij kwam deze keer ook nog die stommeling van een Savador bij. Nogmaals zuchtte Nina toen ze de deur open deed en naar een plekje achteraan te schieten om vervolgens zo onopvallend mogelijk te zijn. Ze gooide haar boeken op de tafel waarna ze haar tas met klap op de grond en plaatste haar ellebbogen op de tafel om vervolgens met haar hoofd op haar handen te leunen. Vol haat en woede keek ze de master aan. Wachtend tot hij de les zou gaan beginnen. Ze had geen enkel oog op de mensen die er al waren.

[ sorry voor eventuele spelfouten tik dit in op m'n iPhone..]

Ze was weer eens wat later, zoals zo vaak. Nou en? Zolang ze op tijd was kwam alles wel goed. Wren slingerde haar tas over haar schouder en liep - toch sneller dan relaxt - naar het lokaal voor haar eerste les Vuurmagie. Dat werd leuk.. als een hel leuk is. Ze was bang voor vuur, het was dat Tomari haar een beetje hielp sinds die ene keer dat ze het gras in de fik gezet had. Nee, dit werd geniaal. Ze moest niet laten zien dat ze bang was voor vuur, dan werd ze straks nog zijn doelwit.. Met een zucht stapte Wren het klaslokaal binnen. 'Goedemiddag, Master,' zei ze bij wijze van begroeting, terwijl ze rondkeek wie er al was. Heel wat mensen die ze niet kende; een blonde jongen die er best goed uitzag, een meisje met bruin haar en een blondine, die ze misschien al eens op de Puffoon-etage rond had zien lopen. Verder zag ze Tomari - godzijdank -, het meisje dat samen met haar en Sheena bij Drew gezeten had en Nina. Nina! Ze zag er erg.. vermoeid uit. Wren wilde wel naast haar gaan zitten, maar ze wist niet of dat wel slim was. Waar zou ze gaan zitten? Misschien maar beter alleen. Wren liep wat verder het klaslokaal in en keek om zich heen. Ach, als iemand haar aanbood om naast hem/haar te gaan zitten, dan zou ze daar wel gaan zitten. Voor nu zat ze liever alleen. Hoefde tenminste niemand te denken dat ze bang was voor het vuur van degene naast haar. Leuk trouwens, haar eerste les met Savador. Ze had hem direct al aardig gevonden.. als dat heel sarcastisch gezegd mocht worden. Waarschijnlijk kon hij wel goed lesgeven, maar toch. Ze legde haar boeken op tafel - die ze gelukkig last minute nog gevonden had - en keek nog even de klas rond, om de gezichten in zich op te nemen.

Savador was net bezig om met een zuur gezicht zijn lesboek en overige spullen uit zijn tas te halen toen Órelinde binnen kwam lopen, het meisje dat haar kat had meegenomen tijdens haar eerste gesprek met hem. Of was dat iemand anders geweest? Hij wist het niet meer. In ieder geval was er al één leerling naar zijn les gekomen. Dat viel nog mee. Steeds wanneer hij een les startte had hij zo de vage vermoedens dat het merendeel niet kwam opdagen. 'Dat weet ik nog niet of ik het een goede middag kan noemen,' luidde zijn norse reactie op Órelinde's begroeting. Het was al later op de middag; de ouderwetse klok aan de donkere wand gaf rond half vier aan. Over zijn tas die hij op het bureau had neergezet keek Savador even kort toe hoe Órelinde een plaats uitzocht en ging zitten, maar richtte al gauw daarna zijn aandacht weer op de spullen die nog uit zijn tas moesten. Iets in zijn strakke bleke gelaat leek wat op te klaren toen Ephony als tweede leerling binnen kwam gehuppeld. Hij reageerde niet op haar woorden, zou zichzelf om wat hij zojuist tegen Órelinde had gezegd geheel tegenspreken als hij haar een goedemiddag terug wenste, dus glimlachte hij in plaats daarvan alleen maar flauwtjes. Eéntje die nauwelijks zichtbaar was op zijn gelaat. Hij sloeg zijn slangachtige ogen kalm op naar zijn pleegdochter bij haar vraag wat betreft Saethion. 'Op mijn kantoor,' de slang had zich de hele dag volgevreten aan huismuizen en lag nu te ronken op zijn bed. Met een wat eigenwijze trek op zijn gezicht sloeg Savador zijn ogen neer bij Ephony's tweede vraag, waar hij eerlijk gezegd eigenlijk niet op wilde antwoorden. 'Redelijk,' loog hij met licht getuitte lippen, al was het dan alleen maar om geen onnodige zorgen bij Ephony te baren. Zijn blikkerende goudkleurige irissen schoten naar de deur toen Tomari binnenkwam, zijn lippen bleven stijf op elkaar en er kon geen begroeting terug van af. De jongen begroette Ephony en nam ergens vooraan plaats. Savador lette er niet meer op; zwijgend haalde hij zijn schrijfveer en inktpotje - de laatste dingen - uit zijn tas en legde ze op de hoek van zijn tafel neer.

