Een rustige wandeling

Het was een beetje in de middag en Delaija's lessen waren afgelopen, gelukkig. Niet dat het erg vond om te leren, nee, dat vond ze juist fantastisch, om te zien dat iemand iets direct begreep, maar gewoon, om ook eens even rustig na te denken en al over een eventuele voorbereiding van een volgende les te denken. Misschien kon ze een paar nieuwe dingen aan zichzelf leren. Delaija vond dat je ook van je eigen leerlingen wat kon leren, soms zelfs meer dan van jezelf. Delaija liet haar blik rondgaan. Toen ze een zoenend paar zag, glimlachte ze even. Zij was nog niet verliefd geworden, maar het was altijd leuk om mensen te zien die van elkaar hielden, alhoewel ze het tijdens haar les liever niet wou hebben. Dat, omdat je tijdens de les er was om te leren en niet om te flirten en lichamelijke intimiteiten te hebben met elkaar. Delaija's blik ging over het grasveld, het geheel, wat ook nogal groot was. Het was kouder geworden, merkte ze op. Misschien had een andere leraar nu ook wel vrij en liep die nu ook rond, dan kon ze eventueel een praatje maken. Mensen die elke dag hetzelfde deden, les geven, begrepen je soms beter dan wie dan ook.

(Sorry, moet nu weg)

Een heel stuk verderop, bijna bij de rand waar het grasveld ophield, zat Kale. Op het moment had hij geen les en was het zelfs even rustig bij de Suasama. Hij had uitgerekend voor zichzelf en had precies een halfuur de tijd voordat hij weer aan het werk moest. Een halfuur die hij graag besteede aan iets waar hij amper tijd voor had. Waar veel mensen waarschijnlijk ook niet van wisten dat hij het deed.
Hij zat met gesloten ogen en zijn zilveren dwarsfluit aan zijn lippen. De rustige fluitklanken weergalmden over het veld terwijl hij doorspeelde. Enkel door een zachte bries die aan zijn zilverblauwe lokken trok. Hij had niet in de gaten dat Delaija verderop liep. Zo heel vaak sprak hij haar ook niet. Daarbij, had had nog altijd zijn ogen gesloten. En hij lette eerlijk gezegd ook niet op de magische trillingen in de lucht die een andere aanwezigheid verrieden.

https://www.youtube.com/watch?v=TxYu5GjQ6EY&feature=related

(Sorry voor de kleine post)

Fluittonen trokken Delaija's aandacht. Wat was dat? Ze liep, haar nieuwsgierigheid geprikkeld, een beetje meer de kant in van Kale, niet wetend dat hij het was. Misschien was het wel een leerling die zijn of haar talent probeerde te ontdekken. Delaija vond het in elk geval prachtig. Zijzelf kon geen instrument bespelen, maar ze kon wel gauw iets leren. Ze kwam iets dichterbij en wie ze daar aantrof, zorgde dat er verbazing in haar opkwam. Kale? Ze wist niet dat hij dit deed. Lang verbaasde het haar niet meer en geamuseerd nam Delaija vlak naast Kale plaats, zodat hij haar wel moest opmerken. Ze sloot haar eigen ogen en volgde zijn muziekje. Het was iets wat zij niet kende, maar wat daardoor nog steeds mooi in de oren klonk. En plotseling, ze wist niet hoe het kwam, begon ze stilletjes mee te neuriën. Ze wist niet of haar stem in die staat mooi was, maar de muziek voerde haar mee. Het zorgde er ook voor dat een onbekende rust in haar kwam. Fijn. Ze luisterde aandachtig naar elke toon wat uit zijn fluit kwam en neuriede met gesloten ogen mee. Als de muziek zou stoppen, dan zou ze vast knalrood worden, alhoewel Delaija daar nu nog niet aan dacht. De muziek was veel te mooi om je te schamen voor dingen dat erna zouden gebeuren. Ze kende Kale niet zo heel goed, voornamelijk omdat ze allebei op aparte tijdstippen vrij hadden en op aparte tijdstippen moesten werken, maar nu bleken ze allebei even vrij te hebben. Soms was lerares zijn wel fijn. Niet dat ze het erg vond om les te geven, nee, helemaal niet, maar de voorbereiding van een les was soms wel moeilijk en het nadenken waard. Ze stopte met neuriën en keek op. Daarna zong ze zelfs heel zachtjes, een tekst die ze nauwelijks zelf kende.

PROFILE MAGICIAN

» Korte wandeling
» Wandeling door de sneeuw||Open

Een rustige wandeling

Een rustige wandeling

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen