- Iemand die me informatie en een rooster wil verstrekken? ;D -

Wren deed haar haarband extra goed in haar lange, zwarte haren terwijl ze naar het kantoor van de hoofdmeester liep. Er was haar verteld dat ze hier haar rooster op moest halen en informatie kreeg over de school. Siri liep achter haar aan. De zwarte poes volgde haar altijd op de voet en Wren wilde haar niet achterlaten. Waarschijnlijk mocht ze haar wel meenemen, aangezien ze er al meerdere leerlingen mee rond had zien lopen. Vanochtend was ze gearriveerd op Starshine Academy en had in haar eentje de weg naar de Luchtmagicians-etage gevonden. Sommige meisjes daar keken haar vreemd aan; eentje vroeg haar zelfs of ze haar de weg naar de etage van de Shadranen moest wijzen. Hoe erg kan je op uiterlijk afgaan? Wren keek even achterom naar Siri. Ze miste haar vrienden op Puffoon nu al.. Net zoals haar ouders, die hoopten dat ze hier goed zou kunnen starten. Van de vorige academie waar ze lessen gevolgd had, was ze weggestuurd. Ze had goede cijfers gehaald en was altijd bij de college's aanwezig, het was eerder dat ze een te grote mond had. Wren zei altijd wat ze dacht en had een duidelijk uitgesproken mening over dingen. Op haar vorige school had ze de leraren en de hoofdmeesteres zo vaak van commentaar voorzien dat ze al een keer geschorst geweest was. Haar laatste actie was de druppel geweest. De school wilde het gebouw uitbreiden ten koste van het natuurgebied wat eromheen lag. Niet dat Wren een Greenpeace-activist was, ze had niet gewild dat de natuur zomaar verpest werd voor een school. Haar protestacties hadden de leerlingen aan haar kant gekregen en de uitbreiding tijdelijk verhinderd. De hoofdmeesteres had haar van school gestuurd met de woorden dat ze haar niet meer wilde zien en dat ze de volgende school veel sterkte zou wensen met hun nieuwe leerling. Voor één keer had Wren haar directe opmerkingen ingehouden. De tweede school, daar had ze nog steeds een goed rapport maar weer kreeg ze ruzie met de docenten en leerlingen. Uiteindelijk hadden haar klasgenoten haar totaal buitengesloten en was ze op advies van een docent overgeplaatst naar Starshine Academy. Nu was ze dus onderweg naar Master Savador, iemand die volgens de roddels die ze had opgevangen toen ze ernaar vroeg een zeer chagrijnig persoon was die niet zo dol was op leerlingen. Dat moest ze nog eens zien. Ook een typisch iets: Wren geloofde niet voordat ze gezien of gehoord had. Dat had Robin ook, haar oudere broer. Ze miste hem wel; hij moest altijd lachen om haar opmerkingen en met hem had ze altijd de grootste lol. Nu zou ze het alleen moeten doen. Wren wilde in de vakantie graag terug naar Puffoon, om haar familie weer te zien en ze trots te maken, ze te laten zien dat ze wel op een school kon blijven. Al was het nu nog te vroeg om dat echt te bewijzen. Het zestienjarige meisje moest er een beetje gothic uitzien, misschien keken sommigen haar daarom zo na.. Ach, moesten zij weten! Ze trok een wenkbrauw op toen iemand haar aan bleef staren, die daarna snel wegkeek. Het viel haar op dat er steeds minder mensen liepen naarmate ze dichter in de buurt kwam van het hoofdkantoor. Daar zou je volgens de roddels ook niet zo graag rondhangen. Siri kronkelde zich tussen haar benen door en mauwde klaaglijk. Wren stopte even en gaf haar een aai over haar kopje, om even goed om zich heen te kijken. Was ze op de plek waar ze moest zijn? Waarschijnlijk wel; daar was het eindpunt van de beschrijving die ze gekregen had. Ze liep snel verder naar de deur die gesloten was, hopend dat Master Savador er zou zijn. Hij was misschien wel ergens mee bezig.. nou, ze klopte wel gewoon. Wren hoopte dat hij haar dossier nog niet doorgelezen had, anders zou ze wel weer wat opmerkingen over haar schoolcarrière naar haar hoofd geworpen krijgen. Wren hoopte dat Siri niet direct zou proberen de kamer binnen te dringen, met haar nieuwsgierigheid die bij die van haar baasje matchte. Daarna haalde ze diep adem en klopte op de deur. Klaar om een nieuw leven te beginnen.

- Tuurlijk

Met een hand tegen zijn rugholte gedrukt kwam Savador onder ondergedrukt gekreun overeind, op zijn bleke gelaat stond een pijnlijke uitdrukking. Hij hield zijn hand in een vuist voor zijn mond toen hij daarna vervolgens kuchend doorslofte naar de volgende kast om de mappen en documenten die over zijn bureau verspeid lagen kwijt te kunnen. Onbewust werd hij lichamelijk steeds onstabieler en, hij wilde het niet toegeven, het ging ook veel slechter met zijn gezondheid. Er was in de laatste dagen geen vordering die hij had kunnen ontdekken. De lijn van zijn figuurlijke gezondheidsgrafiek daalde met een rotvaart naar beneden. Een afspraak voor een onderzoek stond gepland over minder dan een maand bij een Shadraanse kliniek. Puur omdat hij te trots was om zich bij die lichtvreters van een Novanen wilde onderzoeken, al was dat volk op medisch gebied al veel verder gevorderd dan alle andere planeten. Zwijgend rommelden zijn bleke handen tussen alle mappen en documenten. Er stond een verbeten uitdrukking op zijn gezicht; hij probeerde niet toe te geven aan de pijn in zijn rug, de benauwdheid in zijn longen, de stijfheid van zijn ledematen. Dat was nu niet belangrijk. Valentijnsdag zat eraan te komen en dan wilde hij het duurste van het duurste en het beste van het beste regelen om die dag nog specialer voor Diva te maken dan dat het voor anderen en hun geliefden zouden zijn. Diva was zijn partner en zijn vrouw, het meisje van nog geen achttien was gewoon één van de leerlingen en had zijn kinderen gebaard. Dat hij daarmee aan pedofilie deed deerde hem alles behalve. Iedereen kon denken wat ze willen, het zou het feit toch niet veranderen dat hij bij Diva zou blijven.