Nog een leerlinge trad binnen, knikte hem respectvol toe en nam plaats. Vier leerlingen. Soepel. Hij was net bezig met het zoeken naar de juiste pagina in het lesboek toen een bekende stem hem onderbrak. Ietwat verrast keek hij op naar Bellingar, één van zijn favoriete leerlingen. Eén van zijn lievelingetjes, al wist hij totaal niets van de flirterige achtergrond van de jongen. Het viel hem alleen op dat zijn even nette broer Nearvus hem deze keer geen gezelschap hield. 'Cruentus,' zei Savador zwak glimlachend als begroeting. 'Wel ach - fijn voor zover dagen fijn kunnen zijn op een school vol onhandelbare kinderen als deze,' luidde zijn verdere antwoord. Hij had zijn handen in elkaar gevouwen en onder zijn kin gelegd, zijn ellebogen daarbij ondersteunend op zijn bureau. Zijn mondhoeken krulden om tot een gemene glimlach toen hij de volgende leerling die binnenkwam als niemand minder dan Nina herkende. De laatste ontmoeting met die meid stond nog vers in zijn geheugen geprent. Ontspannen en nog steeds met de geplezierde grijns op zijn gezicht blikte hij in Nina's hatelijke ogen, zijn eigen blik daarbij kil. Als ze dacht het hem moeilijk te kunnen maken deze les zou hij laten zien waarom hij gevreesd werd. Wren was de volgende die binnenkwam, haar mocht hij ook niet echt na de laatste keer. Het was dan ook het geval dat Savador haar begroeting straal negeerde en zich nogal moeilijk uit zijn stoel omhoog tilde. Met een weer geheel norsige uitdrukking op zijn gelaat griste hij het buideltje met vuurzaden van het bureau, trok de touwtjes ervan los en liep langs de tafels. Op iedere tafel legde hij één vuurzaad neer. De zaadjes gloeiden en maakten constant lage hoppende bewegingen alsof ze er zelf van bewust waren dat ze zowat in vuur en vlam stonden. 'Niet aanraken voordat ik het zeg,' riep Savador grimmig door het lokaal. Dat was al voordat hij de les startte. Misschien konden er immers nog leerlingen binnendruppen. Vreugdeloos slofte hij op zijn dooie gemakje terug naar zijn bureau om er weer plaats achter te nemen.

Een grijns met nog de beleefde tint erin vervlochten lag op zijn lippen bij het zien van Savadors reactie. 'Begrijpelijk, begrijpelijk,' antwoordde hij hoofdknikkend waarna hij plaats nam aan een van de stoelen. Zijn ogen waren over Órelinde gegleden, ongezien de vasthoudende blik in zijn ogen omhoog gekropen terwijl hij haar toe glimlachte. Maar al gauw draaide zijn hoofd kalmpjes om, zag zijn volgende prooi alweer binnen stommelen in niet zo'n echt vrolijke bui. Zonder enige blik om zich heen te werpen ging schuin voor hem zitten, waardoor hij zelf al vrolijk voorover op zijn tafel leunde, steunend op zijn ellebogen. 'Een hele goeie morgen voor jou, bloempje van me,' grijnsde hij breeduit bij zijn ietwat kleffe woorden. Geamuseerd sloeg hij zijn onderarmen over elkaar in deze positie, blikte schuin van achter op Nina. 'Waarvan de boze blikken?' vervolgde hij nog uiterst vrolijk alsof ze niet bij Savador in het lokaal zaten.

Vrolijk blikte ze even opzij en hief haar hand op naar Tomari ter begroeting waarna haar aandacht teruggetrokken werd naar Savador. Haar bezorgde ogen vernauwde zich wat bedachtzaam bij Savadors antwoord op haar vraag, waarna haar eigen blik om ging om over haar schouder naar de jongen te kijken die zoveel aardigheid bij Savador omhoog kreeg. Haar ogen gleden over het gestalte, duidelijk ontspannen en in haar ogen ietswat te zeker van zichzelf. Haar ogen gingen terug naar Savador, reageerde verder niet op het antwoord van de man. 'Geen overhaasde dingen doen he,' mompelde ze hem zachtjes toe, waarna ze haar blik weer opsloeg en hem ietwat zwak toe glimlachte om zich daarna om te draaien en plaats te nemen op de stoel waar haar tas op de tafel bij lag. Haar blik afwezig, haar handelingen automatisch hoe ze de spullen uit haar tas haalde. Haar ogen gleden even omhoog toen Savadors gestalte moeizaam door het lokaal bewoog en de zaden op de hoeken van de tafels legde. Als een computer scande ze het zaadje, zocht in grote snelheid haar brein af naar een naam, functie en meest voorkomende gebruiksmanieren. Bijna meteen gleden haar vingers over de pagina, zoekend naar het kleine hoofdstukje in het boek waarvan ze wist dat er iets over de Vuurzaden instond.

