Het dansen was weer over. Op zich had ze het niet erg gevonden, Savador kon nu eenmaal goed dansen. Maar.. had Delaija overdreven toen ze zei dat ze uit moest kijken? Zo leek hij best aardig en hij had zelfs zijn excuses aangeboden. Of ze zou hem moeten wantrouwen, of ze moest maar gewoon denken dat het wel een aardige man was. Malaika's positieve invalshoek neigde ontzettend naar het tweede, hoewel ze er wel aan twijfelde. Delaija was niet iemand om mensen voor te liegen of op het verkeerde spoor te zetten. Of ze werd hier door iedereen misleidt en het was een groot complot.. Nee, dat was nu weer iets té pessimistisch, helemaal niet haar stijl. Malaika wist nog steeds niet goed wat ze moest denken van Savadors opmerking, maar besloot het te negeren. Het eten moest nog lekker smaken. Ze werd op een heel beleefde wijze helemaal teruggebracht naar haar stoel. Misschien was hij wel helemaal niet zo erg als iedereen beweerde.. Nou ja, vanavond in ieder geval niet. Malaika glimlachte maar weer naar hem en liet haar blik even over de mensen gaan die al zaten. Delaija, Akito, Shong, Rude, Kale.. Mooi, ze kende hun namen al een beetje. Ze probeerde oogcontact met Delaija te zoeken. Misschien kon ze zo nog even met haar praten, vragen hoe het dansen met Akito ging. Maar het was een beetje onbeleefd om nu naar haar toe te huppelen, terwijl ze net was gaan zitten. De koks waren bijna klaar met het eten neerzetten. Om eerlijk te zijn had ze wel trek, maar ze was niet iemand de veel at. Vaak sloeg ze haar ontbijt ook over, simpelweg omdat ze dan geen honger had. Nou ja, zo zouden ze wel gaan eten en dan.. zou de avond overgaan in de nacht en kwamen ze allemaal weer aan op de Academy. Genoeg tijd dus om verder kennis te maken met de rest dus!

Een beetje onwennig maar met niettemin een vriendelijk glimlachje op zijn gezicht knikte Shong Kale naast hem toe bij zijn zachte woorden. Hij mocht dan wat minder spraakzaam zijn, Shadraans bloed in zich hebben en wat somberder overkomen dan de rest, dat waren nog geen redenen om hem niet als een gelijke te behandelen. Toch klemden zijn kleine vingers zich onzeker om zijn mes en vork en schuifelde hij wat nerveus met zijn bips over het zitvlak van zijn stoel; hij wist nooit echt wat hij moest zeggen of moest doen in het bijzijn van een Shadraan. Dus had hij voor de gelegenheid Rude maar geroepen om naast hem plaats te nemen, de man die zo attent was geweest hem een rit aan te bieden kon hij ook niet zomaar voor niks laten staan. Tot zijn genoegen kwam Rude met een vrolijke grijns op hem afgelopen en nam met zijn flinke gestalte plaats op de stoel naast die van hem. Een boom van een kerel in vergelijking met Shong, zelfs als hij zat. Een levensechte versie van David en Goliath. Hij glimlachte breed met toegeknepen oogjes naar Rude bij zijn woorden en knikte hem opgewekt toe. 'En weer eens wat anders dan tussen vier muren in een muffig lokaal te zitten,' voegde hij er aan toe. 'Ooh!'
Met een wijzend vingertje en twinkelende ogen priemde hij richting een schaal met eten dat net werd opgediend. 'Zuid-Cassiaanse Zilverkreeft met olijven. En ooh!' Zijn vinger gleed door naar een andere schaal. 'Gedresseerde Koraalnarwal met salade en jus!' Hij straalde helemaal terwijl hij zijn bord met van alles een beetje van de schalen opschepte. 'Je moet die tropische punch eens proberen, Rude, puur Cassiaans recept!' Shong schonk zijn glas halfvol met het drankje waarover hij zojuist nog een tip gaf aan zijn buurman en sneed daarna met zijn bestek een stuk vlees door. 'Neptunus!' slaakte hij opeens een schel kreetje van schrik. Hij had al wat eten op zijn vork geprikt en wilde het net in zijn mond steken toen hij als een angstige kat zowat voorover over de tafel rolde bij de plotselinge handen op zijn schouders. Zodra hij weer wat gekalmeerd was draaide Shong zijn hoofd nog met grote angstige ogen om. De rust leek meteen weer te wederkeren toen hij zag dat het Norwood geweest was. Met een brede vriendelijke glimlach legde hij zijn hoofd in zijn nek om de man aan te kijken. 'Oei. Aah. Haha. Nee nee nee,' hij schudde even met zijn handen om Norwoods woorden weg te wuiven. 'Rude heeft me een rit aangeboden in zijn automobiel, en ik vond het wel zo attent om dat aanbod aan te nemen. Anders zat ik hier nu niet,' legde hij met een glimlachje uit terwijl hij Norwood weer aankeek. 'Geeft niet!' Goedgemoedig wuifde hij Norwoods woorden nogmaals weg toen hij zijn excuses aanbood. 'Eigenlijk ben ik degene hier die zijn excuses moet aanbieden. Als het niet voor mij was geweest had Rude met jullie mee kunnen reizen. Maar ik.. er waren nog een paar dingetjes met het aquarium en.. ach ja, met andere woorden was ik de tijd vergeten. Dat spijt me, Norwood. Al wil ik je wel heel erg bedanken voor het organiseren van dit uitje, dat had ik echt even nodig. Bedankt!' Shong was zowat half op zijn stoel gaan staan terwijl hij sprak zodat hij op gelijke hoogte als Norwood kwam en zodat hij zijn hand kon schudden om daarna weer neer te ploffen op zijn stoel. 'Zal zeker lukken!' riep hij Norwood nog toe toen hij wegliep en zwaaide hem daarbij kort uit. Hij zou hem later op de avond wel weer zien. Shong pakte zijn vork weer op waar het eten nog aan vast zat. 'Smakelijk dan maar,' wenste hij zowel Rude als Kale en de mensen die tegenover hem zaten vriendelijk toe.

Onderuitgezakt staarde Savador een lange tijd bedenkelijk voor zich uit terwijl hij zich bedacht wat hij nu moest doen. Zijn handen had hij daarbij omklemmend om zijn ellebogen gelegd. Wat vertrouwen in hem bij Malaika wekken was hem in ieder geval waarschijnlijk al gelukt, dat kon ook mooi in zijn voordeel werken. Zijn slangachtige ogen gleden even kort langs de gezichten van zijn collega's om uiteindelijk bij Malaika weer te blijven hangen. Met een kleine glimlach op zijn bleke gelaat gaf hij haar een knipoog zodra ze oogcontact legde. Verder besteedde hij niet echt meer aandacht aan haar, maar richtte ze in plaats daarvan op het eten. Vooral veel Cassiaanse gerechten. Gatverdamme, dat zeevoer vond hij niet te eten. Als hij zelf zijn aardig goede kookkunsten in werking stelde bereidde hij meestal grote en ingewikkelde Shadraanse gerechten. Zelf vond hij Shadraans koningsvoer in vergelijking met dit. Maar het was niet zo dat ieder gerecht dat op de dinertafel was opgediend walgelijk was. Er stonden ook degelijk schalen tussen waarvan de lokkende geur zijn neusgaten vulden. Savador slaakte een zachte zucht; honger had hij nog niet. Daarvoor knaagde er iets teveel aan hem, en kreeg hij het gevoel alsof hij dat allereerst af moest handelen voor hij met een gerust hart zijn bord vol kon scheppen. En bovendien was dineren zonder Madeline voor zijn neus weinig opwindends. Voorzichtig werkte hij zich uit zijn stoel overeind, pakte zijn zwarte herenjas dat bij zijn pak hoorde van de rugleuning en trok die weer aan. Zijn steunstok zette hij op het zitvlak tegen de rugleuning als teken dat de stoel bezet was, waarna hij de stoel weer aanschoof. Zonder steunstok liep hij wat moeilijker en moest hij vaker rusten, maar het ging. Hij liep zwijgend langs de dinertafel en bleef strak voor zich uitkijken toen hij de plaats van Kale passeerde en de man zonder pardon of ook maar een woord aan de stof van zijn mouw overeind trok en meeloodste. Pas een paar meter uit de buurt van het gezelschap deed hij zijn mond open. 'Ik moet jou even onder vier ogen spreken,' gaf Savador nors de reden van zijn kordate handeling terwijl hij Kale richting de herentoiletten trok. Daar gooide hij de deur dicht, controleerde of er andere ongewenste gasten momenteel in de ruimte aanwezig waren en duwde Kale een wc-hokje in. Zelf kwam Savador achter hem aan. Hij trok de deur achter zich dicht en draaide zonder zijn strakke starende ogen van Kale af te scheuren de deur vervolgens achter zijn rug op slot. Het was beter dit echt in privé en met zo min mogelijk afluisterende bronnen af te handelen. 'Het betreft een zaak over de Suasama,' viel Savador direct met de deur in huis.