Zuchtend liet Savador zich voorzichtig op de rand van zijn bed neerzetten, die hij gewoon tegen de muur in zijn kantoor had gezet. Sinds Madeline het schoolhoofd niet meer was en hij die taak als het ware gestolen had, had hij een hoop van zijn spullen ook hier gezet. Hij kuchtte even zacht terwijl hij zijn benen over de rand legde en steunend ging liggen. Hij moest echt even rusten. Met zijn ogen gesloten en een hand over zijn voorhoofd bleef hij een tijdlang roerloos stil liggen, hopend opdat de pijn in zijn rug en het gevoel alsof zijn longen continu bij iedere ademhaling samengeknepen werden over zou gaan. Maar dat zou het niet. Het ging er zo al weken aan toe, het ging alsmaar slechter. Enkel rusten zou geen verschil maken. Hij had dat onderzoek echt nodig. Savador opende loom zijn ogen toen de stilte verbroken werd met geklop op de deur. Nors gleed zijn blik naar de deur; hier had hij al helemaal geen zin in, wie het ook mocht zijn. Tot zijn grootste ergernis merkte hij dat hij weer zweette - het was een vaak voorkomend symptoom sinds hij zijn rugklachten had en het was niet zomaar een beetje; het gutste over zijn lijf als het weer zo ver was. Met een doekje depte hij gauw het meeste weg terwijl hij langzaam weer overeind kwam en even wankelend bij de rand van zijn bed bleef staan om zijn evenwicht te vinden. Toen hij die eenmaal weer gevonden had, richtte hij zijn aandacht weer nijdig op de nog gesloten deur. 'Wat!' riep Savador ietwat snauwend terwijl hij ondertussen terug naar zijn bureau strompelde om de mappen en dergelijke op te ruimen.

Met een zucht liet ze haar arm weer naast zich hangen. Ze ging niet de hele tijd kloppen, dag! Wren knielde kort bij de grond om Siri te aaien, die zenuwachtig naar de deur staarde. Alsof ze wist wie erachter was, trouwens, die man zou wel meevallen. Trouwens, voor ze hier naartoe kwam had ze door het rondvragen nog meer roddels gehoord. Het scheen niet erg goed met hem te gaan; nog chagrijniger dan normaal, rugklachten en van dat soort dingen. Ja, het was een zware taak om hoofdmeester te zijn. Naar wat ze hoorde uit de kamer, was hij bezig met papieren. Het overdadige ritselen was duidelijk te horen. Hopelijk was het zoveel dat haar dossier een beetje heel erg kwijtgeraakt zou zijn, bad Wren in stilte. Ze ging weer staan, trok haar jurkje recht. Die deed er wel erg lang over. Er was toch wel iemand binnen, te horen aan het geluid. Ze hoorde ook een onderdrukte zucht, als ze zich erg inspande om te horen. Door haar luchtmagie was ze in staat geluid duidelijker te maken door de trillingen van de lucht te versterken. 'Kom op! Roep gewoon wat,' mompelde Wren zo zacht dat het niet te horen was. Ze had geen zin om hier de hele dag te staan, dan kwam ze volgende week wel terug. Het was alleen dat ze graag een goede start wilde maken op deze school, anders was ze nu allang terug op de etage. Konden die kinderen daar gelijk wat aan haar wennen. 'Wat?' werd er plots geroepen, snauwerig. Het geluid verried een chagrijnige eigenaar van de stem. Wren deed de deur open en stapte naar binnen. Siri glipte bijna onzichtbaar achter haar aan. Niet dat hij erop zou letten. Achter het bureau zat een lange man, met zwart, schouderlang haar en een blik in zijn ogen die er niet op duidde dat zijn gezondheid prima in orde was. Hij was bezig met het ordenen van een hele hoop papieren. Wren liep naar het bureau en leunde er een beetje tegenaan. 'Hallo, Master,' begon ze, terwijl ze als beleefdheidsvorm naar hem knikte. Ze had geen zin om hem een hand te geven. 'Ik ben Wren Máraz, net nieuw hier. Er is me verteld dat ik hier een rooster kon halen en dat u me nog wat zou vertellen over de regels hier.' Ze streek wat haar naar achteren en keek hem aan met een nogal verveelde blik. Ze wilde hier zo snel mogelijk weer weg, dan kon ze tenminste nuttige dingen gaan doen. Tot nu toe viel 'school' daar niet onder.

Het had Savador weinig kunnen schelen hoe lang hij de onverwachte gast achter de deur liet wachten. Eerst alles gewoon op zijn eigen dooie gemakje doen, hij stond iedere dag immers al voor dag en dauw op om voor anderen klaar te staan. Wat hij ervoor terugkreeg was gehap en gesnauw en hatelijke blikken van leerlingen. Stelletje ondankbare honden. Als de persoon achter de deur ook een leerling mocht zijn zou die vast niet zeer verschillen van de rest. De jeugd was allemaal hetzelfde - de meesten die onder die groep vielen dan. Zwijgend ordende hij allereerst een hoop van de mappen en documenten om die uiteindelijk van zijn bureau te vegen. Dat stond wat netter als hij erachter ging zitten, het hoefde ook weer niet zo te zijn dan gasten over een berg papierwerk moesten blikken om hem aan te kijken. Zodra het meeste naar zijn gevoel fatsoenlijk oogde, schoof hij de stoel naar achter en ging er zuchtend op zitten. Langzaam en voorzichtig, alsof zijn rug breekbaar was. Zijn snauwerige aantoning dat de persoon achter de deur binnen mocht komen schalde door het kantoor en deed zijn joekel van een huisdier dat op zijn bed lag te rusten wekken. Een meterslange slang met donkere paarse schubben en met halsflappen als die van een cobra. Het ellenlange beest liet zich van het bed glijden en kronkelde geluidloos naar zijn meester toe om zijn lijf ten slotte om diens brede schouders te draperen. Daar bleef hij roerloos stil liggen, al was zijn felle blik afkeurend gericht op de deur.