Er kwamen nog wat andere leerlingen binnen, maar alsnog wist geen enkele haar aandacht te trekken. Wel volgde ze ze rustig met haar ogen, checkend waar ze plaats wouden gaan nemen. Las ook wat ongebruikelijke trekjes van ze af; gezichtsuitdrukkingen, manier van dingen doen enzovoort. Ze wou weten wat kenmerkend was voor sommige mensen van verschillende planeten. Ze keek eventjes zijdelings naar een jongen. O daar ging ze weer. Zijn houding stond haar niets aan. Ze wou hem het liefst een corrigerende tik geven en er wat over zeggen, maar ze verroerde zich niet. Uiteindelijk slaakte ze een zachte zucht en richtte ze haar aandacht weer op wat anders. Staarde in het niets, wachtend tot er wat zou gebeuren. Het leek erop dat iedereen in deze klas wel iemand scheen te kennen, behalve zij. Zij was weer eens in haar eentje, maar het maakte haar toch niets uit. Was de kans op afleiding tenminste minder. Ze sloeg haar ogen ten hemel en slaakte weer een zucht. Ja, ze verveelde zich overduidelijk. Ze vroeg niet om aandacht, ze wou het liever niet. Maar ze wou gewoon beginnen met de les, ze had niet echt veel geduld.
Eindelijk kwam er beweging. Master Sarvador begon eindelijk eens iets te ondernemen. Zou de les dan nu eindelijk starten? Er werd een zaadje op haar bankje gelegd. Ze stopte met het ondersteunen van haar hoofd en keek er met grote ogen naar. De pretlichtjes die erin oplichten waren niet te missen. Langzaam reikte ze er met een hand naar uit, maar haar beweging werd halverwege grofweg gestaakt. Ze mocht hem niet aanraken. Haar gezichtuitdrukking veranderde abrupt. Ze keek chagrijnig en beledigd. Ze wou dat zaadje aanraken, en zo snel mogelijk. Misschien dat als ze wat water had… Ze probeerde het toch een keer koppig aan te raken met haar wijsvinger, maar ze stopte. Ze kon de hitte afkomstig van het zaadje gewoon voelen branden op haar huid. Als hij al zo’n warmte afgaf wou ze niet weten hoe warm hij zelf was. Ze bedacht zich en liet het maar voor wat het was. Tijd om zich weer te gaan vervelen…

Ze werd compleet genegeerd, wat haar eigenlijk niet zo verbaasde. Zo populair had ze zichzelf nu ook weer niet gemaakt, die laatste keer dat ze een gesprek met hem gehad had. Mooi zo. Ze voelde niet eens de behoefte om een lievelingetje te zijn. Dat was één van die dingen die ze nooit voor elkaar gekregen had, dus waarom nu wel? Ze sloeg haar boek open op een random pagina en probeerde wat te lezen. Ze had in ieder geval het goede boek meegenomen, dat was ook wel weer iets. Savador had haar er waarschijnlijk uitgestuurd als ze het verkeerde boek mee had. Er kwam niemand meer binnen, voorlopig was zij de laatste. Savador stond op, met een norse uitdrukking.. als altijd. Hij had een buideltje vast. Nieuwsgierig ging Wren wat rechter zitten, wachtte tot ook zij iets op haar tafel kreeg. Een zacht bewegend.. iets. Wat was het? Ze wilde het oppakken, maar deed dat toch maar niet toen ze de orders kregen te wachten. Waarom? Het was warm, ja, nou en? Daarvoor hadden ze toch Vuurmagie? Die ze niet durfde te beheersen. In ieder geval.. wat was het? Een zaadje ofzo. Ze sloeg de bladzijden in haar boek om tot ze bij de inhoudsopgave kwam en begon met haar vinger langs te lopen of er iets over planten en vuur in stond. Ze was over het algemeen geen goede leerling, maar als er iets interessants ging gebeuren was ze er wel voor in wat inspanning te leveren in de les. Hier, dit kon wel wat zijn. Ze bladerde naar het desbetreffende hoofdstuk en begon snel de paragrafen door te lezen, misschien dat ze wat vond.

