Het was aan het einde van middag, nog even en het avondeten werd geserveerd in de aula. Vanuit haar raam in de slaapzaal naar het terrein van de school. De kostschool waar ze vanaf het begin al een hekel aan had. Al leek het toch iets minder te zijn. Ze was er nog niet lang maar de verlangens terug naar Razen was er nog steeds. Al die tijd had ze gevoelens gekregen voor haar kleine wonder, die wreed was afgepakt. Een zucht verliet haar lippen. Ze streek met haar hand door haar haar en deed daarna voorzichtig haar capuchon op. Stopte haar voeten in simpele enkel laarsjes waar haar broek uiteindelijk in verdween. Ze greep de jas van de kapstok en wist nog net haar muziek uit haar tas te graaien. De oortjes stopte ze in haar oren en willekeurig zette ze wat muziek aan. De muziek galmde zachtjes door haar hoofd heen. Een klein glimlachje krulde om haar mond waarna ze zachtjes de zaal uit sloop. Meestal moest je wel bij het avondeten zijn, maar daar had Nina vandaag totaal geen zin in. Ze glipte nog even de aula binnen om een van de laatste broodjes weg te graaien voordat het avondeten werd opgediend. Ze hoorde de kantine juffrouw nog zachtjes mopperen over dat een broodje eten, of snoepen, zo vlak voor het eten je eetlust zou bederven. Nina gooide er een "Jaja." er uit waarna ze in haar gedachten zei; maar daar ben ik niet bij. Ze trok de riem, die onder haar boezem zat, wat strakker waardoor haar figuur er nog beter uit kwam. Glipte het kasteel uit en beende richting het bos. Bellingar had haar behoorlijk nieuwsgierig gemaakt naar het bos, zeker nadat hij had gezegd dat haar niks zou gebeuren als hij er bij was. Nou ze zouden wel eens zien. Ze grinnikte. De schemering werd steeds erger en het was bijna donker toen Nina het bos in liep. Ze zouden zo'n beetje nu wel het eten op dienen. Ze zuchtte en nam een grote hap van haar broodje met kaas, want vlees at ze niet. De takjes kraakte zachtjes onder haar voeten en het geluid, merkte Nina, was fijn om te horen. Ze zette haar muziek wat harder waarna ze doorstapte het bos verder in. Na minuten lopen, misschien wel rond een half uur of langer, stopte Nina en liet zich langs een boom zakken. Haar rug leunde tegen een stam aan en haar voeten lagen lang uit voor haar. Haar , zo vond zij, mooie lange benen. Haar handen lagen rustig in haar schoot. Haar mondhoeken krulde een beetje op bij het horen van een bepaald nummer dat door haar oren in haar hoofd kwam. Haar ogen had ze lichtjes dichtgeknepen. Niet het beste om te doen in een bos dat je niet kon, maar wat zou er kunnen gebeuren, een leuke jongen die langs kwam lopen en Hoi zei.. Ze grinnikte bij die gedachten. Haar ogen gingen weer langzaam open. En de tuurde door haar wimpers heen met een lege blik.

Mitsu besloot weer wat te doen aan zijn conditie. Wat kon er nu mis zijn met een rondje door het bos wandelen. Het was nooit de veiligste plek, maar op school kon er ook zoveel gebeuren. Deshas die je half vermoorden of andere zaken die het daglicht niet zouden mogen verdragen. Mitsu was de voel kwijt en was tevreden er mee. Hij had echt een hekel aan het drang naar moorden. Die vloek was een marteling maar hij was opgeheven. Zijn ogen gingen naar de glazen bolletje. Een glimlach hield op zijn gezicht. Zijn zwarte kleding had hij weer eens aangetrokken. Zijn donkergroene schoenen. En zijn donkergroene handschoen staken af tegen het groene. Op de rug van het shirt stond een esdoorn-blad. Mitsu genoot van de rust in het bos. De wind door zijn haren tijdens het renen. Daarbij deze kleding die hij droeg waren ook niet veel gedragen. Het waren zijn wedstrijd-kleding. Free running, zo werd het genoemd. Één startpunt, één eindpunt, tientallen obstakels. En veel succes. Kom er maar. Dat was het doel. En dan het eerste bereiken. Hij had tot nu toe nooit een wedstrijd met zijn team op de eerste plaats beland. Razen bleef beter om een of andere reden. Niet dat het Mistu uitmaakte, als het op zijn grond terrein was, dan won hij. Maar Gren had de komende tijd geen wedstrijden, geen internationale tenminste. Zijn ogen sloten zich terwijl hij verder rende. Hij genoot van de stilte. Het eten, dat sloeg hij ditmaal maar over. Hij had geen honger. Niet nu tenminste. Zijn ogen glunderde. Ineens hoorde hij wat kraken. Hij keek op. Een meisje liep door het bos. Niet dat het hem veel uitmaakte maar hij wist wat voor gevaar hier kon rondlopen. Toch was hij niet van plan om haar daar voor te waarschuwen. Hij liep gewoon haar voorbij. Keek nog kort om. Maar richtte zijn blik toen naar voren. Noodgedwongen probeerde hij te stoppen. Schoof door en keek met verwijdde ogen naar de boom die nog net niet de punt van zijn neus raakte. Net niet tegen een boom aan gerend. Dat kon hem dan weer overkomen.