Al net zo nors als dat zijn stem geklonken had, keek Savador op zodra de deur geopend werd en er een jong meisje zijn kantoor binnentrad. Een meisje dat hij nog niet kende en ook niet eerder gezien had. Haar dossier was vast en zeker nog onderweg. Er flitste een kat achter het meisje aan, het beest was hem niet eens opgevallen als zijn slang Saethion niet plotseling dreigend overeind was geschoten, luid sissend en in zijn blik die strak gericht was op de kat een felle woede. 'Dat beest komt er niet in!' schoot Savador met een wijzende vinger op de kat uit zijn slof. Katten in zijn kantoor, kom zeg. Die beesten kon hij niet uitstaan, laat staan dat Saethion er alles behalve dan goed mee overweg kon. Hij richtte zich daarna op het meisje dat richting zijn bureau gelopen kwam en er in zijn ogen nogal nonchalant tegenaan leunde. Het meisje begroette hem en gaf hem een knik, twee dingen waar Savador enkel met een minachtende blik op reageerde. Het stond hem niet aan. Niet eens een hand, ook geen afstand zoals het eigenlijk wel hoorde naar zijn smaak. Ze stelde zich vervolgens voor als Wren Máraz, natuurlijk weer een nieuwe leerlinge. De nieuwelingen, daar had hij meestal de meeste moeite mee. Omdat er vooral bij de nieuwelingen, die hier nieuw en onwennig kwamen, de meeste discipline moest worden bijgebracht. Verder kwam Wren voor het gebruikelijke als leerlinge die hier aanklopte; een rooster en wat uitleg over de regels. Savador kuchtte een moment zacht achter een hand, leunde daarna wat achterover in zijn stoel om zuchtslakend in één van de laatjes van zijn bureau te zoeken naar de leerlingenroosters. Met zijn blik nijdig op Wren gericht legde hij een perkament met het rooster erop voor haar neus op het bureau. 'Savador. Master Savador voor jou,' stelde hij zich op zijn beurt verveeld voor. 'En wat betreft de informatie over de regels: vraag maar raak.' In een langzame beweging sloeg hij zijn armen over elkaar heen en leunde met zijn rug weer tegen de rugleuning, zijn norse blik bleef gevestigd op Wren. Hij had echt geen zin om álle informatie in één keer op te drammen, dat handelde hij liever af per vraag.

Ze kreeg gelijk het idee dat ze goede vrienden kon worden met Savador. Pardon, Master Savador. Weer iemand die niet tegen katten kon, stelletje aanstellers. Wren had haar er gewoon laten lopen als die enorme slang om de schouders van Savador niet zo.. hongerig naar haar gesist had. Klonk nu niet echt als een uitnodiging. Het grote, paarse beest zag er naast hongerig ook nog eens giftig uit en Wren kon zich niet voorstellen hoe hij het op zijn schouders kon houden. Het moest minstens een ton wegen! Ze pakte haar kat op en zette haar buiten de deur, die ze daarna op een kier zette. Het gevoel van een vluchtweg was altijd goed, vooral met een slang in de kamer die er uitzag alsof hij iedere dag leerlingen opvrat. Vast goed voor de populariteit van SSA. Opnieuw liet ze haar blik over het kantoor glijden. Een hele hoop papieren lag op de grond, misschien net eraf geveegd. Dat zou wel verklaren wat die geluiden allemaal waren, achter de deur. Een deur stopte dan wel het zicht, maar niet het geluid. Zeker niet voor een verveeld en irritant kind van Puffoon. Het was echt aan de blik van Savador te zien dat hij niet dol was op leerlingen en al helemaal niet op nieuwe. Om eerlijk te zijn gaf ze hem gelijk; van wie ze hier tegengekomen was, kreeg ze het idee dat dit een school vol met probleemkinderen was. Zo'n omgeving waar ze wel inpaste, mooi. In ieder geval met iemand die beter orde kon houden dan haar vorige hoofdmeesteres. Die barstte bijna in tranen uit als iemand een argument van haar weerlegde. Triest, heel triest. Deze vent liet in ieder geval niet met zich sollen. Waarschijnlijk was hij net zo dol op haar als zij op hem. De nijdige blik die hij haar gaf zei daar al genoeg over, niet? 'Bedankt, Master,' antwoordde Wren, terwijl ze het rooster even bekeek en toen naar zich toe schoof. Ze sprak het Master met extra nadruk uit, eigenlijk meer onbewust en automatisch dan om irritant te doen. Dat was ze echt gewend geraakt, de laatste jaren. Vervolgens kreeg ze geen hele preek naar haar hoofd geslingerd, eerder een soort zoekmachine voor wat ze wilde weten. Goed, minder saai. 'Oké.. zijn er belangrijke regels die ik echt niet mag vergeten, mag je in je tussenuren het schoolterrein op, wat zijn de regels wat betreft huisdieren..' vroeg ze maar in één keer, terwijl ze nog over de laatste vraag nadacht, 'en wat zijn de straffen voor dingen als spijbelen, Master.' eindigde Wren haar zin. Zijn norse blik was af en toe om bang van te worden, maar als ze daar over nadacht had ze eerder de neiging om in de lach te schieten, wat niet aan te raden was. Lekkere vraag om je schooljaar mee te beginnen, trouwens, die laatste. Niet dat ze van plan was om te spijbelen, ze vroeg zich alleen af hoe hij erop zou reageren. Waarschijnlijk verveeld en dergelijke, maar goed, je moest altijd weten met wie je te maken had.

Voldaan keek Savador toe hoe Wren op zijn verzoek dat harige mormel buiten zijn kantoor zette, waar het hoorde. Al was de tevredenheid grotendeels alleen van binnen merkbaar. Hij voelde er weinig voor om subiet wanneer Wren weg was met een ruwe borstel alle kattenharen weg te vegen. Eigenlijk zag hij het liefst geen enkel beest met haren op zijn terrein, al waren slangen meer dan welkom. Er verscheen een diepe frons tussen zijn donkere wenkbrauwen wat hem een nog norsige uitdrukking gaf toen Wren daarna haar blik door de ruimte liet gaan, zoals zovelen nieuwsgierige nieuwelingen voor haar. Nieuwsgierigheid, goed; dat kon hij nog begrijpen. Maar was zijn kantoor nu echt zo bijzonder?
Voor kort trok Savador even een enkele wenkbrauw uit minachting op bij Wrens dankbare woorden. 'Ik hoef geen bedankjes, Máraz,' sprak hij met een al net zo overduidelijke nadruk op haar achternaam zoals zij zojuist tegen hem gesproken had. Brutale snotters, dat dulde hij niet. Hoewel, aan de andere kant had hij dan ook iets om zijn stress op af te reageren. Zijn goudkleurige slangachtige ogen keken weer naar Wren op zodra ze klaar was met het bekijken van haar rooster en hem een paar nodige vragen stelde. 'Je bent vrij om het buitenterrein op te gaan in tussenuren zolang je maar binnen de grenzen van de school blijft, huisdieren mogen met je mee - behálve in de lessen, tenzij je gevraagd wordt je huisdier mee te nemen, betrap ik je op spijbelen dan mag je die uren gewoon inhalen, wat mij betreft tot 's avonds laat, en laat ik er voor het plezier dan ook gelijk een straf achteraan plakken om het je voorgoed af te leren,' beantwoordde Savador al haar gestelde vragen in één zucht. 'Verder gedraag je je zoals van je geacht wordt, hang je niet de schooltiran uit en houd je je aan de overige regelementen van de school. Mocht ik ook maar één keer merken dat je je misdraagt en de boel op stelten zet, laat me je dan verzekeren dat ik er mijn amusatie in zal stoppen om het je voor de rest van de schooljaren dat je hier zit het zo veel mogelijk voor je te bemoeilijken,' vervolgde hij op een zachtere toon, zijn ogen kregen voor een moment een felle glans over zich heen terwijl hij dit zei. Kalm zette hij daarna zijn ellebogen op zijn bureau en liet zijn kin op zijn ineengevouwen handen steunen. 'Anders nog iets?'