De licht geamuseerde blik van Savador naar haar toe kon haar wel uitbarsten van woede. Maar Nina wist zich in te houden en staarde even naar haar boeken. Ze keek hem niet al te vriendelijk aan toen hij langsliep met een zakje. Hij legde, ook bij haar, een of andere hyper actief zijnde zaad op haar tafgel. Ze keek even op en zag Wren ergens anders zitten. Nina glimlachte naar haar toen een bekende stem haar aandacht trok. Een klein glimlachje verscheen op haar gezicht, "Dag schattebout." Zei ze overdreven liefjes. Ze glimlachte en draaide zich om. In haar ogen zat een soort twinkeling. Ze keek in de geel/groene, bekende ogen, van Bellingar. Zijn vraag deed haar nog net iets meer glimlachen. Misschien was het enkel om Savador te plagen. Zij, de minst favoriete leerlinge van hem, zat te praten met een van zijn geliefde leerlingen. "Hm. Boze blikken.." Ze had zijn vrolijk heid al opgemerkt en draaide zich nu volledig naar hem toe. Hij zat leunen op zijn onderarmen. "Ik zou niet weten waar?" Ze grinnikte kort en keek met een iet wat flirterige blik naar hem. Daarna boog ze zich een stuke naar voren. Om vervolgens in zijn oor te fluisteren. "Ach gewoon een beetje ruzie met master Savador." Ze keek naar Bellingar, wachtend op een reactie. Ze had geen idee hoe hij er op zou reageren. Ze vond het nu alleen al te leuk om Savador een beetje te pesten door achterom te zitten. Dit was misschien het eerste, misschien wel het enige vandaag. Maar nog lang niet het eind. Ze glimlachte even naar Bellingar toen ze weer rechtop ging zitten. Totaal niet het idee dat ze nu in een lokaal zat, al wist ze dondersgoed, in welk lokaal ze zat en wie er zo les ging geven.

Tomari wachtte rustig af tot de les begon terwijl hij de spullen die hij nodig had voor vuurmagie uit zijn tas pakte. Ondertussen bekeek hij de andere mensen die binnen kwamen waarvan hij er een aantal herkende. Hij observeerde de rest van een klas een beetje tegen de verveling en bladerde een beetje in het boek. Toen Master Savador opstond met een buideltje in zijn hand nam hij aan dat dat het start van de les was en keek op naar de Master die hij vervolgens bleef volgen tijdens zijn ronde door de klas waarbij hij iets op de tafels legde en vertelde hen er niet aan te zitten. Gezien de reputatie van Master Savador besloot hij dat advies ten harte te nemen en wachtte hij tot er ook zoiets op zijn tafel lag. Pas toen dat gebeurd was zag hij goed wat er in de klas verspreid was, namelijk vuurzaden. Tomari herkende ze er wist wat het waren, maar voor de rest wist hij weinig en dus sloeg hij zijn boek open en zocht ze op, hopelijk kon hij er nog wat over lezen voordat de Master echt begon.

Servatius vloekte zacht terwijl hij door de gangen rende, hij was al te laat en dus kon hij maar beter opschieten. Servatius schoot het lokaal in en ging snel zitten aan een lege tafel terwijl hij nog snel tegen Master Savador zei "hallo Master Savador, sorry dat ik laat ben". Hierna snel zijn spullen pakkend waarna hij een blik wierp op wat al op de tafel lag, Servatius herkende het niet, maar ging er van uit dat Savador er wel meer over zou gaan vertellen en wierp dus snel een blik over alle leerlingen voordat hij zijn boek pakte en begon te bladeren tot hij een plaatje tegen kwam dat leek op hetgene wat op zijn bureau lag.

Zwakjes maar toch ietwat warmpjes - iets wat je niet vaak bij hem zag - had hij teruggeglimlacht om Bellingars attente woorden. Zolang hij niet achter al het geflikfooi van de jongen kwam was het een pienter joch. Die redde het hier wel. Savador had even wat vermoeid zijn ogen gesloten en Ephony daarbij tegelijkertijd een geruststellend glimlachje geschonken, haar ervan verzekerend dat hij zelf ook niet van plan was om overhaaste dingen te gaan doen.
Nadat er naar zijn gevoel al redelijk genoeg mensen waren binnengekomen, had Savador zich onder onderdrukkend gekreun door zijn onstabiele rug uit zijn bureaustoel gewerkt en was met het geopende buideltje vol Vuurzaadjes langs alle leerlingentafels gesloft. Als hij de moeite had genomen om met scherpe haviksogen ook daadwerkelijk alle tafeltjes af te speuren of iedereen echt de zaadjes met rust liet, was hij direct teruglopen naar Marjolijns tafel om met een priemende vinger onder haar neus nogmaals duidelijk te maken dat ze het niet moest aanraken, al was haar handeling ook maar een poging tot geweest. In plaats daarvan liep hij door en strooide als een ingehuurde chagerijnige Zwarte Piet die niet bepaald blij was met zijn baantje overal een zaadje. Tijdens het passeren van Nina's tafeltje staarde hij kil met glasharde ogen op haar neer bij de zoveelste hatelijke blik die hij toegeworpen kreeg. Walgelijk kreng.