Hoewel de honger sterk was overwon Kale die toch door zijn blik af te wenden en het eten te laten voor wat het was. Als hij snel was kon hij misschien op tijd terug zijn om nog wat te eten. Anders moest hij vanacht maar in de keuken op de academie kijken of er nog wat te eten lag. Hij keek op en zocht naar Madeline. Hij moest het haar ook nog vertellen. Geen makkelijke opgave, want ze zou hem nooit laten gaan. Kale lette hierbij niet op Savador die aan kwam lopen. Waarom zou hij ook, die man moest hem niet dus waarschijnlijk zou het ook wel niet voor hem zijn dat hij hier stond. Het kwam daarom nogal onverwacht dat Savador hem bij de stof van zijn mouw greep en meesleurde. Zwijgend liet hij zich meetrekken, benieuwd naar wat Savador van hem moest. Kale groef in zijn gedachten. Hij had de laatste tijd niks uitgevoer wat Savador boos zou kunnen maken. Hij zweeg op Savadors eerste woorden, zijn nieuwschierigheid nu helemaal gewekt. Het leek hem wat overdreven om helemaal in het toilethokje te gaan en hij kon het niet laten om er ook een opmerking over te maken. 'Savador, als je bent vergeten hoe je moet plassen had je dat gewoon kunnen zeggen,' zei hij met een kleine grijns. Misschien niet zo verstandig om ruzie te zoeken met Savador in zo'n klein hokje, maar het was eruit geweest voordat Kale er erg in had gehad. Toen hij de reden van Savadors actie hoorde verstrakte zijn gezicht en werd zijn blik iets wat nog het dichtst in de buurt kwam van ijzig. 'Kan dat later. Ik moet namelijk nu weg,' sprak hij simpel. Los van het feit hij hier niet voor gestoord wilde worden als zijn doelwit elk moment weer kon gaan bewegen, dit waren dingen die je niet in het openbaar besprak. Ook niet op een herentoilet in een restaurant.

Geen woord had hij erover gebroken toen hij Kale zonder enige aankondiging van zijn plaats meesleurde, en gelukkig naar zijn gevoel deed Kale de moeite ook niet om een vraag te stellen. Savador zou het toch straal hebben genegeerd tot ze veilig in de toiletruimte waren. Misschien was het ook wel overdreven, maar hij wilde geen enkele risico's lopen een geprikkelde Deshas voor zijn neus te krijgen zodra hij de veroorzaker was van uitlekkende bronnen die de Suasama omvatten. Voor alle zekerheid van dien moest het daarom in een krap wc-hokje gebeuren. Met zijn rug stond hij zelf tegen de deur gedrukt, die hij op slot draaide, Kale had hij verder het hokje ingeduwd meer richting het toilet. Savadors bleke gezicht betrok direct bij Kale's impertinente reactie, die hij met een grijns die het bloed onder zijn nagels vandaan haalde sprak. 'Hou je bijdehante opmerkingen voor je, Kale,' beet Savador nijdig terug, zijn naam op een spottende manier uitgesproken waar de minachting vanaf droop. 'Als ik dat al was vergeten had ik je lieflijke vriendin Madeline er wel bijgehaald en jou bij de rest laten stikken, nietwaar?'
Hij maakte de reden duidelijk van zijn overhaaste tweepersoons-vergadering, wilde dit zo snel mogelijk afgehandeld hebben. Een diepe frons vormde zich tussen zijn donkere wenkbrauwen toen Kale zijn verhaal onverschillig afsloeg omdat hij toevallig weg moest. 'Nee, dat kan niet later, dat moet nú,' sprak hij Kale meteen tegen met duidelijke haat in zijn stem. 'Blij dat je vertrekt, maar dan ga je maar twee minuten later weg. Deshas' neef Servatius heeft interesse in een plaats in de Suasama, en aangezien Deshas het zelf nogal druk lijkt te hebben geef ik jou de gelegenheid om als boodschappenjongen te spelen,' hij vertelde op een snelle toon vervolgens zijn hele verhaal, eigenlijk een beetje opzettelijk zodat Kale er moeite voor zou moeten doen het te kunnen volgen. Savador draaide de deur weer van het slot en stapte langzaam achteruit het hokje uit. 'Je zorgt maar dat je het geregeld krijgt, Kale. Laat die jongen niet wachten!' Met een onnodig harde klap gooide hij de deur van het hokje weer dicht en liet Kale achter voor wat hij was, waarna hij in een langzaam tempo naar de wastafels liep. Terwijl hij nors fronsend naar zichzelf in de spiegel keek draaide hij de kraan open op zijn minimaalste stand, zodat een paar druppeltjes op zijn vingertoppen drupten om de vermoeidheid ermee uit zijn ogen te vegen. Zuchtend zette Savador leunend zijn handen aan weerzijden van de wastafel en staarde nietsziend naar een doelloos punt in de spiegel, zich nu bedenkend wat hij verder moest doen om Madeline's aandacht op te kunnen eisen.