Het kantoor was best rommelig, wat wel paste bij iemand die het waarschijnlijk ontzettend druk had met het helpen van leerlingen, die te pas en te onpas aanklopten voor roosters en andere problemen. Hij was echt in een snauwerige bui, tenminste, zo scheen het haar toe. Of hij was altijd zo en iedereen had gelijk. 'Ik hoef geen bedankjes, Máraz,' was het chagrijnige antwoord, waardoor ze besefte dat ze weer eens irritant had lopen doen. Mooi zo, ze hoefde niet over te komen als een braaf engeltje. O, wat had ze daar een hekel aan! Van die meisjes met grote ogen en een onschuldige blik, die nooit iets fout deden. Verschrikkelijk! Die konden alleen op scholen overleven, voor het echte leven waren ze niet gemaakt. Gelukkig was ze hier al mensen tegengekomen die wel wisten waar ze het over hadden, zoals Nina, die al van vier scholen afgetrapt was voor onder andere iets met drugs. Vergeleken met haar was Wren maar een watje. Er volgde een uitgebreid antwoord op haar vragen. Oké, dus altijd op het schoolterrein blijven. Dat zou voorlopig wel lukken, ze moest het nog helemaal ontdekken. Jammer dat er geen huisdieren mee mochten in de klassen.. Maar, als ze ooit naar een les vuurmagie ging, dan kon ze er in ieder geval op rekenen dat die vreselijke slang er niet bij was. En spijbelen betekende inhalen. Ze zag Savador zo met een paar leerlingen zitten, met zo'n zelfvoldane grijns op zijn gezicht. Hij leek haar echt zo'n persoon die erop uit was om iemand op fouten te betrappen en te genieten van de straf. Dat werd nog eens extra duidelijk toen Savador haar beloofde dat ze geen rust zou krijgen als ze de regels ernstig overtrad. Wren knikte, al had ze niet het idee dat hij bevestiging of wat dan ook nodig had. Alsof hem het wat kon schelen. Ze liet even een stilte vallen, was aan het bedenken wat ze nog kon vragen. 'Ik vroeg me ook nog af, krijgen we een mentor? En zo ja, wie is dat dan?' vroeg ze. Op haar vorige school kreeg je een 'begeleider' die eigenlijk eens per dag vroeg hoe het met je ging. Als je zei dat het goed ging werd je weer met rust gelaten, had eigenlijk weinig nut. Wie gaat er nu zomaar door de gang schreeuwen dat ze overspannen zijn? Wren keek afwachtend naar Savador, al bezorgden zijn slangachtige ogen haar een beetje de kriebels.

Zijn houding verbleef kalm en roerloos, alsof hij alle geduld van de wereld had. Maar schijn kon bedriegen, want al was het niet van buiten te zien; hij hield er niet van als er met zijn geduld gespeeld werd. Als iemand dat toch waagde trad zijn vurige temperament op, het was juist door het feit dat dit niet aan de buitenkant te zien was dat zijn uitbarstingen vaak geheel onverwachts konden komen. Voor nu bleef hij nog redelijk kalm, zijn blik was al net zo stil als zijn hele houding starend gericht op Wren. Al net zo kalm had Savador een duidelijk antwoord gegeven op al haar vragen. De meeste leerlingen verbleven wel binnen het schoolterrein, daar had hij tot nu toe nog weinig problemen mee gehad. Huisdieren had hij ook niet vaak in zijn lessen gehad, op één enkele keer na toen een oerstomme leerlinge weigerde haar witvachtige mormel buiten de klas te zetten. Op het punt dat leerlingen geen huisdieren in de les mochten meenemen negeerde hij zelf die regel door zijn slang soms een oogje in het zeil te laten houden als hij tijdens de les het lokaal even moest verlaten. Saethion was heilig voor hem, die slang mocht werkelijk alles. Bijna alles. Spijbelen was weer een ander verhaal; genoeg leerlingen kwamen niet opdagen in de lessen, het had er al dikkels voor gezorgd dat hij zijn eigen mentorleerlingen zonder pardon uit zijn mentorklas zette. Een halve grimas lag op Savadors smalle lippen toen Wren enkel knikte op zijn waarschuwende woorden. Ook in de kleine stilte die daarna volgde bleef hij haar onbeweeglijk aanstaren, als een slang die roerloos in het gras lag en afwachtte op het juiste moment om aan te vallen. Toen ze uiteindelijk nog een aantal vragen had gesteld ging hij wat rechter op zijn stoel zitten. Eén van zijn mondhoeken was hoger opgetrokken dan de ander en de grimas was overgegaan in een klein grijnsje. 'Ik ben je mentor,' sprak hij zacht, met die enkele zin gaf hij direct antwoord op haar twee vragen. Savador sloot zijn lippen op elkaar en zweeg weer. Over zijn ineengevouwen handen staarde hij kil terug naar Wren toen deze hem tevens aan bleef kijken.

Ze probeerde niet te laten merken dat zijn starende blik en starre houding haar de stuipen op het lijf begonnen te jagen. Hij bleef haar maar aankijken met die slangenogen van hem, totaal niet geïnteresseerd of wat dan ook, rustig tot op het bot, uitdrukkingloos zodat je nooit kon raden wat er in hem omging. Dit werd nog een leuk schooljaar. Spijbelen kon ze maar beter van haar lijstje schrappen; zin om bij deze man na te blijven had ze helemaal niet. Wren bleef staan en probeerde niet aan haar haren te friemelen of anders te gaan staan; daar sprak alleen maar uit dat ze zenuwachtig werd en dat wilde ze niet laten merken. Waarschijnlijk werd ze dan uit de klas gegooid en net zolang doodgegooid met straf dat ze van pure ellende naar de les wilde. Dat was nu niet iets wat bepaald aantrekkelijk klonk. Op haar vorige school leek alles opeens veel beter; daar kon je in principe de klas opblazen met een scheikundeproefje en nog kreeg je een waarschuwing en een schouderklopje als je huilde. Een heel zwak punt; zodra je zielig ging doen durfde geen enkele docent nog iets te zeggen. Savador zou daar waarschijnlijk minder moeite mee hebben. Om eerlijk te zijn, waarschijnlijk gooide hij net zo makkelijk iemand uit deze toren als dat hij je na liet blijven. Heel makkelijk. Er waren toch meer overeenkomsten tussen de slang en zijn meester dan op het eerste gezicht leek. Savador was net een slang die afwachtte tot de prooi een stomme beweging maakte en klaar was om aan de slagtanden geregen te worden. Fijne gedachte. De halve grijns die om zijn mondhoeken verscheen deed haar al helemaal geen goed. Wacht.. hij was haar mentor? Geweldig. Ze had het echt getroffen. Wren moest het even verwerken en knikte toen nog een keer. 'Dan kunt u vast wel vertellen hoe het zit met mentorlessen en dergelijke?' vroeg ze. Jammer dat ze vragen kon blijven stellen, misschien moest ze gewoon dag roepen en wegrennen.. slecht idee, vooral slecht voor de reputatie die ze nog moest opbouwen. Dus bleef ze staan, al even roerloos als Savador, alleen eerder de prooi dan de jager.