Na alle tafeltjes gehad te hebben beende Savador weer terug naar zijn bureau, waar hij nu recht achter bleef staan terwijl zowel zijn slangachtige ogen als zijn bleke wijsvinger over alle namen van een absentielijst gleden. 'Hoe teleurstellend,' mompelde hij afkeurend. 'Weer een hoop leerlingen die de moeite niet nemen om naar mijn lessen te komen. Dat wordt weer mensen uit mijn klas trappen. Zelfs de stagiaire is er niet - belachelijk.'
Tijdens zijn gemompel had hij zijn gezicht langzaam naar de klas opgericht. Direct viel de huid tussen zijn wenkbrauwen in een diepe fronsende plooi en greep zijn hand naar een krijtje om dat in een felle worp richting Nina te gooien. 'Omdraaien en opletten, Maiy!' snauwde hij haar toe. 'Laat die jongen met rust met je negatieve invloeden! We zitten hier niet om gezellig met elkaar te ouwehoeren. Over dat laatste gesproken..' Savador zweeg met een halve grijns, kon zich nog te boven halen hoe hij Nina de laatste keer flink op haar kledingsdracht en gedrag gecorrigeerd had. Hij ging er verder niet op in, maar sloeg een bladzijde van zijn lesboek om en richtte zich op de inleiding van het hoofdstuk. Hij keek echter weer op toen even later de deur nog openzwaaide en hij de late persoon die binnenglipte als Servatius herkende. Deshas' neef, en daarbij automatisch ook meer een leerling die hij bij de lieverdjes kon indelen. 'Ga maar zitten, Díoltas,' sprak hij de jongen toe met een kalmte die maar ver te zoeken was bij iedere andere leerling. Hij blikte nog even naar de deur voor hij zich definitief weer op zijn boek richtte. Hij zou de les nu van start laten gaan, ondanks het feit dat het merendeel van zijn eigen mentorklas niet eens aanwezig was. 'Vanaf nu verlaat niemand het lokaal, verstoort niemand de les en staat niemand van zijn plaats op tot het einde. Goed, iemand een idee wat het merkwaardige object is wat ik op jullie tafels heb neergelegd?' vroeg Savador terwijl hij met over elkaar geslagen armen half op de rand van zijn bureau ging zitten en zijn slangachtige ogen langs de gezichten van leerlingen liet glijden.

Kalmpjes had ze het stukje in het boek voor de zoveelste keer gelezen, waarna ze haar rug weer rechtte en haar aandacht op de half strompelende Savador richtte vanuit haar ooghoeken. Haar kaken klemde zich zwakjes op elkaar waarbij haar ogen zich bezorgt wat vernauwde. Ongehoord liet ze een zucht, vond het totaal niets dat hij er nog zo bij liep. Met een gefrustreerd gevoel stopte ze het weg, focuste zich nu weer op een normale leerling manier op Savador toen deze begon te spreken. In eerste instantie het gebruikelijke praatje, wat meer inhoud dat alles naar zijn wil zou verlopen. Geen probleem, ze had het hem beloofd de perfecte leerlinge te zijn. Moest niet moeilijk zijn toch? Haar hand schoot al voordat hij überhaupt zijn vraag af had gemaakt omhoog om daarna half wapperend - ze moest grote moeite doen om niet spontaan te gaan zwaaien - in de lucht bleef hangen. 'Een Raziaanse vuurzaadje, gebr...' ze hield haar mond abrubt, glimlachte wat onhandig toen ze zich besefde dat de vraag alleen was geweest. Haar hand was weer terug gezakt, lag rustig op haar tafel waarbij haar grijsblauwe ogen in die van Savador bleven kijken, onschuldig glimlachend met een schuldbewuste blik alsof ze zojuist een grote verrassing had verklapt. Dat Servatius binnen was gekomen had ze niet echt doorgehad, ondanks dat Savador hem bijna hartelijk zijn plaats had gewezen. De enige keer dat ze die man gezien had, de neef van Deshas en waarschijnlijk weer zo oud als hij en Zalas, was toen Zalas doorboord werd met Marcus in het toneelstuk als hoofdschurk.