Nina had haar ogen weer geopend en staarde naar voren. Het was heerlijk om hier zo te zijn. Heerlijk om eens even rustig op zichzelf te zijn. Zonder dat er allemaal mensen bij waren. Ze dacht, zoals ze de laatste tijd vaak deed, aan haar meisje. IEts wat ze eigenlijk haast niet durfde te doen in het bijzijn van mensen. Omdat de tranen dan snel over haar wang liepen. En het zielige meisje wilde ze totaal niet zijn. Haar benen lagen gestrekt voor haar uit. Voor ze het wist zoefde er iemand voor bij. Vragend keek ze hem aan. Volgde hem en zag hoe hij bijna tegen een boom aan liep omdat hij naar haar keek. Ze grinnikte zachtjes. Stond op en leunde tegen de boom aan. Haar lange benen kwamen nu goed onder haar jurkje uit. Ze haalde de muziek uit haar oren en trok het jurkje, dat net lang genoeg was om onder haar kont te stoppen, recht. De lange mauwen van het jurkje stroopte ze lichtjes op. Stak haar borst een stukje naar voren. Zo leek ze altijd langer, ouder en sexyer. Ze lachte wat charmant naar de jongeman die zojuist voorlangs had gerent.. "Voortaan beter opletten waar je rent, is het niet?" Zei ze zachtjes en vriendelijk. Ze glimlachte maar bleef staan. De jongeman goed in zich opnemend. Elke vorm, kleur, alles. Geen enkel detail ging haar voorbij. Haar ogen twinkelde ondeugend.

Mitsu keek nog steeds met grote ogen naar de boom en zou zweren dat hij de boom zo een kus kon geven als hij nog dichterbij kwam. Hij grinnikte. En veegde even met zijn hand over zijn schouder. Hij draaide om terwijl hij van de boom afstapte en zijn ogen gingen weer naar de persoon die opgestaan was, haar muziek uitgedaan had en wat tegen hem zei. Mitsu haalde zijn schouders op. "Opletten is iets wat ik moeilijk vind..." sprak hij terwijl hij grinnikte. Een beetje zelfspot er tussendoor was geen ramp vond hij. Hij zag haar houding lichtelijk veranderen. Iets wat haar langer, wat ouder en een tikkeltje sexyer zou maken. Mitsu grinnikte. Een trucje waar hij misschien iets te goed doorheen zag. Hij keek even naar de onderkant van de kroon van een willekeurige boom. "Ik was kennelijk niet de enige die het idee had om een wandeling te maken..." sprak hij terwijl hij even zijn schouders ophaalde. Een willekeurige opmerking met de hoop dat het tot een mogelijk gesprek leidde. Hij grinnikte en keek daarna naar Nina.

Nina bekeek de jongen toen hij zich omdraaide. Ze glimlachte liefjes waarna ze hem met vragende ogen aan keek. Haar hoofd lichtjes gebogen. Zachtjes grinnikte ze mee bij zijn opmerking. Kon het vast wel begrijpen. Zo egoïstisch dat ze was dacht ze dat het niet anders kon doordat hij naar haar schoonheid keek. Hoewel ze dat woord nogal onderschat vond voor zichzelf. Ze grinnikte even daarom terwijl ze hem aan keek. Hij keek echter weg. Waardoor ze lichtjes fronste. Hoe kon het dat een man niet door haar verblind werd. Dat deden altijd alle mannen, oke op sommige oudjes na dan, hoewel die haar vaak nakeken. Hij zei iets terwijl hij zijn schouders ophaalde. "Blijkbaar niet. Ik vind het altijd wel lekker om er even tussen uit te zijn.." Zei ze kalmpjes, waardoor ze even dachte even aan de rede waarvoor ze gekomen was. Ze ging even iets verstaan en keek hem nog steeds aan. "En jij bedacht waarschijnlijk het zelfde." Ze keek hem even aan. "Ik ben trouwens Nina. Nina Maiy." Normaal gesproken zei ze niet zo snel haar naam. Er zouden vast genoeg roddels over haar rond gaan. Hoewel ze er nog nooit ergens een had gehoord. Ze glimlachte wat charmant en bleef de jongeman aankijken.