Al net zo bewegingloos bleef Wren in haar staande positie staan, haast alsof ze zich niet meer durfde te bewegen of dit niet meer kon. Kort trok Savador één wenkbrauw op, dat was het enige dat er aan zijn roerloze houding veranderde. Aan de buitenkant was nauwelijks iets van angst of onwennigheid bij het meisje te zien, althans niet dat hij kon bespeuren. De meeste leerlingen wilden na een ontmoeting met hem zo snel mogelijk weer weg. Hij zou het merkwaardig vinden als het niet hetzelfde verhaal bij haar was. Behalve alleen zijn meester leek ook Saethion om diens schouder in een standbeeld veranderd te zijn. De slang was rustig nu de kat uit het zicht was en hield zijn kop in een lage stand, bijna tegen de borst van zijn meester. Maar de felle turkoois-gekleurde ogen bleven strak op Wren gericht, klaar om weer dreigend toe te slaan wanneer dat nodig was. Ze knikte enkel toen Savador haar vermeldde dat hij haar mentor zou zijn. Na het stellen van haar vraag kwam hij eindelijk weer in beweging om het kleine staarcontestje te verbreken en langzaam zijn armen over elkaar heen te slaan terwijl hij zijn onstabiele rug weer steun bood door tegen de rugleuning te leunen. 'Dat kan ik,' luidde zijn korte antwoord. Het maakte niet uit in welke positie hij zat, want zijn staren ging gewoon verder. Het was gewoon de blik in zijn ogen en zijn ogen zelf. Die hadden beiden zoiets slangachtigs over zich heen, compleet met verticale smalle pupillen, dat ze altijd streng en starend oogden. 'Kom je als mentorleerlinge niet in één van mijn lessen, dan zet ik je graag uit mijn klas. Met problemen en dergelijke kun je naar mij of de klassenoudste komen. Maar laat mijn pleegdochter nu net de klassenoudste zijn en mijn slang een liefde voor afluisteren hebben; alle problemen komen toch altijd bij mij terecht.' Hij zweeg even tussen zijn woorden door. 'Bijlessen kunnen indien nodig geregeld worden, evenals wanneer je behoefte hebt aan sociale bindingen. Enkel bij echte behoeften, van smoesjes hou ik niet,' voegde Savador er aan toe.

Het was dat ze vaak gestaard had, onder andere naar leraren, om te kijken hoe snel ze geïrriteerd raakten, dat ze niet wegkeek toen hij haar aan bleef staren, zelfs toen hij ging verzitten. Ook de slang staarde haar aan. Twee tegen één, kom op! Wren besloot pas te gaan bewegen als het echt duidelijk was dat ze weg moest; geen zwakte tonen, dat was voor jagers iets heel aanlokkelijks. Ze had liever niet Savador én zijn slang op haar nek. Maar toch.. waarschijnlijk durfde ze hier veel minder uit te halen dan op scholen waar de hoofdmeesters zich gedroegen als jankende kinderen. Dat was positief als je naar de toekomst keek, hoewel het negatief was als je naar het nu keek. Geen lol meer trappen en waarschijnlijk ook niet meer stoned rondhangen, iets wat Wrens vrienden altijd hadden gedaan. Zelf had ze daar nooit echt aan meegedaan, ze zorgde eerder dat niemand ontdekte dat haar vrienden drugs gebruikten. Hier moest ze nog vrienden maken, misschien waren hier weinig drug-addicts. Als je hier überhaupt als drugs binnen kreeg. Nina kon misschien wat regelen. Wren was Nina tegengekomen toen ze aankwam en had gehoord hoe zij van haar scholen getrapt was. Onder andere door drugs, dus zij wist er misschien wel wat meer van. Ze was in ieder geval niet totaal van plan om het een braaf schooljaar te laten worden. Wel eentje waarin ze op dezelfde school kon blijven, want dit leek haar best een leuke school. Savador begon te antwoorden. Ze moest dus naar alle lessen komen.. Mooi, ze kon wat vuurmagie omdat haar vader van Razen kwam, en hij gaf toch lessen vuurmagie? Het gold waarschijnlijk ook voor mentorlessen. Je hart uitstorten bij die vent? Er was nog een klassenoudste.. zijn pleegdochter. Was dat vriendjespolitiek? Dus ze kon net zo goed bij hem komen klagen, eventueel. Bijlessen waren af en toe misschien wel handig; ze had zich altijd geconcentreerd op Luchtmagie, dus Vuurmagie was.. ernstig onderontwikkeld, of hoe je dat dan ook wilde noemen. Wacht, wat waren sociale bindingen? Je sociaal binden aan iemand klonk alsof je een of andere ernstige stoornis had.. of zou krijgen. Hij voegde er nog wat aan toe. Het was overbodig om eraan toe te voegen dat hij niet van smoesjes hield, dat had ze wel kunnen raden. 'Oké.. Wat houdt sociale binding in?' vroeg Wren, nu wel nieuwsgierig naar wat het eigenlijk was. Ze zou wel zien hoe het met bijlessen en dergelijke ging, haar eerste les moest per slot van rekening nog komen.