De al even kleffe begroeting van Nina deed zijn grijns alleen maar verbreedde, bleef over zijn tafel naar voren leunen. Zijn houding geheel ontspannen zoals altijd, steunde nu met zijn hoofd op een van zijn handen als een onschuldige puppy. Hij had zijn vraag al even lievelijk gesteld, inspelend op het feit dat ze er niet erg vrolijk bij zat. Of hij wilde haar gewoon nog bozer hebben, of er was weer een speelronde opgedoken. 'Hmm, nee ik nu ook niet meer. Moesten vast hallicunaties zijn geweest,' glimlachte hij haar toe toen ze zich omdraaide met een brede glimlach. Kalmpjes bleef hij vooruitgezakt zitten over zijn tafel, had zijn overhempt deze keer wat netter aangedaan dan in zijn vrije uurtjes, toen Nina voorover boog en haar lippen naar zijn oor bracht. 'T-t-t,' klonk zijn afkeurende reactie zachtjes, verzwakte degelijk door de grijns die nog steeds op zijn lippen lag. 'Hoe krijg je dat nou weer voor elkaar? Niet even met je boezem geschud voor zijn gezicht, denk dat je dan veel meer voor elkaar krijgt,' glimlachte hij, waarna zijn ogen naar de bleke gestalte schoten die zijn krijtje tegen het achterhoofd van Nina had gegooit. 'Schaam je,' klonk zijn nog zachte stem bestraffend, waarna hij zacht grinnikend naar achter zakte in zijn stoel en zijn armen over elkaar sloeg. Zijn ogen gleden over de klas terwijl Savador sprak nadat de laatste leerling binnen was komen rennen. Het blondharige meisje had heel ontspannen bij zijn bureau gestaan en een bijna warme reactie gekregen van de man. Of het moest net zoals hij een lievelingetje zijn, of hij had eindelijk raak geschoten met zijn lessen. Gevonden; pleegdochter van schoolhoofd. Hierbij bleven zijn keurende ogen op het blonde achterhoofd gevestigd dat bijna aan de andere kant van de klas aan een van de voorste tafels zat. Hij kon haar gezicht niet zien, maar de gespannen schouders gaven aan dat haar iets niet lekker zat. Even schoot zijn blik terug bij het horen van Savadors vraag, om daarna weer terug naar het meisje te schieten die bijna in een reflex haar hand de lucht in had gestoken en nu hardop het antwoord in de klas sprak. Stiefdochter die zijn hart waarschijnlijk had gesmolten met de perfecte leerlinge te spelen. Maakte niet uit, ze zag er nog steeds goed genoeg uit. Hijzelf kwam weer wat overeind, steunde met zijn ellebogen op zijn tafel waarbij zijn rustige blik weer op Savador gericht werd. Hij zou in deze les maar het voorbeeld van die Ephony overnemen; perfecte leerling spelen. Waren zijn ouders een stuk blijer mee, hij zou op zijn kop krijgen als de banden tussen hen en het schoolhoofd gebroken zouden worden alleen omdat hij het interessanter vond om naar de goed getailleerde kledingstukken van de meisjes te kijken. Zijn ouders wisten niet eens van zijn losse handjes en soepele woorden om de meiden bij hem te krijgen. In hun ogen was hij nog steeds de nette replika van Nearvus.

Lang zat er een meisje te zoeken naar het klaslokaal, alleen had ze wel wat bang. Tenslotte durfde ze niet tegen de mensen praten, al hoopte ze niet dat er veel gevraagd werd aan haar. Het meisje met de naam Neytiri kwam een lange gang in via de trap en ze keek dan ook verdwaasd in het rond. Waar zat ze nu weer? Spookte het in haar hoofd en ze slikte dan ook even kort. Toch hoorde ze enkele stemmen van al de lokalen en aangezien ze niet echt kon lezen liep ze maar door. Ze kwam elke klas binnen maar liep dan weer weg, nadat ze de klas van de leraar die vuur gaf vond. Ze slikte even kort toen ze het probeerde te lezen en ze deed dan de deur open. Haar ogen gericht om de leerlingen en ook op de leraar die er was. Met een verwarde blik keek ze hen aan en toch bleef ze versteend staan bij de deur. Ze wist echt niet of ze verder moest gaan of niet, aangezien ze zoveel mensen bij elkaar zag niet gewoon was. Algauw ging haar blik naar de grond en ze slikte alweer even kort.