Het deerde Savador nu vrij weinig meer dat Wren gewoon hondsbrutaal terug bleef staren. Hij en Saethion bleven precies hetzelfde doen. Iets nieuws was het niet echt, eerder iets irriterends. Verveeld had hij antwoord gegeven op al haar verdere vragen en zijn staren daarbij ondertussen niet onderbroken. Negen van de tien blikken die hij medemensen toewierp waren van de norsige starende soort, je moest toch echt van een kaliber zijn dat hem aansprak, wilde je een kalme, zachte of zelfs lieflijke blik van hem ontvangen. Bij zijn antwoord op Wrens vraag over het spijbelen, hield hij in zijn achterhoofd dat het hem eigenlijk nauwelijks iets kon schelen als leerplichtige leerlingen niet in zijn lessen kwamen opdagen. Tuurlijk, hij zou ze bij hun nekvel grijpen wanneer hij ze toevallig tegen het lijf liep en er de kans voor kreeg, maar het was nog leuker leerlingen massaal te zien zakken door hun eigen domme fout. Niet naar de lessen komen betekende gebrek aan belangrijke lesstof, en hij ging het echt niet nog een keer uitleggen. Tenzij je er door persoonlijke problemen écht moeite mee had en de bijlessen van noodzaak waren. Na zijn korte woordenstroom aan antwoorden sloeg Savador in een langzame beweging zijn armen over elkaar heen en leunde achterover in zijn stoel. Zijn starende blik bleef ten alle tijden op Wren gericht, vooral bij het stellen van haar nieuwe vraag wat betreft sociale bindingen. 'Herhalende afspraken om de zoveel gewenste tijd die betrekking hebben tot je problemen en indien je me als mentor zijnde beter wenst te leren kennen of je behoefte hebt je hart zo nu en dan te luchten,' dramde hij verveeld op. 'Zie het als een soort afspraak met een maatschappelijk werker, al is dat niet binnen een muf kantoor maar ben je vrij zelf de locatie te bepalen.' Savador zweeg weer en keek Wren aan. Het was nu niet echt zijn meest favoriete bezigheid, maar hij was nu eenmaal een leraar en daarbij ook een mentor.

Dit staren was naast brutaal ook nog eens vervelend, maar wegkijken gaf haar het idee dat ze zich zwak gedroeg. Als je wilde overleven moest je niet zwak lijken, dat was nogal logisch. Ze had het idee dat hij het al vaker gedaan had. Waarom? Zo zag hij er gewoon uit. Het idee van sociale binding sprak haar nog steeds niet aan, omdat de woorden wel iets te raden overlieten. Ze was ook niet helemaal stom, trouwens. Ze verveelde zich vaak in de les en ging dan irritant doen. Ook als ze het niet snapte, dus voor de docenten pakte het altijd negatief uit. Savador zag er nog steeds verveeld uit en kende waarschijnlijk alle antwoorden op haar vragen al uit zijn hoofd, hij hoefde er geen seconde over na te denken. Moest ze eigenlijk medelijden hebben met die klassenoudste? Zijn pleegdochter zijn.. Wat was ze opeens blij met haar eigen ouders! Die konden trouwens wel tegen katten, dus. Hij bleef maar staren, misschien moest ze toch maar wegkijken. Het volgende verveelde antwoord legde uit wat sociale bindingen waren. Oké.. naast eng klonk het ook nog saai. Alsof het hem ook maar iets kon schelen wat haar problemen waren. Nope. Wel leuk, je eigen locatie bepalen. De een of andere onmogelijke locatie nemen en daar een beetje gaan zitten janken. Klonk aanlokkelijk. Hoe hadden ze het ooit in hun hoofd gehaald om hem mentor te laten worden? Ze kreeg niet echt het idee dat ze haar problemen wilde vertellen aan hém. Hij kon vast wel aardig zijn, maar gewone leerlingen waren niet interessant. Dat was ze dan weer wel met hem eens maar voorlopig zou ze het met niemand eens zijn. In stilte, dan. Eerst maar eens geaccepteerd worden. Door haar tegendraadse karakter kreeg ze meestal aan de stok met zowat alle leerlingen, iets wat niet echt fijn was. Misschien kon ze nu zelfs een paar vrienden maken.. laat maar, dat ging 'm niet worden. Bijna wilde ze gaan lachen, maar hield zichzelf in. Zij en vrienden maken. Ze had had zichzelf aangeleerd om iedereen tegen te spreken en te irriteren. Dan maakte je geen vrienden, daar kon ze wel over gaan klagen bij een sociale binding. Zolang die slang haar maar niet afluisterde kwam het wel goed. Was dat alles wat ze hoefde te weten? Wacht.. nu had ze wel een rooster, en dan nog.. boeken. Was misschien wel handig, niet? 'En.. waar kan ik mijn boeken ophalen?' vroeg ze, omdat het waarschijnlijk noodzakelijk was om die erbij te hebben. Dit werden nog leuke lessen Vuurmagie. Of als ze er uitgestuurd werd, moest ze hier ook naartoe zeker. Ach, zolang die slang haar niet opat kwam het wel goed.

Eventuele afspraken wat betreft sociale bindingen met dit kind, dat zou nog wat worden. Savador zag het al helemaal voor zich hoe Wren één of andere saaie locatie koos langs de Puffoonse kust waar hij met zijn handen diep in zijn broekzakken gestopt traag over de boulevard zou sloffen terwijl hij verveeld moest aanhoren hoe vreselijk moeilijk ze het wel niet had en uiteindelijk op een hoogtepunt zou komen waarop het haar teveel werd en ze haar frustratie ging uiten op willekeurige voorwerpen die ze tijdens de wandeling tegen zouden komen. Want Wren leek hem geen meisje dat eerder tranen zou laten dan alles en iedereen in elkaar te slaan die ze zag in een slechte bui. Het hele thema om sociale bindingen heen had hem toen al niet aangesproken op zijn opleiding als leraar. Gelukkig was het nu weer zo dat de meeste leerlingen hem haatten of vreesden en het absoluut vertikten om hun problemen met iemand als hij te delen. Niet zijn probleem; hij moest actie ondernemen wanneer ze het zelf aangaven en anders niet.
Onophoudelijk bleef Savador maar terugstaren, roerloos zittend in zijn stoel achter zijn bureau. Wachtend op enige lichamelijke reactie van Wrens kant die aangaf dat ze zich nu al ongemakkelijker begon te voelen, wachtend op een opmerking of mogelijke meerdere vragen. Het werd uiteindelijk dat laatste, een vraag over de boeken. 'Als het goed is zijn alle benodigde boeken op de post gedaan en thuis bij je aangekomen. Zo niet, dan zijn er altijd nog extra exemplaren te leen in de bibliotheek,' antwoordde Savador kalmpjes. 'En ik zou er als ik jou was maar voor zorgen dat ik mijn tweede editie van het handboek over vuurmagie op tijd heb, want een volgende les zit eraan te komen,' voegde hij er op een norsere toon aan toe.

Nu kon ze toch geen vragen meer stellen, hé? Geen behoefte daaraan.. Kon ze hier weg. Jammer genoeg kon ze altijd weer wel wat bedenken, net als uitvluchten en excuses. Soms heel handig, maar af en toe ook niet. Op de een of andere manier zag een ondoorgrondelijk deel van haar dit als een uitdaging. Nina had haar verteld dat ze een zwakke plek bij Savador wilde vinden, dat ze samen konden proberen hier irritant te worden zonder dat ze van school getrapt zouden worden. Nina was de ergste rebel van hun tweeën, dus waarschijnlijk zou het haar wel lukken. Wren wist niet helemaal of ze mee moest doen of dat ze gewoon braaf moest worden. Dat woord gewoon al, dat klonk zo slijmerig. Alsof je een ziekte had waar geen goede medicijnen voor waren omdat niemand er ooit de moeite voor had gedaan het te onderzoeken. Haar broer grapte altijd dat hij dat ging doen, hij wilde later dingen gaan onderzoeken. Hij had een veel rustiger karakter en haar ouders hadden haar al vaker verteld dat ze een voorbeeld aan hem moest nemen. Ach, dat zette haar alleen maar tot meer rebellieën. Robin was er altijd voor haar, haar grote broer en beste vriend. Het was nog zo vlakbij dat hij haar uitgezwaaid had, toen ze in de shuttle hier naartoe stapte. Hij had haar geholpen met haar koffer inpakken en had er zoveel ingepropt dat ze niet eens meer de moeite gedaan had om te kijken wat hij er nu precies in had gedaan. Soms zaten er dingen in waarvan ze zich afvroeg wat het eigenlijk was. Het was wel altijd goed bedoeld en het herinnerde haar zoveel aan hem dat ze het ook niet erg vond. Ze fronste heel lichtjes bij het antwoord over de boeken. Opgestuurd? Wanneer? Misschien moest ze ooit eens bij de brievenbus gaan kijken als iemand riep dat haar naam erop stond. Hmm.. Wacht, het zou kunnen dat Robin ze in haar tas gestopt had. Zou het gewicht van het ding wel voor een belangrijk deel verklaren. Anders moest ze maar eens naar huis bellen. Of in de bibliotheek gaan kijken. Ze hield niet van bibliotheken; de laatste keer dat ze er binnen geweest was, begonnen klasgenoten boeken naar haar te gooien en haar in te sluiten in de tot enorme hoogte oprijzende, massieve boekenkasten die doodlopende gangen veroorzaakten. Of in ieder geval, dat was zo in haar herinnering. Waarschijnlijk was het een klein of uit de hand gelopen pesterijtje in de nogal ongedisciplineerde bibliotheek van haar vorige school. De volgende les vuurmagie zou snel komen.. Daar verheugde ze zich werkelijk nu al op. Die lessen, werd vast gezellig. Ze had trouwens nog totaal geen idee waar het boek was, ook fijn. In ieder geval was het niet haar plan om bij de eerste les haar boeken te vergeten. Nu weggaan leek een goede optie, maar.. nog een onnuttige vraag verzinnen? 'Dus iedereen zit door elkaar in de klassen?' vroeg ze uiteindelijk. Of zat iedereen apart? Dan werden het wel hele kleine klassen. 'En hoe zit het met praktijk en theorie?'

Wat, niet tevreden met zijn antwoord? De verschenen frons bij Wren stond Savador alles behalve aan. Hij had toch echt boeken laten leveren door de bezorgingsdienst nadat hij ze met enkele Shadraanse postadelaren had laten afleveren voor verder vervoer. Dat was een gebruikelijke gewoonte, iets wat herhaaldelijk werd gedaan bij iedere nieuw aangemeldde leerling. En het was niet zijn schuld als de boeken niet waren aangekomen bij het juiste bestemmingsadres. Hij deed ze alleen op de post, meer niet. Waarschijnlijk had Wren nog niet goed gekeken tussen haar spullen, was ze ze vergeten of had ze daadwerkelijk nog geen boeken thuis afgeleverd gekregen. Maar Savador ging liever uit van één van de eerste redenen. Wren moest vast horen bij het onverantwoordelijke deel van de leerlingen, zonder fatsoen en zelfdiscipline. Dan sprak het voor zich dat ze geen boeken had, wellicht was ze ze dan wel kwijtgeraakt of iets in die richting. Hij ging echt de moeite niet nemen om na te gaan of iedere leerling zijn of haar boeken wel binnen had gekregen, dat was toch echt een eigen verantwoordelijkheid. De bibliotheek had altijd nog extra leenexemplaren te bieden, maar daar waren er ook geen honderden van. Wilde je goed mee doen in de lessen, dan had je het best je eigen boeken. Leerlingen laten meekijken met andere leerlingen die wél een boek hadden, eigenlijk voelde hij daar ook weinig voor. Hij had geen zin in drukte, gelach, gesmoes of geproest onder zijn lessen door. Vandaar dat hij alle tafeltjes in zijn lokaal ook halve meters uit elkaar geschoven had. Geen gezelligheid. Leren, daar kwam je immers voor. Nu hij er toch over nadacht moest hij spoedig maar eens nagaan of de verzamelde vuurzaden van een goed genoege kwaliteit waren om te kunnen gebruiken als materiaal voor één van zijn volgende lessen. Savador sloeg zijn ogen weer naar Wren op toen ze nog met een paar enkele vragen kwam. 'Iedereen zit door elkaar,' verzekerde hij haar vraag. Je had eerstejaars die tussen zesdejaars zaten, en andersom. Iedereen leerde hetzelfde, maar kreeg andere leerstof die gebonden was aan je niveau en je jaar. Dat was al zo sinds hij hier nog maar pas gesolliciteerd had, in de tijd dat Madeline nog het schoolhoofd was hier. Bij Wrens tweede vraag ging hij even kort verzitten om het voor hem gemakkelijker te maken. 'Praktijk en theorie verschilt. De ene les zitten we binnen het lokaal en wijden we ons vooral aan de theoretische leerstof, weer andere lessen worden buiten gehouden om je in de praktijk te laten verdiepen. De locatie kan daarbij verschillen, het moet er maar net aan liggen wat er dan precies in die les behandelt wordt en wat de beste omgeving daarvoor is,' beantwoordde Savador haar tweede vraag. Nog altijd starend bleef hij Wren aankijken, met een geduldige blik in zijn ogen alsof hij ergens al een langere tijd op wachtte.