Ze hoorden zachtjes woorden op de achtergrond, maar voelde de behoefte niet om zich erop te focussen. Dat zaadje, dat zo warm was, had haar volle aandacht. Met een brede glimlach keek ze ernaar. Misschien zou een boek haar nog blijer maken op het moment; een boek waar zich de nodige informatie over dat zaadje in bevond. Maar ze wou niet de typische nerd uithangen en dan gelijk door de klas schreeuwen wat het was; of te wel slijmerig gedrag vertonen zonder het door te hebben. Ze zou er ooit wel achterkomen. Als de les begon en er dingen uitgelegd zouden worden. Tot die tijd kon ze zich toch wel amuseren met de spontane kleine bewegingen van het zaadje. Met een ruk keek ze op toen ze een deur hoorde. Met half dichte ogen keek ze naar een leerling. Overduidelijk te laat. Ze maakte een nogal geïrriteerd ‘tss’ geluidje, duidelijk makend dat ze het niet vond kunnen. Wat dat betreft kon ze wel een beetje nerderig overkomen, maar het zou haar een worst wezen. Ze was wie ze was, en de mensen die dat niet aankonden hadden maar pech. Ze kneep haar ogen tot spleetjes toen ze merkte dat het geen probleem leek te zijn in de ogen van Master Sarvador. Ze had wel wat kleine verhaaltjes over hem gehoord. Een benaming was haar bijgebleven; Hij is net als Satan, maar dan met een nogal slangachtig uiterlijk. Nou, met dit gedrag was het overduidelijk voor haar dat daar dus helemaal niets van klopte. ’Over anti climax gesproken,’ murmelde ze zachtjes, bijna fluisterend. Ze had gehoopt dat die gast gestraft zou worden, hardhandig de klas uit gebonjourd zou worden. Maar nee hoor. Ze rolde met haar ogen en richtte zich weer tot het zaadje. Ach, tenminste was er nog een ding leuk aan deze les. Er kwam een vraag, waar ze het antwoord niet op wist. Misschien had ze toch beter eventjes in een boek kunnen bladeren. Maar er was al iemand die het wist; ach hoefde zij ook geen moeite meer te doen. En hoefde zij niet slijmerig en of nerderig over te komen. Dat probleem ook weer opgelost. Een Raziaans vuurzaadje dus. Dat verklaarde wel waarom het zo warm aanvoelde; zonder het zelfs aan te raken voelde het al alsof je huid er vanaf schroeide. Ze was nu wel blij dat ze het niet had aangeraakt. Maar wat zou ze ermee kunnen doen? Ze zou haar vingers verbranden als ze het zou aanraken; vooral omdat ze niet Raziaans was. Met een vragende blik keek ze weer naar Master Sarvador. Wat was die in godsnaam van plan met dit zaadje? Zij zou er als een gek water op hebben gegooid, hopend het af te koelen en dan te kunnen oppakken en voelen. Wat dat betreft had ze best wel een obsessie met vreemde dingen aanraken.

Maar nog voor er weer iets gezegd kon worden, over volgende uitleg hierover, gingen de deuren alweer open. Een nieuw persoon dat te laat was. 'Lijkt me nu wel duidelijk dat het hier een gewoonte is om te laat te komen,' fluisterde ze zachtjes met een geërgerde ondertoon. Discipline was iets wat hier overduidelijk miste. Iets wat zij soms te veel had, en soms weer te weinig door haar koppigheid. Met tot spleetjes geknepen ogen keek ze naar het meisje dat in de deuropening stond. Zou er nu wel een straf volgen?... Of zou er alweer teleurstelling komen?...

{ Whut? Nog geen zweepslagen?
Lol, we want a nerdfight, we want a nerdfight x) }

Tomari was Master Savador aan blijven kijken en slikte toen hij het krijtje had gegooid en daarna ook nog een speech gaf tegen Nina. Tomari wist dat ze een ruzie hadden gehad en die was kennelijk nog lang niet opgelost, maar dit toonde ook dat Savador even hard was als de geruchten deden denken. Tomari had dan ook verwacht dat er wel een nieuwe speech ontstoken zou worden toen er een leerling te laat binnen kwam. Hij moest echter verbaasd toekijken toen de jongen alleen werd gezegd plaats te nemen, een nieuwe favoriet dacht Tomari alleen die er niet te veel achter zocht. Toen Master Savador daarna zijn regels op noemde slikte Tomari zachtjes, het leek hem na wat hij gehoord had beter om zich aan de goede kant van de master te houden en de regels te volgen. Toen hij de vraag stelde was hij dus ook bang om antwoord te geven en het fout te hebben, maar die rol was Ephony op zich, nou ja, van het antwoorden in elk geval want voor zover Tomari wist was het goed. Op dat moment ging de deur van het lokaal echter weer open en bleef er een meisje in de deuropening staan. Tomari bedacht zich dat het beter voor haar was om snel haar excuus aan te bieden voor de tijd, of een van de favorieten van Savador te zijn, hoewel hij dat laatste door haar wat angstige blik heel erg betwijfelde.

Nina kon een glimlach niet laten na de opmerkingen van Bellingar. "Blijkbaar niet genoeg" grinnikte ze naar Bellingar, met een scheve grijns op gaar gezicht. Maar deze verdween abrupt bij het horen van de snauwende woorden van de man die ze niet uit kon staan en zijn zin die hij niet afmaakte. Gevolgd door iets dat tegen haar hoofd aan werd gegooid. Meteen greep ze naar de plek waar het voorwerp tegen aan kwam en wist nog net haar vloekende woorden binnen te houden, gevolgd door een woorden stroom die ze nog net in kon slikken. Ze kreeg iets van die man, lust om hem iets aan te doen. Ze zuchtte diep en draaide zich om met ditmaal een blik die op onweer stond. Wat dacht die man wel niet. Jaar belachelijk maken, uitschelden voor vanalles en dan ook nog haar bekogelen met krijtjes. Ze zette een schijnheilige blik op en keek de man aan. Sloeg geruisloos haar boek open en bladerde uitgebreid naar de bladzijde waar ze moest wezen. Keek met een schoonhoudt naar het tutje dat meteen op de vraag van Savador reageerde. Bijdehand. Na een paar tellen kwam er iemand binnen lopen en rolde Nina even duidelijk met haar ogen. Waarna ze haar blik naar haar boek wendde en het zaadje bekeek. Waarom was ze überhaupt naar deze verschrikkelijke les gekomen. Als ze gewoon had weggebleven dan had ze enkel de kans om op het matje te worden geroepen en straf kreeg, zij als minst favoriete leerlinge, iets wat tuthola verderop duidelijk niet was. Pff. Hoe bedoel je, ik wil het lievelingetje zijn. De kuchte even zachtjes en keek even op. Wat kon ze vandaag eens doen

Servatius was dat hij de klas binnen kwam bewust van de tijd en had verwacht dat Savador er minstens wel een paar woorden vuil over zou maken. Dit was echter niet gebeurd en hij was zelfs op een toon aangesproken die een stuk warmer leek dan degene die hij kreeg toen ze elkaar voor het eerst ontmoette, het bleek dus maar weer dat familie van een bekend iemand zijn bepaalde voorrechten met zich mee bracht. Servatius grijnsde licht en keek toe hoe Savador les gaf en zijn vraag beantwoord werd door Ephony. Servatius zijn aandacht werd daarna echter weer onmiddelijk weg gewrikt van de les toen de deur weer open ging en er een meisje in de deuropening bleef staan wiens verwarde blik en versteende positie wel aan toonde dat het haar eerste les van Savador was, misschien wel compleet haar eerste les. Servatius keek naar Savador terwijl hij in zijn hoofd probeerde te bedenken hoe die zou reageren, hoe dat ook zou gebeuren besloot Servatius, het zou niet helemaal goed aflopen voor het meisje tenzij ze hiervoor wel HEEL erg bij hem geslijmd had

Ze keek weer naar het zaadje en begon het uitgebreid te bestuderen, vastbesloten om erachter te komen wat het nu precies was. Ze miste zo ongeveer alles van wat er verder gebeurde, zag nog net dat er een jongen binnenkwam die rustig toegesproken werd - o wonder. Hé, hem kende ze! Nou ja, ze was praktisch tegen zijn boekenstapel aangeduwd, als dat kennen is. Wren liep met haar vinger de regels langs van het hoofdstuk dat zij al het juiste beschouwde. Er moest toch iets staan over zaadjes? Jammer dat er zoveel tekst was.. daar kon ze niets mee. Ze bladerde uiteindelijk maar door naar de achterste pagina, toen het blonde meisje dat waarschijnlijk een favoriet was een half antwoord afleverde. Een vuurzaad, daar kon ze wel wat mee. Dat stond vast in de index en anders deugde dit boek van geen kanten. V.. v.. Vuurbeker, vuurmagie, vuur.. ah, vuurzaad! Wren kreeg een kleine, tevreden glimlach op haar gezicht en begon helemaal terug te bladeren naar de goede bladzijde, die ze ook door begon te lezen. Het geluid van een opengaande deur haalde haar echter weer uit haar concentratie. Fijn, was ze een keer aan het opletten, werd de les verstoord! Ze kende het meisje niet, maar eigenlijk kende ze bijna niemand. Dus zweeg ze, met een nu lichtelijk geïrriteerde uitdrukking op haar gezicht. Het gefluister om haar heen was wat verstomd na Savadors uitval net, die ze vaag meegekregen had. Zou hij tegen dit kind uitvallen? Dan in ieder geval nog niet tegen haar. Ze was niet van plan om de nerd uit te gaan hangen, ze deed wel gewoon mee en probeerde alles te onthouden. Als ze voor één vak niet slecht wilde scoren, dan was dit het wel. Niet voor haar reputatie, maar voor haar veiligheid. In bijlessen enzo had ze helemaal geen zin; dan werd haar angst voor vuur totaal afgekraakt, recht in haar gezicht. Nu kon ze zich nog met een geldige reden achter haar boek verstoppen en hopen dat dat blonde meisje de antwoorden gaf. Ze wist het toch wel, en Savador mocht haar. Met een beetje geluk werd dit een hele rustige les, hopelijk.