Lol, ik blijf maar vragen :3

Het was echt hoognodig dat ze weg ging om in haar tas te gaan graven, kijken wat er allemaal ingegooid was. Waarschijnlijk had ook haar moeder nog wat toegevoegd aan de toch al omvangrijke inhoud van haar tas, zonder twijfel. Ze snapte echt niet hoe haar moeder dacht dat zij, toch al niet groot en al helemaal niet sterk, die tassen mee ging slepen. Haar moeder had de folder wel gelezen, in tegenstelling tot haar dochter, dus, had ze niet kunnen bedenken dat ze honderden traptreden op moest om uiteindelijk halfdood neer te ploffen op een bed dat ze nog moest claimen. De etages zaten hopelijk niet vol, wat haar erg sterk leek; anders hadden ze geen nieuwe leerlingen laten komen, hoor. Behalve als je op een etage moest waar je je helemaal niet thuis voelde. Ze had gehoord dat mensen van Nova ontzettend braaf en lief waren. Als je bij hen moest slapen.. dan werd ze vast misselijk van zoveel bravigheid. Nee, laat maar, ze ging wel naar de Puffoon of Razen-etage.. Welke eigenlijk? Of maakte dat niet uit? Ze merkte dat Savador antwoord ging geven, of misschien al begonnen was met het eerste woord, zodat ze weer op moest letten. Iedereen zat door elkaar, dus je kon iedereen tegenkomen, ook van die irritante bruggertjes.. Leuk. Ze hoopte dat ze geen jongere mensen hoefde te gaan helpen met leren, ze had te weinig geduld daarvoor. Het klonk wel leuk, buiten iets gaan doen met je kennis. Jammer dat je dat dan eerst moest leren. Ze hield zichzelf tegen, om niet opnieuw weg te zakken in haar gedachten. Haar blik focuste weer op Savadors blik. Het leek wel of hij ergens op wachtte. Hopelijk op haar om weg te gaan. Zou ze zo doen, beloofd. 'Nog één vraagje, over de etages. Is het de bedoeling dat ik bij de Puffoon mensen of bij die van Razen ga?' Dat was misschien wel handig om te weten.

In een langzame beweging sloeg Savador zijn benen over elkaar heen, gevolgd door zijn armen op het moment dat hij weer terug achterover in zijn stoel zakte. Het was niet dat hij zich ergerde aan al Wrens vragen, dat was immers zijn werk. Het was meer dat ze maar bleef doorvragen, iets wat onder de leerlingen - en dan vooral tegenover hem - maar weinig voorkwam. Haast alsof ze het uit wilde stellen hier te vertrekken. Maar aan de andere kant was het wel beter dat ze al haar vragen in één keer stelde dan verspreid over de week. Dan bleef hij immers last van haar hebben, en eigenlijk zat hij daar ook helemaal niet op te wachten. Hij had het al druk genoeg. Alsnog op een wat verveelde toon had hij vervolgens antwoord gegeven op Wrens vraag wat betreft de leerlingen van verschillende klassen, vond het zelf wel logisch aangezien de leerlingen van verschillende klassen opdelen en splitsen een veel te groot gedoe zou worden. En nog meer dingen om te regelen, dat paste echt niet meer in zijn al overvolle agenda. Savador sloeg zijn blik weer naar Wren op toen ze met nóg een vraag kwam, de frons tussen zijn wenkbrauwen was inmiddels zo diep als het maar zijn kon. 'De bedoeling is dat je naar de etage gaat van de planeet waar je oorspronkelijk op geboren bent. Mocht het zo zijn dat je over twee magiesoorten beschikt, dan moet je zelf uitzoeken welke etage onder de magiesoorten fijner voor je is,' sprak hij kalmpjes.

Misschien moest ze echt weggaan. Door blijven vragen, dat deed ze wel vaker, maar je kwam lang niet iedere dag mensen zoals Savador tegen. Halleluja, een wereld vol Savadors.. dat werd echt eng. Ze moest stoppen met dat soort ideeën, anders zou ze hier nog gillend wegrennen! En dat was niet echt de bedoeling. Nou ja, dan hoefde ze in ieder geval niet terug. God, nee! Hopelijk was Siri niet alleen de school gaan verkennen, anders vond ze haar nooit meer terug. Stomme slang. Savador keek weer naar haar, nog steeds verveeld en ongeïnteresseerd, met een onmogelijk diepe frons. Hoe hij dat voor elkaar gekregen had was haar een raadsel, maar goed. Ze merkte dat haar benen een beetje pijn begonnen te doen, omdat ze de hele tijd al een soort van bevroren tegen zijn bureau geleend had. Soms voelde ze zich net een prooi, onder die starende blik. Prooien bleven meestal ook doodstil zitten, te bang om te bewegen. Bij haar was het dan nog niet echt angst, maar ze voelde zich ook niet comfortabel, dat was zeker. Uiteindelijk gaf hij antwoord, nadat hij anders was gaan zitten. Dus, gewoon de etage waar ze zich het meest thuis zou voelen.. Puffoon dan maar. Wren had het niet zo op vuur, hoewel het wel deel van haar magie was. 'Oké.. Bedankt, Master,' zei ze uiteindelijk en draaide zich om, begon weg te lopen. Wat moest ze nog meer zeggen dan? Alsof ze uitbundig moest gaan schreeuwen dat ze dat soort dingen altijd al had willen weten. Ja, tuurlijk. Nu gewoon wegkomen, Siri vinden en hopen dat ze hem alleen tijdens de lessen hoefde te zien, dan kwam het allemaal vast wel goed op deze school.. zo ongeveer.

Savador vroeg zich sterk af wanneer Wren dan eindelijk eens besloot om maar eens te vertrekken. Hij had immers nog een hoop te doen. Stapels nakijkwerk naast nog grotere stapels administratief werk die hij naast zijn baan als leraar ook moest afhandelen als hoofdmeester. Zoals Wren daar bleef staan in een roerloze houding geleund tegen zijn bureau, alsof ze ter plekke bevroren was, en hij reactie gaf op haar brandende vragen - hij voelde zich net een antwoordmachine. Een saaie monotone stem aan de andere kant van de lijn, die juist zo saai klonk omdat zelfs de antwoordmachine er dodelijk moe van werd. Nog altijd starend bleef hij Wren aankijken, wachtend op mogelijk meerdere vragen. Haar volgende en hopelijk ook haar laatste vraag ging over de etages. Het had even geduurd voor hij antwoord had gegeven, allereerst was hij op zijn eigen gemakje gaan verzitten - want des te langer het duurde, des te stroever zijn al zo stroeve ledematen werden van het hele tijd stilzitten. Uiteindelijk had Savador een antwoord gegeven en bekommerde zich verder niet over het feit welke etage Wren dan zou kiezen, volgens haar profiel bezat ze namelijk zowel lucht als vuurmagie. Hij reageerde niet op haar bedankje, zijn hoofd leek haast een nauwelijks zichtbare knik te maken voordat ze zich omdraaide en wegliep, maar verder bleef hij haar enkel nastaren. Zoals gebruikelijk.
Zodra Wren het kantoor uit was slaakte Savador een zachte zucht en streek de sluike lokken uit zijn bleke gezicht. Tijd voor een glaasje wijn, dat had hij wel verdiend nu hij bijna iets meer dan een halfuur weer verdoen had.